Movies Ltd

Ακόμη μία παρουσία σε σημαντικό κινηματογραφικό ραντεβού για τον φημισμένο Κινέζο σκηνοθέτη Jia Zhangke, που πάντοτε κερδίζει θέση στα διαγωνιστικά τμήματα των σπουδαίων Φεστιβάλς με τις δημιουργίες του. Κάτι που συνέβη ξανά με το νέο του πόνημα Shan He Gu Ren - στην αγγλική ο τίτλος μετονομάζεται ως Mountains May Depart - που βρίσκεται στην κούρσα για την κατάκτηση του βαρύτιμου Χρυσού Φοίνικα. Πρόκειται για ένα φουτουριστικό μελόδραμα, που εστιάζει πάνω στις καταιγιστικές και συντριπτικές αλλαγές της κοινωνίας της πατρίδας του, καθώς εκείνη εγκαταλείπει σταδιακά το κομμουνιστικό προφίλ της, για να εξελιχθεί σε κολοσσό της παγκόσμιας οικονομίας. Σημειολογική η παρουσία του φημισμένου τραγουδιού των Pet Shop Boys, Go West, τόσο στην έναρξη, όσο και στο φινάλε του φιλμ, ορίζει την αφορμή για να ξεκινήσει ο διάλογος του σκηνοθέτη με τους δημοσιογράφους στην Συνέντευξη Τύπου: "Επέλεξα το συγκεκριμένο κομμάτι για να συλλάβω την ενέργεια και την αισιοδοξία που επικρατούσε στην νεολαία της χώρας την δεκαετία του 90, όταν η αγορά της χώρας άρχισε να κοιτάζει προς την Δύση. Είναι εποχή μάλιστα που τα νάιτ κλαμπς αρχίζουν να κάνουν την εμφάνιση τους στην Κίνα και οι συνομήλικοι μου λάτρευαν να τα επισκέπτονται για να χορέψουν και να διασκεδάσουν. Δεν το κρύβω πως και για μένα ήταν λατρεμένη η συνήθεια να επισκέπτομαι τις ντίσκο εκείνη την εποχή."

Μια πολύ δυνατή κινηματογραφική στιγμή, στα χνάρια των προηγούμενων εξίσου σπουδαίων δημιουργικών βημάτων του - Incendies, Prisoners, Enemy - παρουσίασε κατά την διάρκεια του διαγωνιστικού τμήματος του Φεστιβάλ των Καννών, ο εξαιρετικός Καναδός σκηνοθέτης Denis Villeneuve. Πρόκειται για το φιλμ Sicario, που εστιάζει πάνω στον καθημερινό πόλεμο των καρτέλ ναρκωτικών, που μαίνεται πέρα από τα Νότια σύνορα της επικράτειας των ΉΠΑ. "Δεν είναι μια ταινία που στοχοποιεί το Μεξικό, αλλά είναι μια ταινία που αφορά στην Αμερική, αναφέρει ο Villeneuve, ανοίγοντας την συνέντευξη Τύπου. Κι αυτό διότι οι οι διαχωριστικές γραμμές που θεωρητικά μας διακρίνουν, είναι πιο θολές από ποτέ." Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας είναι μια νεαρή πράκτορας του FBI, που ορίζεται από μεγαλοσχήμονα προιστάμενο της, να ταξιδέψει στις πολεμικές ζώνες της χώρας των Αζτέκων, συνοδευόμενη από έναν μυστηριώδη Κολομβιανό, για να ξεσκεπάσει το αφεντικό της σπείρας διακίνησης ηρωίνης. Ρόλος που ανεβάζει ένα επίπεδο παραπάνω την αξιόλογη ηθοποιό Emily Blunt, που εδώ στο πλάι της έχει δυνατά ονόματα όπως ο Josh Brolin και ο Benicio Del Toro. 

Πιθανότατα να αναφερόμαστε στην ταινία του διαγωνιστικού του Φεστιβάλ των Καννών, που έχει τις περισσότερες δυνατότητες να διακριθεί και στην αντίστοιχη Οσκαρική κούρσα σε περίπου οκτώ μήνες από τώρα. Η καινούργια δημιουργία του πάντα διεισδυτικού στην ματιά του Todd Haynes, Carol, αφορά σε ένα λεσβιακό ρομάντζο που λαμβάνει χώρα στην δύσκολη για τέτοιου είδους προοδευτικές τάσεις, δεκαετία του 50 και βασίζεται σε ένα θρυλικό σύγγραμμα της gay λογοτεχνίας, όπως το συνέγραψε κάτω από ψευδώνυμο η Patricia Highsmith του Talented Mr Ripley στα 1952. Η πλοκή εστιάζει στο θυελλώδες ειδύλλιο δύο γυναικών, που πνίγονται κρατώντας την σχέση τους κρυφή από την δημοσιότητα, εξαιτίας του πανέτοιμου να τις κατασπαράξει κριτικά, ανδροκρατούμενου περιβάλλοντος. καλλιτεχνικά και ερμηνευτικά πρόκειται για έναν ακόμη θρίαμβο της μεγάλης Cate Blanchett, που εδώ υποστηρίζεται έξοχα από την ταλαντούχα Rooney Mara. "Διαθέτει ψήγματα από Ρομέο Και Ιουλιέττα η πλοκή κι αυτό παγκοσμιοποιεί αυτόματα το θέμα, παραδέχεται η Αυστραλή ηθοποιός ενώπιον των δημοσιογράφων στην συνέντευξη Τύπου. Ουσιαστικά εστιάζει στην δυνατότητα της προοπτικής του έρωτα που φαινομενικά μοιάζει με τον απόλυτο κι εκείνον που όσοι τον βιώνουν, πιστεύουν πως θα διατηρηθεί αιώνια. Και το ότι δυο γυναίκες βρίσκονται στο επίκεντρο του, νομίζω πως το κάνει ακόμη πιο ενδιαφέρον." Η χημεία της Blanchett που υποδύεται μια 46 παντρεμένη γυναίκα με την Mara που ενσαρκώνει μια νεαρότερη της υπάλληλο καταστήματος, μοιάζει υποδειγματική. Και η Νεουορκέζα δίνει την δική της άποψη γι αυτό το δέσιμο: "Δεν πιστεύω πως η χημεία είναι κάτι που δημιουργείται. Ή την έχεις εξαρχής ή όχι. Κι εδώ όπως φαίνεται δέσαμε από την πρώτη στιγμή με την Cate." Για να συμπληρώσει η παρτενέρ της: "Αντιμετωπίσαμε το ζήτημα πολύ πρακτικά και ρεαλιστικά, δίχως περιττές ντροπές και εκδηλώσεις τρόμου. Κι αυτό λειτούργησε υπέρ μας."

Με ένα οικογενειακό δράμα αναζήτησης αξιών, επιχειρεί το αγγλόφωνο ντεμπούτο του ο Νορβηγός σκηνοθέτης Joachim Trier, που φέρει τον τίτλο Louder Than Bombs και συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα του 68ου Φεστιβάλ των Καννών. Είναι μια συγκινητική ιστορία - και τίποτα περισσότερο, από όσο υποστηρίζουν όσοι παρακολούθησαν την επίσημη πρεμιέρα στην Κυανή Ακτή - γύρω από έναν κατακερματισμένο ψυχικά άντρα και τα δύο ενήλικα παιδιά του, που μόλις έχουν νιώσει το συναίσθημα της απώλειας, καθώς η μητριαρχική αρχηγός της φαμίλιας και φημισμένη φωτορεπόρτερ, σύζυγός και μάνα αντίστοιχα, μόλις εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Τα γυρίσματα της ταινίας έλαβαν χώρα στην πολιτεία της Νέας Υόρκης και ο σκηνοθέτης εξηγεί τους λόγους για την συγκεκριμένη επιλογή του: "Μεγάλωσα παρακολουθώντας αμέτρητες αμερικάνικες ταινίες και πάντα ένιωθα πως μεταφέρουν στις εικόνες τους ένα πραγματικό πορτρέτο της σύγχρονης οικογένειας. Εκεί γύρω στην ενηλικίωση μου, κατάλαβα πως αρκετά ζευγάρια γονέων φίλων μου χώριζαν, την ίδια στιγμή που στο σινεμά έβλεπα φιλμς τέτοιας θεματικής όπως τα Kramer Vs Kramer και Ordinary People, που μου προκάλεσαν ταυτόχρονα καλλιτεχνικές ανησυχίες. Γι αυτό και θέλησα να ακολουθήσω την δική τους αφηγηματική πορεία και στο δικό μου φιλμ, προκειμένου να αναδείξω την πολυπλοκότητα της σημερινής φαμίλιας."

Με την υπ αριθμόν ένα μάστιγα της εποχής της οικονομικής κρίσης, την ανεργία, ειδικά στις μέσες ηλικίες που το πρόβλημα έχει ακόμη τραγικότερες συνέπειες, καταπιάνεται η καινούργια ταινία του ικανότατου Γάλλου δημιουργού Stephane Brize, La Loi Du Marche, που διεθνώς θα κυκλοφορήσει με τον τίτλο The Measure Of A Man. Πρόκειται για μια ακόμη φραντσέζικη παραγωγή που συμμετέχει στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών και που σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των παρευρισκομένων, παίζει δυνατά για να κατακτήσει ένα από τα βαρύτιμα τρόπαια του θεσμού. Το φιλμ παρουσιάζει την ιστορία ενός πενηντάχρονου οικογενειάρχη, που από την μια στιγμή στην άλλη χάνει την δουλειά του στο εργοστάσιο και αφού περάσει από σωρεία ντροπιαστικών συνεντεύξεων και τάχαμου εκπαιδευτικών σεμιναρίων, θα καταλήξει νυχτερινός σεκιουριτάς, ένα επάγγελμα που πραγματικά μισεί. "Είναι ένα φαινόμενο που απαντάται σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο αυτή την εποχή, καθώς οι άνθρωποι μεταμορφώνονται σε ανδρείκελα, προκειμένου να διατηρήσουν μια θέση στην εργασία τους και να μην πέσουν στη βάσανο της ανεργίας, αναφέρει στα πρώτα του λόγια στην συνέντευξη Τύπου ο δημιουργός. Φυσικά στην Γαλλία πλέον το φαινόμενο έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, με περισσότερους από 3μισι εκατομμύρια ανθρώπους να βασανίζονται εργασιακά και να χάνουν μέρα με την ημέρα την αξιοπρέπεια τους."

Δύο μόλις είναι οι ταινίες από τις 19 του διαγωνιστικού, που υπογράφονται από γυναίκες. Μία εξ αυτών το Γαλλικό Mon Roi (My King η αγγλόφωνη τιτλοφορία του) που σκηνοθετεί η δημοφιλέστατη στο φραντσέζικο κοινό Maiwenn, στο πέμπτο δημιουργικό βήμα της καριέρας της. Κεντρικό πρόσωπο στην καταιγιστική ερωτική ιστορία που αφηγείται, είναι η Τονί, μια γυναίκα, που ο τραυματισμός της κατά την διάρκεια του σκι, θα ξυπνήσει αλυσιδωτές μνήμες του παρελθόντος της και της θυελλώδους σχέσης της με τον Τζόρτζιο, τον Βασιλιά της όπως διατείνεται με σκωπτικό ύφος ο τίτλος. "Δεν μπορώ να πάρω μέρος σε αυτό το παιχνίδι με τις γυναίκες δημιουργούς, που επιλέγονται από έναν φορέα για να λάβουν μέρος σε ένα διαγωνιστικό τμήμα. Λέγεται πως δεν είναι πολλές οι ταινίες γυναικείας υπογραφής που παίρνουν μέρος στο φεστιβάλ. Και τι έγινε? Δεν έχουμε επιλεγεί να προβληθεί η ταινία μας στις Κάννες επειδή είμαστε γυναίκες ή λόγω του φύλου μας. Αλλά έχουμε επιλεγεί λόγω των ταινιών μας" αναφέρει στην συνέντευξη τύπου η Maiwenn. Αυτή η εκρηκτική σχέση του ζευγαριού όμως, εφόσον η γραφή είναι γυναικεία, προβάλλεται και από την αντίστοιχα θηλυκή άποψη του ζεύγους, ρόλο ερωτευμένης με μια ατίθαση προσωπικότητα, που κρατά η Emmanuelle Bercot, σκηνοθέτιδα της ταινίας έναρξης του παρόντος φεστιβάλ.