Όλα Αρχίζουν Αύριο
του Hugo Gélin. Με τους Omar Sy, Gloria Colston, Clémence Poésy, Antoine Bertrand, Clémentine Célarié, Ashley Walters
του zerVo (@moviesltd) 
Ε, δεν διαθέτει μονάχα το Χόλιγουντ την δυνατότητα να τροποποιεί στα δικά της μέτρα και σταθμά, κινηματογραφικές παραγωγές που έχουν καταφέρει σημαντικές επιτυχίες στα γκισέ, πολύ μακριά από τα σύνορα της. Άλλωστε η τρίτη μεγαλύτερη φιλμική βιομηχανία του κόσμου, η Φραντσέζικη, έχει μεγαλώσει τόσο πολύ σε μέγεθος, παρουσιάζοντας περισσότερες από τρεις εκατοντάδες φιλμς ετησίως, ώστε να ρίχνει κλεφτές ματιές και στις ξένες κινηματογραφίες, τσιμπώντας θεματάκια που μεταποιημένα στην δική της γλώσσα να τα σερβίρει ξαναζεσταμένα μεν, με την γνώριμη φινέτσα της δε. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί η Μεξικάνικη ταινία του Eugenio Derbez, No Se Aceptan Devoluciones (Πουθενά χωρίς την κόρη μου), η οποία με κόστος μόλις 5 εκατομμυρίων δολαρίων, κατάφερε να αποσπάσει τα εννιαπλάσια σε καθεμιά από τις αγορές, Αμερικάνικη τε και Αζτέκα, που χωρίζει ο Ρίο Ντε Λα Πλάτα. Την γαλλόφωνη βερσιόν της, έχουμε την ευκαιρία να δούμε, στην ευαίσθητη εκδοχή που φέρει την πινακίδα Demain Tout Commence!
Ζωή παραδεισένια και χαρισάμενη ζει ο δίχως ίχνος ευθύνης πάνω του Σάμουελ, που βγάζει τα προς το ζην ξεναγώντας πλούσιους τουρίστες στις πανέμορφες της Κοτ ΝτΆζούρ, ξοδεύοντας το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων του στα νυχτερινά κλαμπς της περιοχής, εκεί που ο ανοιχτός και κεφάτος χαρακτήρας του, τον έχει καταστήσει δημοφιλή και αγαπητό. Μετά από μια (συνηθισμένη για εκείνον) νύχτα ξεσαλώματος, θα έρθει το αναπάντεχο ξημέρωμα, που θα ανατρέψει τα πάντα στην ζωή του. Από το πουθενά θα εμφανιστεί η Κριστίν, αγγλογαλλίδα που μαζί της είχε περάσει ένα φεγγάρι ερωτικό, εμφανίζοντας μπροστά του ένα βρέφος, που παραδίδοντας του το, θα τον ενημερώσει πως εκείνος είναι ο πατέρας! Και θα εξαφανιστεί όπως ήρθε, αφήνοντας τον σύξυλο, έκπληκτο και αδύναμο παντελώς να αντιδράσει...
Οκτώ χρόνια μετά, χιλιάδες μίλια μακρυά από την Κυανή Ακτή, στο μόνιμα συννεφιασμένο και βροχερό Λονδίνο. ο Σάμουελ έχει στρώσει και πάλι την καθημερινότητα του, έχοντας διαρκώς στο πλευρό του το λατρεμένο του κοριτσάκι, την Γκλόρια, που παρόλες τις αντίξοες συνθήκες του ερχομού της ποτέ δεν εγκατέλειψε στην τύχη της. Με στρωμένη εργασία, ως στάντμαν στην πιο δημοφιλή σειρά της μικρής οθόνης, που του έχει προσφέρει ο εκκεντρικός παραγωγός και μοναδικός του φίλος στην Αγγλική πρωτεύουσα, Μπέρνι, ο Σαμ καταφέρνει να προσφέρει στην μικρούλα όλες εκείνες τις ανέσεις για να μεγαλώσει σωστά και ευτυχισμένα, έστω κι αν της λείπει το μητρικό χάδι. Ευτυχία που θα ανατραπεί για δεύτερη φορά για εκείνον, καθώς η μετανιωμένη μαμά του κοριτσιού θα επιστρέψει, διεκδικώντας με όλες της τις δυνάμεις την κηδεμονία της. Με τις προβλέψεις για τον Σάμουελ, που έχει κάνει τα πάντα για την θυγατέρα του, να είναι δυσοίωνες...
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το έργο (ακόμη κι αν δεν έχει ποτέ παρακολουθήσει το Μεξικάνικο ορίτζιναλ) το έχει ξαναδεί, αν ανατρέξει λίγες δεκαετίες πίσω και φέρει στην μνήμη του την απίστευτα πετυχημένη κομεντί Ένα Μωρό Για Τρεις, που παρεμπιπτόντως έκανε θραύση στην Αμερική, μολονότι το πρωτότυπο ήταν Γαλλικό! Ακριβώς το ίδιο premise ισχύει κι εδώ με την μοναδική διαφορά πως ο αριθμός των τριών μπαμπάδων μειώνεται δραστικά σε έναν και μοναδικό, ο οποίος μάλιστα μέχρι να σαρανταρίσει δεν έχει βάλει ίχνος σκοτούρας πάνω από το κεφάλι του, έχοντας να σκεφτεί μονάχα τα διασκεδαστικά ξενύχτια και συνεχή one night stands. Για το αν τα καταφέρνει στον καινούργιο ρόλο του γονιού, το πληροφορούμαστε πολύ σύντομα στην πλοκή, σχεδόν την ίδια στιγμή που αυτή θα μεταβεί (ανεξήγητα ελαφρώς) στην Γηραιά Αλβιόνα. Τα ζητήματα θα εκκινήσουν καιρό μετά, όταν το αχώριστο δίδυμο, μάλλον θα κληθεί να τραβήξει δρόμους χωριστούς, κατόπιν της επανεμφάνισης της, άντε μην πως καμιά βαριά κουβέντα...
Για να βάζουμε τα πράγματα σε μια τάξη, δεν είναι και λίγες οι σεναριακές ασυνέπειες της ταινίας που υπογράφει ο νεαρός Hugo Gelin, πραγματοποιώντας το δεύτερο σκηνοθετικό του βήμα μετά το επίσης κομεντικό Comme Des Freres. Εκτός της αδικαιολόγητης και μονομιάς, γεωγραφικής μετατόπισης του στόρι προς Βορρά, υπάρχουν στοιχεία όπως ας πούμε η αδυναμία του Σάμουελ να βγάλει έστω και μια λέξη Αγγλικά (8 χρόνια κάτοικος Λόνδρας!!!), η πλήρως ανάρμοστη στάση μιας γυναίκας που θέλει να λέγεται και μάνα (απουσία που πάντως όμορφα δικαιολογεί ο μπαμπάς στο παιδί του) και τέλος η συμπεριφορά του δικαστηρίου και γενικότερα της νομοθεσίας, που δεν την πετάει με τις κλωτσιές πίσω από εκεί που ήρθε. Ακόμη και με ετούτες τις σημαντικές μπαλωματιές στο σκριπτ πάντως, η αφήγηση τσουλάει ευχάριστα και αυτό δικαιολογείται κατά σημαντικό τρόπο από την αναπτυσσόμενη χημεία των δύο βασικών πρωταγωνιστών, που υποδύονται αντίστοιχα τον συνεσταλμένο παρόλες τις αρχικές ενδείξεις πατέρα και την λατρεμένη μπεμπούλα του.
Ο Omar Sy, ότι πιο σταρικό σε αρσενικό, έχει να επιδείξει το τρικολόρ σινεμά την πρόσφατη δεκαετία, αφού ήδη διανύει καριέρα πέραν του Ατλαντικού με σημαντική επιτυχία, στέκει εξαιρετικά ως ο Γάλλος Will Smith, όχι μόνο σε θωριά, εμφάνιση και γενική εικόνα, αλλά ακολουθώντας πιστά τα χνάρια του, εμμένοντας να παίρνει μέρος σε φιλμς που το δράμα και η συγκίνηση μιξάρεται σε μεγάλο βαθμό με την τελική ευχαρίστηση και την αγαλλίαση του χάπι έντ. Είναι χαρισματικός ο γιγάντιος Φραντσέζος στο να βγάζει μέσα από την μισοθλιμμένη μα αισιόδοξη ματιά του μια εικόνα αντιδιαμετρική του όγκου του, που του έχει αποφέρει τεράστιο κέρδος την συμπάθεια του σινεφίλ κοινού με οτιδήποτε κι αν καταπιαστεί. Δεν το συζητούμε καν πως εδώ από το πρώτο ίσαμε το τελευταίο δευτερόλεπτο, με την αρωγή της πιτσιρίκας Gloria Colston που ντεμπουτάρει αλλά και του support έκπληξη, ως σωτήρα του καναδού Antoine Bertrand, προσθέτει πάνω του αμέτρητους πόντους εκτίμησης ως η ιδανική πατρική φιγούρα, αφαιρώντας αντιστοίχως τόνους φίλιας διάθεσης προς την μορφή της Clemence Poesy - ρηχή εμφάνιση σαν μάνα / κουκουρούκου.
Για το ανέμελο συνήθως ύφος τέτοιου είδους ταινιών, που μοιάζουν ιδανικά για να περάσει κανείς ένα ευχάριστο Κυριακάτικο απογευματάκι, τα επιμέρους θέματα που καταπιάνεται το Demain Tout Commence είναι αρκετά, έστω κι αν κάτι τέτοιο το πράττει επιδερμικά, με λεπτό χιούμορ και γλαφυρότητα, χωρίς να θέλει να τα μελετήσει σε βάθος. Η πάλη του ενός και μοναδικού γονιού, ιδίως όταν αυτός είναι ο ριγμένος πατέρας, να φροντίσει όπως επιθυμεί το τζιέρι του, οι νομοθεσίες που σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι άνισες, η αλληλεγγύη της πραγματικής φιλίας, μέχρι και οι σχέσεις των άσπονδων γειτόνων Γάλλων και Άγγλων, ρίχνονται στον καμβά του αξιοπρεπώς στημένου φιλμ, που ακόμη και με τις δεδομένες αντιφάσεις και ατασθαλίες του, ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις. Δίνοντας συνάμα την ευκαιρία στον θεατή του, να βάλει στο πίσω μέρος του μυαλού του, ένα σύνθημα ανανέωσης, τριών μόλις λέξεων, που πηγάζει από την μαρκίζα κι έχει τόσο σπουδαία σημασία: Όλα Αρχίζουν Αύριο...
Οκτώ χρόνια μετά, χιλιάδες μίλια μακρυά από την Κυανή Ακτή, στο μόνιμα συννεφιασμένο και βροχερό Λονδίνο. ο Σάμουελ έχει στρώσει και πάλι την καθημερινότητα του, έχοντας διαρκώς στο πλευρό του το λατρεμένο του κοριτσάκι, την Γκλόρια, που παρόλες τις αντίξοες συνθήκες του ερχομού της ποτέ δεν εγκατέλειψε στην τύχη της. Με στρωμένη εργασία, ως στάντμαν στην πιο δημοφιλή σειρά της μικρής οθόνης, που του έχει προσφέρει ο εκκεντρικός παραγωγός και μοναδικός του φίλος στην Αγγλική πρωτεύουσα, Μπέρνι, ο Σαμ καταφέρνει να προσφέρει στην μικρούλα όλες εκείνες τις ανέσεις για να μεγαλώσει σωστά και ευτυχισμένα, έστω κι αν της λείπει το μητρικό χάδι. Ευτυχία που θα ανατραπεί για δεύτερη φορά για εκείνον, καθώς η μετανιωμένη μαμά του κοριτσιού θα επιστρέψει, διεκδικώντας με όλες της τις δυνάμεις την κηδεμονία της. Με τις προβλέψεις για τον Σάμουελ, που έχει κάνει τα πάντα για την θυγατέρα του, να είναι δυσοίωνες...
Θα μπορούσε να πει κανείς πως το έργο (ακόμη κι αν δεν έχει ποτέ παρακολουθήσει το Μεξικάνικο ορίτζιναλ) το έχει ξαναδεί, αν ανατρέξει λίγες δεκαετίες πίσω και φέρει στην μνήμη του την απίστευτα πετυχημένη κομεντί Ένα Μωρό Για Τρεις, που παρεμπιπτόντως έκανε θραύση στην Αμερική, μολονότι το πρωτότυπο ήταν Γαλλικό! Ακριβώς το ίδιο premise ισχύει κι εδώ με την μοναδική διαφορά πως ο αριθμός των τριών μπαμπάδων μειώνεται δραστικά σε έναν και μοναδικό, ο οποίος μάλιστα μέχρι να σαρανταρίσει δεν έχει βάλει ίχνος σκοτούρας πάνω από το κεφάλι του, έχοντας να σκεφτεί μονάχα τα διασκεδαστικά ξενύχτια και συνεχή one night stands. Για το αν τα καταφέρνει στον καινούργιο ρόλο του γονιού, το πληροφορούμαστε πολύ σύντομα στην πλοκή, σχεδόν την ίδια στιγμή που αυτή θα μεταβεί (ανεξήγητα ελαφρώς) στην Γηραιά Αλβιόνα. Τα ζητήματα θα εκκινήσουν καιρό μετά, όταν το αχώριστο δίδυμο, μάλλον θα κληθεί να τραβήξει δρόμους χωριστούς, κατόπιν της επανεμφάνισης της, άντε μην πως καμιά βαριά κουβέντα...
Για να βάζουμε τα πράγματα σε μια τάξη, δεν είναι και λίγες οι σεναριακές ασυνέπειες της ταινίας που υπογράφει ο νεαρός Hugo Gelin, πραγματοποιώντας το δεύτερο σκηνοθετικό του βήμα μετά το επίσης κομεντικό Comme Des Freres. Εκτός της αδικαιολόγητης και μονομιάς, γεωγραφικής μετατόπισης του στόρι προς Βορρά, υπάρχουν στοιχεία όπως ας πούμε η αδυναμία του Σάμουελ να βγάλει έστω και μια λέξη Αγγλικά (8 χρόνια κάτοικος Λόνδρας!!!), η πλήρως ανάρμοστη στάση μιας γυναίκας που θέλει να λέγεται και μάνα (απουσία που πάντως όμορφα δικαιολογεί ο μπαμπάς στο παιδί του) και τέλος η συμπεριφορά του δικαστηρίου και γενικότερα της νομοθεσίας, που δεν την πετάει με τις κλωτσιές πίσω από εκεί που ήρθε. Ακόμη και με ετούτες τις σημαντικές μπαλωματιές στο σκριπτ πάντως, η αφήγηση τσουλάει ευχάριστα και αυτό δικαιολογείται κατά σημαντικό τρόπο από την αναπτυσσόμενη χημεία των δύο βασικών πρωταγωνιστών, που υποδύονται αντίστοιχα τον συνεσταλμένο παρόλες τις αρχικές ενδείξεις πατέρα και την λατρεμένη μπεμπούλα του.
Ο Omar Sy, ότι πιο σταρικό σε αρσενικό, έχει να επιδείξει το τρικολόρ σινεμά την πρόσφατη δεκαετία, αφού ήδη διανύει καριέρα πέραν του Ατλαντικού με σημαντική επιτυχία, στέκει εξαιρετικά ως ο Γάλλος Will Smith, όχι μόνο σε θωριά, εμφάνιση και γενική εικόνα, αλλά ακολουθώντας πιστά τα χνάρια του, εμμένοντας να παίρνει μέρος σε φιλμς που το δράμα και η συγκίνηση μιξάρεται σε μεγάλο βαθμό με την τελική ευχαρίστηση και την αγαλλίαση του χάπι έντ. Είναι χαρισματικός ο γιγάντιος Φραντσέζος στο να βγάζει μέσα από την μισοθλιμμένη μα αισιόδοξη ματιά του μια εικόνα αντιδιαμετρική του όγκου του, που του έχει αποφέρει τεράστιο κέρδος την συμπάθεια του σινεφίλ κοινού με οτιδήποτε κι αν καταπιαστεί. Δεν το συζητούμε καν πως εδώ από το πρώτο ίσαμε το τελευταίο δευτερόλεπτο, με την αρωγή της πιτσιρίκας Gloria Colston που ντεμπουτάρει αλλά και του support έκπληξη, ως σωτήρα του καναδού Antoine Bertrand, προσθέτει πάνω του αμέτρητους πόντους εκτίμησης ως η ιδανική πατρική φιγούρα, αφαιρώντας αντιστοίχως τόνους φίλιας διάθεσης προς την μορφή της Clemence Poesy - ρηχή εμφάνιση σαν μάνα / κουκουρούκου.
Για το ανέμελο συνήθως ύφος τέτοιου είδους ταινιών, που μοιάζουν ιδανικά για να περάσει κανείς ένα ευχάριστο Κυριακάτικο απογευματάκι, τα επιμέρους θέματα που καταπιάνεται το Demain Tout Commence είναι αρκετά, έστω κι αν κάτι τέτοιο το πράττει επιδερμικά, με λεπτό χιούμορ και γλαφυρότητα, χωρίς να θέλει να τα μελετήσει σε βάθος. Η πάλη του ενός και μοναδικού γονιού, ιδίως όταν αυτός είναι ο ριγμένος πατέρας, να φροντίσει όπως επιθυμεί το τζιέρι του, οι νομοθεσίες που σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι άνισες, η αλληλεγγύη της πραγματικής φιλίας, μέχρι και οι σχέσεις των άσπονδων γειτόνων Γάλλων και Άγγλων, ρίχνονται στον καμβά του αξιοπρεπώς στημένου φιλμ, που ακόμη και με τις δεδομένες αντιφάσεις και ατασθαλίες του, ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις. Δίνοντας συνάμα την ευκαιρία στον θεατή του, να βάλει στο πίσω μέρος του μυαλού του, ένα σύνθημα ανανέωσης, τριών μόλις λέξεων, που πηγάζει από την μαρκίζα κι έχει τόσο σπουδαία σημασία: Όλα Αρχίζουν Αύριο...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 16 Φεβρουαρίου 2017 από την Odeon
