της Céline Sciamma. Με τους Zoé Héran, Malonn Lévana, Jeanne Disson
Ευαίσθητη και εύθραυστη
του zerVo
Εξαιτίας του επαγγέλματος των γονιών της, η μικρή Λορ, είναι αναγκασμένη κάθε τρεις και λίγο να μετακομίζει καινούργια περιοχή, γεγονός που δεν της δίνει την δυνατότητα της σταθερότητας, βασική προϋπόθεση για την δημιουργία μόνιμων φιλιών. Στο τελευταίο τους σπίτι, κάπου στην Παρισινή ύπαιθρο, η δεκάχρονη θα πάρει το ρίσκο, προκειμένου να κερδίσει τις εντυπώσεις της παρέας, να υποδυθεί το αγόρι, τον Μικέλ, άλλωστε η εξωτερική της εμφάνιση ακόμη δεν της το απαγορεύει ακόμη, συνεπώς εύκολα θα ξεγελάσει τους συνομηλίκους της. Το ζήτημα θα προκύψει όταν προκειμένου να καλύψει το αρχικό ψέμα, θα πρέπει να επινοεί διαρκώς ένα καινούργιο παραμύθι, που θα σκεπάσει το προηγούμενο.
Κι έτσι η πανέξυπνη πιτσιρίκα, και την μικρή αδελφούλα της θα βάλει στο κόλπο, με κάθε αντάλλαγμα και αγορίστικα ρουχαλάκια θα φροντίσει να φορά και όπου προκύψει τσαμπούκας θα δηλώσει πρώτη το παρόν. Μέρα με την ημέρα όμως κι όσο το καλοκαίρι περνά, θα πλησιάσει η στιγμή που τα πάντα θα πρέπει να μπουν στην θέση τους, κάτι για το οποίο το αγοροκόριτσο δεν είναι ακόμη έτοιμο. Ούτε φυσικά η ζορισμένη από τις διαρκείς μετακινήσεις φαμίλια της. Ευαίσθητη η σινε νουβέλα που περιγράφει με τρυφερότητα και σεβασμό στην ηλικία της ηρωίδας η Γαλλίδα Celine Sciamma, εστιάζοντας στις εσωτερικές ψυχικές αλλαγές που συντελούνται στο μυαλό ενός ατόμου που διανύει τα προεφηβικά του χρόνια. Αναστάτωση δεδομένη αν αντιληφθούμε πως ακόμη το παιδί δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμη το φύλο του - ακόμη και οι ομαδικές αθλητικές εκδηλώσεις μέχρι τα 12, τελούνται με την κοινή συμμετοχή και των αρσενικών και των θηλυκών - και βρίσκεται σε φάση αναζήτησης.
Για πες: Αυτή ακριβώς την φιγούρα του όχι ακόμη κατασταλαγμένου προσώπου, σε ότι αφορά την σεξουαλικότητα του - ελαφρώς νωρίς για να τα λέμε και με τους φυσικούς κανόνες - υποδύεται με εκπληκτική άνεση η μικρή Zoe Heran, που καταφέρνει να παίξει και το boy (κυρίως) και το girl, με ξεχωριστό ρεαλισμό. Το προβληματάκι που τίθεται στην περίπτωση του Tomboy, είναι πως θα μπορούσε να σταθεί πολύ καλύτερα ως μια περιεκτική μικρού μήκους παραγωγή, από το να παρατραβά και να ανακυκλώνει τα ίδια περιστατικά στην ζωή της Λορ / Μικέλ, από την στιγμή που αποφασίζει να ξεστομίσει το ψέμα, μέχρι την ώρα της (εξευτελιστικής για μια τόσο εύθραυστη ψυχή) αποκάλυψης.
Στις δικές μας αίθουσες, 6 Οκτωβρίου 2011 από την Feelgood
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική