Ο Κύριος Τζόουνς
της Agnieszka Holland. Με τους James Norton, Vanessa Kirby, Peter Sarsgaard, Kenneth Cranham, Joseph Mawle, Celyn Jones, Krzysztof Pieczyński.
Φέρτε πίσω το σιτάρι. Στους κοτζαμπάσηδες!
του zerVo (@moviesltd) 
Ο Χολοδομορ, ο μεγάλος λιμός του μεσοπολέμου, που είχε σαν θύματα του εκατομμύρια πολιτών της Σοβιετικής Ένωσης, ορίζει ένα από τα πιο δύσκολα επεξηγήσιμα περιστατικά στην νεότερη ιστορία της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά και ένα πεδίο έντονης αντιπαράθεσης, όπως το έχει υποκινήσει το πρόσφατο αντικομμουνιστικό κομισιόν ρεύμα. Προσωπικά μου μοιάζει πολύ πιο λογικό, τον αφανισμό της σοδειάς του σιτοβολώνα της Ευρώπης, να τον προκάλεσαν οι υποκινούμενοι από τους ναζί κολλητούς τους Ουκρανοί κουλάκοι, αντιλαμβανόμενοι πως χάνουν τις περιουσίες τους, στα πλαίσια της κολεκτιβοποίησης, παρά να τον καρπώθηκε ο ίδιος ο Στάλιν, έτσι, απλά για να εκδικηθεί τον πληθυσμό της συγκεκριμένης, μόνιμα αντιδραστικής στα σοσιαλιστικά ιδεώδη δημοκρατίας. Χώρας που να θυμίσω, μετά το 1990, φημίζεται για την άκρατου εθνικιστικού χαρακτήρα δομή της, έχουσα εξελιχθεί σε έναν από τους εξέχοντες δορυφόρους των Γερακιών. Τα ντοκουμέντα για όσα συνέβησαν, όπως λέγεται, ελάχιστες στιγμές πριν την έκρηξη του μεγάλου πολέμου, πιο πολύ για αμφισβητούμενα και στημένα ομοιάζουν, έχοντας σκοπό να πλήξουν το κύρος της επανάστασης. Συνέπεια τους, μια κατά παραγγελία από τo κρατικό Ουκρανικό κέντρο κινηματογράφου, δημιουργία, σαν το Mr Jones, που τα αφηγούμενα της, ελάχιστοι θα εκτιμήσουν ως πιθανα...
1933. Έχοντας εργαστεί ως γραμματέας του πρώην πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας, Λλόυδ Τζορτζ και διαθέτοντας στο ενεργητικό του, την επιτυχία της συνέντευξης με τον ίδιο τον Αδόλφο Χίτλερ, ο νεαρός, πολύγλωσσος, φιλόδοξος όσο και μετριόφρων εκκολαπτόμενος Ουαλός δημοσιογράφος Γκάρεθ Τζόουνς, θα αιτηθεί βίζα για να ταξιδέψει από το Λονδίνο μέχρι την μακρινή Μόσχα, προκειμένου να μελετήσει από κοντά το οικονομικό επίτευγμα της ΕΣΣΔ. Κι αν είναι τυχερός, να συναντήσει από κοντά και τον γενικό γραμματέα του κόμματος, Ιωσήφ Στάλιν, για να του αποσπάσει δυο κουβέντες.
Από τις πρώτες στιγμές κιόλας στην Κόκκινη Πλατεία, ο ρεπόρτερ, θα νιώσει γύρω του ένα κλίμα εχθρικό, που διαρκώς του στήνει εμπόδια και παγίδες, προκειμένου να μην μπορεί να ολοκληρώσει το έργο του. Παρακολουθήσεις ολοήμερες από πράκτορες της Καγκεμπέ και απειλές για την ίδια του την ζωή, μαζί με παροτρύνσεις από πολύ πιο έμπειρους από τον ίδιο ανταποκριτές, ώστε να συμβαδίσουν με τις προσταγές του Κρεμλίνου, θα δυσχεράνουν την προσπάθεια του, ειδικά από την στιγμή που θα θελήσει να ταξιδέψει στα δυτικά σύνορα της χώρας, όπου οι πληροφορίες του αναφέρουν πως λαμβάνει χώρα γενοκτονία.
Εννοείται δε, πως μέσα σε ελάχιστες ώρες που θα βρεθεί στην Μόσχα, ο γουάναμπι Τζέιμς Μποντ, θα καταλάβει πως το κομμουνιστικό καθεστώς είναι μια παγίδα που ευνοεί ελαχίστους, η διαφθορά και η ρουφιανιά βασιλεύουν, τα πάρε δώσε ως ανταλλάγματα για τον καλλωπισμό της εικόνας του τόπου στο εξωτερικό δεν έχουν σταματημό, ο λαός πεθαίνει της πείνας και οι κατέχοντες τα υψηλά αξιώματα επιδίδονται σε ολονύχτια ερωτικά όργια και όσοι διαφωνούν πολύ σύντομα θα δουν το καντηλάκι του μνημόσυνου τους αναμμένο, δίπλα στον τόπο που κατά τύχη τους βρήκε μια σφαίρα στο κεφάλι...
Με αυτά λοιπόν τα ελάχιστα σοβαρά, στα οποία θα πρέπει να προσθέσουμε το sub plot της παρουσίας του συγγραφέα Τζορτζ Όργουελ, που από τις περιπέτειες του "μοναχικού καβαλάρη" εμπνεύστηκε για να γράψει την Φάρμα των Ζώων, κυλά ένα διωράκι ατέρμονης προπαγάνδας, βασισμένης πάνω στην μόδα της εποχής, που παλεύει να εξισώσει τις θηριωδίες των Ναζί με ένα αντίστοιχο, σιχαμερό κατόρθωμα του λαού, που απελευθέρωσε τον κόσμο από δαύτους. Δεν υπάρχει ίχνος ιστορικής ακρίβειας και απόδειξης, παρά μόνον κάτι μισόλογα στο φινάλε, περί στυγερής δολοφονίας του άφιλου δημοσιογράφου από χέρι ρωσικό, ο οποίος πάλεψε ολομόναχος να ξεσκεπάσει τις μηχανορραφίες του συστήματος. Έστω να δούμε μια από τις φωτογραφίες που τράβηξε στην πολύπαθη Ουκρανία...
Το μονόπλευρο μένος του πονήματος της φημισμένης για τις δεξιές πολιτικές της πεποιθήσεις σκηνοθέτιδας Agnieszka Holland - πόσο πιο πάτο θα πιάσει πια, ο κάποτε σπουδαίος Πολωνέζικος κινηματογράφος - δεν την αφήνει καν να περάσει στο σενάριο της, το γεγονός πως από τον μεγάλο λιμό δεν ξέφυγε καμία από τις σοσιαλιστικές δημοκρατίες της Ένωσης. Εδώ το ποίημα αφορά και μόνο στην Ουκρανία, που πληρώνει το κόμιστρο για να φτιαχτεί το φιλμ, χωρίς να γίνεται αναφορά σε καμία από τις υπόλοιπες, ούτε καν στο ενδεχόμενο οι καταστροφές να οφείλονται στην εχθρική στάση των γνωστών αντιδραστικών κοτσαμπάσηδων. Ούτε τα προσχήματα...
Εννοείται λοιπόν, πως για μια συμπαραγωγή κάποιου τριτεύοντος εγγλέζικου στούντιο, αφού και βέβαια καμία σοβαρή μπράντα της Αλβιόνας δεν δηλώνει το παρών, αντιστοίχως από το εκράν παρελαύνουν ανάλογου επιπέδου πρωταγωνιστές, μικρού έως και ελάχιστου ερμηνευτικού βεληνεκούς και δημοτικότητας, ακόμη και στον τόπο τους. Με πιο γνωστό στο σινεφίλ κοινό, έναν από τους πλέον άχρωμους της γενιάς του, που δεν σταύρωσε ποτέ του ρόλο της προκοπής, σαν τον Peter Sarsgaard, που υποδύεται τον βουτηγμένο στην ακολασία απεσταλμένο των Νιου Γιορκ Τάιμς στην Ρωσία. Λειτουργώντας, υποτίθεται υποστηρικτικά, στον διοπτροφόρο πρωταγωνιστή James Norton, που η γνωστότερη συμμετοχή του μέχρι ώρας είναι ως (σχεδόν) κομπάρσου στο πρόσφατο Little Women.
Η αγιογραφική υπόθεση του Mr Jones, του πρώτου δυτικού δημοσιογράφου που επιχείρησε να αποκαλύψει την υποτιθέμενη κρυμμένη αλήθεια, πίσω από το κομμουνιστικό θαύμα, βρίθει ανακριβειών και προκαταλήψεων, με συνέπεια να καταντά εκνευριστικά μονόπλευρη και εντέλει βαρετή στην αφήγηση της. Ούτε καν τα αρτχάουζ τρικς της Πολωνής πιάνουν τόπο - όταν μιξάρει ας πούμε τις εικόνες της, με σκηνές από έργα του Σοβιετικού σινεμά, για να δείξει αληθοφανής - στην απέλπιδα προσπάθεια της να διατηρήσει ένα κάποιο επίπεδο τέχνης στην καλοπληρωμένη και μεροληπτική μετάδοση των πληροφοριών, που έχουν σαφείς ιδιοτελείς στόχους.
Από τις πρώτες στιγμές κιόλας στην Κόκκινη Πλατεία, ο ρεπόρτερ, θα νιώσει γύρω του ένα κλίμα εχθρικό, που διαρκώς του στήνει εμπόδια και παγίδες, προκειμένου να μην μπορεί να ολοκληρώσει το έργο του. Παρακολουθήσεις ολοήμερες από πράκτορες της Καγκεμπέ και απειλές για την ίδια του την ζωή, μαζί με παροτρύνσεις από πολύ πιο έμπειρους από τον ίδιο ανταποκριτές, ώστε να συμβαδίσουν με τις προσταγές του Κρεμλίνου, θα δυσχεράνουν την προσπάθεια του, ειδικά από την στιγμή που θα θελήσει να ταξιδέψει στα δυτικά σύνορα της χώρας, όπου οι πληροφορίες του αναφέρουν πως λαμβάνει χώρα γενοκτονία.
Εννοείται δε, πως μέσα σε ελάχιστες ώρες που θα βρεθεί στην Μόσχα, ο γουάναμπι Τζέιμς Μποντ, θα καταλάβει πως το κομμουνιστικό καθεστώς είναι μια παγίδα που ευνοεί ελαχίστους, η διαφθορά και η ρουφιανιά βασιλεύουν, τα πάρε δώσε ως ανταλλάγματα για τον καλλωπισμό της εικόνας του τόπου στο εξωτερικό δεν έχουν σταματημό, ο λαός πεθαίνει της πείνας και οι κατέχοντες τα υψηλά αξιώματα επιδίδονται σε ολονύχτια ερωτικά όργια και όσοι διαφωνούν πολύ σύντομα θα δουν το καντηλάκι του μνημόσυνου τους αναμμένο, δίπλα στον τόπο που κατά τύχη τους βρήκε μια σφαίρα στο κεφάλι...
Με αυτά λοιπόν τα ελάχιστα σοβαρά, στα οποία θα πρέπει να προσθέσουμε το sub plot της παρουσίας του συγγραφέα Τζορτζ Όργουελ, που από τις περιπέτειες του "μοναχικού καβαλάρη" εμπνεύστηκε για να γράψει την Φάρμα των Ζώων, κυλά ένα διωράκι ατέρμονης προπαγάνδας, βασισμένης πάνω στην μόδα της εποχής, που παλεύει να εξισώσει τις θηριωδίες των Ναζί με ένα αντίστοιχο, σιχαμερό κατόρθωμα του λαού, που απελευθέρωσε τον κόσμο από δαύτους. Δεν υπάρχει ίχνος ιστορικής ακρίβειας και απόδειξης, παρά μόνον κάτι μισόλογα στο φινάλε, περί στυγερής δολοφονίας του άφιλου δημοσιογράφου από χέρι ρωσικό, ο οποίος πάλεψε ολομόναχος να ξεσκεπάσει τις μηχανορραφίες του συστήματος. Έστω να δούμε μια από τις φωτογραφίες που τράβηξε στην πολύπαθη Ουκρανία...
Το μονόπλευρο μένος του πονήματος της φημισμένης για τις δεξιές πολιτικές της πεποιθήσεις σκηνοθέτιδας Agnieszka Holland - πόσο πιο πάτο θα πιάσει πια, ο κάποτε σπουδαίος Πολωνέζικος κινηματογράφος - δεν την αφήνει καν να περάσει στο σενάριο της, το γεγονός πως από τον μεγάλο λιμό δεν ξέφυγε καμία από τις σοσιαλιστικές δημοκρατίες της Ένωσης. Εδώ το ποίημα αφορά και μόνο στην Ουκρανία, που πληρώνει το κόμιστρο για να φτιαχτεί το φιλμ, χωρίς να γίνεται αναφορά σε καμία από τις υπόλοιπες, ούτε καν στο ενδεχόμενο οι καταστροφές να οφείλονται στην εχθρική στάση των γνωστών αντιδραστικών κοτσαμπάσηδων. Ούτε τα προσχήματα...
Εννοείται λοιπόν, πως για μια συμπαραγωγή κάποιου τριτεύοντος εγγλέζικου στούντιο, αφού και βέβαια καμία σοβαρή μπράντα της Αλβιόνας δεν δηλώνει το παρών, αντιστοίχως από το εκράν παρελαύνουν ανάλογου επιπέδου πρωταγωνιστές, μικρού έως και ελάχιστου ερμηνευτικού βεληνεκούς και δημοτικότητας, ακόμη και στον τόπο τους. Με πιο γνωστό στο σινεφίλ κοινό, έναν από τους πλέον άχρωμους της γενιάς του, που δεν σταύρωσε ποτέ του ρόλο της προκοπής, σαν τον Peter Sarsgaard, που υποδύεται τον βουτηγμένο στην ακολασία απεσταλμένο των Νιου Γιορκ Τάιμς στην Ρωσία. Λειτουργώντας, υποτίθεται υποστηρικτικά, στον διοπτροφόρο πρωταγωνιστή James Norton, που η γνωστότερη συμμετοχή του μέχρι ώρας είναι ως (σχεδόν) κομπάρσου στο πρόσφατο Little Women.
Η αγιογραφική υπόθεση του Mr Jones, του πρώτου δυτικού δημοσιογράφου που επιχείρησε να αποκαλύψει την υποτιθέμενη κρυμμένη αλήθεια, πίσω από το κομμουνιστικό θαύμα, βρίθει ανακριβειών και προκαταλήψεων, με συνέπεια να καταντά εκνευριστικά μονόπλευρη και εντέλει βαρετή στην αφήγηση της. Ούτε καν τα αρτχάουζ τρικς της Πολωνής πιάνουν τόπο - όταν μιξάρει ας πούμε τις εικόνες της, με σκηνές από έργα του Σοβιετικού σινεμά, για να δείξει αληθοφανής - στην απέλπιδα προσπάθεια της να διατηρήσει ένα κάποιο επίπεδο τέχνης στην καλοπληρωμένη και μεροληπτική μετάδοση των πληροφοριών, που έχουν σαφείς ιδιοτελείς στόχους.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 13 Φεβρουαρίου 2020 από την Spentzos Films!
