Η Αυτοκρατορία του Φωτός (Empire of Light) Poster ΠόστερΗ Αυτοκρατορία του Φωτός
του Sam Mendes. Με τους Olivia Colman, Micheal Ward, Monica Dolan, Tom Brooke, Tanya Moodie, Hannah Onslow, Crystal Clarke, Toby Jones, Colin Firth.

Ανία σε Εξοργιστικό Βαθμό
γράφει ο  gaRis (@takisgaris)

Στα χαρτιά, πριν καν ξεδιπλωθεί η περσινή κινηματογραφική παραγωγή, μια νέα ταινία υπογεγραμμένη από τον Sam Mendes (American Beauty, Skyfall, 1917) φάνταζε θελκτική όσο τα πυροτεχνήματα σε κάθε αλλαγή του χρόνου. Οσκαρίλας οσμή από (ναυτικά) μίλια. Καθότι διαθέτει αυτό που λέμε pedigree- γενεαλογία, που λέμε στο Κακοσάλεσι. Μια πρώτη αυτόνομη σεναριακή δουλειά του υπερεπιτυχημένου σκηνοθέτη, με συνοδηγό τον αειθαλή Roger Deakins στη Διεύθυνση Φωτογραφίας και κορώνα τη θεάρα Olivia Colman, πιθανότατα την πλέον φορμαρισμένη ηθοποιό της τελευταίας 5ετίας. Θεματολογικά δε, η κλασική φάση «για την αγάπη στο Σινεμά», κάπου στην skinhead-ska αναβράζουσα Ινγκλατέρα, εκεί στο μεταίχμιο 70s-80s. 

Η Αυτοκρατορία του Φωτός (Empire of Light) Quad Poster
Νότια Αγγλία, το διατηρητέο Empire (στην πραγματικότητα πρόκειται για το ιστορικό Dreamland στη Margate, κτισμένο στα 1923), βρίσκεται ήδη σε αποδρομή, με τους λιγοστούς σινεφίλ να προσέρχονται για να παρακολουθήσουν oldies - but - goodies, υπό τη φροντίδα της γενικών καθηκόντων Hilary (Colman), μεσόκοπης, ψυχαναγκαστικής, μοναχικής υπαλλήλου του κατ’ανάγκην εραστή/διευθυντή της, παντρεμένου Mr. Ellis (Colin Firth). 

H Hilary, στα πρόθυρα της παράνοιας που της δημιουργούν, αφενός η ανία της καθημερινότητας, αφετέρου δε η κρίση της ηλικίας, αναστατώνεται από τον ερχομό ενός καινούργιου cineδέλφου. Stephen (Micheal Ward), ένας δυναμικός, ερωτιάρης τζαμαϊκάνος, κοντά στα μισά της χρόνια. Μια οι φυλετικές προκαταλήψεις της εποχής, μια η διαφορά ηλικίας καθώς και οι ερωτοτροπίες εντός εργασιακού χώρου, μιαν αναμπουμπούλα θα την επιφέρουν που θα εξελιχθεί σε καταιγίδα, συμπαρασέρνουσα το αταίριαστο (?) ζευγάρι σε δραματικές ατραπούς, επικίνδυνες για την ίδια τους την επιβίωση. 

Πάμε τώρα μια στη δική μου πονεμένη ιστορία, καταμεσίς του TIFF22, τον περασμένο Σεπτέμβρη. Πρέπει να είμαι στο Royal Alexandra Theater, δίπλα στο Princess of Wales, επί της King Street West. Φεστιβαλικότερα δε γίνεται. Τέλεια επιλογή αιθούσης για την προβολή του Empire of Light. Εμφανίζονται λοιπόν, πριχού της ενάρξεως, Mendes, Colman, Deakins και Ward μετά υποκλίσεως. Ο Sam θα πει δυο λόγια καρδιάς, ταπεινός παρά τα αξιοζήλευτα καλλιτεχνικά του κατορθώματα και μας προϊδεάζει ότι πρόκειται για μια «μικρή», τρυφερά νοσταλγική ιστορία για ρομαντικές καρδιές που θίγει καυτά κοινωνικά ζητήματα όπως ο φυλετισμός και η ψυχική υγεία. 

Ξεκινούν να γυρνούσι οι μπομπίνες και μετά το πρώτο 10λεπτο αρχίζουν να με ζώνουσι τα φίδια. Μια αίσθηση δευτεροκλασάτης, BBC-δάτης τηλεταινίας, μια αφήγηση γενικόλογη, αποσπασματική, προβλέψιμη, ίσως δυο-ταινίες-σε μια που δε συναντώνται, κι ένα ερωτικό γράμμα στο σινεμά που απομένει εν πολλοίς ανεπίδωτο, επιτηδευμένο, προσχηματικό, σκέτο ντεκόρ. Στο 45ο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου αυτομόλησα. 

Μου λέει στο κατόπι η κοράκλα (δικαιολογημένα) ότι πως μπόρεσα να το πράξω αυτό, που πήγε ο σεβασμός μου και τέτοια. Ε, κοντά στα Χριστούγεννα, άγιες ημέρες πούταν, του έδωκα ευκαιρίαν άλλην μιά. Μπα. Ειδικά η έκβασή του, αναιμική, χωρίς πρωταγωνιστική χημεία, ένας διδακτισμός παλιακός και μια Ολίβια να τσαλακώνεται αγόγγυστα χωρίς αληθινή συντροφιά ει μη μόνον την ονειρική, γαλήνια και πλήρη θαλπωρής φωτογραφία του Deakins η οποία δικαιολογημένα φιγουράρει ως μόνη οσκαρική υποψηφιότητα μιας ταινίας που ελέω προδιαγραφών προκύπτει εξοργιστικά ανιαρή για τους ρέκτες της κινηματογραφίας του Mendes. 

Εκεί κάπου, από ξανάστροφη τροχιά όμως, το Empire of Light τέμνεται με το έτερο σεναριακό μάλε-βράσε, Babylon του Chazelle. Το ένα προσεγγίζει τη σινεφιλία αναιμικά, υπαινικτικά σχεδόν ενώ το άλλο αυτοαναφλέγεται κανιβαλιστικά στην υπέρμετρη φιλοδοξία του. Τουλάχιστον όμως η Βαβυλωνία έχει ισχυρές εκλάμψεις ιδιοφυίας ενώ το Empire με έγειρε σε ύπνο βαθύ.

Η Αυτοκρατορία του Φωτός (Empire of Light) Rating


Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Φεβρουαρίου 2023 από την Feelgood Ent.!
Περισσότερα... »

Η Μικρή Πυροσβέστης (Fireheart) Poster ΠόστερΗ Μικρή Πυροσβέστης
των Theodore Ty, Laurent Zeitoun. Με τις φωνές των Alice Pol, Vincent Cassel, Valérie Lemercier, Claudia Tagbo, Elie Semoun, Emmanuel Curtil.

Baby, i'm your man!
γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Η L'Atelier Animation ιδρύθηκε στο Γαλλόφωνο Κεμπέκ του Καναδά το 2012, με την ελπίδα πως θα αποτελέσει ακόμη έναν διεθνή ανεξάρτητο πόλο δημιουργίας μοντέρνων φιλμς κινουμένων σχεδίων. Και η αλήθεια είναι πως δεν τα κατάφερε και άσχημα, αφού μια μόλις δεκαετία κατοπινά, εξαγοράστηκε από την πιο εξειδικευμένη φίρμα Cinesite, έχοντας καταγράψει στο ενεργητικό της δύο μεγάλου μήκους ταινίες. Την Ballerina (2016) και την τωρινή Fireheart, που έμελλε να είναι και η τελευταία της επιτυχημένης indie δημιουργικής δράσης της.

Η Μικρή Πυροσβέστης (Fireheart) Quad Poster
Από τα γεννοφάσκια της η 16χρονη Τζόρτζια Νόλαν, έναν και μοναδικό επαγγελματικό δρόμο ονειρευόταν να ακολουθήσει στην ζωή της, να γίνει πυροσβέστης. Άλλωστε ως η μοναχοκόρη του θρυλικού βετεράνου διοικητή του Πυροσβεστικού Σώματος της Νέας Υόρκης, Σον, αυτή της η επιλογή μόνο τυχαία δεν ήταν. Με την μόνη διαφορά πως ο πατέρας της, έχοντας εγκαταλείψει από καιρό την Υπηρεσία, προκειμένου να την μεγαλώσει, μετά από την τραγική απώλεια της μητέρας της, βγάζοντας πλέον τα προς το ζην ως ράφτης και γνωρίζοντας καλά τους τεράστιους κινδύνους του επαγγέλματος, πολύ νωρίς την απέτρεψε από αυτή της την επιθυμία.

Η παρουσία ενός παρανομιού πυρομανή, που καταστρέφει με απρόβλεπτη μέθοδο το ένα μετά το άλλο τα λαμπερά θέατρα του Μπροντγουέι, θα οδηγήσει τον Δήμαρχο της σε διαρκή ανάπτυξη μεγαλούπολης, να επαναφέρει τον Κάπτεν Νόλαν στην ενεργό δράση. Δίνοντας συνάμα την ώθηση στην ατρόμητη Τζόρτζια, να μεταμορφωθεί σε αγόρι, προκειμένου να γίνει αποδεκτή από τον ίδιο της τον γονιό στην αποτελούμενη αποκλειστικά από άντρες, ομάδα που θα κληθεί να αποκαλύψει την ταυτότητα του μυστηριώδη εμπρηστή!

Σύμφωνα με την πληροφορία που λαμβάνουμε στην εκπνοή του έργου, για πρώτη φορά που γυναίκα ντύθηκε την μάχιμη στολή του πυροσβέστη στην Αμερική, ήταν το σωτήριον έτος 1982. Εδώ η δράση μας γυρίζει πίσω μισό ακριβώς αιώνα, σε εποχές που το Μεγάλο Μήλο μαζεύει τα κομμάτια του από το δεινό του κραχ, που κυριολεκτικά της προκάλεσε αμέτρητα δεινά. Φυσικά σε ένα κινηματογραφικό έργο που απευθύνεται κατά κόρον σε ηλικίες σχολικές, τέτοιου είδους κοινωνικοί προβληματισμοί δεν έχουν θέση, συνεπώς η Μητρόπολη προβάλλεται πολύχρωμη και ζωηρή, καμία σχέση με όλο εκείνο το μουντό σύνολο από στα λαμαρινένια σκιάχτρα που υψώνονται ίσαμε τα ουράνια.

Και μπροστά σε αυτό το σκηνικό, στήνεται η βάση της ιστορίας που πρόκειται να παρακολουθήσουμε, που πραγματικά είναι ενδιαφέρουσα, ειδικότερα αν αναλογιστούμε το πως ο μπαμπάς ξεκόβει στην πιτσιρίκα του τα ονείρατα, με το πιο απλούστατο επιχείρημα: "Fireman είναι η λέξη, δεν λέει κανείς Firewoman..." Συνεπώς η κοπελούδα ακολουθώντας πιστά το θρυλικό επίτευγμα της Mulan, για να μην προκαλέσει εντύπωση στον περίγυρο, ούτε όμως για να την καταλάβει ο πατήρ, θα ντυθεί τα στενά τζιν, θα φορέσει την μουστάκα, θα βραχνύνει την φωνή και θα ριχτεί μονομιάς στην πυρόσβεση. Αλλά και στο κυνηγητό του μανιακού που σκορπάει ένθεν κακείθεν τις τιρκουάζ, τοξικές φωτιές.

Το δεύτερο ημίχρονο, όπου αρχίζουν να εξηγούνται μπόλικα από τα μεταφυσικά της πλοκής, δεν διαθέτει ούτε την σπιρτάδα, ούτε την ευρηματικότητα της εκκίνησης όμως. Από την κακιά της υπόθεσης απουσιάζει παντελώς το ορθολογικό θεμέλιο που θα την διατηρήσει στο προσκήνιο ίσαμε το φινάλε, την στιγμή που παίρνει μπροστά η γνώριμη φαντασμαγορία των εκρήξεων και των χρωμάτων, μπας και κρυφτεί ξωπίσω της η αδυναμία κτισίματος μιας ολοκληρωμένης ιστορίας, πίσω από την πιασάρικη βασική ιδέα. Η πλακίτσα πάντως δεν λείπει, στις στιγμές που η ετερόκλητα ασούμπαλη ομάδα πυροσβεστών του Αρχηγού Νόλαν θριαμβεύει, με την πιτσιρικαρία να πανηγυρίζει και στο φινάλε, εντέλει, να ζουν όλοι τους καλά κι εμείς καλύτερα!

Η Μικρή Πυροσβέστης (Fireheart) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 19 Ιανουαρίου 2023 από την Feelgood Ent.!
Περισσότερα... »

Εκτός Ελέγχου (Plane) Poster ΠόστερΕκτός Ελέγχου
του Jean-François Richet. Με τους Gerard Butler, Mike Colter, Yoson An, Tony Goldwyn, Daniella Pineda, Paul Ben-Victor .

A Golan Globus Film...
γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Μιλάμε για παραπεταμό, για εξοστρακισμό, για την απόλυτη υποβάθμιση. Αρκούσε και μόνο εκείνη την εποχή, μια ταινία να φέρει στην μαρκίζα της, το σηματάκι με το βελάκι που πετιέται μέσα από το εξάγωνο για να χαρακτηριστεί ως "ανάξια λόγου" για να ριχτεί στο πανέρι από τους επιλεκτικούς θεατρώνηδες, που έκριναν πως οι παραγωγές του στούντιο της Cannon, δεν ήσαν ικανές και άξιες για να προβληθούν στις καλλιτεχνικές αίθουσες τους. Ευτυχώς για όλους εμάς, τους προεφήβους τότε στα μέσα εκκεντρικών έιτις, που η λέξη Ταρκόφσκι παρέπεμπε απλά στο όνομα ενός εκ των ορκισμένων Σοβιετικών οχτρών του Τζον Ράμπο, που η γέννηση και άνθιση του βίντεο, έδωσε σε όλες αυτές τις μεσαίου κόστους περιπέτειες δράσης την δεύτερη ευκαιρία που ζητούσαν, για να γίνουν διάσημες. Κι έτσι δημιουργήθηκε ένας σημαντικού μεγέθους, όσο και ιδιαίτερα φανατικός πυρήνας σινεφίλ, που ζητωκραύγαζε σε κάθε μόστρα των μπρατσωμένων κομάντο σαν τον Norris, τον Dudikoff ή τον Van Damme, δημιουργώντας κινηματογραφικούς ήρωες - αναπόσπαστα στελέχη μιας λαϊκής κουλτούρας, κομματάκι ενοχικής στην παραδοχή της.

Εκτός Ελέγχου (Plane) Quad Poster
Παραμονή Πρωτοχρονιάς και για τον έμπειρο πιλότο, με προϋπηρεσία στην ΡΑΦ, Μπρόντι Τόρανς, απομένει μια τελευταία πτήση σε δρομολόγιο του Ειρηνικού, προτού επιστρέψει στην κορούλα του στην Νέα Υόρκη, για να γιορτάσουν μαζί την έλευση του νέου έτους. Το δρομολόγιο της Τρέιλμπλέιζερ Ερλάινς, από την Σιγκαπούρη προς Χονολουλού, κάτω από δυσμενείς καιρικές συνθήκες, έχοντας πέσει σε επικίνδυνα κενά αέρος, θα οδηγηθεί σε αναγκαστική προσγείωση, στην ατόλη Τζόλο, στα νότια των Φιλιππίνων. Έχοντας μεταξύ των επιβαινόντων δύο θύματα, μια άτυχη αεροσυνοδό κι έναν αστυνομικό, που συνοδεύει τον φυγόδικο, κατηγορούμενο για σωρεία εγκλημάτων Λουίς Γκασπάρ.

Δίχως την δυνατότητα της παραμικρής επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο, οι ταλαιπωρημένοι επιβάτες, θα κληθούν κάτω από την ψύχραιμη καθοδήγηση του κυβερνήτη, να οργανωθούν περιμένοντας την βοήθεια από την εταιρία. Για εκείνο που δεν είναι καν προετοιμασμένοι, είναι το γεγονός πως το νησί βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο πάνοπλων ανταρτών. Μια συμμορίας αφιονισμένων και πανέτοιμων να πεθάνουν μισθοφόρων, που θέτοντας σε ομηρεία τους τραυματισμένους πολίτες, θα διεκδικήσουν λύτρα από τις οικογένειες τους. 

Δεν έχουν υπολογίσει όμως πως ο καλά εκπαιδευμένος πιλότος μαζί με τον σωματώδη φυγά, που έχει υπηρετήσει στην λεγεώνα των Ξένων, κρυμμένοι στην ζούγκλα, σχεδιάζουν την δική τους αντεπίθεση, κερδίζοντας τον χρόνο που απαιτείται, ωσότου φτάσουν οι συμμαχικές δυνάμεις, για να καθαρίσουν μια και καλή. Μόνο που οι οιωνοί δεν είναι με το μέρος τους, καθώς οι αποφασισμένοι να δώσουν και την ζωή τους για το χρήμα, εγκληματίες, θα αρχίσουν να εξοντώνουν τον ένα μετά τον άλλο τους επιβάτες, σε αντίποινα για τις δικές τους απώλειες.

Και φυσικά, προκειμένου να στηθεί η απόλυτη μάχη, στο μέσον του πουθενά, που δεν γνωρίζει καμία αρχή και μηδένα νόμο, δεν μιλάμε για τίποτα τυχαίους παρτιζάνους, αλλά για έναν ολάκερο στρατό που στο οπλοστάσιο του διαθέτει από συμβατικά μαχαίρια και γιαταγάνια, μέχρι πανίσχυρα πολυβόλα αλλά και αντιαρματικά στίνκερς. Άρα το ντουέτο των άρτι δημιουργηθέντων φιλαράκων, του αποφασιστικού κάπτεν και του μάχιμου, αφού δεν έχει τίποτα να χάσει, φερόμενου ως δολοφόνου, οφείλει να δείξει τρομακτικές ικανότητες στο πεδίο της μάχης, προκειμένου να βάλει πλάτη τους γκουερίλας, που λεπτό με το λεπτό πολλαπλασιάζονται σαν τα μυρμήγκια.

Καμία πιθανότητα λοιπόν δεν είναι με την πλευρά των "καλών", κανένας φυσικός νόμος δεν γίνεται να λειτουργήσει, όταν απέναντι στους μυρίους, δεν βρίσκονται παρά μόνο δύο, έστω και λύκοι. Κι εκεί ακριβώς ξεκινάει να φλέγεται το action, αφού οι σφαίρες που θα πέσουν σαν το χαλάζι, θα βρουν στόχο μονάχα villain κεφάλια, κρατώντας τους ήρωες μας αναμενόμενα ζωντανούς και εννοείται νικητές στον άνισο αυτό πόλεμο. Κι εδώ εισβάλλει το it's up to you σου ως θεατή. Σε μέλλει ο δημιουργικός ορθολογισμός, οπότε αποχωρείς με αλαφρά? Ή στα μέσα σου τριβελίζεται η νοσταλγία των φοβερών, τρομερών, αλλά και υπερβολικών στην εξέλιξη τους Death Wish, American Ninja, Delta Force και δεν συμμαζεύεται?

Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν και τόσο έτοιμος για μια τέτοια ρετρό επιστροφή στο φιλμικό παρελθόν της περιπέτειας δράσης, με τις λιγοστές, πλην ακραία πομπώδεις ατάκες, τις αλόγιστες ακρότητες και τα εκρηκτικά σλόου μόσιον, με τα χέρια πόδια στον αέρα. Στο άκουσμα του ονόματος του σκηνοθέτη, Jean-Francois Richet, που στην καριέρα του μας πρόσφερε, μεταξύ άλλων, μια εντυπωσιακή - έως και καταπληκτική θα την αποκαλούσα - περιπετειώδη βιογραφία, όπως εκείνη του Mesrine, πήρα μπόλικα τα πάνω μου και αναθάρρησα. Ναι, αυτός ο απρόβλεπτος Φραντσέζος, μοιάζει ικανός να το ξαναστήσει το φασαριόζικο μακελειό, με όλη εκείνη την ασυγκράτητη αμετροέπεια που χαρακτήρισε μια φορά κι έναν καιρό, τις δημιουργίες της Cannon.

Συνεπώς για όλους εκείνους που αναπόλησαν εκείνη την ανεπανάληπτη εποχή του genre, το Plane είναι ένα μεγάλο ναι! Μια ταινία που πραγματοποιεί πασιφανώς επίτηδες το ένα παραφούσκωμα στην αφήγηση μετά το άλλο, για να προσεγγίσει στο καλτ, ορίζοντας ακόμη και την μαρκίζα της σχεδόν εκτός θέματος, αφού το Αεροπλάνο του τίτλου, εξαφανίζεται μετά την μακροσκελή εισαγωγή, για να εμφανιστεί και πάλι για ένα πεντάλεπτο, λίγο πριν την λήξη. Ενδεχόμενα Island ή Atoll να ήταν μια πιο σίγουρη επιλογή για τον τίτλο. Εξίσου δυνατή δηλαδή με το πρωταγωνιστικό dynamic duo, αφού ο This Is Sparta και ο σαν βγαλμένος από τους βάλτους του Predator, Mike Colter, δένουν άψογα ως το ετερόκλητο ζευγάρι που μέσα στις πιο αντίξοες των συνθηκών, επιβάλλεται να επαναφέρει την τάξη!

Εκτός Ελέγχου (Plane) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 26 Ιανουαρίου 2023 από την Spentzos Films!
Περισσότερα... »

Joyland Poster ΠόστερJoyland
του Saim Sadiq. Με τους Ali Junejo, Rasti Farooq, Sarwat Gilani, Alina Khan, Sohail Sameer, Salmaan Peerzada, Sania Saeed.


Καταπιεσμένης σεξουαλικότητας το ανάγνωσμα
γράφει ο Θόδωρος Γιαχουστίδης(@PAOK1969)

"Για να δει τη θάλασσα"

Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο γεννημένος στις 28 Μαρτίου του 1991 στη Λαχόρη, Πακιστανός σκηνοθέτης. Έχει πτυχίο ανθρωπολογίας από το Πανεπιστήμιο της Λαχόρης και MFA στη σκηνοθεσία κινηματογράφου από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια. Νεώτερος δούλεψε ως δημοσιογράφος στη χώρα του. Η μικρού μήκους ταινία του «Darling» (2019) ήταν η πρώτη πακιστανική ταινία που έκανε πρεμιέρα στο 76ο φεστιβάλ Βενετίας, όπου κέρδισε το βραβείο Orizzonti καλύτερης ταινίας. Ήταν επίσημη επιλογή στο φεστιβάλ Τορόντο της ίδιας χρονιάς και κέρδισε ειδικό βραβείο κριτικής επιτροπής στο φεστιβάλ South by Southwest του 2020. Η προηγούμενη μικρού μήκους ταινία του «Nice Talking to You» (2018), ήταν επίσημη επιλογή του φεστιβάλ South by Southwest του 2019, μπήκε στη βραχεία λίστα BAFTA για την καλύτερη φοιτητική ταινία και κέρδισε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας του Vimeo στο φεστιβάλ κινηματογράφου του Πανεπιστημίου Κολούμπια του 2018. Κέρδισε επίσης το Χρυσό Βραβείο Kodak Φοιτητικής Υποτροφίας.

Joyland Poster Πόστερ Wallpaper
Το Joyland έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα του στο περασμένο φεστιβάλ των Καννών. Είναι η πρώτη ταινία από το Πακιστάν, που συμμετείχε ποτέ στο παράλληλο του επίσημου διαγωνιστικού, επίσης διαγωνιστικό τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα», κερδίζοντας μάλιστα το Βραβείο της Επιτροπής για το συγκεκριμένο τμήμα, αλλά και το Queer Palm, το βραβείο δηλαδή της καλύτερης LGBTQ+ ταινίας από όλες όσες συμμετείχαν σε όλα τα τμήματα του φεστιβάλ. Αποτέλεσε την επίσημη πρόταση του Πακιστάν για τα Όσκαρ, κατορθώνοντας να μπει στη βραχεία λίστα των 15 ταινιών, δεν κατόρθωσε όμως να μπει και στην τελική πεντάδα. Η προβολή της ταινίας στο Πακιστάν απαγορεύτηκε αρχικά. Εντέλει, προβλήθηκε, όχι όμως και στην περιοχή του Πουντζάμ, όπου βρίσκεται η Λαχόρη, η γενέτειρα του σκηνοθέτη. Στην Ελλάδα, η ταινία πραγματοποίησε την πρώτη της προβολή στο φεστιβάλ Αθηνών «Νύχτες Πρεμιέρας», όπου συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα, κερδίζοντας το βραβείο καλύτερου σεναρίου.

Η υπόθεση: Ο Χαϊντέρ Ράνα είναι ένας νεαρός άνδρας, που δεν έχει βγει ποτέ έξω από τη Λαχόρη, την πόλη όπου γεννήθηκε και ζει όλη του τη ζωή. Είναι άνεργος και ζει σε ένα σπίτι μαζί με τη γυναίκα του (από συνοικέσιο), Μουμτάζ, τον ευρισκόμενο σε αμαξίδιο χήρο πατέρα του, τον μεγαλύτερο σε ηλικία αδελφό του, Σαλίμ, τη δική του γυναίκα, Νούτσι και τα τρία κορίτσια τους. Όλοι λαχταρούν τη γέννηση ενός αγοριού: το τέταρτο παιδί που γεννάει η Νούτσι είναι και πάλι κορίτσι την ίδια ώρα που ο Χαϊντέρ δεν φαίνεται να έχει στα σχέδιά του να κάνει παιδί με την Μουμτάζ. Αντ’ αυτού, βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, βρίσκοντας ευχαρίστηση να παίζει με τις ανιψιές του. 

Όταν ένας φίλος του Χαϊντέρ του βρίσκει δουλειά χορευτή σε ένα ερωτικό χοροθέατρο, όλα θα αλλάξουν. Τόσο οι ισορροπίες μέσα στο σπίτι της οικογένειας Ράνα όσο και στην καρδιά του Χαϊντέρ, μιας που θα ερωτευθεί σφόδρα τη δυναμική και φιλόδοξη τρανς στάρλετ, Μπίμπα, που διεκδικεί να πρωταγωνιστήσει στην παράσταση. Ο έρωτάς του είναι απαγορευμένος και οι συνέπειές του θα είναι τραγικές...

Η άποψή μας: Το Πακιστάν με τα 243 εκατομμύρια κατοίκων του, είναι η 5η μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα του κόσμου και η 2η πολυπληθέστερη μουσουλμανική χώρα, μετά την Ινδονησία. Από τη μια, είναι πυρηνική δύναμη κι από την άλλη, οι κάτοικοι της χώρας στις τεράστιες πόλεις της ζουν καθημερινά με πολύωρες διακοπές ρεύματος. Υπάρχει πολύς πλούτος από τη μια και αδυσώπητη φτώχεια από την άλλη. Γι’ αυτό και οι Πακιστανοί μεταναστεύουν για ένα καλύτερο μέλλον σε όλον τον κόσμο. Σαν τους Έλληνες ένα πράμα. Η χώρα δεν έχει πολλά χρόνια ζωής. Διακήρυξε την ανεξαρτησία της μόλις το 1947. Πριν τη δημιουργία του, το Πακιστάν ήταν μέρος της Ινδίας και οι κάτοικοί του είναι (απλουστευτικά) μουσουλμάνοι Ινδοί! Μάλιστα, υπήρξαν μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών από την Ινδία στο Πακιστάν μετά την ανεξαρτησία του, κάτω από πολύ άσχημες συνθήκες. Και η σχέση γειτονίας Ινδίας – Πακιστάν δεν είναι και η καλύτερη. 

Το σύγχρονο Πακιστάν είναι μια χώρα τεράστιων αντιθέσεων. Δεν υπάρχουν εκεί αγιατολάδες και μουτζαχεντίδες: δεν υπάρχει λοιπόν θρησκευτική δικτατορία, όπως συμβαίνει σε πολλές, πολλές άλλες χώρες με μουσουλμανικό πληθυσμό. Κι ενώ οι σχέσεις του Πακιστάν με τη Δύση είναι καλές και η χώρα κλείνει το μάτι στον δυτικό τρόπο ζωής, από την άλλη, η πακιστανική κοινωνία είναι βαθιά συντηρητική, με κυρίαρχη την πατριαρχία. Ο σκηνοθέτης πετυχαίνει να μας δείξει αυτές τις αντιθέσεις. Η ματιά και η υφή της ταινίας του είναι τελείως σύγχρονη, «αμερικάνικη», την ίδια στιγμή που το σενάριο φλερτάρει με το μελόδραμα και περιγράφει καταστάσεις, παλιακές εν πολλοίς αλλά – ω, τι έκπληξη – εντελώς υπαρκτές ακόμα και σήμερα σε πιο... πολιτισμένες θεωρητικά χώρες, όπως η δική μας. 

Μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση η σχέση αγάπης και μίσους που φαίνεται να υπάρχει από την κοινή γνώμη απέναντι στην τρανς Μπίμπα. Από τη μια, μέσα στον συρμό του τραμ, μια μεσήλικη κυρία της λέει επιτακτικά – αλλά όχι προσβλητικά, έτσι το ένιωσα – να πάει να καθίσει με τους άνδρες κι από την άλλη η Μπίμπα αποθεώνεται σε κάθε της εμφάνιση από το – αποκλειστικά ανδρικό – φιλοθεάμον κοινό. Έχει μια παράδοξη ασυλία, την ίδια ώρα που η ομοφυλοφιλία τιμωρείται με θάνατο. Όπως και να έχει, η Μπίμπα περιγράφεται ως ο πιο ασυμβίβαστος χαρακτήρας στην ταινία: η κοινωνία γύρω του, του βάζει εμπόδια, αγαπημένοι του, του ζητούν πράγματα που δεν μπορεί και κυρίως δεν θέλει να τους δώσει (η αιτία χωρισμού με τον Χαϊντέρ), γνωρίζει τα δεδομένα, πορεύεται με αυτά αλλά ούτε κρύβεται ούτε κωλώνει, έχοντας βάλει έναν στόχο στη ζωή του, που κανείς δεν θα τον εμποδίσει να αποκτήσει. 

Οι γυναίκες της ταινίας είναι από την άλλη, εγκλωβισμένες, χωρίς διέξοδο. Η Μουμτάζ αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη δουλειά της, που τόσο γουστάρει, όταν ο Χαϊντέρ βρίσκει ο ίδιος δουλειά, προκειμένου να βοηθάει «στο σπίτι». Κάτι που της στοιχίζει πολύ. Είναι και κοινωνικά αποκλεισμένη και σεξουαλικά στερημένη, μιας που ο Χαϊντέρ, δεν... Η Νούτσι έχει αποδεχτεί το πεπρωμένο της, αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν ξεσπάει όταν της το επιβάλλει η συνείδησή της – αλλά μέχρι εκεί. Η μεσήλικη, χήρα γειτόνισσα, δεν επιτρέπεται να διεκδικήσει μερίδιο στην ευτυχία. Στην κρίσιμη στιγμή, η τύχη της κρίνεται από τις αποφάσεις του γιου της (εννοείται) και από την ατολμία του χήρου πατέρα του Χαϊντέρ. 

Το θέμα είναι πως ενώ σαφώς τα άρρενα μέλη της κοινωνίας διαθέτουν περισσότερες αβάντες και ελευθερία κινήσεων, είναι κι αυτά εγκλωβισμένα, ιδίως απέναντι στην τρισκατάρατη σεξουαλικότητα. Ο ανάπηρος πατέρας λειτουργεί σαφέστατα ως σύμβολο. Είναι αυτός που επιβάλλει τους κανόνες για πώς θα ζήσουν όλοι κάτω από την πατρική σκέπη και είναι αυτοί οι ίδιοι κανόνες στους οποίους και ο ίδιος εντέλει υποτάσσεται, κάνοντάς τον να ασφυκτιά. Ο Sadiq μοιράζει τον χρόνο της ταινίας στους ήρωές του: σε άλλους δίνει περισσότερο χρόνο, σε άλλους λιγότερο, όλους τους αγαπάει μα σε κανέναν δεν χαρίζεται. Κι αυτό επιφέρει μια θαυμαστή ισορροπία. 

Η ισορροπία είναι η λέξη που ταιριάζει σε όλη την ταινία, μιας που το δραματικό εναλλάσσεται με το ελαφρύ και η κοινωνιολογική ματιά και σχολιασμός είναι αρκούντως οξυδερκή αλλά παράλληλα υπάρχει διάθεση για... κάτι πιο ποπ. Σκηνές όπως εκείνη όπου ο Χαϊντέρ μεταφέρει με το μηχανάκι μια υπερμεγέθη αποτύπωση της Μπίμπα σε σκληρό χαρτόνι δίνουν τον τόνο. Κι εκεί που προς το φινάλε πέφτουν τα βαθιά σκοτάδια, έρχεται η σκηνή της πρώτης συνάντησης του Χαϊντέρ με την Μουμτάζ να ρίξει λίγο φως. Σαν ρομαντική κομεντί, ε; Πώς θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα; Σ' αυτό το λούνα παρκ, σ' αυτήν τη «χώρα της απόλαυσης», δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου. Πάλι καλά που υπάρχει η τεράστια θάλασσα...

Joyland Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 26 Ιανουαρίου 2023 από την Cinobo!
Περισσότερα... »

Νοσταλγία (Nostalgia) Poster ΠόστερΝοσταλγία
του Mario Martone. Με τους Pierfrancesco Favino, Francesco Di Leva, Tommaso Ragno, Aurora Quattrocchi, Sofia Essaidi, Nello Mascia, Emanuele Palumbo, Artem, Salvatore Striano, Virginia Apicella.


Νόστος ( = επιστροφή) + άλγος ( = πόνος)
γράφει ο Θόδωρος Γιαχουστίδης(@PAOK1969)

Felice's Way...

Αυτή είναι η 10η μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του γεννημένου στις 20 Νοεμβρίου του 1959 στη Νάπολη, Ιταλού σκηνοθέτη. Έχει γυρίσει και μπόλικες μικρού μήκους ταινίες, ντοκιμαντέρ και δούλεψε και για την τηλεόραση, ενώ έχει να επιδείξει σημαντικό έργο στο θέατρο, διατελώντας μεταξύ των άλλων και καλλιτεχνικός διευθυντής του «Θεάτρου της Ρώμης». Η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας ήταν το «Ο θάνατος ενός ναπολιτάνου μαθηματικού» (Morte di un matematico napoletano, 1992), που είχε προβληθεί στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης αμέσως μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας στο φεστιβάλ Βενετίας και της στάσης της στο φεστιβάλ του Τορόντο! Η πιο γνωστή του ταινία, πάντως, και η μοναδική (;) ως τώρα, που είχε πάρει εμπορική διανομή για την Ελλάδα, ήταν το «Βάναυση αγάπη» (L'amore molesto, 1995).

Νοσταλγία (Nostalgia) Poster Πόστερ Wallpaper
Η Nostalgia πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο περασμένο φεστιβάλ των Καννών. Αποτέλεσε την επίσημη πρόταση της Ιταλίας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ, ενώ ο πρωταγωνιστής της, Pierfrancesco Favino, είναι υποψήφιος για το βραβείο καλύτερης ερμηνείας στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου.

Η υπόθεση: Στα 15 του ο Φελίτσε εγκατέλειψε λόγω ανωτέρας βίας την αγαπημένη του Νάπολη, βρήκε καταφύγιο στη Μέση Ανατολή κι εντέλει εγκαταστάθηκε στο Κάιρο, όπου δημιούργησε οικογένεια, ασπάστηκε τον μουσουλμανισμό και άφησε το παρελθόν του πίσω. 40 χρόνια μετά, επιστρέφει στη γενέθλια πόλη του. Αναζητά το πατρικό του, τις γειτονιές του, την μητέρα του. Βρίσκει τα πάντα αλλαγμένα. Τρομάζει που άλλοι κατοικούν στο σπίτι τους, που η κάποτε κούκλα αεροσυνοδός μητέρα του τώρα είναι μία γριούλα με εύθραυστη ραχοκοκκαλιά και αντίληψη, που οι παλιοί του φίλοι έχουν εξαφανιστεί. Ιδιαίτερα ο Ορέστης, ο κολλητός του που μαζί έτρεχαν στους δρόμους με τη μηχανή του, το έσκαγαν από το σχολείο τις μέρες για μπάνιο ή μπούκαραν για αλητείες σε σπίτια τα βράδια. Θα καταφέρει να βρει τον Ορέστη; Θα μπορέσει να συμφιλιωθεί με το παρελθόν του; Θα κλείσει τους παλιούς λογαριασμούς του; Και με ποιο αντίκτυπο;

Η άποψή μας: Ο Mario Martone είναι από εκείνους τους δημιουργούς, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την αγαπημένη τους πόλη, τη γενέτειρά τους, τη μούσα τους. Το σύνολο σχεδόν του κινηματογραφικού του έργου αφορά την Νάπολη, άμεσα και έμμεσα. Είναι το πεδίο δράσης των ταινιών του, είναι η έμπνευσή του, είναι η εμμονή του. Και ναι, η δική του Νάπολη είναι διαφορετική από εκείνη του συναδέλφου του, του επίσης γεννημένου στη Νάπολη, Paolo Sorentino, που επίσης τη λατρεύει. 

Ο Martone παρουσιάζει την πόλη του όχι ως τουριστική καρτ-ποστάλ αλλά ως αυτό που λέει ο Σαίξπηρ «Όλος ο κόσμος, μια σκηνή». Ε, όλη η Νάπολη, μια σκηνή λοιπόν. Η φτωχή Νάπολη του Νότου, η πόλη στην οποία ανθίζει το οργανωμένο έγκλημα αλά ιταλικά και όπου ο καθολικισμός και η εκκλησία αποτελούν βασικές παραμέτρους της καθημερινότητας. Εκεί «προσγειώνεται» ο Φελίτσε, ο «ευτυχισμένος», όπως σημαίνει στην κυριολεξία το όνομά του. 40 χρόνια μετά την «απόδρασή» του. Μεγάλο μέρος της έναρξης του φιλμ μας δείχνει τον Φελίτσε να τριγυρνάει βουβά στην πόλη του. Να περπατάει τους δρόμους της Νάπολης, να αγκαλιάζει με το βλέμμα του μαγαζιά, κτίρια, ανθρώπους. Να βιώνει το παράξενο συναίσθημα όπου όλα του φαίνονται καινούρια μα ταυτόχρονα τόσο οικεία, τόσο πολύ εντυπωμένα στο dna του, σαν χαλκομανία, σαν τατουάζ. 

Ο Martone δεν βιάζεται. Σταδιακά μας παρέχει τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε. Γιατί έκανε τόσα χρόνια να επιστρέψει ο Φελίτσε; Τι έκανε εκεί που βρισκόταν; Ποιο ήταν το γεγονός που τον ανάγκασε να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω του; Και γιατί επιστρέφει τώρα; Γιατί είναι τόσο σημαντικό για εκείνον να βρει τον Ορέστη και να μιλήσουν για τη νύχτα που τους σημάδεψε; Ναι, φαινομενικά στην Αίγυπτο τα είχε όλα. Κάτι όμως τον έτρωγε. Κάτι που έπρεπε να το βγάλει από μέσα του και να γαληνεύσει την ταραγμένη του ψυχούλα. Ερινύες; Μα έχει τη συνείδησή του καθαρή. Δεν έφταιγε αυτός. Δεν μίλησε. Το μόνο που θέλει είναι να τα βρει με το παρελθόν του. Χμ, be careful what you wish for... 

Το ξαναλέμε: η ταινία του Martone είναι ωδή σε μια πόλη: την Νάπολη. Είναι όμως και πολλά, πολλά πράγματα ακόμα. Είναι μια μελέτη για τη φιλία. Είναι μια ανάλυση πάνω στην ενοχή. Στο πως δύο διαφορετικοί άνθρωποι αντιδρούν διαφορετικά σε ένα σημαδιακό γεγονός: ο ένας, ο Ορέστης, το αποδέχεται και προχωράει με αυτό, ο άλλος, ο Φελίτσε, το κουβαλάει σαν βάρος, που δεν τον αφήνει να ηρεμήσει. Είναι η σχέση μας με τους γονείς μας: στην πιο όμορφη σκηνή της ταινίας, ο Φελίτσε κουβαλάει την γυμνή, γηραιά μητέρα του για να της κάνει μπάνιο. «Εσύ το έκανες όταν ήμουν μικρός, τώρα είναι η σειρά μου να σε καθαρίσω». Τόσο απλά, τόσο ειλικρινά, τόσο ελεγειακά. 

Σαν να αντιγράφει αντεστραμμένη την Pieta εδώ ο σκηνοθέτης. Και μόνο γι' αυτήν τη σκηνή, η ταινία αξίζει παρακολούθησης. Μια ταινία με λογική αρχαίας τραγωδίας: δεν είναι τυχαίο ότι ο παιδικός φίλος του Φελίτσε ονομάζεται Ορέστης. Ο Martone είναι και θεατράνθρωπος και στην ταινία του «Teatro di guerra» (1998) έδειχνε έναν ναπολιτάνικο θίασο να ετοιμάζεται να ανεβάσει το «Επτά επί Θήβας» του Αισχύλου στο ευρισκόμενο υπό πολιορκία Σαράγιεβο, την εποχή της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας. Η εξιλέωση είναι το ζητούμενο για τον Φελίτσε. Και είναι πολύ κοντά στο να την πετύχει. Αλλά αποδεικνύεται πως όλα όσα θέλει να πετύχει είναι ένα όνειρο. Ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό. 

Μικρή το δέμας, bittersweet ταινία, με χαμηλότονη, διακριτική, αλλά άμεση και λειτουργική σκηνοθεσία, υπέροχη διεύθυνση φωτογραφίας, ιδιαίτερο σάουντρακ, γεμάτο Tangerine Dream (να το πάλι το όνειρο!) και τον δημοφιλή στην Ιταλία, Pierfrancesco Favino, μάλλον στην καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του.

Νοσταλγία (Nostalgia) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 26 Ιανουαρίου 2023 από την AMA Films!
Περισσότερα... »

Η Χώρα του Θεού (Vanskabte Land / Godland) Poster ΠόστερΗ Χώρα του Θεού
του Hlynur Pálmason. Με τους Elliott Crosset Hove, Ingvar Eggert Sigurðsson, Jacob Lohmann, Vic Carmen Sonne, Ída Mekkín Hlynsdóttir.

Hlynur μου, τα Κάδρα σου
γράφει ο  gaRis (@takisgaris)

Ωφού, όχι πάλε φεστιβαλιστάν βρε παιδιά! Καρκινοβατώ αναμεσίς πλειάδος οσκαριστικών παραγωγών, πασχίζοντας να ενώσω τις τελείες ενόψει τον Οσκαρικών υποψηφιοτήτων της 24ης Γενάρη 2023 και τσούπ! – σκάει η σκανδιναβική κουλτουροβαρβατίλα, με φόντο την άγριας εμορφιάς βουκολικώς ηφαιστιογενούς Ισλανδίας, 2ου μισού του 19ου αιώνος άμα λάχει ναούμ. 

Η Χώρα του Θεού (Vanskabte Land / Godland) Quad Poster
Γυρεύει ολημερίς κι ολονυκτίς ο κοσμάκης να βγει λίγο έξω, να χαρεί στη σκοτεινή αίθουσα και καλείται ο πάσα εις (εγώ είμαι αυτούνος) να προτείνει μια Δανεζο-Ισλανδική παραγώγα, κοντά στις 2 ½ ώρες που βολοδέρνει στην φιλόξενη ύπαιθρο τη συνήθη πραμάτεια του Nordic genre: Λαογραφία, γδάρσιμο προβάτων και (προκεχωρημένη) σήψη αλόγων, αποικιοκρατία (καθότι η Ισλανδία ήτο υπό Δανική κατοχή κατά τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο), Πίστη και θρησκευτική αποστασία, πάλη και τελική παράδοση στα κατώτερα ένστικτα επιβίωσης, μέσα στο εδραιωμένο κλίμα πολιτιστικής αποξένωσης. Κι όλα δαύτα να περιίπτανται υπό καταρακτώδη βροχή καρποσταλικών εικόνων που όχι απλά επιβάλλονται στην κατανόηση των χαρακτήρων αλλά δημιουργούν περίσπαση προσοχής και καταλήγουν ως μανιερίστικη καλλιγραφία.

Ο Lucas (lliott Crosset Hove) είναι ο νεαρός ιερέας που ξεκινά ένα τραχύ οδοιπορικό με συνοδεία μια φωτογραφική κάμερα που αποθανατίζει ντόπιους και ζώα, με σκοπό να ιδρύσει ενορία σε μια απομακρυσμένη κοινότητα στα βάθη του Ισλανδικού πουθενά. Με υπεροψία, και αρκετή άγνοια (κινδύνου) θα τακιμιάσει σταδιακά με τους αυτόχθονες χωρικούς, με ισχυρό όμως τίμημα τη διασάλευση της πίστης του και την πάλη ζωής-και-θανάτου για την ατομική του επιβίωση. 

Ο ασαράντιστος Hlynur Pálmason (A White, White Day και Winter Brothers οι προηγούμενες δουλειές του την τελευταία 4ετία) έχει βαλθεί να απλώσει ένα έπικ με πυξίδα τον Μάλικ και έμπνευση που φέρνει στον δικό μας Τεό Αγγελόπουλο. Συμβολισμοί, όνειρα, και ακουστική μπάντα που συνεπικουρούμενη από την στιλπνή φωτογραφία της μονίμου cineργάτιδός του Maria von Hausswolff, δημιουργεί μια ζεν κατάσταση η οποία προεκτείνεται σε ισχυρή βαρεμάρα έως το τελευταίο ημίωρο που το πράμα πιάνει φωτιά σεναριακά. 

Το Godland διαθέτει τις περγαμηνές που οι απανταχού ευρωπαίοι διανομείς γυρεύουν ως σιγουράντζα ώστε να ικανοποιήσουν (το πολύ περιορισμένου βεληνεκούς πια) φεστιβαλικό πόπολο. Πρώτο βραβείο μυθοπλασίας στο φεστιβάλ του Σικάγο, εύφημος μνεία στο Λονδίνο. Ο δημιουργός του, παρότι εντυπωσιάζει με τις σκηνοθετικές του αρετές, παθαίνει έναν αυτο-θαυμασμό και έναν φετιχισμό με τα κάδρα του που αποβαίνει επιζήμιος στη σύνδεση του καλοπροαίρετου (και μόνο, γιατί ο άλλος όπου φύγει-φύγει) με τα πάθια του ήρωά του, θεατή. 

Μια παραγωγή $5Μ που προόρισται να απασχολήσει πιότερο τον γεωγραφικό της περίγυρο κι ένα ακόμη ίσως κοινό που ορέγεται νάσιοναλ τζηογράφικ τσαχπινιές. Εγώ πάντως έγκωσα σε σημείο (τρου στόρυ) να χτυπήσω στο καπάκι ένα Puss in Boots: The Last Wish γιανάρθω στα ίσα μου. Μπορεί να υπερβάλλω. Μπορεί απλά να μεγαλώνω. Σίγουρα πάντως τούτο το έργο (φεστιβαλίτιδα) τόχω ξαναματαδεί.

Η Χώρα του Θεού (Vanskabte Land / Godland) Rating


Στις δικές μας αίθουσες? Στις 26 Ιανουαρίου 2023 από την One From The Heart!
Περισσότερα... »

Πίσω Από Τις Θημωνιές (Behind The Haystacks) Poster ΠόστερΠίσω Από Τις Θημωνιές
της Ασημίνας Προέδρου. Με τους Στάθη Σταμουλακάτο, Λένα Ουζουνίδου, Ευγενία Λάβδα, Χρήστο Κοντογεώργη, Ντίνα Μιχαηλίδου, Πασχάλη Τσαρούχα.

Φάτε πιέτε και γλεντάτε όλοι βρε παιδιά...
γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Κι έρχεται εκείνη η στιγμή που λογικά σκας, εκρήγνυσαι. Καθήμενος καταμεσίς του σημείου μηδέν της μπόχας και της δυσωδίας ετούτης, της πιο αφιλόξενης και σιχαμερής πρωτεύουσας της Γηραιάς, με το κεφάλι σου να περιστρέφεται σαν φάρος περιπολικού, παρατηρητής όλων όσων απάνθρωπων λαμβάνουν χώρα γύρω σου. Τα ζόμπι πρεζάκια να κατηφορίζουν την Καποδιστρίου, με βλέμμα αόρατο, εκείνο του σύντομα νεκρού, αντάμα με τους κάθε καρυδιάς καρύδι ξενόφερτους μαφιόζους που εκμεταλλεύονται συντοπίτες τους, μετανάστες με τους μπόγους παραμάσχαλα, παιδάκια, δεκάχρονα, εξάχρονα, θλιμμένα και εξαϋλωμένα, πατώντας άτσαλα πάνω στους δεκάδες κουρελήδες αστέγους, που έχουν στήσει νεκροταφειακή αλυσίδα με κουβέρτες ο ένας δίπλα στον άλλο, προκαλώντας την οργή των φουριόζων περαστικών, που δεν δίνουν δεκάρα αν μισό πόντο από τον υπόνομο διαβιώνουν ψυχές, φουκαράδες, άτυχοι, παίδες ενός κατώτερου Θεού. Και αποφασισμένος λες φεύγω, την κάνω μια για πάντα από ετούτο το κολαστήριο, πετάω εκατοντάδες μίλια παράμερα, ψηλά στο Τριεθνές, που βασιλεύει η αχανής ειρήνη και η ατέρμονη νηνεμία, να κάνω παρέα στα μυριάδες φτερωτά γλαρόνια. Απροετοίμαστος μου έμοιασες. Η μεγαλούπολη είναι η βιτρίνα όλων, ούτε εκεί στο ησυχαστήριο, όπως το θαρρείς, αλλάζει κάτι, απλά όλα δαύτα τα σε πρώτη μόστρα αποκρουστικά καθημερινά είναι θαμμένα στην λάσπη, βουτηγμένα κάτω από το νερό, κρυμμένα Πίσω Από Τις Θημωνιές...

Πίσω Από Τις Θημωνιές (Behind The Haystacks) Quad Poster
Με τις αγροτικές του εργασίες να μην πηγαίνουν καλά τον τελευταίο καιρό, ο Στέργιος κουτσά στραβά τα φέρνει βόλτα και φροντίζει την οικογένεια του, πιάνοντας ψάρια στην λίμνη και πουλώντας τα στα πέρα της μεθορίου εστιατόρια, για να βγάλει τα προς το ζην. Οι παλιές υποχρεώσεις και τα χρέη από την κακή οικονομική διαχείριση παραμένουν και οι δημόσιοι πιστωτές δεν δείχνουν διατεθειμένοι να ρίξουν νερό στο κρασί τους, απαιτώντας το συντομότερο τα χρήματα από τις επιδοτήσεις που φαγώθηκαν. Με την απελπισία να κυκλώνει τον μεσήλικα, που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις πληρωμές του, θα αποδεχθεί την πρόταση του αδελφού της γυναίκας του και γνωστού λαμόγιου σε όλους τους συνεταιρισμούς πέριξ της Δοϊράνης, για να μεταφέρει, έναντι αμοιβής, μετανάστες στην αντίπερα όχθη της Βόρειας Μακεδονίας.

Ατυχώς για τον ζορισμένο άντρα, τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά ούτε εντός του σπιτικού, αφού οι δυσκολίες έχουν φέρει αναστάτωση στις σχέσεις του, τόσο με την περιορισμένων καθηκόντων και ευθυνών, επίτροπο στην τοπική εκκλησία, κυρά του, όσο και με την ενήλικη, πλέον, θυγατέρα, που επιθυμεί να ανοίξει τα φτερά της και να απαγκιστρωθεί από την επαρχιακή μιζέρια. Η μοιραία νυχτιά στην κατάμεστη από γυναικόπαιδα, που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο, βάρκα του Στέργιου, θα είναι εκείνη που θα δώσει την χαριστική βολή στην οποιαδήποτε απελπισμένη προσπάθεια του να σταθεί ξανά στα πόδια του.

Το ημερολόγιο της αφήγησης είναι καρφωμένο ελάχιστο καιρό πριν την έλευση της πανδημικής ταφόπλακας, σε μια περίοδο που η ροή του εξ Ανατολών μεταναστευτικού κύματος έχει φτάσει στην κορύφωση της, με συνέπεια οι γειτονικές διέξοδοι να φράξουν, εγκλωβίζοντας χιλιάδες ταλαίπωρους πρόσφυγες εντός των ελληνικών ορίων. Με την κρατική μηχανή - ειδικά ετούτη την αστεία της συγκεκριμένης περιόδου '15, που αγνοώντας την ρητή λαϊκή εντολή, κατέγραψε την φασιστικότερη σελίδα στην νεότερη ιστορία του Έθνους - να δηλώνει ανήμπορη και ανάξια να διαχειριστεί την δύσκολη συνθήκη, δεν είναι τυχαίο που θα στηθούν κατά τόπους παραμάγαζα, από τους διαφόρους επιτήδειους, προς "εξυπηρέτηση" των αναζητούντων την διέξοδο προς Ευρώπας. Και μέσα σε αυτή την παραβατική δίνη, να υποκύπτουν ακόμη κι εκείνοι οι τίμιοι και νομοταγείς, που βιώνοντας την εγκατάλειψη της πολιτείας, της στρέφουν την πλάτη, κάνοντας το κουμάντο τους με χρήμα βρώμικο, ενίοτε και εγκληματικό.

Μια τέτοια ακριβώς περίπτωση είναι ο Στέργιος, που έστω κι αυτό το πενηντάρικο που θα του δώσει για μεροκάματο ο Σκοπιανός εστιάτορας, του φτάνει και του περισσεύει για να βγάλει την εβδομάδα. Σιγά και τα έξοδα που έχει να καλύψει, δυο βενζίνες και πέντε τσίπουρα στον καφενέ. Το περισσότερο είναι εκείνο που δεν δύναται να φροντίσει, να αναδιοργανώσει την αγροτική του επιχείρηση, να βγάλει δυο δραχμές παραπάνω, να κάνει ένα δωράκι έστω στην χαμηλών τόνων γυναίκα ή στην φιλόδοξη κόρη, έτσι για τα γενέθλια της, για το καλό. Το δάνειο που είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί, θα γίνει η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι, ρίχνοντας έναν φιλήσυχο πολίτη στην παρανομία. Το ντόμινο που θα ακολουθήσει το πέρασμα της κόκκινης γραμμής, θα μοιάσει καταστροφικό για την ψυχή του. Ας είναι καλά οι καλαμιές γύρω από τις όχθες του υδάτινου όγκου, που ξέρουν καλά να μπαλώνουν την πανέμορφα φυσική ζωγραφιά. Τα μέσα του ταλαίπωρου και των συν αυτώ που γνωρίζουν τι συμβαίνει, είναι αδύνατον να γιατρευτούν ποτέ.

Τραγική η ιστορία που επεξεργάζεται στο μεγάλου μήκους δημιουργικό της ντεμπούτο η Ασημίνα Προέδρου, αν και με τον ρυθμό που συμβαίνει στον καιρό μας, η κοινή γνώμη την προσπερνά με αδιαφορία και σφύριγμα, λες και στις θάλασσες πνίγονται κούκλες και μαριονέτες. Η μέθοδος που ακολουθεί η δημιουργός στην ανάπτυξη της αφήγησης της, είναι τριμερής, τρίπρακτη, με παράλληλη απεικόνιση των στιγμών, μέσα από την θωριά των τριών μελών αυτής της φαμίλιας της παραμεθορίου. Του πατέρα, που ορίζει και τον κεντρικό πυλώνα στήριξης της πλοκής, της θρησκευόμενης μητέρας, που βλέπει πολλά, μιλά ελάχιστα και αντιδρά μηδενικά και της μικρής, που αισθάνεται σαν να πνίγεται στην περιοριστική κοινότητα του χωριού, ελπίζοντας πως αργά ή γρήγορα η καλλιτεχνική της ικανότητα στο τραγούδι, θα της ανοίξει την τρύπα δραπέτευσης της από το συρματόπλεγμα.

Οι τρεις ξεχωριστές ενότητες, που η σκηνοθέτις δίχως να βρίσκω λόγο μαρκιζάρει, μάλλον σε υπερβολή αφού είναι προφανές, με το όνομα του πρωταγωνιστή της, στοιχειοθετούν την προσωπικότητα του καθενός, αλλά και τον ρόλο του στον κάθε λογής μικρόκοσμο που τον περιβάλλει. Τον συνεταιρισμό, την εκκλησία, την συντροφιά, την οικογένεια κατ επέκταση, το χωριό σαν γενικότερο σύνολο. Σε αντιστροφή σειρά, η διάβρωση των ηθικών αξιών του μαζικού, σταδιακά σαπίζει το κάθε παραπλήρωμα, με αποτελέσματα, όπως είναι πολύ φυσικό, μη αναστρέψιμα. Και εννοείται καταστροφικά. Ο δυτικός πολιτισμός, της παντί τρόπω ανάδειξης της μονάδας, κατεδαφίζεται, απούσης της σοβαρής κοινωνικής δομής, που οι αρχές της έχουν κατακερματιστεί.

Η κινηματογράφηση του απίστευτης ομορφιάς τοπίου της βόρειας συνοριογραμμής της χώρας είναι εκείνη που κερδίζει με την πρώτη ματιά την πλατεία. Ανοίγοντας με την σχεδιαστική αρτιότητα της την όρεξη για την σοσιολογική κουβέντα που στήνει η Ασημίνα, πάνω σε ένα (ακόμη) φλέγον ζήτημα που κατακαίει. Οι χαρακτήρες, αληθινοί και ρεαλιστικοί, τονίζονται δίχως περιττές εξάρσεις από την κύρια πρωταγωνιστική τριπλέτα. Τον Σταμουλακάτο, στο υποκριτικό φλιπ σάιντ του Μαχαιροβγάλτη, που η υπερπροστατευτική του (όχι φυσικά πατριαρχική, αυτές είναι πολύ βαριές έννοιες για να εκστομίζονται ελαφρά τη καρδία) συνήθεια τον βυθίζει ολοένα και περισσότερο στην απόγνωση, την πολυμορφική Ουζουνίδου, εδώ σε μια πιο δραματική, θηλυκά υποχωρητική, φοβισμένη έκφανση και την αποκάλυψη Ευγενία Λάβδα, που ως το κορίτσι της υπόθεσης, γράφει υπέροχα στο εκράν, ξεδιπλώνοντας το αληθινά ελπιδοφόρο ταλέντο της.

Ο επίλογος - εξίσου αναίτια η τιτλέζα, είναι δεδομένο από τα fades, ποιος είναι ο επίλογος - ορίζει και το σημαντικότερο ποιητικό εύρημα της δημιουργού. Τραγικός αλλά και ειρωνικός ταυτόχρονα, δοσμένος μέσα από το πένθιμο παραδοσιακό Ηπειρώτικο και τον διπρόσωπα μεθυσμένο σερνικό χορό του, βάζει την προβλεπόμενη άνω τελεία στην δράση των (αντι)ηρώων. Όχι όμως και στις ξεριζωμένες καρδιές τους, που πια δεν είναι το ίδιο αθώες όπως χθες. Το μοντέρνο κοινωνικό πλάνο, πέτυχε τον σκοπό του, η ενοχή πέρασε μέσω λίμνης, στην μεριά του λαουτζίκου. Εγώ είμαι ο φταίχτης των πάντων! Επειδής στέκομαι καυστικός παρατηρητής καταμεσίς της Πλατείας Βάθη, ενώ κανονικά θα έπρεπε να αμολάω αδαής, αζόριστος και μουγγός την καλούμπα...

Πίσω Από Τις Θημωνιές (Behind The Haystacks) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 19 Ιανουαρίου 2023 από την Tanweer!
Περισσότερα... »

Oscar Awards 2023Oscars 2023 Noms: FROM SADNESS TO LESLIE

Νομινέσια ήταν και πάνε. Riz Ahmed (Sound of Metal) και Allison Williams (χα, M3GAN) ξηγήθηκαν το ποί(η)μα με την αυγούλα (5η πρωινή) απευθείας από την οσκαρομάνα Πόλη των Αγγέλων. Στάχα μαντέψει, μέσες-άκριες το κατάπως θα τραβήξει το θέμα των φετινών υποψηφιοτήτων. Με κοντά 85% στις κατηγορίες που οι οσκαρολόγοι αποκαλούν Big 8 (Ταινία-Σκηνοθεσία- Σενάρια (2) και Ερμηνείες (4)), pas mal και ούτε φούρνος εγκρεμίσθη, μήτε η γης εσείσθη. Στα μικρομηκάδικα βάρεσα μια μπιέλα αλλά σε τούτη τη φάση (sight unseen) τι τα θες- τι τα γυρεύεις. Τώρα να αρχινήσω από τη μίρλα και τα αναθέματα για τις «αδικίες» που κάθε χρόνο πιάνουσι πρώτο στασίδι, οποίο το νόημα. Καθότι αδικία δεν υπάρχει αν σκεφτεί κάποιος πως η Ακαδημαϊκή αναγνώριση κοντά 10κισχιλίων είναι μάλλον προνόμιο, παρά δικαίωμα, ναι;

Oscar Awards 2023

Και γιατί ξανά πλήρης απουσία γυναικών στη σκηνοθεσία, παρά τρίχα και σε σενάριο-ταινία (η καναδέζα Sarah Polley σώνει τα προσχήματα με το Women Talking). Και γιατί οι μαύρες Viola Davis (The Woman King) – Danielle Deadwyler (Till) δε χωρέσανε στην 5άδα. Ρωτήστε την publicist της Andrea Riseborough (To Leslie) να σας κελαηδήσει το μυστικό. Αμ οι φανς του Tom Cruise είναι να μην ωρύονται για τη μη συμπερίληψή του ως ερμηνευτή; Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά φίλος. Ενισχυμένο με την απαραίτητη υποψηφιότητα σεναρίου, το TOP Gun: Maverick (6 noms) παγαίνει λάου-λάου να φέρει στο πόντιουμ τον Κοντό ultra-star αγκαζέ με τον Jerry Bruckheimer ως παραγωγούς. Τα Πάντα Όλα είναι πιθανά. 

Ίσως οι 11 υποψηφιότητες να μην αρκέσουν (έχει πολιοσυμβεί στο παρελθόν) στους Daniels, καίτοι φαβορί, να κόψουν το νήμα. Από κοντά τα Δυτικό Μέτωπο - Ξωτικά (από 9 τεμάχια) και οι Elvis (8)-Fabelmans (7) – Tar (5) να κρατούν το σεγκόντο. Δυνατή ως δευτεράντζα (5) αλλά εκτός κυρίου νυμφώνος η Wakanda. Να μην χαρώ δηλαδή με τον διείσδυση του Paul Mescal στο παραπέντε, περιποιούμενος τιμή και δόξα στο αγαπημένο μικρούλι Aftersun; Να μην εκστομίσω ουρανομήκεις κραυγές με τη βαρβάτη παρουσία του Triangle of Sadness σε Ταινία-Σκηνοθεσία-Σενάριο; Εννοείται. 

Είχα στηρίξει The Whale για cineσθηματικούς λόγους, αλλά ο Aronofsky έφαγε πόρτα σε Σκηνοθεσία-Σενάριο, απόδειξη πως η ταινία δίχασε (μετά από κοινό-κριτικούς) και το Membership, τάπαμε όμως eh; Προνόμιο, όχι δικαίωμα η βραβευτική αναγνώριση. Έλα μου τώρα και λαβέ κάποια random trivia για να κάνουμε λίγο χάζι, πριχού εφοδεύσουμε επί της οσκαρικής κούρσας: 

• Για πρώτη φορά δυο sequels (Avatar – Top Gun) κερδίζουν υποψηφιότητα Καλύτερης Ταινίας 

• Θυμάσαι τα Mutiny on the Bounty (1962) και West Side Story (2021); Το All Quiet on the Western Front είναι το τρίτο ρημέηκ νικήτριας ως Καλύτερη Ταινία που προτείνεται 

• Οι Daniel Kwan + Daniel Scheinert (Everything Everywhere All at Once) είναι το 4ο ιστορικά ντουέτο σκηνοθετών που προτείνονται στην κατηγορία: Jerome Robbins & Robert Wise (West Side Story), Warren Beatty & Buck Henry (Heaven Can Wait), Joel & Ethan Coen (No Country for Old Men / True Grit) 

• O Steven Spielberg (The Fabelmans) πιάνει τις εννιά (9) υποψηφιότητες Best Director, ισοφαρίζοντας τον Martin Scorsese. Μοναχά ο William Wyler έχει παραπάνω (12). Σε περίπτωση νίκης του Spielberg θα εισβάλει στο κλάμπ των John Ford (4), Frank Capra (3), και Wyler (3), τουτέστι των πλέον βραβευμένων σκηνοθετών στην οσκαρική ιστορία 

• Πρέπει να γυρίσουμε 45 έτη πίσω για να ξαναβρούμε δυο ταινίες που έχουν από 4 συνολικά υποψηφιότητες στις Ερμηνείες (Julia- The Turning Point) 

• O John Williams (The Fabelmans) ανεβαίνει ιλιγγιωδώς στηr 53η συναπτή του υποψηφιότητα (48 για Original Score + 5 για Song). Έχει 29 υποψηφιότητες παραπάνω από κάθε άλλον ενεργό υποψήφιο οποιασδήποτε κατηγορίας, χώρια που γίνεται και ο γηραιότερος υποψήφιος στα 90 φεύγα του. Μόνος αντίπαλος πχια ο Walt Disney. 

• H Diane Warren («Tell it Like a Woman», Applause) πιάνει τις 14 υποψηφιότητες και ωσαννά εν τοις υψίστοις που επιτέλους τη βραβεύουν για το συνολικό της έργο εφέτο, ειδάλλως... 

• Ο μέγιστος DP Roger Deakins (Empire of light) παναξίως γράφει την υπαρίθμ. 16η nom, ώστε πλέον υπολείπεται μόλις δυο ίνα να ισοφαρίσει το ρεκόρ των Leon Shamroy – Charles Lang (18) 

Ωφού, έγκωσα μιαν ολιά, το σταματώ λοιπόνε δωνά. Ραντεβού στα οσκαράδικα, Κυριακή (κοντογιορτή) τσι 12 του Μαρτιού. Πάντα στο Moviesltd.gr.

Οι Υποψηφιότητες ανά κατηγορία

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΔΡΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
AUSTIN BUTLER Elvis 
COLIN FARRELL The Banshees of Inisherin 
BRENDAN FRASER The Whale 
PAUL MESCAL Aftersun 
BILL NIGHY Living 

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΔΡΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
BRENDAN GLEESON The Banshees of Inisherin 
BRIAN TYREE HENRY Causeway 
JUDD HIRSCH The Fabelmans 
BARRY KEOGHAN The Banshees of Inisherin 
KE HUY QUAN Everything Everywhere All at Once 

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ  
CATE BLANCHETT Tár 
ANA DE ARMAS Blonde 
ANDREA RISEBOROUGH To Leslie 
MICHELLE WILLIAMS The Fabelmans 
MICHELLE YEOH Everything Everywhere All at Once 

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ 
ANGELA BASSETT Black Panther: Wakanda Forever 
HONG CHAU The Whale 
KERRY CONDON The Banshees of Inisherin 
JAMIE LEE CURTIS Everything Everywhere All at Once 
STEPHANIE HSU Everything Everywhere All at Once 

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ANIMATION 
GUILLERMO DEL TORO'S PINOCCHIO Guillermo del Toro, Mark Gustafson, Gary Ungar, Alex Bulkley 
MARCEL THE SHELL WITH SHOES ON Dean Fleischer Camp, Elisabeth Holm, Andrew Goldman, Caroline Kaplan, Paul Mezey 
PUSS IN BOOTS: THE LAST WISH Joel Crawford, Mark Swift 
THE SEA BEAST Chris Williams, Jed Schlanger 
TURNING RED Domee Shi, Lindsey Collins 

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
ALL QUIET ON THE WESTERN FRONT James Friend 
BARDO, FALSE CHRONICLE OF A HANDFUL OF TRUTHS Darius Khondji 
ELVIS Mandy Walker 
EMPIRE OF LIGHT Roger Deakins 
TÁR Florian Hoffmeister 

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 
BABYLON Mary Zophres 
BLACK PANTHER: WAKANDA FOREVER Ruth Carter 
ELVIS Catherine Martin 
EVERYTHING EVERYWHERE ALL AT ONCE Shirley Kurata 
MRS. HARRIS GOES TO PARIS Jenny Beavan 

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ 
THE BANSHEES OF INISHERIN Martin McDonagh 
EVERYTHING EVERYWHERE ALL AT ONCE Daniel Kwan, Daniel Scheinert 
THE FABELMANS Steven Spielberg 
TÁR Todd Field 
TRIANGLE OF SADNESS Ruben Östlund 

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ 
ALL THAT BREATHES Shaunak Sen, Aman Mann, Teddy Leifer 
ALL THE BEAUTY AND THE BLOODSHED Laura Poitras, Howard Gertler, John Lyons, Nan Goldin, Yoni Golijov 
FIRE OF LOVE Sara Dosa, Shane Boris, Ina Fichman 
A HOUSE MADE OF SPLINTERS Simon Lereng Wilmont, Monica Hellström 
NAVALNY Daniel Roher, Odessa Rae, Diane Becker, Melanie Miller, Shane Boris 

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
THE ELEPHANT WHISPERERS Kartiki Gonsalves, Guneet Monga 
HAULOUT Evgenia Arbugaeva, Maxim Arbugaev 
HOW DO YOU MEASURE A YEAR? Jay Rosenblatt 
THE MARTHA MITCHELL EFFECT Anne Alvergue, Beth Levison 
STRANGER AT THE GATE Joshua Seftel, Conall Jones 

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΝΤΑΖ
THE BANSHEES OF INISHERIN Mikkel E.G. Nielsen 
ELVIS Matt Villa, Jonathan Redmond 
EVERYTHING EVERYWHERE ALL AT ONCE Paul Rogers 
TÁR Monika Willi 
TOP GUN: MAVERICK Eddie Hamilton 

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑ
ALL QUIET ON THE WESTERN FRONT Germany 
ARGENTINA, 1985 Argentina 
CLOSE Belgium 
EO Poland 
THE QUIET GIRL Ireland 

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΚΙΓΙΑΖ ΚΑΙ ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ
ALL QUIET ON THE WESTERN FRONT Heike Merker, Linda Eisenhamerová 
THE BATMAN Naomi Donne, Mike Marino, Mike Fontaine 
BLACK PANTHER: WAKANDA FOREVER Camille Friend, Joel Harlow 
ELVIS Mark Coulier, Jason Baird, Aldo Signoretti 
THE WHALE Adrien Morot, Judy Chin, Anne Marie Bradley 

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ 
ALL QUIET ON THE WESTERN FRONT Volker Bertelmann 
BABYLON Justin Hurwitz 
THE BANSHEES OF INISHERIN Carter Burwell 
EVERYTHING EVERYWHERE ALL AT ONCE Son Lux 
THE FABELMANS John Williams 

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ 
APPLAUSE / Tell It like a Woman; Σύνθεση / Στίχοι Diane Warren 
HOLD MY HAND / Top Gun: Maverick; Σύνθεση / Στίχοι Lady Gaga, BloodPop 
LIFT ME UP / Black Panther: Wakanda Forever; Σύνθεση Tems, Rihanna, Ryan Coogler, Ludwig Goransson; Στίχοι Tems, Ryan Coogler 
NAATU NAATU / RRR; Σύνθεση M.M. Keeravaani; Στίχοι Chandrabose 
THIS IS A LIFE / Everything Everywhere All at Once; Σύνθεση Ryan Lott, David Byrne, Mitski; Στίχοι Ryan Lott, David Byrne 

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ
ALL QUIET ON THE WESTERN FRONT Malte Grunert, Παραγωγή
AVATAR: THE WAY OF WATER James Cameron, Jon Landau, Παραγωγή 
THE BANSHEES OF INISHERIN Graham Broadbent, Pete Czernin, Martin McDonagh, Παραγωγή 
ELVIS Baz Luhrmann, Catherine Martin, Gail Berman, Patrick McCormick, Schuyler Weiss, Παραγωγή 
EVERYTHING EVERYWHERE ALL AT ONCE Daniel Kwan, Daniel Scheinert, Jonathan Wang, Παραγωγή
THE FABELMANS Kristie Macosko Krieger, Steven Spielberg, Tony Kushner, Παραγωγή
TÁR Todd Field, Alexandra Milchan, Scott Lambert, Παραγωγή
TOP GUN: MAVERICK Tom Cruise, Christopher McQuarrie, David Ellison, Jerry Bruckheimer, Παραγωγή 
TRIANGLE OF SADNESS Erik Hemmendorff, Philippe Bober, Παραγωγή
WOMEN TALKING Dede Gardner, Jeremy Kleiner, Frances McDormand, Παραγωγή

ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ  
ALL QUIET ON THE WESTERN FRONT Production Design: Christian M. Goldbeck; Set Decoration: Ernestine Hipper 
AVATAR: THE WAY OF WATER Production Design: Dylan Cole, Ben Procter; Set Decoration: Vanessa Cole 
BABYLON Production Design: Florencia Martin; Set Decoration: Anthony Carlino 
ELVIS Production Design: Catherine Martin, Karen Murphy; Set Decoration: Bev Dunn 
THE FABELMANS Production Design: Rick Carter; Set Decoration: Karen O'Hara 

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ANIMATION
THE BOY, THE MOLE, THE FOX AND THE HORSE Charlie Mackesy, Matthew Freud 
THE FLYING SAILOR Amanda Forbis, Wendy Tilby 
ICE MERCHANTS João Gonzalez, Bruno Caetano 
MY YEAR OF DICKS Sara Gunnarsdóttir, Pamela Ribon 
AN OSTRICH TOLD ME THE WORLD IS FAKE AND I THINK I BELIEVE IT Lachlan Pendragon 

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ 
AN IRISH GOODBYE Tom Berkeley, Ross White 
IVALU Anders Walter, Rebecca Pruzan 
LE PUPILLE Alice Rohrwacher, Alfonso Cuarón 
NIGHT RIDE Eirik Tveiten, Gaute Lid Larssen 
THE RED SUITCASE Cyrus Neshvad 

ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΗΧΟΣ 
ALL QUIET ON THE WESTERN FRONT Viktor Prášil, Frank Kruse, Markus Stemler, Lars Ginzel, Stefan Korte 
AVATAR: THE WAY OF WATER Julian Howarth, Gwendolyn Yates Whittle, Dick Bernstein, Christopher Boyes, Gary Summers, Michael Hedges 
THE BATMAN Stuart Wilson, William Files, Douglas Murray,d Andy Nelson 
ELVIS David Lee, Wayne Pashley, Andy Nelson, Michael Keller 
TOP GUN: MAVERICK Mark Weingarten, James H. Mather, Al Nelson, Chris Burdon, Mark Taylor 

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ
ALL QUIET ON THE WESTERN FRONT Frank Petzold, Viktor Müller, Markus Frank, Kamil Jafar 
AVATAR: THE WAY OF WATER Joe Letteri, Richard Baneham, Eric Saindon, Daniel Barrett 
THE BATMAN Dan Lemmon, Russell Earl, Anders Langlands, Dominic Tuohy 
BLACK PANTHER: WAKANDA FOREVER Geoffrey Baumann, Craig Hammack, R. Christopher White, Dan Sudick 
TOP GUN: MAVERICK Ryan Tudhope, Seth Hill, Bryan Litson, Scott R. Fisher 

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
ALL QUIET ON THE WESTERN FRONT Screenplay - Edward Berger, Lesley Paterson & Ian Stokell 
GLASS ONION: A KNIVES OUT MYSTERY Written by Rian Johnson 
LIVING Written by Kazuo Ishiguro 
TOP GUN: MAVERICK Screenplay by Ehren Kruger, Eric Warren Singer, Christopher McQuarrie; Story by Peter Craig, Justin Marks 
WOMEN TALKING Screenplay by Sarah Polley 

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
THE BANSHEES OF INISHERIN Written by Martin McDonagh 
EVERYTHING EVERYWHERE ALL AT ONCE Written by Daniel Kwan, Daniel Scheinert 
THE FABELMANS Written by Steven Spielberg, Tony Kushner 
TÁR Written by Todd Field 
TRIANGLE OF SADNESS Written by Ruben Östlund

gaRis
Περισσότερα... »