Movies Ltd

Κάθε γενιά έχει τον ήρωα της. Γνωρίστε τον δικό μας! Ένα συναρπαστικό δικαστικό δράμα εμπνευσμένο από την αληθινή ιστορία του νεαρού δικηγόρου Bryan Stevenson και τη μάχη του κατά των φυλετικών διακρίσεων, που άφησε ιστορία είναι το φιλμ Αγώνας για Δικαιοσύνη (Just Mercy). Ο διακεκριμένος Destin Daniel Cretton (The Glass Castle, Short Term 12) αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και συνυπογράφει το σενάριο, που βασίζεται στο βραβευμένο μπεστσέλερ του Μπράιαν Στίβενσον. Μετά την αποφοίτησή του από το Χάρβαρντ, ο Μπράιαν θα μπορούσε να είχε επιλέξει μία προσοδοφόρα επαγγελματική πορεία. Αντιθέτως, κατευθύνεται στην Αλαμπάμα προκειμένου να υπερασπιστεί όσους καταδικάζονται άδικα. Αναλαμβάνει την υπόθεση του Γουόλτερ ΜακΜίλιαν, που το 1987, καταδικάζεται σε θάνατο χωρίς αποδείξεις για την περιβόητη δολοφονία ενός 18χρονου κοριτσιού. Στα χρόνια που ακολουθούν, ο Μπράιαν εμπλέκεται σε ένα λαβύρινθο νομικού και πολιτικού παρασκηνίου, απροκάλυπτου και αναίσχυντου ρατσισμού, καθώς παλεύει για τον Γουόλτερ και άλλους σαν αυτόν, με τις πιθανότητες - και το σύστημα - να είναι εναντίον τους.

Πρωταγωνιστεί ο Michael B. Jordan (Black Panther, Creed) μαζί με τους βραβευμένους με Όσκαρ Jamie Foxx (Ray, Django: Unchained) και Brie Larson (Room, Captain Marvel).

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 27 Φεβρουαρίου 2020 από την Tanweer!

Μπακ & Τζακ: Μια Ιστορία Φιλίας! Η ταινία βασίζεται στην πολυαγαπημένη κλασική ιστορία Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης (The Call of the Wild) και φέρνει στη μεγάλη οθόνη την ιστορία του Μπακ, ενός σκύλου με μεγάλη καρδιά. Η ευτυχισμένη ζωή του ανατρέπεται όταν ξαφνικά μεταφέρεται από το σπίτι του στην Καλιφόρνια στην εξωτική και άγρια Αλάσκα την περίοδο της μεγάλης εξόρυξης χρυσού το 1890. Ως το νεότερο μέλος μιας ομάδας σκύλων για αποστολές αλληλογραφίας – αργότερα γίνεται ο αρχηγός τους – ο Μπακ θα βιώσει την εμπειρία της ζωής του, βρίσκοντας στο τέλος την αληθινή του θέση σε αυτό τον κόσμο φροντίζοντας πια ο ίδιος τον εαυτό του. Το πασίγνωστο μυθιστόρημα του Τζακ Λόντον δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1903 στο περιοδικό The Saturday Evening Post. Μεταφρασμένο σε 47 γλώσσες, δεν έχει ξεπεραστεί ποτέ από τότε και παραμένει ένα διαρκές παράδειγμα της κλασσικής αμερικάνικης λογοτεχνίας. Το φιλ, υπογράφει ο σκηνοθέτης Chris Sanders (‘’Λίλο & Στιτς’’, ‘’Πώς να Εκπαιδεύσετε τον Δράκο σας’’.

Ο πρωταγωνιστής Harrison Ford (‘’Μάρτυρας Εγκλήματος’’, ‘’Frantic’’, ‘’Ο Φυγάς’’, ‘’Παιχνίδια της Τύχης’’) είναι γνωστός για το γεγονός ότι δημιούργησε δύο από τους πιο δημοφιλείς και αξέχαστους ήρωες της μεγάλης οθόνης στην ιστορία του κινηματογράφου, το Χανς Σόλο στον «Πόλεμο των Άστρων» και τον Ιντιάνα Τζόουνς στην ομώνυμη σειρά ταινιών.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Φεβρουαρίου 2020 από την Odeon!

Ένας νέος κόσμος και μια σατανική ιδιοφυΐα! Βασισμένη στην παγκόσμια υπέρ-επιτυχημένη videogame σειρά της Sega, η Sonic η Ταινία (Sonic the Hedgehog) διηγείται την ιστορία του γρηγορότερου σκαντζόχοιρου του κόσμου, καθώς απολαμβάνει το νέο του σπίτι στη Γη. Σε αυτή τη live-action περιπετειώδη κωμωδία, ο Sonic και ο νέος καλύτερος φίλος του Τομ συνεργάζονται από κοινού για να υπερασπιστούν τον πλανήτη από τον διαβολικό Δρ. Ρομπότνικ και τα σχέδια του για παγκόσμια κυριαρχία. Ο Sonic είναι ένας χαρακτήρας γεμάτος ενέργεια και ταχύτητα. Όμως, οι εχθροί καραδοκούν και ο Sonic θα αναγκαστεί να διαφύγει από τον απομακρυσμένο πλανήτη του με τη βοήθεια της καλής του φίλης Γαμψόνυχης και ενός μαγικού χρυσού δαχτυλιδιού ώστε να πάει στον πλανήτη Γη. Ο Sonic φτάνει στη Γη και συγκεκριμένα στη μικρή πόλη Γκριν Χιλς στη Μοντάνα, όπου φτιάχνει το σπίτι του σε μια σπηλιά σαν σωστός σκαντζόχοιρος. Εκεί, απολαμβάνει το αγαπημένο του κόμικ και την αγαπημένη του ταινία. Χρησιμοποιώντας την απίστευτη ταχύτητά του, ο Sonic κρύβεται από τους γείτονες του, νιώθοντας πως δεν είναι μέρος αυτού του κόσμου. Ωστόσο, ψάχνει να βρει παρέες στην πόλη. Ένας από αυτούς που πλησιάζει είναι ο Τομ, ο σερίφης της πόλης, τον οποίο ο Sonic αποκαλεί «Λόρδο των ντόνατς» εξαιτίας της πρωινής του όρεξης για ντόνατς και η γυναίκα του η Μάντι, την οποία αποκαλεί «Κυρία των πρέτσελ». Αφού παρακολούθησε ένα τοπικό αγώνα μπέιζμπολ, ο Sonic πηγαίνει στο γήπεδο και χάρη στην ταχύτητά του, παίζει απ’ όλα τα πόστα μόνος του. Κατά λάθος, προκαλεί μπλακάουτ και αφήνει ολόκληρη την περιοχή χωρίς ρεύμα. Το ξαφνικό αυτό περιστατικό τραβάει την προσοχή του στρατού και της CIA, που αναθέτουν στον ασυμβίβαστο, μανιακό και ιδιοφυή Δρ. Ρομπότνικ να εντοπίσει την πηγή του προβλήματος.

Για τον Jim Carrey (΄΄Η Μάσκα’’, ‘’Ο Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος’’, ‘’Χαμός στη Ζούγκλα’’), ο Ρομπότνικ του παρείχε την ευκαιρία να επιστρέψει στις θρυλικές κωμικές του ρίζες, ενώ τον ρόλο του στυνομικού κρατά ο Ο James Marsden (‘’X-Men’’, ‘’Zoolander: Ο Άρχοντας της Πασαρέλας’’).

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Φεβρουαρίου 2020 από την Odeon!

Μια αποτυχημένη υιοθεσία! Έχοντας πάρει Επίσημη Συμμετοχή στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο 2019 και στο 76ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας έρχεται το δραματικό φιλμ Έμα (Ema). O σκηνοθέτης Pablo Larrain (Νο, Jackie, Νερούδα) αφήνει κατά μέρος τις προσωπικότητες της σύγχρονης Ιστορίας, και επιστρέφοντας στη γενέτειρα του Χιλή, δημιουργεί μια εμπρηστική δραματική ταινία για την τέχνη, την επιθυμία, την εγκατάλειψη και την οικογένεια. Μετά από ένα τραυματικό γεγονός που θα συγκλονίσει την οικογενειακή της ζωή, η Έμα, μια νεαρή γυναίκα που ζει μέσα από τον χορό, προσπαθεί να ξαναχτίσει τη ζωή της, αναλαμβάνοντας κάθε ρίσκο για να το καταφέρει.

Πρωταγωνιστούν οι Gael Garcia Bernal, Mariana Di Girolamo.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Φεβρουαρίου 2020 από την Weird Wave!

Εν αποστρατεία! Έχοντας αποσπάσει Βραβείο Κοινού Fischer & Βραβείο Νεότητας στο 60ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έρχεται η ταινία Απόστρατος του Ζαχαρία Μαυροειδή. Με την εταιρία εισαγωγών μηχανών εσπρέσο που διευθύνει σε αδιέξοδο, ο Γλυφαδιώτης εργένης Άρης Νικολόπουλος «αποστρατεύεται» στο σπίτι του ένδοξου παππού Αριστείδη στον υποτονικό Παπάγου. Το στοκ των μηχανών εσπρέσο στοιβάζεται στο αραχνιασμένο γραφείο του απόστρατου αξιωματικού καθώς ο εγγονός ξανασμίγει με παιδικούς φίλους κολλημένους εσαεί στο προάστιο των αξιωματικών αλλά και μ’ έναν πρώην συναγωνιστή του παππού του, παραδόξως κομμουνιστή. Αντιμέτωπος με ηρωικά φαντάσματα του παρελθόντος ο απολιτίκ εγγονός θα νιώσει την ανάγκη να φανεί αντάξιος του ονόματός του. Όμως, όσο πλησιάζει τον θρύλο του παππού Αριστείδη, τόσο αυτός αλλάζει όψη.

Πρωταγωνιστούν οι Μιχάλης Σαράντης, Γιώτα Φέστα, Θανάσης Παπαγεωργίου, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Γιάννης Νιάρρος, Άκης Σακελλαρίου, Ξένια Καλογεροπούλου.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Φεβρουαρίου 2020 από την Danaos Films!

Άγριες Μέλισσες! Το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ Στη Γη του Άγριου Μελιού (Honeyland) αποτελεί το ντεμπούτο των σκηνοθετών Λιούμπομιρ Στεφάνοφ και Τάμαρα Κοτέφσκα. Είναι η πρώτη ταινία στην ιστορία υποψήφια για Όσκαρ Ντοκιμαντέρ και Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς (Ξενόγλωσσης) Ταινίας. Έχει την υπέροχη όψη ενός σινεμασκόπ έπους, αλλά χτίστηκε ξεκάθαρα μέσα από τη στενή σχέση και την οικειότητα μεταξύ κινηματογραφιστών και υποκειμένου. Με αναπάντεχο χιούμορ, δημιουργούν ένα σκληρό και ταυτόχρονα τρυφερό πορτρέτο της λεπτής ισορροπίας μεταξύ ανθρωπότητας και φύσης κι ενός τρόπου ζωής υπό εξαφάνιση. Κυρίως, μας χαρίζουν μια αξέχαστη μαρτυρία για την αποφασιστικότητα, τη γενναιότητα και την αντοχή μιας μοναδικής γυναίκας απέναντι στις αντιξοότητες. Σε μία απομονωμένη ορεινή περιοχή βαθιά μέσα στα Βαλκάνια ζει η Χατίτζε Μουράτοβα με την ηλικιωμένη μητέρα της, σε ένα χωριό χωρίς δρόμους, ηλεκτρικό ρεύμα ή τρεχούμενο νερό. Τελευταία μιας σειράς γενεών μελισσοκόμων άγριου μελιού, η Χατίτζε βγάζει μικρές παρτίδες, αγνού προϊόντος, το οποίο και πουλάει στην πλησιέστερη πόλη, σε απόσταση τεσσάρων ωρών με τα πόδια. Η ήρεμη ζωή της Χατίτζε διαταράσσεται με την άφιξη μιας οικογένειας που στήνει νοικοκυριό δίπλα της, με τις θορυβώδεις μηχανές τους, τα επτά ανυπάκουα παιδιά τους και ένα κοπάδι από αγελάδες και άλλα ζώα. Αρχικά η Χατίτζε αντιμετωπίζει την αλλαγή με ανοιχτό μυαλό και θετική διάθεση, αλλά γρήγορα δημιουργείται μια κόντρα που εκθέτει τη θεμελιώδη σύγκρουση ανάμεσα στη φύση και τους ανθρώπους, την αρμονία και την ασυμφωνία, την εκμετάλλευση και τη βιωσιμότητα.

Υποψήφιο για Όσκαρ Ντοκιμαντέρ, Υποψήφιο για Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας, Μεγάλο Βραβείο Επιτροπής – Φεστιβάλ Σάντανς, Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας Διεθνούς Ντοκιμαντέρ – Φεστιβάλ Σάντανς, Ειδικό Βραβείο Επιτροπής Impact for Change – Φεστιβάλ Σάντανς, Καλύτερη Ταινία – Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τελ Αβίβ, Καλύτερη Φωτογραφία & Βραβείο Πάρε Λόρεντς – Διεθνής Ένωση, Ντοκιμαντέρ, Καλύτερο Ντοκιμαντέρ – Βραβείο Ένωσης Αμερικανών Κριτικών, Κινηματογράφου, Καλύτερο Ντοκιμαντέρ – Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας Νύχτες Πρεμιέρας.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Φεβρουαρίου 2020 από την Cinobo!

Πιστεύω ότι υπάρχουν απαντήσεις στον ουρανό! Κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Tom Harper (TV PeakyBlinders, War and Peace), μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη η συναρπαστική περιπέτεια Οι Αεροναύτες (The Aeronauts) που είναι εμπνευσμένη από τα αληθινά γεγονότα μιας πτήσης με αερόστατο, που κατέρριψε κάθε ρεκόρ και άλλαξε τα δεδομένα της επιστήμης της μετεωρολογίας. Λονδίνο, 1862. Ανυπόμονοι θεατές συγκεντρώνονται στον χώρο εκτόξευσης των αερόστατων, ενώ ο μετεωρολόγος James Glaisher περιμένει εναγωνίως την εντυπωσιακή είσοδο της πιλότου Amelia Wren. Ο νεαρός επιστήμονας είναι απελπισμένος να τον πάρουν επιτέλους στα σοβαρά και έχει ελάχιστη υπομονή για τους θεατρινισμούς της Wren. Όμως, εκείνη είναι σίγουρη ότι ένα καλό σόου θα προσελκύσει την πολυπόθητη χρηματοδότηση. Η πτήση τους έχει διπλό σκοπό: να σπάσει το γαλλικό ρεκόρ υψομέτρου και να βοηθήσει τον Glaisher να συλλέξει δεδομένα για να προωθήσει τις αμφιλεγόμενες θεωρίες για την πρόβλεψη του καιρού. Όσο το δίδυμο ανεβαίνει ολοένα και ψηλότερα, ο αέρας γίνεται πιο αραιός και ψυχρός. Οι αποφάσεις που πρέπει να πάρουν γίνονται όλο και πιο δύσκολες, αφού κρίνουν τη διαφορά μεταξύ ζωής και θανάτου.

Το πρωταγωνιστικό δίδυμο της Θεωρίας των Πάντων, ο βραβευμένος με Όσκαρ Eddie Redmayne και η υποψήφια για Όσκαρ Felicity Jones, ενώνει ξανά τις δυνάμεις του σε μια δυνατή περιπέτεια θέλησης και θάρρους.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Φεβρουαρίου 2020 από την Feelgood Ent.!

Και το μέικ απ τέλειο κορίτσια!

του zerVo (@moviesltd)

Τι πιο μπόλικο από το να είσαι η τιγκάτη στα φράγκα Paramount και να φαντάζεσαι πως έχεις την ικανότητα να φτιάξεις την ιδανική φάνι πάρτνερ κομεντί της σεζόν. Διαλέγεις δυο ονόματα πιασάρικα στο genre - τουλάχιστον στο Αμέρικα - καθώς η μια έχει κάνει Girls Trip καριέρα και η έτερη Bridesmaids διαδρομή, για το στάρινγκ, κοτσάρεις στην καρέκλα του ντιρέκτορα κι έναν τουλάχιστον δοκιμασμένο, ειδικά στην μικρά οθόνη, Πορτορικάνο, διανθίζεις τον περίγυρο και με γκεστς ονομαστούς και αυτό είναι όλο. Νομίζεις! Χωρίς αλατοπίπερο, λέγε με και σενάριο, στην μανέστρα, τίποτα δεν πρόκειται να πάει κατά πως νομίζεις.

Φιλενάδες από τα μικράτα τους, η εκδηλωτική, εξωστρεφής και κοσμοπολίτισσα Μία Κάρτερ και η πιο συνεσταλμένη, πρακτική και οργανωτική Μελ Πέιτζ, έχουν καταφέρει να στήσουν εκ του μηδενός την ολόδικη τους επιχείρηση γυναικείου καλλωπισμού. Και δεν τα πηγαίνουν άσχημα, αφού έχουν δημιουργήσει μια από τις πιο ανερχόμενες μπράντες στον χώρο του μέικ απ στο φωτεινό Λος Άντζελες. Η οικονομική πραγματικότητα της εταιρίας τους, όμως, είναι κομματάκι διαφορετική, αφού από κακοδιαχείριση, τα χρέη τους έχουν μεγεθυνθεί, σε βαθμό τέτοιο που να είναι πολύ πιθανό να χάσουν την κυριότητα της. Και τώρα?

Γνωρίζοντας καλά τα λογιστικά προβλήματα τους, μια από τις πιο διάσημες περσόνες στον τομέα του μακιγιάζ, η διαβόητη Κλερ Λούνα, θα προσφερθεί να τις βοηθήσει, αποσπώντας τους μεγάλο μερίδιο των μετοχών. Στην πραγματικότητα όμως, ο πραγματικός της σκοπός είναι να τις εκτοπίσει σταδιακά και να γίνει εκείνη το αφεντικό, παίρνοντας την επιχείρηση στον όμιλο της. Και φυσικά να τις αφανίσει μια για πάντα από τον φίσκα στο γκλίτερ της πλεονεξίας κόσμο της ομορφιάς.

Εννοείται πως τα δυο κολλητάρια, σταδιακά κι ενόσω τα ζόρια θα σφίγγουν την θηλιά γύρω τους, θα αρχίσουν να χάνουν την αμοιβαία εκτίμηση η μία για την άλλη, γεγονός που μέρα με την ημέρα θα τις απομακρύνει. Και από εκεί που εδώ και δεκαετίες, από το σχολειό, το κολέγιο, την σχολή αισθητικής, ήσαν αχώριστες, θα φτάσει η ώρα που δεν θα ανταλλάσσουν ούτε καλημέρα. Λες εντέλει το σχέδιο της κακίστρως, φαταούλα Λατίνας να πέτυχε, ακολουθώντας εκείνη την παλιά καλή συνταγή του διαίρει και βασίλευε?

Λίγη είναι όμως η ταινία, πολύ λίγη. Δεν αναφέρομαι τόσο στο χρονικό της εύρος, που σκάρτα αγγίζει τα 80 λεπτά, αλλά στο περιεχόμενο της, αφού αυτού του είδους το χιούμορ της χοντράδας, δεν μπορώ να σκεφτώ ποιον μπορεί να αγγίξει και έστω να χαμογελάσει για κάποια δευτερόλεπτα. Αστεία κατά βάση σεξουλιάρικα, από εκείνα που οι γυναίκες, καθώς φαίνεται, τα αμολάνε όταν βρίσκονται σε αποκλειστικά θηλυκιά ομήγυρη, χωρίς ίχνος τακτ και λεπτότητας, που μάλλον τις υποβαθμίζει σε ποιότητα, παρά τις ανεβάζει σε εξυπνάδα, σκέρτσο, δυναμική. Δεν έχει καμία σχέση αυτή η δράση, με το αληθινό μπαιράκι της φεμίνας.

Το Like A Boss πολύ θα επιθυμούσε να εξυψώσει το βαθύτερο νόημα της αιώνιας αλληλεγγύης και υποστήριξης ανάμεσα σε δύο πρόσωπα που έχουν ζήσει μια ολάκερη ζωή αντάμα. Και μέσα από το ελάχιστα διασκεδαστικό του ύφος, είναι βέβαιο πως αποτυγχάνει έστω και να προσεγγίσει αυτή την κεντρική ιδέα. Έτσι η βασική θεματική ιδέα, που γεννήθηκε στο μυαλό γυναίκας, για να μετατραπεί σε σκριπτ από δύο άντρες, μέχρι να ολοκληρωθεί στο εκράν από έναν άνισων επιλογών σκηνοθέτη, όπως ο Miguel Arteta, εξασθενεί τρομακτικά μέχρι την τελική ολοκλήρωση της περιπέτειας, που και βέβαια διαθέτει το απαιτούμενο χάπι έντ.

Σωσίβιο που δεν καταφέρνει να της ρίξει ούτε η παρουσία ενός αξιόλογου ντουέτου, σαν κι εκείνο που ορίζουν η πληθωρική τόσο σωματικά, μα κυρίως εκφραστικά, αθυρόστομη Tiffany Haddish και η χαμηλοβλεπούσα και σαφώς προτιμότερη ως μελαχρινή, Rose Byrne. Για την πέτρα του σκανδάλου Salma Hayek, που κάτι διορθωτικό έκανε κι αυτή, πειράζοντας την μόστρα της, ούτε λόγος. Αγνώριστη. Αμ πως, 25 χρόνια έχουν διαβεί από την εποχή του From Dusk Til Dawn και η μινιμάλ Λιβανεζοαζτέκα, βαδίζει στα 55 της. Πάν'τα νιάτα πάν'τα κάλλη, δεν ξαναγυρίζουν πάλι, ε?

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Φεβρουαρίου 2020 από την Odeon!

Φέρτε πίσω το σιτάρι. Στους κοτζαμπάσηδες!

του zerVo (@moviesltd)

Ο Χολοδομορ, ο μεγάλος λιμός του μεσοπολέμου, που είχε σαν θύματα του εκατομμύρια πολιτών της Σοβιετικής Ένωσης, ορίζει ένα από τα πιο δύσκολα επεξηγήσιμα περιστατικά στην νεότερη ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά και ένα πεδίο έντονης αντιπαράθεσης, όπως το έχει υποκινήσει το πρόσφατο αντικομμουνιστικό κομισιόν ρεύμα. Προσωπικά μου μοιάζει πολύ πιο λογικό, τον αφανισμό της σοδειάς του σιτοβολώνα της Ευρώπης, να τον προκάλεσαν οι υποκινούμενοι από τους ναζί κολλητούς τους Ουκρανοί κουλάκοι, αντιλαμβανόμενοι πως χάνουν τις περιουσίες τους, στα πλαίσια της κολεκτιβοποίησης, παρά να τον καρπώθηκε ο ίδιος ο Στάλιν, έτσι, απλά για να εκδικηθεί τον πληθυσμό της συγκεκριμένης, μόνιμα αντιδραστικής στα σοσιαλιστικά ιδεώδη δημοκρατίας. Χώρας που να θυμίσω, μετά το 1990, φημίζεται για την άκρατου εθνικιστικού χαρακτήρα δομή της, έχουσα εξελιχθεί σε έναν από τους εξέχοντες δορυφόρους των Γερακιών. Τα ντοκουμέντα για όσα συνέβησαν, όπως λέγεται, ελάχιστες στιγμές πριν την έκρηξη του μεγάλου πολέμου, πιο πολύ για αμφισβητούμενα και στημένα ομοιάζουν, έχοντας σκοπό να πλήξουν το κύρος της επανάστασης. Συνέπεια τους, μια κατά παραγγελία από τo κρατικό Ουκρανικό κέντρο κινηματογράφου, δημιουργία, σαν το Mr Jones, που τα αφηγούμενα της, ελάχιστοι θα εκτιμήσουν ως πιθανα...

1933. Έχοντας εργαστεί ως γραμματέας του πρώην πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας, Λλόυδ Τζορτζ και διαθέτοντας στο ενεργητικό του, την επιτυχία της συνέντευξης με τον ίδιο τον Αδόλφο Χίτλερ, ο νεαρός, πολύγλωσσος, φιλόδοξος όσο και μετριόφρων εκκολαπτόμενος Ουαλός δημοσιογράφος Γκάρεθ Τζόουνς, θα αιτηθεί βίζα για να ταξιδέψει από το Λονδίνο μέχρι την μακρινή Μόσχα, προκειμένου να μελετήσει από κοντά το οικονομικό επίτευγμα της ΕΣΣΔ. Κι αν είναι τυχερός, να συναντήσει από κοντά και τον γενικό γραμματέα του κόμματος, Ιωσήφ Στάλιν, για να του αποσπάσει δυο κουβέντες.

Από τις πρώτες στιγμές κιόλας στην Κόκκινη Πλατεία, ο ρεπόρτερ, θα νιώσει γύρω του ένα κλίμα εχθρικό, που διαρκώς του στήνει εμπόδια και παγίδες, προκειμένου να μην μπορεί να ολοκληρώσει το έργο του. Παρακολουθήσεις ολοήμερες από πράκτορες της Καγκεμπέ και απειλές για την ίδια του την ζωή, μαζί με παροτρύνσεις από πολύ πιο έμπειρους από τον ίδιο ανταποκριτές, ώστε να συμβαδίσουν με τις προσταγές του Κρεμλίνου, θα δυσχεράνουν την προσπάθεια του, ειδικά από την στιγμή που θα θελήσει να ταξιδέψει στα δυτικά σύνορα της χώρας, όπου οι πληροφορίες του αναφέρουν πως λαμβάνει χώρα γενοκτονία.

Εννοείται δε, πως μέσα σε ελάχιστες ώρες που θα βρεθεί στην Μόσχα, ο γουάναμπι Τζέιμς Μποντ, θα καταλάβει πως το κομμουνιστικό καθεστώς είναι μια παγίδα που ευνοεί ελαχίστους, η διαφθορά και η ρουφιανιά βασιλεύουν, τα πάρε δώσε ως ανταλλάγματα για τον καλλωπισμό της εικόνας του τόπου στο εξωτερικό δεν έχουν σταματημό, ο λαός πεθαίνει της πείνας και οι κατέχοντες τα υψηλά αξιώματα επιδίδονται σε ολονύχτια ερωτικά όργια και όσοι διαφωνούν πολύ σύντομα θα δουν το καντηλάκι του μνημόσυνου τους αναμμένο, δίπλα στον τόπο που κατά τύχη τους βρήκε μια σφαίρα στο κεφάλι...

Με αυτά λοιπόν τα ελάχιστα σοβαρά, στα οποία θα πρέπει να προσθέσουμε το sub plot της παρουσίας του συγγραφέα Τζορτζ Όργουελ, που από τις περιπέτειες του "μοναχικού καβαλάρη" εμπνεύστηκε για να γράψει την Φάρμα των Ζώων, κυλά ένα διωράκι ατέρμονης προπαγάνδας, βασισμένης πάνω στην μόδα της εποχής, που παλεύει να εξισώσει τις θηριωδίες των Ναζί με ένα αντίστοιχο, σιχαμερό κατόρθωμα του λαού, που απελευθέρωσε τον κόσμο από δαύτους. Δεν υπάρχει ίχνος ιστορικής ακρίβειας και απόδειξης, παρά μόνον κάτι μισόλογα στο φινάλε, περί στυγερής δολοφονίας του άφιλου δημοσιογράφου από χέρι ρωσικό, ο οποίος πάλεψε ολομόναχος να ξεσκεπάσει τις μηχανορραφίες του συστήματος. Έστω να δούμε μια από τις φωτογραφίες που τράβηξε στην πολύπαθη Ουκρανία...

Το μονόπλευρο μένος του πονήματος της φημισμένης για τις δεξιές πολιτικές της πεποιθήσεις σκηνοθέτιδας Agnieszka Holland - πόσο πιο πάτο θα πιάσει πια, ο κάποτε σπουδαίος Πολωνέζικος κινηματογράφος - δεν την αφήνει καν να περάσει στο σενάριο της, το γεγονός πως από τον μεγάλο λιμό δεν ξέφυγε καμία από τις σοσιαλιστικές δημοκρατίες της Ένωσης. Εδώ το ποίημα αφορά και μόνο στην Ουκρανία, που πληρώνει το κόμιστρο για να φτιαχτεί το φιλμ, χωρίς να γίνεται αναφορά σε καμία από τις υπόλοιπες, ούτε καν στο ενδεχόμενο οι καταστροφές να οφείλονται στην εχθρική στάση των γνωστών αντιδραστικών κοτσαμπάσηδων. Ούτε τα προσχήματα...

Εννοείται λοιπόν, πως για μια συμπαραγωγή κάποιου τριτεύοντος εγγλέζικου στούντιο, αφού και βέβαια καμία σοβαρή μπράντα της Αλβιόνας δεν δηλώνει το παρών, αντιστοίχως από το εκράν παρελαύνουν ανάλογου επιπέδου πρωταγωνιστές, μικρού έως και ελάχιστου ερμηνευτικού  βεληνεκούς και δημοτικότητας, ακόμη και στον τόπο τους. Με πιο γνωστό στο σινεφίλ κοινό, έναν από τους πλέον άχρωμους της γενιάς του, που δεν σταύρωσε ποτέ του ρόλο της προκοπής, σαν τον Peter Sarsgaard, που υποδύεται τον βουτηγμένο στην ακολασία απεσταλμένο των Νιου Γιορκ Τάιμς στην Ρωσία. Λειτουργώντας, υποτίθεται υποστηρικτικά, στον διοπτροφόρο πρωταγωνιστή James Norton, που η γνωστότερη συμμετοχή του μέχρι ώρας είναι ως (σχεδόν) κομπάρσου στο πρόσφατο Little Women.

Η αγιογραφική υπόθεση του Mr Jones, του πρώτου δυτικού δημοσιογράφου που επιχείρησε να αποκαλύψει την υποτιθέμενη κρυμμένη αλήθεια, πίσω από το κομμουνιστικό θαύμα, βρίθει ανακριβειών και προκαταλήψεων, με συνέπεια να καταντά εκνευριστικά μονόπλευρη και εντέλει βαρετή στην αφήγηση της. Ούτε καν τα αρτχάουζ τρικς της Πολωνής πιάνουν τόπο - όταν μιξάρει ας πούμε τις εικόνες της, με σκηνές από έργα του Σοβιετικού σινεμά, για να δείξει αληθοφανής - στην απέλπιδα προσπάθεια της να διατηρήσει ένα κάποιο επίπεδο τέχνης στην καλοπληρωμένη και μεροληπτική μετάδοση των πληροφοριών, που έχουν σαφείς ιδιοτελείς στόχους.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Φεβρουαρίου 2020 από την Spentzos Films!

Αβάντι ο Πόπολο #not

του zerVo (@moviesltd)

Ανεβαίνοντας την Σπύρου Μερκούρη, στην διασταύρωση με την Ευτυχίδου βρίσκεται το Ciao Italia, ένα από τα πιο ιστορικά ρεστοράν της πρωτεύουσας, που χάρη στην εκλεκτή κουζίνα της γείτονος χώρας, είναι πάντα γεμάτο, πρωί, βράδυ. Το πιο χαρακτηριστικό είναι πως οδηγώντας κανείς προς τον Προφήτη Ηλία, αφού μετά βεβαιότητας τον πιάσει το φανάρι, αντικρίζοντας τα τεράστια πόστερ που έχει στήσει από την μεριά του πάρκου ο μαγαζάτορας, έχει την (ψευδ)αίσθηση πως βρίσκεται για λίγες στιγμές στην κούκλα Αιώνια Πόλη. Μέχρι να του κορνάρει ο από πίσω, πως άναψε το πράσινο, οπότε όνειρο φινάλε. Τι σχέση έχουν τώρα όλα αυτά τα γκουρμέ τουριστικά με την (συνονόματη της πιτσαρίας) ταινία που πρόκειται να παρακολουθήσουμε? Έ, όση και το συγκεκριμένο πόνημα με τον κινηματογράφο...

Πεντάδα πτυχιούχων, πλην άνεργων για τα καλά κοριτσόπουλων, ευρισκόμενη σε απόγνωση για την δεινή οικονομική της κατάσταση, κατόπιν ενός γερού μπάφου, θα πάρει μια δύσκολη απόφαση που πρόκειται να της αλλάξει το μέλλον: Αφού δουλειά δεν υπάρχει, άρα ούτε και φράγκο στην τσέπη, ο μοναδικός τρόπος να πιάσουν την καλή, θα είναι, οι ζορισμένες δεσποινίδες να ληστέψουν την γειτονική Γερμανογερμανική τράπεζα. Ρίσκο μεγάλο, που απαιτεί αποφασιστικότητα και οργάνωση, κάτι που μάλλον λείπει από τις όμορφες, πλην όχι και τόσο έτοιμες για το μεγάλο κόλπο, κοπελιές.

Για καλή τους τύχη, το σχέδιο τους, θα (κρυφ)ακούσει η ηλικιωμένη γειτόνισσα (και σπιτονοικοκυρά τους, που της οφείλουν μισή ντουζίνα ενοίκια) τους, βετεράνα του Γράμμου και του Βίτσι, που επιθυμώντας να εκδικηθεί για μια ακόμη, πιθανότατα ύστατη, φορά την εξουσία, θα θελήσει να τις βάλει σε τάξη, δείχνοντας τους την σωστή μέθοδο της κλοπής. Βεβαίως κάτι τέτοιο υπέχει ιδιαίτερου κινδύνου, ενόσω τριγύρω τους κυκλοφορούν αμέτρητοι οχτροί που μπορεί να τους καταλάβουν, σαν τον απόστρατο χουντικό ενωμοτάρχη της βασιλικής αστυνομίας, τον μπάτσο ανιψό του και τον περιπτερά χαφιέ, που γνωρίζει τα πάντα για τους πάντες.

Ενδιαφέρουσα η περίπτωση μιας heist movie made in Greece, είδους που γνωρίζει πιένες εσχάτως, κυρίως στην μικρή οθόνη, χάρη στην σαρωτική επιτυχία του Παπέλ. Σίριαλ ατελείωτο, που προφανώς έξαψε την περιέργεια των εδώ συντελεστών, ώστε να πραγματοποιήσουν, με πενιχρά μέσα είναι η αλήθεια, την δική τους εγχώρια βερσιόν, του μεγάλο αδειάσματος του χρηματοκιβωτίου της κραταιάς μπάνκας. Κι επειδή η ιδέα από μόνη της, ενδεχόμενα σε μια κόπια πάστη θα οδηγούσε κι αυτό δεν είναι αρκετό για να καλύψει την ματαιοδοξία μας, πήραμε μια απόφαση παραπάνω, όλο αυτό να το τυλίξουμε με μια καπαρντίνα κωμικού σουρεαλισμού (οκ) αλλά το χειρότερο με ένα μπαμπλ ραπ πολιτικού παρτιζανισμού (όχι οκ). Διότι ναι μεν το πρώτο σκέλος της παρωδίας, θα μπορούσε υπό συνθήκες να βγάλει μια άλφα πλάκα, το δεύτερο δεν το ακουμπάς - σύντροφε - ούτε για αστείο.

Εξόν και εκτιμάς, λανθασμένα, πως κουβέντες που περιέχουν μέσα τους συστατικά τύπου Βάρκιζα, Μελιγαλάς ή Σκόμπι, μπορούν ενδεχόμενα να αποτελέσουν την βάση ενός ωραίου φιλμικού ανεκδότου, πράγμα που αντικειμενικά δεν πρόκειται να συμβεί ούτε στην Δευτέρα Παρουσία, σε ετούτον εδώ τον σχισματικό τόπο. Συνεπώς δεν το τσιμπάς το σπυρί, ούτε αλατίζεις την πληγή, έτσι για το κέφι σου. Ούτε βέβαια υπολογίζεις, φάουλ επίσης, ύμνους σαν την Παντιέρα Ρόσα, σαν διασκεδαστικές ταραντέλες που τις χορεύουν στα πανηγύρια της Παναγίας, έτσι, επειδή έκατσε μια φορά στο γυαλί, σε κάτι πολύ πιο ακριβό, εμπνευσμένο, παγκόσμιας εμβέλειας και όχι τσίπικα ψωροκωστέικο, με το Μπέλα Τσάο.

Ακόμη κι έτσι η έμπνευση της πεπειραμένης αντάρτισσας, που λιγουλάκι τα έχει χαμένα, αλλά ξέρει πολύ καλά πως να τουμπάρει το κεφάλαιο (αποκλειστικά και μόνον ότι αξίζει εδώ πέρα είναι η Σαριγκούλη) θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις, να φτιάξει τα θεμέλια μιας αξιοπρεπούς κινηματογραφικής διάρρηξης. Τα πάντα πέραν αυτής όμως, είναι στημένα όχι απλά πρόχειρα, αλλά εντελώς στο πόδι, δίνοντας σου την εντύπωση, πως μαζεύτηκαν πέντε κολλητοί, έγραψαν ένα σενάριο στο γόνατο (στο γόνατο??? πιπέρι...), οι ίδιοι τοποθέτησαν τις κάμερες, αυτοί κράτησαν και τα μπουμ, έκαναν και το μοντάζ και πάρτο το εργάκι. Δεν είναι έτσι η αγάπη, εξόν και το φιλμ το γυρνάς για το γιουτούμπ, οπότε μιλάμε για αριστούργημα.

Πέραν των αμέτρητων τεχνικών βλαβών - ειλικρινά από τους διαλόγους δεν άκουσα ή κατάλαβα ούτε τους μισούς - η ταινία πάσχει τρομακτικά σε δομή και εξέλιξη, αφού τα πάντα τρέχουν τόσο απλοϊκά και φτηνά, ακόμη κι αν υποθέσω πως στριφογυρνάμε στο γαιτανάκι του υπερρεάλ. Οι χαρακτήρες της υπόθεσης, πέραν της τεμπελχανούς πεντάδας (που στην πορεία χωρίς εξήγηση έγινε τετράδα, ίσως γιατί η μία κοπελιά μπορεί να έδινε μάθημα εκείνη την ημέρα του γυρίσματος στην σχολή), άλλοι τόσοι μετρημένοι στα δάκτυλα, δεν είναι ικανοί να στήσουν στόρι της προκοπής. Πόσο μάλλον να βγάλουν γέλιο με τα πεπραγμένα τους επί της οθόνης, με ατάκες και γκριμάτσες μηδενικά χιουμοριστικές. Εξόν και ο θεατής είναι ο πρωτοπόρος της κιτς κακογουστιάς Ζερβός (όχι ο zerVo) οπότε έναν τουλάχιστον υποστηρικτή, φανατικό κιόλα, η αγωνιώδης κομεντί τον έχει και τον παραέχει.

Την μαρκίζα, φυσικά, δεν την κατανόησα, ούτε μετά την τελική σεκάνς ανατροπής (?) αναζητώντας για εκατό λεπτά περίπου, με απορία, τον συσχετισμό με την Μπέλα Ιτάλια. Σύμφωνοι, κινούμενοι στο μονοπάτι του "ότι νάναι", όλοι μας έχουμε την ικανότητα να αρπάξουμε μια ντίζιταλ καμκόρντερ, να φκιάσουμε εργάκι και κατοπινά να το απολαύσουμε με τους κομπανιέρους μας κατ οίκον, στο καθιστικό, να γουστάρουμε. Όχι σε κανονική διανομή. Εκεί, υπάρχουν απαιτήσεις. Και ετούτο το εργάκι δεν τις πλησιάζει ποτέ. Πλάνα ντενέτ, ήχος θόρυβος, μοντάζ κακιάς ώρες, τρία σετ όλα κι όλα, ερμηνείες άματερ. Βάλε και το αβάντι ο πόπολο στο μίξερ, οπότε αχταρμάς επί συνόλου. Όχι!

ps. Ο περιπτεράς, λέγεται περιπτεράς, γιατί εργάζεται μέσα σε περίπτερο, το μικρό μαγαζάκι εκείνο δλδ, που φαίνεται από όλες τις πτέρυγες του. Αν ο πωλητής τύπου, καπνού και καραμελών, βρίσκεται μέσα σε διαμερισμαστικό ισόγειο χώρο, λέγεται ψιλικατζής. Να ήταν αυτό το μόνο φέιλ...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Φεβρουαρίου 2020 από την Audiovisual!

Στα όρη και στα λαγκάδια

του gaRis (@takisgaris)

Τώρα θα στεναχωρέψω μερικούς. Τολάχιστο όμως είμαι ειλικρινής γιατί υπάρχουν στιγμές που ορισμένα ονόματα προκαλούν στο απλό άκουσμά τους ετερόκλητα cineσθήματα. Το HiddenLife, τελευταία εικονολατρική περιδίνηση του ακριβόφαντου Terrence Malick σε όρη και λαγκάδια μου διέφυγε στο TIFF19, παρότι οι κριτικές υπήρξαν περισσότερο από ενθαρρυντικές και ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ δίχως προκατάληψη να το διαπιστώσω ιδίοις όμμασι. Που το πηγαίνω λάου-λάου; Στο ότι γιαταμέ ο αισίως 76χρονος χριστιανοφιλόσοφος χωρίζεται, μισό αιώνα μετά από την έναρξη δραστηριοποίησής του στο χώρο, σε τρεις (3) διακριτές περιόδους:

Badlands (1973) και Days of Heaven (1978) όπου επανατοποθέτησε τη φιλμική Αμερικάνα και θεμελίωσε το Indy cinema ως όρο και βαθιά επιρροή στους επιγόνους του. Σα να λέμε πως υπήρξε ο γόνος ακριβώς πριν τα γεννητούρια του SundanceFilmFestival(1978). Κατόπι (20) είκοσι χρόνια απομόνωση και επιστροφή με Thin Red Line (1998), The New World (2005) και (την 3η καλύτερη ταινία του μετά το εκθαμβωτικό ξεκίνημα) The Tree of Life (2011). Η ωρίμανση ως διαπλάτυνση της ιδεολογικής σήμανσης μιας κοσμοθεωρίας που γύρισε από φυσιολατρική σε αποθέωση της Δημιουργίας ως Πλάση.

Αντέχεις; (γιατί έχω κι άλλο). Η Τρίτη και φαρμακερή για τις υπομονές μας περίοδος  φτάνει ως τα σήμερα με κατά χρονολογική σειρά: To The Wonder (2011), Knight of Cups (2012), Voyage of Time: Life’s Journey (doc, 2016), Song to Song (2017), όπου η στροβιλίζουσα περιπλάνηση σε αφηρημένα ιδεώδη έχει βγει εντελώς οφσάιντ άμα λάχει ναούμ. Μισείστε, μισείστε με, ξέρω ότι στο βάθος με αγαπάτε, Malickfans. Δε ρωτάτε όμως μια πλειάδα πρωτοκλασάτων θεσπιέων να σας αποκριθούν καταλλήλως ως προς τη βάση του ισχυρισμού δαύτου. Όπου η θεότης Terry τραβά αδιάκοπα πλάνα με ουράνια και ρουμάνια με τους ήρωές του σε ρόλους πασπαλίσματος σε ακουαρέλες δίχως νόημα και διαυγή ειρμό.

Οσαύτως με το A Hidden Life (2019), όπου θεωρητικά πραγματεύεται μια γραμμική, πραγματική ιστορία WWII αυστριακού αντιρρησία συνείδησης (Franz Jagerstatter, τον οποίο στωικά υποδύεται ο August Diehl) που αφήνει τη βουκολική του ζωή για να καταγαγεί αναγκαστικά στο χιτλερικό στρατό όπου θα αρνηθεί όρκο υποταγής στον Φύρερ με τις ανάλογες συνέπειες για τον ίδιο, τη σύζυγο (η αισθαντική Valarie Pachner) και τα ξανθομαλούσικα κορίτσια του. Κύκνειο άσμα του μέγα BrunoGanz (ως δικαστής Luebenπου προσπαθεί να τον πείσει για το μάταιο της ιδεολογίας του) και συμμετοχή του Matthias Schoenaerts (ως Captain Herder) ο οποίος έχει ήδη κλείσει (καλά κρασά) για το επόμενο Μαλικιανό πρότζεκτ: Last Planet, μια διαφορετική οπτική σε διάφορες διηγήσεις από τη ζωή του Χριστού(sic).

Έχεις από τη μια το Hacksaw Ridge (2016) του Mel Gibson, όπου ο τρελάρας (και φυσικά δημιουργός του αριστουργήματος The Passion of The Christ) βγάζει χριστιανική πίστη ατόφια και ακραιφνώς θυσιαστική μέσα στη φρίκη του πεδίου της μάχης με μια αλησμόνητη ερμηνεία αντιρρησία συνείδησης από τον Andrew Garfield. Και έχεις εδώ ναζισμό, χωρίς Εβραίους, χωρίς Ολοκαύτωμα, χωρίς πόλεμο, χωρίς τον όλεθρο, χωρίς δράμι απαιτούμενης δραματικής έντασης σε διαλόγους και καταστάσεις. Δώστου βουνοπλαγιές, στάχυα, κυλίσματα στα γρασίδια, πουλάκια να κελαηδάνε και ροβόλα-τα, ροβόλα-τα, τα γίδια και τα πρόβα-τα.

Φοβερή φωτογραφία (Jorg Widmer) αλλά τράβηξα τον ατέλειωτο βρε παιδάκι μου. Τρεις (3) γεμάτες ώρες να ανακυκλώνουν ασφυκτικά τα ίδια cineσθήματα, την ίδια αλαφροπατούσα πολιτική κριτική, με μια τελική σκηνή να με μισοξυπνά από το λήθαργο αναρωτώμενο: Rehman Nizar Ali, Joe Gleason και Sebastian Jones, είχατε μόνο μια δουλειά να κάνετε. Τι μοντάρατε επιτέλους;

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Φεβρουαρίου 2020 από την Odeon!

Oscar Awards 2020 Aftermath: Bong Joon Ho, Εθνικός Σταρ

Στα πλέον μακρινά 1990’s που είχα και τα πρώτα μου οσκαρικά σκιρτήματα ο μέσος όρος κερδισμένων αγαλματιδίων συνολικά για την Καλύτερη Ταινία ήταν 6.6 (να ταφήσω;) Στα 00’s πέφτουμε στα 5.5. Η περασμένη 10ετία έκλεισε εχθές με 3.5. Τι σημαίνει αυτό; Πως η νέα Ακαδημία των 8.469 έχει αλλάξει τακτική. Εκπαιδεύτηκε να μοιράζει το χαρτί. Να καμώνεται την inclusive και diverse που λέει η αδελφούλα μου η Σόφη στο Καλλιφώνι Καρδίτσας (shoutout). Κάθε χρόνο να φρουμάζουν οι σύστριγγλες, έτσι και τωρανά: Που η Cynthia η Erivo παίζει μονάχη με άλλους 19 λευκούς υποψηφίους στις ερμηνευτικές κατηγορίες. Που δεν υπάρχουν γυναικεία ονόματα στην πεντάδα Καλύτερης Σκηνοθεσίας παρά μονάχα στο φόρεμα της Nathalie Portman. Το πολύ το μπίρι - μπίρι έπιασε τόπο. Γυναίκες στα μικρομηκάδικα, γυναίκες σε κοστούμια και ντοκυμαντέρια. Γυναίκα στο Original Score. Γυναίκες κάθε φυλής και σωματότυπου στα Τραγούδια. Η 18χρονη φρεσκο γκραμμοεστεμμένη Billy Eilish να ολοφύρεται στο In Memoriam. Αυτά και μόνο για αρχή.

Το host-less show του NBC εψές έριξε νέα βουτιά, στα 3 εκατομμύρια πιο κάτω από το περσινό. Ο Marty πήρε πρωτοφανή standing ovations ως υποψήφιος αλλά ξαναχτύπησε 0-10 βραβεύσεις όπως τότε με το Gangs of New York. O Eminem (αγνώριστος) επέστρεψε από την ίδια χρονιά για να πει το Lose Yourself, για πρώτη και μόνη φορά (είχε κάτσει σπίτι του στην Απονομή του 2002). Ο Tarantino παρά το άφθονο ρησπέκτ ξώμεινε με Brad Pitt και Σκηνογραφική Διεύθυνση. O JoJo Rabbit τσάκωσε Σενάριο αφήνοντας τις Μικρές Κυρίες μοναχά με τα Κοστούμια. Ο κος Gerwig (Baumback) χάρηκε μόνο μια φορά, με τη νίκη της Laura Dern. Η Renee επέστρεψε με αέρα Judy Garland για να παραλάβει το χρωστούμενο (Chicago) Α’ Γυναικείο. Ο μέγας Joaquin τάχωσε κανονικότατα για το βασανισμό ζώων και την cancel κουλτούρα. Οι νικητές για το ντόκου American Factory ξεμπρόστιασαν τους Κινέζους (“Chinesegohome, sorry!”) με πλάτες Ομπάμα στην παραγωγή. Ο Klaus δεν έφτασε στη νίκη, με το Toy Story 4 να γίνεται το μόνο animated sequel που κερδίζει το τρόπαιο. Όπως και η ομάδα Visual Effects του 1917 που έγινε η πρώτη πολεμική ταινία μετά το γιαπωνέζικο Tora!Tora!Tora! (1950) που κερδίζει εκεί. Το Ford v Ferrari έκλεψε μοντάζ και έναν Ήχο από το 1917, αφήνοντάς το με τον άλλο Ήχο και το υπερ-αναμενόμενο βραβείο Καλύτερης Κινηματογράφησης, 2ο στον παλαίμαχο Roger Deakins που ήταν όλη η ταινία.

Και προχωράμε στα σκληρά τώρα. Το Parasite (δεύτερη νικήτρια των Καννώv που κερδίζει μετά το Marty στα 1955) γίνεται η πρώτη μη αγγλόφωνη Καλύτερη Ταινία στα 92 χρόνια του Θεσμού. Ο Bong Joon Ho, με καταμετρημένα 4 αγάλματα (Ταινία, Σκηνοθεσία, Σενάριο, Διεθνή Ταινία), πιάνει τον Walt Disney σε μια απίστευτη ιστορία οσκαρικής καμπάνιας της Neon του Tom Quinn. O Quinn που έχει πάρει καροτσάκι τον Bong, πρώτα από τη Magnolia Pictures (The Host, Mother), μετά στη TWC Radius (Snowpiercer) και τώρα σπρώχνοντάς τον με τη Mara Buxbaum της ID και την Perception PR που έδωσαν ρέστα χτίζοντας το προφίλ του χιουμοριστικά αγαθού και ταπεινόφρονα Bong και του ensemble που θριάμβευσε στα SAG’s. Το 1917 έμεινε στα κρύα των συντεχνιακών λουτρών παρέα με το La La Land καθώς το Parasite εζήλωσε δόξαν πακέτου 3.5 όσκαρ, τύπου Crash και Spotlight.

O Bong Joon Ho, έτοιμος να αμολήσει τα Παράσιτά του σε πιότερες των 2.000 αιθουσών, με τη μεταφράστριά του (Sharon Choi, σκηνοθέτις κι αυτή) να ετοιμάζεται να κάνει ταινία αυτή την απίστευτη οσκαρική κούρσα, έχει ήδη κλείσει μίνι τηλεοπτική σειρά βασισμένη στη χθεσινή θριαμβεύτρια των όσκαρς, ενώ έχει γίνει ήρωας στη Νότια Κορέα, που έβαλε γκολ στα ξενόγλωσσα για πρώτη φορά στα 100 χρόνια εθνικής κινηματογραφίας. Ο Alfonso Cuaron είχε δίκιο πέρσι με το Roma όταν επαναλάμβανε τα λόγια του Claude Chabrol: “Δεν υπάρχουν κύματα, μόνο ο ωκεανός». Ο τσαχπίνης Bong με το σουλούπι Ανδρέα Ευαγγελόπουλου (Εθνικός Σταρ) έριξε τα τείχη εχθές και σήκωσε άπαντες στο πόδι, πείθοντας πως η κατηγορία Καλύτερης Ταινίας οφείλει να είναι ΜΙΑ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΑ. Κι αυτό, προς μεγάλη μου κατάπληξη, είναι κάτι που μόνο ελπίδα ουσιαστικής ανανέωσης μπορεί να προσδώσει στο Θεσμό που λάτρεψα από παιδάκι, ώσπου να φτάσω να τον δω εσχάτως, να κυνηγά απεγνωσμένα την ουρά του στα ούλτιμα χρόνια της πολιτικής ορθότητας.

ΤΑ ΒΡΑΒΕΙΑ

ACTOR IN A LEADING ROLE
JOAQUIN PHOENIX / Joker WINNER
ANTONIO BANDERAS /Pain and Glory
LEONARDO DICAPRIO / Once upon a Time...in Hollywood
ADAM DRIVER / Marriage Story
JONATHAN PRYCE / The Two Popes

ACTOR IN A SUPPORTING ROLE
BRAD PITT / Once upon a Time...in Hollywood WINNER
TOM HANKS / A Beautiful Day in the Neighborhood
ANTHONY HOPKINS / The Two Popes
AL PACINO / The Irishman
JOE PESCI / The Irishman

ACTRESS IN A LEADING ROLE
RENÉE ZELLWEGER / Judy WINNER
CYNTHIA ERIVO / Harriet
SCARLETT JOHANSSON / Marriage Story
SAOIRSE RONAN / Little Women
CHARLIZE THERON / Bombshell

ACTRESS IN A SUPPORTING ROLE
LAURA DERN / Marriage Story WINNER
KATHY BATES / Richard Jewell
SCARLETT JOHANSSON / Jojo Rabbit
FLORENCE PUGH / Little Women
MARGOT ROBBIE / Bombshell

ANIMATED FEATURE FILM
TOY STORY 4 / Josh Cooley, Mark Nielsen and Jonas Rivera WINNER
HOW TO TRAIN YOUR DRAGON: THE HIDDEN WORLD / Dean DeBlois, Bradford Lewis and Bonnie Arnold
I LOST MY BODY / Jérémy Clapin and Marc du Pontavice
KLAUS / Sergio Pablos, Jinko Gotoh and Marisa Román
MISSING LINK / Chris Butler, Arianne Sutner and Travis Knight

CINEMATOGRAPHY
1917 / Roger Deakins WINNER
THE IRISHMAN / Rodrigo Prieto
JOKER / Lawrence Sher
THE LIGHTHOUSE / Jarin Blaschke
ONCE UPON A TIME...IN HOLLYWOOD / Robert Richardson

COSTUME DESIGN
LITTLE WOMEN / Jacqueline Durran WINNER
THE IRISHMAN / Sandy Powell and Christopher Peterson
JOJO RABBIT / Mayes C. Rubeo
JOKER / Mark Bridges
ONCE UPON A TIME...IN HOLLYWOOD / Arianne Phillips

DIRECTING
PARASITE / Bong Joon Ho WINNER
THE IRISHMAN / Martin Scorsese
JOKER / Todd Phillips
1917 / Sam Mendes
ONCE UPON A TIME...IN HOLLYWOOD / Quentin Tarantino

DOCUMENTARY (FEATURE)
AMERICAN FACTORY / Steven Bognar, Julia Reichert and Jeff Reichert WINNER
THE CAVE / Feras Fayyad, Kirstine Barfod and Sigrid Dyekjær
THE EDGE OF DEMOCRACY / Petra Costa, Joanna Natasegara, Shane Boris and Tiago Pavan
FOR SAMA / Waad al-Kateab and Edward Watts
HONEYLAND / Ljubo Stefanov, Tamara Kotevska and Atanas Georgiev

DOCUMENTARY (SHORT SUBJECT)
LEARNING TO SKATEBOARD IN A WARZONE (IF YOU'RE A GIRL) / Carol Dysinger and Elena Andreicheva WINNER
IN THE ABSENCE / Yi Seung-Jun and Gary Byung-Seok Kam
LIFE OVERTAKES ME / John Haptas and Kristine Samuelson
ST. LOUIS SUPERMAN / Smriti Mundhra and Sami Khan
WALK RUN CHA-CHA / Laura Nix and Colette Sandstedt

FILM EDITING
FORD V FERRARI / Michael McCusker and Andrew Buckland WINNER
THE IRISHMAN / Thelma Schoonmaker
JOJO RABBIT / Tom Eagles
JOKER / Jeff Groth
PARASITE / Yang Jinmo

INTERNATIONAL FEATURE FILM
PARASITE /South Korea WINNER
CORPUS CHRISTI / Poland
HONEYLAND / North Macedonia
LES MISÉRABLES / France
PAIN AND GLORY / Spain

MAKEUP AND HAIRSTYLING
BOMBSHELL / Kazu Hiro, Anne Morgan and Vivian Baker WINNER
JOKER / Nicki Ledermann and Kay Georgiou
JUDY / Jeremy Woodhead
MALEFICENT: MISTRESS OF EVIL / Paul Gooch, Arjen Tuiten and David White
1917 / Naomi Donne, Tristan Versluis and Rebecca Cole

MUSIC (ORIGINAL SCORE)
JOKER / Hildur Guðnadóttir WINNER
LITTLE WOMEN / Alexandre Desplat
MARRIAGE STORY / Randy Newman
1917 / Thomas Newman
STAR WARS: THE RISE OF SKYWALKER / John Williams

MUSIC (ORIGINAL SONG)
(I'M GONNA) LOVE ME AGAIN / from Rocketman; Music by Elton John; Lyric by Bernie Taupin WINNER
I CAN'T LET YOU THROW YOURSELF AWAY / from Toy Story 4; Music and Lyric by Randy Newman
I'M STANDING WITH YOU / from Breakthrough; Music and Lyric by Diane Warren
INTO THE UNKNOWN / from Frozen II; Music and Lyric by Kristen Anderson-Lopez and Robert Lopez
STAND UP / from Harriet; Music and Lyric by Joshuah Brian Campbell and Cynthia Erivo

BEST PICTURE
PARASITE / Kwak Sin Ae and Bong Joon Ho, Producers WINNER
FORD V FERRARI / Peter Chernin, Jenno Topping and James Mangold, Producers
THE IRISHMAN / Martin Scorsese, Robert De Niro, Jane Rosenthal and Emma Tillinger Koskoff, Producers
JOJO RABBIT / Carthew Neal, Taika Waititi and Chelsea Winstanley, Producers
JOKER / Todd Phillips, Bradley Cooper and Emma Tillinger Koskoff, Producers
LITTLE WOMEN / Amy Pascal, Producer
MARRIAGE STORY / Noah Baumbach and David Heyman, Producers
1917 / Sam Mendes, Pippa Harris, Jayne-Ann Tenggren and Callum McDougall, Producers
ONCE UPON A TIME...IN HOLLYWOOD / David Heyman, Shannon McIntosh and Quentin Tarantino, Producers

PRODUCTION DESIGN
ONCE UPON A TIME...IN HOLLYWOOD / Production Design: Barbara Ling; Set Decoration: Nancy Haigh WINNER
THE IRISHMAN / Production Design: Bob Shaw; Set Decoration: Regina Graves
JOJO RABBIT / Production Design: Ra Vincent; Set Decoration: Nora Sopková
1917 / Production Design: Dennis Gassner; Set Decoration: Lee Sandales
PARASITE / Production Design: Lee Ha Jun; Set Decoration: Cho Won Woo

SHORT FILM (ANIMATED)
HAIR LOVE / Matthew A. Cherry and Karen Rupert Toliver WINNER
DCERA (DAUGHTER) / Daria Kashcheeva
KITBULL / Rosana Sullivan and Kathryn Hendrickson
MEMORABLE / Bruno Collet and Jean-François Le Corre
SISTER / Siqi Song

SHORT FILM (LIVE ACTION)
THE NEIGHBORS' WINDOW / Marshall Curry WINNER
BROTHERHOOD / Meryam Joobeur and Maria Gracia Turgeon
NEFTA FOOTBALL CLUB / Yves Piat and Damien Megherbi
SARIA / Bryan Buckley and Matt Lefebvre
A SISTER / Delphine Girard

SOUND EDITING
FORD V FERRARI / Donald Sylvester WINNER
JOKER / Alan Robert Murray
1917 / Oliver Tarney and Rachael Tate
ONCE UPON A TIME...IN HOLLYWOOD / Wylie Stateman
STAR WARS: THE RISE OF SKYWALKER / Matthew Wood and David Acord

SOUND MIXING
1917 / Mark Taylor and Stuart Wilson WINNER
AD ASTRA / Gary Rydstrom, Tom Johnson and Mark Ulano
FORD V FERRARI / Paul Massey, David Giammarco and Steven A. Morrow
JOKER / Tom Ozanich, Dean Zupancic and Tod Maitland
ONCE UPON A TIME...IN HOLLYWOOD / Michael Minkler, Christian P. Minkler and Mark Ulano

VISUAL EFFECTS
1917 / Guillaume Rocheron, Greg Butler and Dominic Tuohy WINNER
AVENGERS: ENDGAME / Dan DeLeeuw, Russell Earl, Matt Aitken and Dan Sudick
THE IRISHMAN / Pablo Helman, Leandro Estebecorena, Nelson Sepulveda-Fauser and Stephane Grabli
THE LION KING / Robert Legato, Adam Valdez, Andrew R. Jones and Elliot Newman
STAR WARS: THE RISE OF SKYWALKER / Roger Guyett, Neal Scanlan, Patrick Tubach and Dominic Tuohy

WRITING (ADAPTED SCREENPLAY)
JOJO RABBIT / Screenplay by Taika Waititi WINNER
THE IRISHMAN / Screenplay by Steven Zaillian
JOKER / Written by Todd Phillips & Scott Silver
LITTLE WOMEN / Written for the screen by Greta Gerwig
THE TWO POPES / Written by Anthony McCarten

WRITING (ORIGINAL SCREENPLAY)
PARASITE / Screenplay by Bong Joon Ho, Han Jin Won; Story by Bong Joon Ho WINNER
KNIVES OUT / Written by Rian Johnson
MARRIAGE STORY / Written by Noah Baumbach
1917 / Written by Sam Mendes & Krysty Wilson-Cairns
ONCE UPON A TIME...IN HOLLYWOOD / Written by Quentin Tarantino