Movies Ltd

γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Μιλάμε για παραπεταμό, για εξοστρακισμό, για την απόλυτη υποβάθμιση. Αρκούσε και μόνο εκείνη την εποχή, μια ταινία να φέρει στην μαρκίζα της, το σηματάκι με το βελάκι που πετιέται μέσα από το εξάγωνο για να χαρακτηριστεί ως "ανάξια λόγου" για να ριχτεί στο πανέρι από τους επιλεκτικούς θεατρώνηδες, που έκριναν πως οι παραγωγές του στούντιο της Cannon, δεν ήσαν ικανές και άξιες για να προβληθούν στις καλλιτεχνικές αίθουσες τους. Ευτυχώς για όλους εμάς, τους προεφήβους τότε στα μέσα εκκεντρικών έιτις, που η λέξη Ταρκόφσκι παρέπεμπε απλά στο όνομα ενός εκ των ορκισμένων Σοβιετικών οχτρών του Τζον Ράμπο, που η γέννηση και άνθιση του βίντεο, έδωσε σε όλες αυτές τις μεσαίου κόστους περιπέτειες δράσης την δεύτερη ευκαιρία που ζητούσαν, για να γίνουν διάσημες. Κι έτσι δημιουργήθηκε ένας σημαντικού μεγέθους, όσο και ιδιαίτερα φανατικός πυρήνας σινεφίλ, που ζητωκραύγαζε σε κάθε μόστρα των μπρατσωμένων κομάντο σαν τον Norris, τον Dudikoff ή τον Van Damme, δημιουργώντας κινηματογραφικούς ήρωες - αναπόσπαστα στελέχη μιας λαϊκής κουλτούρας, κομματάκι ενοχικής στην παραδοχή της.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς και για τον έμπειρο πιλότο, με προϋπηρεσία στην ΡΑΦ, Μπρόντι Τόρανς, απομένει μια τελευταία πτήση σε δρομολόγιο του Ειρηνικού, προτού επιστρέψει στην κορούλα του στην Νέα Υόρκη, για να γιορτάσουν μαζί την έλευση του νέου έτους. Το δρομολόγιο της Τρέιλμπλέιζερ Ερλάινς, από την Σιγκαπούρη προς Χονολουλού, κάτω από δυσμενείς καιρικές συνθήκες, έχοντας πέσει σε επικίνδυνα κενά αέρος, θα οδηγηθεί σε αναγκαστική προσγείωση, στην ατόλη Τζόλο, στα νότια των Φιλιππίνων. Έχοντας μεταξύ των επιβαινόντων δύο θύματα, μια άτυχη αεροσυνοδό κι έναν αστυνομικό, που συνοδεύει τον φυγόδικο, κατηγορούμενο για σωρεία εγκλημάτων Λουίς Γκασπάρ.

Δίχως την δυνατότητα της παραμικρής επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο, οι ταλαιπωρημένοι επιβάτες, θα κληθούν κάτω από την ψύχραιμη καθοδήγηση του κυβερνήτη, να οργανωθούν περιμένοντας την βοήθεια από την εταιρία. Για εκείνο που δεν είναι καν προετοιμασμένοι, είναι το γεγονός πως το νησί βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο πάνοπλων ανταρτών. Μια συμμορίας αφιονισμένων και πανέτοιμων να πεθάνουν μισθοφόρων, που θέτοντας σε ομηρεία τους τραυματισμένους πολίτες, θα διεκδικήσουν λύτρα από τις οικογένειες τους. 

Δεν έχουν υπολογίσει όμως πως ο καλά εκπαιδευμένος πιλότος μαζί με τον σωματώδη φυγά, που έχει υπηρετήσει στην λεγεώνα των Ξένων, κρυμμένοι στην ζούγκλα, σχεδιάζουν την δική τους αντεπίθεση, κερδίζοντας τον χρόνο που απαιτείται, ωσότου φτάσουν οι συμμαχικές δυνάμεις, για να καθαρίσουν μια και καλή. Μόνο που οι οιωνοί δεν είναι με το μέρος τους, καθώς οι αποφασισμένοι να δώσουν και την ζωή τους για το χρήμα, εγκληματίες, θα αρχίσουν να εξοντώνουν τον ένα μετά τον άλλο τους επιβάτες, σε αντίποινα για τις δικές τους απώλειες.

Και φυσικά, προκειμένου να στηθεί η απόλυτη μάχη, στο μέσον του πουθενά, που δεν γνωρίζει καμία αρχή και μηδένα νόμο, δεν μιλάμε για τίποτα τυχαίους παρτιζάνους, αλλά για έναν ολάκερο στρατό που στο οπλοστάσιο του διαθέτει από συμβατικά μαχαίρια και γιαταγάνια, μέχρι πανίσχυρα πολυβόλα αλλά και αντιαρματικά στίνκερς. Άρα το ντουέτο των άρτι δημιουργηθέντων φιλαράκων, του αποφασιστικού κάπτεν και του μάχιμου, αφού δεν έχει τίποτα να χάσει, φερόμενου ως δολοφόνου, οφείλει να δείξει τρομακτικές ικανότητες στο πεδίο της μάχης, προκειμένου να βάλει πλάτη τους γκουερίλας, που λεπτό με το λεπτό πολλαπλασιάζονται σαν τα μυρμήγκια.

Καμία πιθανότητα λοιπόν δεν είναι με την πλευρά των "καλών", κανένας φυσικός νόμος δεν γίνεται να λειτουργήσει, όταν απέναντι στους μυρίους, δεν βρίσκονται παρά μόνο δύο, έστω και λύκοι. Κι εκεί ακριβώς ξεκινάει να φλέγεται το action, αφού οι σφαίρες που θα πέσουν σαν το χαλάζι, θα βρουν στόχο μονάχα villain κεφάλια, κρατώντας τους ήρωες μας αναμενόμενα ζωντανούς και εννοείται νικητές στον άνισο αυτό πόλεμο. Κι εδώ εισβάλλει το it's up to you σου ως θεατή. Σε μέλλει ο δημιουργικός ορθολογισμός, οπότε αποχωρείς με αλαφρά? Ή στα μέσα σου τριβελίζεται η νοσταλγία των φοβερών, τρομερών, αλλά και υπερβολικών στην εξέλιξη τους Death Wish, American Ninja, Delta Force και δεν συμμαζεύεται?

Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν και τόσο έτοιμος για μια τέτοια ρετρό επιστροφή στο φιλμικό παρελθόν της περιπέτειας δράσης, με τις λιγοστές, πλην ακραία πομπώδεις ατάκες, τις αλόγιστες ακρότητες και τα εκρηκτικά σλόου μόσιον, με τα χέρια πόδια στον αέρα. Στο άκουσμα του ονόματος του σκηνοθέτη, Jean-Francois Richet, που στην καριέρα του μας πρόσφερε, μεταξύ άλλων, μια εντυπωσιακή - έως και καταπληκτική θα την αποκαλούσα - περιπετειώδη βιογραφία, όπως εκείνη του Mesrine, πήρα μπόλικα τα πάνω μου και αναθάρρησα. Ναι, αυτός ο απρόβλεπτος Φραντσέζος, μοιάζει ικανός να το ξαναστήσει το φασαριόζικο μακελειό, με όλη εκείνη την ασυγκράτητη αμετροέπεια που χαρακτήρισε μια φορά κι έναν καιρό, τις δημιουργίες της Cannon.

Συνεπώς για όλους εκείνους που αναπόλησαν εκείνη την ανεπανάληπτη εποχή του genre, το Plane είναι ένα μεγάλο ναι! Μια ταινία που πραγματοποιεί πασιφανώς επίτηδες το ένα παραφούσκωμα στην αφήγηση μετά το άλλο, για να προσεγγίσει στο καλτ, ορίζοντας ακόμη και την μαρκίζα της σχεδόν εκτός θέματος, αφού το Αεροπλάνο του τίτλου, εξαφανίζεται μετά την μακροσκελή εισαγωγή, για να εμφανιστεί και πάλι για ένα πεντάλεπτο, λίγο πριν την λήξη. Ενδεχόμενα Island ή Atoll να ήταν μια πιο σίγουρη επιλογή για τον τίτλο. Εξίσου δυνατή δηλαδή με το πρωταγωνιστικό dynamic duo, αφού ο This Is Sparta και ο σαν βγαλμένος από τους βάλτους του Predator, Mike Colter, δένουν άψογα ως το ετερόκλητο ζευγάρι που μέσα στις πιο αντίξοες των συνθηκών, επιβάλλεται να επαναφέρει την τάξη!