Movies Ltd

Για έναν «Μικρό Πρίγκηπα» που παλεύει μέχρι τέλους να προστατεύσει τον «πλανήτη του»! Ένα συγκινητικό δράμα για ένα παιδί που βλέπει τα όνειρά του να γκρεμίζονται. Μια ξεχωριστή ταινία για τη φιλία, το δικαίωμα στην ύπαρξη και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα που αποθεώθηκε από τους κριτικούς είναι το φιλμ Γκαγκάριν (Gagarine). Βραβείο σκηνοθεσίας στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας. Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, ένα από τα οικιστικά συγκροτήματα που περιβάλλουν το Παρίσι, ήταν κι αυτό που ονομάστηκε «Γιούρι Γκαγκάριν», προς τιμήν του πρώτου ανθρώπου που απελευθερώθηκε από την βαρύτητα της Γης και βγήκε στο Διάστημα. Μάλιστα ο ίδιος ο Σοβιετικός κοσμοναύτης πήγε στη Γαλλία και εγκαινίασε το φιλόδοξο συγκρότημα των 370 διαμερισμάτων. Όμως τα χρόνια περνάνε για όλους, πλούσιους και φτωχούς, άσημους και διάσημους, και τα όνειρα των ανθρώπων ξεφτίζουν. Μισόν αιώνα μετά την ανέγερσή του, το συγκρότημα Γκαγκάριν ήταν απαξιωμένο και υποβαθμισμένο. Οι οικογένειες που κατοικούσαν σ’ αυτό άρχισαν να το εγκαταλείπουν, όταν αποφασίστηκε η κατεδάφισή του. Όμως, ένα μικρό αγόρι, ο Γιούρι, που ονειρεύεται να γίνει αστροναύτης και φέρνει υπερήφανα το όνομα του πρώτου ανθρώπου που κοίταξε τη Γη από ψηλά, δεν συμφωνεί, και με τους φίλους του, τα παιδιά των τελευταίων ενοίκων του Γκαγκάριν, προσπαθεί να σώσει το συγκρότημα από την κατεδάφιση. Στην πραγματικότητα αγωνίζεται, με την αγνότητα και τον αυθορμητισμό της ηλικίας του για μια θέση στον ήλιο, για το δικαίωμα να ζει, αυτός και οι φίλοι του στην υποβαθμισμένη και συκοφαντημένη γειτονιά τους, που είναι τόσο κοντά στην Πόλη του Φωτός, στη λαμπερή πρωτεύουσα της Γαλλίας, αλλά και τόσο μακριά. Ο Γιούρι είναι ένας «Μικρός Πρίγκηπας» που παλεύει μέχρι τέλους να προστατεύσει τον «πλανήτη του». Που ζει μέσα στη φτώχια αλλά ονειρεύεται για κάτι καλύτερο, κοιτώντας με το τηλεσκόπιο του τα αστέρια.

Την ταινία σκηνοθετεί το δίδυμο Fanny Liatard, Jérémy Trouilh. Πρωταγωνιστούν οι Alseni Bathily, Lyna Khoudri, Jamil McCraven.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Οκτωβρίου 2021 από την Weird Wave!

Ο νόμος της Σαρία! Γύρισε την ταινία Δεν Υπάρχει Κακό (Sheytan vojud nadarad / There Is No Evil) κρυφά από ένα καθεστώς που του απαγόρευσε να σκηνοθετεί. Κέρδισε πανηγυρικά τη Χρυσή Άρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου 2020 δίχως να την παραλάβει, εξαιτίας της απαγόρευσης εξόδου του από το Ιράν. Περισσότερο από κάθε πολιτική δήλωση, ο σπουδαίος Mohammad Rasoulof υπερασπίζεται την αδιαπραγμάτευτη ανάγκη για ελεύθερη καλλιτεχνική έκφραση, μέσα από 4 καθηλωτικές βινιέτες αλλά κυρίως με μια ανάσα σινεμά ικανή να σπάει όρια και τείχη. Τέσσερεις καθηλωτικές βινιέτες, γυρισμένες κρυφά από το καθεστώς Αχμαντινετζάντ, επιχειρούν να ζυγίσουν τον ανθρώπινο αντίκτυπο της διαρκούς απειλής των πολιτικών διώξεων και της θανατικής ποινής στο σύγχρονο Ιράν. Αψηφώντας την απαγόρευση να γυρίζει ταινίες αλλά και να ταξιδέψει έξω από τα σύνορα της πατρίδας του, ο Rasoulof αντιστέκεται έμπρακτα και σθεναρά μέσα από την τέχνη του.

Πρωταγωνιστούν οι Baran Rasoulof, Mohammad Seddighimehr, Zhila Shahi.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Οκτωβρίου 2021 από την Ama Films!

Ας γίνει μακελειό! Μετά τη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία του κινηματογραφικού του ντεμπούτου, ο δημοφιλής και πολύπλοκος χαρακτήρας της Marvel, Venom, επιστρέφει για να αντιμετωπίσει έναν παρανοϊκό και αιμοβόρο αντίπαλο στην θεαματική και καταιγιστική περιπέτεια Venom: Let There Be Carnage. Ο ρεπόρτερ Eddie Brock πασχίζει να προσαρμοστεί με τον εξωγήινο συμβιωτή του Venom, που σε αντάλλαγμα τον προικίζει με τις υπερδυνάμεις ενός δολοφονικού βιτζιλάντε. Η καριέρα του Brock ανακάμπτει όταν εξασφαλίζει τη συνέντευξη του κατά συρροή δολοφόνου και θανατοποινίτη Cletus Kasady. Τα πράγματα γίνονται έκρυθμα, όταν στο σώμα του παρανοϊκού Cletus εισχωρεί ο ακόμα πιο παρανοϊκός συμβιωτής Carnage.

O Tom Hardy ενσαρκώνει ξανά τον διπλό ρόλο του Eddie - Venom και πρωταγωνιστεί δίπλα στον εξαιρετικό Woody Harrelson (The People vs. Larry Flynt), που θα φιλοξενήσει τον λυσσαλέο ξενιστή Carnage. Το πολυαναμενόμενο σίκουελ σκηνοθετεί ο άριστος στην ερμηνεία χαρακτήρων με την τεχνική του performance capture Andy Serkis. Συμπρωταγωνιστούν οι Michelle Williams (Blue Valentine) και Naomie Harris (Moonlight). Το σενάριο φέρει την υπογραφή της Kelly Marcel (Saving Mr. Banks) με τη συμμετοχή και του Tom Hardy στη σύλληψη της ιστορίας.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Οκτωβρίου 2021 από την Feelgood Ent.!

Οι καλύτεροι φίλοι για πάντα. Όσο κρατήσουν οι μπαταρίες! Μπορεί ο Ρον να χάλασε, αλλά τελικά έφτιαξε, παρέα με τον Μπάρνεϊ, μία καταπληκτική φιλία, που είναι στο επίκεντρο αυτής της ξεκαρδιστικής περιπέτειας κινουμένων σχεδίων. Με φόντο έναν κόσμο που κατακλύζεται από τα κοινωνικά δίκτυα, η ταινία παρακολουθεί τις περιπέτειες ενός παράξενου διδύμου, που απαρτίζεται από ένα αδέξιο γυμνασιόπαιδο και μία υπερσύγχρονη συσκευή τεχνητής νοημοσύνης με πολλά ελαττώματα. Οι δύο αταίριαστοι αυτοί ήρωες θα ανακαλύψουν το νόημα της φιλίας και της αποδοχής του διαφορετικού. Μία αστεία και συγκινητική ιστορία με επίκαιρα μηνύματα για παιδιά και γονείς είναι το φιλμ Ο Ρόν Χάλασε (Ron's Gone Wrong). Ζούμε στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης και η ζωή του Μπάρνεϊ, ενός συμπαθητικού, αλλά κοινωνικά αδέξιου μαθητή γυμνασίου, είναι δύσκολη. Μέχρι που αποκτά τον Ρον, μία υπερσύγχρονη, ομιλούσα ψηφιακή συσκευή, που συστήνεται ως «ο Καλύτερος φίλος του, έτοιμος για χρήση». Οι δυσλειτουργίες, όμως, του Ρον τους μπλέκουν σε μια γεμάτη δράση συναρπαστική περιπέτεια, που θα τους μάθει τι είναι η αληθινή φιλία.

Η πρώτη ταινία κινουμένων σχεδίων της Locksmith Animation τιμά την έννοια της φιλίας. Σκηνοθετούν οι Sarah Smith, Jean-Philippe (JP) Vine, Octavio E. Rodriguez και ακούγονται οι φωνές των Zach Galifianakis, Jack Dylan Grazer, Olivia Colman, Ed Helms, Justice Smith, Rob Delaney, Kylie Cantrall, Ricardo Hurtado, Marcus Scribner, Thomas Barbusca.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Οκτωβρίου 2021 από την Feelgood Ent.!

Ας γίνει η αλήθεια, προκατάληψη! Βασισμένη σε μια πραγματική ιστορία και έχοντας παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην πιο πρόσφατη Μπερλινάλε, έρχεται η δραματική ταινία Minamatas, που σκηνοθετεί ο Αμερικάνος κινηματογραφιστής Andrew Levitas. Η ταινία παρουσιάζει τις τελευταίες ημέρες, αλλά και τα τελευταία έργα του φημισμένου φωτογράφου Γιουτζίν Σμιθ, που στα τέλη της δεκαετίας του 70 ταξίδεψε ίσαμε την μακρινή Ιαπωνία, ως απεσταλμένος της επιθεώρησης Λάιφ και εγκαταστάθηκε στο μικρό χωριό Μιναμάτα, προκειμένου να τεκμηριώσει την υπόθεση της δηλητηρίασης από υδράργυρο των κατοίκων της, χάρη στην απόρριψη τοξικών ουσιών της άπληστης τοπικής βιομηχανίας Κίσο Κορπ. Η πανίσχυρη αυτή υπόθεση, που τονίζει την δύναμη που κρύβει πίσω του το φωτορεπορτάζ, ακόμη δεν έχει αποκτήσει επίσημη ημερομηνία εξόδου στις διεθνείς αίθουσες.

Μια δυνατή πρωταγωνιστική στιγμή, μετά από καιρό, για τον δαιμόνιο Johnny Depp, που στους υποστηρικτικούς ρόλους έχει μαζί του τους Hiroyuki Sanada, Tadanobu Asano, Katherine Jenkins, Jun Kunimura, Lily Robinson, Ryo Kase, Akiko Iwase, Minami και τον Bill Nighy.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Οκτωβρίου 2021 από την Feelgood Ent.!

Θα επιβιώσουμε και από αυτό! Η ευρωπαϊκή συμπαραγωγή μεταξύ Βοσνίας Ερζεγοβίνης, Αυστρίας, Ρουμανίας, Ολλανδίας, Γερμανίας, Πολωνίας, Γαλλίας, Νορβηγίας και Τουρκίας, Κβο Βάντις, Άιντα? (Quo Vadis, Aida?), έκανε την πρεμιέρα της στο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Βενετίας και στη συνέχεια προβλήθηκε στο Φεστιβάλ του Τορόντο. Ήταν υποψήφια για Όσκαρ Διεθνούς Ταινίας καθώς και για BAFTA Σκηνοθεσίας και Ξενόγλωσσης Ταινίας. Στο ενδιάμεσο κέρδισε το Βραβείο Κοινού και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας στο Φεστιβάλ Les Arcs, καθώς και το Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ του Ρότερνταμ. Κέρδισε επίσης το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας σε πολλά άλλα Διεθνή Φεστιβάλ (Göteborg, Miami, Antalya, El Gouna, Arras, Vilnius, Sofia, Fribourg). Επιπλέον, κέρδισε και το Βραβείο Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας στα αμερικάνικα Independent Spirit Awards. Η σκηνοθέτης και σεναριογράφος Jasmila Zbanic μετά από το βραβευμένο με τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου ντεμπούτο της Σαράγεβο Σ’ Αγαπώ (Grbavica), επιστρέφει για άλλη μια φορά σε ένα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της πρόσφατης Ευρωπαϊκής Ιστορίας, αυτή τη φορά με τη μορφή ενός συγκλονιστικού πολιτικού θρίλερ. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία διαδραματίζεται το καλοκαίρι του 1995, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Σρεμπρένιτσα στη Βοσνία από τον στρατό της Σερβίας. Η Άιντα εργάζεται ως διερμηνέας για τις δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών που βρίσκονται στην περιοχή για τη διατήρηση της ειρήνης. Καθώς ο κλοιός πολιορκίας της πόλης σφίγγει, η Άιντα θα πρέπει να πάρει αποφάσεις ζωής και θανάτου για τον εαυτό της και την οικογένειά της. Καθόλου τυχαία ο τίτλος παραπέμπει στο περίφημο δίλημμα του Απόστολου Πέτρου όταν εγκατέλειπε τη Ρώμη κατά τη διάρκεια των χριστιανικών διωγμών.

Η Zbanic με οδηγό την σπαρακτική ερμηνεία της Jasna Djuricic βάζει σε λειτουργία έναν ωρολογιακό μηχανισμό ακριβείας ξετυλίγοντας με δραματική ακρίβεια το χρονικό ενός προμελετημένου εγκλήματος όπου το προσωπικό δράμα συμπλέκεται τραγικά με τον μεγάλο καμβά της Ιστορίας σε ένα από τα κορυφαία πολιτικά δράματα του παγκόσμιου κινηματογράφου.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Οκτωβρίου 2021 από την One from the Heart!

Από άλλο γαλαξία! Το πιο αγαπημένο κόμικ της Λατινικής Αμερικής, ο Κοντορίτο (Condorito), έρχεται για πρώτη φορά στο σινεμά με μία διασκεδαστική περιπέτεια κινουμένων σχεδίων. Τη σκηνοθεσία συνυπογράφει ο Alex Orrelle που έχει συνεργαστεί με την Pixar σε μοναδικές ταινίες, όπως «Οι Απίθανοι». Σε ένα ταπεινό και γραφικό χωριό στις ρίζες των Άνδεων, ένα δημοφιλές πουλί, ο Κοντορίτο περνάει καλά. Παίζει στην ποδοσφαιρική ομάδα, όλοι (σχεδόν) τον αγαπούν και βγαίνει με την πιο όμορφη κοπέλα του χωριού, τη Γιαγίτα. Δυστυχώς τα πράγματα παίρνουν άσχημη τροπή, όταν, εξαιτίας μίας αθώας φάρσας που στήνει ο Κοντορίτο, η Ντόνια Τρεμεμπούντα, η μαμά της Γιαγίτα, πέφτει θύμα απαγωγής από εξωγήινους. Η Γιαγίτα αποφασίζει να τον χωρίσει, και ο αντίπαλος του Κοντορίτο, ο Πέπε Κορτιζόνα, βρίσκει το κατάλληλο έδαφος για να την αποπλανήσει. Προκειμένου να ξανακερδίσει την καρδιά της Γιαγίτα, ο Κοντορίτο και ο ανιψιός του Κονέ, φεύγουν στο διάστημα για να σώσουν τη μέλλουσα πεθερά και τον ίδιο τον πλανήτη.

Τον Αύγουστο του 1949, ο Ρενέ Ρίος Μποτιλέρ, γνωστός με το ψευδώνυμο Πέπο, συστήνει τον Κοντορίτο, έναν ανθρωπόμορφο κόνδορα με αίσθηση του χιούμορ. Ο Κοντορίτο ήταν ένας έξυπνος και σκανταλιάρης φαρσέρ. Ξεπέρασε τα σύνορα της γενέτειρας του, της Χιλής, και έγινε ένας από τους πιο δημοφιλείς και θρυλικούς ήρωες κόμικς της Λατινικής Αμερικής. Χάρη στο σατανικό του χιούμορ, ο Κοντορίτο άφησε το σημάδι του στην ποπ κουλτούρα, όχι μόνο στη Χιλή αλλά και σε όλες τις ισπανόφωνες χώρες.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Οκτωβρίου 2021 από την Tanweer!

Και λέγε λέγε, λέγε λέγε...

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Η γατούλα που χασμουρήθηκε

Ο Hong Sang-soo γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου του 1960 στη Σεούλ της Νότιας Κορέας. Είναι γνωστός ως ο Woody Allen της Νότιας Κορέας. Την πρώτη του ταινία την γύρισε το 1996. Και μέσα σε 25 χρόνια καριέρας έχει γυρίσει 24 ταινίες μυθοπλασίας μεγάλου μήκους! Πολυγραφότατος λοιπόν ο τύπος. Και αγαπημένος των μεγάλων φεστιβάλ. Έχει συμμετάσχει με ταινίες του: 9 φορές στο φεστιβάλ Καννών, 5 φορές στο φεστιβάλ Βερολίνου και 2 φορές στο φεστιβάλ Βενετίας. Ο αγαπημένος του καλλιτέχνης είναι ο Cezanne.

Αυτή – αν δεν κάνουμε λάθος – είναι μόλις η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του που βλέπουμε εμπορικά στην Ελλάδα. Η πρώτη ήταν το «Στη χώρα των άλλων» (Da-reun na-ra-e-seo / In Another Country, 2012) που βγήκε στην Ελλάδα τον Ιανουάριο του 2014, με πρωταγωνίστρια την Isabelle Huppert. Και η δεύτερη το «Η επόμενη μέρα μιας σχέσης» (Geu-hu / The Day After, 2017), που στην Ελλάδα προβλήθηκε τον Δεκέμβριο του 2018. Τούτη η ταινία του έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο φεστιβάλ Βερολίνου του 2020, όπου συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα, τιμώμενη τελικά με το βραβείο σκηνοθεσίας. Κι αυτή είναι η έβδομη από τις οχτώ τελευταίες ταινίες του στην οποία πρωταγωνιστεί η Kim Min-hee. Ο 61χρονος σκηνοθέτης χώρισε με τη γυναίκα του και ζει πλέον με την πρωταγωνίστριά του, τη θεά Kim Min-hee, 39 Μαΐων παρακαλώ, την οποία λατρέψαμε κυρίως στην «Υπηρέτρια», το αριστούργημα του Park Chan-wook. Το... κακό ξεκίνησε το 2015, όταν οι δυο τους συνεργάστηκαν για πρώτη φορά στα γυρίσματα της ταινίας «Right Now, Wrong Then».

Η υπόθεση: Η Γκαμχί είναι μια 30something παντρεμένη γυναίκα, που κατά πως φαίνεται βαριέται κάπως. Μετά από πέντε χρόνια ευτυχισμένου ( ; ) γάμου, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν έχει μείνει μόνη της ούτε για μία μέρα, ο σύζυγός της φεύγει για δουλειές. Η Γκαμχί εκμεταλλεύεται την κατάσταση και αποφασίζει να βγει έξω, να ξεσκάσει. Αρχικά, πηγαίνει στο σπίτι της Γιουνγκσόν, η οποία ζει έξω από τη Σεούλ και μοιράζεται το σπίτι της με μια συγκάτοικο, την Γιουνγκί. Οι τρεις τους τρώνε και συζητούν έως ότου ένας νέος γείτονας, τις διακόπτει για να απαιτήσει να πάψουν να ταΐζουν τις αδέσποτες γάτες της περιοχής, καθώς αυτό ενοχλεί τη γυναίκα του. 

Μετά, η Γκαμχί επισκέπτεται την Σουγιούνγκ, μια δασκάλα πιλάτες και κακή μαγείρισσα, η οποία γουστάρει τον γείτονα που μένει στο από πάνω της διαμέρισμα και θέλει να απαλλαγεί από έναν νεαρό ποιητή, που την ενοχλεί διαρκώς ύστερα από ένα βράδυ όπου, όντας μεθυσμένη, κοιμήθηκε μαζί του. Τέλος, πηγαίνοντας σινεμά, η Γκαμχί πέφτει πάνω στην Γουουζίν, η οποία είναι παντρεμένη με έναν πετυχημένο συγγραφέα, με τον οποίο παλιά η Γκαμχί είχε σχέση.

Η άποψή μας: Θα ξεκινήσω το κείμενό μου για τη συγκεκριμένη ταινία, αντλώντας έμπνευση από κάτι που βρήκα στα trivia του φιλμ στο imdb. Αναφέρει λοιπόν η αγαπημένη κινηματογραφική βίβλος πως τα 77 λεπτά της ταινίας είναι δομημένα με 28 σκηνές, με μέσο όρο για κάθε σκηνή τα δύο λεπτά και 45 δευτερόλεπτα. Η σύγκριση με τον μέσο όρο των ταινιών για το 2021 (έως τώρα) είναι πολύ χαρακτηριστική: κάθε ταινία έχει 2000 σκηνές (ας το θέσω πιο λιανά – cuts) με διάρκεια για κάθε σκηνή λιγότερο από 3 δευτερόλεπτα!!! Εντάξει, ευτυχώς δεν βομβαρδίζεται ο αμφιβληστροειδής μας με καταιγιστικό μοντάζ, αλλά ο φίλος μας πάει στο άλλο άκρο, με πλάνα – σεκάνς που... ξεχειλώνουν. 

Κι έστω ότι γινόταν κάτι σε κάθε μία από αυτές τις σκηνές, να πεις, οκ, μια χαρά ο μάγκας, κάτι μας δείχνει, κάτι μας λέει, κάτι γίνεται. Εδώ, τίποτα. Λόγια, λόγια, λόγια, συζητήσεις κάζουαλ, χαλαρές, χωρίς να διακυβεύεται κάτι, χωρίς να περνάει κάτι στον θεατή, εκτός από τη βαρεμάρα. Αν αυτός ήταν ο στόχος του σκηνοθέτη, να μας δείξει δηλαδή την μπαναλιτέ της καθημερινότητας, τότε τα κατάφερε και με το παραπάνω. Θέλω να πω – επειδή γίνονται και κάποιες παράλογες συγκρίσεις με το σινεμά του Éric Rohmer: καμία σχέση. Και δεν μπορείς να πεις ότι χρησιμοποιεί σύμβολα για να μας μεταφέρει κάτι σε δεύτερο επίπεδο: μπα. Σαν να πήρα εγώ το κινητό μου κι αποφάσισα να κινηματογραφήσω τη γυναίκα μου σε τρεις επισκέψεις της σε φίλες. 

Εντάξει, μια φυσικότητα την πετυχαίνει ο Sang-soo, κι αυτό δεν είναι λίγο πράγμα, αλλά το να αφήνεις την καμερά σταθερή και στα εντελώς ξεκούδουνα να ζουμάρεις κουτουρού, έτσι, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς εμφανώς κάτι να επιθυμείς να επιτύχεις (μπορεί εσύ κάτι να θέλεις να πεις αλλά οι θεατές που δεν παραδίνουν πνεύμα και δεν αναπαύονται στην αγκαλιά του Μορφέα, μπορεί και να αναρωτηθούν του τύπου wtf) ε, δεν αποτελεί και θετικό πρόσημο για την ταινία. Ο Hong Sang-soo εκτός από τη σκηνοθεσία, υπογράφει και το σενάριο και τη μουσική και το μοντάζ (το ποιο;;;;; ). Και ναι, ωραίο εύρημα – λέμε τώρα – να μας δείχνει τους άντρες της ταινίας πλάτη και μπορεί μέσα από τον ολοκληρωτικά παρόντα και μάλλον αδιάφορο λόγο να βγαίνει ένα κάποιο φεμινιστικό μήνυμα, αλλά ακόμα και τα 77 λεπτά τούτης της ταινίας, είναι αρκετά. 

Πολλοί σημαντικότεροι κριτικοί από εμένα λατρεύουν το σινεμά του συνολικά κι αυτήν την ταινία πιο συγκεκριμένα, αλλά it’s not my kind of tea. Κι επίσης, οτιδήποτε κορεάτικο δεν είναι τρέντι και σούπερ γουάου και τέτοια, έτσι; Καλά τα «Παράσιτα», καλό το «Παιχνίδι του καλαμαριού», θεοί οι Kim Jee-woon, Park Chan-wook, Bong Joon-ho, Lee Chang-dong και ο μακαρίτης ο Kim Ki-duk, αλλά εδώ μιλάμε για εντελώς άλλο πράγμα

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Οκτωβρίου 2021 από την Ama Films!

"Ένα προσχέδιο μιας ποπ ταινίας"

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

"Πορνογραφία σημαίνει συνουσία, συνωμοσία στο φως των αστεριών"...

Ο Radu Jude είναι Ρουμάνος σκηνοθέτης και σεναριογράφος, που γεννήθηκε στις 28 Μαρτίου 1977, στο Βουκουρέστι. Σπούδασε Σκηνοθεσία στη ρουμανική πρωτεύουσα και ξεκίνησε την καριέρα του ως βοηθός σκηνοθέτη. Το 2006 δημιούργησε την ταινία μικρού μήκους «Lampa cu caciula» (The Tube with a Hat), η οποία απέσπασε περισσότερα από 50 διεθνή βραβεία. Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, με τίτλο «Το πιο ευτυχισμένο κορίτσι στον κόσμο» (Cea mai fericitã fatã din lume/ The Happiest Girl in the World, 2009), επιλέχτηκε σε περισσότερα από 50 διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου. Ακολούθησαν τα φιλμ «Όλοι στην οικογένειά μας» (Toata lumea din familia noastra/ Everybody in Our Family, 2012), «Αφερίμ!» (Aferim!, 2015) και «Σημαδεμένες καρδιές» (Inimi cicatrizate/ Scarred Hearts, 2016), κερδίζοντας πολλά βραβεία: την Αργυρή Άρκτο Καλύτερου Σκηνοθέτη στην Μπερλινάλε του 2015, το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Λοκάρνο 2016 και υποψηφιότητα EFA Καλύτερου Σεναριογράφου. Έκανε το ντεμπούτο του στο ντοκιμαντέρ με τη διεθνή πρεμιέρα του «The Dead Nation» στο φεστιβάλ του Λοκάρνο το 2017. Το 2018 γύρισε την ταινία «Αδιαφορώ αν καταγραφούμε στην ιστορία ως βάρβαροι» (Îmi este indiferent daca în istorie vom intra ca barbari/ I Do Not Care If We Go Down in History as Barbarians) η οποία τιμήθηκε με την Κρυστάλλινη Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας και το βραβείο Label Europa Cinema στο Κάρλοβι Βάρι. Και η προηγούμενη ταινία του, το «Με κεφαλαία γράμματα» (Uppercase Print, 2020), έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο φεστιβάλ Βερολίνου. Όλες του οι ταινίες μυθοπλασίας, από την πρώτη του μεγάλου μήκους, έχουν προβληθεί στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (ένα μεγάλο μπράβο στον Δημήτρη Κερκινό γι’ αυτό) και οι πέντε από τις εφτά συνολικά (μαζί με την τελευταία του) ταινίες μεγάλου μήκους, έχουν κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα τους στο φεστιβάλ Βερολίνου!!!

Το Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του τελευταίου φεστιβάλ Βερολίνου, όπου τιμήθηκε με τη Χρυσή Άρκτο καλύτερης ταινίας! Η προβολή της στη Ρωσία έχει απαγορευτεί επειδή, λέει, προωθεί την πορνογραφία!!!

Η υπόθεση: Η Έμι, καθηγήτρια ιστορίας σε ένα πολύ καθώς πρέπει σχολείο, βλέπει την καριέρα και την υπόληψή της να απειλούνται όταν διαρρέει στο ίντερνετ μια ερασιτεχνική ταινία ερωτικού περιεχομένου στην οποία πρωταγωνιστεί μαζί με τον σύζυγό της. Οργισμένοι γονείς απαιτούν την απόλυσή της, η Έμι όμως αρνείται να παραδώσει τόσο εύκολα τα όπλα.

Η άποψή μας: Ω ρε φίλε, πανηγύρια και γλέντια με αυτήν την ταινία! Εντελώς αταξινόμητη, με το μοναδικό άλλο πρότζεκτ που θα μπορούσα να πω πως έχει κάποια κοινά στοιχεία, μια κάποια συνάφεια, είναι το «Nymphomaniac» του φιλάρα Lars. Μια ταινία, που πρέπει να τη δεις για να καταλάβεις περί τίνος πρόκειται. Να τη δεις με τα μάτια – και το μυαλό – ανοιχτά. Γιατί, η αλήθεια είναι πως παίζει με τη φλόγα επιτούτου. Παίζει με ταμπού που ενδεχομένως αρκετοί από τους θεατές δεν θα μπορέσουν να διαχειριστούν. Αρχικά, η μορφή της ταινίας. Θα το διαβάσετε παντού: η ταινία έχει ξεκάθαρα τρία διακριτά μέρη. Εγώ θα έλεγα τρία συν ένα, για να γίνει ακόμα πιο ξεκάθαρος ο διαχωρισμός. 

Εν αρχή, το πορνό. Η τσόντα. Το sex tape. Δυο ενήλικες, ένας άνδρας και μια γυναίκα, που γαμιούνται. Εκείνη φοράει περούκα και μάσκα σε κάποιες φάσεις αλλά και μαστίγιο, έτσι, για να νοστιμέψουν τα πράγματα. Το ντεκόρ είναι αυτό ενός φτωχικού δωματίου σε μια πολυκατοικία βαλκανικού τύπου. Με μια λεπτομέρεια, που με σακάτεψε. Σε έναν τοίχο (ή στην πόρτα, δεν έχει σημασία) υπάρχει αφίσα του απίστευτου (με όλη την αρνητική σημασία της λέξης για τον γράφοντα) «Touch me not», της Ρουμάνας συναδέλφου του Jude, Adina Pintilie, που επίσης τιμήθηκε με Χρυσή Άρκτο το 2018! Τίποτα δεν είναι τυχαίο λοιπόν σε τούτη την ταινία, που ο ίδιος ο Radu την χαρακτήρισε ως κάτι ανάλογο ενός σχεδιαγράμματος για πίνακα, ως τις βασικές «γραμμές» κι όχι ως ένα ολοκληρωμένο έργο – που εντέλει εννοείται πως είναι!!! 

Η συγκεκριμένη σκηνή λοιπόν είναι γυρισμένη χωρίς να «ντρέπεται». Στήθη, πέος, αιδοίο, επαφή, πεολειχία (εδώ θα έλεγα πως ο φίλος μας έβαλε ντίλντο αλλά ντέφ' να γίνει), γαμήσι, όλα μπροστά μας, όλα ολοζώντανα, όχι με πρόθεση να σκανδαλίσουν, ίσα ίσα με μια μπαναλιτέ και με αρκετή δόση χιούμορ: με τους γονείς από το άλλο δωμάτιο να ρωτάνε διάφορα και να ξενερώνουν κάθε υπόνοια προσπάθειας ερεθισμού των θεατών. Ναι, στόχος του Jude είναι να ερεθιστούν οι θεατές του, αλλά όχι σεξουαλικά: πνευματικά. Την κρατάμε την σκηνή – εισαγωγή (πονηρούληδες) που διαρκεί λιγότερο από πέντε λεπτά και πάμε παρακάτω. Τα τρία διακριτά μέρη λοιπόν της ταινίας από εκεί και πέρα είναι: στο πρώτο, μια βόλτα στο Βουκουρέστι του (πρόσφατου) σήμερα, στο δεύτερο, ένα παιχνιδιάρικο κινηματογραφικό γλωσσάρι γεμάτο παράδοξες και σφόδρα πολιτικές ερμηνείες εννοιών και στο τρίτο, ένα λαϊκό δικαστήριο αλά sitcom με τρία διαφορετικά φινάλε. 

Πρώτο μέρος. Η ταινία γυρίστηκε την εποχή που η πανδημία του κορωναϊου βρισκόταν στο φόρτε της. Ο σκηνοθέτης, αντί να καμφθεί ή να προσπαθήσει να «μασκάρει» το πρόβλημα που η πανδημία δημιουργούσε στην ταινία του, αποφάσισε να την εντάξει κανονικότατα μέσα της. Καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας (εντάξει, εκτός από το δεύτερο μέρος που έτσι κι αλλιώς είναι αλλού) βλέπουμε ανθρώπους που φοράνε μάσκες, που χρησιμοποιούν αντισηπτικά, που κρατάνε αποστάσεις κτλ. Καθώς η καθηγήτριά μας περπατάει στους δρόμους του Βουκουρεστίου, ερχόμενη αντιμέτωπη με την χυδαιότητα σε όλο της το μεγαλείο (θα επιστρέψουμε σε αυτό), η κάμερα πολλές φορές την αφήνει να βγει εκτός κάδρου και γυρίζει πίσω να συναντήσει μια ξεφτισμένη αφίσα, ένα άδειο εστιατόριο, σημάδια μιας παλιάς κανονικότητας που έπαψε να υφίσταται, αλλά και μιας κανονικότητας που συνεχίζει: τα έργα του μετρό δίπλα σε μια εκκλησία, η κίνηση στους δρόμους κτλ. Έχει στοιχεία... road movie αυτό το τμήμα, έναν ανόθευτο νατουραλισμό, αλλά και πάρα πολύ ειρωνεία. 

Δεύτερο μέρος. Εδώ, η ταινία (ξε)φεύγει. Η ηρωίδα μας δεν υπάρχει πουθενά. Αντ' αυτής, έχουμε καμιά πενηνταριά οπτικοποιημένους ορισμούς λέξεων και εννοιών, που μπήγουν ακόμη περισσότερο το μαχαίρι στο κόκαλο. Ο σκηνοθέτης, με μια κάρτα, μας ενημερώνει πως αυτό, το δεύτερο μέρος, είναι ένα «Σύντομο λεξικό ανεκδότων, σημείων και θαυμάτων». Κι αρχίζει να πυροβολεί. Πχ, η λέξη «πίπα» είναι αυτή που ψάχνουν οι Ρουμάνοι περισσότερο στο διαδίκτυο – η δεύτερη δημοφιλέστερη σε αναζητήσεις λέξη είναι η ενσυναίσθηση!!! Άλλα λήμματα διαρκούν λιγότερο σε διάρκεια κι άλλα περισσότερο. Άλλα είναι εντελώς αφαιρετικά (κι εντάξει, ολίγον κουλά) κι άλλα είναι τρομακτικά to the point. Το ότι σε αυτό το τμήμα της ταινίας, το σινεμά παραλληλίζεται με την ασπίδα του Περσέα, μέσω της οποίας κατάφερε να κόψει το κεφάλι της Μέδουσας, είναι ανατριχιαστικά σπουδαίο. Μόνο μέσω του σινεμά μπορούμε να αντικρίσουμε τη φρίκη γύρω μας, χωρίς να μεταμορφωθούμε σε αγάλματα... Κι άλλα τέτοια. 

Τρίτο μέρος. Η καθηγήτρια, της οποίας το sex tape ανέβηκε στο διαδίκτυο, βρίσκεται στο προαύλιο του σχολείου όπου διδάσκει. Απέναντί της, γονείς των μαθητών της. Κι όχι μόνον. Υπάρχουν και... τοπικές αρχές και εκπρόσωποι διαφόρων θεσμών: ένας παπάς (με μάσκα «Ι can't breathe»!!!), ένας στρατιωτικός κτλ κτλ. Κάποιοι ζητούν την αποπομπή της από το σχολείο. Κάποιοι την υποστηρίζουν. Και η κατακλείδα αυτής της αντιπαράθεσης ουσιαστικά βγάζει το βασικό ερώτημα της ταινίας. Τι είναι χυδαίο; Είναι χυδαίο ένα βιντεάκι που έχει αποθανατίσει δύο συναινούντες ενήλικες να κάνουν σεξ; Γιατί; Μήπως είναι πιο χυδαίο το παρκάρισμα ενός τεράστιου SUV αυτοκινήτου σε διάβαση για ανάπηρους; Μήπως είναι πιο χυδαίο το γεγονός ότι κάποιος μπορεί να σε βρίσει στα καλά καθούμενα στο δρόμο επειδή του έκανες μια παρατήρηση; Μήπως είναι πιο χυδαία η βία της καθημερινότητας, η φτώχεια, η αδικία, η εκμετάλλευση; Κι εντέλει, μήπως είναι χυδαίο που έχουμε συνηθίσει και αποδεχτεί όλη αυτήν τη χυδαιότητα γύρω μας και αντιδρούμε εντελώς σεμνότυφα και υποκριτικά σε πράγματα εντελώς φυσιολογικά; 

Ναι ρε μάγκα. Ο Radu Jude φτιάχνει μια εντελώς πολιτική ταινία, με εντελώς απροσδόκητο τρόπο. Και, στην τρίτη λύση του τρίτου μέρους, με το φινάλε του, μας χαρίζει μια εντελώς απελευθερωτική κι εντελώς «γεια σου» σκηνή, που καμία Captain Marvel δεν θα μπορούσε να είχε φανταστεί, ακόμα και στα πιο άγρια και οργιώδη όνειρά της. Ένα φινάλε, που ο ίδιος ο Buñuel στα πιο βλασφημά του, θα απολάμβανε με παιγνιώδες χαμόγελο. Ένα φινάλε που με άλλον τρόπο μας λέει το πολύ απλό: θάνατος στους φασίστες! Να χαρώ εγώ.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 7 Οκτωβρίου 2021 από την Cinobo!

Οι ταινίες της θεματικής ενότητας Federico Fellini και οι ώρες προβολής τους είναι:

8 ½ Οκτώμιση

Μυθοπλασία 1963, Ιταλία / Γαλλία, 139΄ Ασπρόμαυρη, Με ήχο, Ιταλικά / Γαλλικά / Αγγλικά / Γερμανικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, Ennio Flaiano, Tullio Pinelli, Brunello Rondi Φωτογραφία: Gianni Di Venanzo Μοντάζ: Leo Catozzo Ήχος: Alberto Bartolomei, Mario Faraoni Μουσική: Nino Rota Ηθοποιοί: Marcello Mastroianni, Anouk Aimée, Sandra Milo, Claudia Cardinale, Rossella Falk, Barbara Steele, Annibale Ninchi, Guido Alberti, Giuditta Rissone, Edra Gale, Madeleine Lebeau, Mario Pisu, Rossella Como, Mario Tedeschi, Elisabetta Catalano, Polidor Παραγωγή: Federico Fellini, Angelo Rizzoli, Cineriz / Francinex Προέλευση κόπιας: Neo Films

Γυρίζοντας μια αυτοβιογραφική ταινία επιστημονικής φαντασίας, ο σκηνοθέτης Γκουίντο Ανσέλμι στερεύει από έμπνευση. Τον παραλύει μια συνολική, υπαρξιακή κρίση σχετικά με τον παραγωγό και τους συνεργάτες του, τη σύζυγο και την ερωμένη του, τον καρδινάλιο και τους κομψούς πελάτες του κέντρου ευεξίας, όπου καταφεύγει. Οι μνήμες και η φαντασία του «στήνουν» ένα υπέροχο καρναβάλι ονειρικών μορφών του ασυνείδητου, οδηγώντας τον στην αμφίβολη συνειδητοποίηση ότι το νόημα της ζωής είναι η αγάπη, ενώ της δημιουργίας είναι η απλότητα και η κοινωνικότητα. Ενσωματώνοντας στη ρευστότητα και τη δεξιοτεχνία της αφήγησης μορφές της κινηματογραφικής πρωτοπορίας και μνήμες της παράδοσης του μεγάλου μυθιστορήματος (Ρ. Μούζιλ, Τζ. Τζόυς), ο Fellini στο μνημειώδες αυτοαναφορικό αριστούργημά του καταφέρνει ό,τι ο ήρωάς του είναι ανίκανος να επιτύχει: την ωραιότερη αυτοπροσωπογραφία του καλλιτέχνη σε δημιουργικό αδιέξοδο και την «απόλυτη» ταύτιση του σκηνοθέτη με τον πρωταγωνιστή του.

Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ενδυματολογίας, Υποψήφια για Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Καλύτερης Ασπρόμαυρης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης

Που και πότε? Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2021 στις 20.00 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Νύχτες της Καμπίρια

Μυθοπλασία 1957, Ιταλία/Γαλλία, 115΄ Ασπρόμαυρη, Με ήχο, Ιταλικά / Λατινικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, Ennio Flaiano, Tullio Pinelli Φωτογραφία: Aldo Tonti Μοντάζ: Leo Catozzo Ήχος: Oscar Di Santo, Rocco Roy Mangano Μουσική: Nino Rota Ηθοποιοί: Giulietta Masina, François Périer, Franca Marzi, Dorian Gray, Amedeo Nazzari, Aldo Silbani, Mario Passante, Pina Gualandri, Polidor, Ennio Girolami Παραγωγή: Dino De Laurentis / Les Films Marceau Προέλευση κόπιας: Luce Cinecittà - CSC

Η χαρούμενη και καλόκαρδη πόρνη Καμπίρια σώζεται από πνιγμό, λίγα μόλις λεπτά αφότου ο εραστής της την έχει ρίξει στο ποτάμι, έχοντας κλέψει το πορτοφόλι της. Και ενώ αυτός εξαφανίζεται, εκείνη δεν παύει να τον αναζητεί. Είναι άραγε σύμπτωση ότι όλα τα επόμενα επεισόδια της ζωής της –μια λευκή νύχτα μ' έναν διάσημο ηθοποιό, μια συνάντηση μ’ έναν καλό Σαμαρείτη, ένας καινούργιος έρωτας που τον δέχεται διστακτικά– ακολουθούν το ίδιο σχήμα; Σ’ έναν αμείλικτα ανδροκρατικό κόσμο, θα μπορούσε ποτέ η μικροκαμωμένη, άτυχη με τους εραστές της, Καμπίρια, να συναντήσει την καλοσύνη; Τελικά η αγιογραφία «της ιερής πόρνης», ενσαρκωμένης εξαίσια από τη μούσα και σύζυγο του Fellini Τζουλιέτα Μασίνα, μπορεί μόνο να κορυφωθεί με μια διφορούμενη αποθέωση. Όταν το δράμα της τελειώνει όπως ακριβώς άρχισε, η υπαρξιακά γυμνή Καμπίρια – εγκαταλειμμένη, ανέστια και πένης– βαδίζει προς το άγνωστο, περικυκλωμένη από μια «παζολινική» αλητοπαρέα μηχανόβιων.

Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας Φεστιβάλ Καννών, Βραβείο OCIC Φεστιβάλ Καννών, Υποψήφια για Χρυσό Φοίνικα

Που και πότε? Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2021 στις 19.30 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Συνέντευξη

Μυθοπλασία 1987, Ιταλία / Γαλλία, 106΄ Έγχρωμη, Με ήχο, Ιταλικά / Ιαπωνικά / Αγγλικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini με τη συνεργασία του Gianfranco Angelucci Φωτογραφία: Tonino Delli Colli Μοντάζ: Nino Baragli Ήχος: Luciano Anzellotti, Massimo Anzellotti, Carlo Baccarini, Sergio Marcotulli, Romano Pampaloni, Paola Verde Μουσική: Nicola Piovani Ηθοποιοί: Federico Fellini, Sergio Rubini, Paola Liguori, Nadia Ottaviani, Antonella Ponziani, Pietro Notarianni, Lara Wendel, Antonio Cantafora, Maurizio Mein, Anita Ekberg, Marcello Mastroianni Παραγωγή: Ibrahim Moussa, για την Aljosha Productions Συμπαραγωγή: Cinecittà και RAIUno Προέλευση κόπιας: Luce Cinecittà - CSC

Τρεις ταινίες μέσα σε ένα ψεύτικο τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Ή μάλλον τέσσερα διαφορετικά επίπεδα συνείδησης το ότι ο κινηματογράφος του μεγάλου δημιουργού ήταν ένα μαγικό παιχνίδι κατόπτρων ανάμεσα στην πραγματικότητα του γυρίσματος και τη χίμαιρα της αυτομυθοπλασίας. Ένα συνεργείο της ιαπωνικής τηλεόρασης επιχειρεί να φιλμάρει τον Fellini επί το έργον, αλλά η συνέντευξη παρεκτρέπεται σε μια παιγνιώδη αναπόληση της πρώτης επίσκεψής του στα στούντιο της Τσινετσιτά, μια σατιρική επιστροφή του Μαστρογιάννι και της Έκμπεργκ στους ρόλους τους στην ταινία Γλυκιά ζωή, και μια αγχωτική «ξενάγηση» στο χάος μιας Felliniκής διασκευής της Αμερικής του Κάφκα, η οποία καταλήγει απότομα σε αδιέξοδο. Μοναδική αχτίδα φωτός στο σκοτάδι με το οποίο ο δημιουργός τυλίγει την κατάστασή του αλλά και το μέλλον του ίδιου του σινεμά, ένας προβολέας που ανάβει στο έρημο στούντιο!

Βραβείο 40ης Επετείου Φεστιβάλ Καννών

Που και πότε? Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2021 στις 22.00 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Η φωνή του φεγγαριού

Μυθοπλασία 1990, Ιταλία / Γαλλία, 118΄ Έγχρωμη, Με ήχο, Ιταλικά / Ιαπωνικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, ελεύθερα εμπνευσμένο από την νουβέλα "Il poema dei lunatici" του Ermanno Cavazzoni, με την συνεργασία των Tullio Pinelli και Ermanno Cavazzoni Φωτογραφία: Tonino Delli Colli Μοντάζ: Nino Baragli Ήχος: Tommaso Quatrini Μουσική: Nicola Piovani Ηθοποιοί: Roberto Benigni, Paolo Villaggio, Nadia Ottaviani, Susy Blady, Dario Ghirardi, Marisa Tomasi, Angelo Orlando, Dominique Chevalier, Nigel Harris, Eraldo Turra, Giordano Falzoni, Ferruccio Brambilla, Giovanni Javarone Παραγωγή: Mario και Vitorio Cecchi Gori, C.G. Group Tiger Cinematografica / Cinemax Συμπαραγωγή: RAI Προέλευση κόπιας: Luce Cinecittà - CSC

Στο κύκνειο άσμα του Fellini, ένας πρώην τρόφιμος ψυχιατρείου, ο Ίβο, προσπαθεί μάταια να κατακτήσει την ξανθιά Αλντίνα που την ταυτίζει με τη σελήνη, την αιτία της τρέλας του. Ταυτόχρονα συναντάει τρελούς και φεγγαρόπληκτους και ανάμεσά τους κάποιον Γκονέλα, που τον ρουφάει σε θεωρίες συνωμοσίας. Μαζί χάνονται στην ιταλική επαρχία που άλλοτε αποτελούσε το σκηνικό των ρεαλιστικών μυθοπλασιών του Fellini, και τώρα έχει μεταμορφωθεί σε μια ανοίκεια δυστοπία ξέφρενου καταναλωτισμού, κυριαρχίας των μέσων ενημέρωσης και νεο-ειδωλολατρίας· την αγνώριστη Ιταλία του μπερλουσκονισμού, όπου οι Αδελφοί Μικελούτσι κατάφεραν να φυλακίσουν το φεγγάρι σε αχυρώνα! Παρά το εξαιρετικό κωμικό δίδυμο των πρωταγωνιστών Ρομπέρτο Μπενίνι και Πάολο Βιλάτζιο, η ήρεμη απόγνωση αυτής της χαλαρής ελεγειακής αφήγησης απογοήτευσαν το κοινό προς μεγάλη λύπη του δημιουργού που αγαπούσε την ταινία, όπως ένας πατέρας το «προβληματικό» παιδί του.

Εννέα υποψηφιότητες Βραβείων Donatello, τρεις βραβεύσεις Καλύτερου Ηθοποιού, Μοντάζ και Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης

Που και πότε? Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2021 στις 19.45 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Σκιές του υποκόσμου

Μυθοπλασία 1955, Ιταλία/Γαλλία, 113΄ Ασπρόμαυρη, Με ήχο, Ιταλικά / Λατινικά / Αγγλικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, Ennio Flaiano, Tullio Pinelli Φωτογραφία: Otello Martelli Μοντάζ: Mario Serandrei, Giuseppe Vari Ήχος: Giovanni Rossi Μουσική: Nino Rota Ηθοποιοί: Broderick Crawford, Richard Basehart, Franco Fabrizi, Giulietta Masina, Giacomo Gabrielli, Alberto De Amicis, Sue Ellen Blake, Lorella De Luca, Mara Werlen, Irene Cefaro Παραγωγή: Titanius/SGC. Προέλευση κόπιας: Luce Cinecittà - CSC

Τρεις απατεώνες αρπάζουν τις οικονομίες φτωχών, ανήμπορων και θεοφοβούμενων επαρχιωτών με αλάνθαστες σκηνοθεσίες: ξεθάβουν «αμαρτωλούς» θησαυρούς από τα χωράφια τους, «εξαργυρώνουν» καθυστερημένες αιτήσεις για στέγαση, αποσπούν «δάνεια» βάζοντας ενέχυρο φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Εκμεταλλεύονται αδίστακτα τα θύματά τους, ταυτόχρονα όμως νιώθουν ότι ο χρόνος τους εξαντλείται. Αντιφατικά συναισθήματα τους τραβούν σε διαφορετική κατεύθυνση από το έγκλημα που «αποδίδει». Ο μεγαλύτερος, ο Αουγκούστο, θέλει να πλησιάσει την κόρη που έχει εγκαταλείψει ο νεότερος, ο «Πικάσο», να μην αφήσει την πιστή του σύζυγο που ανακαλύπτει καθυστερημένα τις κομπίνες του. Κάποιοι θεωρούν αυτή την επιστροφή του σκηνοθέτη στις (νεο)ρεαλιστικές ρίζες του πισωγύρισμα σε σχέση με τη «Felliniκή» φαντασμαγορία του μέλλοντος. Όμως κανείς άλλος δεν θα σκηνοθετούσε τον λαϊκό μικρόκοσμο ενός κοινωνικού «νουάρ», χωρίς να κριτικάρει τα πρόσωπα· με τόση θέρμη, ζωντάνια, ανθρωπιά και κατανόηση.

Υποψήφια για Χρυσό Λέοντα Φεστιβάλ Βενετίας

Που και πότε? Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2021 στις 22.15 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Η Ιουλιέτα των πνευμάτων

Μυθοπλασία 1965, Ιταλία/Γαλλία, 140΄ Έγχρωμη, Με ήχο, Ιταλικά / Γαλλικά / Ισπανικά / Αγγλικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, Tulio Pinelli, Ennio Flaiano με τη συνεργασία του Brunello Rondi Φωτογραφία: Gianni Di Venanzo Μοντάζ: Ruggero Mastroianni Ήχος: Mario Faraoni, Mario Morigi Μουσική: Nino Rota Ηθοποιοί: Giulietta Masina, Sandra Milo, Mario Pisu, Valentina Cortese, Valeska Gert, Jose Luis de Vilallonga, Friedrich von Ledebur, Caterina Boratto, Lou Gilbert, Luisa Della Noce, Silvana Jachino, Milena Vukotic, Fred Williams, Dany Paris, Anne Francine, Sylva Koscina, Elena Fondra, George Ardisson, Eugenio Mastropietro, Elisabetta Gray, Alberto Plebani, Yvonne Casadei, Mario Conocchia, Federico Valli, Asoka Rubener, Alba Cancellieri, Sujata Rubener, Alberto Cevenini, Cesarino Miceli Picardi Παραγωγή: Angelo Rizzoli, Federiz / Francoriz Προέλευση κόπιας: Neo Films

Βλέποντας το γάμο της να καταρρέει από τις απιστίες του συζύγου της, η συνεσταλμένη μεγαλοαστή Τζουλιέτα Μπολντρίνι (Τζουλιέτα Μασίνα) αποσύρεται στον κόσμο των ονείρων. Με πνευματιστικές και ψυχαναλυτικές συνεδρίες ξεκινάει μια υπαρξιακή αναζήτηση του εαυτού και του νοήματος της ζωής, αποφεύγοντας την πληθωρική γειτόνισσά της Σούζι, που προσφέρεται να τη μυήσει στο οργιαστικό θέατρο των ηδονών. Η επιθυμία του Fellini ήταν να χαρίσει στην Τζουλιέτα Μασίνα μια θηλυκή εκδοχή της ταινίας Οκτώμιση / 8½: ένα μνημειώδες μείγμα σινεμά και (Γιουνγκικής) ψυχανάλυσης. Όμως, όπως ο Φρόυντ άφησε σε εκκρεμότητα το ερώτημα «Τι επιθυμεί μια γυναίκα;», έτσι και ο Fellini αφήνει την ηρωίδα του μετέωρη ανάμεσα σε (ανδρικές) φαντασιώσεις για τον έρωτα, τη σεξουαλικότητα και τις απωθήσεις. Πού οδηγεί την Τζουλιέτα το εικονογραφικό και χρωματικό παραλήρημα της σκηνοθεσίας; Στην απελευθέρωση ή τη μοναξιά;

Υποψηφιότητα για Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ενδυματολογίας, Καλύτερων Σκηνικών, Χρυση Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Υποψήφια για Χρυσό Λέοντα Φεστιβάλ Βενετίας, Βραβείο Donatello Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας

Που και πότε? Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2021 στις 19.45 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Οι κλόουν

Μυθοπλασία 1970, Ιταλία / Γαλλία, 91΄ Έγχρωμη, Με ήχο, Ιταλικά / Γαλλικά / Γερμανικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, Bernardino Zapponi Φωτογραφία: Dario Di Palma Μοντάζ: Ruggero Mastroianni Ήχος: Alberto Bartolomei, Italo Cameracanna Μουσική: Nino Rota Ηθοποιοί: Federico Fellini και το συνεργείο του, Maya Morin, Alvaro Vitali, Lina Alberti, Gasperino, Liana, Rinaldo και Nando Orfei, Anita Ekberg, Franco Migliorini, Tristan Rémy, Pierre Etaix, Victor Fratellini, Carlo Rizzo, Tino Scotti, Nino Terzo, Dante Maggio. Gaetano Sbarra, Fanfulla, Giacomo Furia Παραγωγή: Elio Scardamaglia, Ugo Guerra, RAI/O.R.T.F./ Bavaria Film / Compagnia Leone Cinematografica Προέλευση κόπιας: Luce Cinecittà - CSC

Ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο, κάπου στην ιταλική επαρχία, κάτω από το παράθυρό του, ένα αγόρι βλέπει ένα τσίρκο να στήνεται. Μέσα από τα μάτια του παρακολουθούμε αποσπασματικά νούμερα των κλόουν. Ύστερα, με ένα cut, το αγόρι έχει γίνει ο σκηνοθέτης Fellini που γυρίζει έναν τηλεοπτικό φόρο τιμής στους τελευταίους εκπροσώπους μιας ιδιαίτερης καλλιτεχνικής κάστας υπό εξαφάνιση. Από τσίρκο σε τσίρκο, από πόλη σε πόλη, μαζί με τους συνεργάτες του συναντάει «πραγματικούς» και «φανταστικούς» παλιάτσους. Μπροστά στο βλέμμα του θεατή κατασκευάζει μια ταινία που παρουσιάζεται ως νευρικό, ελλειπτικό ντοκιμαντέρ για τη δαιμονική δεξιοτεχνία των γκαγκ. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι άλλο ένα κεφάλαιο της αυτομυθοπλασίας ενός μάστορα φιλμουργού που αναδιατάσσει οργασμικά τις μορφές του φαντασιακού του, προσποιούμενος τον ιλουζιονιστή του τσίρκου.

Βραβείο Καλύτερης Ιταλικής Ταινίας Φεστιβάλ Βενετίας, Βραβείο Donatello Συνολικής Παραγωγής

Που και πότε? Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2021 στις 22.30 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Οι Βιτελόνι

Μυθοπλασία 1953, Ιταλία/Γαλλία, 110΄ Ασπρόμαυρη, Με ήχο, Ιταλικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, Ennio Flaiano βασισμένο σε μια ιδέα του Tullio Pinelli Φωτογραφία: Otello Martelli, Luciano Trassati, Carlo Carlini Μοντάζ: Rolando Benedetti Μουσική: Nino Rota Ηθοποιοί: Franco Interlenghi, Alberto Sordi, Franco Fabrizi, Leopoldo Trieste, Riccardo Fellini, Eleonora Ruffo, Carlo Romano, Claude Farell, Jean Brochard, Arlette Sauvage, Vira Silenti, Maja Nipora, Achille Majeroni, Silvio Bagolini Παραγωγή: Lorenzo Pegoraro, Peg Film/Cité Film Προέλευση κόπιας: Neo Films

Μια φθινοπωρινή θύελλα ταράζει τον χρυσό λήθαργο μιας παραθαλάσσιας κωμόπολης και μια πρόωρη εγκυμοσύνη ταράζει τις ζωές των πέντε πρωταγωνιστών αυτής της υτοβιογραφικής ιλαροτραγωδίας του Fellini. Ο πατέρας, ο Φάουστο, εξαναγκάζεται σε γάμο, που όμως δεν επηρεάζει καθόλου τον δονζουανισμό του. Και τα πέντε αγόρια, χαμένα κορμιά, «μοσχαράκια που δεν έχουν απογαλακτιστεί» σύμφωνα με τον τίτλο, είναι ακινητοποιημένα στο κατώφλι της ενηλικίωσης. Θεωρούν την ανδρική ταυτότητα ατέρμονη σπείρα από πλάκες, μπιλιάρδα και γυναικοδουλειές, επιθυμώντας ό,τι δεν θα κατακτήσουν ποτέ: ο Σέρτζιο το θέατρο, ο Ρικάρντο την όπερα. Τελικά, μόνο ο Μοράλντο, ο νεαρός Fellini, θα δραπετεύσει στη Ρώμη. Παρότι γυρισμένο από «περιοδεύον» συνεργείο που ακολουθούσε τις εμφανίσεις του Αλμπέρτο Σόρντι, το φιλμ υπήρξε ο πρώτος σκηνοθετικός θρίαμβος του Fellini, επηρεάζοντας σημαντικά τους ιταλοαμερικανούς κινηματογραφιστές της γενιάς του Σκορσέζε.

Υποψηφιότητα για Βραβείο Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Ασημένιος Λέοντας Φεστιβάλ Βενετίας

Που και πότε? Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2021 στις 19.45 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Αμαρκόρντ

Μυθοπλασία 1973, Ιταλία / Γαλλία, 123' Έγχρωμη, Με ήχο, Ιταλικά / Αρχαία Ελληνικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, Tonino Guerra Φωτογραφία: Giuseppe Rotunno Μοντάζ: Ruggero Mastroianni Ήχος: Oscar De Arcangelis Μουσική: Nino Rota Ηθοποιοί: Bruno Zanin, Pupella Maggio, Armando Brancia, Stefano Proietti, Giuseppe Ianigro, Nandino Orfei, Ciccio Ingrassia, Aristide Caporale, Luigi Rossi, Magali Noël, Josiane Tanzilli, Antonio Faà di Bruno, Gian Filippo Carcano, Marcello Di Falco, Maria Antonietta Beluzzi Παραγωγή: Franco Cristaldi Produzioni/PECF Προέλευση κόπιας:Luce Cinecittà - CSC

Μεγαλώνοντας στους κόλπους μιας επαρχιακής κοινότητας στα περίχωρα του Ρίμινι, ο έφηβος Τίτα, πρόσωπο εμπνευσμένο από έναν παιδικό, επιστήθιο φίλο του Fellini αλλά και τον ίδιο, δυσκολεύεται να προχωρήσει στη συναισθηματική του εκπαίδευση. Στον κύκλο των τεσσάρων εποχών ενός έτους, οι εμπειρίες μιας ζωής ανάμεσα στις συμπληγάδες των καθολικών προλήψεων από τη μια και των γελοίων τελετουργικών της μουσολινικής δικτατορίας από την άλλη, περιορίζουν τον ίδιο, όπως και τους εκκεντρικούς συγγενείς και συγχωριανούς του σ’ ένα καρναβάλι από σεξουαλικές φαντασιώσεις και περιπέτειες, που κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν τις έζησε πραγματικά ή αν τις ονειρεύτηκε με τα μάτια ανοιχτά. Ούτε καν ο θεατής που βυθίζεται στην πιο βαθιά, ώριμη και ηδονική, Felliniκή ιεροτελεστία της αναπόλησης της χαμένης νιότης.

Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Υποψήφια για Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Βραβείο Donatello Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ταινίας

Που και πότε? Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2021 στις 22.00 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Ρόμα

Μυθοπλασία 1972, Ιταλία/Γαλλία, 119΄ Έγχρωμη, Με ήχο, Ιταλικά / Γερμανικά / Αγγλικά / Γαλλικά / Λατινικά / Ισπανικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, Bernardino Zapponi Φωτογραφία: Giuseppe Rotunno Μοντάζ: Ruggero Mastroianni Ήχος: Renato Cadueri, Fernando Caso, Aldo Ciorba, Alvaro Gramigna Μουσική: Nino Rota Ηθοποιοί: Peter Gonzales, Fiona Florence, Anna Maria Pescatori, Galliano Sbarra, Alfredo Adani, Mario Del Vago, Alvaro Vitali, Loredana Martinez, Pia De Doses, Renato Giovannioli, Mame Maitland, Gore Vidal, John Francis Lane, Anna Magnani, Alberto Sordi, Marcello Mastroianni Παραγωγή: Ultra Film/Les Productions Aristes Associés Προέλευση κόπιας: Luce Cinecittà - CSC

Ο δεκαοκτάχρονος Fellini από το Ρίμινι εγκαθίσταται στη Ρώμη. Αμέσως γνωρίζει τα μπορντέλα καθώς και τις ανυπόληπτες σκηνές της θεατρικής επιθεώρησης. Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά σκηνοθετεί ένα πορτραίτο της πόλης που έγινε το αληθινό σκηνικό της διασημότητάς του. Πρόκειται για μυθοπλασία της πραγματικότητας ή για ντοκιμαντέρ ενός ονείρου; Το Roma είναι μια παράσταση για δύο ρόλους: για τον δημιουργό στη νιότη καθώς και την ωριμότητά του και για την Αιώνια Πόλη όλων των εικόνων: με την ομορφιά και την ασχήμια της, την αρχαία μεγαλοπρέπεια και τη μουσολινική μικροπρέπειά της, τη μνημειώδη αρχιτεκτονική και τα τερατώδη μποτιλιαρίσματά της. Πού αλλού θα μπορούσε κανείς να δει μια εξωφρενικά εκκεντρική επίδειξη μόδας για καρδινάλιους; Ή την αρχόντισσα του σινεμά Άννα Μανιάνι να καληνυχτίζει τον Fellini και το συνεργείο, που ήταν στημένοι έξω από την πόρτα της σαν ερωτοχτυπημένοι παπαράτσι;

Υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας

Που και πότε? Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2021 στις 19.30 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Φελίνι Σατυρικόν

Μυθοπλασία 1969, Ιταλία/Γαλλία, 128΄ Έγχρωμη, Με ήχο, Ιταλικά / Λατινικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, Bernardino Zapponi, ελεύθερα εμπνευσμνένο από το βιβλίο του Petronius Arbiter Φωτογραφία: Giuseppe Rotunno Μοντάζ: Ruggero Mastroianni Μουσική επιμέλεια: Nino Rota Ηθοποιοί: Martin Potter, Hiram Keller, Max Born, Salvo Randone, Mario Romagnoli, Magali Noël, Capucine, Alain Cuny, Fanfulla, Danika La Loggia, Giuseppe Sanvitale, Genius, Lucia Bosé, Joseph Wheeler, Donyale Luna, Elisa Mainardi Παραγωγή: Alberto Grimaldi, PEA / Les Productions Aristes Associés Προέλευση κόπιας: Luce Cinecittà - CSC

Ο Εγκόλπιος και ο Άσκυλτος, παιδικοί επιστήθιοι φίλοι αλλά θανάσιμοι αντεραστές του έφηβου Γείτονα, διασχίζουν μια ήπειρο σεξουαλικών παρεκτροπών και βίας. Αυτή η ελεύθερη – και ελευθέρια– διασκευή του ομώνυμου έργου του Πετρώνιου, το Σατυρικόν, είναι η πιο ριψοκίνδυνη κινηματογραφική περιπλάνηση του Fellini σε έναν άγριο πλανήτη: την προχριστιανική ρωμαϊκή αυτοκρατορία του Νέρωνα. Προσπαθώντας να την «επανεφεύρει» εκ του μηδενός, ο δημιουργός σκηνοθετεί ένα αλλόκοτο, βαρβαρικό χρονικό που αμφισβητεί τις βολικές συνήθειες του θεατή, αποξενώνοντάς τον από την ψυχολογία των χαρακτήρων και την κανονικότητα της αφήγησης. Πρόκειται για μια ταινία αμείλικτης εικονογραφικής ομορφιάς, που την έχουν χαρακτηρίσει «επιστημονική φαντασία του παρελθόντος» και η οποία εξακολουθεί να προκαλεί αμηχανία και διχογνωμίες για το αν και με ποιο τρόπο αποτελεί σατιρική αντανάκλαση της παλιάς βαρβαρότητας στον σύγχρονο αμοραλισμό του πολιτισμού μας.

Υποψήφια για Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Βραβείο Καλύτερης Ιταλικής Ταινίας Φεστιβάλ Βενετίας

Που και πότε? Σάββατο 16 Οκτωβρίου 2021 στις 22.00 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Γλυκειά Ζωή

Μυθοπλασία 1960, Ιταλία/Γαλλία, 176΄ Ασπρόμαυρη, Με ήχο, Ιταλικά / Αγγλικά / Γαλλικά / Γερμανικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, Ennio Flaiano, Tullio Pinelli με την συνεργασία του Brunello Rondi Φωτογραφία: Otello Martelli Μοντάζ: Leo Catozzo Ήχος: Agostino Moretti Μουσική: Nino Rota Ηθοποιοί: Marcello Mastroianni, Anouk Aimée, Yvonne Fourneraux, Anita Ekberg, Lex Barker, Alain Cuny, Valeria Ciangottini, Renée Longarini, Annibale Ninchi, Nadia Gray, Jacques Sernas, Riccardo Garrone, Walter Santesso, Giulio Paradisi, Enzo Cerusico, Enzo Doria, Adriana Moneta, principe Vadim Wolkonsky, Magali Noël, Laura Betti, Polidor Παραγωγή: Giuseppe Amato, Riama Film/Pathé Consortium Cinéma Προέλευση κόπιας: Luce Cinecittà - CSC

Περιπλανώμενος σε έναν προνομιακό θύλακο της Ρώμης, ο ωραίος Μαρτσέλο, δημοσιογράφος του κουτσομπολιού, συναντάει κομψές αριστοκράτισσες, πεινασμένους καλλιτέχνες, χυδαίους νεόπλουτους, γόησσες και «ταχυδακτυλουργούς» της κοσμικής νύχτας. Ανακαλύπτει ότι κάτω από την επιδερμίδα της απατηλής χάρης τους, ελλοχεύουν κενότητα, απόγνωση και μοναξιά, όλα όσα οδηγούν έναν αδιάλλακτο στοχαστή φίλο του σε τραγικό τέλος. Με θαυμαστή αυστηρότητα δομής, αυτή η μοντέρνα ψυχογραφία μιας ολόκληρης πόλης ορίζει την κορύφωση του Felliniκού μπαρόκ ως ελευθεριακή περιπέτεια της σκηνοθεσίας από τον νεορεαλισμό ως τον νεοεξπρεσιονισμό. Η ταινία σφράγισε την παγκόσμια κουλτούρα όχι μόνο με τον τίτλο της ή με τον όρο «παπαράτσι», αλλά με «σκηνές ανθολογίας»: όπως αυτή της Ανίτα Έκμπεργκ στη Φοντάνα ντι Τρέβι, εμβληματική απεικόνιση της κάψας του πόθου, γυρισμένη μια νύχτα τόσο παγερή που ο Μαστρογιάννι κατέβασε ένα μπουκάλι βότκα για να παίξει.

Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ενδυματολογίας, Υποψήφια για Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Πρωτότυπου Σεναρίου, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, Χρυσός Φοίνικας Φεστιβάλ Καννών, Βραβείο Donatello καλύτερης Σκηνοθεσίας

Που και πότε? Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2021 στις 20.45 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Πρόβα Ορχήστρας

Μυθοπλασία 1979, Ιταλία, GFR, 72΄ Έγχρωμη, Με ήχο, Ιταλικά / Γερμανικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, με την συνεργασία του Brunello Rondi Φωτογραφία: Giuseppe Rotunno Μοντάζ: Ruggero Mastroianni Ήχος: Fernando Caso, Alvaro Gramigna Μουσική: Nino Rota Ηθοποιοί: Baldwin Baas, Clara Colosimo, Elisabeth Labi, Ferdinando Villela, Ronaldo Bonacchi, Giovanni Javarone, David Maushell, Francesco Aluigi, Franco Mazzieri, Daniele Pagani, Andy Miller, Sibyl Mostert, Claudio Ciocca Παραγωγή: Daime Cinematografica / RAIUno / Albatros Production Προέλευση κόπιας:Luce Cinecittà - CSC

Παρότι ό όρος "φελλινική ταινία" κατέληξε να σημαίνει "μια υπερβολική, σουρεαλιστική φαντασμαγορία", αυτή η μικρή, αυστηρή αλληγορία εκτυλίσσεται σε ένα μοναδικό, ρεαλιστικό σκηνικό. Ένα υπόγειο "με ιστορία", όπου μπροστά σε ένα αθέατο συνεργείο της RAI, η πρόβα μιας επαγγελματικής ορχήστρας γλιστράει στο χάος. Οι μουσικοί διοχετεύουν την αγανάκτησή τους για τον αυταρχισμό και την ανικανότητα του μαέστρου σε μια δημοκρατική πολυφωνία που γίνεται κακοφωνία, ενώ ο μονόλογος του μαέστρου ρίχνει λάδι στη φωτιά, ανακυκλώνοντας σκουριασμένες, αριστοκρατικές θεωρίες σε κραυγαλέα αντίθεση με τους εργάτες της τέχνης. Μια από τις πιο απαισιόδοξες ταινίες του Fellini, ευανάγνωστο σχόλιο για την παρακμή της ιταλικής πολιτικής σκηνής και τον εκφασισμό της κοινωνίας, που εκείνη την εποχή έδειχναν εκτός ελέγχου.

Που και πότε? Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2021 στις 18.30 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Και το πλοίο φεύγει

Μυθοπλασία 1983, Ιταλία / Γαλλία, 126΄ Ασπρόμαυρη, Με ήχο, Ιταλικά / Γερμανικά / Σερβικά / Ρωσικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, Tonino Guerra Φωτογραφία: Giuseppe Rotunno Μοντάζ: Ruggero Mastroianni Ήχος: Fabio Ancillai, Fausto Ancillai, Fernando Caso, Chris David, Edmondo Gintili, Alvaro Gramigna, Claudio Gramigna, Tommaso Quattrini, Stefano Savino Μουσική: Gianfranco Plenizio Ηθοποιοί: Freddie Jones, Peter Cellier, Norma West, Victor Poletti, Fiorenzo Serra, Pina Bausch, Barbara Jefford, Elisa Mainardi, Paolo Paoloni, Pasquale Zito, Janet Suzman, Jonathan Cecil, Philip Locke Παραγωγή: RAIUno/Videes / Gaumont Προέλευση κόπιας: Luce Cinecittà - CSC

Ιούλιος 1914. Το πλοίο Γκλόρια Ν αποπλέει από τη Νάπολη. Οι επιβάτες του – ένας γαλαξίας από διασημότητες της όπερας και ευρωπαίους γαλαζοαίματους– σκοπεύουν να σκορπίσουν την τέφρα της μεγαλύτερης σοπράνο όλων των εποχών στο νησί Έριμο. Όταν ο πλοίαρχος διασώζει μια ομάδα Σέρβων ναυαγών, το ταξίδι, εκκεντρική παρωδία πλωτής οπερέτας, συμβολικά γίνεται η πένθιμη πομπή του ευρωπαϊκού πολιτισμού προς το ολέθριο ραντεβού του με την Ιστορία: τον Μεγάλο Πόλεμο. Ωστόσο, ο Fellini δεν χάνει τη σατιρική αυτοαναφορικότητά του. Η προτελευταία σκηνή τον δείχνει πίσω από την κάμερα και την επιβλητική, σκηνική κατασκευή του Ντάντε Φερέτι. Υπογραμμίζει ότι η ιστορική του αναπαράσταση, που άρχισε ως φόρος τιμής στο βουβό σινεμά και συνεχίστηκε ως συνάντηση της ιταλικής όπερας με τους Αδελφούς Μαρξ, γυρισμένη αποκλειστικά στο στούντιο, είναι ο θρίαμβος του τεχνητού.

Εννέα Υποψηφιότητες Βραβείων Donatello, Τέσσερα Βραβεία, Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Σεναρίου, Καλύτερης Φωτογραφίας, Καλύτερης Σκηνογραφίας

Που και πότε? Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2021 στις 20.00 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Ο λευκός σεΐχης

Μυθοπλασία 1952, Ιταλία, 85΄ Ασπρόμαυρη, Με ήχο, Ιταλικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, Tullio Pinelli με την συνεργασία του Ennio Flaiano βασισμένο σε μια ιδέα του Michelangelo Antonioni Φωτογραφία: Arturo Gallea Μοντάζ: Rolando Benedetti Ήχος: Armando Grilli, Walfrido Traversari Μουσική: Nino Rota Μουσική επιμέλεια: Carlo Rustichelli Ηθοποιοί: Alberto Sordi, Brunella Bovo, Leopoldo Trieste, Giulietta Masina, Lilia Landi, Ernesto Almirante, Enzo Maggio, Ettore M. Margadonna, Fanny Marchio, Gina Mascetti Παραγωγή: Luigi Rovere, P.D.C. - O.F.I. Προέλευση κόπιας: Luce Cinecittà - CSC

Ένας νιόπαντρος μικροαστός γραφειοκράτης φέρνει τη σύζυγό του στη Ρώμη για μια ακρόαση από τον Πάπα. Όμως αυτή εξαφανίζεται. Κυνηγώντας τον αστέρα του αγαπημένου της φωτορομάντζου, μπλέκεται στο γύρισμα ενός επεισοδίου, σε κάποιο νησάκι εκτός Ρώμης. Και ενώ ο σύζυγος πασχίζει απεγνωσμένα να καλύψει την απουσία της, εκείνη ανακαλύπτει ότι οι γόητες του θεάματος είναι «εικονικοί». Γραμμένη από τον Αντονιόνι, αυτή η κωμική «ηθογραφία» έγινε η πρώτη, άδικη, αποτυχία του Fellini, παρόλο που η εμπειρία του από τα φωτορομάντζα και το τρυφερά σατιρικό του βλέμμα στον επαρχιωτισμό και τη διαφθορά της αθωότητας των ηρώων τον έκαναν ιδανικό σκηνοθέτη της. Μόνο ο Όρσον Ουέλς τη θεωρούσε την καλύτερη ταινία του. Υπερβολή; Το σίγουρο είναι ότι η ειλικρίνεια, η έμπνευση και ο ανθρωπισμός της απέχουν έτη φωτός από τις σημερινές μυθοπλασίες.

Υποψήφια για Χρυσό Λέοντα Φεστιβάλ Βενετίας

Που και πότε? Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2021 στις 22.30 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Πουλημένη από τη μητέρα της

Μυθοπλασία 1954, Ιταλία, 102΄ Ασπρόμαυρη, Με ήχο, Ιταλικά

Σκηνοθεσία: Federico Fellini Σενάριο: Federico Fellini, Tullio Pinelli με την συνεργασία του Ennio Flaiano Φωτογραφία: Otello Martelli Μοντάζ: Leo Catozzo Ήχος: R. Boggio, Aldo Calpini Μουσική: Nino Rota Ηθοποιοί: Anthony Quinn, Giulietta Masina, Richard Basehart, Aldo Silvani, Marcella Rovere, Livia Venturini, Mario Passante, Yami Kamedeva, Anna Primula Παραγωγή: Dino De Laurentis, Carlo Ponti Προέλευση κόπιας: Beta Film

O αγριάνθρωπος, γυρολόγος και μπεχλιβάνης Τσαμπανό αγοράζει την αλλοπαρμένη Τζελσομίνα από τη μάνα της. Ως τυραννικός Πυγμαλίων την εξαναγκάζει να συμμετέχει σε παραστάσεις μυϊκής δύναμης (ως θηλυκός κλόουν) και να μοιράζεται τις κακουχίες της ζωής του στο δρόμο. Παρά τη σκληρότητα και τη σεξουαλική του περιφρόνηση, η Τζελσομίνα αναπτύσσει μια μαζοχιστική εξάρτηση από τον σύντροφό της, ακόμα κι όταν η τραγική κατάληξη της συνάντησής τους με έναν πλανόδιο ισορροπιστή δείχνει ότι ο Τσαμπανό είναι ικανός να σκοτώσει οτιδήποτε εκείνη μπορεί να αγαπήσει. Μεγάλο μελόδραμα δρόμου, όπου ο Fellini εξέθεσε την προσωπική του μυθολογία απόλυτα γυμνή. Ήταν η πιο δύσκολη και τραυματική παραγωγή του. Παρά τις αντιρρήσεις των κριτικών για τη χριστιανική «μαρτυριολογία» ή θυματοποίηση της πρωταγωνίστριας, αλλά και την απομάκρυνση του σκηνοθέτη από τον νεορεαλισμό, η ταινία αυτή έγινε μια από τις πιο αγαπημένες του δημιουργού.

Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου, Ασημένιος Λέοντας Φεστιβάλ Βενετίας

Που και πότε? Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2021 στις 20.00 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας

Τα φώτα του βαριετέ

Μυθοπλασία 1950, Ιταλία, 97΄ Ασπρόμαυρη, Με ήχο, Ιταλικά / Αγγλικά/ Ρώσικα

Ένας άθλιος περιοδεύων θίασος ποικιλιών σώζεται από την όμορφη Λιλιάνα, που ονειρεύεται να λάμψει στο βαριετέ. Ο θιασάρχης, ο ερωτύλος μεσήλικας Κέκο, που εκμεταλλεύεται τα συναισθήματα και τις οικονομίες της πονόψυχης ερωμένης του, της Μελίνα Αμούρ, ερωτεύεται τη νεοφερμένη, αλλά η ομάδα παγιδεύεται στη δίνη της ζήλειας και διαλύεται. Από τις στάχτες της γεννιέται μια πολυπολιτισμική «κομπανία». Όμως στις πρόβες, το μεγάλο αστέρι της, η Λιλιάνα, εγκαταλείπει τον Κέκο για τα λαμπερά φώτα των σκηνών της μεγαλούπολης. Το ντεμπούτο του Fellini ως σκηνοθέτη και ιδιαίτερα ως σεναριογράφου (σε συνεργασία με τον Λατουάντα) εκπλήσσει, αφού ήδη μας αποκαλύπτει τις συντεταγμένες του «Felliniκού» σύμπαντος. Στο λυκόφως του νεορεαλισμού ξεκινάει από μια κωμωδία χαρακτήρων, ύμνο στη ζωτικότητα, τον αισθησιασμό και τις χίμαιρες των αφανών ηρώων του λαϊκού θεάματος για να ανοιχτεί στη λεωφόρο της προσωπικής του ποίησης.

Φελινόπολη

Ντοκιμαντέρ 2020, Ιταλία, 79΄ Έγχρωμη, Με ήχο, Ιταλικά

Σκηνοθεσία: Silvia Giulietti Σενάριο: Silvia Giulietti Φωτογραφία: Paolo Oreto, Jessica Giaconi Μοντάζ: Silvia Giulietti, Antonello Basso Μουσική: Rocco De Rosa Ηθοποιοί: Lina Wertmuller, Nicola Piovani, Dante Ferretti, Maurizio Millenotti, Ferruccio Castronuovo, Norma Giacchero Παραγωγή: iFrame Προέλευση κόπιας: Wide

Ο κόσμος των σκηνικών και των παρασκηνίων όπως αποτυπώνεται από μια κρυφή κάμερα που ήρθε στο φως ύστερα από 40 χρόνια. Οι πιο έμπιστοι συνεργάτες του Fellini, βραβευμένοι σήμερα με Όσκαρ, μιλούν για τις σχέσεις τους με τον Μαέστρο, πώς ήταν να συνεργάζονται και να ζουν μαζί του. Τα εξαιρετικά αυτά πλάνα από τα παρασκήνια αποκαλύπτουν τον «παιχνιδιάρη» Fellini, την άποψή του για τις γυναίκες, τη μουσική, τη μέθοδο. Ο Fellini με τα δικά του λόγια αφηγείται τη μοναδική του προσέγγιση για τον κινηματογράφο. Περιπλανηθείτε στα παρασκήνια με τον Fellini και την ηχώ της φωνής, παρακολουθήστε τον να κάνει πρόβες με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι και την Τζουλιέτα Μασίνα. Μπείτε στην πόλη των ονείρων! Μπείτε στη Φελινόπολη!.

Που και πότε? Online Προβολή στην ιστοσελίδα tainiothiki.gr

Υπέροχος Κύριος Φελίνι Συνέντευξη με τον Γουές Άντερσον

Ντοκιμαντέρ 2020, Ιταλία, 45΄ Έγχρωμη, Με ήχο, Ιταλικά / Αγγλικά

Με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Fellini, ο ΓουέςΆντερσον αποτίνει το δικό του παθιασμένο φόρο τιμής σε έναν από τους αγαπημένους του σκηνοθέτες: τον επιδραστικό Φεντερίκο Fellini. Σε έναν ιδανικό διάλογο, ο Άντερσον εστιάζει στα Felliniκά θέματα με τα οποία νοιώθει εξοικειωμένος, εκφράζοντας την προσωπική του άποψή για την τέχνη ενός από τους μεγαλύτερους κινηματογραφικούς δημιουργούς όλων των εποχών. Η ταινία παρουσιάζει δύο ανέκδοτα σχεδιάσματα του Fellini, που φυλάσσονται στην Ταινιοθήκη της Μπολόνια.

Που και πότε? Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2021 στις 18.30 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδας / Online Προβολή στην ιστοσελίδα tainiothiki.gr

Τιμές εισόδου

• Πακέτο 5 ταινιών: 10 ευρώ (θα διατεθεί περιορισμένος αριθμός). 

• Πακέτο 10 ταινιών: 30 ευρώ.

• Οnline πρόγραμμα: 3 ευρώ (ενιαίο εισιτήριο και για τα δύο ντοκιμαντέρ: Fellinopolis και Υπέροχος κύριος Φελίνι). 

• Η προπώληση ξεκινά το απόγευμα της Τετάρτης 6 Οκτωβρίου στο ταμείο της Ταινιοθήκης (κατά τις ώρες λειτουργίας του).