Movies Ltd

Οι 24 επιλογές του φετινού Πανοράματος λεπτομερέστερα, με τις ακριβείς ημερομηνίες προβολής τους για το κοινό, που θα λάβουν χώρα στις αίθουσες των κινηματογράφων Danaos 1, Αστορ, Γαλλικού Ινστιτούτου, αλλά και Παύλος Ζάννας στην Θεσσαλονίκη.

Une vie ailleurs

Γαλλία, 2017 Εγχ, 96'

Σκηνοθεσία: Olivier Peyon Σενάριο: Olivier Peyon, Cécilia Rouaud Πρωταγωνιστούν: Isabelle Carré, Ramzy Bedia, Maria Duplaa Παραγωγή: Le Bureau Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Rezo films
Βραβεία: -

Η Sylvie βρίσκει επιτέλους στην Ουρουγουάη τα ίχνη του γιου της, που είχε απαγάγει ο πρώην σύζυγός της πριν τέσσερα χρόνια. Με την πολύτιμη βοήθεια του Mehdi πηγαίνει να τον φέρει πίσω. Φτάνοντας εκεί, τίποτα δεν πηγαίνει όπως περίμενε: Το παιδί, που μεγάλωσε με τη γιαγιά του και τη θεία του, φαίνεται να είναι ευτυχισμένο. Η Sylvie συνειδητοποιεί ότι ο Felipe μεγάλωσε μακριά από εκείνη και ότι η ζωή του είναι πλέον αλλού.

Που και πότε? Κυριακή 25 Μαρτίου στις 22.30 ASTOR / Τετάρτη 28 Μαρτίου στις 18.00 IFA - Παρασκευή 30 Μαρτίου στις 19.00 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Une saison en France

Γαλλία, 2017 Εγχ, 100'

Σκηνοθεσία: Mahamat-Saleh Haroun Σενάριο: Mahamat-Saleh Haroun Πρωταγωνιστούν: Eriq Ebouaney, Sandrine Bonnaire, Aalayna Lys Παραγωγή: Pili Films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: MK2 Films
Βραβεία: Υποψηφιότητα Καλύτερης Φεστιβάλ Καΐρου 2017

Ο Abbas, καθηγητής γαλλικών, έφυγε από την Κεντρική Αφρική για να γλυτώσει τον πόλεμο και πήγε στη Γαλλία για να αρχίσει μία νέα ζωή. Περιμένοντας να χαρακτηριστεί πρόσφυγας, οργανώνει την καθημερινότητά του: Βάζει τα παιδιά του στο σχολείο και πιάνει δουλειά στη λαϊκή, όπου γνωρίζει την Carole. Αν όμως του αρνηθούν το άσυλο, τι θα απογίνουν ο ίδιος και η οικογένειά του;

Που και πότε? Παρασκευή 23 Μαρτίου στις 20.00 IFA / Κυριακή 25 Μαρτίου στις 18.00 DANAOS 1 - Κυριακή 1 Απριλίου στις 19.00 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Une part d’ombre

Γαλλία, 2018 Εγχ, 90'

Σκηνοθεσία: Samuel Tilman Σενάριο: Samuel Tilman Πρωταγωνιστούν: Myriem Akheddiou, Yoann Blanc, Baptiste Lalieu Παραγωγή: Good Fortune Films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Be for Films
Βραβεία: -

O David είναι ένας νέος ολοκληρωμένος πατέρας. Έχει μία γυναίκα που αγαπάει πολύ, δύο αξιολάτρευτα παιδάκια, μία παρέα κολλητών φίλων με τους οποίους πηγαίνει συνήθως διακοπές. Όμως, καθώς επιστρέφουν από την τελευταία τους εκδρομή στα Βόσγια Όρη, ο David ανακρίνεται από την αστυνομία για ένα φόνο. Σύντομα, η έρευνα αποδεικνύει ότι ο David δεν είχε μία τόσο ομαλή ζωή όσο ισχυριζόταν...

Που και πότε? Κυριακή 25 Μαρτίου στις 18.15 IFA / Κυριακή 25 Μαρτίου στις 18.15 IFA / Τετάρτη 28 Μαρτίου 22.15 DANAOS 1 - Δευτέρα 2 Απριλίου στις 19.00 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Tueurs

Βέλγιο, 2017 Εγχ, 86'

Σκηνοθεσία: François Troukens, Jean-François Hensgens Σενάριο: François Troukens, Giordano Gederlini Πρωταγωνιστούν: Olivier Gourmet, Kevin Janssens, Lubna Azabal, Bouli Lanners Παραγωγή: Versus, Capture the Flag films, Savage film Παγκόσμια Εκμετάλλευση: TF1 Studio
Βραβεία: -

Όταν ο Frank Valken προβαίνει σε μια οπλισμένη επίθεση, μια ομάδα δολοφόνων εκτελεί όλους τους μάρτυρες. Μεταξύ των πτωμάτων υπάρχει και εκείνο της δικαστικού που ερευνά την υπόθεση των «Τρελών Δολοφόνων». Τριάντα χρόνια αργότερα, φαίνεται να έχουν επιστρέψει...

Που και πότε? Δευτέρα 26 Μαρτίου στις 20.00 DANAOS 1 -

Tous les rêves du monde

Γαλλία, 2017 Εγχ, 108'

Σκηνοθεσία: Laurence Ferreira Barbosa Σενάριο: Laurence Ferreira Barbosa, Guillaume André Πρωταγωνιστούν: Pamela Ramos, Rosa Da Costa, Antonio Torres Lima Παραγωγή: Alfama Films Production, Leopardo Filmes Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Alfama Films Production
Βραβεία: Υποψηφιότητα Πιο Ελπιδοφόρας Ηθοποιού Lumiere 2017

H Pamela είναι μία νέα Πορτογαλίδα δεύτερης γενιάς γεννημένη στη Γαλλία. Παγιδευμένη στις αντιφάσεις της, στις αποτυχίες της και στην απόλυτη αγάπη της για την οικογένειά της, μοιάζει χαμένη και ανίκανη να φανταστεί πώς θα μπορούσε να ζήσει τη ζωή της... Ιδίως όταν το μόνο που της αρέσει είναι να παίζει πιάνο και να κάνει πατινάζ. Θα βρει όμως το δρόμο της κάπου μεταξύ Γαλλίας και Πορτογαλίας.

Που και πότε? Σάββατο 24 Μαρτίου στις 18.00 IFA / Τετάρτη 28 Μαρτίου στις 22.00 ASTOR -

Seuls

Γαλλία, 2017 Εγχ, 98'

Σκηνοθεσία: David Moreau Σενάριο: David Moreau, Guillaume Moulin Πρωταγωνιστούν: Thomas Doret, Stéphane Bak, Jean-Stan Du Pac Παραγωγή: Echo Films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: StudioCanal
Βραβεία: -

Η Leïla, 16 χρονών, αργεί να σηκωθεί όπως κάθε πρωϊ. Μόνο που σήμερα, κανείς δεν ήρθε να τη ξυπνήσει. Πού βρίσκονται οι γονείς της; Παίρνει το ποδήλατό της και διασχίζει την άδεια γειτονιά. Όλοι έχουν εξαφανιστεί. Τελικά συναντά και άλλους νέους και μαζί θα προσπαθήσουν να καταλάβουν τι συνέβη. Όμως, είναι πραγματικά μόνοι;

Που και πότε? Σάββατο 24 Μαρτίου στις 17.45 ASTOR / Δευτέρα 26 Μαρτίου στις 21.30 IFA -

Prendre le large

Γαλλία, 2017 Εγχ, 103'

Σκηνοθεσία: Gaël Morel Σενάριο: Gaël Morel, Rachid O. Πρωταγωνιστούν: Sandrine Bonnaire, Mouna Fettou, Kamal El Amri Παραγωγή: TS Productions Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Doc & Film International
Βραβεία: -

Η Édith, 45 ετών, εργαζόμενη σε εργοστάσιο υφαντουργίας, βλέπει να έρχονται στη ζωή της τα πάνω κάτω εξαιτίας ενός κοινωνικού πλάνου που προτείνεται από τους εργοδότες της. Αδέσμευτη και μακριά από τον γιο της, είναι η μόνη που αποδέχεται να εργαστεί στις εγκαταστάσεις του ίδιου εργοστασίου στο Μαρόκο, για να μη μείνει άνεργη.

Που και πότε? Πέμπτη 22 Μαρτίου στις 22.00 IFA / Δευτέρα 26 Μαρτίου στις 18.00 DANAOS 1 - Τρίτη 3 Απριλίου στις 19.00 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Nos patriotes

Γαλλία, 2017 Εγχ, 105'

Σκηνοθεσία: Gabriel Le Bomin Σενάριο: Gabriel Le Bomin Πρωταγωνιστούν: Marc Zinga, Alexandra Remy, Pierre Deladonchamps Παραγωγή: Vertigo Productions Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Other Angle Pictures
Βραβεία: -

Μετά την ήττα των Γάλλων το καλοκαίρι του 1940, ο Addi Ba, ένας νεαρός Σενεγαλέζος στρατιώτης δραπετεύει και κρύβεται στα Βόσγια όρη. Με τη βοήθεια κάποιων ντόπιων κατοίκων, θα αποκτήσει τα πλαστά χαρτιά που θα του επιτρέψουν να κυκλοφορεί χωρίς να κρύβεται. Εκεί τον εντοπίζουν και αυτοί που επιδιώκουν να δράσουν ενάντια στον κατακτητή. Μαζί τους συμμετέχει στη δημιουργία της πρώτης ομάδας αντίστασης στην περιοχή.

Που και πότε? Παρασκευή 23 Μαρτίου στις 18.00 IFA / Τρίτη 27 Μαρτίου στις 22.00 DANAOS 1 -

Μ

Γαλλία, 2017 Εγχ, 100'

Σκηνοθεσία: Sara Forestier Σενάριο: Charles Hudon, Nicolas Rag Πρωταγωνιστούν: Sara Forestier, Redouanne Harjane, Jean-Pierre Léaud Παραγωγή: Archipel 35, France 3 Cinéma Παγκόσμια Εκμετάλλευση: MK2 Films
Βραβεία: Υποψηφιότητα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας Globes De Cristal 2017

Ο Μο είναι όμορφος, χαρισματικός, του αρέσει η αδρεναλίνη και κάνει παράνομους αυτοκινητιστικούς αγώνες. Όταν συναντά τη νεαρή και ντροπαλή Lila, την ερωτεύεται κεραυνοβόλα. Αμέσως αναλαμβάνει να την προστατεύσει, αλλά η Lila ούτε που φαντάζεται το μυστικό που κρύβει ο Μο: δε ξέρει να διαβάζει.

Που και πότε? Παρασκευή 23 Μαρτίου στις 18.00 DANAOS 1 / Κυριακή 25 Μαρτίου στις 21.45 IFA / Τετάρτη 28 Μαρτίου στις 20.00 ASTOR -

Lhajjates

Μαρόκο, 2017 Εγχ, 100'

Σκηνοθεσία: Mohamed Achaour Σενάριο: Mohamed Achaour Πρωταγωνιστούν: Fatema Hrandi, Souad Hassan, Fatema Bouchan Παραγωγή: Claps Productions Παγκόσμια Εκμετάλλευση: -
Βραβεία: -

Έπειτα από μία μακρά ζωή πόνου και αδικίας, τέσσερις ηλικιωμένες κυρίες, «Οι Σεβάσμιες», αποφασίζουν να επαναστατήσουν με το δικό τους τρόπο. Ένα νεαρό ζευγάρι, η Samia και ο Hassan, αποφασίζει να τις βοηθήσει. Η γνωριμία αυτή θα τις οδηγήσει από περιπέτεια σε περιπέτεια. Οι Σεβάσμιες θα χαρούν ξανά τη ζωή...

Που και πότε? Πέμπτη 22 Μαρτίου στις 22.00 DANAOS 1 / Δευτέρα 26 Μαρτίου στις 18.00 IFA -

Les têtes de l’emploi

Γαλλία, 2016 Εγχ, 90'

Σκηνοθεσία: Alexandre Charlot, Franck Magnier Σενάριο: Charles Hudon, Nicolas Ragni Πρωταγωνιστούν: Franck Dubosc, Elsa Zylberstein, François-Xavier Demaison Παραγωγή: Récifilms, JC Productions Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Other Angle Pictures
Βραβεία: -

Oι Stéphane, Cathy και Thierry είναι οι καλύτεροι υπάλληλοι του Γραφείου Εύρεσης Εργασίας της πόλης τους. Μάλιστα, κάνουν τόσο καλή δουλειά που το γραφείο πρόκειται να κλείσει καθώς δεν υπάρχουν άνεργοι! Για να διασώσουν τη θέση τους, οι τρεις συνάδελφοι έχουν την τρελή ιδέα να δημιουργήσουν οι ίδιοι ανεργία.

Που και πότε? Παρασκευή 23 Μαρτίου στις 22.30 ASTOR / Τετάρτη 28 Μαρτίου στις 20.00 IFA -

Le collier rouge

Γαλλία, 2018 Εγχ, 93'

Σκηνοθεσία: Jean Becker Σενάριο: Jean Becker Πρωταγωνιστούν: François Cluzet, Nicolas Duvauchelle, Sophie Verbeeck Παραγωγή: Ice 3 Παγκόσμια Εκμετάλλευση: FranceTV Distribution
Βραβεία: -

Σε μια μικρή πόλη, το 1919, ένας ήρωας πολέμου παραμένει φυλακισμένος. Μπροστά από την πόρτα, ο σκύλος του γαυγίζει μέρα νύχτα. Όχι πολύ μακριά από εκεί, μια νεαρή γυναίκα ταλαιπωρημένη από την αγροτική δουλειά, αλλά και ταυτόχρονα πολύ μορφωμένη για να είναι μια απλή αγρότισσα, περιμένει και ελπίζει. Ο δικαστής που αναλαμβάνει να ξεδιαλύνει την υπόθεση, είναι ένας αριστοκράτης του οποίου οι αρχές κλονίστηκαν μετά τον πόλεμο.

Που και πότε? Πέμπτη 22 Μαρτίου στις 22.00 ASTOR / Τρίτη 27 Μαρτίου στις 18.15 DANAOS 1 -

Laissez bronzer les cadavres

Γαλλία, Βέλγιο, 2018 Εγχ, 90'

Σκηνοθεσία: Ηélène Cattet, Bruno Forzani Σενάριο: Ηélène Cattet, Bruno Forzani Πρωταγωνιστούν: Elina Löwensohn, Stéphane Ferrara, Bernie Bonvoisin Παραγωγή: Anonymes Films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Bac Films Distribution
Βραβεία: Υποψήφια Καλύτερη Ταινία Φεστιβάλ Λοκάρνο 2017

Η Μεσόγειος, το καλοκαίρι: μια γαλαζοπράσινη θάλασσα, ένας εκτυφλωτικός ήλιος... και 250 κιλά χρυσού, κλεμμένου από τον Rhino και την παρέα του! Έχουν βρει την τέλεια κρυψώνα: ένα εγκαταλελειμμένο χωριό, τελείως απομονωμένο, καταλυμένο από μια καλλιτέχνη σε αναζήτηση έμπνευσης. Όμως, κάποιοι απρόσκλητοι επισκέπτες και δύο αστυνομικοί θα ανακόψουν τα σχέδιά τους μετατρέποντας αυτό τον παραδεισένιο τόπο, άλλοτε σκηνικό οργίων και διασκέδασης χωρίς όρια, σε πραγματικό πεδίο μάχης...

Που και πότε? Κυριακή 25 Μαρτίου στις 22.00 ASTOR / Τρίτη 27 Μαρτίου στις 18.15 IFA -

La mélodie

Γαλλία, 2017 Εγχ, 102'

Σκηνοθεσία: Rachid Hami Σενάριο: Rachid Hami, Guy Laurent, Valérie Zenatti Πρωταγωνιστούν: Kad Merad, Samir Guesmi, Renély Alfred Παραγωγή: Mizar Films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Gaumont
Βραβεία: -

O Simon διδάσκει βιολί σε μαθητές της πρώτης γυμνασίου. Οι σκληρές εκπαιδευτικές του μέθοδοι δε βοηθούν στη δημιουργία καλών σχέσεων με τους μαθητές του. O Arnold, είναι μαγεμένος από την κίνηση και τον ήχο του βιολιού, μία αποκάλυψη γι’ αυτό το υπερβολικά ντροπαλό αγόρι.
Σιγά-σιγά, το φυσικό ταλέντο του Αrnold και η χαρούμενη ενέργεια της υπόλοιπης τάξης, κάνουν τον Simon να ζήσει ξανά τις χαρές της μουσικής.

Που και πότε? Πέμπτη 22 Μαρτίου στις 20.00 DANAOS 1 / Κυριακή 25 Μαρτίου στις 18.00 ASTOR - Σάββατο 31 Μαρτίου στις 19.00 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

La Belle et la Belle

Γαλλία, 2017 Εγχ, 95'

Σκηνοθεσία: Sophie Fillières Σενάριο: Sophie Fillières Πρωταγωνιστούν: Melvil Poupaud, Sandrine Kiberlain, Agathe Bonitzer Παραγωγή: Christmas in July Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Indie Sales
Βραβεία: -

H 20χρονη Margaux γνωρίζει την 45χρονη Margaux. Τα πάντα τις ενώνουν. Πολύ γρήγορα, οι συμπτώσεις αυτές γίνονται τόσο ανησυχητικές ώστε φτάνουν να συνειδητοποίησουν ότι είναι το ίδιο άτομο, σε δυο διαφορετικές ηλικίες της ζωής του...

Που και πότε? Κυριακή 25 Μαρτίου στις 16.00 DANAOS 1 / Τρίτη 27 Μαρτίου στις 22.00 IFA -

Kiss & Cry

Γαλλία, 2017 Εγχ, 78'

Σκηνοθεσία: Lila Pinell, Chloé Mahieu Σενάριο: Lila Pinell, Chloé Mahieu Πρωταγωνιστούν: Sarah Bramms, Dinara Droukarova, Xavier Dias Παραγωγή: Ecce Films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Ecce Films
Βραβεία: -

Η δεκαπεντάχρονη Sarah ξαναρχίζει το καλλιτεχνι-κό πατινάζ χωρίς να ξέρει αν το κάνει για την ίδια ή για τη μητέρα της. Αντιμετωπίζει τον ανταγωνισμό μεταξύ κοριτσιών, την τυραννία του προπονητή, τη βιαιότητα του πρωταθλητισμού. Ενώ οι σωματικές της αντοχές δοκιμάζονται στον πάγο, οι εφηβικές της επιθυμίες θα την αποσπάσουν από τις αθλητικές της φιλοδοξίες...

Που και πότε? Πέμπτη 22 Μαρτίου στις 18.30 DANAOS 1 / Κυριακή 25 Μαρτίου στις 16.15 ASTOR / Δευτέρα 26 Μαρτίου στις 20.00 IFA -

Hochelaga, terre des âmes

Καναδάς, 2018 Εγχ, 100'

Σκηνοθεσία: François Girard Σενάριο: François Girard Πρωταγωνιστούν: Anne-Marie Cadieux, David LaHaye, Emmanuel Schwartz Παραγωγή: Roger Frappier Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Seville International
Βραβεία: Καλύτερη Φωτογραφία, Καλύτερη καλλιτεχνική Διεύθυνση, Καλύτερα Ειδικά Εφέ Καναδικά Βραβεία Κινηματογράφου 2017

Μια δυνατή καταιγίδα στο Μόντρεαλ προκαλεί κατολίσθηση στο στάδιο Percival Molson. Μέσα σε λίγες ώρες το γήπεδο μετατρέπεται σε προστατευόμενο αρχαιολογικό χώρο και αιώνες ιστορίας αποκαλύπτονται κάτω από το έδαφος. Ο αρχαιολόγος Baptiste Asigny, που κατάγεται από τους αυτόχθονες Mohawk, ξεκινάει την ανασκαφή ανακαλύπτοντας στοιχεία αρχαίων πληθυσμών που έζησαν στον ίδιο τόπο αλλά και πολλά θαμμένα μυστικά...

Που και πότε? Πέμπτη 22 Μαρτίου στις 18.00 ASTOR / Τρίτη 27 Μαρτίου στις 20.00 IFA -

Egon Schiele: Death and the Maiden

Λουξεμβούργο, 2016 Εγχ, 110'

Σκηνοθεσία: Dieter Berner Σενάριο: Hilde Berger, Dieter Berner Πρωταγωνιστούν: Noah Saavedra, Maresi Riegner, Valerie Pachner Παραγωγή: Novotny & Novotny, Amour Fou Luxembourg, Ulrich Seidl Film Produktion Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Picture Tree International
Βραβεία: Καλύτερη Ταινία, Καλύτερη Σκηνοθεσία, Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία Αυστριακά Βραβεία Κινηματογράφου 2017

Στις αρχές του 20ου αιώνα, ο Egon Schiele είναι από τους πιο προκλητικούς καλλιτέχνες στη Βιέννη. Δύο γυναίκες θα έχουν σημαντική επίδραση πάνω του: η αδελφή του -και πρώτη μούσα- την Gerti, και η 17χρονη Wally, η μοναδική αληθινή του αγάπη, την οποία αποθανατίζει στο διάσημο πίνακα Ο θάνατος και η κοπέλα. Τα ριζοσπαστικά έργα του Schiele σκανδαλίζουν τη βιεννέζικη κοινωνία, ενώ τολμηροί καλλιτέχνες όπως ο Gustav Klimt, διαισθάνονται το εξαιρετικό του ταλέντο.

Που και πότε? Σάββατο 24 Μαρτίου στις 19.45 ASTOR -

Drôles de petites bêtes

Γαλλία, Λουξεμβούργο, 2016 Εγχ, 77'

Σκηνοθεσία: Arnaud Bouron, Antoon Krings Σενάριο:Arnaud Delalande, Christel Gonnard, Antoon Krings Πρωταγωνιστούν: Kev Adams, Virginie Efira, Emmanuel Curtil Παραγωγή: Onyx Films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Tanweer
Βραβεία: Υποψήφιο Καλύτερο Animation Lumiere 2017

Όταν ο Apollon, ένα καλόκαρδο τριζόνι γελωτοποιός φτάνει στο χωριό των ζουζουνιών, δεν αργεί να ταράξει τη ζωή όλου του βασιλείου. Πέφτοντας στην παγίδα της ζηλιάρας και πανούργας Huguette, ξαδέλφης της βασίλισσας, κατηγορείται για απαγωγή. Ο Apollon με τη βοήθεια της Mireille της μέλισσας και των φίλων τους ξεκινούν για μια επικίνδυνη αποστολή διάσωσης...

Που και πότε? Σάββατο 24 Μαρτίου στις 16.15 IFA -

Diane a les épaules

Γαλλία, 2017 Εγχ, 87'

Σκηνοθεσία: Fabien Gorgeart Σενάριο: Fabien Gorgeart Πρωταγωνιστούν: Clotilde Hesme, Fabrizio Rongione, Thomas Suire Παραγωγή: Petit Film Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Be for Films
Βραβεία: -

Χωρίς να διστάσει, η Diane, αποφασίζει να κυοφορήσει το παιδί των καλύτερών της φίλων, Thomas και Jacques. Κάτω από αυτές τις όχι και τόσο ιδανικές συνθήκες ερωτεύεται τον Fabrizio.

Που και πότε? Τετάρτη 21 Μαρτίου στις 22.15 IFA / Δευτέρα 26 Μαρτίου στις 18.15 ASTOR - Παρασκευή 29 Μαρτίου στις 19.00 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Crash test Aglaé

Γαλλία, 2017 Εγχ, 85'

Σκηνοθεσία: Éric Gravel Σενάριο: Éric Gravel Πρωταγωνιστούν: India Hair, Julie Depardieu, Yolande Moreau Παραγωγή: Novoprod Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Le Pacte
Βραβεία: -

Η Aglaé είναι μία νεαρή ψυχαναγκαστική εργάτρια, της οποίας η ζωή περιστρέφεται μόνο γύρω από τη δουλειά της. Όταν μαθαίνει για τη μετεγκατάσταση του εργοστασίου, προς έκπληξη της εταιρίας, δέχεται να πάει να δουλέψει στην Ινδία. Συνοδευόμενη από δυο συναδέλφους θα κάνει ένα παράλογο ταξίδι με αμάξι έως την άλλη άκρη του κόσμου, το οποίο όμως θα μετατραπεί σε μία αναπάντεχη προσωπική αναζήτηση.

Που και πότε? Πέμπτη 22 Μαρτίου στις 18.00 IFA / Τετάρτη 27 Μαρτίου στις 22.00 ASTOR - Τρίτη 3 Απριλίου στις 19.00 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

C’est tout pour moi

Γαλλία, 2017 Εγχ, 99'

Σκηνοθεσία: Nawell Madani, Ludovic Colbeau-Justin Σενάριο: Nawell Madani, Matt Alexander, Ali Bougheraba, Kamel Guemra Πρωταγωνιστούν: Nawell Madani, François Berléand, Mimoun Benabderrahmane Παραγωγή: LGM Cinéma Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Gaumont
Βραβεία: -

H Lila αποφασίζει να πάει στο Παρίσι, προκειμένου να πραγματοποιήσει το όνειρό της, να γίνει χορεύτρια. Στο Παρίσι, ανακαλύπτει έναν κόσμο αφιλόξενο, που δεν είναι έτοιμος να της ανοίξει τις πόρτες του. Αποφασίζει λοιπόν να γίνει κωμικός. Ο μοναδικός της στόχος είναι πλέον να γίνει διάσημη και κυρίως να κάνει περήφανο τον πατέρα της.

Που και πότε? Σάββατο 24 Μαρτίου στις 20.00 IFA / Δευτέρα 26 Μαρτίου στις 22.00 DANAOS 1 / Τετάρτη 28 Μαρτίου στις 18.00 ASTOR -

Po strnisti bos

Τσεχική Δημοκρατία, Σλοβακία, Δανία, 2017 Εγχ, 111'

Σκηνοθεσία: Jan Sverak Σενάριο: Jan Sverak Πρωταγωνιστούν: Tereza Voriskova, Ondrej Vetchy, Zdenek Sverak Παραγωγή: Biograf Jan Sverak Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Biograf Jan Sverak
Βραβεία: Καλύτερη Ανδρική Υποστηρικτική Ερμηνεία, Καλύτερη Φωτογραφία, Καλύτερος Ήχος, Καλύτερη Ταινία, Καλύτερη Σκηνοθεσία, Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία, Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία Τσεχικά Βραβεία Κινηματογράφου 2017

Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένεια του οκτάχρονου Eda, αναγκάζεται να μετακομίσει από την Πράγα. Για τον Eda, η ζωή γίνεται διαφορετική και παράξενη, παράλληλα όμως και συναρπαστική –γίνεται μέλος της τοπικής συμμορίας αγοριών, για πρώτη φορά ανακαλύπτει την ομορφιά των κοριτσιών, καθώς και τα οικογενειακά μυστικά. O Eda παρακολουθεί τον πόλεμο με το παιδικό του βλέμμα...

Που και πότε? Παρασκευή 23 Μαρτίου στις 18.00 ASTOR -

Avant la fin de l'été

Ελβετία, Γαλλία, 2017 Εγχ, 80'

Σκηνοθεσία: Maryam Goormaghtigh Σενάριο: Maryam Goormaghtigh Πρωταγωνιστούν: Arash, Hossein, Ashkan Παραγωγή: Intermezzo Films, 4A4 Productions, Sunny Independent Pictures, RTS Radio Télévision Suisse, Salvajes Productions Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Upside Distribution
Βραβεία: -

Μετά από πέντε χρόνια σπουδών στο Παρίσι, o Arash που δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στο γαλλικό τρόπος ζωής, αποφασίζει να επιστρέψει στο Ιράν. Ελπίζοντας να του αλλάξουν γνώμη, οι δύο φίλοι του τον παίρνουν μαζί για ένα τελευταίο ταξίδι στη νότια Γαλλία. Με το αυτοκίνητο φορτωμένο, φεύγουν για ένα καλοκαίρι στο Νότο, με διανυκτερεύσεις σε κάμπινγκ, πανηγύρια και θαλασσινό αέρα. Μια μέρα, οι τρεις φίλοι συναντούν τις μουσικούς Charlotte και Michèle... Θα επιστρέψει τελικά ο Arash στο Ιράν;

Που και πότε? Τετάρτη 27 Μαρτίου στις 18.15 ASTOR - Τετάρτη 3 Απριλίου στις 19.00 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Οι ταινίες του Διαγωνιστικού Τμήματος του 19ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου οι συντελεστές τους, οι συνόψεις και φυσικά οι ώρες προβολής τους είναι:

Ôtez-moi d’un doute

Γαλλία, Βέλγιο, 2017 Εγχ, 100'

Σκηνοθεσία: Carine Tardieu Σενάριο: Carine Tardieu, Raphaële Moussafir, Michel Leclerc, Baya Kasmi Φωτογραφία: Pierre Cottereau Μοντάζ: Christel Dewynter Μουσική: Eric Slabiak Πρωταγωνιστούν: François Damiens, Cécile de France, Guy Marchand Παραγωγή: Karé Productions Παγκόσμια Εκμετάλλευση: SND Films Διανομή στην Ελλάδα: Weird Wave
Βραβεία: Υποψηφιότητα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας Βραβεία Globes de Cristal 2017

O Erwan, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του μαθαίνοντας πως ο πατέρας του δεν είναι ο βιολογικός του πατέρας. Παρ’ όλη την τρυφερότητα που νιώθει για τον άντρα που τον μεγάλωσε, ο Erwan ερευνά διακριτικά και βρίσκει τον βιολογικό του πατέρα. Παράλληλα, γνωρίζει την Anna, την οποία προσπαθεί να κατακτήσει. Λίγο καιρό αργότερα μαθαίνει ότι η Anna είναι η ετεροθαλής αδελφή του. Η κατάσταση δυσκολεύει ακόμα περισσότερο όταν ο θετός του πατέρας αρχίζει να υποψιάζεται ότι κάτι του κρύβει...

Που και πότε? Σάββατο 24 Μαρτίου στις 22.00 ASTOR - Κυριακή 1 Απριλίου στις 21.00 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Le fils de Jean

Γαλλία, Καναδάς, 2016 Εγχ, 98'

Σκηνοθεσία: Philippe Lioret Σενάριο: Philippe Lioret, Natalie Carter Φωτογραφία: Philippe Guilbert Μοντάζ: Andrea Sedlácková Μουσική: Flemming Nordkrog Πρωταγωνιστούν: Pierre Deladonchamps, Gabriel Arcand, Catherine de Léan Παραγωγή: Fin Août Production Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Le Pacte Διανομή στην Ελλάδα: Filmtrade
Βραβεία: Υποψηφιότητα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας και Καλύτερης Ανδρικής Υποστηρικτικής Ερμηνείας Βραβεία Cesar 2017

Στα τριάντα πέντε του, ο Mathieu δε ξέρει ποιος είναι ο πατέρας του. Ένα πρωί, μαθαίνει από το τηλέφωνο ότι ο πατέρας του ήταν Καναδός και μόλις απεβίωσε. Ανακαλύπτοντας επίσης την ύπαρξη των δύο αδερφών του, ο Mathieu αποφασίζει να πάει στην κηδεία ώστε να τους γνωρίσει. Όμως, στο Μόντρεαλ, κανείς δε γνωρίζει την ύπαρξή του ούτε επιθυμεί να γνωρίσει τον ίδιο. Βρίσκεται σε αφιλόξενο έδαφος...

Που και πότε? Κυριακή 25 Μαρτίου στις 20.00 ASTOR -

Le brio

Γαλλία, 2017 Εγχ, 95'

Σκηνοθεσία: Yvan Attal Σενάριο: Yaël Langmann, Victor Saint Macary, Yvan Attal, Noé Debré, Bryan Marciano Φωτογραφία: Rémy Chevrin Μοντάζ: Célia Lafitedupont Μουσική: Michael Brook Πρωταγωνιστούν: Daniel Auteuil, Camélia Jordana, Yasin Houicha Παραγωγή: Chapter 2, Moonshaker Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Pathé Διανομή στην Ελλάδα: Spentzos Film
Βραβεία: Βραβείο Υποσχόμενης Ηθοποιού, Υποψηφιότητα Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας, Καλύτερης Ταινίας Βραβεία Cesar 2017

Η Neïla Salah ονειρεύεται να γίνει δικηγόρος. Από την πρώτη κιόλας ημέρα στο Πανεπιστήμιο Assas, έρχεται σε αντιπαράθεση με τον καθηγητή Pierre Mazard, γνωστό για τα ολισθήματά του. Για να αποκαταστήσει τη φήμη του, αποφασίζει να βοηθήσει τη Neïla στην προετοιμασία του φημισμένου διαγωνισμού αγόρευσης. Ταυτόχρονα κυνικός και απαιτητικός, ο Pierre, θα μπορούσε να γίνει ο μέντορας που της χρειάζεται...

Που και πότε? Πέμπτη 22 Μαρτίου στις 20.00 ASTOR - Δευτέρα 2 Απριλίου στις 19.00 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

La promesse de l’aube

Γαλλία, 2017 Εγχ, 131'

Σκηνοθεσία: Éric Barbier Σενάριο: Marie Eynard, Éric Barbier Φωτογραφία: Glynn Speeckaert Μοντάζ: - Μουσική: Renaud Barbier Πρωταγωνιστούν: Pierre Niney, Charlotte Gainsbourg, Didier Bourdon Παραγωγή: Jerico, Nexus Factory, Umedia Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Pathé Διανομή στην Ελλάδα: Feelgood
Βραβεία: Υποψηφιότητα Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου, καλύτερης Ενδυματολογίας, Καλύτερου Σχεδιασμού Παραγωγής Βραβεία Cesar 2018

Από τη δύσκολη παιδική του ηλικία στην Πολωνία, την εφηβεία του κάτω από τον ήλιο της Νίκαιας και μέχρι τα κατορθώματά του ως αεροπόρος στην Αφρική κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, ο Romain Gary έζησε μια καταπληκτική ζωή. Αυτήν όμως την επιμονή να ζήσει χιλιάδες ζωές, να γίνει ένας σπουδαίος άνθρωπος και διάσημος συγγραφέας, την οφείλει στην Mina, τη μητέρα του. Αυτή η απεριόριστη μητρική αγάπη θα αποτε-λέσει και το βαρύ φορτίο της ζωής του...

Που και πότε? Κυριακή 25 Μαρτίου στις 20.00 ASTOR - Πέμπτη 29 Μαρτίου στις 21.00 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

La douleur

Γαλλία, 2017 Εγχ, 127'

Σκηνοθεσία: Emmanuel Finkiel Σενάριο: Emmanuel Finkiel Φωτογραφία: Alexis Kavyrchine Μοντάζ: Sylvie Lager Μουσική: - Πρωταγωνιστούν: Mélanie Thierry, Benoît Magimel, Benjamin Biolay Παραγωγή: Les Films du Poisson, Cinéfrance, KNM Home Entertainment Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Music Box Films Διανομή στην Ελλάδα: Weird Wave
Βραβεία: Υποψηφιότητα Καλύτερης Ταινίας Φεστιβάλ Χάιφα 2017

Ιούνιος 1944: η Γαλλία εξακολουθεί να βρίσκεται υπό γερμανική κατοχή. Ο συγγραφέας Robert Antelme, μεγάλη προσωπικότητα της Αντίστασης, συλλαμβάνεται και απελαύνεται. Η γυναίκα του Marguerite αγωνιά καθώς δεν έχει νέα του άντρα της και λόγω του κρυφού δεσμού που διατηρεί με τον Dyonis, σύντροφο του Antelme. Συναντά έναν Γάλλο πράκτορα της Γκεστάπο και είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα ώστε να ξαναβρεί τον άντρα της.

Που και πότε? Παρασκευή 23 Μαρτίου στις 20.00 ASTOR - Σάββατο 31 Μαρτίου στις 21.00 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Jeune Femme

Γαλλία, Βέλγιο, 2017 Εγχ, 97'

Σκηνοθεσία: Léonor Serraille Σενάριο: Léonor Serraille Φωτογραφία: Emilie Noblet Μοντάζ: Clémence Carré Μουσική: Julie Roué Πρωταγωνιστούν: Laëtitia Dosch, Grégoire Monsaingeon, Souleymane Seye Ndiaye Παραγωγή: Blue Monday Productions Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Contact Film Διανομή στην Ελλάδα: One From The Heart
Βραβεία: Χρυσή Κάμερα Φεστιβάλ Καννών 2017, Υποψηφιότητα Καλύτερης Ταινίας Ένα Κάποιο Βλέμμα Φεστιβάλ Καννών 2017, Υποψηφιότητα Πιο Ελπιδοφόρας Ηθοποιού, Καλύτερης Πρώτης Ταινίας Cesar 2017, Καλύτερη Ταινία Φεστιβάλ Ζάγκρεμπ 2017, Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία Φεστιβάλ Βαγιαδολίδ 2017, Καλύτερη Ταινία Φεστιβάλ Στοκχόλμης 2017, Καλύτερη Πρωτοεμφανιζόμενη Ηθοποιός Lumiere 2017, Καλύτερη Ταινία Φεστιβάλ Ρεσίφε 2017, Υποψήφια Καλύτερη Ταινία Φεστιβάλ Αμβούργου 2017, Καλύτερη Πρωτοεμφανιζόμενη Ηθοποιός Φεστιβάλ Ντοβίλ 2017, καλύτερη Γαλλική Ταινία Φεστιβάλ Σαμπς Ελυζέ, Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία Φεστιβάλ Μπρατισλάβας 2017.

Χωρίς χρήματα, με μία γάτα ως μοναδική συντροφιά και καμία υποστήριξη, η Paula επιστρέφει στο Παρίσι έπειτα από πολύ καιρό. Μέσα από διάφορες γνωριμίες, η νεαρή γυναίκα αποφασίζει να κάνει μια καινούργια αρχή. Και το κάνει δυναμικά!

Που και πότε? Παρασκευή 23 Μαρτίου στις 22.00 DANAOS 1 -

Gauguin - Voyage de Tahiti

Γαλλία, 2017 Εγχ, 102'

Σκηνοθεσία: Édouard Deluc Σενάριο: Étienne Comar, Édouard Deluc, Thomas Lilti, Sarah Kaminski Φωτογραφία: Pierre Cottereau Μοντάζ: Guerric Catala Μουσική: Warren Ellis Πρωταγωνιστούν: Vincent Cassel, Tuheï Adams, Malik Zidi Παραγωγή: Move Movie Παγκόσμια Εκμετάλλευση: StudioCanal Διανομή στην Ελλάδα: Seven Films
Βραβεία: -

Το 1891, ο Γκωγκέν εξορίζεται στην Ταϊτή. Θέλει να βρει έμπνευση στη ζωγραφική, όντας ελεύθερος, μακριά από τους ηθικούς, πολιτικούς και αισθητικούς κώδικες της πολιτισμένης Ευρώπης. Βυθίζεται στη ζούγκλα, αψηφώντας τη μοναξιά, τη φτώχεια, την αρρώστια. Θα συναντήσει την Tehura, που θα γίνει σύζυγός του και το μοντέλο των σπουδαιότερων έργων του.

Που και πότε? Σάββατο 24 Μαρτίου στις 20.00 DANAOS 1 - Παρασκευή 30 Μαρτίου στις 21.00 ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ

Fleuve noir

Γαλλία, 2018 Εγχ, 95'

Σκηνοθεσία: Érick Zonca Σενάριο: Érick Zonca, Lou de Fanget Signolet Φωτογραφία: Paolo Carnera Μοντάζ: - Μουσική: Rémi Boubal Πρωταγωνιστούν: Vincent Cassel, Romain Duris, Sandrine Kiberlain Παραγωγή: Curiosa Films Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Mars Distribution Διανομή στην Ελλάδα: Filmtrade
Βραβεία: -

O έφηβος Dany, μέλος της οικογένειας Arnault, εξαφανίζεται. Ο François Visconti, ένας καταπονημένος και απογοητευμένος διοικητής της αστυνομίας, αναλαμβάνει την υπόθεση. Ο άντρας φεύγει προς αναζήτηση του εφήβου, ενώ είναι απρόθυμος να ασχοληθεί με τον ίδιο του τον δεκαεξάχρονο γιο, Denis. Όταν ο καθηγητής του Dany, Yan Bellaile, μαθαίνει για την εξαφάνιση του παλιού του μαθητή, ενδιαφέρεται πολύ για την έρευνα και προσφέρει τις υπηρεσίες του στον διοικητή...

Που και πότε? Σάββατο 24 Μαρτίου στις 22.00 DANAOS 1 -

Brillantissime

Γαλλία, 2018 Εγχ, 95'

Σκηνοθεσία: Michèle Laroque Σενάριο: Michèle Laroque, Benjamin Morgaine, Lionel Dutemple Φωτογραφία: Kika Ungaro Μοντάζ: Reynald Bertrand, Jeanne Kef Μουσική: - Πρωταγωνιστούν: Michèle Laroque, Kad Merad, Françoise Fabian Παραγωγή: Intermezzo Films, 4A4 Productions, Sunny Independent Pictures, RTS Radio Télévision Suisse, Salvajes Productions Παγκόσμια Εκμετάλλευση: StudioCanal Διανομή στην Ελλάδα: Strada Films
Βραβεία: -

Η Αngela πιστεύει ότι έχει μία ιδανική ζωή. Ζει στη Νίκαια, σε ένα όμορφο διαμέρισμα, με έναν όμορφο άντρα και μία αξιολάτρευτη έφηβη κόρη. Το βράδυ όμως των Χριστουγέννων, η κόρη της την αφήνει για να πάει στο αγόρι της, ο άντρας της την εγκαταλείπει και η καλύτερή της φίλη, προτιμά τα υπνωτικά χάπια από το να περάσει τη βραδιά μαζί της. Η Αngela δεν έχει πλέον άλλη επιλογή από το να ξαναφτιάξει τη ζωή της...

Που και πότε? Παρασκευή 23 Μαρτίου στις 20.00 DANAOS 1 -

Aurore

Γαλλία, 2017 Εγχ, 89'

Σκηνοθεσία: Blandine Lenoir Σενάριο: Blandine Lenoir, Jean-Luc Gaget Φωτογραφία: Pierre Milon Μοντάζ: Stéphanie Araud Μουσική: Bertrand Belin Πρωταγωνιστούν: Agnès Jaoui, Pascale Arbillot, Thibault de Montalembert Παραγωγή: Karé Productions Παγκόσμια Εκμετάλλευση: Diaphana Films Διανομή στην Ελλάδα: One from the heart
Βραβεία: -

H Aurore έχει χωρίσει, χάνει τη δουλειά της και μαθαίνει ότι θα γίνει γιαγιά. H κοινωνία την ωθεί σιγά σιγά στο περιθώριο, αλλά όταν η Aurore ξαναβρίσκει τυχαία το νεανικό της έρωτα, αρχίζει να αντιστέκεται, αρνούμενη τη διάλυση για την οποία φαίνεται να προορίζεται. Και αν ήρθε τώρα η στιγμή να ξαναρχίσει τη ζωή της;

Που και πότε? Τρίτη 27 Μαρτίου στις 20.00 DANAOS 1 -

Τα εννιά κορίτσια, που φυλάει, θα του κλέψω!

του zerVo (@moviesltd)

Σύμφωνα με τα κιτάπια της ελληνικής μυθολογίας, οι Μούσες δεν ήταν απλώς αφηρημένες έννοιες, που εμφανίζονταν απλώς στην έμπνευση του καλλιτέχνη κατά την διάρκεια που εκείνος συνέθετε το πόνημα του. Ο Ησίοδος στα κείμενα του, τα κορίτσια από την Πιερία που είχε υπό την επίβλεψη του ο Θεός των τεχνών Απόλλωνας, τα καταγράφει ως υπάρξεις που ο ίδιος έχει συναντήσει, παίρνοντας από εκείνα τις διδαχές για να προχωρήσει στην καταχώρηση των εμπειριών του. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η σχέση της Μούσας και του ποιητή είναι συνεργατική, εφόσον κανείς από τους δύο δεν υπερισχύει σε δημιουργική βαρύτητα, με την πρώτη να παίρνει τον ρόλο του θεολογικού συντελεστή της δυάδας, που δίνει την κινητήρια δύναμη για να κυλήσει η ανέμη, όπως ξετυλίγεται από την σκέψη του μαέστρου, όπως ορίζεται ο ευνοούμενος της. Τι ενδέχεται να προκύψει, όμως, αν ο καλλιτέχνης δεν επιστρέψει, ως οφείλει, στην φαντασμαγορική επίκληση του, το ποσοστό που εκείνη δικαιούται από την επιτυχία του έργου? Εκδίκηση!

Έχοντας μόλις ολοκληρώσει και δημοσιεύσει την πρώτη του ποιητική συλλογή, ο καθηγητής φιλολογίας του πανεπιστημίου του Δουβλίνου, Σάμουελ Σάλομον, θα βιώσει την απόλυτη τραγωδία, καθώς η νεαρή ερωμένη / μαθήτρια του, θα σβήσει εντελώς αναπάντεχα στα χέρια του, έχοντας προβεί στο απονενοημένο διάβημα. Αναγκασμένος να εγκαταλείψει την έδρα του και απομονωμένος στην οικία του, ο προβληματισμένος μεσήλικας βασανίζεται από έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη, με πρωταγωνίστρια μια νεαρή γυναίκα που πέφτει θύμα ανθρωποθυσίας. Μια κατάσταση που θα εξελιχθεί σε ακόμη πιο παράξενη καθώς θα αντιληφθεί πως το άσχημο όνειρο του θα γίνει πραγματικότητα, με απόλυτη ακρίβεια.

Αποφασισμένος να εντοπίσει την άκρη του νήματος και να εξηγήσει τους λόγους της φονικής του μαντεψιάς, ο Σάμουελ θα αναζητήσει ευρήματα στην τοποθεσία του εγκλήματος, εκεί που θα συναντήσει την Ρέιτσελ, μια εξίσου ζορισμένη ψυχικά μετανάστη, που παλεύει με την ίδια αιματηρή εικόνα της εγκλωβισμένης μέσα σε έναν παγανιστικό λευκό κύκλο, δολοφονημένης γυναίκας, στα όνειρα της. Πόνος και απόγνωση που ισχύει και στην καθημερινότητα της, καθώς εκείνη και το ανήλικο παιδί της, έχουν πέσει θύμα των εμπόρων λευκής σαρκός και κάθε προσπάθεια να απεμπλακεί από τα νύχια του υποκόσμου, έχει αποτύχει.

Και κάπως έτσι προσπαθεί να πάρει μπροστά μια ιστορία που μιξάρει τον μύθο, το μεταφυσικό, το προσωπικό δράμα, την απώλεια, τον πόνο, την αγάπη, την ανταπόδοση, την ματαιοδοξία και το τίμημα της επιτυχίας. Ε, δεν τα λες και λίγα τα συναισθηματικά συστατικά που μοχθούν να ορίσουν μια ορθολογική (όσο το επιτρέπουν οι κανόνες του μοντέρνου horror) θεματική βάση πάνω στην οποία καλείται να κινηθεί ένα στόρυ με αμέτρητους συμβολισμούς και αλληγορίες. Συνεπώς μετά την περιορισμένη χρονικά εισαγωγή, λίγο πριν πέσουν οι κατακόκκινοι από το αίμα τίτλοι αρχής, όπου δεν δίδονται και τίποτα σπουδαίες εξηγήσεις για το που πρόκειται να κατευθυνθεί στην πλοκή του το φιλμάκι, αν κάτι καθίσταται σαφές, είναι πως και με τα μάτια ορθάνοιχτα να μείνει επί διώρου ο θεατής, δεν πρόκειται να καταλάβει και πολλά από αυτά που επιθυμεί να προτάξει ο ντιρέκτορας.

Κι αυτό διότι μετά την ανάλυση των δύο προβληματισμένων ίσαμε τα άκρα, χαρακτήρων που ορίζουν τους βασικούς πυλώνες ανάπτυξης της πλοκής, μεταξύ των άστοχα αμέτρητων που παίζουν περατζάδα στο πανί, η αφήγηση μπλοκάρει σε μια κατάσταση χαοτική, θολή και νεφελώδη, εκεί που ο κόσμος των ζωντανών χωρίζεται με μια ανάσα από αυτόν των πεθαμένων, με συνέπεια τα στοιχειά να μπαινοβγαίνουν ένθεν κακείθεν, τάχαμου για να προκαλέσουν τον τρόμο της πλατείας. Που προφανέστατα τα αγνοεί, τα προσπερνά, άρα και δεν την φοβίζουν ποτέ, αφού κύριο μέλημα της είναι να βάλει σε μια τάξη όλα όσα βομβαρδιστικά του σερβίρει το ασύνταχτο και ακατάσχετο σενάριο. Μαυροντυμένες χήρες και ορφανά, λουτρά ερυθράς μπογιάς και καθρέφτες, κομμένες αρτηρίες και ποίηση. Ποίηση? Μα που αλήθεια μπορεί να χωρέσει αυτό το τελευταίο εύρημα στην εξέλιξη του υπερβολικά φιλόδοξου Musa?

Έχοντας, μάλλον, βάλει τελεία στο σινε σίριαλ Rec που τον έκανε γνωστό σε ολάκερο τον κόσμο, ο Jaume Balaguero, γνήσιο τέκνο της σπανιόλας σχολής του τρόμου που άνθισε διεθνώς κάπου εκεί στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του νέου μιλένιουμ, επιχειρεί το αγγλόφωνο ντεμπούτο του, παίρνοντας σαν βάση το μπεστ σέλλερ γραπτό του Jose Carlos Somoza, The Lady Number Thirteen. Μπερδεμένος ο ταλαντούχος Καταλανός ανάμεσα στις ρομαντικές ρήσεις του Ντάντε Αλιγκιέρι, του Γουίλιαμ Σέξπιρ, του Τζον Μίλτον, του Νερούδα, του Καβάφη, αλλά και του προφανή συναδέλφου τους Κυρίου Σάλομον, δεν πετυχαίνει ούτε μισή φορά να γεννήσει έστω μια κοψοχολιά, σερβίροντας έτσι μια ταινία τρόμου που ο φοβιστικός δείκτης δεν κινείται καν!

Συνεπώς η Μούσα και όλα όσα συμβολίζει στην δράση της, βυθίζεται μέσα στο τελματώδες κομφούζιο που έχει στήσει, fuzzy περιεχόμενο που ανταποκρίνεται πλήρως στην αγωνία του σκηνοθέτη να βάλει τα πράγματα σε μια τάξη, γνωρίζοντας πως κάθε φορά που το προσπαθεί θα τα κάνει όλα χειρότερα από πριν. Κρίμα για το ατμοσφαιρικά όμορφο περιβάλλον της Ιρλανδίας, που χάρη στην διαρκή του ομίχλη ορίζει ένα υπέροχο φυσικό φόντο για να τυλίξει μια αγωνιώδη ανατριχιαστική ιστορία. Στον βάλτο της μετριότητας του σκριπτ λογικά κι επόμενα βουλιάζουν άπαντες οι συμμετέχοντες στο ιντερνάσιοναλ καστ. Από τον πρωταγωνιστή Elliot Cowan και την παραστάτρια του, εκ Ρουμανίας, Ana Ularu, μέχρι τον διασημότερο περίγυρο που ορίζουν μια Γερμανίδα σκουριασμένη - η εξαφανισμένη Franka Potente - και κάποιοι παροπλισμένοι βετεράνοι όπως ο Αμερικάνος Christopher Lloyd και η πρώην Κυρία Kilmer, Εγγλέζα Joanne Whalley, που συνθέτουν μια υποκριτική ομάδα που ουδέποτε καταφέρνει να κάνει κοντρόλ. Περδόναμε Σενιόρ Jaume, όλη η ευθύνη, εσένα βαρύνει!

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Μαρτίου 2018 από την Weird Wave!

Όσα γίνονται στο περιθώριο της ιστορίας...

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Ένα φιλμικό μυστήριο

Αυτή είναι η 6η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Tayfun Pirselimoglu. Ο Pirselimoglu, εκτός από σκηνοθέτης είναι ζωγράφος και συγγραφέας. Έχουν εκδοθεί 4 μυθιστορήματα κι ένα βιβλίο με διηγήματά του. Άρθρα του σχετικά με την τέχνη και το σινεμά έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά σε όλο τον κόσμο. Περισσότερες από 15 εκθέσεις ζωγραφικής του έχουν γίνει σε διάφορες πόλεις συμπεριλαμβανομένων της Βιέννης, Βουδαπέστης, Ταλίν, Άγκυρας και Πόλης. Είναι ένας από τους ιδρυτές της ανεξάρτητης πρωτοβουλίας τέχνης Genius Academy.

Η ταινία Sideway (Yol Kenari) έγινε με τούρκικα, ελληνικά και γαλλικά κεφάλαια. Η παγκόσμια πρεμιέρα της δόθηκε τον περασμένο Οκτώβριο, στο φεστιβάλ της Βαρσοβίας. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στην οποία προβάλλεται εμπορικά η ταινία.

Η υπόθεση: Ένας νεαρός άνδρας φτάνει σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. Ένα παράξενο καράβι αγκυροβολημένο στα ανοιχτά, ένας διαπεραστικός ήχος που ακούγεται παντού, φωτιές, αγνοούμενοι και άλλες περίεργες ενδείξεις, οδηγούν τους κατοίκους της να πιστεύουν οτι έρχεται η μέρας της κρίσης. Οι φήμες ξεδιπλώνουν ιστορίες που ξεπερνούν την φαντασία του. Σύντομα θα γίνει μάρτυρας μιας βίαιης δολοφονίας. Όλα ανατρέπονται όταν η νοσοκόμα της πόλης, με την οποία έχει αναπτύξει ιδιαίτερη σχέση, θα ανακαλύψει ένα περίεργο σημάδι στην πλάτη του. Η φήμη διαδίδεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Μήπως είναι ο Μεσσίας που όλοι περιμένουν;

Η άποψή μας: Καιρό είχα να δω μια ταινία τόσο όμορφη στο μάτι μεν, που μου ήταν αδύνατον να την αποκρυπτογραφήσω δε. Ο Ανδρέας Σινάνος υπογράφει την υπέροχη, ασπρόμαυρη φωτογραφία, που σε ταξιδεύει κανονικά. Απειλητικά σύννεφα, η θάλασσα, μάζες ανθρώπων που κοιτούν προς μια κατεύθυνση, ένας άνθρωπος μόνος στην πλαγιά του βουνού, κουκκίδα ουσιαστικά στην απεραντοσύνη της φύσης, ένας καιόμενος που τρέχει, μια νοσοκόμα που περπατάει στα σοκάκια, άδεια κυβερνητικά κτίρια, τόσο δυνατές εικόνες που δεν φεύγουν από το μυαλό σου με τίποτε. Και αυτή είναι μια φωτογραφία που δεν παίζει με το κοντράστ του άσπρου με το μαύρο. Παίζει με τις πενήντα αποχρώσεις του γκρι (μουάχαχαχαχα, εντάξει, μην βαράτε, ψιλοπετυχημένο το αστειάκι μου).

Ο έτερος Έλληνας που δίνει κι εκείνος τρομερό στίγμα είναι ο Νίκος Κυπουργός με την πολύ ενδιαφέρουσα μουσική σύνθεση, μια μουσική που παραπέμπει σε απειλή, σε κάτι που έρχεται, σε μια κοσμογονία ή σε μια καταστροφή. Ακούγεται μερικές φορές αποσπασματικά και το «Αργοσβήνεις μόνη» του Τσιτσάνη που κι αυτό δίνει το κατιτίς του στη δημιουργία ατμόσφαιρας. Εκεί όπου μας χαώνει ο σκηνοθέτης είναι στο σενάριο. Γιατί και στη διεύθυνση των ηθοποιών δεν τα πάει άσχημα. Όχι, το σενάριο είναι το πρόβλημα σε αυτήν την εικονοκλαστική ταινία. Παραείναι αφαιρετικό. Παραείναι φορτωμένο με σύμβολα. Παραείναι κρυπτικό. Θέτει μια σειρά από ερωτήματα και ζητά από τον θεατή να κάνει όλη τη δουλειά και να δώσει τις πρέπουσες (ή μη) απαντήσεις. Ναι, αλλά ο θεατής κάποια στιγμή κουράζεται να αποκρυπτογραφεί τον φιλμικό γρίφο. Και οι πιο ανυπόμονοι μπορεί να νευριάσουν κιόλας! Οι καλόβολοι θα μείνουν να θαυμάσουν ό,τι συμβαίνει σε επίπεδο εικόνας και ήχου.

Τι θέλει να μας πει ο ποιητής; Είναι η ταινία του μια αλληγορία για τη μετανάστευση; Μπορεί να κάνει κριτική στην εξουσία σε όλες της τις μορφές; Είναι ένα ρέκβιεμ για το τέλος του πολιτισμού; Μας λέει κάτι για τη σχέση της Τουρκίας με την Ευρώπη; Κάποιοι μίλησαν για προσπάθεια του σκηνοθέτη να κάνει τη δική του άσκηση επί χάρτου με αφορμή το αριστούργημα του Béla Tarr «Οι συμφωνίες του Βερκμάιστερ» (Werckmeister harmóniák, 2000). Μια σινεφίλ άσκηση ύφους, αφιερωμένη μάλιστα σε έναν από τους μεγαλύτερους Τούρκους σινεφίλ, τον Μιτχάτ Αλάμ. Ok, γιατί όχι; Το πόσο όμως μπορεί όλο αυτό να αφορά τον μέσο moviegoer (για να μιλήσουμε με διεθνείς όρους!) έχει απάντηση: όχι, δεν τον αφορά. Είναι για τα πολύ... πετσιά (που λέμε και στα γήπεδα), τους πολύ φανατικούς, που βλέπουν τον κινηματογράφο μόνο ως τέχνη κι όχι ως τη μαζικότερη πηγή διασκέδασης. Αλλά και για να λάβουμε και την τέχνη ως βασική συνιστώσα υπόψιν μας, ρε παιδιά, κυκλοφορούν τόσο πολύ όμορφες και δυνατές ταινίες εκεί έξω – που δεν τις βλέπει δυστυχώς ο κόσμος – όπως το «Foxtrot» και το «Sicilian Ghost Story» και το «Villages, visages», που έχουν να πουν κάτι πολύ απτό.

Πώς να σε κερδίσει μια ταινία, που θα μπορούσε με άνεση να χαρακτηριστεί όμορφη μεν, υπερφίαλη δε;

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Μαρτίου 2018 από την New Star

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Έρωτας εναντίον γυναικείας αλληλεγγύης

Η Marine Franssen μεγάλωσε στη γαλλική ύπαιθρο και μετακόμισε στο Παρίσι για να σπουδάσει Ιστορία και Λογοτεχνία. Για πρώτη φορά ήρθε σε επαφή με τον κινηματογράφο, όταν εργάστηκε στην παραγωγή (εταιρεία των James Ivory και Ismail Merchant) και στη συνέχεια ως α’ βοηθός σκηνοθέτη από το 1999 έως το 2012. Η Marine Franssen εργαζόταν κυρίως σε μεγάλου μήκους ταινίες και έχει διατελέσει βοηθός του Μichael Haneke και και του Olivier Assayas. Παράλληλα, έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε 4 μικρού μήκους ταινίες: ένα ντοκιμαντέρ και τρεις φαντασίας. Έκανε επίσης ένα φωτο-ρεπορτάζ για την Σανγκάη, που δημοσιεύθηκε στο γαλλικό περιοδικό Télérama το 2005. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της.

Η ταινία Ο Θεριστής (La Semeur) είναι βασισμένη στο κείμενο «L’homme semence» (Ο σπόρος) που γράφτηκε το 1919 από την Violette Ailhaud, που γεννήθηκε το 1835 στην περιοχή που σήμερα ονομάζεται Alpes-de-Haute-Provence. Μετά τον θάνατο της Violette Ailhaud, το 1925, δόθηκε στους κληρονόμους της ένας σφραγισμένος φάκελος με οδηγίες προς τον συμβολαιογράφο που χειριζόταν τα θέματα της διαθήκης, να μην ανοιχτεί πριν το καλοκαίρι του 1952. Όταν ο φάκελος τελικά ανοίχτηκε, οι οδηγίες για το περιεχόμενο του φακέλου -ένα χειρόγραφο- ήταν να παραδοθεί αποκλειστικά και μόνο σε μία γυναίκα κληρονόμο που έπρεπε να έχει ηλικία μεταξύ 15 και 30 ετών. Ετσι, σύμφωνα με τις οδηγίες, η Ιβελίν που είχε ηλικία 24 ετών απέκτησε το χειρόγραφο κείμενο το οποίο παρέδωσε σε έναν Γάλλο εκδότη. Από τότε το «L’homme semence» έχει εκδοθεί σε πληθώρα εκδόσεων και έχει εμπνεύσει σειρά θεατρικών παραστάσεων, παραστάσεων χορού, σχέδια και ταινίες με πιο πρόσφατη την εξαιρετική ματιά στο θέμα της Marine Franssen.

Η υπόθεση: Δεκέμβριος 1851. Ο πρίγκιπας Louis-Napoléon Bonaparte, ανιψιός του γνωστού Ναπολέοντα και Πρόεδρος της Δεύτερης Γαλλικής Δημοκρατίας, στήνει πραξικόπημα, διαλύει την Εθνοσυνέλευση της Γαλλίας και ανακηρύσσει νέο σύνταγμα για να παρατείνει τη θητεία του. Ένα χρόνο αργότερα, αυτοανακηρύσσεται ως αυτοκράτορας Ναπολέων Γ' δίνοντας τέλος στη Δεύτερη Δημοκρατία. Οι οπαδοί της Δημοκρατίας αντιστάθηκαν αλλά δεν κατάφεραν και πολλά. Ένα χωριό στις Κάτω Άλπεις πληρώνει τα αντίποινα: όλοι οι ενήλικοι άνδρες συλλαμβάνονται και φυλακίζονται. Στο χωριό μένουν μόνον οι γυναίκες και τα παιδιά.

Οι γυναίκες, μικρές και μεγάλες, αναλαμβάνουν όλες τις εργασίες που απαιτούνται, ιδίως σε ότι αφορά τις γεωργικές εργασίες. Λίγο καιρό μετά, όμως, η έλλειψη ανδρών στο χωριό οδηγεί σε μια τεταμένη κατάσταση. Όλες τους θέλουν άνδρα! Και ορκίζονται πως, αν κάποια στιγμή, περάσει κάποιος άνδρας από το χωριό, θα τον «μοιραστούν» όλες μεταξύ τους. Κάποια στιγμή, λοιπόν, ένας μυστηριώδης άνδρας περνάει από το χωριό. Το όνομά του είναι Ζαν, είναι δουλευταράς και υπάρχει μια φλόγα μεταξύ εκείνου και της Βιολέτ, μιας όμορφης κοπέλας σε ηλικία γάμου. Καθώς ο έρωτας είναι μια πραγματικότητα, η Βιολέτ έχει να σκεφτεί με ποιον τρόπο θα μείνει πιστή στις άλλες γυναίκες, σπάζοντας τον όρκο που είχαν δώσει όλες μαζί...

Η άποψή μας: Το πιο αδιάφορο στόρι μπορεί να δώσει μια συναρπαστική ταινία και η πιο ενδιαφέρουσα ιστορία να δώσει κάτι εντελώς στα όρια του φιάσκου. Είμαι θιασώτης της άποψης ότι καλή ταινία χωρίς καλογραμμένο σενάριο δεν μπορεί να υπάρξει, όμως τα πάντα στην τελική είναι θέμα σκηνοθετικών αποφάσεων και χειρισμών. Διαβάσατε την υπόθεση της συγκεκριμένης ταινίας. Θα μπορούσε να γίνει μια χολιγουντιανή ταινία οσκαρικών προδιαγραφών, θα μπορούσε όμως να δώσει κι ένα πρώτης τάξεως σοφτ... πορνό ως τελικό αποτέλεσμα! Ακόμα και ο τίτλος (τόσο ο πρωτότυπος όσο κι ο ελληνικός) μπορούν να οδηγήσουν σε πονηρές ατραπούς: ο σπορέας και ο θεριστής λοιπόν! Ένας άντρας για να τις... κανονίσει όλες! Γουάου, εντελώς σοβινιστικό αυτό. Ενώ, έτσι όπως μας τα παρουσιάζει τα πράγματα η συγκεκριμένη σκηνοθέτιδα, υποτίθεται ότι η ταινία κομίζει φεμινιστικό μήνυμα. Τι να πω, εγώ ελάχιστα είδα κάτι τέτοιο.

Εντάξει, δεν έχουμε και κάτι ανάλογο με την «Γυναικοκρατία» του Ερρίκου Θαλασσινού ή την κινηματογραφική μεταφορά της «Λυσιστράτης» από τον Γιώργο Ζερβουλάκο (ταινίες που γυρίστηκαν με έναν χρόνο διαφορά επί χούντας – αν κάτι σημαίνει αυτό...) αλλά η ταινία χάνει την όποια δυναμική της εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο χειρίζεται το θέμα της η Franssen. Η οποία, για πρωτάρα στη σκηνοθεσία δεν κάνει καμία προσπάθεια να κρύψει τις αδυναμίες της. Αργοί, δήθεν τελετουργικοί χρόνοι, αμήχανο μοντάζ, κυρίως όμως μη ευκρινές μήνυμα που θέλει να περάσει μέσω της ταινίας. Τι θέλει να πετύχει εδώ η δημιουργός; Να μας δείξει μια δραματοποιημένη εκδοχή της συνέπειας ενός ιστορικού γεγονότος σε μια κλειστή κοινωνία; Δεν νομίζω ότι αυτός ήταν ο στόχος της. Να το πάει το όλον σε πλεύση γραμμής θρίλερ; Του στυλ: ποιος είναι αυτός ο άνδρας που εμφανίζεται ξαφνικά στο χωριό, γιατί εμφανίζεται ξαφνικά στο χωριό, γιατί γοητεύεται περισσότερο από την Βιολέτ; Εντάξει, χρησιμοποιεί αυτό το χαρτί η σκηνοθέτιδα αλλά ως ένα δεκανίκι να στηθεί κάποιο υποτυπώδες σασπένς χωρίς εντέλει ουσιαστικό αντίκρυσμα ούτε στα δρώμενα της ταινίας ούτε στο ποθητό τελικό μήνυμα. Να μας δώσει μια φεμινιστική ταινία στην εποχή του #metoo; Η ταινία ολοκληρώθηκε πριν σκάσει το σκάνδαλο Weinstein. Και θα μπορούσε να το εκμεταλλευτεί το όλον υπέρ της.

Αλλά ο μυστηριώδης άνδρας εδώ δεν σκιαγραφείται αρνητικά. Σκιαγραφείται... αδιάφορα. Είναι απλώς ένα σεναριακό εύρημα, ένα εργαλείο χωρίς εμβάθυνση, ένας χαρακτήρας χωρίς σκιαγράφηση: μπαίνει στην ταινία απλά για να λειτουργήσει ως... κρέας! Ως η δύναμη που θα βοηθήσει στις αγροτικές εργασίες και ως το όργανο που θα ικανοποιήσει τις ορέξεις των στερημένων γυναικών. Οκ, κι επειδή εντέλει παραβλέπεται το ειδύλλιο που πάει να στηθεί και η Βιολέτ τηρεί την υπόσχεσή της με πόνο καρδιάς και τον μοιράζεται με τις άλλες (ελάτε τώρα, δεν είναι σπόιλερ αυτό) είναι η ταινία φεμινιστική; Για να το αντιστρέψουμε λίγο: σε ένα χωριό γεμάτο άνδρες εμφανίζεται μία και μοναδική γυναίκα. Εντελώς θηλυκή, ίσως και ξανθιά, βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού του καθενός από τους κατοίκους (το γεμίζω επίτηδες με στερεότυπα), ερωτεύεται έναν από αυτούς, αλλά εκείνος της λέει πως είχαν δώσει πριν την εμφάνιση όλοι οι άντρες του χωριού υπόσχεση πως αν ερχόταν μια γυναίκα θα την... μοιράζονταν μεταξύ τους! Κι εκείνη δέχεται! Ακόμα θα... έδερναν το σκηνοθέτη που θα γύριζε κάτι τέτοιο με καλλιτεχνικές προδιαγραφές. Τέλος πάντων, δεν στερείται ενδιαφέροντος η ταινία: και ωραία μουσική διαθέτει και συλλαμβάνει υπέροχα αισθητικά πλάνα της φύσης και ενδιαφέρουσα πρωταγωνίστρια έχει. Και κάτι πάει να ψελλίσει για την γυναικεία ερωτική επιθυμία, για τις σχέσεις εξουσίας που αναπτύσσονται μέσα σε κλειστά συστήματα, και για την ηθική που είναι απότοκο καταστάσεων και μπορεί να διαφοροποιηθεί κατά το δοκούν.

Δυστυχώς όλο αυτό δίνεται με έναν τρόπο αργό για τον θεατή, που ενδεχομένως θα ήθελε να δει κάτι άλλο με βάση το υλικό που είχε στα χέρια της η δημιουργός...

Η ώρα της Αλίσιας

του zerVo (@moviesltd)

Για να ξεφεύγουμε κομματάκι από τα κινηματογραφικά, πρέπει εδώ να αναφέρουμε πως ο τίτλος του Tomb Raider και όλων των συνεχειών που το ακολούθησαν, ορίζει έναν πραγματικό θρύλο στον χώρο του videogaming, μιας και αναφερόμαστε στο πιο μοσχοπουλημένο παιχνίδι ever, που στο επίκεντρο της δράσης του βρίσκεται γυναικείος χαρακτήρας. Με τις πιο πρόσφατες μετρήσεις οι περιπέτειες της κοτσιδούς αρχαιολόγου που σχεδιάστηκε από την μπράντα της Eidos Interactive στα τέλη του περασμένου αιώνα (πριν η σκυτάλη περάσει στην Square Enix εσχάτως) ο τίτλος έχει ξεπεράσει τα σαράντα εκατομμύρια πωλήσεις συνολικά, ένα ρεκόρ που δύσκολα θα καταρριφθεί μελλοντικά! Την εποχή που η Λάρα γνώρισε το απόγειο της δόξας της, η Paramount επένδυσε στην μόστρα της σούπερ σταρ (τότε) Angelina Jolie και αν μη τι άλλο το φιλμικό δίπτυχο που επιμελήθηκαν οι Simon West και Jan De Bont το 2001 και 2003 αντίστοιχα, μετέφερε αρκετό από τον μύθο της μαχήτριας στο πανί. Με την επαναφορά της πρόσφατα στην δράση της κονσόλας, η Warner Bros αποφάσισε να αναβιώσει την μαρκίζα, δίνοντας υπόσχεση ενός ριμπούτ, διαφορετικού από όσα γνωρίζαμε έως τώρα. Πέραν της πρωταγωνίστριας, πάντως, δεν εντόπισα καμία άλλη αξιοσημείωτη καινοτομία...

Ατίθαση, απρόβλεπτη και ανεξάρτητη, η νεαρή Λάρα Κροφτ, ξοδεύοντας την ημέρα της σε δίκυκλες περιπέτειες στα στενά σοκάκια του Λονδίνου, βγάζοντας και κανένα πενιχρό μεροκάματο ως κούριερ, αν της λάχει, σε καμία περίπτωση δεν θυμίζει άλλες περιπτώσεις κληρονόμων μυθικών περιουσιών, μιας και ουδέποτε έδειξε ενδιαφέρον για τους παράδες που άφησε πίσω του ο μεγιστάνας πατέρας της. Ο οποίος εδώ και μια επταετία αγνοείται, έχοντας όχι μόνο αφήσει ακέφαλο τον κολοσσό που διηύθυνε, αλλά και ένα τεράστιο κοινό στην ψυχή της θυγατέρας του, που κυριολεκτικά τον λάτρευε.

Αναγκασμένη εκ των πραγμάτων πλέον να πάρει στα χέρια της τα ηνία της επιχείρησης, η δυναμική Λάρα θα ανακαλύψει στο αρχείο του πατρός της, στοιχεία που θα την οδηγήσουν στα ίχνη του, ενόσω εκείνος, πνεύμα εξίσου εξερευνητικό, έστηνε την τελευταία του, υψηλού ρίσκο αποστολή. Δεδομένα που θα στείλουν την άμαθη, άπειρη, αλλά και με άγνοια κινδύνου Κροφτ, ίσαμε την άλλη άκρη της γης, στα αφιλόξενα νερά του Γιαπωνέζικου πελάγους, εκεί που σύμφωνα με τις σημειώσεις ο γονιός της εντόπισε τον θαμμένο ναό της Βασίλισσας του Γιαματάι, Χιμίκο. Που σύμφωνα με την παράδοση, είχε την υπερφυσική δύναμη του ελέγχου της ζωής και του θανάτου. Σε αυτή την αγωνιώδη πορεία στην Άπω Ανατολή, η Λάρα θα έχει σαν αντίπαλο της την συμμορία των τυχοδιωκτών του αδίστακτου Ματίας Φογκελ, που έχει επίσης σταλεί από την μυστική οργάνωση Τρίνιτι, προκειμένου να εντοπίσει πρώτος την Μούμια και να κλέψει τις μαγικές της ικανότητες.

Και κάπως έτσι από εκεί που το 21χρονο ανέμελο κοριτσάκι διασκέδαζε στις αυτοσχέδιες ποδηλατοδρομίες του Σόχο, αυτοστιγμεί θα βρεθεί να παλεύει με τα μανιασμένα κύματα στα ανοιχτά της χώρας του Ανατέλλοντος Ήλιου, με μοναδικό σύντροφο έναν βετεράνο Κινέζο ιχνηλάτη που πλέον έχει παροπλιστεί, επιλέγοντας το ψάρεμα από το κυνηγητό. Όσο τα, κάτω από υπερβολικά αντίξοες συνθήκες, βήματα οδηγούν την Λάρα Κροφτ πιο κοντά στην τεράστια ανακάλυψη του πατρός της, οι καταστάσεις θα δυσχεράνουν πιότερο και πλέον από παιδούλα, θα αναγκαστεί να μεταλλαχθεί σε πανίσχυρη πολεμίστρια, που πρέπει να κοντράρει πάνοπλους κακοποιούς και αγριεμένους μπράβους, ώστε να τα καταφέρει.

Στα πλαίσια της ανάδειξης του όμορφου και ουδέποτε ασθενούς, φύλου, σε ρόλο πρωταγωνιστικό, όπως παλεύουν εσχάτως ανάλογες adventure χολιγουντιανές στιγμές με ηρωίδες φανατισμένα και πανέτοιμα να αντιμετωπίσουν ακόμη και την πιο μεγάλη πρόκληση, βαδίζει και η αναγέννηση του διαβόητου saga, με το Tomb Raider, που ουσιαστικά ανοίγει μια καινούργια σελίδα κινηματογραφικών συνεχειών για την ηρωίδα. Η αφηγηματική πορεία άλλωστε που ακολουθεί και αυτό εδώ το νέο επεισόδιο, δεν διαφέρει ουσιαστικά σε τίποτα από εκείνα τα μπλοκμπάστερ τσάπτερς με την Jolie, που με την σειρά τους είχαν δανειστεί τα στοιχεία της πλοκής τους από τον πρωτοπόρο Ίντι!

Όμως όχι, το στοιχείο που είχε κάνει την πρώτη φορά της Λάρας στο εκράν να ξεχωρίσει, το εντυπωσιακό ταξίδεμα της κάμερας σε φυσικά φαντασμαγορικά τοπία, από την Καμπότζη μέχρι την Κένυα και από την παγωμένη Σιβηρία έως και την δική μας ηλιόλουστη Σαντορίνη, εδώ δεν παίζει ούτε για αστείο, ελλείψει προφανώς παράδων της παραγωγής, που έστησαν όλα τα εξωτερικά σετ σε κάποιο οικονομικό στούντιο της Νοτίου Αφρικής. Συνέπεια τούτου είναι όλος ο πανζουρλισμός που λαμβάνει χώρα στην αναζήτηση του τύμβου της Βασιλίσσης δια χειρός του Νορβηγού Bay, Roar Uthaug, να μην αναπνέει κοσμοπολίτικα. να καταπιέζεται από τους ζωγραφιστούς φελιζολένιους βράχους της μυστηριώδους νήσου και εντέλει να καταλήγει αντί για επανεκκινητής, ως ο φτωχός συγγενής του ορίτζιναλ.

Που συν τοις άλλοις διέθετε στην φαρέτρα του, εκτός από δοκιμασμένους στο είδος ντιρέκτορες και μια λαμπερή θεά στο στάρινγκ, ικανή να το στηρίξει απλά και μόνο με την λαμπερή της εμβέλεια. Μια Jolie που στο χθες έμοιαζε σαν να έχει γεννηθεί για να υποδυθεί την ατρόμητη εξερευνήτρια σε αντίθεση με την Σουηδέζα (που πιότερο ομοιάζει με Χιλιανή) που, σύμφωνοι γυμνασμένη είναι, μπράτσα διαθέτει, όχι όμως και εφάμιλλο κύρος και θωριά για να σταθεί επάξια. Στην άτυπη κόντρα που εννοείται παίζει διαρκώς στο πίσω μέρος του μυαλού, των δύο Οσκαρικά εστεμμένων στην κατηγορία της γυναικείας υποστηρικτικής ερμηνείας (Girl, Interrapted και The Danish Girl αντίστοιχα) η Alicia Vikander χάνει το ντέρμπι κατά κράτος από την Καλιφορνέζα, ενώ δεν πετυχαίνει να στηρίξει την απόπειρα ανανέωσης της μορφής της Λάρας, ούτε της αναγωγής της σε νεότερη ηλικία εδώ. Το ακόμη πιο παράξενο γεγονός, είναι που το στούντιο επέλεξε για την απόδοση της 21 Μαΐων Κροφτ, μια μη τσεκαρισμένη στην περιπέτεια 30χρονη!

Κι αν κάποτε δεν έμοιαζε να νοιάζει και κανέναν ποιος θα γυρόφερνε την Angelina στο ταξίδεμα της στις πίστες του πρώτου Tomb Raider, δεν φαίνεται να ισχύει το ίδιο και εδώ, καθώς τόσο ο Dominic West ως πατήρ όσο και ο Walton Goggins ως αγριεμένος Βερλέκης, δεν δείχνουν ικανοί να στηρίξουν την μαυρομάλλα τοξοβόλο στο επικίνδυνο quest. Που εντέλει στην αναβίωση του, προσφέρει έναν αξιοπρεπή ρυθμό, μια κοινότυπη ίντριγκα, μια σχετικά αναμενόμενη ανατροπούλα και το βάφτισμα ενός φρέσκου ονόματος στην superheroes κολυμπήθρα, με την διαφορά πως η κοπέλα έχει δείξει πως είναι φτιαγμένη για άλλα πιο σοβαρά πράγματα και όχι για να παίζει την πολυδιαφημισμένη μυώδη Αμαζόνα.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Μαρτίου 2018 από την Tanweer!

«Μέχρι ο... θάνατος να μας χωρίσει

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις την παράνοια, που εκδηλώνεται μέσω βίας

Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Xavier Legrand, σε δικό του σενάριο – να σημειώσουμε απλά πως έχει δουλέψει κι ως ηθοποιός. Την παραγωγή της ταινίας έχει κάνει ο γιος του Κώστα Γαβρά, ο Alexandre Gavras, ενώ το μοντάζ υπογράφει ο Γιώργος Λαμπρινός, που εδώ και χρόνια δουλεύει στο γαλλικό σινεμά! Η ταινία έλαβε μέρος στο περσινό φεστιβάλ Βενετίας, στο διαγωνιστικό τμήμα, και τιμήθηκε με τον Αργυρό Λέοντα καλύτερης σκηνοθεσίας και με το βραβείο Luigi De Laurentiis (ή βραβείο του μέλλοντος όπως λέγεται, για την καλύτερη πρώτη ταινία σε όλα τα επίσημα τμήματα του φεστιβάλ – σαν τη Χρυσή Κάμερα στο φεστιβάλ των Καννών ένα πράμα). Στη Βενετία η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της και ακολούθησε η προβολή της σε άλλα μεγάλα φεστιβάλ, όπως του Τορόντο, του Σαν Σεμπαστιάν, του Ντουμπάι, της Ζυρίχης και του Λονδίνου μεταξύ των άλλων. Στη Γαλλία η ταινία Μετά τον χωρισμό (Jusqu'à la garde) βγήκε στις αίθουσες τον περασμένο Φεβρουάριο και στις τρεις πρώτες βδομάδες προβολής της την είδαν πάνω από 270 χιλιάδες θεατές!

Κάτι πολύ ενδιαφέρον είναι το εξής: τούτη η ταινία αποτελεί ουσιαστικά το σίκουελ της πρώτης ταινίας που έχει σκηνοθετήσει ο Legrand, της μικρού μήκους «Avant que de tout perdre» (2013). Σε εκείνη την ταινία παρακολουθούμε την προσπάθεια της Μιριάμ να ξεφύγει από τον σύζυγό της, Αντουάν, ο οποίος είναι βίαιος τόσο απέναντι στην ίδια όσο και απέναντι στα δύο παιδιά τους. Στην τετράδα των βασικών πρωταγωνιστών, ο μόνος που έχει αλλάξει ανάμεσα στις δύο ταινίες είναι ο ηθοποιός που υποδύεται τον πιτσιρίκο Αντουάν. Εκείνο το 29λεπτο φιλμ λοιπόν ήταν υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης μικρού μήκους ταινίας!

Η υπόθεση: Η Μιριάμ και ο Αντουάν ήταν ένα παντρεμένο ζευγάρι. Που χώρισε. Ο γάμος τους έληξε κάτι παραπάνω από άδοξα, αφήνοντας δύο παιδιά πίσω του: την Ζοζεφίν και τον Ζουλιάν. Ένα χρόνο μετά, το δικαστήριο καλείται να αποφανθεί σχετικά με την επιμέλεια του 11χρονου Ζουλιάν. Η Ζοζεφίν είναι να γιορτάσει τα 18α γενέθλιά της στα κοντά και δεν τίθεται θέμα δικής της κηδεμονίας. Ενηλικιώνεται. Η Μιριάμ ζητά την αποκλειστική επιμέλεια του γιου τους, ο Αντουάν όμως αντιδρά και θέλει κοινή επιμέλεια. Αγαπάει, λέει, το παιδί του. Και η δικαστίς συμφωνεί μαζί του. Και αποφασίζει για κοινή επιμέλεια. Παρά το γεγονός ότι διαβάζει ένα γράμμα γραμμένο από τον Ζουλιάν όπου ολοφάνερα φαίνεται ότι δεν θέλει τον πατέρα του, μιας που εκείνος είναι βίαιος – εξ ου και ο χωρισμός.

Και επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα. Ο Αντουάν χρησιμοποιεί τον γιο του. Δεν έχει ξεπεράσει τον χωρισμό του με την Μιριάμ και μέσω της κοινής επιμέλειας έχει βρει τον τρόπο για να παραμείνει κοντά της. Λέει πως πλέον είναι καλά, πως έχει συμμορφωθεί, πως έχει ηρεμήσει. Είναι όμως μόνο λόγια όλα αυτά, καθώς στην πράξη συνεχίζει να είναι βίαιος. Και προκειμένου να πετύχει το στόχο του δεν σταματάει πουθενά. Και στο πάρτι γενεθλίων της κόρης του, όπου δεν είναι καλεσμένος, θα φτάσει στα άκρα. Πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει για τον Ζουλιάν και την Μιριάμ;

Η άποψή μας: Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη. Είναι μία από τις φράσεις κλισέ που χρησιμοποιώ κάθε φορά που τίθεται (εκ του πονηρού;) θέμα αυθεντικότητας σε μια κινηματογραφική ταινία. Στην περίπτωσή μας ο ίδιος ο σκηνοθέτης δήλωσε πως για τη δημιουργία της συγκεκριμένης ταινίας εμπνεύστηκε από τρία διαφορετικά φιλμ: το «Κράμερ εναντίον Κράμερ» (Kramer vs. Kramer, 1979) του Robert Benton, το «Η νύχτα του κυνηγού» (γνωστό και ως «Ο θανατοποινίτης με το σημάδι» - The Night of the Hunter, 1955) του Charles Laughton και τη «Λάμψη» (The Shining, 1980) του Stanley Kubrick. Λίγο να έχεις δει σινεμά, την πρώτη ταινία την καταλαβαίνεις ως αναφορά ήδη με την ανάγνωση της υπόθεσης. Για τις άλλες δύο πρέπει να σκεφτείς ή/ και να θυμηθείς λίγο περισσότερο.

Ας είναι. Έτσι κι αλλιώς, όλες του τις αναφορές τις έχει τόσο καλά δουλέψει ο Legrand, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να φαίνεται ολότελα δικό του. Και είναι ένα τελικό αποτέλεσμα πραγματικά συγκλονιστικό! Στο επίκεντρο, η ενδο-οικογενειακή βία. Ένα θέμα εν πολλοίς ταμπού κι ας το βιώνει μεγάλο ποσοστό οικογενειών ανά τον κόσμο. Ένα θέμα που οι σύγχρονες κοινωνίες δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά. Γι' αυτό υπάρχει και η μακροσκελής εισαγωγική σκηνή, με την ακρόαση των δύο αντιμαχόμενων πλευρών μπροστά στην δικαστή. Η δικαιοσύνη είναι τυφλή και οι δικαστές δικάζουν με βάση το γράμμα του νόμου. Η επιστολή που διαβάζει η δικαστίς, μια επιστολή του Ζουλιάν που ολοφάνερα δείχνει πόσο ανεπιθύμητος είναι για τον ίδιο ο πατέρας του, δεν αρκεί για να μην δοθεί η επιμέλεια αποκλειστικά στη μητέρα. Δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία. Δεν υπάρχει κάτι απτό. Δεν υπάρχει καταγγελία εναντίον του Αντουάν κατά τη διάρκεια του γάμου. Δεν υπάρχουν κρατημένα απειλητικά sms. Κι ένα χτύπημα εναντίον της κόρης του μπόρεσε να το ακυρώσει και να το παρουσιάσει ως τραυματισμό κατά τη διάρκεια της γυμναστικής!

Οπότε, μας λέει ο σκηνοθέτης, αυτή η οικογένεια δεν μπορεί να έχει προστασία από τη δικαιοσύνη. Μετά τον χωρισμό η ομαλή εξέλιξη των πραγμάτων εξαρτάται αποκλειστικά από το πόσο έχει όντως συμμορφωθεί και αλλάξει ο πατέρας. Ναι, αλλά οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν. Κι όταν από κάτω υποβόσκει άρρωστη ψυχοπαθολογία, τα πράγματα είναι δύσκολα. Ο Legrand χτίζει την ταινία του μεθοδικά και με προσήλωση στον τελικό του στόχο. Οι θεατές που θα επιλέξουν να δουν την ταινία χωρίς να διαβάσουν κάτι γι' αυτήν και χωρίς να γνωρίζουν για την ύπαρξη της μικρού μήκους, χωρίς να την έχουν δει, και καταλαβαίνουν και ιντριγκάρονται και βρίσκονται καρφωμένοι στις καρέκλες τους με ολοένα και περισσότερη ένταση και ψυχική αναταραχή! Μεγάλο επίτευγμα αυτό του σκηνοθέτη, που βοηθιέται τόσο από τις ερμηνείες όσο και από το μοντάζ αλλά και από τις επιλογές που κάνει σε ότι αφορά τον ήχο.

Πχ, η σκηνή στο πάρτι είναι ένα αριστούργημα! Υπάρχει μια αναταραχή, μηνύματα στο κινητό, κινήσεις νευρικές πέρα δώθε και συνομιλίες τις οποίες ο θεατής δεν ακούει! Καταλαβαίνει πως κάτι παίζεται αλλά βρίσκεται σε σύγχυση! Και επί σκηνής η 18χρονη πια κόρη να τραγουδάει το «Proud Mary»! Θεούλης! Και η έκρηξη του Αντουάν στο σπίτι του πατέρα του και ο τρόπος που χρησιμοποιεί τον γιο του, του κάνει bullying ουσιαστικά για να πάρει πληροφορίες, είναι άψογα και τρομερά σκηνοθετημένες. Κι έρχεται η σκηνή του φινάλε για να πάθει ο θεατής τη μεγαλύτερη κολούμπρα! Η αγωνία να χτυπάει κόκκινο, ο Αντουάν ως μαινόμενος ταύρος και η Μιριάμ με τον Ζουλιάν να προσπαθούν να σωθούν – κυριολεκτικά! Αγωνίζονται για την ίδια τους τη ζωή!

Τρομερή ταινία, πραγματικά!

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Μαρτίου 2018 από την Weird Wave

Η αγάπη είναι πιο δυνατή από το θάνατο!

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Μια εκθαμβωτική ταινία made in Italy!

Αυτή είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί το ιταλικό δίδυμο. Προηγήθηκε το «Salvo» (2013). Και οι δύο ταινίες έκαναν την παγκόσμια πρεμιέρα τους στις Κάννες, και οι δύο στο τμήμα «Εβδομάδα της Κριτικής». Μάλιστα, η νέα τους ταινία αποτέλεσε την ταινία έναρξης στο συγκεκριμένο τμήμα. Μετά τις Κάννες έλαβε μέρος σε πολλά κινηματογραφικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Πήρε μέρος και στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ «Νύχτες Πρεμιέρας» στην Αθήνα, όπου και τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερου σεναρίου.

Η ταινία Τα μυστήρια της Σικελίας (Sicilian Ghost Story) βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Για την καλύτερη πληροφόρησή σας ψαξαμε στο διαδίκτυο και βρήκαμε αυτό το κείμενο από την ιστοσελίδα http://www.inotos.gr/archives/172124. Σας παραθέτουμε το τμήμα που μας ενδιαφέρει με λίγες (αλλά απαραίτητες) διορθώσεις – κυρίως σε ότι αφορά τα ονόματα των εμπλεκομένων, που στο αρχικό κείμενο είναι στα ελληνικά. Εμείς τα παραθέτουμε στα λατινικά για όσους θέλουν να ψάξουν το θέμα περισσότερο:

«Ο Giovanni Brusca είναι ο πιο αδίστακτος εκτελεστής που γνώρισε η ιταλική Μαφία, ενώ όλοι κάνουν λόγο για έναν σαδιστή, που βασάνιζε τα θύματά του. Μάλιστα, λέγεται ότι στην καριέρα του εκτέλεσε περισσότερα από 200 συμβόλαια θανάτου. Το οργανωμένο έγκλημα ήταν οικογενειακή υπόθεση για τους Brusca, από πάππου προς πάππον, ενώ ο πατέρας του, Bernardo Brusca ήταν ένας από τους «πατριάρχες» της σικελικής Μαφίας. Ο αδίστακτος αυτός hitman μεγάλωσε στο Παλέρμο της Σικελίας και συνδέθηκε από παιδί με τη Μαφία, παίρνοντας μέρος στο περίφημο «τάγμα θανάτου» του αρχιγκάνγκστερ Salvatore "Totò" Riina. Στην αιματηρή καριέρα του έμεινε στην ιστορία ο τρόπος που σκότωσε τον διώκτη της Μαφίας, Giovanni Falcone, στις 23 Μαΐου 1992. Παγίδευσε αυτοκινητόδρομο στο Παλέρμο με μισό τόνο εκρηκτικών κι όταν πυροδότησε τη βόμβα, σκοτώθηκε ο Falcone και τέσσερα ακόμα άτομα, ενώ την πολύ ισχυρή έκρηξη κατέγραψαν ακόμη και σεισμογράφοι! Ωστόσο, ο πρώην φίλος και συνεργάτης του, Santino Di Matteo, κατέδωσε τον Brusca στις Αρχές για το φόνο του Falcone, μετά από σύλληψή του. Ο Brusca για να κλείσει το στόμα του Di Matteo, απήγαγε τον 11χρονο γιο του, Giuseppe Di Matteo, τον οποίο βασάνιζε καθημερινά για περισσότερο από δύο χρόνια (!), στέλνοντας συχνά φωτογραφίες του κακοποιημένου παιδιού και απαιτώντας από τον Di Matteo να αποσύρει την κατάθεσή του. Στο τέλος, στραγγάλισε το άτυχο παιδί και διέλυσε το σώμα του μέσα σε οξύ, ώστε να καταστρέψει τα αποδεικτικά στοιχεία. Ο Brusca καταδικάστηκε ερήμην σε ισόβια κάθειρξη και για μεγάλο διάστημα ήταν φυγάς. Ωστόσο, στις 20 Μαΐου του 1996, κατάφεραν να τον εντοπίσουν και να τον συλλάβουν με μία κινηματογραφική επιχείρηση σε ένα μικρό χωριό στη Σικελία, όπου βρισκόταν με τη γυναίκα και το παιδί του».

Η υπόθεση: Κάπου, σε ένα απομονωμένο χωριό της Σικελίας, τη δεκαετία του '90. Η Λούνα είναι μια 13χρονη κοπέλα εντελώς ερωτευμένη με τον συμμαθητή της, τον Τζιουζέπε. Με τις παραινέσεις της κολλητής της μια μέρα αποφασίζει να τον ακολουθήσει στο παρακείμενο δάσος, απ' όπου εκείνος κόβει δρόμο για να επιστρέψει στο σπίτι του μετά το σχολείο. Του έχει γράψει ένα γράμμα. Ο Τζιουζέπε είναι όμορφος. Και δείχνει να ανταποκρίνεται στα αισθήματα της Λούνα. Η σχέση των δύο παιδιών δεν αρέσει στη μητέρα της Λούνα, μια γυναίκα αυστηρών αρχών, ελβετικής καταγωγής. Μια μέρα, ο Τζιουζέπε πηγαίνει με τη Λούνα σε ένα απομονωμένο μέρος, όπου υπάρχει στάβλος με άλογα, που ανήκουν στον πατέρα του. Κάνει ιππασία και παίζει ένα παιχνίδι με τη Λούνα. Και ξαφνικά, εξαφανίζεται!

Η Λούνα τον ψάχνει παντού. Οι μέρες περνάνε. Οι εβδομάδες. Οι μήνες. Κανείς δεν μιλάει για το συμβάν. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για την εξαφάνιση του παιδιού. Μονάχα η Λούνα ενδιαφέρεται. Και η φίλη της. Ο πατέρας του Τζιουζέπε ήταν μέλος της μαφίας, τον συνέλαβε η αστυνομία κι άρχισε να «κελαηδάει». Ο Τζιουζέπε εντέλει έπεσε θύμα απαγωγής από τη μαφία, στην προσπάθεια του οργανωμένου εγκλήματος να κάνει τον πατέρα του να σταματήσει να καρφώνει. Κανείς όμως δεν ψάχνει και η αστυνομία δεν ασχολείται. Μόνο η Λούνα – κι ας πιστεύουν κάποιοι πως έχασε τα λογικά της. Για να βρει τον Τζιουζέπε, θα πρέπει να βουτήξει στα νερά της κοντινής λίμνης και να ρισκάρει την ίδια της τη ζωή στο σκοτεινό κόσμο όπου ο φίλος της φυλακίστηκε...

Η άποψή μας: Μαγεία! Αυτή είναι η λέξη που μου ήρθε στο μυαλό μετά το πέρας της θέασης τούτης της υπέροχης ταινίας! Είναι αυτή μία από εκείνες τις ταινίες που επιβεβαιώνουν μέσα μου τις ελπίδες πως το σινεμά δεν έχει τελειώσει, πως ο σύγχρονος κινηματογράφος δεν είναι όλος για τα σκουπίδια. Πως όχι, δεν χάθηκαν όλα. Πως όχι, έχουμε να δούμε πολλά, πολλά ωραία πράγματα ακόμα. Πως μπορεί να άλλαξαν οι εποχές και δεκαετίες όπως εκείνη του '70, όπου ο κινηματογράφος παγκοσμίως γαμούσε κι έδερνε (συγνώμη για τα γαλλικά μου) ίσως να μην τις ξαναβιώσουμε, αλλά ρε παιδί μου, αν ψαχτείς, θα δεις ωραία πράγματα. Σήμερα. Τώρα! Τούτο εδώ είναι ένα διαμάντι.

Μια ταινία που προσφέρει πούρα συγκίνηση. Μια ταινία που καθόλου δεν ωραιοποιεί τα πράγματα τα οποία δεν επιδέχονται ωραιοποίηση. Μια ταινία που παίζει και με όρους παραμυθιού, σκοτεινού, τρομακτικού, σπαραχτικού. Μια ταινία που ποτέ δεν παραδίδεται σε ευκολίες, που λέει τα πράγματα με το όνομά τους, που υπηρετεί με σαφήνεια και ξεκάθαρα τον ρεαλισμό αλλά δεν έχει κανένα πρόβλημα να μιλήσει και για το υπερβατικό. Μια ταινία με τη δυναμική του κισλοφσκικού «Μικρή ιστορία για έναν φόνο» και τον ρομαντισμό του σαιξπηρικού «Ρωμαίος και Ιουλιέτα». Οι δημιουργοί πετυχαίνουν να πουν πάρα πολλά πράγματα με έναν υπέροχο τρόπο, που κρύβει πολύ δουλειά πίσω του κι εντέλει έρχεται στον θεατή και φαίνεται ως το ό,τι πιο απλό μπορεί να φανταστεί. Παθαίνεις πλάκα με το πως εξελίσσεται το ειδύλλιο. Παθαίνεις πλάκα με το πως μια κοινωνία που ζει στο φόβο, σωπαίνει όταν κάτι κακό συμβαίνει. Παθαίνεις πλάκα με την επιμονή της κοπέλας: μόνη εναντίον όλων! Παθαίνεις πλάκα με τη διεύθυνση φωτογραφίας: σε ταξιδεύει κανονικά. Από την αρχική σκηνή καταλαβαίνεις ότι αυτό που θα δεις είναι σπουδαίο: από τα βάθη μιας σπηλιάς παρακολουθούμε τη διαδρομή του νερού μέχρι το στόμα του Τζιουζέπε. Νερό στο οποίο θα ριχτούν εντέλει τα απομεινάρια του. Γενικά, το νερό παίζει ρόλο ισχυρού συμβόλου.

Γενικώς, η φύση παίζει ρόλο ισχυρού συμβόλου: το σκυλί, το άλογο, η κουκουβάγια. Είναι καταπληκτικό το πως οι δύο συνδημιουργοί κινηματογραφούν το υπερβατικό χωρίς να εκτεθούν, ίσα – ίσα: μαγεύουν! Στα χέρια λιγότερο ταλαντούχων συναδέλφων τους θα είχαμε σκηνές όπου αναγκαστικά θα γελούσες ως θεατής – κι όχι επειδή οι σκηνές θα ήταν αστείες. Ρε παιδί μου, τίποτε δεν είναι τυχαίο: ακόμα και τα μήλα (μαγειρεμένα!) που δίνει η μητέρα της στη Λούνα και στον πατέρα της όταν οι δυο τους πηγαίνουν για πικνίκ ενέχουν το ρόλο συμβόλου: είναι το μήλο του παραμυθιού, το μήλο που πρέπει να φάει η Λούνα για να ξεχάσει, για να γίνει ίδια με τους άλλους, για να ενταχθεί, για να «κοιμηθεί» επιτέλους! Το γεγονός ότι το σκηνοθετικό πρόσωπο μπολιάζει την αληθινή ιστορία με μυθοπλαστικά στοιχεία κάνει το όλον να ξεφεύγει (ευτυχώς!) από τη σφαίρα του ντοκιμαντέρ. Στην πραγματική ιστορία της ομηρίας και της δολοφονίας του Τζιουζέπε δεν υπήρχε καμία Λούνα. Κι όμως, τι ωραία μπαίνει στην ιστορία! Πως μας δίνει αυτό το κάτι παραπάνω, το ξεχωριστό, το υπέροχο. Μια ιστορία αγάπης! Που ενδεχομένως να μην βίωσε ποτέ ο Τζιουζέπε! Τι κρίμα! Αλλά τι συγκλονιστικό να του δίνεται αυτή η χαρά μεταθανατίως! Ο καιρός περνάει γρήγορα στην ταινία και οι δημιουργοί δεν μας δίνουν ημερομηνίες κτλ. Δεν γράφουν τρεις και λίγο «τρεις βδομάδες μετά, δύο μήνες μετά, ενάμιση χρόνο μετά». Ο χρόνος είναι ρευστός, είναι μια συνιστώσα που έχει ρόλο στην αφήγηση αλλά δεν χρησιμοποιείται για να δραματοποιηθούν οι καταστάσεις.

Γενικά, αποφεύγουν τη δραματοποίηση οι δύο Ιταλοί. Κι όμως, παρά την έλλειψη δραματοποίησης, δεν γίνεται να μην συγκλονιστείτε στην τόσο απλά κινηματογραφημένη σκηνή του φόνου! Δεν γίνεται να μην συγκλονιστείτε στις σκηνές όπου ο φυλακισμένος Τζιουζέπε διαβάζει το γράμμα που του είχε γράψει η Λούνα. Δεν γίνεται να μην συγκλονιστείτε στο φινάλε, με τον παραθαλάσσιο αρχαίο ελληνικό ναό, την τετράδα των νεαρών παιδιών στην παραλία και τα πνεύματα (!) να χοροπηδούν μέσα στα κύματα. Σινεμά ρε φίλε! Τι υπέροχο όταν το βιώνεις σε μια τόσο εξαιρετική στιγμή του;

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Μαρτίου 2018 από την Danaos Films

Μια διασκεδαστικότατη κινηματογραφική... selfie!

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Μια βόλτα στην ανθρώπινη γεωγραφία

Η Agnès Varda γεννήθηκε στις 30 Μαΐου του 1928 στις Βρυξέλλες, στο Βέλγιο. Είναι... μικρασιατικής καταγωγής από την πλευρά του πατέρα της και στο βιντεοσκοπημένο μήνυμα που έστειλε στο πρόσφατο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, εξ αφορμής τούτης της ταινίας η οποία αποτέλεσε την ταινία έναρξης για το φεστιβάλ, μας είπε ότι ο πατέρας της ήταν από τη Θεσσαλονίκη! Στα 18 της χρόνια ζήτησε και άλλαξε το όνομά της μέσω της νομικής οδού, από Arlette (όπως βαφτίστηκε) σε Agnès (όπως τη γνωρίζουμε). Η Varda ήταν ένας από τους πέντε ανθρώπους που παρέστησαν στην κηδεία του Jim Morrison στο Παρίσι! Έχει δύο παιδιά: την Rosalie Varda, από τη σχέση της με τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Antoine Bourseiller και τον Mathieu Demy, από τον γάμο της με τον σκηνοθέτη Jacques Demy, με τον οποίο ήταν παντρεμένη από το 1962 μέχρι το θάνατό του στις 27 Οκτωβρίου 1990.

Η παγκόσμια πρεμιέρα του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ έλαβε χώρα στο περασμένο φεστιβάλ των Καννών, όπου προβλήθηκε στο επίσημο πρόγραμμα, κερδίζοντας τελικά το βραβείο «Χρυσό Μάτι» ως το καλύτερο ντοκιμαντέρ από όλα τα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκαν σε όλα τα τμήματα των Καννών. Συνέχισε τη φεστιβαλική πορεία της στα φεστιβάλ του Τορόντο, όπου κέρδισε το Βραβείο Κοινού, της Νέας Υόρκης, του Λονδίνου, του Σαν Σεμπαστιάν και του εκλεκτικού Τέλιουραϊντ ανάμεσα σε πολλά άλλα. Ήταν υποψήφια για Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ όπως και για Σεζάρ καλύτερου ντοκιμαντέρ αλλά και μουσικής. Και βρέθηκε στις λίστες πολλών περιοδικών και κριτικών με τις καλύτερες ταινίες του 2017.

Η υπόθεση: H 89χρονη Agnès Varda, μία από τις εμβληματικές φιγούρες της Νουβέλ Βαγκ, και ο διεθνώς αναγνωρισμένος 33χρονος φωτογράφος και εικαστικός JR συνεργάστηκαν στη σκηνοθεσία αυτού του μαγευτικού οδοιπορικού που συνδυάζει το ντοκιμαντέρ με την ταινία δρόμου. Συγγενικές ψυχές, η Varda και ο JR μοιράζονται το πάθος για τις εικόνες και πώς αυτές δημιουργούνται, παρουσιάζονται και μοιράζονται. Μαζί, ταξιδεύουν σε χωριά της Γαλλίας στο φορτηγό – φωτογραφικό θάλαμο του JR, συναντούν ντόπιους, καθημερινούς ανθρώπους, μαθαίνουν τις ιστορίες τους και δημιουργούν τεράστια πορτρέτα τους. Οι φωτογραφίες τοποθετούνται σε τοίχους σπιτιών, σε αχυρώνες, σε εργοστάσια, ακόμα και σε τρένα, αποκαλύπτοντας την ανθρώπινη φύση και την ιστορία όσων φωτογραφίζουν αλλά και των ίδιων των δημιουργών. Η ταινία «Πρόσωπα & Ιστορίες» καταγράφει αυτές τις ζεστές και απρόβλεπτες συναντήσεις και το αποτύπωμα που αφήνουν, καθώς και τη φιλία που ολοένα και δυναμώνει ανάμεσα στους δυο σκηνοθέτες που όσο ταξιδεύουν εμπιστεύονται ακόμα περισσότερο ο ένας τον άλλον.

Η άποψή μας: Εντάξει, δεν υπάρχει περίπτωση να πάτε να δείτε αυτήν την ταινία και να μην βγείτε από την αίθουσα με ένα τεράστιο χαμόγελο να σχηματίζεται στο πρόσωπό σας. Κι αυτό επειδή η ταινία είναι όσο feelgood θα μπορούσε να είναι! Αυτό είναι ένα ντοκιμαντέρ που προέκυψε από μια ιδέα. Και μετά... ότι ήθελε προκύψει! Θέλω να πω, τι ποιο όμορφο ως ιδέα από το ταξίδι μια γηραιάς κυρίας, με καρδιά μικρού παιδιού κι ενός νεαρού καλλιτέχνη, στην επαρχία της Γαλλίας, με ένα φορτηγό που μπορεί να εκτυπώνει φωτογραφίες σε φυσικό μέγεθος (μην σας πω και σε... υπερφυσικό!), έτσι, χωρίς... πρόγραμμα. Θέλω να πω, στο πλαίσιο του ντοκιμαντέρ μπορεί να μην έβρισκε το δίδυμο τίποτε το αξιόλογο. Εντέλει, όμως, βρήκε! Μικρή παρένθεση εδώ: όσοι με παρακολουθείτε συστηματικά θα έχετε κουραστεί να διαβάζετε πόσο δεν μου αρέσει το ντοκιμαντέρ.

Ένας από τους λόγους είναι πως παρά το γεγονός ότι υποτίθεται πως καταγράφει την αλήθεια, εντέλει βασίζεται αποκλειστικά στο... ψέμα! Έτσι κι αλλιώς, από τη στιγμή που μπαίνει μια κάμερα μέσα σε έναν χώρο, η αλήθεια πάει περίπατο. Για να μην μιλήσουμε για την τοποθέτηση της κάμερας κι άλλα αισθητικά ζητήματα. Το κυριότερο είναι άλλο: το ξεδιάλυμα του υλικού και το μοντάζ. Δεν το διάβασα πουθενά αλλά είμαι σίγουρος πως οι δύο δημιουργοί συγκέντρωσαν εκατοντάδες ώρες υλικού για την ταινία τους. Το ότι διάλεξαν να μας παρουσιάσουν τις συγκεκριμένες ιστορίες να μας παρουσιάσουν, ενωμένες με τη συγκεκριμένη σειρά, δηλώνει το προφανές: μας παρουσίασαν την αλήθεια που εκείνοι ήθελαν να δούμε! Κλείνω την παρένθεση προς το παρόν, γιατί θα επανέλθω για την καυτή πατάτα ονόματι Jean-Luc Godard! Αυτό που σίγουρα δεν κρύβεται είναι η γαλαντόμα ψυχή της Varda. Το γεγονός ότι πλησιάζει τα 90 κι όμως διατηρεί ακέραιη μια παιδικότητα. Το ότι κατορθώνει ακομπλεξάριστα να δημιουργήσει μια πραγματική φιλία με τον (θα μπορούσε να είναι εγγονός της!) JR! Το ότι επικοινωνεί υπέροχα με ανθρώπους όλων των κοινωνικών στρωμάτων, των πνευματικών επιπέδων, των ηλικιών. Και εντάξει, υπάρχει και κάτι το παιγνιώδες σε όλο αυτό: έχουμε αυτήν την ιδέα, πάμε να γυρίσουμε κι όπου μας βγάλει!

Η πρώτη φορά που βλέπεις τα πορτρέτα που εκτυπώνει το φορτηγό (μα τι φορτηγό είναι αυτό; θέλω κι εγώ ένα!) σε κάνει να παρακολουθείς εντυπωσιασμένος! Η σκηνή με το σπίτι της κυρίας στην εγκαταλελειμμένη πόλη των ανθρακωρύχων, που «σκεπάζεται» κανονικά από το πορτρέτο της, είναι εντυπωσιακή. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το αποτέλεσμα από το σκέπασμα των σπιτιών που ρημάζουν στην ίδια πόλη, με ολόσωμες αφίσες από τους ίδιους τους ανθρακωρύχους, αποτυπωμένους σε παλιές φωτογραφίες, οι οποίες μεγεθύνονται. Τρομερές σκηνές. Τι σου είναι η τέχνη: να προκύπτει το θαύμα από το τίποτα! Και για να δημιουργηθεί τέχνη, να παίζει σημαντικότατο ρόλο η... αφισοκόλληση! Δεν μας τα έλεγαν αυτά παλιά στην ΚΝΕ όταν αφισοκολλούσαμε (είπα κι εγώ ένα ψέμα – δεν έκανα ποτέ αφισοκόλληση – δύο ψέματα, δεν ήμουν ποτέ οργανωμένος σε οποιοδήποτε κόμμα).

Κι όλα αυτά τα επεισόδια, οι συναντήσεις με συνανθρώπους – όλοι έχουμε κάτι να πούμε. Ο αγρότης που θα βλέπει τον εαυτό του για πολύ καιρό τον εαυτό του κολλημένο στο εξωτερικό του στάβλου του: μας λέει πως άλλαξε η αγροτική εργασία με την επέλαση της τεχνολογίας. Η κοπέλα που έντυσε τον τοίχο ενός ψηλού κτιρίου σε μια μικρή πόλη: μας λέει πως έκανε καιρό να συνηθίσει στην ιδέα του ότι χιλιάδες άνθρωποι που περνούν από την πόλη, βγάζουν σέλφι ακριβώς σε εκείνο το σημείο, οπότε η ίδια έχει μπει, άθελά της, σε εκατομμύρια σπίτια ανά τον κόσμο. Οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο χημικών, που χαίρονται σαν μικρά παιδιά καθώς οι ομαδικές φωτό τους, ντύνουν το διάδρομο που οδηγεί στο εργοστάσιο, ενώ παράλληλα το υδραγωγείο «ντύνεται» με υπερμεγέθη ψάρια, φωτογραφημένα σε ιχθυοπωλείο των Παρισίων! Το ευφάνταστο πικνίκ στην άλλη εγκαταλελειμμένη πόλη, όχι εκείνη των ανθρακωρύχων. Και οι δύο διαφορετικές φάρμες κατσικιών. Στη μία, το καπιταλιστικό μοντέλο σε όλο του το... μεγαλείο: καμμένα κέρατα για να μην μαλώνουν τα γίδια, αρμεχτικές μηχανές, όλα με πρόγραμμα, όλα με σχέδιο. Κι από την άλλη, το ανθρώπινο μοντέλο, το οικολογικό αν θέλετε: κατσίκια να βόσκουν ελεύθερα, με τα κέρατά τους, να μπορούν να μαλώνουν, ανάμεσα σε άλογα και σκυλιά και γατιά, άρμεγμα στο χέρι, μεράκι, χειροποίητα πράγματα. Ναι, δεν παίρνουν θέση οι δημιουργοί αλλά εντέλει παίρνουν. Και πετυχαίνουν κατά μία έννοια να αφηγηθούν εκείνη την ιστορία της Γαλλίας που κανένα βιβλίο ιστορίας δεν θα την παρουσιάσει ποτέ. Εκείνη την ιστορία στην οποία ήρωες είναι οι συνηθισμένοι άνθρωποι.

Η ταινία διαθέτει και συγκίνηση και χιούμορ και κινούμενα σχέδια (!) και πολλές φωτογραφίες, και κοινωνική αλλά και πολιτική ματιά εντέλει! Επίτευγμα, όπως και να το δει κανείς. Απίστευτα τρυφερή η σκηνή της φωτογράφησης των ποδιών της Varda, που εντέλει μπαίνουν πάνω σε τρένα! Αποτίεται και φόρος τιμής σε τεράστιους φωτογράφους όπως ο Henri Cartier-Bresson, του οποίου τον τάφο επισκέπτονται οι δύο δημιουργοί στο πιο μικρό νεκροταφείο του κόσμου. Πολλά πράγματα για το εφήμερον της τέχνης μας λέει η σκηνή με την αφισοκόλληση πάνω σε αποκολλημένο βράχο σε μια ακτή της Νορμανδίας, που μετά από ώρες δουλειάς εντέλει χάνεται την επόμενη μέρα λόγω της πλημμυρίδας. Εννοείται ότι η πιο γλυκιά σκηνή (αν και την προβλέπουμε από την αρχή, αλλά δεν πειράζει, έχει σημασία και η εκτέλεση) είναι εκείνη που έχει να κάνει με τα γυαλιά του JR και την... αποκάλυψη στην τρυφερή γιαγιάκα Varda. Πολύ όμορφη, ανεβαστική ταινία, δεν τίθεται καμία αμφιβολία περί αυτού.

Μικρό φάουλ η επίσκεψη στο σπίτι του Godard. Σαν να μην κολλάει με την υπόλοιπη ταινία. Σαν να μπαίνει για να ξεμπροστιάσει τον έτσι κι αλλιώς έχοντα τη φήμη μισανθρώπου «τρελού» κινηματογραφιστή. Με τη Varda είχαν παλιότερα εντελώς φιλικές σχέσεις, μάλιστα ο Godard έχει εμφανιστεί σε ταινία της Varda! Οπότε, το να μας τον παρουσιάζει ως «αρουραίο», όπως μας τον λέει, δεν προσθέτει κάτι στο φιλμ. Εκτός ίσως από το γεγονός ότι μαζί με τον JR γυρίζει μια ταινία που πολύ θα ήθελε να γυρίσει ο Godard αλλά δεν θα μπορούσε να το κάνει ποτέ...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Μαρτίου 2018 από την One from the Heart

Ένας Αμερικάνικος κολοσσός. Το Μεξικάνικο καρτέλ. Μάλλον κάτι δεν θα πάει καλά. Όταν ένα επαγγελματικό ταξίδι στο Μεξικό καταλήγει σε μια ξεκαρδιστική περιπέτεια που φέρνει έναν νόμιμο και φιλήσυχο πολίτη αντιμέτωπο με βαρόνους ναρκωτικών και μυστικούς πράκτορες. Όλα αυτά συμβαίνουν στην διασκεδαστικού χαρακτήρα ταινία Ένας Ξένος στην Πόλη (Gringo) του Νας Έτζερτον. Ο Χάρολντ, ένας Αμερικανός επιχειρηματίας με μετοχές σε μία φαρμακευτική εταιρεία που πρόκειται να μπει στο χρηματιστήριο, βρίσκεται σε κίνδυνο μετά από ένα περιστατικό στο Μεξικό. Πισώπλατα μαχαιρώματα από συναδέλφους, βαρόνοι ναρκωτικών και μυστικές αποστολές είναι μερικά από όσα έχει να αντιμετωπίσει καθώς περνά τα όρια της νομιμότητας κι από φιλήσυχος πολίτης γίνεται καταζητούμενος εγκληματίας! Είναι έξω από τα νερά του – ή μήπως μέσα σε αυτά; Μια απολαυστική ταινία γεμάτη γέλιο, δράση και μυστήριο.

Ένα λαμπερό καστ αστέρων παρελαύνει από τις εικόνες του φιλμ, αποτελούμενος από τους Σαρλίζ Θερόν, Τζόελ Έτζερτον, Αμάντα Σέιφριντ, Θάντι Νιούτον, Σάρλτο Κόπλεϊ.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Μαρτίου 2018 από την Odeon!

Κόντρα στο φως. Η Ναόμι Καβάσε γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Νάρα της Ιαπωνίας. Το 1997, με την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία «Moe No Suzaku», έγινε η νεότερη νικήτρια του Χρυσού Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών. Δέκα χρόνια αργότερα, η τέταρτη ταινία της, το «Πληγωμένο δάσος», έλαβε το Μεγάλο Βραβείο της επιτροπής στο ίδιο φεστιβάλ. Έχει λάβει επίσης τη «Χρυσή Άμαξα» στο τμήμα «Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών» του Φεστιβάλ Καννών το 2009. Το 2012, οι ταινίες της «Hanezu no tsuki» και «Genpin» βρήκαν διεθνή διανομή, ενώ η Ταινιοθήκη του Παρισιού διοργάνωσε μια ρετροσπεκτίβα στο έργο της. Εκτός από σκηνοθέτις, είναι επίσης η ιδρύτρια του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Νάρα. Η τελευταία της δημιουργία Τυφλή Αγάπη (Hikari / Radiance) έκανε την επίσημη πρώτη εμφάνιση της στο πιο πρόσφατο φεστιβάλ των Καννών όπου απέσπασε το Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής. Η Misako κάνει ηχητικές αποδόσεις σε ταινίες για άτομα με προβλήματα όρασης. Σε μια προβολή, συναντά τον Nakamori, έναν παλιό φωτογράφο ο οποίος χάνει αργά την όρασή του. Η Misako σύντομα ανακαλύπτει τις φωτογραφίες του Nakamori, οι οποίες θα την φέρουν πίσω στο παρελθόν της. Μαζί, θα μάθουν να βλέπουν τον κόσμο πιο λαμπερό και φωτεινό.

Στο φιλμ πρωταγωνιστούν οι Γιαπωνέζοι αστέρες Μασατόσι Ναγκάζε, Αγιάμε Μισάκι, Τατσούα Φούτζι, Καζούκο Σιρακάουα, Μισούζου Κάνο, Μαντάρο Κόιτσι.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Μαρτίου 2018 από την AMA Films!

Η ομορφιά ων απλών ανθρώπων. Πρόκειται για την ταινία φαινόμενο της πρόσφατα βραβευμένης με Όσκαρ για το σύνολο της καριέρας της, Ανιές Βαρντά και του διεθνώς αναγνωρισμένου φωτογράφου και εικαστικού JR. Η ταινία Πρόσωπα & Ιστορίες (Visages Villages / Faces Places) έκανε την Παγκόσμια Πρεμιέρα της στο επίσημο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών αποσπώντας το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ (ανάμεσα στα ντοκιμαντέρ σε όλα τα προγράμματα του Φεστιβάλ) και συνέχισε τη φεστιβαλική πορεία της στα φεστιβάλ του Τορόντο, όπου κέρδισε το Βραβείο Κοινού, της Νέας Υόρκης, του Λονδίνου, του Σαν Σεμπαστιάν και του εκλεκτικού Τέλιουραϊντ ανάμεσα σε πολλά άλλα, ενώ είναι Υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ. Αξίζει να σημειώσουμε ότι πέρα από την καλλιτεχνική επιτυχία η ταινία συμπεριλαμβάνεται στις μεγαλύτερες εισπρακτικές επιτυχίες του Γαλλικού σινεμά στις ΗΠΑ για το 2017 και οι προβολές της συνεχίζονται τέσσερις μήνες μετά την έξοδό της! H 89χρονη Ανιές Βαρντά, μία από τις εμβληματικές φιγούρες της Νουβέλ Βαγκ, και ο διεθνώς αναγνωρισμένος 33χρονος φωτογράφος και εικαστικός JR συνεργάστηκαν στη σκηνοθεσία αυτού του μαγευτικού οδοιπορικού που συνδυάζει το ντοκιμαντέρ με την ταινία δρόμου. Συγγενικές ψυχές, η Βαρντά και ο JR μοιράζονται το πάθος για τις εικόνες και πώς αυτές δημιουργούνται, παρουσιάζονται και μοιράζονται. Μαζί, ταξιδεύουν σε χωριά της Γαλλίας στο φορτηγό– φωτογραφικό θάλαμο του JR, συναντούν ντόπιους, καθημερινούς ανθρώπους, μαθαίνουν τις ιστορίες τους και δημιουργούν τεράστια πορτρέτα τους. Οι φωτογραφίες τοποθετούνται σε τοίχους σπιτιών, σε αχυρώνες, σε εργοστάσια, ακόμα και σε τρένα, αποκαλύπτοντας την ανθρώπινη φύση και την ιστορία όσων φωτογραφίζουν αλλά και των ίδιων των δημιουργών. Η ταινία Πρόσωπα & Ιστορίες καταγράφει αυτές τις ζεστές και απρόβλεπτες συναντήσεις και το αποτύπωμα που αφήνουν, καθώς και τη φιλία που ολοένα και δυναμώνει ανάμεσα στους δυο σκηνοθέτες που όσο ταξιδεύουν εμπιστεύονται ακόμα περισσότερο ο ένας τον άλλον.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένας αριστουργηματικός ύμνος στην ομορφιά των απλών ανθρώπων και των απρόσμενων ιστοριών τους και βέβαια στην υπέρτατη αξία της μνήμης.