Movies Ltd

Ποιος είναι ο δολοφόνος;

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Με κομμένη την ανάσα

Ο Bong Joon Ho ήταν ο θριαμβευτής των περασμένων Όσκαρ, μιας που η τελευταία του ταινία, τα υπέροχα «Παράσιτα», έγιναν το πρώτο φιλμ από τη Νότια Κορέα που τιμήθηκε με το μεγαλύτερο βραβείο του συγκεκριμένου θεσμού, γράφοντας ιστορία. Ο 50χρονος σκηνοθέτης γύρισε την πρώτη του ταινία το 2000. Ήταν το «Σκυλί που δαγκώνει» (Flandersui gae/ Barking Dogs Never Bite). Σε 19 χρόνια καριέρας θα έλεγε κανείς πως δεν είναι ιδιαίτερα παραγωγικός, μιας που έχει γυρίσει συνολικά μόλις επτά μεγάλου μήκους ταινίες. Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του ήταν το «Μνήμες φόνων». Την ταινία την γύρισε το 2003. Και για τον υπογράφοντα, αυτή είναι η δεύτερη καλύτερη ταινία του μετά τα «Παράσιτα». Και το παράδοξο είναι πως βγαίνει τώρα για πρώτη φορά εμπορικά στη χώρα μας. Κάλλιο αργά παρά ποτέ...

Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο θεατρικό «Come and See» του Kim Gwang-rim. Ο συγγραφέας του θεατρικού δραματοποίησε την υπόθεση του πρώτου κατά συρροή δολοφόνου στην ιστορία της Νότιας Κορέας. Ο Bong Joon Ho δήλωσε πως χωρίς το θεατρικό, που του έδωσε τον μπούσουλα για τη δομή του σεναρίου του, η ταινία δεν θα μπορούσε να γυριστεί. Επίσης, ο σκηνοθέτης (και συνσεναριογράφος) δήλωσε πως τον επηρέασε και το graphic comic του Alan Moore «From Hell», το οποίο καταπιάνονταν με τη δράση του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Το «From Hell» έγινε ταινία το 2001 από τους αδελφούς Hughes με πρωταγωνιστή τον Johnny Depp, ο Bong Joon Ho όμως δήλωσε απογοητευμένος από τη συγκεκριμένη κινηματογραφική μεταφορά.

Η υπόθεση: 1986. Στη Νότια Κορέα γίνονται καθημερινά διαδηλώσεις εναντίον της στρατιωτικής χούντας που κυβερνά βίαια την χώρα. Στην πόλη Hwaeseong της επαρχίας Gyunggi βρίσκεται δολοφονημένη μια όμορφη, νεαρή γυναίκα, μέσα σε ένα χαντάκι. Είναι η δεύτερη γυναίκα που βρίσκεται δολοφονημένη στην περιοχή και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο: βιασμένη, με δεμένα τα χέρια και με το εσώρουχό της χωμένο στο στόμα της. Την υπόθεση αναλαμβάνουν δύο αδαείς και αγροίκοι αστυνομικοί του τοπικού τμήματος, οι οποίοι δεν διστάζουν να χρησιμοποιούν ανήθικες μεθόδους προκειμένου να πετύχουν αυτό που θέλουν. Δέρνουν και βασανίζουν υπόπτους και προσπαθούν με κάθε τρόπο να παίρνουν ψεύτικες ομολογίες, χωρίς να νοιάζονται ιδιαίτερα για το αν αυτός που βασανίζουν είναι ο πραγματικός ένοχος.

Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, η... τεχνική τους δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Αποτυγχάνουν διαρκώς. Όταν καταφθάνει από τη Σεούλ ένας άλλος αστυνομικός, σαφώς πιο καταρτισμένος, σαφώς πιο έμπειρος, που ξέρει τι του γίνεται, αντιλαμβάνεται κάτι που είχε ξεφύγει από τα δύο λαμόγια – συναδέλφους του: πως τις δύο δολοφονίες διέπραξε το ίδιο άτομο, πως έχουν να αντιμετωπίσουν έναν serial killer και πως οπωσδήποτε οι δολοφονίες δεν θα σταματήσουν αν δεν γίνουν μεθοδικοί κι αν δεν σοβαρευτούν. Και βγαίνει αληθινός. Καθώς ο αριθμός των θυμάτων αυξάνεται, οι αστυνομικοί προσπαθούν να βρουν την άκρη αλλά δεν τα καταφέρνουν. Μια σειρά από μοτίβα τους φέρνουν πολύ κοντά στο να αποκαλύψουν την αλήθεια. Θα τα καταφέρουν;

Η άποψή μας: To 2019 ήταν η χρονιά του Bong Joon Ho. Τα πήρε όλα κι έφυγε! Και Όσκαρ και Χρυσό Φοίνικα! Και τα «Παράσιτα» αναγνωρίστηκαν ως η πιο σπουδαία ταινία της περασμένης χρονιάς. Υπήρξαν αντιρρήσεις – θα συνεχίσουν να υπάρχουν – ας μην... κολλήσουμε τώρα σ' αυτό. Μέσα από τα «Παράσιτα», πάντως, ο απίστευτος αυτός δημιουργός από την Νότια Κορέα, έγινε γνωστός (ή έστω, ακούστηκε το όνομά του) ακόμα και σε ανθρώπους που βλέπουν ελάχιστες ταινίες: δεν έχουν τον κινηματογράφο στη ζωή τους σε υψηλή θέση - μόνο για τα βασικά. Ο Bong Joon Ho δεν έχει καμιά τεράστια σε αριθμό ταινιών φιλμογραφία. Κι αν εξαιρέσει κανείς το «Όκτζα» (τρομερή αποτυχία – μπορείτε να τη δείτε στο Netflix – μια εντελώς ανεκδιήγητη, στρατευμένη ταινία υπέρ του βιγκανισμού) κι άντε και την πρώτη του, όλες οι υπόλοιπες ταινίες του μπορούν να χαρακτηριστούν με χρήση του επιθέτου «γαμάτη» σε διάφορους βαθμούς – και ιδίως τον υπερθετικό: υπεργαμάτη!

Το «Μνήμες φόνων» είναι μια ταινία φα-ντα-στι-κή! Ξεκινάει ως ένα – ακόμα – αστυνομικό θρίλερ, με μπόλικα κωμικά στοιχεία μιας buddy movie, για να καταλήξει σε μια θεοσκότεινη αλληγορία για τη φύση του κακού και για το ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Ο σκηνοθέτης πετυχαίνει άριστες επιδόσεις σε πολλαπλούς τομείς. Αρχικά, κατορθώνει να δημιουργήσει απίστευτο σασπένς σε μια ταινία όπου το φινάλε το γνωρίζεις εκ των προτέρων! Κάτι ανάλογο είχε καταφέρει μόνον ο David Fincher με το «Zodiac». Και στις δύο ταινίες οι σκηνοθέτες «φωτογραφίζουν» τον ένοχο, χωρίς όμως – όπως οι αστυνομικοί που προσπαθούν να εξιχνιάσουν τα εγκλήματα – να μπορούν να είναι σίγουροι γι' αυτό. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι ο Fincher είναι πιο αυστηρός και ιστορικά ακριβής σε αντίθεση με τον εκ Κορέας συνάδελφό του, που ενδιαφέρεται περισσότερο για άλλα πράγματα.

Το εκπληκτικό είναι πως ο υπαίτιος των δολοφονιών στην Νότια Κορέα συνελήφθη το... 2019!!! Πέρσι! Την χρονιά που έτσι κι αλλιώς ανήκει στον Bong Joon Ho! Ταυτοποιήθηκε το DNA του! Όταν γυριζόταν η ταινία, όμως, οι έρευνες της αστυνομίας συνεχίζονταν και η ταυτότητα του serial killer δεν είχε αποκαλυφθεί. Σασπένς λοιπόν. Ένα το κρατούμενο. Δύο: παρά το γεγονός ότι μιλάει για ειδεχθή εγκλήματα ο σκηνοθέτης μειώνει το αίμα, τη βία, το στοιχείο σοκ, στο ελάχιστο. Δεν τον ενδιαφέρει να κερδίσει τον θεατή πρόσκαιρα, να τον εντυπωσιάσει και να τον «ουδετεροποιήσει». Όχι, θέλει τον θεατή ενεργό. Θέλει τον θεατή να συμμετέχει στην έρευνα. Τον θέλει στην τσίτα, με το μυαλό εν εγρηγόρσει, με τις αισθήσεις τεταμένες. Τον θέλει από τη μια να μεγεθύνει κάθε λεπτομέρεια με την επιμέλεια ενός εντομολόγου και από την άλλη να μην χάνει τη μεγάλη εικόνα. Να ζουμάρει στο ελάχιστο και να χρησιμοποιεί ευρυγώνιο για το μέγιστο.

Τρίτο και βασικότερο: η ταύτιση με τους ήρωες – αντιήρωες. Το βασικό δίπολο είναι ο ένας από τους δύο τοπικούς μπάτσους, ο επαρχιώτης και ο άλλος μπάτσος που έρχεται από τη Σεούλ. Ο πρώτος, ο εξαιρετικός όπου κι αν τον έχω πετύχει Song Kang-ho (ο πατέρας στα «Παράσιτα») είναι η αποθέωση του γεμάτου ελαττώματα αστυνομικού. Βίαιος, μαλαγάνας, καταπιεστικός, χρησιμοποιεί κάθε μέσο προκειμένου να έχει το επιθυμητό για εκείνον αποτέλεσμα. Δεν τον ενδιαφέρει ο τρόπος: μόνον το αποτέλεσμα. Παρορμητικός, με το αίμα του να βράζει, έχει το μυαλό αλλά προτιμάει τον εύκολο δρόμο. Η αλήθεια δεν έχει σημασία. Παραποιεί στοιχεία, πιέζει «αγαθούς» υπόπτους, σπρώχνει και σπρώχνεται στα άκρα. Γιατί δεν είναι κάργα ανήθικος; Μα γιατί θέλει να βρει τον δολοφόνο. Κι ας πηγαίνει ακόμα και σε... μάγισσες και χαρτορίχτρες!

Από την άλλη, ο αστός αστυνομικός είναι ορθολογιστής. Εξετάζει στοιχεία, δεν τα κατασκευάζει. Κινείται μεθοδικά, όχι παρορμητικά. Τον ενδιαφέρει η συνεργασία, όχι ο ανταγωνισμός. Όσο όμως κυλάει ο καιρός και οι έρευνες δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα επέρχεται μια άκρως ενδιαφέρουσα αντιστροφή: οι χαρακτήρες εξελίσσονται. Και ο άξεστος αστυνομικός είναι αυτός που τελικά κρατάει τα γκέμια την ίδια στιγμή που η αδυναμία και τα αδιέξοδα οδηγούν τον ορθολογιστή αστυνομικό στα όρια του παροξυσμού! Δεν μου έρχεται στο μυαλό αυτήν τη στιγμή κάποια άλλη αστυνομική (εντός ή εκτός εισαγωγικών) ταινία, στην οποία γίνεται τόσο σπουδαία δουλειά στην παρουσίαση τρισδιάστατων χαρακτήρων, ανθρώπων με σάρκα και οστά, με ελαττώματα και προτερήματα, όχι κάποια προκάτ κατασκευάσματα.

Και είναι πολύ μεγάλη η συμβολή αυτής της παρουσίασης τρισδιάστατων χαρακτήρων στην επιτυχία της ταινίας. Κι αυτό επειδή ο θεατής ταυτίζεται μαζί τους. Δεν θέλει να τους μοιάσει, δεν τους κοιτάζει σαν θεούς, σαν κάποιους άριστους υπερήρωες, αλλά σαν τον εαυτό του, με τα καλά του και τα κακά του. Και τους καταλαβαίνει και τους νιώθει. Κι όταν οι δύο αστυνομικοί φτάνουν τόσο κοντά κι όμως τόσο μακριά, νιώθει την ήττα τους, τη συντριβή τους, την κατάπτωσή τους. Δεν υπάρχει καμία λύτρωση για τους απελπισμένους... Μετά το αδιέξοδο των ερευνών των αστυνομικών, η ταινία μας μεταφέρει στο παρόν της, στο έτος όπου γυρίστηκε, στο 2003. Ο επαρχιώτης αστυνομικός έχει αλλάξει επαγγελματικό προσανατολισμό, έχει αστικοποιηθεί, φοράει κοστούμι. Μια μέρα, στο πλαίσιο ενός επαγγελματικού ταξιδιού, επιστρέφει στον τόπο των εγκλημάτων.

Αποφασίζει να κατεβεί από το αυτοκίνητο και να επισκεφτεί το χαντάκι, εκεί όπου βρέθηκε το πρώτο πτώμα. Στην απέραντη πεδιάδα, ένα περαστικό κοριτσάκι που γυρίζει από το σχολείο, θα τον δει και θα τον ρωτήσει τι κάνει εκεί. Θα ακολουθήσει διάλογος ανάμεσα στους δυο. Και κάποια στιγμή ο πρώην αστυνομικός θα ακούσει εμβρόντητος το κοριτσάκι να λέει πως πριν κάποιες μέρες ένας άλλος άνδρας (ο ένοχος;) είχε σταθεί στο ίδιο ακριβώς σημείο και της είχε πει πως το επισκέφθηκε επειδή κάποια χρόνια πριν είχε κάνει κάτι εκεί. Κι όταν ρωτάει το κοριτσάκι «πώς έμοιαζε ο άντρας αυτός;» το κοριτσάκι, εντελώς φυσικά, απαντάει «να, ξέρεις, συνηθισμένος». Ναι, δεν έχουν κέρατα οι κακοί, οι δολοφόνοι, οι βιαστές. Ζουν ανάμεσά μας. Μπορούν μάλιστα – πέρα από τα παραμυθένια στερεότυπα – να έχουν μαλακά χέρια και αγγελικό πρόσωπο. Και ο πρώην αστυνομικός βιώνει ξανά την ήττα. Αλλά αυτήν τη φορά σπάει τον τέταρτο τοίχο. Και κοιτάζει κατευθείαν την κάμερα. Δηλαδή, το κοινό. Δηλαδή, εμάς.

Κι εδώ παίζεται ένα εύστοχο ακόμα παιχνίδι. Γιατί ο συγκεκριμένος αστυνομικός είχε δηλώσει γεμάτος έπαρση, πως μπορεί να καταλάβει έναν ένοχο, απλά κοιτώντας τον στα μάτια. Όπως αποκάλυψε ο σκηνοθέτης, λοιπόν, το σπάσιμο του τέταρτου τοίχου έγινε επειδή πίστευε πως την ταινία θα την έβλεπε και ο πραγματικός ένοχος, το βλέμμα του αστυνομικού θα έπεφτε επάνω του και ίσως οι ενοχές θα τον οδηγούσαν στο να παραδοθεί... Είναι πραγματικά απορίας άξιον το γεγονός πως αυτή η ταινία, που πέρα όλων των άλλων, κάνει κριτική και για την τότε πολιτική κατάσταση στην Νότια Κορέα (ο σκηνοθέτης είναι καταφανέστατα αριστερός και το έχει αποδείξει πολλάκις, πάρτε πχ και δείτε το «Snowpiercer») με την δικτατορία να επιβάλλει τον τρόμο, με μόνιμες διαδηλώσεις αλλά και με ένταση στις σχέσεις με τους βόρειους γείτονες, δεν προβλήθηκε ποτέ στην Ελλάδα εμπορικά και δεν κυκλοφόρησε ούτε καν σε dvd!

Δεν χάνεται με τίποτε! Κι εννοείται, όλα είναι πιο ωραία στη μεγάλη οθόνη!

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Ιουνίου 2020, για πρώτη φορά, σε επιλεγμένους κινηματογράφους και στο Cinobo!

Die Dumb

του zerVo (@moviesltd)

Επειδή πολλοί πιστεύουν πως οι εξυπνάδες των εταιριών διανομής, να μην προβάλλουν δημοσιογραφικά, πριν την επίσημη έξοδο τους στις αίθουσες, προς αποφυγή θαφτηριού τους, ταινίες που είναι μεν φιλόδοξες εμπορικά, αλλά πιθανότατα κάποιο λάκκο έχει η φάβα της παραγωγικής τους εξέλιξης, είναι αμιγές ελληνικό φαινόμενο, να πω πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Στην περίπτωση του Le Lion, που η οργάνωση του έριξε στο τραπέζι για να φτιαχτεί, ούτε λίγο, ούτε πολύ 14 εκατομμυριάκια, αυτή ακριβώς την μέθοδο ακολούθησε η φραντσέζα ντιστριμπιτέρ και το εργάκι κυκλοφόρησε χωρίς να γνωρίζει κανείς (υποψήφιος θεατής) το παραμικρό για το ποιόν του. Κι επειδή το από στόμα σε στόμα, είναι πάντοτε ο καλύτερος κριτής, η κωμωδιούλα πάτωσε, κυριολεκτικά, στα ταμεία, αποτελώντας μια από τις μεγαλύτερες τρικολόρ εισπρακτικές φλόπες, της έτσι κι αλλιώς, ιδιόμορφης χρονιάς, 2020.

Έχοντας εντοπιστεί σε πολύ άσχημη κατάσταση, στα δασώδη περίχωρα του Παρισιού, ο Λέο Μιλάν, αφού δεχτεί την ιατρική βοήθεια που θα του σώσει την ζωή, κατόπιν θα οδηγηθεί στο κελί της ψυχιατρικής κλινικής, προκειμένου να θεραπευτεί από τις εμμονές του μυαλού του, που τον οδηγούν σε παραληρήματα παλαβομάρας. Αφού δεν περνάει ούτε λεπτό που να μην υποστηρίξει πως δεν είναι κάποιος τυχαίος, αλλά ο φοβερός και τρομερός, μυστικός πράκτορας με την κωδική ονομασία Λιοντάρι, που έχει φέρει εις πέρας αμέτρητες, επικίνδυνες αποστολές, σε όλο τον κόσμο. Εννοείται πως κανείς στο νοσοκομείο δεν παίρνει τα λόγια του στα σοβαρά, αντιμετωπίζοντας κάθε παραμυθένια του αφήγηση με θυμηδία.

Εκτός, ίσως, από έναν, τον θεράποντα ιατρό του, Δόκτορα Ρομέν, που κρατά και μια πισινή, μην τυχόν και ο ασθενής του, δεν είναι τόσο παρανοϊκός, όσο φαίνεται. Και πραγματικά, όταν η αγαπημένη του σύντροφος, πέσει αναίτια, απροσδόκητα και ανεξήγητα, θύμα μυστηριώδους απαγωγής, η μοναδική του ελπίδα για να εντοπίσει τα ίχνη της, δεν είναι παρά να απευθυνθεί σε εκείνον που ενδεχόμενα θα την εντοπίσει. Τον πανίσχυρο υπερκατάσκοπο, που είναι κλεισμένος σαν το θηρίο στο κλουβί του, επιθυμώντας όσο τίποτα άλλο να ελευθερωθεί για να αποδείξει πως λέει αλήθειες.

Και θα το πράξει, πέραν του πρωτοκόλλου, ο Ντοτόρος! Θα τις ανοίξει τις πόρτες, για να τον βγάλει από το ίδρυμα τον φυλακισμένο και κάτω από την επήρεια φαρμάκων ντετέκτιβ, μπας και του δώσει ένα χεράκι, για να ανακαλύψει τι τρέχει με την καλή του. Δεν έχει άλλωστε και τίποτα να χάσει πια, συνεπώς, έφτασε η στιγμή να μάθει από πρώτο χέρι, αν όλα όσα ηρωικά, του έχει αφηγηθεί τόσο καιρό ο παρανόιντ, ανταποκρίνονται έστω και στο ελάχιστο στην πραγματικότητα.

Η βασική θεματική ιδέα δεν είναι κακή. Ούτε και πρωτότυπη βέβαια, αφού εκατοντάδες φορές στο παρελθόν, μια τέτοια ακρότητα έχει στηρίξει την βάση της δημιουργίας του ετερόκλητου ντουέτου των Αταίριαστων. Και για να το δούμε το περιτύλιγμα του πακετακίου ακόμη πιο σωστά, η εισαγωγική καταιγιστική σκηνή, παρμένη από τις καλύτερες σελίδες των Mission Impossible, παιγμένη στον κοσμοπολίτικο πύργο των Εμιράτων, ανοίγει την όρεξη, πως κάτι ανάλογο τύπου Johnny English μαγειρεύεται στο εκράν. Τζίφος! Με το που φεύγει ο ζουρλομανδύας πάνω από τον Λεό, νομίζεις πως έσβησαν τα φώτα της έμπνευσης, σε όποιον στρώθηκε να συγγράψει το σενάριο.

Κι έτσι κατόπιν του 15λεπτου πληροφοριακού ίντρο στην πλοκή, πέφτουμε στην παγίδα ενός προχειροφτιαγμένου buddy movie, που δεν έχει και πολλά να προσφέρει, ούτε σαν κωμωδία, ούτε σαν περιπέτεια. Με παντελώς ανακόλουθο και βίαιο τρόπο, στην ίντριγκα προστίθεται η μεγάλη ληστεία της Τραπέζης της Γαλλίας, όπως την έχει οργανώσει συμμορία κακών της συμφοράς και πλέον το θέμα βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα, ποια ακριβώς ρότα να τραβήξει. Του αγωνιώδους Die Hard ή του σατιρικού Dumb And Dumber? Και εκεί κάπου, χωρίς ίχνος σκηνοθετικής εμπειρίας από κάποιον Ludovic Colbeau-Justin, που αδέξια τζιφράρει το επεισόδιο, το πράγμα μπουρδουκλώνεται μεταξύ δράματος και σλάπστικ, με αποτέλεσμα να καταντά τάχιστα βαρετό και υπνωτικό.

Οι κεφάτες ιδέες έχουν πάει από νωρίς περίπατο, τα ανέκδοτα με τις τάχαμου αστείες κωλοτούμπες των ηρώων και το αμάξι που παρκάρει με κωλιά, επαναλαμβάνονται ανά πεντάλεπτο και άρα δεν νοιάζει και κανέναν εντέλει, να μάθει αν ο Λεό, είναι ή δεν είναι ο Τζέιμς Μποντ που διατείνεται. Κι αν θα σώσει βέβαια το κορίτσι του κατά συνθήκη φίλου του, από τα χέρια των στυγερών απαγωγέων.

Θα το δεχτούμε λοιπόν πως το ρίσκαρε ο πρωταγωνιστής και σούπερ αστέρας εντός των συνόρων της πατρίδας του, Dany Boon, να ξεφύγει κομματάκι από την κωμική μανιέρα, για να αποδώσει ρόλο, που απαιτεί κάπως περισσότερο ύφος, από το απλά διασκεδαστικό. Απέτυχε! Το σκριπτ δεν τον βοηθά ποτέ, ούτε αυτόν, ούτε τον κομπανιέρο του τρελογιατρό και ιδανικό υποστηρικτικά στα χαρτιά (τσίμπησε πρόσφατα και Cesar για κάτι τέτοιο) Philippe Katerine, να στήσουν δίδυμο της προκοπής, που πάνω του θα ρολάρει το πειραγμένο action comedy. Το οποίο εντέλει πνίγεται στην ακριβή του ματαιοδοξία και καταλήγει σαν μεθυσμένο κακέκτυπο των παλιών, καλών ημερών του μετρ του είδους Francis Veber.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Ιουνίου 2020 από την Spentzos Films!

Υπό κανονικές συνθήκες ήδη θα ήταν γνωστός ο διάδοχος του περσινού θριαμβευτή του θεσμού, της ταινίας του Bong Joon Ho, Parasite, ως ο μεγάλος κάτοχος του κορυφαίου τροπαίου, του Χρυσού Φοίνικα. Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών άλλωστε, είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει από 12 έως τις 23 του περασμένου Μάη, μήνα που το φιλοξενεί όπως πάντα, κάθε χρόνο. Όπως συνέβη σχεδόν με τα πάντα γύρω μας αυτή την Άνοιξη, λόγω της φονικής πανδημίας, έτσι και με την μεγάλη γιορτή της Κρουαζέτ, η ματαίωση ήταν η μοναδική λύση, οδηγώντας το σε μια πιο αφανή, χωρίς φυσική εξέλιξη, βερσιόν για το 2020. Ο πρόεδρος του φεστιβάλ Pierre Lescure μαζί με τον καλλιτεχνικό διευθυντή Thierry Frémaux έδωσαν στην δημοσιότητα τις 56 ταινίες που θα αποτελέσουν την Επίσημη Επιλογή των φετινών, ιδιόμορφων στην πράξη τους, Καννών, φιλμς που θα φέρουν την σφραγίδα του Selection Officiel μέχρι και την επίσημη έξοδο τους στις αίθουσες.

Το Επίσημο Πρόγραμμα του Φεστιβάλ συνήθως χωρίζεται σε τμήματα, δηλαδή το Διαγωνιστικό, το Εκτός Συναγωνισμού, το Ένα Κάποιο Βλέμμα, τις Ειδικές Προβολές και τις Μεταμεσονύκτιες, κάτι που δεν ισχύει στην παρούσα περίπτωση, όπου δεν θα λάβουν χώρα οι προβολές κανονικά. Σε συνέχεια μιας χρονιάς όπως αυτή του 2019, πάρα πολύ δυνατής και ποιοτικής, όπου συμμετείχαν σπουδαία έργα όπως τα Pain and Glory του Almodovar και το Portrait of a Lady on Fire της Celine Sciamma, αλλά κυρίως το κορυφαίο όλων Parasite, που όχι μόνο απέσπασε τον Palme D'Or αλλά έφτασε μέχρι και την κατάκτηση του σημαντικότερου Οσκαρικού τίτλου, αυτόν του Best Film. Κάτι που στις Κάννες είχε να συμβεί από το 1955 και την ταινία Marty, που επίσης κυριάρχησε των δύο θεσμών.

Την φετινή σεζόν, 2.067 ταινίες εστάλησαν υπόψιν του Φεστιβάλ προς συμμετοχή, νούμερο υπερβολικά μεγαλύτερο της περσινής εκδοχής όπου συμμετείχαν 1.845 φιλμς. Στις 56 επιλεγμένες των Καννών υπάρχουν 15 που αποτελούν σκηνοθετικό ντεμπούτο, αλλά και 16 που στην καρέκλα του ντιρέκτορα κάθεται γυναίκα, δύο περισσότερες από πέρσι. Συνολικά 532 ταινίες γυναικείας υπογραφής μπήκαν στο Consideration, κατάτι λιγότερες από τις 575 περσινές.

Τα φιλμς που θα αποσπάσουν την χρυσή σφραγίδα των Καννών, κατοπινά θα ταξιδέψουν για να προβληθούν σε άλλα μεγάλα ραντεβού ανά την υφήλιο, όπως του Λοκάρνο, του Τέλουράιντ, της Πουσάν, του Σαν Σεμπάστιαν, του Τορόντο, της Ντοβίλ, της Νέας Υόρκης, της Ρώμης, του Σάντανς. Μια φετινή καινοτομία είναι πως φιλμς του Επίσημου προγράμματος, κατόπιν συμφωνίας με τους επιμέρους διοργανωτές, θα συμμετάσχουν και στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ της πρωτεύουσας της χώρας των Βάσκων. Κάτι που ενδεχόμενα μπορεί να συμβεί και για την περίπτωση της Μόστρας, καθώς υπάρχει πιθανότητα η Βενετία να εξελιχθεί κανονικά, αναλόγως των συνθηκών.

Από το πρόγραμμα ξεχωρίζουν για φέτος οι παρουσίες των Wes Anderson, François Ozon, Naomi Kawase, Pete Docter, Francis Lee, ενώ στην Γαλλική Ριβιέρα αναμένονται αστέρες του μεγέθους των Timothee Chalamet, Saoirse Ronan, Viggo Mortensen, Mads Mikkelsen, Tilda Swinton, Kate Winslet. Ιδιαίτερη μνεία αξίζουν οι προσθήκες των φιλμς Aya and the Witch, που αποτελεί το πρώτο CG animation του φημισμένου στούντιο Ghibli, το Peninsula που αποτελεί την φυσική συνέχεια του Train To Busan από τον σημαντικό σκηνοθέτη Sang-ho Yeon αλλά και τα δύο επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς, Small Axe που σκηνοθετεί ο Steve McQueen.

Οι ταινίες του Επίσημου Προγράμματος του 73ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών 2020 είναι οι εξής:

Οι Πιστοί

THE FRENCH DISPATCH, Wes Anderson (ΗΠΑ)
SUMMER 85, François Ozon (Γαλλία)
ASA GA KURU (True Mothers), Naomi Kawase (Ιαπωνία)
LOVERS ROCK, Steve McQueen (Αγγλία)
MANGROVE, Steve McQueen (Αγγλία)
DRUK (Another Round), Thomas Vinterberg (Δανία)
DNA, Maïwenn (Αλγερία / Γαλλία)
LAST WORDS, Jonathan Nossiter (ΗΠΑ)
HEAVEN: TO THE LAND OF HAPPINESS, IM Sang-Soo (Κορέα)
EL OLVIDO QUE SEREMOS (Forgotten we’ll be), Fernando Trueba (Ισπανία)
PENINSULA, YEON Sang-Ho (Κορέα)
IN THE DUSK (At dusk), Sharunas BARTAS (Λιθουανία)
DES HOMMES (Home Front), Lucas BELVAUX (Βέλγιο)
THE REAL THING, Kôji Fukada (Ιαπωνία)

Οι Πρωτάρηδες

PASSION SIMPLE, Danielle Arbid (Λίβανος)
A GOOD MAN, Marie Castille Mention-Schaar (Γαλλία)
THE THINGS YOU SAY, THE THINGS YOU DO, Emmanuel Mouret (Γαλλία)
SOUAD, Ayten Amin (Αίγυπτος)
LIMBO, Ben Sharrock (Αγγλία)
ROUGE (Red Soil), Farid Bentoumi (Γαλλία)
SWEAT, Magnus Von Horn (Σουηδία)
TEDDY, Ludovic and Zoran Boukherma (Γαλλία)
FEBRUARY (February), Kamen Kalev (Βουλγαρία)
AMMONITE, Francis Lee (Αγγλία)
A NIGHT DOCTOR, Elie Wajeman (Γαλλία)
ENFANT TERRIBLE, Oskar Roehler (Γερμανία)
NADIA, BUTTERFLY, Pascal Plante (Καναδάς)
HERE WE ARE, Nir Bergman (Ισραήλ)

Η Σπονδυλωτή

SEPTET: THE STORY OF HONG KONG, Ann Hui, Johnnie TO, Tsui Hark, Sammo Hung, Yuen Woo-Ping and Patrick Tam (Χονγκ Κονγκ)

Τα Ντεμπούτα

FALLING, Viggo Mortensen (ΗΠΑ)
PLEASURE, Ninja Thyberg (Σουηδία)
SLALOM, Charlène Favier (Γαλλία)
CASA DE ANTIGUIDADES (Memory House), Joao Paulo Miranda Maria (Βραζιλία)
BROKEN KEYS (False note), Jimmy Keyrouz (Λίβανος)
IBRAHIM, Samir Guesmi (Γαλλία)
BEGINNING (In the beginning), Déa Kulumbegashvili (Γεωργία)
GAGARINE, Fanny Liatard και Jérémy Trouilh (Γαλλία)
16 SPRING, Suzanne Lindon (Γαλλία)
VAURIEN, Peter Dourountzis (Γαλλία)
GARÇON CHIFFON, Nicolas Maury (Γαλλία)
SI LE VENT TOMBE ( Should the Wind Fall ), Nora Martirosyan (Αρμενία)
JOHN AND THE HOLE, Pascual Sisto (ΗΠΑ)
INTO THE WIND ( Running with the wind ),  Shujun WEI (Κίνα)
THE DEATH OF CINEMA AND MY FATHER TOO, Dani Rosenberg (Ισραήλ)

Τα Ντοκιμαντέρ

ON THE ROUTE FOR THE BILLION, Dieudo Hamadi (Λαϊκή Δημοκρατία του Κογκό)
THE TRUFFLE HUNTERS, Michael Dweck and Gregory Kershaw (ΗΠΑ)
9 DAYS AT RAQQA, Xavier de Lauzanne (Γαλλία)

Οι Κομεντί

ANTOINETTE IN THE CÉVÈNNES, Caroline Vignal (Γαλλία)
LES DEUX ALFRED, Bruno Podalydès (Γαλλία)
UN TRIOMPHE ( The big hit ), Emmanuel Courcol (Γαλλία)
THE ORIGIN OF THE WORLD, Laurent Lafitte (Γαλλία)
THE SPEECH, Laurent Tirard (Γαλλία)

Τα Ανιμέισον

AYA TO MAJO (Earwig and the Witch), Gorô Miyazaki (Ιαπωνία)
FLEE, Jonas Poher Rasmussen (Δανία)
JOSEP, Aurel (Γαλλία)
SOUL, Pete Docter (ΗΠΑ)

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον λόφο. Το Cinema Alive παρουσιάζει το City Drive-in σε ένα από τα εμβληματικότερα σημεία της Αθήνας, στο λόφο του Λυκαβηττού. Από τις 5 Ιουνίου και για ολόκληρο το μήνα, ο λόφος του Λυκαβηττού μετατρέπεται στο ομορφότερο drive-in της Αθήνας, ένα σημείο συνάντησης για σινεφίλ, μουσικόφιλους, παρέες και οικογένειες. Ο πολυχώρος του City Drive-in θα λειτουργεί καθημερινά από τις 19:00 το απόγευμα. Τα δρώμενα ξεκινούν με Full Moon Fiesta στις 5 Ιουνίου σε συνεργασία με τα Hideout Events, από το ηλιοβασίλεμα στην πανσέληνο με θέα όλη την Αθήνα και συνεχίζονται δυνατά με κινηματογραφικές προβολές, stand up comedy shows, συναυλίες, μέσα από την ασφάλεια του αυτοκινήτου, απολαμβάνοντας παγωμένα cocktails, ζεστό ποπκόρν, νάτσος, πεντανόστιμα burger και γλυκά από το food court. Το πρόγραμμα συνεχίζεται το Σαββατοκύριακο, 6/6 & 7/6 με διπλή προβολή σημαντικών φιλμς: 20:30 Grease 23:00 Τα Παράσιτα Το αναλυτικό πρόγραμμα εκδηλώσεων του City Drive-in θα ανακοινωθεί στα socialmedia (facebook - instagram) και στην ιστοσελίδα www.driveincinema.gr

Το City Drive-in έχει συμμορφωθεί πλήρως με τα μέτρα κατά της μετάδοσης του Covid-19.

Με 82.686 δωρεάν εισιτήρια και 167 ταινίες sold out ολοκληρώθηκε το online 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Το συνταρακτικό Καλωσήρθατε στην Τσετσενία (Welcome to Chechnya) του David France κέρδισε τον Χρυσό Αλέξανδρο Μεγάλου Μήκους ντοκιμαντέρ και έτσι αυτόματα μπαίνει στη λίστα των ταινιών που μπορούν να διεκδικήσουν Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ. Το φιλμ καταγράφει τις διώξεις και τα βασανιστήρια που υφίσταται η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα στην Τσετσενία. Να υπενθυμίσουμε ότι η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου δίνει τη δυνατότητα στα φιλμ που κερδίζουν το πρώτο βραβείο στα κορυφαία φεστιβάλ ντοκιμαντέρ - ανάμεσά τους και το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης -, να είναι αυτόματα στη λίστα επιλογής της κατηγορίας.

Με το 22ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης ολοκληρώνεται ένας κύκλος δράσεων που πραγματοποιήθηκε κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Η στήριξη όλων, θεατών και ανθρώπων του κινηματογραφικού χώρου ήταν συγκινητική και πολύτιμη.

Ένας ψυχίατρος και ο ασθενής του, ποιος είναι ποιος? Κομεντί με όχι και λίγα ψήγματα κατασκοπικής περιπέτειας, είναι η περίπτωση του φιλμ Οι Αταίριαστοι (Le Lion) που σκηνοθετεί ο Ludovic Colbeau-Justin στην πρώτη του, μεγάλου μήκους, κινηματογραφική δημιουργία. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, ο έγκλειστος στην ψυχιατρική κλινική Λεό Μιλάν, είναι ένας διεθνούς φήμης υπερπράκτορας, που έχει φέρει εις πέρας τις δυσκολότερες αποστολές, φέροντας το βαρύγδουπο ψευδώνυμο "Το Λιοντάρι". Στην πιο πρόσφατη αναζήτηση του, ο φερόμενος ως κατάσκοπος, θα κληθεί να εντοπίσει την χαμένη σύζυγο του θεράποντα γιατρού του, Ρομέν. Γι αυτό και θα πάρει εξιτήριο από το νοσοκομείο με την υπογραφή του ψυχιάτρου. Είναι όμως στην πραγματικότητα ο Λεό ένας χαρισματικός ντετέκτιβ ή όλα όσα αμολάει δεν είναι τίποτα παραπάνω από παλαβομάρες?

Κλασσική περίπτωση πρωταγωνιστικής δράσης για τον αξιόλογο κατά περιπτώσεις κωμικό Dany Boon, που εδώ συνεργάζεται με τον, τραγουδιστή κατά κύριο λόγο, Philippe Katerine. Μαζί τους συμμετέχουν και οι Samuel Jouy, Carole Brana, Anne Serra, Sophie Verbeeck.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Ιουνίου 2020 από την Spentzos Films.

Ο κόσμος διαβάζει βιβλία στο κινητό! Μια σοβαρή ταινία με μορφή σάτιρας, που αναρωτιέται για την αξία της λογοτεχνίας και των βιβλίων, δια μέσου των συντροφικών σχέσεων στον σύγχρονο κόσμο, είναι τα Παιχνίδια Ζευγαριών (Doubles Vies), που σκηνοθετεί ο φημισμένος Γάλλος δημιουργός Olivier Assayas (Personal Shopper, Clouds Of Sils Maria, Carlos). Ο Αλέν, ένας εκδότης βιβλίων αρνείται, για πρώτη φορά, να εκδώσει το βιβλίο του Λεονάρντ. Ο εκδοτικός οίκος του Αλέν, προσλαμβάνει μια νεαρή γυναίκα, τη Λόρε, για να τους βοηθήσει να προσαρμοστούν στην ψηφιακή εποχή. Ο Αλέν κοιμάται με την Λόρε. Η γυναίκα του Αλέν, η Σελίνα, είναι ηθοποιός. Έχει σχέση με τον Λεονάρντ για χρόνια. Η γυναίκα του Λεονάρντ, η Βάλερι, είναι πολιτική σύμβουλος σε κόμμα της αριστεράς. Και δεν δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη ζωή του άντρα της.

Πρωταγωνιστεί η αγαπημένη Juliette Binoche, έχοντας δίπλα της για άξιο συμπαραστάτη τον πολυπράγμονα Guillaume Canet και τους Vincent Macaigne, Christa Theret, Nora Hanzawi.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Ιουνίου 2020 από την Weird Wave.

Στα πλαίσια του όμορφου καλοκαιρινού θεσμού EN LEFKO DRIVE-In CINEMA, την Τετάρτη 3 Ιουνίου, στις 9 ακριβώς, ο En Lefko 87.7 μετατρέπει τον Λυκαβηττό, για 4η συνεχόμενη χρονιά, στο πιο ειδυλλιακό Drive-In Cinema της Αθήνας. Ραντεβού, ο ραδιοφωνικός σταθμός δίνει, λίγο μετά τη δύση του ηλίου, για να απολαύσουμε μέσα στα αυτοκίνητά μας, τη περίφημη γαλλική κωμωδία, της Josiane Balasko, Για Όλα Φταίει το Γκαζόν (Gazon maudit) που θα επανακυκλοφορήσει σύντομα στα θερινά σινεμά από τη εταιρία διανομής Rosebud 21, γιορτάζοντας τα 25 χρόνια της. Περισσότερες πληροφορίες για τον τρόπο διάθεσης των δελτίων εισόδου, θα βρεις στην σελίδα των διοργανωτών https://www.enlefko.fm/news/en-lefko-news/tetarto-en-lefko-drive-in-cinema-ston-lycabettus/.

Η ταινία που ανανέωσε τη γαλλική κωμωδία, καταλύοντας ταμπού δεκαετιών, έρχεται και πάλι στους κινηματογράφους φέτος το καλοκαίρι, από τη Rosebud 21. Υποψήφια για 5 βραβεία Σεζάρ και Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Η Victoria Abril είναι η Λολί, η γλυκιά και όμορφη μητέρα δύο παιδιών, παντρεμένη με τον Λοράν... ένα σοβινιστικό γουρούνι που την απατά με την παραμικρή ευκαιρία! Όταν στη ζωή (άλλα και το σπίτι) του ζευγαριού εισβάλει η αποφασιστική Μαριχό, η ερωτική έλξη ανάμεσα στις δύο γυναίκες είναι άμεση, εκρηκτική και τελείως αναπάντεχη για τον μπερδεμένο Λοράν. Η Λολί όμως έχει βρει την απόλυτη ευτυχία: τρεις νύχτες στο ίδιο κρεβάτι με τον άντρα της, τρεις με την αγαπημένη της -και την Κυριακή ρεπό! Σκηνοθεσία: Josiane Balasko Ηθοποιοί: Victoria Abril, Josiane Balasko, Alain Chabat, Ticky Holgado, Catherine Hiegel.

Αφού δεν τα κατάφερε καθόλου καλά με την αναβίωση του πανάκριβου The Mummy, η Universal χάρη στην επιτυχημένη πορεία του, δια χειρός Leigh Whannell, Invisible Man, ορθοπόδησε και βάζει μπροστά το καινούργιο της πρότζεκτ, που βασίζεται στην κληρονομιά των θεματικών παραγωγών της με πρωταγωνιστές τα διάσημα monsters. Αυτή την φορά ο κλήρος του ριμπούτ έπεσε στον φημισμένο Wolfman, την λυκανθρώπινη μορφή του οποίου θα ντυθεί ο σούπερ σταρ Ryan Gosling, όπως με κάθε επισημότητα ανακοίνωσε το στούντιο. Την ίδια στιγμή που η παραγωγή βρίσκεται πολύ κοντά και στην επισημοποίηση του ονόματος του σκηνοθέτη που θα αναλάβει το βαρύ πρότζεκτ, με εκείνο του Cory Finley, δημιουργού ταινιών όπως οι Thoroughbreds και Bad Education να μοιάζει αυτή την ώρα ως το επικρατέστερο. Κι ενώ δεν έχει αποκλειστεί η πιθανότητα το χρίσμα να πάρει ο ίδιος ο Gosling, που έχει ήδη καθίσει μια φορά στην καρέκλα του διευθυντή, στα 2014 για το Lost River.

Η πρώτη φορά που ο τίτλος έπαιξε στην μεγάλη οθόνη ήταν το 1935 με το φιλμ Werewolf Of London, εκεί όπου ένας βοτανολόγος δέχεται την επίθεση ενός μυστηριώδη λύκου κατά την επίσκεψη του στο Θιβέτ και επιστρέφοντας στον τόπο του, θα εμφανίσει περίεργα συμπτώματα. Η πρώτη απόπειρα της Universal πάνω στο θέμα ήταν στα 1941 με τον θρυλικό The Wolf Man και πρωταγωνιστή τον Lon Chaney Jr. στον ρόλο του Λάρι Τάλμποτ ο οποίος μετά από την έφοδο ενός λυκανθρώπου, θα ακολουθήσει κι εκείνος την κατάρα να μεταμορφωθεί κι εκείνος αιμοβόρο θηρίο. Μια περίπτωση ριμέικ είχαμε το 2010, σε σκηνοθεσία του Joe Johnston με πρωταγωνιστή τον Benicio Del Toro, που υπήρξε όμως, παρόλες τις υψηλές προσδοκίες και τα υπέροχα ειδικά εφέ στο μέικ απ από τον κορυφαίο Rick Baker, μια μεγάλη εμπορική αποτυχία. Στην καινούργια εκδοχή, το σενάριο υπογράφουν οι Lauren Schuker Blum και Rebecca Angelo, το δίδυμο των συγγραφέων που είναι υπεύθυνοι για το σκριπτ του φιλμ Orange Is The New Black. 

Όταν το τέλειο έγκλημα συναντά την τέλεια καταιγίδα! Το περιπετειώδες θρίλερ Force Of Nature, σε παραγωγή της Lionsgate, που σκηνοθετεί ο Αμερικάνος, ανεξάρτητος κατά βάση, δημιουργός Michael Polish (Twin Falls Idaho, Jackpot, Northfork, The Astronaut Farmer, For Lovers Only, Big Sur) είναι μια ακόμη αγωνιώδης ταινία που τοποθετεί την υπόθεση της στο μέσον ενός ακραία βίαιου τυφώνα κατηγορίας 5. Κατά την διάρκεια μιας φονικής θεομηνίας στο Μαιάμι, ο υποβαθμισμένος αστυνομικός Καρντίγιο, προσπαθώντας να εκκενώσει μια τεράστια πολυκατοικία από τους ευρισκόμενους σε θανάσιμο κίνδυνο ενοίκους της, θα ενώσει τις δυνάμεις του με την δυναμική γιατρό Δρ Τρόυ και τον μάχιμο πατέρα της, προκειμένου να αντιμετωπίσουν από κοινού την συμμορία που έχει βάλει στο στόχαστρο την περιουσία ενός πάμπλουτου επιχειρηματία.

Τον ρόλο του αστυνομικού κρατά ο Emile Hirsch, την όμορφη επιστήμονα υποδύεται η Kate Bosworth, ενώ ο βετεράνος πλέον Mel Gibson ανεβάζει επίπεδο στην συνολική προσπάθεια με την παρουσία του. Συμμετέχουν επίσης και οι David Zayas, Stephanie Cayo, William Catlett, Tyler Jon Olson, Swen Temmel, Rey Hernandez.

Στις δικές μας αίθουσες? Απίθανο. Πρεμιέρα στις ΗΠΑ σε VOD στις 30 Ιουνίου 2020.

Το Για Πάντα είναι δυσκολότερο από ότι δείχνει! Μια επική περιπέτεια φαντασίας και δράσης πολλών οκτανίων του τηλεοπτικού καναλιού Netflix, είναι η ταινία The Old Guard, που σκηνοθετεί η Gina Prince-Bythewood, δημιουργών των φιλμς Love & Basketball, The Secret Life of Bees και Beyond the Lights, βασισμένη στο ομώνυμο graphic novel του Greg Rucka. Με επικεφαλής την δυναμική πολεμίστρια Άντι, μια μυστική ομάδα αθάνατων μισθοφόρων, πολεμά με σθένος ανά τους αιώνες, προστατεύοντας τον υπόλοιπο κόσμο των θνητών. Όταν το ιδιόμορφο τιμ θα προσληφθεί για να φέρει εις πέρας μια αποστολή έκτακτης ανάγκης, θα κληθεί η αρχηγός τους μαζί με το νεότερο μέλος της διμοιρίας, Νάιλ, να εξαλείψουν την οποιαδήποτε απειλή δημιουργηθεί, από όσους επιθυμήσουν να βγάλουν αμέτρητα χρήματα από τις ξεχωριστές τους ικανότητες.

Τον ηγετικό ρόλο της Άντι ή αλλιώς Ανδρομάχης της Σκυθίας, κρατά η κούκλα Charlize Theron, έχοντας στο πλευρό της ένα ισχυρό καστ συμπρωταγωνιστών που αποτελούν οι KiKi Layne, Marwan Kenzari, Luca Marinelli, Harry Melling, Van Veronica Ngo, καθώς και οι γκεστ σταρς Matthias Schoenaerts και Chiwetel Ejiofor.

Στις δικές μας αίθουσες? Πιθανόν. Πρεμιέρα στους δέκτες των ΗΠΑ στις 10 Ιουλίου 2020.

Επιχείρηση είναι η επιβίωση! Βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά είναι η πολεμική περιπέτεια The Outpost, μια παραγωγή της Screen Media Films, που σκηνοθετεί ο πεπειραμένος στο είδος και μάχιμος στα νιάτα του, Αμερικανοισραηλινός Rod Lurie (The Contender, The Last Castle, Resurrecting the Champ, Straw Dogs, Nothing But The Truth). Η ταινία αφηγείται την αληθινή ιστορία της φημισμένης Μάχης του Κάμντες, που έλαβε χώρα κατά την διάρκεια του πολέμου στο Αφγανιστάν, παρακολουθώντας την αγωνιώδη προσπάθεια διαφυγής από τα νύχια εκατοντάδων Ταλιμπάν, μιας μικρής ομάδας στρατιωτών της διμοιρίας 361 CAV. Σύμφωνα με τα καταστατικά του Πενταγώνου, η συγκεκριμένη μάχη υπήρξε η πλέον αιματηρή στην περίοδο των εχθροπραξιών το 2009. Το σενάριο του φιλμ επιμελούνται οι Paul Tamasy και Eric Johnson, βασισμένοι στο ομώνυμο βιβλίο απομνημονευμάτων του Jake Tapper.

Πλήθος νεαρών Αμερικάνων αστέρων κάνει την εμφάνιση του στους ρόλους των κομάντο, συνθέτοντας μια δυναμική πρωταγωνιστική ομάδα αποτελούμενη από τους Scott Eastwood, Caleb Landry Jones, Orlando Bloom, Jack Kesy, Taylor John Smith και Milo Gibson.

Στις δικές μας αίθουσες? Αμφίβολο. Πρεμιέρα στις ΗΠΑ και σε VOD στις 3 Ιουλίου 2020.