Movies Ltd

The Goodfelladies

του zerVo (@moviesltd)

Με την στάμπα της Vertigo στη μαρκίζα, της πιο σκοτεινής παραφυάδας της DC Comics, υπαίτιας για την ύπαρξη ζωγραφιστών ηρώων όπως ο Preacher, o iZombie, o Sandman, κυκλοφόρησε στα τέλη του 2015, το οκτώ τευχών graphic novel, The Kitchen, φέροντας την υπογραφή στο κείμενο του Ollie Masters και στο σκίτσο της Ming Doyle. Στόχος των δημιουργών ήταν να παρουσιάσουν μέσα σε ένα νοσηρό περιβάλλον μεγαλούπολης, την δράση τριών υπερηρωίδων, που ντύνονται τον υποκοσμικό μανδύα ώστε να λειτουργήσουν σαν κάτι ενδιάμεσο σε The Goodfellas και The Mob Wives. Το φιλόδοξο αυτό πλάνο, καπαρώθηκε τάχιστα από την New Line, με σκοπό να διαβεί το ταξίδι από το πολύχρωμο περιοδικό στο εκράν, μέσα από μια διαδικασία, σχετικά ακριβή για τα δεδομένα του είδους. Το ατύχημα είναι, που κάποιες απροσεξίες, δεν ώθησαν το πόνημα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να φτάσει στο επίπεδο των προσδοκιών που αρχικά μας είχε υποσχεθεί.

Με τους συζύγους τους μπαγλαρωμένους από το FBI, μετά από μια απόπειρα ληστείας που πήγε ολοκληρωτικά στραβά, αλλά και το συνδικάτο του Ιρλανδέζικου εγκλήματος της γειτονιάς του Χελς Κίτσεν να μην δίνει δεκάρα για την τύχη τους, τρεις φαινομενικά ανήμπορες και μπροστά στο φάσμα της απόγνωσης γυναίκες, θα ρισκάρουν, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Αποφασισμένες να μην απολέσουν ούτε ίχνος παραπάνω, της τραυματισμένης τους αξιοπρέπειας, η ζορισμένη οικονομικά, ευγενική μητέρα δύο παιδιών, Κάθι Μπρέναν, η γεμάτη τραύματα καταπίεσης Κλερ Γουόλς και η με τάσεις ηγετικές Ρούμπι Ο΄Κάρολ, σταδιακά και εν αγνοία των κύρηδων τους, θα αναλάβουν, επ αμοιβή, την προστασία των καταστημάτων της περιοχής, κλέβοντας την δουλειά από τον αρχιγκάνγκστερ Λιτλ Τζάκι.

Κίνηση απρόβλεπτη και απροσδόκητη, από τις τρεις μέχρι πρότινος νοικοκυρές, που δεδομένα θα δυσαρεστήσει το παράνομο κύκλωμα των Ιρλανδών της Νέας Υόρκης, που με τον καλό τρόπο θα θελήσει να τις βγάλει από την μέση. Μέθοδος που δεν θα αποφέρει καρπούς, με συνέπεια να μπουν μονομιάς στο στόχαστρο των ομοεθνών τους. Το θηλυκό ένστικτο και η μπαγαποντιά τους όμως, θα βρουν τις λύσεις, που θα τους εδραιώσουν στην κορυφή της ιεραρχίας του υποκόσμου, καθιστώντας τις άξιες σεβασμού και διαπραγμάτευσης, ακόμη κι από την κραταιά Ιταλιάνικη Κόζα Νόστρα!

Είσοδος στην χρονοκάψουλα και βουρ ταξίδι επιστροφής στο 1978 λοιπόν, με προορισμό το Μεγάλο Μήλο, που διάγει τις πιο σκοτεινές και αιματοβαμμένες ημέρες του αιώνα, καθώς οι ρήξεις μεταξύ των συμμοριών, έχουν σαν αποτέλεσμα το καθημερινό φαινόμενο των εν ψυχρώ εκτελέσεων, προς ξεκαθάρισμα λογαριασμών, στις πιο υποβαθμισμένες συνοικίες, που ορίζουν τα πεδία μαχών. Επίκεντρο της λυσσαλέας κόντρας των μαφιόζων, θα αποτελέσει το τετράγωνο που ορίζεται από την οδό 34 ίσαμε την 59 και από την παραλία μέχρι την 8η Λεωφόρο, το μουντό, υποφωτισμένο, φτωχικό και με κατά βάση εργατικό, βρετανικής καταγωγής πληθυσμό, Χελς Κίτσεν, στην καρδιά του Μανχάταν. Που την εκτός νόμου διοίκηση του, θα τσιμπήσει χάρη στο τσαγανό που θα επιδείξει, το τρίγωνο από τις μαντάμες, στήνοντας συμμαχίες, εκεί που κανείς, υποτιμώντας τις, δεν περίμενε.

Ωραία ιστορία ε? Και ταιριαστή στις περίεργες - φασιστικών μεθόδων, κατά περιπτώσεις μερικών λανθανόντων ακιουζέισον, τύπου Kevin Spacey - ημέρες που διανύουμε, που τα #MeToo της παρενόχλησης / κακοποίησης, σκάνε με πολυβολικό ρυθμό. Στα χέρια ενός ικανού μάλιστα ντιρέκτορα, ενδεχόμενα να μην έφτανε σε πανύψηλα λέβελ The Departed πχ, σίγουρα όμως θα έκανε γερό γκελ στην διψασμένη για καλές γκαγκστερικές διηγήσεις, σινεφίλ κοινότητα. Δεν χρειάζεται να το ψάξουμε και πολύ για να αντιληφθούμε το ολέθριο σφάλμα της παραγωγής, ώστε να κατανοήσουμε τι πήγε στραβά σε ένα πρότζεκτ, με τέτοιο ποτένσιαλ. Που θα έπαιρνε σιμά του τόσο τους φανατικούς των φιλμικών crime stories, όσο και τους οπαδούς του παλπ, χάρη στο οποίο οφείλει την ύπαρξη του έτσι κι αλλιώς το The Kitchen.

Αποτελεί κανόνα, με απειροελάχιστες εξαιρέσεις, ένας αξιόλογος σεναρίστας, να μην αναδειχθεί σε εφάμιλλης αξίας σκηνοθέτη. Θεώρημα που δεν καταφέρνει να σπάσει, στην περίπτωση μας, ούτε η φημισμένη γραφιάς για σκριπτ μεγέθους Straight Outta Compton, που την οδήγησαν μέχρι την οσκαρική πεντάδα υποψηφιοτήτων στα πρωτότυπα, Andrea Berloff. Κάτι που φαντάζομαι κατανόησε στην πορεία και η ίδια, αφού άλλο γράφω και άλλο ζωγραφίζω στο εκράν, καθώς έδειξε παντελώς άτολμη να απεικονίσει πράγματα και καταστάσεις, που υπάρχουν ατόφια στο κόμικ. Αποτέλεσμα τούτου, είναι, ο νεωτερισμός της τοποθέτησης του όμορφου φύλου, στην πολ ποζίσιον της παρανομίας, να πηγαίνει περίπατο ως αδιάφορος και ανειλικρινής, απλά και μόνο με τον τρόπο που στήθηκε στην εισαγωγική πράξη του φιλμ. Που μοιάζει σαν οργανωμένη στο πόδι, από ομάδα άπειρων κινηματογραφιστών, τελειόφοιτων της σχολής.

Και να πεις πως τα υλικά δεν είναι πρώτης τάξης? Το πρωταγωνιστικό τρίο, αποτελούμενο από σταρ εγνωσμένης αξίας, αλλά και το ολοζώντανο σκηνικό, που απαράλλαχτο ακόμη και στις μέρες μας από τα σέβεντις, ορίζει τον φυσικό καμβά που πάνω του θα ξετυλιχτεί το στόρι, ορίζουν πυλώνες γερούς για στηθεί ένα έργο αν μη τι άλλο αξιοπρεπές. Η λογικότατη σύγκριση με το πολύ πρόσφατο Widows, παίζει παντού από την απαρχή των τίτλων έναρξης και αυτό δεν είναι και πολύ καλό, αφού στα σημεία οι Βασίλισσες χάνουν σταθερά, από την ταινία που αποδείχθηκε η υποδεέστερη του διαφημισμένου McQueen. Οι προσθετικές ενέσεις ενδιαφέροντος στην πορεία, όπως η άφιξη στην υπόθεση του σοσιοπαθή εκτελεστή (ο Gleeson είναι περιπτωσάρα από μόνος του) ή το νοιάξιμο των Ιταλιάνων, δίνουν μια κάποια φόρα στην πλοκή να τσουλήσει, μα και πάλι όλα μοιάζουν να χαλούν, από την στιγμή που τα στεφάνια των κυράδων, θα εξέλθουν της φυλακής, για να ανατρέψουν την ισχύουσα κατάσταση, ως τα μάτσο τάχαμου σερνικά. Κινηματογραφικά την αλλάζουν την ρότα, προς το σαφώς χειρότερο...

Κρίμας για τις έξοχες παρουσίες του υποκριτικού τριγώνου, που κάνει τα πάντα για να πείσει για τον ρεαλισμό των αγριωπών προθέσεων των ηρωίδων του, προδίδεται όμως από την τυποποίηση των 2/3 του σε ρόλους κατά βάση κωμικούς. Η χοντρούλα Mel McCarthy με το Φαραφοσετικό μαλλί (μεταξύ μας, εντυπωσιακότερη κουπ, δεν πρέπει να έχει εφευρεθεί στα χρονικά του Χρυσού Ψαλιδιού), θέλει λίγο ψωμάκι παραπάνω από την εμφάνιση της στο καλό Can You Ever Forgive Me, για να περάσει ως σοβαρή ερμηνευτής, ομοίως και η Haddish, που κανείς δεν πιάνει το πότε μεταλλάσσεται από χαμηλοβλεπούσα κυρία, στο απόλυτο blaxploitation μπαντ ας! Από την μεριά της η εκφραστική  Moss, κρατά για πάρτη της τον πιο πολύπλοκο και άξιο μελέτης χαρακτήρα, αλλά μυστηριωδώς κι εκείνον με τα περισσότερα (άκαιρα) αστεία στην σύνθεση του. Εννοείται πως αν κρατάμε κάτι πάντως, αυτή είναι η πολύτιμη κασέτα ενός πανάκριβου σάουντρακ, που στην μια πλευρά της συνυπάρχουν ροκ θρύλοι του πενταγράμμου, σαν τους Stones, τους Foghat, τους Skynyrd και φυσικά τους Fleetwood Mac, που παίζουν στα end credits την πιο λατρεμένη τους μελωδία και στην άλλη μύθοι της καθαρόαιμης αμερικάνικης σόουλ, από την μοναδική Etta James, μέχρι τον Roy Ayers, τους Fifth Dimension και τις Velvelettes.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Αυγούστου 2019 από την Tanweer!

Αλεγκρία κι Άγιος ο Θεός...

του zerVo (@moviesltd)

Το παρατηρούμε και στα μέρη μας αυτό το φαινόμενο, του να συνομιλούν όλοι με όλους, ταυτόχρονα, προσπαθώντας μάλιστα με αύξηση της έντασης της φωνής να γίνει ο κάθε συμμετέχοντας στην κουβέντα πιο ακουστός, αλλά αυτό που συμβαίνει με τους πρώτους διδάξαντες της αλεγκρίας, Ιταλιάνους, δεν απαντιέται πουθενά αλλού στον κόσμο. Σε σημείο που να προκαλεί εντύπωση - εκτός από πονοκέφαλο - πως στην ευχή πετυχαίνουν και συνεννοούνται, δίνοντας και παίρνοντας ο καθείς στο ίδιο δευτερόλεπτο πληροφορίες, συνήθως άσχετες μεταξύ τους, αυτό που αποκαλούμε "περί ανέμων και υδάτων". Πάνω σε αυτό το μοναδικό ατζούρο φαινόμενο, καλόκαρδο και επικοινωνιακό βέβαια, στηρίζει την ύπαρξη του το χαλαρούλι ρομ κομ Έρωτας Αλά Ιταλικά (Little Italy), που σε αντίθεση με όσα διαλαλεί ο τίτλος, δεν ξοδεύει ούτε μισό δευτερόλεπτο εικόνας του, στην αγαπημένη γειτονική χώρα...

Πέντε ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από την ώρα που η όμορφη Νικολέττα Ανιόλι, έχει αφήσει πίσω της την φασαρία και τον κουρνιαχτό της γειτονιάς της, της Μικρής Ιταλίας του Τορόντο, για να μεταβεί στο Λονδίνο, προκειμένου να σπουδάσει την τέχνη της μαγειρικής, έχοντας όνειρο της να εξελιχθεί σε μια μεγάλη και τρανή σεφ. Και πραγματικά μοιάζει να το καταφέρνει ως η καλύτερη μαθήτρια της τάξης, με αποτέλεσμα να επιλεγεί από την αυταρχική μάστερ Κορίν για να αναλάβει ένα από τα πανάκριβα ρεστοράν της αλυσίδας της. Μονάχα που η άδεια παραμονής στην Αγγλία όπου νάναι λήγει, συνεπώς επιβάλλεται η Νίκκι να επιστρέψει στα πάτρια εδάφη, ώστε να την ανανεώσει. Εκεί που θα συναντήσει ξανά τα λατρεμένα πρόσωπα της φαμίλιας της.

Την γιαγιά Φράνκα και τους γονείς της, την κοκέτα Ντόρα και τον πομπώδη Σαλ, που κοκορεύεται πως το δικό του μαγαζί φτιάχνει την ποιοτικότερη πίτσα ναπολιτάνα σε ολάκερη την περιοχή, σίγουρα την καλύτερη σε σχέση με την τρατορία του μισητού γείτονα, Βινς και της κυράς του Αμέλια. Που κάποτε υπήρξαν συνεργάτες κι έκαναν χρυσές δουλειές, μα μια άγνωστη στον πολύ κόσμο παρεξήγηση, χώρισε τα τσανάκια τους, προκαλώντας έναν ακραίο πόλεμο μεταξύ των δύο πιτσαδόρων. Μια κατάσταση που δεν συμμερίζεται καν ο γοητευτικός γιος των Καμπόλι, Λεονάρντο, που οραματίζεται κάποια στιγμή να στήσει το δικό του κατάστημα, που θα προσφέρει στους θαμώνες την πιο λαχταριστή μαργκαρίτα στον κόσμο...

Μεγαλωμένοι από μωρά παιδιά αντάμα λοιπόν, το σέξι αν και κοντούλι Νικάκι και ο καρδιοκατακτητής Λεό, μπορεί να χώρισαν κάτω από περίεργες συνθήκες πριν από μια πενταετία, η έλξη τους όμως παραμένει άσβεστη ακόμη, εις μάτην του γνωστού απαισιόδοξου ρητού, για τα μάτια που δεν βλέπονται και που τάχιστα λησμονιούνται. Εννοείται πως οι συναντήσεις των δύο - προφανέστατα - ερωτευμενακίων, δεν πραγματοποιούνται κάτω από τις καλύτερες συνθήκες, ένεκα της οικογενειακής κόντρας, αλλά γι αυτό δεν μοιάζει να ανησυχεί και κανένας τους, love will find the way, που λένε και οι Καναδέζοι.

Με μια σύγχρονη και υπερβολικά επίπεδη, του τύπου Lacta, η πρώτη σου αγάπη και η παντοτινή, εκδοχή του μύθου του Ρωμαίου και της Τζουλιέτας, ασχολείται στην νέα του ταινία ο βετεράνος στο είδος Donald Petrie, ο δημιουργός μια φορά κι έναν καιρό της Mystic Pizza - έτσι για να καταλαβαίνουμε από παίρνει τις ιδέες του σεναρίου του - αλλά και των κατοπινών χιτς Miss Congeniality, Richie Rich και Grumpy Old Men. Στην πραγματικότητα μέσα σε ένα ηθογραφικό περιβάλλον, ο 65χρονος Νεοϋορκέζος, αναπλάθει όλα όσα μας είχε σερβίρει στην προτελευταία και με έντονο το ελληνικό ενδιαφέρον δημιουργία του, My Life In Ruins. Όμοιο μοτίβο, ίδιο πολύχρωμο και ηλιόλουστο σκηνικό, εφάμιλλου τύπου αστεία, κοινή ρομαντζαδούρα στο επίκεντρο. Όπως και μπαγιάτικη, ντεμοντέ 80ίλα διάχυτη στην ατμόσφαιρα, που για να τα λέμε όλα, δεν χαλάει ιδιαίτερα όσους ασχοληθούν με το φιλμάκι. Τηλεοπτικά σαν το παρακολουθήσουν, γιατί κινηματογραφικά...

Η καλή διάθεση δεν απουσιάζει, καθώς και οι αναποδιές στην προσπάθεια να γίνουν ένα επιτέλους τα δύο ανέκαθεν κολλητάρια, έτερου όμως φύλου, όπου οι φιλίες ισορροπούν πάνω στο λεπτό σκοινί του να ιδωθεί το πράγμα σεξουαλικά. Εννοείται, όπως γίνεται πάντα σε όλα τα Άρλεκιν που σέβονται τον εαυτό τους, όλα τα εμπόδια πηγαίνουν γοργά περίπατο και δεν χαλούν τον διαφαινόμενο έρωτα, που αναπτύσσεται ανάμεσα στην Καπουλέτα Emma Roberts, που μάχεται αξιοπρεπώς να δημιουργήσει το μικρό της αστεράκι και τον Μοντέγο Hayden Christensen, ο οποίος δεκαπέντε έτη μετά την εκτόξευση του ως Άνακιν Σκάιγουόκερ, ακόμη ψάχνεται υποκριτικά. Και εκτιμώ θα ψάχνεται για καιρό, αφού από μόστρα μπορεί να διαθέτει μπόλικη, από τάλαντο όμως δεν. Και ούτε καν περνά για Ιταλιάνος ε?

Ας πούμε πως οι αφελείς υποιστοριούλες, ειδικά αυτή με τον γεροντοέρωτα του παππούκα Danny Aiello και της γιαγιάκας Andrea Martin (έτσι, για να μην μας λείψει η εκλεκτική συγγένεια με το Greek Wedding) δουλεύουν υπέρ του φίλγκουντ, αλλά μέχρις εκεί. Η τιγκάτη στο αγαπησιάρικο κλισέ εξέλιξη, δεν εμφανίζει ούτε μισή ανατροπή, που να δίνει στο Little Italy αξία παραπάνω από την μέτρια που αξίζει. Σαλτσούλα ντομάτας ανάλατη και ζύμη προχθεσινή, άρα και πίτσα που δεν φαγώνεται με ιδιαίτερη όρεξη...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Αυγούστου 2019 από την Spentzos Films!

Οι βασιλιάδες μπορεί να γκρεμίζονται - τα βασίλεια, όμως, επιβιώνουν!

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Πότε ένας διεφθαρμένος τα βάζει με περισσότερο διεφθαρμένους;

Αυτή είναι η τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας που σκηνοθετεί ο Rodrigo Sorogoyen. Τις πρώτες δύο δεν τις είδαμε στη χώρα μας εμπορικά – και στις δύο αυτές μοιραζόταν τη σκηνοθετική καρέκλα με άλλον συνάδελφό του. Συγκεκριμένα, την ταινία «8 citas» (2008) μαζί με τον Peris Romano και την ταινία «Stockholm» (2013) μαζί με τον Borja Soler. Η προηγούμενη ταινία του, η τρίτη στη φιλμογραφία του, ήταν και η πρώτη που σκηνοθέτησε μόνος του και η πρώτη που είδαμε εμπορικά στην Ελλάδα. Μιλάμε για την ταινία «Κανείς δεν μπορεί να μας σώσει» (Que Dios nos perdone, 2016). Εκείνη η ταινία έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν, όπου τιμήθηκε με το βραβείο σεναρίου ενώ ήταν υποψήφια και για έξι Goya (τα ισπανικά Όσκαρ) – ανάμεσά τους και για Goya καλύτερης ταινίας, εντέλει κέρδισε μόνον ένα, καλύτερου α' ανδρικού ρόλου, για τον Roberto Álamo.

Τούτη η ταινία του Ο Έκπτωτος (El Reino) είναι η δεύτερη συνεχόμενή του με πρωταγωνιστή τον Antonio de la Torre. Η παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας δόθηκε στο περσινό φεστιβάλ του Τορόντο. Δυο βδομάδες αργότερα πήρε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, για να ακολουθήσει μια πορεία συμμετοχής σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Στην Ισπανία τα πήγε πολύ καλά στο box office κι ακόμα καλύτερα στα βραβεία Goya (τα ισπανικά Όσκαρ). Η ταινία ήταν υποψήφια για 13 Goya κερδίζοντας τελικά 7, ανάμεσα στα οποία εκείνα της καλύτερης σκηνοθεσίας, του καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου, μουσικής και α' ανδρικού ρόλου για τον de la Torre. Η επόμενη ταινία του Sorogoyen είναι το «Madre», ταινία που θα πάρει μέρος στο τμήμα «Orizzonti» του επερχόμενου φεστιβάλ Βενετίας και που βασίζεται στην προ διετίας ομώνυμη μικρού μήκους ταινία του, η οποία κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ!!!

Η υπόθεση: Σε μία παραθαλάσσια πόλη της Ισπανίας, μια ομάδα φίλων, μέλη του κυβερνώντος πολιτικού κόμματος της χώρας, περνούν τον χρόνο τους σε εντυπωσιακά γιοτ και ακριβά εστιατόρια. Πίσω από την επιφανειακή βιτρίνα, όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα: η καθημερινότητά τους περιλαμβάνει ξέπλυμα χρήματος, ύποπτες συναλλαγές, περίεργα πάρε-δώσε και ειδικές «χάρες» προς επιχειρηματίες. Ο Μανουέλ, τοπικός γραμματέας του κόμματος, ο οποίος έχει αρκετή επιρροή κι είναι ένα απο τα φαβορί για να αναλάβει την θέση του Προέδρου στην περιοχή, βλέπει την τέλεια ζωή του να απειλείται μετά από την αποκάλυψη ενός μεγάλου σκανδάλου, που εμπλέκει τον ίδιο και τον φίλο του, Πάκο. Ο Μανουέλ προσπαθεί να κρατήσει την ψυχραιμία του, καθώς τα μίντια αρχίζουν να αποκαλύπτουν το σκάνδαλο σε όλη του την κλίμακα. Είναι, όμως, πεπεισμένος ότι η καταιγίδα θα περάσει κι ότι το κόμμα θα φέρει τα πράγματα στη θέση τους, όπως έκανε πάντα όταν είχε μπλεξίματα κάποιο από τα μέλη του. Όμως, αυτή τη φορά το κόμμα του γυρνά την πλάτη και μόνο ο Πάκο βγαίνει αλώβητος.

Μέσα σε μια νύχτα, ο Μανουέλ αποβάλλεται από το «βασίλειο», στιγματισμένος στα μάτια της κοινής γνώμης και προδομένος από εκείνους, οι οποίοι, λίγες ώρες νωρίτερα, πίστευε ότι ήταν φίλοι του. Όμως, παρόλο που το κόμμα σκοπεύει να ρίξει όλο το φταίξιμο πάνω του, ο Μανουέλ δεν δέχεται να πέσει μόνος του. Με μόνη βοήθεια τη στήριξη της γυναίκας και της κόρης του, παγιδευμένος σε μια μάχη για επιβίωση, ο Μανουέλ θα πρέπει να παλέψει ενάντια σε μια καλολαδωμένη μηχανή κι ένα κομματικό σύστημα, στο οποίο οι βασιλιάδες μπορεί να γκρεμίζονται - τα βασίλεια, όμως, επιβιώνουν.

Η άποψή μας: Όσο δεν μου κάθεται καθόλου καλά η επέλαση και επικράτηση των λάτιν στοιχείων στη σύγχρονη ποπ, εμπορική μουσική, τόσο πολύ καλά μου κάθεται η ολοένα και μεγαλύτερη επιτυχία των ισπανικών και ισπανόφωνων ταινιών στο παγκόσμιο κινηματογραφικό γίγνεσθαι, ιδίως σε ότι αφορά τα θρίλερ, όπου οι Ισπανοί φαίνεται να δημιουργούν μια πολύ ενδιαφέρουσα σχολή. Εντάξει, δεν είναι όλα τα θρίλερ made in Spain αξιόλογα – πρόσφατα είδαμε πχ στην Ελλάδα τη φρίκη με το όνομα Απαγωγή (Secuestro). Όμως, σκηνοθέτες όπως ο Sorogoyen έχουν δώσει αξιολογότατα δείγματα δουλειάς. Και μιλάμε για Ισπανούς σκηνοθέτες, για να μην πάμε σε δημιουργούς από Μεξικό ή από Αργεντινή, όπου γίνεται πραγματικά πανικός! Σε τούτη την ταινία του λοιπόν ο Μαδριλένος σκηνοθέτης πάει ένα βήμα παραπέρα από το εξαιρετικά ενδιαφέρον Κανείς δεν μπορεί να μας σώσει (Que Dios nos perdone), την προηγούμενη ταινία του δηλαδή.

Βασισμένος ουσιαστικά στο σκάνδαλο που έριξε από την εξουσία την κυβέρνηση Ραχόι στη χώρα του, ο σκηνοθέτης φτιάχνει ένα πολιτικό θρίλερ, να το πιεις στο ποτήρι! Το πολύ σπουδαίο που καταφέρνει η ταινία; Μιλάει για εξαιρετικά ενδιαφέροντα πράγματα, με πολιτικές νύξεις και τρομερή αποτύπωση για την κατάσταση της κοινωνίας στη χώρα του σήμερα (εννοείται ότι οι αναλογίες είναι εκεί για να τις πάρουμε και να τις καταλάβουμε κι εμείς στην Ελλάδα αλλά και οι θεατές σε κάθε χώρα του δυτικού κόσμου), χωρίς ποτέ να χάνει το στόχο του, που δεν είναι άλλος από το να έχει στην τσίτα όσους παρακολουθούν το φιλμ, παίζοντας στα δάχτυλά του τους κανόνες των θρίλερ.

Εντάξει, δεν είναι ότι δεν έχει προβλήματα η ταινία. Ο σκηνοθέτης θαρρείς πως στο πρώτο τέταρτο της ταινίας δεν πολυενδιαφέρεται να εξηγήσει στον θεατή τι βλέπει. Θεωρεί δεδομένα κάποια πράγματα και μιλάει για καταστάσεις που ο θεατής δεν μπορεί με ευκολία να καταλάβει. Ονόματα, σχέσεις, διαπλοκές, ποιος είναι τι και τι κάνει, λίγο αποπροσανατολίζουν και ζαλίζουν. Εκεί κινδυνεύει η ταινία να σε χάσει ως θεατή. Μόλις όμως ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο και ο θεατής μπει στο νόημα, χωρίς να πολυενδιαφέρεται για τις λεπτομέρειες, το στοίχημα αρχίζει να κερδίζεται. Και από τη στιγμή που ο διεφθαρμένος πρωταγωνιστής μας μετατρέπεται σε αποδιοπομπαίο τράγο και προσπαθεί να μην το αφήσει αυτό να περάσει έτσι, η αγωνία χτυπάει κόκκινο. Γιατί ο μάγκας ο Sorogoyen ξέρει πως να χτίσει ατμόσφαιρα, να στήσει σκηνές με σασπένς, να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την εκκρεμότητα.

Ο Μανουέλ αρχικά προσπαθεί να επιβιώσει πολιτικά. Ελπίζει πως το κόμμα θα κάνει για άλλη μια φορά το χρέος του: θα καλύψει έναν δικό του. Προσέξτε: δεν προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά του. Εξάλλου, για ποια αθωότητα μιλάμε; Ο άνθρωπος τα έπαιρνε από παντού και ζούσε μιαν εξαιρετικά άνετη ζωή χωρίς, ούτε για μισό λεπτό να σκεφτεί, ότι όλο αυτό γίνεται εις βάρος των συμπολιτών του. Η υπεράσπιση που δίνει στον εαυτό του; «Όλοι το κάνουν». Και «αγαπώ την οικογένειά μου». Λες και τα θύματά του, οι συμπολίτες του, οι μη προνομιούχοι συμπατριώτες του δεν αγαπάνε τις οικογένειές τους ξέρω 'γω. Και «είμαι ένας κανονικός πολίτης». Χα! Διεφθαρμένος, διεφθαρμένος, διεφθαρμένος. Που, αντί να ζητήσει συγνώμη και να μετανιώσει πραγματικά για όσα έκανε, προσπαθεί, άκουσον άκουσον, να... αλλάξει τα πράγματα από μέσα! Να αποδείξει πως, βρε αδελφέ, δεν έφταιγε αυτός. Όλοι τα παίρνουν. «Μαζί τα φάγαμε». Να δείξει πως δεν είναι αυτός το μοναδικό σάπιο μήλο σε μια κατά τα άλλα γαμάτη παραγωγή καλογυαλισμένων, λαχταριστών, μυρωδάτων, κατακόκκινων μήλων.

Κι εκεί συναντά εννοείται μηχανισμούς εξουσίας που τον υπερβαίνουν. Ένα πιόνι είναι – το καταλαβαίνει έστω και αργά – που κάποτε είχε εξουσία αλλά που για να διατηρήσουν οι πρώην του «σύντροφοι» και «φίλοι» τα κεκτημένα τους, θα πρέπει να θυσιαστεί για να σωθεί το βασίλειο. Το τρομερό – ένα ακόμα – που πετυχαίνει ο σκηνοθέτης, είναι να κάνει τον θεατή να αγωνιά για την τύχη αυτού του καθάρματος. Να κάνει τον θεατή να στέκεται κριτικά απέναντι στον Μανουέλ, να τον κατατάσσει ως βρώμικο ανάμεσα σε βρώμικους, αλλά από την άλλη, να θέλει να τα καταφέρει να ξεσκεπάσει το μεγαλύτερο σκάνδαλο, μιας που ο ίδιος μικρό ψάρι είναι. Ο Μανουέλ προσπαθεί. Και αποτυγχάνει. Και παίρνει ολοένα και μεγαλύτερα ρίσκα. Και αποτυγχάνει και πάλι. Και όσο αποτυγχάνει τόσο περισσότερο λυσσά και προσπαθεί – με κίνδυνο πλέον να χάσει όχι την αξιοπιστία του, την οικογένειά του, το κύρος του, αλλά την ίδια του τη ζωή.

Ο σκηνοθέτης στήνει απίθανες σκηνές σασπένς. Αναφέρω ενδεικτικά εκείνη στην οποία προσπαθεί να εκμαιεύσει – και να μαγνητοφωνήσει – ομολογία για το μεγάλο σκάνδαλο από επιχειρηματία που εμπλέκεται σε αυτό. Ή εκείνη την πραγματικά τρομερή όπου πηγαίνει στο σπίτι της κόρης πρώην φίλου του προκειμένου να βρει πειστήρια και γίνεται της πουτάνας! Ο Sorogoyen όμως προχωράει ακόμα παραπέρα. Υπαινίσσεται πως για να μπορούν να ανθίσουν τέτοια μπουμπούκια όλος ο κοινωνικός ιστός είναι σάπιος. Χαρακτηριστική είναι η σκηνή μέσα στο μπαράκι, όπου όλο αγωνία ο Μανουέλ τηλεφωνεί σε έναν από τους αδιάφθορους του κόμματος για να τον πείσει να τον βοηθήσει, υποσχόμενος πως θα του δώσει στοιχεία για το μεγαλύτερο σκάνδαλο. Εκεί λοιπόν βλέπει έναν από τους θαμώνες να πληρώνει για τον καφέ του και ο ιδιοκτήτης του μπαρ να του επιστρέφει περισσότερα χρήματα από όσα του έδωσε ο πελάτης. Ο πελάτης καταλαβαίνει το λάθος του ιδιοκτήτη ολοφάνερα, αλλά δεν λέει τίποτε. Παίρνει τα λεφτά και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Μπροστά στα μάτια του Μανουέλ όλα αυτά, ο οποίος – εννοείται – δεν κάνει κάποιο σχόλιο.

Εδώ προβάλω ιδεολογική ένσταση: δεν μπορεί να είναι το ίδιο ένοχοι δυο άνθρωποι από τους οποίους ο ένας κλέβει μερικά ευρώ από τα ρέστα και ο άλλος κλέβει χιλιάδες μέχρι και εκατομμύρια ευρώ από τον κρατικό κορβανά... Όσο πλησιάζει η ταινία προς το φινάλε, προσεγγίζει σε κλίμα τα αριστουργήματα των αμερικάνικων πολιτικών θρίλερ της δεκαετίας του '70 όπως «Οι τρεις μέρες του Κόνδορα» ή «Υπόθεση Πάραλαξ», με τον ήρωα πραγματικά στο χείλος του γκρεμού, να παλεύει για τη ζωή του ποια. Κι έρχεται η σκηνή του φινάλε να δώσει μιαν πολύ ενδιαφέρουσα και μη αναμενόμενη τροπή, φέρνοντας τα πράγματα σε πολύ χειροπιαστές διαστάσεις. Μπορεί ένας τέτοιος... ήρωας να δικαιωθεί; Και απέναντι σε ποιον; Στον εαυτό του; Στην οικογένειά του; Στην κοινωνία;

Πανέξυπνο κλείσιμο, που επαναπροσδιορίζει πια για κάθε θεατή τη δική του ηθική στάση, μακριά από τον Μανουέλ. Ο Antonio de la Torre είναι φοβερός και τρομερός στον πρωταγωνιστικό ρόλο, όλο το καστ είναι σπουδαίο, η δε Barbara Lennie στο ρόλο της δημοσιογράφου, είναι εξαιρετική. Όπως συγχαρητήρια οφείλονται να δοθούν για τη μουσική, τη διεύθυνση φωτογραφίας και το μοντάζ της ταινίας. Συνολικά, πολύ καλύτερη ταινία από το ήδη υψηλών επιδόσεων Κανείς δεν μπορεί να μας σώσει (Que Dios nos perdone), που λίγο σε ξενέρωνε με το «άκυρο» φινάλε του, ο Έκπτωτος υπερτερεί σε όλα τα σημεία – ιδίως στο φινάλε. Καθείς εφ' ω ετάχθη.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Αυγούστου 2019 από την Rosebud 21!

	Φιλμ	Διανομή	Wks	Αίθουσες	4ήμερο Ελλάδας	Σύνολο Ελλάδας
1	The Lion King	Feelgood Ent.	3	112	17.226	211.669
2	Qu'est-ce qu'on a encore fait au bon Dieu?	Odeon	4	31	7.980	86.654
3	La chute de l'empire américain	Feelgood Ent.	1	22	6.114	6.114
4	Jusqu'ici Tout Va Bien	Spentzos Films	1	18	5.009	5.009
5	Celle que vous croyez	Rosebud 21	2	20	4.228	16.463
6	Spider-Man: Far From Home	Feelgood Ent.	5	25	3.714	175.512
7	La Misma Sangre	Tanweer	1	29	3.564	3.564
8	Escape Plan: The Extractors	Odeon	1	30	2.460	2.460
9	Yuli	Seven Films	1	5	2.001	2.001
10	8 1/2	Neo Films	1	5	1.953	1.953

Προηγούμενο ΤΟΠ - Επόμενο ΤΟΠ

Τέλος έλαβε από την Sony Pictures, η αναζήτηση του σκηνοθέτη που θα αναλάβει τα ηνία του πολυαναμενόμενου σίκουελ Venom 2. Ενώ το στούντιο είχε κατασταλάξει σε τρεις πιθανούς ντιρέκτορες, πρώτα τον Rupert Wyatt, υπεύθυνο για την μεγάλη επιτυχία του Rise Of The Planet Of The Apes, κατοπινά τον Travis Knight, που πρόσφατη δουλειά του είδαμε στον Bumblebee, εντέλει κατέληξε να δώσει το χρίσμα στον Andy Serkis, τον πολυεπίπεδο αυτό ηθοποιό. Ο Serkis, που οι ερμηνείες του είτε ως Γκόλουμ στην σειρά των Lord Of The Rings, είτε ως Σίζαρ στα Apes, θα αντικαταστήσει έτσι τον δημιουργό του πρώτου επεισοδίου, Ruben Fleischer, έχοντας στην φαρέτρα του, την εμπειρία ως βοηθός σκηνοθέτη του Peter Jackson στην τριλογία του The Hobbit, αλλά και μιας μικρού προϋπολογισμού ταινίας, της πρώτης του, με τον τίτλο Breathe.

Στον ρόλο του Βένομ, φυσικά επανέρχεται ο Tom Hardy, έχοντας στο πλευρό του, τους Michelle Williams και Woody Harrelson, ενώ η Sony έχει προγραμματίσει ως έναρξη των γυρισμάτων του φιλμ, τις πρώτες ημέρες του προσεχούς Νοεμβρίου.

Η ιστορία μιας κλεμμένης ζωής! Από τη Warner Bros. Pictures και τα Amazon Studios, Η Καρδερίνα (The Goldfinch) σε σκηνοθεσία του βραβευμένου με BAFTA, John Crowley (Brooklyn), είναι η κινηματογραφική προσαρμογή του ομώνυμου παγκοσμίου φήμης μυθιστορήματος της Ντόνα Ταρτ, που το 2014 κέρδισε το βραβείο Pulitzer και το Andrew Carnegie Medal of Excellence, στην κατηγορία Μυθοπλασία. Ο Θεόδωρος "Θίο" Ντέκερ ήταν 13 ετών όταν η μητέρα του σκοτώθηκε σε βομβιστική επίθεση στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης. Η τραγωδία αυτή αλλάζει την πορεία της ζωής του, γεμίζοντάς τον θλίψη και ενοχή αλλά και δημιουργώντας του την ανάγκη να αναγεννηθεί, να λυτρωθεί, να αγαπήσει. Παλεύοντας με όλα αυτά, κρατά μέσα του, ως θραύσμα ελπίδας από εκείνη τη μέρα, ένα μικρό κομμάτι από έναν πίνακα, στον οποίο απεικονίζεται μία καρδερίνα σε ένα κλουβί.

Η ταινία διαθέτει ένα πλούσιο καστ με τον Ansel Elgort (Baby Driver), ως Τέο Ντέκερ στον πρωταγωνιστικό ρόλο και την Nicole Kidman (The Hours, Big Little Lies), ως κυρία Μπαρμπούρ. ταινία πρωταγωνιστούν επίσης οι Oakes Fegley (Pete’s Dragon), που ενσαρκώνει τον νεαρό Θίο, Aneurin Barnard (Dunkirk), που παίζει τον Μπόρις, Finn Wolfhard (Stranger Things, It), ως νεαρός Μπόρις, Sarah Paulson (The Post, American Crime Story), που παίζει την Ξάντρα, Luke Wilson (The Royal Tenenbaums), που παίζει τον Λάρι και Jeffrey Wright (The Hunger Games), που ενσαρκώνει τον Χόμπι.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 19 Σεπτεμβρίου 2019 από την Tanweer!

Έρχονται! Είσαι Έτοιμος για την πιο ανατρεπτική ταινία που συνδυάζει την ανατριχίλα με την ανακάλυψη ενός «κρυφού» μυστικού; Ανακάλυψε την πολύμηνη σχέση της Γκρέις με τον Άλεξ που ολοκληρώνεται με μια εντυπωσιακή γαμήλια τελετή στο πατρικό του γαμπρού. Ο γάμος πραγματοποιείται δίχως πρόβλημα, αλλά η εκκεντρική οικογένεια του Άλεξ έχει κάποιες παραδόσεις και ετοιμάζει να δεχτεί τη νύφη με έναν ασυνήθιστο τρόπο. Το βράδυ του γάμου τους, θα παίξουν ένα οικογενειακό παιχνίδι που θα φέρει τα πάνω κάτω στο νεαρό ζευγάρι. Η Γκρέις θα προσπαθήσει να επιβιώσει από τις σκοτεινές και παράξενες διαθέσεις της οικογένειας του Άλεξ ακόμα και αν χρειαστεί να ανατρέψει τους κανόνες του παιχνιδιού μια για πάντα. Το θρίλερ Είσαι Έτοιμος; (Ready or Not) σκηνοθετεί το δίδυμο των Matt Bettinelli-Olpin και Tyler Gillett.

Πρωταγωνιστούν οι Samara Weaving, Adam Brody, Mark O'Brien, Henry Czerny, Andie MacDowell.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 12 Σεπτεμβρίου 2019 από την Odeon!

Τρεις γενιές, δυο οικογένειες, μια μόνο συνταγή για την τέλεια Pizza! Μια ρομαντική κομεντί, σε σενάριο των Steve Galluccio - Vinay Virmani και σκηνοθεσία του Donald Petrie, που δέκα χρόνια πριν είχε υπογράψει την αντίστοιχη Ελληνική εκδοχή με το My Life In Ruins με την Nia Vardalos, είναι το Έρωτας Αλά Ιταλικά (Little Italy). Στους δρόμους της «Μικρής Ιταλίας» ανθίζει ο...έρωτας! Η Νίκη μία νέα όμορφη σεφ επιστρέφει στην πατρίδα της για να ανανεώσει την Visa της και ξεκινάει μία σχέση με τον παιδικό της φίλο Λίο, έναν μάγειρα ειδικό στην pizza, με όνειρο να φτιάξει το δικό του εστιατόριο. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι οι γονείς τους έχουν ανταγωνιστικά εστιατόρια το ένα ακριβώς δίπλα στο άλλο και είναι θανάσιμοι εχθροί!

Πρωταγωνιστούν οι Hayden Christensen, Emma Roberts, Danny Aiello, Alyssa Milano.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Αυγούστου 2019 από την Spentzos Films!

Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό, από την οικογένεια! Από το 2001 που ξεκίνησε, το franchise των «Fast» δεν πάτησε ποτέ φρένο και πλέον η οικογένεια των ηρώων της έχει γίνει σημείο αναφοράς για θεατές κάθε χώρας, κάθε κουλτούρας και κάθε γλώσσας.Μετά από 8 πετυχημένες ταινίες και 5 δισεκατομμύρια εισπράξεις παγκοσμίως στο box-office, η σειρά ταινιών The Fast & Furious επεκτείνει το ψυχαγωγικό, γκαζωμένο και περιπετειώδες σύμπαν της, με ένα «αυτόνομο όχημα» καταιγιστικής δράσης, την ταινία Fast & Furious: Hobbs & Shaw. Ο Χομπς και ο Σο είναι οι άσπονδοι φίλοι που θα αναγκαστούν να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να συμφωνήσουν σε μια άβολη συνεργασία για το γενικότερο καλό. Άλλωστε, ο κόσμος κινδυνεύει από τα σχέδια ενός αδίστακτου αναρχικού τρομοκράτη, του Μπρίξτον Λορ, ο οποίος είναι έτοιμος να εξαπολύσει μια ανυπολόγιστη βιοχημική καταστροφή που θα αφανίσει την ανθρωπότητα. Η αναμέτρηση θα είναι καθηλωτική και έχει σκηνοθετηθεί με όλα τα υλικά που έκαναν τις ταινίες Fast & Furious να αγαπηθούν φανατικά από το ευρύ κοινό. Το τιμόνι της σκηνοθεσίας αναλαμβάνει ο David Leitch, ο οποίος έχει δώσει άριστα δείγματα γραφής με το Deadpool 2 και το Atomic Blonde.

Ο Dwayne Johnson επιστρέφει στο ρόλο του σκληροτράχηλου Λουκ Χομπς, που επιβάλλει τον νόμο και ο Jason Statham ξαναγίνεται ο δαιμόνιος Ντέκαρντ Σο, που πάντα κρύβει άσσους στο μανίκι. Ένας υψηλόβαθμος της διπλωματικής ασφάλειας και ένας παράνομος που ξεφεύγει πάντα από τις μυστικές υπηρεσίες είναι έτοιμοι να συνεργαστούν - τι μπορεί να πάει στραβά; Ο θηριώδης Καλιφορνέζος και ο οξύθυμος Βρετανός δεν έχουν πολλά κοινά - ειδικά όταν έχουν κακή προϊστορία μεταξύ τους και έχουν συγκρουστεί σκληρά. Οι συνθήκες θα τους αναγκάσουν να συνεργαστούν, αλλά η κόντρα τους καλά κρατεί. Στο ρόλο του «κακού» που καταστρώνει τα νοσηρά του σχέδια βρίσκεται ο Idris Elba (Thor: Ragnarok, Luther) ο οποίος διανύει την καλύτερη περίοδο της καριέρας του. Ρόλο - κλειδί σε αυτήν την αδυσώπητη μάχη θα έχει η πράκτορας της MI6, Χάτι, η οποία είναι και η αδερφή του Ντέκαρντ Σο. Τη μοιραία ηρωίδα υποδύεται η Vanessa Kirby, γνωστή από την τηλεοπτική σειρά «The Crown». Οικογενειακή υπόθεση, λοιπόν, η απειλή εξαφάνισης της ανθρωπότητας, καθώς το παρόν δίνει και η μητέρα του Ντέκαρντ Σο και της Χάτι, η βραβευμένη με Όσκαρ Helen Mirren.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Αυγούστου 2019 από την Tulip Ent.!

Θεέ μου πάλι έχασα το μέτρημα! Η ταλαντούχα Andrea Berloff, υποψήφια για Όσκαρ Πρωτότυπου Σεναρίου της βιογραφίας Straight Outta Compton που έγινε τεράστια εμπορική επιτυχία στην Αμερική, βασίζεται στο graphic novelτης Vertigo, γράφει το σενάριο και κάνει το σκηνοθετικό της ντεμπούτο με αυτή τη γυναικοκρατούμενη και συναρπαστική περιπέτεια Χελς Κίτσεν: Οι Βασίλισσες του Εγκλήματος (The Kitchen), για τη μαφία στο περιβόητο Χελς Κίτσεν της δεκαετίας του ‘70. Νέα Υόρκη, 1978. Τα 20 οικοδομικά τετράγωνα με τα ενεχυροδανειστήρια, τους οίκους ανοχής και τα διαβόητα μπαρ ανάμεσα στην 8η Λεωφόρο και τον ποταμό Χάντσον που ανήκουν στην ιρλανδική μαφία και είναι γνωστά ως Χελς Κίτσεν, δεν είναι το πιο εύκολο μέρος να ζει κανείς. Ή το πιο ασφαλές. Όταν τρεις μαφιόζοι μπαίνουν φυλακή, οι γυναίκες τους θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, συνεχίζοντας το «έργο» τους. Πρωτοστατούν στις κομπίνες και αναγνωρίζονται ως άξια μέλη της τοπικής μαφίας.

Πρωταγωνιστούν οι εξαιρετικές Melissa McCarthy (Θα μπορούσες ποτέ να με συγχωρέσεις;), Elisabeth Moss (Η ιστορία της πορφυρής δούλης) και Tiffany Haddish (Σαββατοκύριακο με τα κορίτσια).

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 8 Αυγούστου 2019 από την Tanweer!

Μη γελάτε! Η ταινία Μπάτε Σκύλοι Αλέστε 2 (The Secret Life of Pets 2) είναι η 10η κατά σειρά animation παραγωγή της Illumination. Πρόκειται για το σίκουελ της ταινίας που κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το 2006, που είχε σημειώσει παγκόσμιο ρεκόρ εισπράξεων πρώτου τριημέρου, για animation κωμωδία. Το ξεχωριστό χιούμορ, η οξυδέρκεια και το καλαίσθητο σκίτσο που έχουν κάνει την Illumination να διαπρέπει, δίνουν ξανά το παρόν σε αυτήν την εξαιρετική περιπέτεια με τα αξιολάτρευτα κατοικίδια. Ο εσωτερικός τους κόσμος, τα συναισθήματά τους, οι εμμονές τους, οι παραξενιές τους και οι γκάφες τους, είναι η πρώτη ύλη για ένα rollercoaster δράσης, έντασης και καλόγουστου χιούμορ. Το αιώνιο ερώτημα παραμένει: τι κάνουν τα κατοικίδια στο σπίτι όταν λείπουν τα αφεντικά; Ο ήρωας της ιστορίας, ο Μαξ, είναι το Τζακ Ράσελ Τεριέ που περνάει μια παράξενη φάση ζωής. Η ιδιοκτήτριά του, έχει πλέον παντρευτεί και έχει αποκτήσει ένα παιδάκι, το οποίο ο Μαξ αισθάνεται ότι είναι ανυπεράσπιστο και πρέπει να προστατέψει με κάθε τρόπο. Αυτή η αίσθηση καθήκοντος θα του δημιουργήσει πολλά νευρικά τικ και νευρώσεις συμπεριφοράς. Ένα ταξίδι στην εξοχή, μαζί με τον αδελφό του, τον μαλλιαρό Δούκα, ίσως να δώσει τη λύση σε όλα. Σε αυτό το ταξίδι λοιπόν, θα συναντήσουν τρομαγμένες γαλοπούλες, κυνικές αγελάδες και επιθετικές αλεπούδες που απλά θα επιβαρύνουν τα άγχη του Μαξ. Όμως, το σοφό τσοπανόσκυλο που ακούει στο όνομα Κόκκορας, θα είναι αυτό που θα ξυπνήσει τους δυο φίλους από τις αστικές φοβίες τους. Στο μεταξύ, η Κλόη, η περίφημη γάτα, και η Γκίτζετ, χάνουν ένα πολύτιμο παιχνίδι και πρέπει να οργανώσουν μια μεγάλη επιχείρηση διάσωσης. Παράλληλα, ο χνουδωτός λαγός Χιονόμπαλας, θα αισθανθεί σούπερ ήρωας και θα βοηθήσει την ατρόμητη Νταίζη, το ακαταμάχητο Σιχ Τσου της πρώτης ταινίας. Όλοι μαζί θα καταλήξουν σε ένα μεγάλο κυνηγητό που θα κόψει την ανάσα από την αγωνία αλλά και από το γέλιο.

Ο τρυφερός και φοβητσιάρης Μαξ (Patton Oswalt) έχει χρυσή καρδιά, αλλά αυτήν τη φορά πρέπει να ωριμάσει και να γίνει το σκυλί που αξίζει κάθε σπίτι. Ο Χιονόμπαλας (Kevin Hart) είναι χνουδωτός, πολυλογάς και αξιολάτρευτος. Παίρνει λοιπόν την πρωτοβουλία να μας αποδείξει ότι είναι ο σούπερ ήρωας της καρδιάς μας. Ο Κόκορας (Harrison Ford) δε σηκώνει πολλά πολλά. Είναι τσοπανόσκυλο που έχουν δει πολλά τα μάτια του στα χωράφια. Είναι αυστηρός κηδεμόνας παλιάς κοπής και δεν χάνει χρόνο με λιγόψυχους. Ο Δούκας (Eric Stonestreet) παραμένει αγαθός και παιχνιδιάρης. Σε αυτήν την ιστορία θα βρει τον εαυτό του και θα καταλάβει τις δυνατότητές του αλλά και τα όρια της αγάπης του. Η ναζιάρα Νταίζη (Tiffany Haddish) ξέρει τι θέλει και δεν το βάζει κάτω. Είναι πολύ σκληρή με όλους αλλά όταν βρει το ταίρι της μπορεί να γίνει ηρωική. Η Γκίτζετ (Jenny Slate) είναι αθεράπευτα ερωτευμένη με τον Μαξ. Δεν μπορεί να του χαλάσει χατίρι και είναι τόσο έντονος χαρακτήρας που είναι ικανή να φέρει τα πάνω κάτω στις ζωές όλων. Η Κλόη (Lake Bell) είναι εγωκεντρική και ξεροκέφαλη. Βαριέται αφόρητα τα πάντα και θέλει μόνο να τρώει και να ξεκουράζεται. Ο ρόλος της σε αυτήν την ιστορία είναι ξεκαρδιστικός. Όσο για τον γκρινιάρη και ηλικιωμένο Παππού (Dana Carvey); Αυτός έχει πάντα τον τρόπο και τις διασυνδέσεις για να καταφέρει τα πάντα. Έχει σπιτώσει άλλωστε στο διαμέρισμά του τα μισά αδέσποτα της πόλης! Τη μουσική της ταινίας υπογράφει ο πολυβραβευμένος Alexandre Desplat, ενώ η σκηνοθεσία ανήκει στον Chris Renaud, ο οποίος είναι ένας από τους συνδημιουργούς των Minions που έχουμε απολαύσει στις ταινίες Εγώ, ο Απαισιότατος.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Αυγούστου 2019 από την Tulip Ent.!

Εντέλει πάει και πιο κάτω, Σλάι...

του zerVo (@moviesltd)

Άιντε να δούμε πόσες συνέχειες θα αποκτήσει ακόμη αυτό το πέραν πάσης λογικής franchise. Εξόν ας πούμε της εμπορικής, αφού όπως φαίνεται, στις απωανατολίτικες αγορές, το όνομα του Sly, συντροφιά με κάποια πιασάρικα σινικά, έχει πέραση και φέρνει ακόμη έσοδα στα στούντιο που εκμεταλλεύονται τον τίτλο και την φίρμα του. Κάπως έτσι λοιπόν, η μαρκίζα του Escape Plan, που να θυμίσω ξεκίνησε την πορεία της ως η "για πρώτη φορά συνύπαρξη του Rambo με τον Terminator", έχει αποκτήσει δύο, ετήσιας βάσης, συνέχειες, ολοκληρωτικά ανάξιες λόγου. Που στα περισσότερα σοβαρά μάρκετ, όπως των ΗΠΑ φερειπείν, πήρε την άγουσα του straight to video, εν αντιθέσει με την Αυστραλία, την Βρετανία, την Πορτογαλία, την Ρωσία, την Τουρκία και τελικά και εμάς, που κατάφερε να κερδίσει διανομή στην σκοτεινή αίθουσα. Και μάλλον θα υπάρξει και συνέχεια στο βάσανο.

Συναγερμός θα σημάνει στις τάξεις του τεχνολογικού κολοσσού του Χονγκ Κονγκ, Ζανγκ, από την στιγμή που η κόρη του μεγιστάνα δισεκατομμυριούχου, Ντάγια, θα απαχθεί από την συμμορία του παρανοϊκού Λέστερ Κλαρκ Τζούνιορ, που θα ζητήσει ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση της, ένα υπέρογκο ποσό. Στο παιχνίδι όμως σύντομα θα εισέλθει και ο φημισμένος Ρέι Μπρέσλιν, καθώς θα ζητηθεί η βοήθεια του, τόσο από τον προσωπικό σωματοφύλακα της νεαρής, όσο και από έναν στενό της φίλο, άριστο γνώστη των πολεμικών τεχνών. Καθότι, άριστος γνώστης των μυστικών, όλων των φυλακών του κόσμου, θα μπορέσει να βοηθήσει όσο κανείς άλλος στο να βγει το κορίτσι σώο και αβλαβές από τα τρισάθλια μπουντρούμια της Βαλτικής, που την έχουν πετάξει οι απαγωγείς. Και να ήταν μόνον αυτό...

Η ακραία στάση του Κλαρκ, έχει έναν επιπλέον προσωπικό εκδικητικό τόνο, καθώς είναι ο γιος του πρώην συνεργάτη του Μπρέσλιν, που τιμωρήθηκε με θάνατο για την προδοσία του και φυσικά το μόνο που ζητάει είναι το "οφθαλμόν αντί οφθαλμού". Και για να το επιτύχει, θα παγιδεύσει και την θυγατέρα του Ρέι, Άμπιγκειλ, απειλώντας πως θα την εκτελέσει, αν και εφόσον ο πατέρας της ζυγώσει την φυλακή που την έχει αλυσοδεμένη.

Δύο απαγωγές σε ένα (ο Θεός να το κάμει) σενάριο δηλαδή, που λαμβάνουν χώρα ταυτόχρονα, από έναν παράφρονα και τους συν αυτώ πιστούς του εγκληματίες, μέσα σε ένα εν ισχύ ίδρυμα, που είναι εσώκλειστο κάθε καρυδιάς, ανατολικό, καρύδι. Εκεί που πρέπει η τετράδα των απελευθερωτών (στο σχήμα επιβάλλεται να προστεθεί και ο θηριώδης Τρεντ, ο Dave Bautista δηλαδή, που δεν παίρνει από λόγια) να μεταβεί μονομιάς και χωρίς δεύτερη σκέψη, καθώς ο χρόνος κυλά απειλητικά και όπου νά'ναι, ο τρομοκράτης (το ψιλοέσπασα το κεφάλι μου για να βρω ποιος ηθοποιός είναι, εντέλει είχε πρωταγωνιστήσει στο πρώτο Final Destination, ο Devon Sawa) θα αποσπάσει και το πανάκριβο μυστικό από τον φοβισμένο Κινέζο υπάλληλο του Ζανγκ, που θα τον μπάσει στα άδυτα του υπολογιστικού συστήματος της εταιρίας.

Ότι νάναι! Καταστάσεις υπερβολικές, με εκτελέσεις για ψύλλου πήδημα και μονομαχίες κουνγκ φου χωρίς ουσιαστική αιτία, σε έναν χώρο που δεν ελέγχεται από κανέναν και που πρόσβαση έχουν οι πάντες, εννοείται και ο ένας και μοναδικός στο να εισβάλει παντού Μπρέσλιν. Δηλαδή ο Stallone, που σύμφωνοι, είπαμε να κοιτάξει να αυξήσει τα δολάρια της συνταξιοδότησης του, αλλά όχι και να το παρακάνει. Ελάχιστο καιρό από τον θόρυβο που προκάλεσε κόντρα στην Ακαδημία, που δεν τον τίμησε, έτσι, μόνο γιατί είναι Αυτός, με το χρυσό αγαλματάκι της, ο παραμορφωμένος Sylvester με την συμπεριφορά του, αποδεικνύει πως δεν ήταν άξιος για την υπέρτατη διάκριση. Σπαταλώντας στον βωμό του εύκολου χρήματος, την φήμη που έκτισε πάνω σε περιπέτειες δράσης θρυλικές που τσάκιζαν κόκαλα, για να συμμετάσχει σε βίντεο τριτάντζες του τύπου Escape Plan. Και πολύ ασχολήθηκα. Αποφυγή!

Στις δικές μας αίθουσες? Την 1η Αυγούστου 2019 από την Odeon!