Movies Ltd

γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Ακόμη κι αν δεν διάγουμε τις πιο εμπορικές ημέρες στην ιστορία του σινεμά, έστω κι αν τα κόστη του προμόσιον για κάθε ταινία που πρόκειται να κυκλοφορήσει, έχουν πέσει κατακόρυφα, εντούτοις, δεν γίνεται να παραβλέψω το γεγονός πως ετούτη, η 61η στην σειρά δημιουργία κινουμένων σχεδίων του στούντιο του μπάρμπα Walt, υπήρξε η λιγότερο διαφημισμένη από όσες θυμάμαι στο παρελθόν. Του ήταν αρκετό του Strange World - δεν νομίζω - το hype που δημιούργησε η παρουσία του πρώτου γκέι ήρωα μεταξύ των βασικών του στόρι? Σε γενικές γραμμές, ενθυμούμενος τις φανφάρες και τις τυμπανουκρουσίες των περασμένων ετών, ποτέ δεν μου δόθηκε η εντύπωση πως κάνει έξοδο μια ταινία της Disney. Που παρακαλώ είναι και η πρώτη η οποία φέρει στην φανέλα το υπερήφανο έμβλημα των 100 χρόνων της αγαπημένης μπράντας. Συνέπεια? 180 εκατομμύρια δολάρια κόστος, ούτε 30 από αυτά στα ταμεία το πρώτο Σ/Κ. Δεν το λες και περηφάνεια αυτό ε?

Εικοσιπέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο φημισμένος εξερευνητής Γιάγκερ Κλέιντ, κατά την διάρκεια αποστολής στα θεόρατα βουνά που περιβάλλουν την χώρα του, την Αβαλονία, θα εξαφανιστεί, έχοντας πάρει την απόφαση ζωής να εντοπίσει τι κρύβεται πίσω από τους θηριώδεις ορεινούς όγκους. Για τον γιο του Σέρτσερ, αυτό το ταξίδι όμως θα αποβεί σημαδιακό, καθώς θα ανακαλύψει το μαγικό συστατικό Πάντο, που διαθέτει τεράστιες ενεργειακές δυνατότητες. Για τον λόγο αυτό, σήμερα, είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς του προιόντος, που μπορεί να κρατά αυτάρκη σε απαιτήσεις ενέργειας τον τόπο του.

Η ευτυχισμένη του καθημερινότητα, δίπλα στην αγαπημένη του σύζυγο, την δυναμική πλοηγό Μερίντιαν και τον έφηβο γιο του Ίθαν, θα αναστατωθεί μονομιάς από την άφιξη της ηγέτιδας της Αβαλονίας, Καλίστο Μαλ, που θα του ζητήσει να λάβει μέρος σε μια σημαντική αποστολή για το μέλλον της πατρίδας τους. Με αφορμή το σταδιακό σβήσιμο των αποθεμάτων του Πάντο, η ριψοκίνδυνη ολιγομελής ομάδα, θα ταξιδέψει πέρα από τα όρια της περιοχής, σε έναν κόσμο καινούργιο και άγνωστο, που καραδοκούν αμέτρητα εμπόδια και αντιξοότητες. Αλλά και μυστηριώδη πλάσματα που θα επιδιώξουν να βάλουν τέλος στις φιλοδοξίες των προβληματισμένων Αβαλόνιων...

Κι έτσι η ατρόμητη ομάδα, με όχημα το ταχύτατο αερόπλοιο, θα αφήσει πίσω της την ηρεμία και την γαλήνη, για να εισέλθει σε ένα φανταστικό μέρος που τα πάντα είναι το λιγότερο ολοζώντανα. Το έδαφος, ο αέρας, η χλωρίδα, το νερό, όλος ο περίγυρος δίνει την εντύπωση πως υπάρχει, αναπνέει, δεν περιβάλλει απλά, αλλά αγκαλιάζει. Τρομάζοντας από την μια τους παράξενους ταξιδιώτες, αλλά και γαληνεύοντας τους συνάμα, μέσα από την μαγευτική πολυχρωμία, τους υπέροχους ήχους, την ροή των σκαληνών σχηματικά οργανισμών, που σαν ποτάμι πετούν ολόγυρα σαν ένα.

Κι εδώ σκάζει το βασικό και καίριο ερώτημα στον θεατή, που εκστασιασμένος παρακολουθεί αυτή την πανδαισία χρωμάτων και την αρμονική εναλλαγή φόντων. Για ποιον ακριβώς λόγο συμβαίνουν όλα αυτά, τι τρέχει, υπάρχει άραγε εχθρός πίσω από όλο αυτό το παραδεισένιο σκηνικό? Εννοείται πως με την άποψη του Avatar, που λογικά έρχεται κατά νου ως το πρότυπο πατρόν, αυτό που αναμένουμε είναι η εμφάνιση ενός αντιπάλου, που κατατρώγει τις ενεργειακές πηγές απειλώντας την ανθρωπότητα. Όχι, άλλη είναι η περπατησιά του φιλμ, που εντέλει δεν είναι το παιδικό παραμυθάκι που θα καρτερούσαμε, αλλά μια ψυχολογική μελέτη χαρακτήρων, που σκορπά μπόλικα ερωτηματικά στην πλατεία. Λογική ως εκ τούτου η χαμηλή εμπορική απήχηση, αφού το κυρίως μονοψήφιας ηλικίας τάργκετ γκρουπ δεν γίνεται να αποκωδικοποιήσει τόσο βαθιά νοήματα.

Που έχουν να κάνουν με το χάσμα αντίληψης των γενεών και κυρίως την ανάδειξη του σύγχρονου (λευκού συνήθως) μεσήλικα άντρα, ως του νούμερο ένα στόχου των απανταχού κοινωνιών. Γιατί είναι εκείνος που δεν κατανοεί τις ανάγκες της νεολαίας, τους ρόλους της, τις διεκδικήσεις της, τις ανησυχίες της. Ενώ συνάμα, αποστασιοποιείται από τις ηθικές βάσεις που έχουν θέσει οι προηγούμενοι, οι γηραιότεροι, ερχόμενη σε ανοιχτή ρήξη μαζί τους, αγνοώντας την κολεγιά που σχηματίζεται με τα νιάτα, που τους θαρρούν κοντινότερους, συμβατότερους, εννοείται σεβασμιότερους. 

Οι κεντρικές ιδέες δε, προβάλλονται σε μια συνθήκη προοδευτική και όχι γνώριμη για τα ακαδημαϊκής υφής μικιμάους. Η γυναίκα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, είτε ως η κεντρική ηγεσία που παίρνει τις αποφάσεις, είτε ως η δυναμική συμβία, που λειτουργεί σε ένα από τα πλέον αντρικής φύσης επαγγέλματα. Ο πιτσιρικάς δε, που τρέφει συναισθήματα αγάπης για ένα συνομήλικο του αγόρι, ορίζει αυτομάτως μια προσωπικότητα που απαντάται πλέον χωρίς φόβο ή ντροπή στις μοντέρνες, φιλελεύθερες κοινωνίες. Και που δεν νομίζω πως θα έπρεπε να σταθούμε πιότερο στην ανάλυση του, αλλά να αρκεστούμε πως συνολικά γίνεται ο πιο συμπαθής, ως ο πιο ανοιχτόμυαλος όλων.

Συνολικά πάντως, μολονότι η Disney χρησιμοποίησε στην μαρκίζα της εικαστικά και γραμματοσειρές παλιομοδίτικου περιπετειώδους στυλ τύπου Flash Gordon και Jurassic Park, το συνολικό αποτέλεσμα δεν είχε να μας παρουσιάσει κάποια τέτοια συλλογιστική, παρά εξελίχθηκε και φυσικά κατέληξε, ως μια τυπική καρτούν adventure της φίρμας. Καταπληκτικές ζωγραφιές και εφέδες, διασκεδαστικές και εντυπωσιακές σεκάνς, ανατρεπτικές ιδέες στην σύνταξη των χαρακτήρων, μα τελικά η στροφή δεν πήγε μέχρι το φινάλε, αφού αυτός ο Παράξενος Κόσμος, με τα μπόλικα σοσιολογικά, οικολογικά και ανθρώπινα μηνύματα, δεν παρέκκλινε στην εκπνοή του από την γνωστή φόρμουλα. Κρατούμε, πάντως, πως μια αρχή την έκανε...