Το Μυστικό Μας
του Yuval Adler. Με τους Noomi Rapace, Joel Kinnaman, Chris Messina, Amy Seimetz.
Ο Θάνατος και η Κόρη
του zerVo (@moviesltd) 
Το ημερολόγιο δείχνει 2013. Ο κορυφαίος κινηματογραφιστής της μετά μιλένιουμ εποχής, μοιράζει αμέτρητα ηθικά διλήμματα στο εκράν, με μια ακόμη σπουδαία ταινία του, που στην θεματική της βάση προσεγγίζει το ευαίσθητο ζήτημα της αυτοδικίας, όπως την αντιλαμβάνεται ένας ταλαιπωρημένος ψυχικά πατέρας που η θυγατέρα του έχει εξαφανιστεί, προς το πρόσωπο εκείνου που για όλους, πλην της αστυνομίας, θεωρείται δεδομένα ως ο απαγωγέας. Ένα εξαιρετικής γραφής φιλμ που δανείζει πάμπολλα στοιχεία σε μια ακόμη κινηματογραφική περίπτωση απόδοσης δικαιοσύνης, κάτι που από μόνο του είναι αρκετό για να ανεβάσει την τωρινή παραλλαγή, τουλάχιστον στο επίπεδο του ανεκτού.
Δεκαπέντε χρόνια έχουν περάσει από το πέρας του δευτέρου μεγάλου πολέμου. Η Μάγια, Ρουμάνα μετανάστης στις Ηνωμένες Πολιτείες, απολαμβάνει μια καινούργια, ήρεμη ζωή, πλάι στον αγαπημένο της σύζυγο Λιούις, έναν διακεκριμένο και αγαπητό σε ολόκληρη την κοινότητα των αστικών προαστείων γιατρό, που γνώρισε ενόσω εκείνος εργαζόταν ως εθελοντής στην Ευρώπη και το ήσυχο αγοράκι τους, τον Πάτρικ.
Μια νηνεμία που θα διαλυθεί μονομιάς, από την στιγμή που εκείνη θα αντιληφθεί την ύπαρξη ενός άντρα, όπως πιστεύει, πρωταγωνιστή της πιο τρομακτικής εμπειρίας της ζωής. Της μοιραίας νύχτας που αιμοσταγής διμοιρία των Ναζί, εισέβαλλε στο χωριό της και αφού βίασε όλες τις γυναίκες, τις δολοφόνησε εν ψυχρώ, με εκείνη να γλυτώνει σαν από θαύμα τον βέβαιο θάνατο. Και παρότι ο γείτονας εμφανίζεται με την ταυτότητα ενός Ελβετικής καταγωγής εργάτη στο τοπικό εργοστάσιο, η Μάγια είναι απόλυτα βέβαιη, πως αυτός ήταν ο αρχηγός της ομάδας των μεθυσμένων Ες Ες που προκάλεσε την ομαδική σφαγή.
Δυναμική, αποφασιστική και δίχως να το συζητήσει με κανέναν, η ζορισμένη ψυχικά γυναίκα αφού επιτεθεί στον ανυποψίαστο Τόμας Στάινμαν, θα τον πάρει αιχμάλωτο στο υπόγειο της οικίας της, επιθυμώντας τόσο να του αποσπάσει την ομολογία της ενοχής, όσο και να τον τιμωρήσει για το δεινό που της προκάλεσε. Μια κίνηση που από την πρώτη κιόλας στιγμή θα βρει ενάντιο τον ανθρωπιστή συμβίο της, ειδικά όταν για την βαρύτατη κατηγορία στο πρόσωπο του "Ελβετού", που αρνείται τα πάντα, δεν υπάρχει η παραμικρή απόδειξη πέραν των εφιαλτικών αναμνήσεων.
Και κάπως έτσι το κελάρι ενός σπιτιού σε μια γειτονιά που δεν ακούγεται κιχ στις ώρες κοινής ησυχίας, θα μετατραπεί σε δικαστήριο, όπου ο χειροπόδαρα δεμένος κατηγορούμενος καλείται να απολογηθεί για τα αίσχη που κατάφερε φορώντας την στολή των Γερμανών εισβολέων στην Βαλκανική. Αλήθεια? Ψέμα? Φαντασίωση ενός θύματος που το τραύμα στην ψυχή του είναι τόσο βαθύ, σε σημείο που παντού να αναγνωρίζει ένστολους φονιάδες? Εκεί ακριβώς, στην τάση της αμφιβολίας, κρύβεται το κλειδί που διαχωρίζει την περίπτωση του The Secrets We Keep από παρόμοιες δημιουργίες του σωρού, που πολυλογούν με αμέτρητα χρονικά πέρα δώθε για να στήσουν την υπόθεση τους.
Εδώ αντιθέτως, η επιστροφή της εικόνας στο παρελθόν δεν υπάρχει, τουλάχιστον δεν ξεπερνά κάποια ελάχιστα δευτερόλεπτα τεχνηέντως θολωμένης εικόνας, στοιχείο που όχι απλά δεν βοηθά στην αποκατάσταση της αλήθειας, αλλά κάμει ακόμη πιο fuzzy το περιβάλλον, μεγεθύνοντας πιότερο την πιθανότητα η Ρουμάνα να σφάλλει τραγικά. Είναι η στιγμή που οι παλμοί στο περιοριστικών, ελάχιστων τετραγωνικών μέτρων υπόγειο, ανεβαίνουν, ενώ ο κοινωνικός περίγυρος στενεύει ολοένα και πιο πολύ τον κλοιό γύρω από την οικία των Stowe υποθέτοντας πως κάτι πολύ παράξενο κρύβουν οι τοίχοι του. Η ανάδραση της συμπεριφοράς του χαμηλών τόνων γιατρού, που αγνοεί το φρικιαστικό χθες της κυράς του - εύκολα η καλύτερη ερμηνεία του έργου από τον εξαιρετικό και υποτιμημένο ρολίστα Chris Messina - είναι και εκείνη που ανοίγει τον δρόμο προς την τελική έξοδο - λύτρωση για κάποιους, παθογενής τιμωρία της παρελθούσας φρίκης, κατ άλλους.
Φυσικά και δεν φτάνει σε λέβελ Prisoners, ούτε και το επιδιώκει άλλωστε, αυτό το προσεγμένης κινηματογράφησης και λεπτομερούς αναπαράστασης της περιόδου b-movie, που υπογράφει ο άσημος Ισραηλινός Yuval Adler. Πετυχαίνει όμως, μέσα από την επιμελή σκηνοθεσία, το σφιχτό σενάριο και τους μελετημένους διαλόγους, να μοιράσει αμέτρητους επαμφοτερισμούς και αμφιταλαντεύσεις στον θεατή, γύρω από την σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον μορφονιό Θάνατο (έμπειρος ο Robocop, Joel Kinnaman) και την εκφραστική Κόρη (το πρώτο κορίτσι με το τατουάζ, Σκανδιναβή Noomi Rapace, που δεν εγκαταλείπει την μάχη της διεθνούς διάκρισης). Έστω και με μικρά μικρά θεματάκια στις υποπλοκές, πρόκειται για ένα αξιοπρεπές δράμα, που εστιάζει στα υπαρκτά τραύματα, ρατσιστικής δράσης και πρόκλησης, δικαιούμενο τουλάχιστον μιας ευκαιρίας θέασης.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 22 Οκτωβρίου 2020 από την Odeon!
