Movies Ltd

Πρέπει να βρούμε την δύναμη σου, για να την βελτιώσουμε Η Twentieth Century Studios, σε συνεργασία με τη Marvel Entertainment, παρουσιάζει την ταινία Οι Νέοι Μεταλλαγμένοι (The New Mutants) με τις υπογραφές του σκηνοθέτη Josh Boone (The Fault In Our Stars, Stuck In Love)   και του σεναριογράφου Knate Lee (Απαγωγή) . Η Ράνε, η Ιλιάνα, ο Σαμ και ο Ρομπέρτο είναι τέσσερις νεαροί μεταλλαγμένοι, οι οποίοι κρατούνται σε ένα απομονωμένο νοσοκομείο υπό ψυχιατρική παρακολούθηση. Η δρ. Σεσίλια Ρέγες, πιστεύοντας πως τα παιδιά αποτελούν κίνδυνο για τους εαυτούς τους αλλά και για τον υπόλοιπο κόσμο ως ομάδα, τους επιβλέπει στενά, ενώ πασχίζει να τους μάθει πώς να χειρίζονται σωστά τις ξεχωριστές δυνάμεις τους. Όταν η Ντάνι φτάνει και ενώνεται με την υπόλοιπη ομάδα στις εγκαταστάσεις, αρχίζουν να συμβαίνουν παράξενα περιστατικά. Οι ασθενείς του νοσοκομείου βασανίζονται από συχνές παραισθήσεις, καθώς οι νέες τους ικανότητες – αλλά και η φιλία μεταξύ τους - θα δοκιμαστούν ενώ αγωνίζονται για να επιβιώσουν.

Τους βασικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους κρατούν οι Maisie Williams, Anya Taylor-Joy, Charlie Heaton, Alice Braga, Blu Hunt, Henry Zaga.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Σεπτεμβρίου 2020 από την Odeon!

Μια από τις πιο σοκαριστικές ειδήσεις της χρονιάς, είναι αυτή που αφορά στον αδόκητο χαμό ενός από τους πλέον χαρισματικούς και φερέλπιδες σταρ της γενιάς του. Ο Chadwick Boseman, αγαπημένος πρωταγωνιστής σε σωρεία ταινιών της τελευταίας δεκαετίας, έφυγε από την ζωή σε ηλικία μόλις 43 ετών, μετά από τετραετή μάχη με τον καρκίνο. Ένα πραγματικό ταλέντο, που είχε ήδη δείξει τις ερμηνευτικές του ικανότητες, τόσο σε ρόλους απαιτητικούς, όσο και μέσα από την συμμετοχή του σε φιλμς του σύμπαντος της Marvel, υποδυόμενος τον Υπερήρωα Μαύρο Πάνθηρα.

Το ξεπέταγμα του Boseman στην μεγάλη οθόνη έγινε μέσα από την ταινία 42 του Brian Helgeland, εκεί όπου υποδύθηκε τον θρύλο του μπέιζμπολ Τζάκι Ρόμπινσον. Ερμηνεία που του έδωσε την ώθηση για να πάρει συμμετοχή στις ανεξάρτητες παραγωγές The Kill Hole του Mischa Webley και Draft Day του Ivan Reitman στο πλευρό του Kevin Costner. Η ταινία που εκτόξευσε την δημοτικότητα του ήταν το Get On Up του Tate Taylor, εκεί που υποδυόμενος τον Νονό της Σόουλ Τζέιμς Μπράουν, απέσπασε θερμότατες κριτικές. Το περιπετειώδες φιλμ Gods Of Egypt του Alex Proyas υπήρξε το πρόκριμα του για να εκκινήσει την συνεργασία του με τις παραγωγές της Marvel, με αφετηρία το χιτ Captain America: Civil War, που ακολουθήθηκε από τρεις ακόμη εμφανίσεις σε δημιουργίες του στούντιο (Avengers: Infinity War, Avengers: Endgame) συμπεριλαμβανομένου του φαινομένου Black Panther. Της αυτόνομης ταινίας για τον ήρωα Τι'Τσάλα / Μαύρο Πάνθηρα, που κατόρθωσε περισσότερα από 1.3 δισεκατομμύρια δολάρια εισπράξεις παγκοσμίως.

Ενδιάμεσα είχε εμφανιστεί στις ταινίες Message From The King του Fabrice Du Welz, Marshall του Reginald Hudlin, όπου απέδωσε τον Θέργκουντ Μάρσαλ, τον πρώτο στα χρονικά αφροαμερικάνο δικαστή, ενώ πιο πρόσφατα έδωσε το στίγμα του στο αστυνομικό θρίλερ 21 Bridges του Brian Kirk και το πολύ καλό Da 5 Bloods του Spike Lee. τα γυρίσματα του σίκουελ του Black Panther είχαν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν την άνοιξη του 2021.

Οι διακρίσεις που απέσπασε στην καριέρα του συμπεριλαμβάνουν δύο BET Awards για τους ρόλους σε Black Panther και Marshall, τέσσερις υποψηφιότητες στα Black Reel Award με μία τελική επικράτηση για τον Black Panther, ένα SAG Ensemble Award για το σύνολο της ερμηνευτικής ομάδας του Black Panther, οκτώ υποψηφιότητες για NAACP Image Award με μία τελική επικράτηση για τον Black Panther.

Επίσης συμμετείχε στην ταινία Ma Rainy's Black Bottom του George Wolfe με τους Viola Davis και Colman Domingo που αναμένεται να κυκλοφορήσει στις αίθουσες το προσεχές διάστημα

RIP

Μια από τις πλέον αδικημένες βραβευτικά σταρ της γενιάς της, η εκθαμβωτική Amy Adams, αναζητά διακαώς τον ρόλο που θα την οδηγήσει μετά από έξι στείρες υποψηφιότητες, στον Οσκαρικό θρίαμβο. Αυτό ενδεχόμενα να το καταφέρει, συμμετέχοντας σε έναν υποστηρικτικό μεν, αλλά πολύ σημαντικό ρόλο, στην κινηματογραφική μεταφορά του πολυβραβευμένου με Τόνυ, θεατρικού Dear Evan Hansen, Amy Adams, που παίζεται στο Μπρόντγουει ήδη από το 2016. Στο μιούζικαλ που υμνεί την θέληση και το πάθος για την ζωή, η Adams θα συναντήσει ένα καστ νεαρότερων σε ηλικία ηθοποιών, όπως είναι οι Ben Platt, Kaitlyn Dever, Amandla Stenberg. Το στόρι του έργου αφορά στην ύπαρξη ενός μυστηριώδους νεαρού, που υποστηρίζει ψευδώς πως είναι ο μοναδικός κολλητός φίλος ενός συμμαθητή στο κολέγιο, που μόλις προέβη στο απονενοημένο διάβημα. Η Adams θα κρατήσει τον ρόλο της μητέρας του απελθόντα.

Την σκηνοθεσία του φιλμ έχει αναλάβει ο Stephen Chbosky σε σενάριο του Seteven Levenson. Την μουσική και τα τραγούδια υπογράφουν οι Benj Pasek και Justin Paul που επίσης έχουν γράψει μελωδίες για τα La La Land και The Greatest Showman. όσο για την πρωταγωνίστρια αναμένεται σύντομα να την δούμε στο φιλμ Hillbilly Elegy στο Netflix και κατοπινά στο The Woman In The Window στο ίδιο κανάλι.

Ego(yan) Issues

του gaRis (@takisgaris)

Ήμουν έφηβος, εκείθε στο μεταίχμιο 80s-90s, cineπαρμένος με το καναδέζικο κινηματογραφικό υβρίδιο που κόβει βαθιά, εξορύσσοντας φόβους, τραύματα και ένοχη απελπισία. Ο σωματικά εκπεφρασμένος ψυχολογικός τρόμος του David Cronenberg να χορεύει αγκαλιά με την ημισκότεινη αλυτρωτική απώλεια του Egoyan. Μεσουράνησα και πλέον αγκυροβόλησα στον Καναδά, εδώ που όπου νάναι, κλείνω την πρώτη 10ετία. Ζω στο πετσί μου καθημερινά τα πως και τα γιατί δαύτης της ιδιαίτερης ματιάς, της κουλτούρας ενός πολυσχιδούς μωσαϊκού εθνοτήτων, οργανωμένου σε μια περιχαρακωμένη ανθρωπιά. Μαζικότητες με ευγενείς σκοπούς αλλά και μπόλικη εσωστρέφεια, ανομολόγητα κρίματα και αγκίστρωση στην κοινωνική ετικέτα. Κι αν η γραμμή αυτή δε βγάνει ξεκάθαρο νόημα, δοξάζω τον Ύψιστο γιατί ο εικοσάρης, αρμενο-αιγυπτιακής ρίζας, απόφοιτος του UofT, Atom, φκιάνει την EGOFilms και δηλώνει auteur μεσούσης της δεκαετίας του 80, για να φωτίσει στο φακό του μια πλειάδα έργων που θα τον σπρώξουν μεμιάς στον αφρό της παγκόσμιας φεστιβαλικής κινηματογραφίας.

Το Άτομ-ο πριν πατήσει τα σαράντα του στο τέλος του περασμένου αιώνα έχει ήδη γυρίσει τα Family Viewing (1987), The Adjuster (1991) και τα αριστουργηματικά Exotica (1994) και The Sweet Hereafter (1997, με οσκαρικές υποψηφιότητες για Σενάριο και Σκηνοθεσία). Και κάπου εκεί, παθαίνει μια Shyamalan-ίτιδα και αρχίζει η κατρακύλα. Έχοντας κοντέψει μισόν αιώνα, έχω αποκρυσταλλώσει το αίτιο της παρακμής. Είναι το σημείο όπου ο σεναριογράφος κατισχύει επί του σκηνοθέτη, έχοντας ερωτευτεί αλόγιστα την πρωτότυπη ιδέα εις βάρος της φιλμικής ουσίας που δεν είναι άλλη από την αρμονία του συνολικού αποτελέσματος. Το Guest Of Honour είναι ακόμη μια απόδειξη για το αληθές της παραδοχής πως ο Εγκογιάν cineχίζει να γυρίζει άνισα φιλμς, με κακοχτενισμένη δομή και αφηγηματικά πασαλείμματα.

Ο Jim (David Thewlis), δις χήρος, πρώην αποτυχημένος ρεστορατέρ αλλά δεινός επιθεωρητής υγείας στον ίδιο χώρο πεθαίνει, καθώς παρακολουθούμε τη μονάκριβη θυγατέρα του Veronica (Laysla De Oliveira), διευθύντρια σχολικής ορχήστρας να κανονίζει τα της κηδείας με τον Father Greg (Luke Wilson). Με απανωτά φλασμπάκς και κατακερματισμένη δομή αναβιώνουμε τη λατρευτική μεν, δυσχερή δε σχέση πατέρα-κόρης. Ανατρεπτικές αλήθειες που παρεξηγήθηκαν, τραγικά γεγονότα που τραυμάτισαν την οικογένεια και μέσα σε όλα αυτά ντεμέκ αποπλάνηση μαθητών, κομμένα λαγοπόδαρα και τηγανητά αυτιά (επίσης λαγών) αλλά και...κακάκια (πάντα λαγών), μπροστά στη θέα των οποίων ο Cuaron με τα σκυλίσια περιττώματα στο Roma παγαίνει απλά περίπατο. Είναι φανερό πως ο auteur εδώ κοιλοπονάει, αλλά διαφορετικό πράμα η σεναριακή ευκολία και έτερο η ευκοίλια.

Κι όμως ο συνήθης Paul Sarossy πίσω από την κάμερα χρωματίζει εύστοχα την ατμόσφαιρα παγερού μυστηρίου ενώ ο μοναδικός Mychael Danna μελωδεί τις άβολες αλήθειες των χαρακτήρων με αέρα από τα παλιά γνώριμα χιτς του Ατόμ. Υπάρχει η σεκάνς στο Αρμένικο εστιατόριο (η αειθαλής σύζυγος Arsinée Khanjian ευπρόσδεκτη στο ρόλο της ιδιοκτήτριας) όπου ο Thewlis δίνει κορύφωση σε μια μοναδική ευκαιρία καριέρας πρωταγωνιστή για τον ίδιο. Το δυστύχημα όμως παραμένει και είναι έκδηλο, τουλάχιστον σε όσους γνωρίσαμε τον Egoyan μειράκιο και τώρα τον παρακολουθούμε στο κατώφλι της τρίτης ηλικίας: Το ταλέντο πάντα υπάρχει, θαμμένο κάτω όμως από γκρεμίδια ανοικονόμητης γραφής και του χαμένου σκηνοθετικά παιγνίου αναπαραγωγής ενός παρελθόντος που θρυμματίσθηκε ανεπιστρεπτί. Επιστροφή στην απλότητα, την επόμενη φορά ίσως;

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Αυγούστου 2020 από την Weird Wave!

Πατρός σωφροσύνη μέγιστον τέκνοις παράγγελμα

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες...

Αυτή είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας που σκηνοθετεί το δίδυμο από την Βουλγαρία, υπογράφοντας (ή συνυπογράφοντας) και το σενάριο. Έχουν προηγηθεί οι ταινίες Το μάθημα (Urok / The Lesson, 2014) και Glory (Slava, 2016). Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο περσινό φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι, όπου τιμήθηκε με την Κρυστάλλινη Σφαίρα καλύτερης ταινίας. Από εκεί και πέρα έλαβε μέρος σε μια σειρά από άλλα φεστιβάλ, όπως του Τορόντο, του Λονδίνου και του Γκέτεμποργκ μεταξύ των άλλων.

Εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα, το φιλμ αποτελεί μια συμπαραγωγή Βουλγαρίας και Ελλάδας. Η ελληνική Graal συμμετέχει ως παραγωγός του φιλμ, όπως έκανε και στις δύο προηγούμενες ταινίες των Kristina Grozeva, Petar Valchanov.

Η υπόθεση: Ο Πάβελ είναι φωτογράφος. Η γυναίκα του τραβάει ζόρι με μια δύσκολη εγκυμοσύνη, στη δουλειά νιώθει μεγάλη πίεση και μόλις έχει πεθάνει η μητέρα του. Η αλήθεια είναι πως είχε απομακρυνθεί από τους γονείς του, στην κηδεία όμως εννοείται ότι πηγαίνει. Για δικούς του λόγους δεν λέει στη γυναίκα του ότι πάει στην κηδεία – και δεν αποκαλύπτει και στον πατέρα του ότι θα γίνει ο ίδιος πατέρας οσονούπω. Ο πατέρας του, ο Βάσιλ, δεν μπορεί να χωνέψει τον χαμό της συντρόφου του και φαίνεται σοκαρισμένος. Ζωγράφος ο ίδιος, θεωρεί ότι η γυναίκα του είχε κάτι σημαντικό να του πει, κάτι που δεν πρόλαβε να το κάνει λόγω του θανάτου της.

Κι όταν μια γειτόνισσα του Βάσιλ στο χωριό, αναστατωμένη, ισχυρίζεται πως της τηλεφωνεί η νεκρή από το υπερπέραν (!!!), η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Ο πατέρας του Πάβελ θέλει όσο τίποτε άλλο να πάει σε έναν διάσημο «μάγο» της περιοχής, που υποτίθεται πως επικοινωνεί με τους νεκρούς. Ο Πάβελ δεν μπορεί να τον αφήσει μόνο του. Και προσπαθεί να τα τζογκλάρει όλα: το κόλλημα του πατέρα του, την επιθυμία της γυναίκας του για σπιτική μαρμελάδα κυδώνι με αρμπαρόριζα και το φωτογραφικό διαφημιστικό που έχει αναλάβει η εταιρεία του, όπου όλα πάνε στραβά...

Η άποψή μας: Είχαμε γράψει για το «Μάθημα», την πρώτη ταινία του διδύμου (βαθμολογία: 9/10) μεταξύ των άλλων, τα εξής: «Μου αρέσει σε ταινίες όπως αυτή να χρησιμοποιώ ένα δίστιχο από τραγούδι του Παύλου Σιδηρόπουλου: «η απελπισία περίστροφο και σφαίρες της οι ανάγκες/ άντε, και καλή τύχη μάγκες». Οι δύο σκηνοθέτες από τη Βουλγαρία στήνουν ένα νεορεαλιστικό κομψοτέχνημα, μια ταινία που βροντοφωνάζει πως φιλήσυχοι, νομοταγείς και νοήμονες πολίτες μπορούν να χάσουν τη μπάλα από τη μία μέρα στην άλλη λόγω οικονομικών αναγκών και να προβούν σε απεγνωσμένες και απέλπιδες προσπάθειες λειτουργώντας όχι με λογική αλλά με το θυμικό, με παρορμητισμό και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Η δασκάλα προσπαθεί να δώσει στα παιδιά ένα μάθημα ζωής, το μάθημα όμως τελικά το παίρνει εκείνη. Από τη στιγμή που ξεκινάει η κατηφόρα δεν έχει σταματημό».

Είχαμε γράψει για το «Glory», τη δεύτερη ταινία του διδύμου (βαθμολογία: 9/10) μεταξύ των άλλων, τα εξής: «Η ταινία μου θύμισε από τη μια το Leviathan του Andrey Zvyagintsev (κι εκεί ο κεντρικός ήρωας ρημάζεται από όλες τις δομές της εξουσίας) και από την άλλη το «Η ψυχή στο στόμα» του Οικονομίδη (κι εκεί πληρώνει την έκρηξη του αθώου ένας άνθρωπος – εκεί, το αφεντικό, εδώ, η γυναίκα καριέρας με την ξαφνική κρίση συνειδήσεως – που δεν είναι και ο χειρότερος άνθρωπος από όσους συναντά στο διάβα του ο τσεβδός). Σπουδαίες ερμηνείες – η Margita Gosheva, που είχε διαπρέψει ως η δασκάλα στην ταινία «Μάθημα», δίνει κι εδώ τα ρέστα της – τρομερό σενάριο που δεν φοβάται να καταγγείλει, μοντάζ ψιλοβελονιά, που... παίζει με το χρόνο και προθέσεις που είναι ξεκάθαρες! Αριστούργημα είναι η ταινία, χωρίς καμία αφέλεια, χωρίς να μπορεί κανείς να μιλήσει για «στήσιμο». Και καλά, η αντίστιξη του «θα φέρω στον κόσμο ένα τέλειο έμβρυο με τεχνητή γονιμοποίηση για να ολοκληρώσει την ευτυχία μου» με το «ζω μόνος, έρημος, φτωχός, πλην τίμιος σε έναν βρώμικο κόσμο» είναι απίστευτη. Ακόμα και το γεγονός ότι ο ήρωάς μας δουλεύει στις γραμμές των τρένων, προσέχοντας αυτές να μην είναι στραβές έχει την παραπομπή του: είναι ο φύλακας της ηθικής, εκείνος που δεν θα επιτρέψει το τρένο να εκτροχιαστεί. Μάλλον όμως είναι ήδη πολύ αργά. Κι όταν πιέζεις έναν άνθρωπο, ακόμα και τον πιο αγνό και τον πιο ήρεμο του κόσμου, και τον ταράζεις στην αδικία, κάποια στιγμή έρχεται η έκρηξη. Και αυτή πέφτει στα κεφάλια δικαίων και αδίκων: έκρηξη είναι, δεν μπορεί να ελεγχθεί και να οδηγηθεί προς συγκεκριμένη κατεύθυνση».

Συνοψίζοντας, τις δύο πρώτες τους ταινίες, τις λάτρεψα! Και οι δύο ήταν στη δεκάδα μου με τις καλύτερες της χρονιάς κατά την οποία κυκλοφόρησαν στη χώρα μας! Κατά πως φαίνεται, όμως, έφτασε η ώρα το αγαπημένο μου βουλγαρικό δίδυμο να αστοχήσει σε ταινία. Εδώ νομίζω πως εντέλει γυρίζουν μια ταινία ήσσονος σημασίας. Μια ταινία που – και πάλι – αντλεί στοιχεία από πραγματικά γεγονότα, όμως, είναι ολοφάνερο πως χάνει σε ότι αφορά την καθαρότητα της κοινωνικής ματιάς και «θολώνει» για χάρη ενός πιο εύπεπτου (θεωρητικά) κωμικού τόνου. Κι εντάξει, θεμιτό είναι να προσπαθήσεις να γυρίσεις μια ταινία με προσδοκίες να συναντήσεις ένα πιο μεγάλο κοινό.

Πώς μπορείς να το κάνεις αυτό; Με το πιο λαϊκό κινηματογραφικό είδος βεβαίως βεβαίως, την κωμωδία. Ναι, αλλά αυτή η κωμωδία, τείνει προς την... υστερία. Και το εξωφρενικό και... weird του όλου πράγματος απλά δεν την κάνει ψυχαγωγική και διασκεδαστική. Το πρόβλημα, εννοείται, είναι κατά βάση σεναριακό. Επιλέγεται η φόρμα του road movie όπου όμως τα διάφορα «επεισόδια» απλά στιβάζονται το ένα πάνω στο άλλο, χωρίς να είναι οργανικά δεμένα. Έτσι κι αλλιώς η επιλογή του θέματος είναι τραβηγμένη. Κι ενώ πάνε να χτίσουν ένα σενάριο βασισμένο στην πραγματικότητα με μεταφυσικές αναζητήσεις – που εννοείται πως ως ρασιοναλιστές και διανοούμενοι, τις χλευάζουν εντέλει (τις μεταφυσικές αναζητήσεις) – υποκύπτουν σε αρκετά... λάθη αυτήν τη φορά. Πχ, δεν κάθεται με τίποτα η σκηνή με το κάρο, το άλογο και τις κολοκύθες. Ή εκείνο που βλέπω σε πολλές ταινίες και τρελαίνομαι: βγαίνει το αμάξι εκτός πορείας και παρατάνε τα πράγματά τους εκεί και φεύγουν!

Σε ταινία που υποτίθεται ότι κινείται στο πλαίσιο της πραγματικότητας και της καθημερινότητας. Για να μην μιλήσω για τη σκηνή... κλεψίματος της μαρμελάδας μέσα στο αστυνομικό τμήμα. Γενικώς, αυτή είναι η πιο αδύναμη ταινία τους, δεν υπάρχει κάτι που να παρασύρει το κοινό, κωμωδία δεν τη λες (αν και αυτό προσπαθεί να είναι), δράμα δεν είναι, μου φαίνεται πολύ παράξενο που το δίδυμο ασχολήθηκε με κάτι τόσο αδύναμο. Και πάλι, πάντως, ευτυχούν σε ότι αφορά τις ερμηνείες. Ο Ivan Barnev, που υποδύεται τον Πάβελ, είναι εξαιρετικός. Στο «Μάθημα» έπαιζε μικρότερο ρόλο, τον σύζυγο της δασκάλας. Ο Ivan Savov, που υποδύεται τον πατέρα, τον Βάσιλ, είναι ένας τρελαμένος «Βασιλιάς Λιρ» ή ένας Βούλγαρος Λόγκαν Ρόι, αν είστε από αυτούς που λατρεύουν την τηλεοπτική σειρά «Succession» (να τη δείτε). Στο «Μάθημα» υποδυόταν τον πατέρα της δασκάλας ενώ στο «Glory» ήταν ο υπουργός.

Το δίδυμο αρέσκεται να δουλεύει με τους ίδιους ανθρώπους και είναι θεμιτό αυτό: νιώθουν ασφάλεια. Ακόμα και η λατρεμένη Margita Gosheva, πρωταγωνίστρια και των δύο προηγούμενων ταινιών, «παίζει» και σε αυτήν την ταινία: υποδύεται τη γυναίκα του Πάβελ, την οποία δεν βλέπουμε ποτέ – την ακούμε μόνο μέσω τηλεφώνου, διακριτικό σχόλιο για την αδυναμία ουσιαστικής επικοινωνίας στη σύγχρονη εποχή. Και ναι, αν σε κάποιο σημείο ένιωσα το σκίρτημα ενθουσιασμού που βίωσα καθ' ολοκληρίαν στις προηγούμενες δουλειές του διδύμου, αυτό ήταν το φινάλε: δύο άντρες αντιδιαμετρικά αντίθετοι, με δεσμούς αίματος, να καθαρίζουν κυδώνια και να γίνεται μια αποκάλυψη. Τόσο απλά, τόσο λιτά, τόσο όμορφα. Ας είναι, τους εμπιστευόμαστε και ποντάρουμε πως στην επόμενη προσπάθειά τους θα ανεβάσουν και πάλι πολύ ψηλά τον πήχη.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Αυγούστου 2020 από την Cinobo!

Εντροπίας Πράγματα!

του zerVo (@moviesltd)

Το ημερολόγιο σημαδεύει το σωτήριον έτος 1984. Στους κινηματογράφους κάνει ντεμπούτο μια αρκούντως διαφημισμένη παραγωγή με τον τίτλο The Terminator, ενός παγκοίνως άγνωστου σκηνοθέτη, χωρίς σπουδαία προϊστορία και με πρωταγωνιστή έναν μπρατσαρά, πρώην μίστερ Υφήλιος, με σπαστή ξενική προφορά και παλμαρέ που καταγράφει μόλις δύο επικού χαρακτήρα περιπέτειες εποχής, με προβιές, σπαθιά και δαιμόνια. Τύπου γελάει ο κόσμος όλος, σε βαθμό που κάποτε μπορεί να εξελιχθούν και σε καλτ δηλαδή.

Πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα του φιλμ Ο Εξολοθρευτής, που στο επίκεντρο του έχει έναν άντρα ερχόμενο από το μέλλον, προκειμένου να προστατέψει την γυναίκα που θα φέρει στον κόσμο τον προσεχή ηγέτη των παρτιζάνων επαναστατών, από το φονικό σάιμποργκ, που έχει κάνει την ίδια οπισθοπορεία. Μόνο που κάηκε πολύ γρήγορα η έμπνευση, καθώς στην εξέλιξη της υπόθεσης, ο άπειρος δημιουργός, που δεν είχε φτιάξει και κανένα φανατικό κοινό, για να υποστηρίξει την όποια ακαταλαβίστικη μπαρούφα, αποφασίσει να κάνει εικόνα, έπεσε στην λακκούβα των τεχνικών και επιστημονικών επεξηγήσεων, προτού ξεκινήσει ο χαμός στο εκράν.

Και νάσου τα υπερκουάρκς και νάσου οι σχάσεις ποζιτρονίου και να από την άλλη ο κυματοσωματιδιακός δυισμός, ώστε να δικαιολογηθεί κατά κάποιο τρόπο το χρονικό πέρα δώθε, ο κοσμάκης βαρέθηκε νωρίς, σε σημείο που το ελπιδοφόρο πρότζεκτ, να καταλήξει ως μια από τις μεγαλύτερες φλόπες στα χρονικά του σινεμά. Ο σκηνοθέτης Cameron έπεσε σε δυσμένεια, που δεν πέτυχε ένα τέτοιο σπουδαίο εκ πρώτη όψης sci fi, να το κάμει ταινία της προκοπής και το όνομα του λησμονήθηκε τάχιστα από όλους, ομοίως και εκείνος ο ασούμπαλος Αυστριακός στάρινγκ, με το επώνυμο γλωσσοδέτη, που δεν τον μνημονεύει πια κανείς. Η χρηματοδότρια Orion, που ήλπιζε να κτίσει έναν τίτλο με αμέτρητα σίκουελς σχεδόν καταστράφηκε οικονομικά από το κάζο και έκτοτε οι action movies, που περιλαμβάνουν στην πλοκή τους χρονοτρύπες και αλματάκια στο χθεσημεραύριο, αποφασίστηκε στο Χόλιγουντ να είναι όσο το δυνατόν πιο απλοϊκές για τον κόσμο, μην του γαμάνε οι μπούρδες, τάχαμου καλλιτεχνικής σπουδαιότητας, το μυαλό. Και την βόλτα δηλαδή στον σινεμά, που, μεταξύ μας, λαϊκότατη διασκέδαση είναι πρώτα από όλα και όχι άσκηση κβαντομηχανικής τελειόφοιτων του ΜΙΤ...

Έχοντας περάσει με θετικό βαθμό τις εξετάσεις, παρόλη την δεν την λες και θετική έκβαση της επικίνδυνης αποστολής στον χώρο της κατάμεστης όπερας του Κιέβου και αφού γλύτωσε στον πόντο τον θάνατο από τα χέρια των τρομοκρατών, ο κορυφαίος μυστικός πράκτορας της γης, δηλώνει πανέτοιμος να αναλάβει να σώσει την ανθρωπότητα από τον πυρηνικό όλεθρο.

Ο Σολίστας, έχοντας στο πλευρό του τον μεγαλοφυή βοηθό με το γυπίσιο βλέμμα, Νιλ, με αφετηρία του την εξωτική Βομβάη, θα εκκινήσει ένα άναρχο ταξίδι αναζήτησης, του Ρώσου γκάνγκστερ Αντρέι Σατόρ, που εκτός από παράνομος διακινητής τεράστιων όγκων πλουτωνίου, έχει ανακαλύψει και τον πολυδιάστατο τρόπο, να εισάγει πολεμοφόδια με επιστρεπτικές τάσεις, από το μακρινό μέλλον. Για να επιτύχει τον σκοπό του, επιβάλλεται να προσεγγίσει την, σχεδόν εν διαστάσει σύζυγο του μαφιόζου, Κατ, που μοιάζει σαν το μαγικό κλειδί που θα τον βοηθήσει να φέρει εις πέρας το ριψοκίνδυνο πλάνο!

Κι κάπως έτσι ξεκινά ένα μακρύ, μακρύ ταξίδι, για τον ούτε κατά διάνοια...εξυπνάκια υπερκατάσκοπο, από την αχανή Ινδία ίσαμε τις παγωνιές της Νορβηγίας και τις ακτές της Βαλτικής μέχρι τα ηλιόλουστα θέρετρα της Μεσογείου, για να ξεσκεπάσει με μεθοδικό τρόπο την ταυτότητα του νούμερο ένα κακίστρου του πλανήτη. Που αν κουνήσει και μόνο το παρανόιντ δακτυλάκι του, τα πάντα θα γίνουν σκόνη, θρύψαλα και ενθάδε κείται...

Μεθοδικό πάντως όχι με καμία τάση λογικής, σύνεσης, γραμμικότητας και συνοχής. Τάξης, αρχής, συνδετικότητας και ορθολογισμού. Βατότητας, μέτρου, ακρίβειας και αιτιατού. Το σύνθημα που έδωσε ο ένας και μοναδικός έχοντας το γενικό πρόσταγμα, είναι "Ανάστα ο Κύριος". Γνωρίζοντας από πριν, πως η μαρκίζα του είναι τόσο θεοποιημένη από το συνάφι, που οτιδήποτε, οτιδήποτε όμως και αν πράξει, όλοι θα το δουν ως έργο του φιλμικού Χιροχίτο. Και την μαγικής, ελέω Θεού, σκηνοθετικής του ματιάς.

Για να πω την αλήθεια την πρώτη ανάποδης κατεύθυνσης σφαίρα, την έλαβα την στιγμή που έσκασε η παρθένα φορά της λέξεως "εντροπία" στους υπότιτλους. Εντροπής πράγματα να φανώ αδιάβαστος κι αγράμματος, αφού δεν φοίτησα δυστυχώς για εμένα στα κορυφαία κλιμάκια του ΕΜΠ και να μην δύναμαι να επεξηγήσω όλα όσα αφηγούνται οι ήρωες στις σεκάνς, που αποκαλούνται εξπλικέ. Μέχρι να μελετήσω την συγκεκριμένη έννοια της θερμοδυναμικής (sic), στην βικιπίδια (μην τολμήσεις να το κάνεις!), το πράγμα είχε εκτραχυνθεί τόσο και με τέμπο καταιγιστικό ντομινάτο, ώστε έχασα από τα χέρια μου, καμιά εικοσπενταριά κομματάκια του παζλ, που μόλις είχε πέσει άστατο στο τραπέζι. Πέμπτο λεπτό όλα αυτά. Κι απομένουν ακόμη 145!!!

Βάσανο λες? Για τους ανήκοντες στις ορδές των τίμιων μέγκα φανς, που ακόμη και πειραματικό σινεμά να τους σέρβιρε ο Nolan εκείνοι θα έσκουζαν αλάλως, κάνοντας επικλήσεις στα γόνατα, μπροστά στο πόνημα του ενός και μοναδικού, ω μίο Ντίο, ούτε καν. Για τους κανονικούς ανθρώπους, που έξι ταλαιπωριακούς μήνες, δίχως μια καινούργια ταινία της προκοπής να έχει βγει στις αίθουσες, έχουν πει τον σινεμά, σινεμαδάκι, αναμφίβολα. Ο Christopher έπαιξε με την προσμονή - προτού προχωρήσει στην υπομονή - τους.

Παρόλα αυτά ως νορμάλ θεατής, πιθανόν και συγγενής του Ιώβ, μέχρι ενός σημείου το Tenet, φράση που πετιέται αορίστως μα τόσο...εμβληματικά, όπως καμιά πεντακοσαριά άλλες στον αέρα για την δημιουργία και μόνο κλίματος Αγίας Γραφής, το έβλεπα με μάτι θετικό, απλά και μόνο για να μην δείξω αντίδραση, πέφτοντας κι εγώ στην λούμπα της αυθυποβολής του Τρανού. Του μοναδικού Πρωταγωνιστή του πρότζεκτ. Που και βέβαια δεν είναι αυτός ο έγχρωμος κατσουλίνος χαρακτήρας, που τον έβαλαν να ντυθεί, σαν δεν ντρέπονται, το ακριβό κοστούμι του 007, για να πετάξει την μπούρδα του στο πανάκριβο ρεστοράν, υποτίθεται αεράτος και αφρώδης: "Βάλτε μου την παραγγελία σε πακέτο." Και σε αυτό το πλάνο, συμμετείχε και ο αιώνιος Βρετανός ήρωας μου, για ελάχιστα δεύτερα, τρομάρα του. Η σύνταξη, κάπως πρέπει να παρθεί. Στα 87...

Καλοπροαίρετος, ούτε και τότε δυσανασχέτησα, ούτε και όταν οι μπούλετς γύριζαν προς τα πίσω κατόπιν της "σαφέστατης" και "πληρέστατης" σαιεντίφικ πρεζεντέισον της κυρίας με την άσπρη ποδιά, ούτε καν την ώρα που στο πανί λάμβανε χώρα μια άνευ προηγουμένου μάχη τωρινών, παραπροχθεσινών και μεθαυριανών κομάντο, με περπατησιά μπροστά και πίσω, σαν να έπαιζε ένα ζευγάρι MKII, το ένα κανονικά και το άλλο ανάποδα, τον ίδιο δίσκο. Νο κομπρέντο! Νάδα!

Με ενόχλησε όμως η μεγαλομανία και η πομπή ενός ντιρέκτορα, που επειδή στο παρελθόν του έχει προσφέρει κάποια σπουδαία κινηματογραφικά κατορθώματα, εδώ την είδε υπεράνω. Υπεράνω της τέχνης, της ώριμης και σκεπτόμενης μυθοπλασίας και του υγιούς κοινωνικού προβληματισμού. Μέσα από αυτόν τον θορυβώδη συρφετό, ούτε καν πετυχαίνεις να οργανώσεις μισή δομημένη ιδέα, για το που ακριβώς το πηγαίνει ο ποιητής. Υπεράνω της ψυχής, που διάχυτη υπήρξε στο Memento, στην Insomnia, στο Interstellar, στην Dunkirk, σκορπώντας θύελλες θαυμασμού. Υπεράνω της φυσικής, όχι αυτής με τις εντροπίες και τις αμπελοφιλοσοφίες, αλλά εκείνης που είχε απόλυτη ανάγκη να επιστρέψει τον λαουτζίκο στα θέατρα και κρεμόταν από τα χείλη του Τενεκεδένετ, τόσο καιρό που κρατούσε το αλόγιστο προμόσιον. Υπεράνω δυστυχώς του ανθρώπου...

Τον οποίο ο Σνομπαρίας ισοπεδώνει ολοσχερώς. Είτε τον στέκει σιμά του, στις μούρες των ηρώων που μηδενίζει αξιολογικά, ισοπεδώνει ψυχικά, καταρρακώνει συναισθηματικά, είτε τον κρατά απέναντι, για να καμαρώσει το μεγαλούργημα Του. Εμένα δηλαδή. Που για να κατανοήσω την ασύνταχτη γραφή, τα παράλληλα σύμπαντα, τους forward / rewind περιπατητές, στρατιώτες, μητερούλες, επιστήμονες, βαρόνους, οφείλω να εισέλθω αυτοβούλως  στο mindfuck (τι ηλίθια λέξη) παραμύθι που μου προτείνει. Και να το παρακολουθήσω, πληρώνοντας το αντίτιμο, σκλαβιάς πρωτίστως και όχι τσέπης, δυο τρεις εφτά φορές, μην και μου τύχει να ξεσκαλίσω κανά γρι από όλα όσα πομπωδώς και με την μύτη απάνω, επιδιώκει να μου περάσει.

Στρατηγική μαγκιάς αποκαλείται αυτή! Πήδηξε τους όλους διανοητικά σε τέτοιο βαθμό, ώστε να νομίζουν δουλικά πως κάτι τεράστιο εκστομίζεις. Και αυτοί θα ξανακαθίσουν στην ίδια ηλεκτρική καρέκλα, μπας και λύσουν τους απροσδιόριστους γρίφους, εντοπίζοντας συσχετισμούς με πρίκουελ, σίκουελ, ριμπούτ, ντεζαβού και σπινοφ του Inception. Βούρτσα και μην πω! Τι σχέση έχει το φιλοσοφικό έπος με ετούτο το μπάπαμπουπ καρναβάλι? Τι δουλειά μπορεί να έχουν οι πλήρους ύφανσης περσόνες, με αυτούς τους ανιαρούς πολυλογάδικους τζερεμέδες? Τι κοινό ενδέχεται να υπάρχει ανάμεσα στην καθηλωτική θωριά του Leo, με τούτον τον πάμφτωχο κακομοίρη Washington? Ουδεμιά!

Συνεπώς τι απομένει στο επιμύθιο? Τουλάχιστον το δικό μου που δεν παραμυθιάζομαι από το κοφτότατο, ιλιγγιώδες μοντάζ ή την απόπειρα κτισίματος ενός ψυχροπολεμικού θρίλερ, που τα νοήματα του χάνονται στην λίμπο της καταστολής? Τίποτα περισσότερο από την κομπορρημοσύνη ενός αυτοαποκαλούμενου αρτιστίκ Μεσσία, που θαρρεί πως πάνω του κρέμεται η ελπίδα ετούτης της γης και μέσα από συμβολισμούς απείθαρχους και μουλτι νταιμενσιοναλ υψώνει το λάβαρο του επαρμένου Μωυσή! Σιγά μαν, κόψε κάτι, ο αμανές έχει ακουμπήσει στρατόσφαιρα.

Εκεί που νομίζω θα βρεθώ σε λιγάκι, εντροπιάζοντας, τριάντα έξι χρόνια πίσω, μπας και σώσω τον φίλο μου τον James από την καταστροφή, λέγοντας του τι να αποφύγει στον hasta la vista του. Που ξέρεις, μπορεί να γενεί τίποτα μεγάλος και τρανός στο κατόπιν, αν του αλλάξω την φάουλ κατευθυντήρια δημιουργική φορά και να γυρίσει κανά φιλμάκι ζόρικο.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Αυγούστου 2020 από την Tanweer!

Σε ένα ακόμη ριμπούτ μια τεράστιας επιτυχίας από τις κλασικές του παλμαρέ του, φαίνεται πως είναι μπλεγμένος ο John Carpenter. Μετά από την πολύ θετική εμπορική αποδοχή από το κοινό της αναγέννησης του Halloween πριν από μερικά χρόνια, η Blumhouse δείχνει πανέτοιμη να επαναφέρει σε ριμέικ, έναν ακόμη τίτλο υπογραφής του σπουδαίου δημιουργού, το ανατριχιαστικό θρίλερ The Thing, που βασίστηκε στην νουβέλα του John Campbell, Who Goes There? από το 1938. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης, στο περιθώριο της βίρτουαλ έκθεσης Fantasia Fest, παραδέχτηκε πως βρίσκεται πίσω από την οργάνωση της καινούργιας αυτής εκδοχής από το κυρίαρχο στο είδος στούντιο του Jason Blum, αν και η διαδικασία βρίσκεται στα πολύ πρώιμα στάδια της. Φυσικά και δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες γύρω από το πρότζεκτ, ούτε μίλησε για την πιθανότητα επιστροφής στην νέα εκδοχή, των βασικών πρωταγωνιστών του ορίτζιναλ, όπως ο Kurt Russell και ο Keith David. Όπως συνέβη δηλαδή, πετυχαίνοντας την απόλυτη διάνα, με την επαναφορά της Jamie Lee Curtis στον πρόσφατο Halloween.

Η ταινία The Thing του 1982, δεν υπήρξε η πρώτη που ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο βιβλίο, καθώς είχε προϋπάρξει το The Thing From Another World του 1951. Ακολούθησε επίσης και ένα πρίκουελ της Απειλής το 2011 με τον ίδιο ακριβώς τίτλο, αλλά ελάχιστα επιτυχημένο, που από την πρώτη στιγμή είχε αποκηρυχθεί από τον Carpenter.

Έρως Αμμωνίτης! Το δεύτερο σκηνοθετικό βήμα του Βρετανού σκηνοθέτη Francis Lee, μετά από το ντεμπούτο έκπληξη God's Own Country, είναι μια παθιασμένη ερωτική ιστορία, με τον τίτλο Ammonite. Το σενάριο της ταινίας, που κανονικά θα έκανε πρεμιέρα τις Κάννες την περασμένη Άνοιξη, ανταυτού θα παρουσιαστεί το Φεστιβάλ του Τορόντο τον Σεπτέμβριο, υπογράφει ο ίδιος ο ντιρέκτορας. Τοποθετημένο στην Αγγλία του 1840, το φιλμ περιγράφει την σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στην Μαίρη, μια μεσήλικη, αλλά και παραμελημένη γυναίκα που ασχολείται με την μελέτη σπάνιων απολιθωμάτων και μια νεαρότερη της, που θα βρεθεί στον ίδιο τόπο, δίπλα στην θάλασσα, προκειμένου να αναρρώσει από την ασθένεια που την κτύπησε. Ανάμεσα στις δυο τους θα αναπτυχθεί ένας τόσο έντονος δεσμός, που θα αλλάξει τις ζωές τους για πάντα. Η ταινία αναμένεται να προσεγγίσει τις αίθουσες παγκοσμίως στις 13 Νοεμβρίου 2020 από την Neon Films.

Ένα καταπληκτικό ζευγάρι ορίζουν οι δύο βασικές πρωταγωνίστριες, η τιμημένη με Όσκαρ ερμηνείας Kate Winslet και η υποψήφια για το ίδιο βραβείο Saoirse Ronan. Μαζί τους συναντάμε και τους Gemma Jones, Alec Secareanu και Fiona Shaw.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί!

	Φιλμ	Διανομή	Wks	Αίθουσες	4ήμερο Ελλάδας	Σύνολο Ελλάδας
1	Trolls World Tour	Tulip Ent.	2	70	9.108	21.128
2	Capone	Odeon	1	64	4.606	4.606
3	Radioactive	Spentzos Films	1	17	4.139	4.139
4	Figli	Rosebud 21	1	9	2.364	2.364
5	La Odisea De Los Giles	Feelgood Ent.	3	16	2.003	9.780
6	Metri Shesh Va Nim	Neo Films	1	10	1.045	1.045
7	El Asesino de los Caprichos	Rosebud 21	2	12	787	4.207
8	Ευτυχία	Tanweer	36	5	701	667.217
9	To Be Or Not To Be	Summer Classics	1	2	622	622
10	High Noon	Odeon	2	8	588	3.450

Προηγούμενο ΤΟΠ - Επόμενο ΤΟΠ

Ζήτημα εγωισμού! Το κοινωνικό δράμα Τιμώμενος Επισκέπτης (Guest Of Honour) ορίζει το τελευταίο δημιουργικό βήμα του Καναδού δημιουργού Atom Egoyan. Η ταινία παρουσιάστηκε αφήνοντας εξαιρετικές εντυπώσεις σε όαλ τα μεγάλα φεστιβάλ της γης, όπως της Βενετίας και του Τορόντο. Ο Τζιμ και η κόρη του Βερόνικα, μια νεαρή δασκάλα μουσικής, επιχειρούν να ξεδιπλώσουν τις πολύπλοκες ιστορίες τους και τα αλληλένδετα μυστικά τους. Μετά από μια φάρσα που εξελίσσεται πολύ άσχημα, η Βερόνικα καταδικάζεται για ένα σεξουαλικής φύσεως έγκλημα για το οποίο έχει άδικα κατηγορηθεί. Παρ' όλα αυτά, η Βερόνικα θεωρεί πως της αξίζει να τιμωρηθεί για κάποια άλλα εγκλήματα του παρελθόντος, που την βαραίνουν, και για τα οποία νιώθει ένοχη. Ο πατέρας της, αδυνατεί να καταλάβει την αδιαλλαξία της κόρης του και προσπαθώντας να την βοηθήσει, η αγωνία του αρχίζει σταδιακά να επηρεάζει την επαγγελματική του ζωή.

Μια ακόμη σπουδαία πρωταγωνιστική στιγμή για τον έξοχο ηθοποιό David Thewlis. Μαζί του εμφανίζονται και οι Laysla De Oliveira, Rossif Sutherland, Alexandre Bourgeois, Arsinée Khanjian, Luke Wilson.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Αυγούστου 2020 από την Weird Wave!

Όταν η ζωή σού προσφέρει απλόχερα ευκολίες, πορεύεσαι με αυτές. Τι γίνεται όμως όταν λαμβάνεις μόνο πίκρες? Με την Κρυστάλλινη Σφαίρα καλύτερης ταινίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Karlovy Vary 2019, αλλά και συμμετοχή στο φεστιβάλ του Τορόντο και της Θεσσαλονίκης, μας έρχεται η ταινία Ο Πατέρας (Bashtata / The Father) που σκηνοθετεί το δίδυμο των Kristina Grozeva, Petar Valchanov. Εμπνευσμένο από πραγματικά γεγονότα, το φιλμ αποτελεί μια συμπαραγωγή Βουλγαρίας και Ελλάδας και σκιαγραφεί την ιδιαίτερη σχέση αποξένωσης και επαναπροσέγγισης ενός πατέρα με τον γιο του μετά τον θάνατο της συζύγου. O Vasil έχει πρόσφατα χάσει την επί χρόνια σύζυγό του, Valentina. Στην κηδεία της μια γειτόνισσα θα τον πλησιάσει για να του πει πως μίλησε πρόσφατα τηλεφωνικά με τη νεκρή του σύντροφο. Από εκείνη τη στιγμή ξεκινάει μια μεταφυσική αναζήτηση για να επικοινωνήσει μαζί της. Θα βρει σθεναρά απέναντί του τον γιο του, Pavel, αλλά ο ίδιος πλέον πιστεύει πως αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος για να κρατήσει ζωντανή την αγάπη του για την Valentina. Όσο η ιστορία ξεδιπλώνεται, τόσο το παράλογο βρίσκει τη θέση του στο δράμα. O Πατέρας είναι ένα χαμηλόφωνο οικογενειακό δράμα για το πόσο δύσκολο είναι τελικά να επικοινωνήσεις με τους κοντινούς σου ανθρώπους.

Τους βασικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους κρατούν οι : Ivan Barnev, Ivan Savov, Tanya Shahova, Hristofor Nedkov, Margita Gosheva.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Αυγούστου 2020 από την Cinobo!

Boom! Ένα από τα πλέον αναμενόμενα σίκουελ, αποτελεί η περίπτωση του The Suicide Squad, που πάνω του βασίζει η Warner Bros τις μεγάλες της ελπίδες για έναν εμπορικό θρίαμβο. Σε συνέχεια της πρωτότυπης Ομάδας Αυτοκτονίας, υπογραφής David Ayer, έρχεται η συνέχεια, που μοιάζει ακόμη πιο περιπετειώδης και εκρηκτική, καθοδηγούμενη αυτή την φορά από τον James Gunn, σκηνοθέτη των ταινιών Slither, Super, Guardians of the Galaxy και Guardians of the Galaxy Vol. 2. Ο ίδιος έχει υπογράψει και το σενάριο της ταινίας, που βασίζεται φυσικά στην σύναξη των ετερόκλητων μαχητών του δρόμου, όπως την φαντάστηκε στο κόμικ του ο John Ostrander, φυσικά έκδοσης της DC. Παγκόσμια πρεμιέρα για την ταινία στις 6 Αυγούστου 2021, καλώς εχόντων των πραγμάτων σε ένα καλοκαίρι από σήμερα.

Κόσμος και κοσμάκης παρελαύνει από τις εικόνες του action film, με την Margot Robbie και την Viola Davis να επανέρχονται στους ρόλους των Χάρλευ Κουίν και Αμάντα Γουόλερ και μαζί τους να εμφανίζονται ακόμη οι Idris Elba, Joel Kinnaman, John Cena, Jai Courtney, Michael Rooker, Flula Borg, Daniela Melchior, Steve Agee, David Dastmalchian, Mayling Ng, Peter Capaldi, Alice Braga, Pete Davidson, Sean Gunn, Storm Reid, Nathan Fillion, Joaquín Cosío, Juan Diego Botto και ο Taika Waititiως Βασιλεύς Καρχαρίας!

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί!