Movies Ltd

του Θόδωρου Γιαχουστίδη

2η ανταπόκριση – Παρασκευή 3 Νοεμβρίου
Χέρια ψηλά! Κουνάμε! Χειροκροτάμε!

Μετά από πολλά, πολλά χρόνια, Υπουργός Πολιτισμού εμφανίστηκε στη Θεσσαλονίκη για να κηρύξει (κάτι που έκανε ψες βράδυ) την έναρξη του φεστιβάλ! Η Λυδία Κονιόρδου ήταν στη σκηνή του «Ολύμπιον», σε μια πολύ λιτή τελετή έναρξης. Που πήγε να βγάλει λαβράκι από ένα εύρημα. Αυτό της παρουσίασης της τελετής στη νοηματική. Πενία τέχνας κατεργάζεται. Ok, κατανοητό και σεβαστό. Και γιατί όχι, αξιέπαινο. Η ηθοποιός Μαρία Χριστοφορίδου ήταν γλυκύτατη – μας έμαθε μάλιστα να χειροκροτάμε στη νοηματική. Σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και τα κουνάμε με κυκλοτερή κίνηση επαναλαμβανόμενη. Ok. Ο περιφερειάρχης κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας, στον δικό του χαιρετισμό, μου έμοιαζε και σε στήσιμο και σε τρόπο ομιλίας, ως ένας wannabe Τσίπρας με... γυαλιά, η δημαρχάρα μας, ο Μπουτάρης, δεν μίλησε – δεν χρειαζόταν αφού άλλος κήρυξε την έναρξη του φεστιβάλ, το δίδυμο Ζαλαντό – Ανδρεαδάκης τα πήγε για άλλη μια φορά μια χαρά, τα τέσσερα ταινιάκια του σήματος του φεστιβάλ, που μάλλον δεν τα είχαν δει όλοι στην αίθουσα, έβγαλαν γέλιο – ιδίως εκείνο με τον ληστή που καλεί ταξί – η επίσημη προσκεκλημένη Ildikó Enyedi στο σύντομο λόγο της μνημόνευσε την Ζαλαντό ως φίλη που τη βοήθησε να γυρίσει την προηγούμενη ταινία της, 17 χρόνια πίσω, με την οποία είχε έρθει ξανά στη Θεσσαλονίκη (εδώ, έγινε φάουλ στη μετάφραση, καθώς η Ζαλαντό μετατράπηκε σε «έναν φίλο») και μετά ξεκίνησε η ταινία κι εμείς την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια, μιας που την είχαμε δει στο Βερολίνο – στείλαμε και γκοτζάμ ανταποκρισάρα γι' αυτήν εχθές. Πάμε σε φρέσκα κουλούρια και θα αναφερθούμε στη σημερινή ανταπόκριση σε δύο ταινίες του προγράμματος της Παρασκευής, που έχουμε ήδη δει. Σημειώνουμε και πάλι πως στις φετινές ανταποκρίσεις μας δεν θα διαβάσετε κάτι για ταινίες του διαγωνιστικού τμήματος ή για ελληνικές ταινίες, για λόγους δεοντολογίας. Βλέπετε, ως μέλος της κριτικής επιτροπής της FIPRESCI, δεν μπορούμε να βγάζουμε προς τα έξω τη γνώμη μας για τις ταινίες που θα κρίνουμε ως επιτροπή, συλλογικά. Σωστά;

Ε, ναι λοιπόν! Έφτασε η ευλογημένη στιγμή! Σε λίγες ώρες το 58ο ΦΚΘ θα σηκώσει την αυλαία του! Για μας, που «τρώμε» σινεμά με το κουτάλι, ήρθε η ώρα να σπάσουμε τη δίαιτά μας (ντεμέκ δίαιτα, πάλι τα πάντα όλα καταλήγουν στον αμφιβληστροειδή μας!) και να επιδοθούμε σε ένα λουκούλλειο γεύμα! Μιλάμε, θα τα καταβροχθίσουμε όλα! Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι κι ακόμα τα μάτια μας πεινάνε! Το λες και σχέση ζωής: αυτή η συνδιαλλαγή βλέμματος και κινούμενων εικόνων στη μεγάλη οθόνη. Για μας, η πόλη γιορτάζει. Για μας, το σινεμά γιορτάζει. Για μας, αυτές είναι οι πιο ωραίες 12 μέρες της χρονιάς!

Όπως κάθε χρόνο θα σας μεταφέρουμε καθημερινά την ταπεινή μας γνώμη για τις ταινίες του φεστιβάλ. Ταινίες που κάποιες τις έχουμε ήδη δει σε άλλα φεστιβάλ (οπότε σε αυτήν την περίπτωση η γνώμη μας γι' αυτές θα λειτουργεί κάπως ως οδηγός) και κάμποσες θα τις δούμε τώρα, οπότε η αντίδραση θα είναι άμεση και δραστική. Φέτος, τα πράγματα για τον yours trully θα είναι λίγο παράξενα. Θα έχω την τιμή να είμαι μέλος της κριτικής επιτροπής της FIPRESCI (της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Κριτικών Κινηματογράφου). Και ως επιτροπή με τη συνάδελφο από την Πολωνία και τον συνάδελφο από τη Γερμανία, θα δώσουμε δύο βραβεία: ένα στο διαγωνιστικό τμήμα κι ένα ξεχωρίζοντας την πιο ενδιαφέρουσα ελληνική ταινία από αυτές που θα προβληθούν στο φεστιβάλ. Οπότε, ειδικά φέτος, δεν θα διαβάζετε τη γνώμη μας για ελληνικές ταινίες του φεστιβάλ και για ταινίες του διαγωνιστικού. Το αντίθετο θα ήταν βαθύτατα αντιδεοντολογικό και λάθος. Εντάξει;

Σημασία έχει να διχάζεις...

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Ο βασιλιάς είναι... ημίγυμνος!

Αυτή είναι η πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Γιώργος Λάνθιμος (συν τη συνσκηνοθεσία που είχε στο «Ο καλύτερός μου φίλος»). Είναι η τρίτη του ταινία που προβάλλεται στο φεστιβάλ των Καννών. Με τον «Κυνόδοντα» είχε κερδίσει το βραβείο καλύτερης ταινίας στο τμήμα «Ένα κάποιο βλέμμα». Με την πρώτη του αγγλόφωνη ταινία, τον «Αστακό», συμμετείχε στο διαγωνιστικό των Καννών για πρώτη φορά και κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής. Με τούτη εδώ, τη δεύτερη αγγλόφωνη ταινία του, πήρε μέρος και πάλι στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ των Καννών. Και κέρδισε το βραβείο σεναρίου, εξ ημισείας με την ταινία της Lynne Ramsay «You Were Never Really Here». Είναι η τέταρτη συνεργασία του με τον Ευθύμη Φιλίππου στο σενάριο. Ο Ευθύμης Φιλίππου έχει την Carte Blance στο φετινό φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Που ξεκινά την ίδια ακριβώς ημέρα που η ταινία του Λάνθιμου βγαίνει στις αίθουσες! Χωρίς να υπάρχει ούτε μισή προβολή της στο φεστιβάλ. Ναι, τελείως τυχαίο το γεγονός. Σύμπτωση...

Πρέπει να αναφέρουμε εδώ μερικά στοιχεία απαραίτητα για να γίνουν πιο κατανοητά και ο τίτλος της ταινίας και το context της. Πολλοί τα γνωρίζουν όλα αυτά αλλά καλό είναι να έχουμε όλοι μια ιδέα. Παίρνουμε τη βοήθεια της ελληνικής Βικιπαίδειας λοιπόν:

"Ο Αγαμέμνονας είχε προκαλέσει την οργή της θεάς Αρτέμιδας σκοτώνοντας το ιερό ελάφι της, με αποτέλεσμα η θεά να προκαλέσει άπνοια και να μη μπορεί να αποπλεύσει ο στόλος των Αχαιών από την Αυλίδα για την Τροία. Ρώτησαν τον μάντη Κάλχα τι έπρεπε να κάνουν κι εκείνος απάντησε ότι η οργή της θεάς θα έφευγε μόνο αν ο Αγαμέμνων θυσίαζε τη θυγατέρα του, την Ιφιγένεια, η οποία τότε βρισκόταν στις Μυκήνες. Αρχικώς ο Αγαμέμνων αρνήθηκε να το πράξει, αλλά πιέσθηκε από τον Μενέλαο και τον Οδυσσέα, καθώς και οι μήνες περνούσαν, και κάλεσε την κόρη του με την πρόφαση ότι θα την αρραβώνιαζε με τον Αχιλλέα. Η Ιφιγένεια ήρθε στην Αυλίδα και τότε ο Αγαμέμνονας την παρέδωσε στον Κάλχα για να τη θυσιάσει στην Άρτεμη. Η Κλυταιμνήστρα δεν μπόρεσε ποτέ να του συγχωρήσει το γεγονός ότι θυσίασε το ίδιο τους το παιδί για την εκστρατεία «του» και προέβαλε αυτό το τραγικό γεγονός ως δικαιολογία για το φόνο του άντρα της άμα την επιστροφή του από την Τροία. Την τελευταία όμως στιγμή η θεά λυπήθηκε την Ιφιγένεια, την άρπαξε από τον βωμό της θυσίας και έβαλε στη θέση της ένα ελάφι. Μετά οδήγησε την κόρη στην Ταυρίδα, όπου την έκανε ιέρειά της. Αυτή είναι η γνωστότερη μορφή του μύθου». Και ο Ευριπίδης παρουσιάζει αυτόν τον μύθο στην τραγωδία του «Ιφιγένεια εν Αυλίδι."

Ωραία ως εδώ; Ωραία. Έτσι κι αλλιώς η Ιφιγένεια αναφέρεται στο σενάριο της ταινίας, μιας που η κόρη των Μέρφι αριστεύει σε σχετική εργασία στο σχολείο της. Ο Λάνθιμος με τον Φιλίππου αριστεύουν; Χμ. Δύσκολα μπορείς να απαντήσεις καταφατικά. Περισσότερα, παρακάτω...

Η υπόθεση: Ο Στίβεν Μέρφι είναι ένας πετυχημένος καρδιοχειρουργός κι ένας ευτυχισμένος οικογενειάρχης. Ζει με την οφθαλμίατρο, πανέμορφη σύζυγό του, Άννα, σε ένα υπέροχο σπίτι στα suburbs κι έχει δύο αξιολάτρευτα παιδιά, την 14χρονη Κιμ και τον 12χρονο Μπομπ. Όλα δείχνουν ειδυλλιακά και ασυννέφιαστα. Μέχρι που στην εικόνα μπαίνει ο Μάρτιν. Ο Μάρτιν είναι συμμαθητής της Κιμ και θέλει να γίνει καρδιοχειρουργός κι αυτός, έτσι λέει τουλάχιστον. Επισκέπτεται ολοένα και συχνότερα τον Στίβεν, ο οποίος φέρεται παράξενα απέναντι στον συγκεκριμένο νεαρό. Του αγοράζει πανάκριβα ρολόγια, του δείχνει τρυφερότητα, μέχρι που τον καλεί και στο σπίτι του για φαγητό. Και ο Μάρτιν καλεί τον Στίβεν στο σπίτι του, να γνωρίσει τη μητέρα του – ο πατέρας του έχει πεθάνει...

Μια μέρα ο Μπομπ δεν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι. Δεν μπορεί να κουνηθεί. Παραλύει! Μεταφέρεται άρον άρον στο νοσοκομείο όπου δουλεύει ο πατέρας του και του κάνουν μια σειρά από εξετάσεις. Τα αποτελέσματα δεν δείχνουν κάποιο παθολογικό αίτιο για την κατάστασή του. Λίγο καιρό μετά, η ίδια «παράλυση» χτυπάει και την Κιμ, η οποία καταρρέει κατά τη διάρκεια πρόβας σε χορωδία. Τι σχέση έχει ο Μάρτιν με όλα αυτά; Και γιατί ζητάει από τον Στίβεν να πάρει μια απόφαση από αυτές που κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να πάρει χωρίς να τον σημαδέψει για πάντα;

Η άποψή μας: Υπάρχουν πολλά πράγματα που λειτουργούν υπέρ της ταινίας. Οι δύο συνσεναριογράφοι στήνουν έναν κόσμο ιδιαίτερο, που κινείται μεταξύ ρεαλισμού και σουρεαλισμού. Θέλω να πω, σε ποιον κόσμο, μια κοπέλα πληροφορεί δημοσίως έναν άγνωστο ότι της ήρθε περίοδος για πρώτη φορά κι ένας πιτσιρικάς ζητάει από τον καλεσμένο του να δείξει τις τρίχες στις μασχάλες του, για να τις συγκρίνει με εκείνες του πατέρα του; Ε; Επίσης, έχετε ακουστά τη σεξουαλική στάση «ολική αναισθησία»; Πιθανό πάντως είναι δυο γιατροί να συζητάνε για το στα πόσα μέτρα βάθους νερού αντέχουν τα ρολόγια τους. Είπαμε, μεταξύ ρεαλιστικού και σουρεαλιστικού. Γνωστή μανιέρα του διδύμου οι ατάκες, οι χαριτωμενιές, τα παράδοξα. Έχουμε φτάσει πια σε τέτοιο σημείο που πρέπει να δούμε ταινία του Λάνθιμου χωρίς υπογραφή Φιλίππου για να τον προσεγγίσουμε ως μονάδα – τόσο πολύ λειτουργούν ως δίδυμο, τόσο πολύ κινούνται εκ του ασφαλούς, τόσο πολύ «καπελώνουν» ο ένας τον άλλο.

Και ναι, πολλές ήταν οι φορές που ο κόσμος γελούσε μέσα στην αίθουσα Lumiere, στην πρώτη παγκόσμια δημοσιογραφική προβολή της ταινίας στις Κάννες, με τα weird που έβλεπε και κυρίως που άκουγε! Κορυφαίο παράδειγμα, η πεντάλεπτη (και πολύ λέω) εμφάνιση της αγνώριστης Alicia Silverstone, στο ρόλο της μητέρας του Μάρτιν. Την «πέφτει» στον γιατρό μας, του γλύφει τον αντίχειρα «και τι ωραία χέρια έχεις γιατρέ μου», ε, ο δικός μας νιώθει άβολα, πάει να φύγει, και τι του λέει η δικιά μας: "I won’t let you leave until you’ve tasted my tart!". Σ' ωραίος! Και υπάρχουν και σκηνές πραγματικής ποπ ποίησης! Όπως εκείνη όπου η πιτσιρίκα κόρη τραγουδάει ακαπέλα το «Burn» της Ellie Goulding κάτω από ένα δέντρο, όντας κατά πως φαίνεται ερωτευμένη με τον Μάρτιν! Σκηνή που χρησιμοποιείται και στο επίσημο τρέιλερ της ταινίας!

Όλοι σε μια κατάσταση ύπνωσης, όλοι σε μια κατάσταση «ζόμπι», ζουν, ζουν καλά κι όμως είναι σαν νεκροί. Κανένα συναίσθημα, καμία «em-pa-thy», καμιά προσευχή για τους πεθαμένους. Και μετά, κάνει την εμφάνισή του το κυρίαρχο (;) θέμα της ταινίας: η εκδίκηση. Ο χειρουργός θεός έκανε λάθος και πρέπει να πληρώσει (σημείωση: οι σκηνές του χειρουργείου είναι από πραγματική εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς!). Με τον πιο σκληρό για εκείνον τρόπο. Με μια θυσία. Όπου πρέπει να επιλέξει το ιερό ελάφι που θα θυσιαστεί. Την Ιφιγένειά του. Το έκανε και ο Γλυκοφρύδης (!!!) με το υπέροχο «Με τη λάμψη στα μάτια» - σε αντιστροφή. Ναι, αλλά ο Λάνθιμος και ο Φιλίππου δεν θέλουν συναισθηματική αντίδραση από τους θεατές. Η προσέγγισή τους είναι κλινική. Κι αυτό που επιθυμούν πέρα και πάνω από όλα, είναι να σοκάρουν! Και να διχάσουν κατ' επέκταση.

Ο alpha male δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη για το πρώτο του λάθος και δεν μπορεί να πάρει την ευθύνη για την επιλογή του «ποιος, ποιος, ποιος θα φαγωθεί, οεοε, οεοε». Άντε, εντάξει, και η λύση του δράματος (;) είναι ok (για πολλούς πάντως δεν θα είναι καθόλου ok...), με έναν μισάνθρωπο, αλά (παλιό) Haneke τρόπο (ακόμα και οι κουκούλες παραπέμπουν στο «Funny Games»). Να πω τι με ενόχλησε πιο πολύ στην ταινία, γιατί δεν μπορώ να την αποθεώσω, γιατί έχω τις πάμπολλες ενστάσεις μου; Αρχικά, η τάση απόκρυψης και μείωσης του γεγονότος ότι με το πέρας της προβολής στις Κάννες, η ταινία γιουχαΐστηκε. Από ελάχιστους: τρεις, τέσσερις, πέντε. Αλλά γιουχαΐστηκε. Αναφέρεις το γεγονός στο οποίο ήσουν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς, και πέφτουν να σε φάνε! Ότι και καλά κάνεις... ανθελληνική προπαγάνδα! Ότι ζηλεύεις το ταλέντο του δημιουργού, ότι προσπαθείς να τον μειώσεις, να τον φέρεις στα μέτρα σου! Εγώ! Που λάτρεψα την «Κινέττα» και την υπερασπίστηκα όπου και όπως μπορούσα, όταν σχεδόν όλοι οι συνάδελφοί μου την έκραξαν!

Εννοείται ότι υπήρξαν και χειροκροτήματα στην αίθουσα αλλά στο διαγωνιστικό των Καννών, αυτή ήταν η μοναδική ταινία όπου ακούστηκαν γιουχαΐσματα! Τελεία και παύλα! Αλλά το αποκορύφωμα του... δράματός μου είναι άλλο. Η δήλωση του Λάνθιμου στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε την προβολή της ταινίας στις Κάννες: «Έλεγα συνέχεια στη Nicole πως αυτό που γυρίζουμε είναι κωμωδία». Σόρι, αλλά ακόμα και η παράδοξη ρώσικη ρουλέτα (!!!) που επιλέγει ο καλός γιατρός κάνει μεν τον θεατή να γελάει (;) - από αμηχανία όμως, γιατί δεν ξέρει πως να το χειριστεί όλο αυτό - βγάζοντας στην επιφάνεια τον... χειρότερο εαυτό του. Γιατί η καραμπίνα σκοτώνει. Κι αυτό δεν είναι αστείο. Γιατί όλο το προηγούμενο ύφος δεν παραπέμπει σε μαύρη κωμωδία. Το πρόβλημά μου με την ταινία εντέλει δεν είναι καλλιτεχνικό, είναι ηθικό!

Στυλιστικά υπέροχος ο Λάνθιμος, σε στιγμές ανεπανάληπτος, με ιδέες πανέξυπνες, και ως σκηνοθέτης ωριμάζει – επιτέλους, η κάμερα κινείται πχ – αλλά το σοκ που προκαλεί η ταινία υπερβαίνει τα εσκαμμένα. Και η μισανθρωπιά δεν είναι ποπ. Λέει ο μικροαστός μέσα μου...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Νοεμβρίου 2017 από την Feelgood Ent.

Ένας παθιασμένος έρωτας στα χρόνια της απερισκεψίας! Δεν είναι το Success Story που έχεις συνηθίσει. Είναι ένα χρονικό προδοσίας, συνωμοσίας και ίντριγκας, μία «γκρίζα» κωμωδία στα πρώτα χρόνια της κρίσης, ένα σκοτεινό παιχνίδι με πανίσχυρους παίκτες. Και η επιστροφή του ασυμβίβαστου Νίκου Περάκη. Το σενάριο υπογράφει η Κατερίνα Μπέη, την διεύθυνση φωτογραφίας ο Claudio Bolivar, το μοντάζ ο Κωνσταντίνος Αδρακτάς, την μουσική επένδυση ο Δημήτρης Κοντόπουλος, τα σκηνικά η Λίνα Πάτσιου, τα κοστούμια η Βάσω Τρανίδου. Ο Παναγής Πάνδωρας είναι ένας εύπορος ψυχίατρος, γιος μεγαλοεκδότη, γοητευτικός κι αδίστακτος. Η Τζορτζίνα Τσελέπη είναι άνεργη. ηθοποιός, κόρη μικροαστών καλλιτεχνών, όμορφη και αποφασισμένη να πετύχει. Οι δυο τους, παρά τις διαφορές τους, ερωτεύονται ξαφνικά, απερίσκεπτα και παράφορα και παντρεύονται. Η Τζορτζίνα, στην προσπάθειά της να ταιριάξει στο περιβάλλον του Παναγή, απαρνιέται τον εαυτό της. Το δημιουργικό της αδιέξοδο, σε συνδυασμό με μια δύσκολη εγκυμοσύνη, την μεταμορφώνουν, καθώς συνειδητοποιεί πως τίποτα δεν είναι όπως το φαντάστηκε στο γάμο της.

Διάσημοι αστέρες της εγχώρια σκηνής δίνουν το παρόν στην κωμωδία, όπως είναι οι Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Φιόνα Γεωργιάδη, Πάνος Μουζουράκης, Τόνια Σωτηροπούλου, Τζένη Θεωνά, Αννίτα Κούλη, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Βάσω Καβαλιεράτου, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Μαρία Αλιφέρη.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Νοεμβρίου 2017 από την Odeon!

Μαζί θα επιβιώσουμε! Παράξενη περίπτωση μοιάζει αυτή της ταινίας επιστημονικής φαντασίας με τον τίτλο Τι Συνέβη στη Δευτέρα (What Happened to Monday), που έτσι κι αλλιώς στηρίζεται σε σενάριο από τα αποκαλούμενα blacklisted, ως δύσκολα έως αδύνατο μεταφερόμενα στο σινεμά, ενώ έχει ήδη αλλάξει μια φορά την μαρκίζα του, εφόσον μέχρι τώρα το γνωρίζαμε ως Seven Sisters? Το θέμα του πονήματος του Φινλανδού Tommy Wirkola (Dead Snow, Hansel & Gretel: Witch Hunters) μας ταξιδεύει στο μέλλον, σε μια κοινωνία που εξαιτίας του υπερπληθυσμού, σε κάθε οικογένεια επιτρέπεται να φέρει στον κόσμο, μονάχα ένα παιδί. Παράνομα και εντός κάθε ελέγχου, ένα αντρόγυνο θα φέρει στον κόσμο επτάδυμα, κάτι που σημαίνει πως το κορίτσι που θα μεγαλώσει και λογικά θα διαθέτει επτά διαφορετικές εκδοχές, θα βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο για να αποδείξει πως είναι μία και μοναδική. Από τις εικόνες του τρέιλερ πάντως, που μόλις διένειμε η παραγωγή του έργου, δεν θα έλεγα πως είναι και τόσο απλό στην ανάγνωση του το έργο κι αν αποδειχθεί εντέλει το αντίθετο, από τις 23 Αυγούστου που θα κάνει επίσημη πρεμιέρα, πρώτα στην Γαλλία (στις ΗΠΑ ακόμη δεν έχει πάρει μάρκετ) θα μιλάμε για μια πολύ μεγάλη έκπληξη.

Πάντως το καστ δεν φείδεται αστέρων στην σύνθεση του, μιας και η διεθνούς φήμης Σουηδέζα Noomi Rapace, θα είναι εκείνη που θα κληθεί να υποδυθεί τους επτά διαφορετικούς χαρακτήρες της πλοκής. Στήριξη στην ερμηνευτική της περιφέρεια θα έχει αμέριστη, καθώς μαζί της συνυπάρχουν δύο σπουδαίοι ρολίστες, η Glenn Close και ο Willem Dafoe.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Νοεμβρίου 2017 από την Odeon!

Η αγκαλιά σου είναι μια φυλακή από λουλούδια! Γεμάτη ενέργεια, χιούμορ, και ευθυμία, η νέα ταινία του Radu Jude («Αφερίμ!») Σημαδεμένες Καρδιές (Scarred Hearts) είναι μια σύγχρονη κοινωνική αλληγορία που κέρδισε το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Βασισμένο στο έργο του ποιητή Μαξ Μπλέτσερ, τον «Ρουμάνο Κάφκα» όπως τον αποκαλούσε ο Ευγένιος Ιονέσκο. Καλοκαίρι, 1937: Ο νεαρός συγγραφέας Εμανουέλ βρίσκεται για θεραπεία στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας. Εκεί, διαβάζει, γράφει, καπνίζει, πίνει και φλερτάρει. Καθώς εξοικειώνεται με τη μελαγχολία της νέας ζωής του, ο Εμανουέλ ανακαλύπτει ότι υπάρχει ακόμα μια ζωή που πρέπει να ζήσει στο έπακρο. Ελεύθερα εμπνευσμένο από το έργο του ποιητή Μ. Μπλέτσερ το «Σημαδεμένες Καρδιές» είναι τοποθετημένο στο ταραγμένο διάστημα του Μεσοπολέμου. Γυρισμένη σε 35mm, σε τετράγωνο κάδρο, με φωτεινά και κομψά χρώματα και με μορφή κλασικού σινεμά, η ταινία του Ράντου Ζούντε κάνει στέρεες αναφορές στα ζητήματα του αντισημιτισμού, της ανόδου του φασισμού και της πάλης των ιδεών, την ώρα που παρακολουθούμε από κοντά έναν καθηλωμένο ήρωα αποφασισμένο να ζήσει. Διανθισμένο με αποσπάσματα από το έργο του ποιητή, το οποίο συχνά συγκρίνεται με το «Μαγικό Βουνό» του Τόμας Μαν, αλλά και κάδρα-αναφορές σε γνωστούς πίνακες ζωγραφικής, όπως του Ρέμπραντ ή των Γιαν Βαν Άικ και Αντρέα Μαντένια, το «Σημαδεμένες Καρδιές» γιορτάζει το πνεύμα του Μ. Μπλέτσερ σε τόνο μαύρης κωμωδίας και μας αφήνει με μια παράδοξη αίσθηση ελπίδας.

Για τον Radu Jude ο κόσμος είναι ένα σουρεαλιστικό όνειρο αναπάντεχων συναισθημάτων και έντονων αντιθέσεων. Το «Σημαδεμένες Καρδιές» είναι ένα έργο που αναδεικνύει έναν ξεχασμένο Ρουμάνο καλλιτέχνη και ταυτόχρονα επιβεβαιώνει έναν από τους πιο σημαντικούς καλλιτέχνες του σήμερα.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Νοεμβρίου 2017 από την Weird Wave!

Μικρά πλασματάκια, μεγάλοι μπελάδες! Μία ξεκαρδιστική περιπέτεια για παιδιά και… πολύ μικρότερα πλάσματα, από τον παραγωγό του «Σρεκ» και τον σκηνοθέτη του «Ένας Σκίουρος Σούπερ-Ήρωας» είναι η καινούργια animation δημιουργία Νάνος στο Σπίτι (Gnome Alone) που υπογράφουν οι δημιουργοί Peter Lepeniotis και Shelly Shenoy. Η Κλόε και η μητέρα της μετακομίζουν. ΞΑΝΑ! Αυτή την φορά, είναι αναγκασμένες να κατοικήσουν σε ένα ετοιμόρροπο, παμπάλαιο σπίτι γεμάτο διακοσμητικούς νάνους κήπου. Σύντομα, η Κλόε θα ανακαλύψει πως αυτό το σπίτι κρύβει ένα τρομακτικό μυστικό. Μία ημέρα που βρίσκεται μόνη στο σπίτι μετά το σχολείο, η Κλόε κι ένας αδιάκριτος γείτονας, ο Λίαμ, θα ανακαλύψουν πως οι νάνοι είναι ζωντανοί! Όπως αποδεικνύεται, οι νάνοι προστατεύουν εδώ και χρόνια τον πλανήτη από τα απειλητικά, μικρά πλάσματα, τα Τρογκς, τα οποία έχουν εισβάλει στο σπίτι μέσω μίας πύλης από άλλη διάσταση. Όταν η μόνη λύση για να σταματήσουν τους Τρογκς πέφτει στα λάθος χέρια στο σχολείο, η Κλόε και ο Λίαμ θα πρέπει να συμμαχήσουν με την ετερόκλητη ομάδα των νάνων ώστε να σταματήσουν την εισβολή και να σώσουν τον κόσμο!

Στους ήρωες χαρίζουν τις φωνές τους οι Becky G., Tara Strong, Olivia Holt, David Koechner, Josh Peck, George Lopez, Jeff Dunham και στην ελληνική μεταγλώττιση οι Στεφανία Φιλιάδη, Φοίβος Ριμένας, Βασίλης Μήλιος, Κώστας Δαρλάσης, Τζίνη Παπαδοπούλου, Αφροδίτη Αντωνάκη, Φώτης Πετρίδης.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Νοεμβρίου 2017 από την Odeon!

Burn, Burn, Burn Δύο χρόνια μετά τον Αστακό, ο Γιώργος Λάνθιμος συνεργάζεται - παραδοσιακά - στο σενάριο με τον Ευθύμη Φιλίππου και σκηνοθετεί το Θάνατο του Ιερού Ελαφιού (The Killing Of A Sacred Deer), ταινία που ήταν υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα στο φετινό φεστιβάλ Καννών και έφυγε με το βραβείο Σεναρίου. Χτίζοντας ένα ιδιόμορφο ψυχολογικό θρίλερ, οι δημιουργοί επιστρέφουν σε ένα κλειστοφοβικό οικογενειακό περιβάλλον, πιο σκληροπυρηνικό από τον Κυνόδοντα που τους έβαλε στον παγκόσμιο χάρτη, και επικαλούνται ήδη από τον τίτλο μια σχέση με τον αρχαίο μύθο της Ιφιγένειας και τον χειροπιαστό τρόμο που κλιμακώνεται σε θυσία. Οι διάλογοι είναι απολαυστικοί, διαβολικά και παγερά αστείοι, συνεπείς στο -δυσανάλογα των τραγικών περιστάσεων ανέκφραστο- ύφος της σεναριακής ομάδας. Ο σκηνοθέτης ενορχηστρώνει μεγαλειώδεις και στυλιζαρισμένες λήψεις και οι διάσημοι πρωταγωνιστές συμμορφώνονται απόλυτα στο αλλόκοτο, παγερό και βασανιστικό κλίμα της ταινίας. Ο Θάνατος του Ιερού Ελαφιού διακατέχεται από μια ξεκάθαρα ανίερη διάθεση και για αυτό προσφέρει μία μοναδική κινηματογραφική εμπειρία, με διεστραμμένα σπαρταριστές σκηνές που απασχολούν κοινό και κριτικούς πολύ μετά την προβολή της ταινίας. Ο Στίβεν είναι ένας διαπρεπής καρδιοχειρουργός, παντρεμένος με την Άννα, μία καταξιωμένη οφθαλμίατρο. Είναι ευκατάστατοι και ζουν ευτυχισμένοι με τα δύο τους παιδιά, τη δεκατετράχρονη Κιμ και τον δωδεκάχρονο Μπομπ. O Στίβεν έχει αναπτύξει φιλική σχέση με τον Μάρτιν, ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, ορφανό από πατέρα, το οποίο μοιάζει να έχει υπό την προστασία του. Τα πράγματα παίρνουν ολέθρια τροπή όταν ο γιατρός συστήνει τον Μάρτιν στην οικογένεια του, αναστατώνοντας τον κόσμο τους, ενώ ο ίδιος καλείται να επιλέξει ανάμεσα σε μια ασύλληπτη θυσία και τον κίνδυνο να χάσει τα πάντα.

Πλειάδα αστέρων παρελαύνει από τις εικόνες του Ελαφιού, με πιο σπουδαία ονόματα να λάμπουν εκείνα της Nicole Kidman και του Colin Farrell, με το καστ να συμπληρώνουν οι Raffey Cassidy, Barry Keoghan, Sunny Suljic, Alicia Silverstone, Bill Camp.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Νοεμβρίου 2017 από την Feelgood Ent.!

Έχουν γίνει τόσα πολλά, από τότε που έχω να σε δω. Έχασα το Σφυρί μου! Χαράς ευαγγέλια για τους φανατικούς φίλους των κινηματογραφικών μεταφορών των φημισμένων και δημοφιλών κόμικς, αφού η ερυθρόλευκη Marvel συνεχίζει για να τα καλά την παραγωγή εκρηκτικών περιπετειών φαντασίας, ρίχνοντας στην αγορά καινούργιες, με τρομακτικά πολυβολικούς ρυθμούς. Σε αυτό το τελευταίο κύμα χαλασμού στις μεγάλες οθόνες, ανήκει και το Thor: Ragnarok, το τρίτο εξειδικευμένο βήμα του Βίκινγκ υπερήρωα, που σκηνοθετεί στην πρώτη του αμιγώς χολιγουντιανή δημιουργική κίνηση, ο Taika Waititi, παίρνοντας έτσι την σκυτάλη από τους δύο προηγούμενους σκηνοθέτες Kenneth Branagh και Alan Taylor. Το φιλμ που η μαρκίζα του στην καθομιλουμένη μεταφράζεται από την λέξη της Νορβηγικής μυθολογίας σαν Το Λυκόφως των Θεών, έχει ξανά στο επίκεντρο της πλοκής του τον πανίσχυρο Θωρ, που βρίσκεται όμως φυλακισμένος σε ένα απόμακρο σύμπαν και δεν έχει την δυνατότητα να βοηθήσει την φυλή του στο Άσγκαρντ, ώστε να αποφύγουν την επερχόμενη καταστροφή, που αναμένεται να προκαλέσει η φθονερή και κακίστρω Χέλα. Άοπλος και έχοντας απολέσει μεγάλο μέρος της ισχύος του ο Θώρ πρέπει να κοντράρει αν θέλει να σπάσει τα δεσμά του, τον παλιό του σύντροφο και καλό του φίλο Χαλκ, σε μια μονομαχία ένας προς έναν, με μόνο έναν νικητή. Από ότι αποκαλύπτει φυσικά το τρέιλερ που μόλις έκανε την εμφάνιση του στα πλαίσια της έκθεσης Comic Con του Σαν Ντιέγκο, η εμφύλια αυτή μάχη ξεπερνιέται και η ομάδα των τεσσάρων κολλητών, παρέα με τους Λόκι και Βαλκυρία, θα δώσει τα πάντα προκειμένου να αποφευχθεί η ολοκληρωτική καταστροφή. Απάντηση στο τι ακριβώς θα συμβεί θα πάρουμε στις 3 Νοεμβρίου 2017 όταν η δημιουργία του φιλόδοξου Νεοζηλανδού θα φτάσει στις αίθουσες του κόσμου!

Εννοείται πως μαζί με τους υπερήρωες στο πανί επιστρέφουν και οι ερμηνευτές που έχουν συνδέσει το όνομα τους με εκείνους. Πράγμα που σημαίνει πως ξανά ο ξανθομάλλης Chris Hemsworth ξαναγυρίζει στον βασικό ρόλο του χάμερ Βόρειου, έχοντας την στήριξη των Tom Hiddleston, Mark Ruffalo και Tess Thompson. Την βασική αντίπαλο του τιμ ορίζει η έμπειρη, μα όχι στο είδος, Cate Blanchett, ενώ το καστ ολοκληρώνουν οι Idris Elba, Jeff Goldblum, Karl Urban και ο Anthony Hopkins.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 2 Νοεμβρίου 2017 από την Feelgood Ent.!

Συμπούρμπουλο

του gaRis (@takisgaris)

Από τις εξεχόντως αναμενόμενες ταινίες του TIFF17, η νέα ταινία του σκηνοθέτη George Clooney, αυτόκλητου ιεράρχη του χολυγουντιανού φιλελευθερισμού, ανοίγει στις αίθουσες σε αψεγάδιαστο τάιμιν με τα σεξουαλικά σκάνδαλα που μαστιγώνουν τα μισερά τοτέμ της βιομηχανίας, τύπου Weinstein και σια, με - σημειωτέον - Clooney και Damon απολογούμενους για την ομερτά περί του ευεργέτη Harvey και τα κατά συρροή πεσίματά του σε κάθε (οσκαρούχες μάλιστα μερικές) σταρλέτα που πλαγιοκόπησε τα τελευταία 30 έτη. Ο George, υγρό όνειρο των Δημοκρατικών για τη θέση του πλανηταρχίδου παλαιόθεν, έχει δείξει κόνγκρεσμαν αντανακλαστικά με το Good Night & Good Luck ενώ έχει εντρυφήσει στο πολιτικό σπινάρισμα με το Ides of March. Μετά το ελαφρύ WWII caper Monuments Men γυρνά τη δική του εκδοχή κατεδάφισης του προαστιακού αμερικανικού ονείρου, παραδίδοντας ένα κρόσοβερ Pleasantville και Κοενικής ξεπατικωσούρας, πατώντας σε πραγματικά περιστατικά στα γουάιτ πάουερ 50s επί Άικ Άιζενχάουερ και ένα σενάριο των τακιμιών (4 ταινίες μαζί) Coen Bros.

Το ζεύγος Μέγιερς (Karimah Westbrook και Leith Burke) είναι οι πρώτοι μαύροι κάτοικοι του ειδυλλιακού Suburbicon, ακριβώς ένα φράχτη χώρια από τους Λοτζ (Matt Damon και Jullianne Moore). Τα αγόρια των δυο οικογενειών Νίκι και Άντυ θα παίξουν μαζί baseball αγνοώντας τη συνολική κινητοποίηση των συμπολιτών να απαλλαγούν από το μαύρο μίασμα της φυλετικής τους καθαρότητας. Με την παστέλ φωτογράφηση του Robert Elwit (της ομάδας PTA) και τον Alexandre Desplat να μην κρατιέται με ένα ακόμη φλύαρα ευπρόβλεπτο score, o σεναριογράφος (και απών μπροστά από την κάμερα) Clooney δείχνει να μας προετοιμάζει για μια καραμπινάτη αντιρατσιστική ηθογραφία για να πάρει τουναντίον την απόφαση να το γυρίσει στο δολοφονικά γκροτέσκο ενδοοικογενειακό δράμα. Ο σκυθρωπός επιχειρηματίας Damon θέλει να ξεπαστρέψει την ανάπηρη σύζυγο Moore για να ζήσει το θυελλώδη έρωτά του με τη δίδυμη αδερφή της (διπλός ρόλος για τη θεϊκή κοκκινομάλλα). Η Vertigo αναφορά εμφανής αλλά έτι καραμπαμπάμ η επίκληση της α λα Fargo σαρδόνιας, σλάπστικ και μισανθρωπικά ανόητης βίας.

Ευπρόσδεκτος ο επίσης ανήκων στο Κοενικό σύμπαν Oscar Isaac και κρίμας το κόψιμο στη μονταζιέρα του Josh Brolin, ως προπονητής baseball που θα έδινε πόντους comic relief, σε μια ταινία που ξεκινά με κάλλιστες προθέσεις για να κρασάρει με ιλιγγιώδη ταχύτητα στα χωράφια του exploitation τρόμου, με υποψήφιο θύμα τον συμπαθέστατο μικρούλη Άντι Λοτζ (Tony Espinosa). Η χείριστη όμως συνέπεια εναπόκειται στον πλήρη σεναριακό αποπροσανατολισμό των Clooney -Heslov (της δόξας ενός Argo) από την οικογένεια Myers και τη ρατσιστική βία εναντίον τους που υφίσταται εντελώς καρυκευματικά, διασύροντας ουσιαστικά τον ηθικό πυρήνα του εγχειρήματος. Ο George Clooney έχει τιμηθεί με όσκαρ ερμηνείας, καλύτερης ταινίας, έχει προταθεί ως σεναρίστας και λογικά πρέπει να αισθάνεται από καθέδρας. Και ανθρωπιστικό κήρυγμα και ελάχιστα πειστικό σπλάτερ και αστόχως σαρκαστικό, αυτό δεν είναι Suburbicon, είναι Συμπούρπουλο: Ένα παστίτσιο βαθείας καταψύξεως, καμωμένο για τα μικροκύματα, δίχως προσωπικό δημιουργικό στίγμα και μια κυνική πικρίλα να μένει στο στόμα.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 26 Οκτωβρίου 2017 από την Odeon!

	Φιλμ	Διανομή	Wks	Αίθουσες	4ήμερο Ελλάδας	Σύνολο Ελλάδας
1	Το τελευταίο σημείωμα	Tanweer	1	126	45.109	45.109
2	The LEGO Ninjago Movie	Tanweer	1	127	18.560	18.560
3	Suburbicon	Odeon	1	49	13.194	13.194
4	The Snowman	UIP	3	36	10.907	143.838
5	Geostorm	Tanweer	2	31	7.696	34.092
6	Mother!	UIP	2	35	7.223	33.724
7	Happy Death Day	UIP	1	23	7.176	7.176
8	Despicable Me 3	UIP	9	48	6.563	290.679
9	Blade Runner 2049	Feelgood Ent.	4	14	3.503	91.223
10	Loving Vincent	Filmcenter	3	9	3.011	15.473

Προηγούμενο ΤΟΠ - Επόμενο ΤΟΠ

του zerVo (@moviesltd)

Το γεγονός: Η Σουζάν Ταμίμ, καλλιτέχνιδα Λιβανέζικης καταγωγής, που χάρη στην μαγευτική εξωτερική της εμφάνιση αλλά και του φωνητικού της κάλλους, κερδίζοντας τον δημοφιλέστατο στον Αραβικό κόσμο διαγωνισμό ταλέντων, Studio El Fan, στα 21 της μόλις χρόνια, όριζε ότι πιο ελπιδοφόρο είχε να επιδείξει η μουσική σκηνή της Μέσης Ανατολής κατά την πρώτη δεκαετία του νέου μιλένιουμ. Όλα αυτά μέχρι την ημέρα που βρέθηκε άγρια δολοφονημένη στο διαμέρισμα της σε ξενοδοχειακό συγκρότημα του Ντουμπάι, τον Ιούλιο του 2008. Αποξαρχής οι υποψίες έπεσαν πάνω στον φερόμενο ως εραστή της, νεαρό Αιγύπτιο επιχειρηματία και μέλος της εθνοσυνέλευσης Ταλαάλ Μουστάφα, γιο επιφανούς μεγιστάνα της χώρας, που κατηγορήθηκε για ανθρωποκτονία μαζί με τον εντολοδόχο συνεργό του και αφού κρίθηκε ένοχος, του επιβλήθηκε η ποινή του θανάτου δια απαγχονισμού. Μετά από διαβουλεύσεις υψηλόβαθμων στελεχών του τοπικού Αρείου Πάγου, η ποινή του πλουσιόπαιδου, πολύ σύντομα μετετράπη σε 15ετή κάθειρξη, όπως και του πληρωμένου δολοφόνου που προσέλαβε (έναντι αμοιβής 2 εκατομμυρίων δολαρίων όπως αυτός ομολόγησε) σε ισόβια. Σύμφωνα με πληροφορίες ο Μουστάφα απέδρασε από τις φυλακές "υψίστης" ασφαλείας όπου κρατήτο, ενόσω στο Κάιρο λάμβαναν χώρα οι μαζικές βίαιες συγκρούσεις κατά της αντιλαϊκής κυβέρνησης. Έκτοτε, φυσικά, τα ίχνη του δολοφόνου αγνοούνται!

Καθώς η πρωτεύουσα της χώρας των Φαραώ, Κάιρο, βρίσκεται σε αναβρασμό, εξαιτίας της μαζικής λαϊκής έκρηξης κατά της ανίκανης κυβέρνησης του Χόσνι Μουμπάρακ, ένα απροσδόκητο περιστατικό θα αναστατώσει τις αστυνομικές αρχές της πόλης. Η στυγερή δολοφονία, μέσα σε σουίτα του πολυτελούς ξενοδοχείου Χίλτον, στις παρυφές του Νείλου, της δημοφιλούς και ανερχόμενης τραγουδίστριας Λαλένα, θα σηκώσει στο πόδι, το όχι συνηθισμένο σε τέτοια περιστατικά τμήμα ανθρωποκτονιών, του οποίου ηγείται ο πάντοτε συμπλέοντας με οτιδήποτε του υποδείξουν οι κρατικές αρχές, ευθυνόφοβος επιθεωρητής Καμάλ. Από τις πρώτες της κιόλας στιγμές, την υπόθεση θα αναλάβει ο υπαστυνόμος Νορεντίν Μοστάφα, ανιψιός του αρχηγού, ένας μοναχικός, λιγομίλητος και απόμακρος μπάτσος, που ακολουθεί πιστά τις αρχές λειτουργίας του Σώματος που υπηρετεί, κάνοντας διαρκώς τα στραβά μάτια και προστατεύοντας ακόμη και εγκληματίας, με αντάλλαγμα, κάτω από το τραπέζι, μπόλικα, ματωμένα και παράνομα λεφτά.

Για εκείνον αυτό το φονικό είναι κάτι διαφορετικό, δεν έχει σχέση με όσα έχει αντιμετωπίσει στην καριέρα του, καθώς ο βασικός ύποπτος για την πράξη, δεν είναι άλλος από τον δισεκατομμυριούχο μεγιστάνα, ιδιοκτήτη της μεγαλύτερης κατασκευαστικής μπράντας της χώρας, μέλους του κοινοβουλίου και επίδοξου ηγέτη του τόπου, Χατέμ Σαφίκ, που κάνει ότι περνάει από το πανίσχυρο χέρι τους για να αποτινάξει από πάνω του τις κατηγορίες. Και το καταφέρνει δίχως ιδιαίτερο κόπο είναι η αλήθεια, αφού ο πρώτος νόμος που ισχύει στην Αίγυπτο είναι εκείνος του ισχυρού και τα πιόνια των διωκτικών αρχών, το γνωρίζουν καλά αυτό το σιχαμερό παιχνίδι. Κατάσταση διαφθοράς, που ακόμη κι αν την έχει δοξάσει για χρόνια ο ιδιότροπος Μομπάρακ, πλέον τον έχει κουράσει. Στην αντίληψη της αδικίας που υποβάλλονται αθώοι, μαζί με τα ηθικά συναισθήματα που θα ξυπνήσει μέσα του ο έρωτας, ο αστυνομικός θα βάλει μπροστά τον δικό του ανένδοτο για να αποκαλύψει τους υπευθύνους του θανάτου της καλλιτέχνιδας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που το αστυνομικό (και ενίοτε πολιτικό) θρίλερ καταπιάνεται με την μάχη του ενός κόντρα σε ολόκληρο το σύστημα. Εδώ πάντως στην δική του απεικόνιση ο βορειοευρωπαικής ανατροφής σκηνοθέτης Tarik Saleh καταφέρνει να δημιουργήσει έξοχα, με πολύ προσεκτικές κινήσεις, την ατμόσφαιρα ενός κράτους - και κατ επέκταση μιας κοινωνίας - μηδενικού σε αξίες, που χωρίς αναστολές λειτουργεί τυραννικά εις βάρος του κοσμάκη. Οι νόμοι είναι κομμένοι και ραμμένοι στα μέτρα της ολιγαρχίας, ώστε κάθε δευτερόλεπτο που κυλά να φουσκώνει τα έσοδα της, την ίδια στιγμή που η ανήμπορη μάζα σηκώνει βάρη αβάσταχτα και θεόρατα. Και πρέπει να λέει κι ευχαριστώ από πάνω, απλά και μόνο που επιβιώνει σε συνθήκες τρισάθλιες, φαβελικές, κάτω από καθεστώς στυγνής εκμετάλλευσης. Ινσαλλάχ κι Άγιος ο Θεός! Όμορφη η απεικόνιση, δυναμικά φωτογραφημένη, τόσο στα φωτεινά, όσο κυρίως στα σκοτεινότερα, βραδινά ή εσωτερικά πλάνα, όπου εξελίσσεται η πλοκή.

Εκεί που τα γκέμια χάνονται από τα χέρια του δημιουργού, είναι την ώρα που έχει εισέλθει για τα καλά με το όχημα του στον λαβύρινθο, στο ζουμί του στόρι, στιγμή που οι τόσες πολλές υποιστορίες, με τα αμέτρητα πρόσωπα, αποπροσανατολίζουν την ματιά του θεατή από τον αρχικό στόχο και προκαλείται ένα ανεξήγητο κομφούζιο, συνδυασμένο με τα αληθινά γεγονότα της πλατείας Ταχρίρ. Κουραστικό αρκετά θα έλεγα μετά από μια και βάλε ώρα παρακολούθησης. Τεχνικά το Κάιρο Εμπιστευτικό (The Nile Hilton Incident), είναι άρτιο, ακολουθώντας κατά γράμμα το ακαδημαϊκό λυσσάρι του γαλλικού νουάρ, έχοντας σαν σημαιοφόρο στην θέση του πρωτοδιδάξαντα Yves Montand, έναν εξαιρετικό ερμηνευτή, τον Λιβανέζο - γεννημένο στην Σουηδία - Fares Fares, που χάρη στην πείρα της ιντερνάσιοναλ καριέρας που ακολουθεί, φέρνει εις πέρας με άνεση τον ρόλο του εκ πρώτης όψης θλιβερού, μα κατοπινά μαχητικού φλικ.