Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Ή πρώτη, διπλή, κοινή τους συνύπαρξη, σημειώθηκε μερικές δεκαετίες πριν, φέροντας την υπογραφή ενός πολύ σημαντικού κινηματογραφιστή όπως ο Soderbergh, στο ρυθμικό, ανατρεπτικό και διασκεδαστικό πανηγύρι των Eleven και Twelve. Έξι χρόνια πριν, ξανασυναντήθηκαν στο ίδιο πλατό, στην καυστικού κοινωνικού περιεχομένου φλόπα της Jodie Foster, Money Monster, μην καταφέρνοντας να περισώσουν την κατάσταση με την αστερόσκονη τους. Απουσιάζοντας από πριν τον καιρό του κορώνα από τα εκράν, επανέρχονται στην δράση σε μια ταινία που στήθηκε και εκτελέστηκε, μόνο και μόνο για να τους δείχνει αντάμα. Κι αυτό μου φαίνεται θα τον έχει τον εμπορικό του αντίκτυπο, αφού δεν είναι και λίγο πιασάρικη η παρέα της Pretty Woman και του Danny Ocean...

Γνωρίστηκαν πριν από 25 χρόνια, ερωτεύτηκαν, ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου, απέκτησαν και μια όμορφη θυγατέρα και τότε επήλθε ο χωρισμός. Μεσήλικες πλέον η Τζόρτζα και ο Ντέιβιντ, δεν επιθυμούν ούτε να ακούσουν το παραμικρό μαντάτο ο ένας για τον άλλον, φροντίζοντας να παραμένουν μακριά και διόλου αγαπημένοι. Ατυχώς για εκείνους, η συγκυρία των θερινών διακοπών στης κορούλας τους στον μαγευτικό παράδεισο του Μπαλί, αναγκαστικά θα τους φέρει και πάλι σιμά. Αφού η πεταχτούλα Λίλι, θα ερωτοκτυπηθεί στις θάλασσες του Ινδικού για τα μάτια του ντόπιου μορφονιού Γκέντε, με αποτέλεσμα να τους ανακοινώσει ούτε λίγο ούτε πολύ, πως σύντομα θα τον παντρευτεί και θα ζήσει το υπόλοιπο της ζωής της, δίπλα στα σμαραγδένια νερά της Ινδονησίας.

Μπροστά στον επερχόμενο τεράστιο κίνδυνο να μην έχουν κοντά τους το βλαστάρι τους, που τόσο πολύ έχει παιδευτεί, ο καθένας από την δική του πλευρά, για να το μεγαλώσει, θα ενώσουν προσωρινά της δυνάμεις τους, προκειμένου να αποτρέψουν αυτή την ανήκουστη παντρειά. Και θα εκδράμουν οσονούπω στην Ανατολική Ασία, με σκοπό να σκορπίσουν ένθεν κακείθεν εμπόδια, που κατά πως πιστεύουν θα οδηγήσουν τους δύο ερωτευμένους νέους στον χωρισμό. 

Εξόν και το εξωτικό περιβάλλον, οι φοίνικες, οι αλμύρες και οι αμμουδιές, αλλάξουν κατάτι την νοοτροπία των (το λιγότερο) εύπορων, όσο και φαντασμένων γονιών, που αλλιώς είχαν οραματιστεί την τύχη του παιδιού τους. Δίπλα σε έναν επιτυχημένο και πλούσιο επαγγελματία, να κάνει μια φαντεζί και άνετη ζωή και όχι να καταλήξει ολημερίς ξυπόλητη κυρά ενός Άδωνι μεν, αλλά ψαρά κι αγρότη στο επάγγελμα Μπαλινέζου. Που ούτε η κουλτούρα του, ούτε φυσικά η ταπεινή προέλευση του, συνάδει με την αριστοκρατική και μπονβιβερίσια τάξη τους. Και σιγά που τα ερωτευμένα παιδιά, θα ζητήσουν και την άδεια των δυο μέχρι πρότινος θανάσιμων εχθρών με την μπαγιατεμένη λογική, που προβλέπουν πως το κορίτσι τους, αργά ή γρήγορα θα ξεθυμάνει το πάθος του και θα χωρίσει τον μελαψό Ασιάτη.

Μια υπόθεση Συμπέθερων από...την Τζακάρτα, είναι λοιπόν η περίπτωση του Ticket To Paradise, που δεν είμαι και απόλυτα βέβαιος πως θα προσέγγιζε και μάλιστα με ιδιαίτερες εισπρακτικές βλέψεις τις αίθουσες, αν δεν διέθετε αυτό το πανύψηλα σταρικό δίδυμο στην σύνθεση του. Μια ιστορία απλής, απλούστατης ιδέας, που δεν θα έδινε την ώθηση ούτε σε ένα δεύτερης διαλογής rom com, αλλά που εν προκειμένοις σπρώχνεται με τα χίλια, από την λαμπάδα του ντουέτου, ενόσω η περίεργη μοίρα προσπαθεί με όλες της τις δυνάμεις, να τους καθίσει σε διπλανά καθίσματα ξανά, όπως παλιά: Στην αποφοίτηση της πιτσιρίκας (ως φωνακλάδικα ρεντίκολα...), στην πρώτη θέση, φυσικά, της πτήσης προς Μπαλί (ως νευρωσικοί κλόουν...), στην πλώρη του σκαριού που ανοίγεται στο καταγάλανο πέλαγος (ως σαμποτέρ ζευγαροχωρίστρες...).

Είναι πόλος έλξης, για να λέμε την αλήθεια, η συμβίωση στο πανί του Clooney και της Roberts. Εκείνος, μόνιμα απορημένος και έντεχνα ατημέλητος, μα πάντα χωστός, είτε φορώντας βερμούδες, είτε σμόκιν, εκείνη, με αυτή την γνώριμη αχαροσύνη στο βήμα, μα ελκυστική σαν πανίσχυρος μαγνήτης, μέσα στα πανάκριβα της σύνολα. Ούτε το απόλυτα προβλέψιμο σενάριο, με τις αναμενόμενες κλισέ συγκρίσεις της κραταιάς Δύσης και της πάμφτωχης Τριτοκοσμίας, ούτε η ρηχή σκηνοθεσία του Ol Parker, που εδώ δεν αβαντάρεται από τις πενιές των Abba όπως στο Mamma Mia 2, κάνουν την διαφορά. Αυτή ορίζεται, υπάρχει και συντηρείται μέχρι τέλους, μόνο από τον George και την Julia. 

Που και βέβαια μεγάλωσαν ηλικιακά (61 και 54 αντίστοιχα) αλλά αυτό δεν φαίνεται να νοιάζει και κανέναν κυριευμένο από χολιγουντιανή νοσταλγία θεατή, από όσους συμβάδισαν μαζί τους εδώ και τρεις δεκαετίες. Οι νεότεροι σινεφίλ πιθανότατα θα στρίψουν κεφαλή. Δεν θα τους πει πολλά ο ξέφρενος χορός δύο ημιγεροντακίων κάτω από τους ρυθμούς του Jump Around. Εγώ πάλι είμαι μαζί τους σε αυτή την παραδεισένιου φόντου ξανανιότη. Jump Up, Jump Up and Get Down. Όπως τότε...