Movies Ltd

γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Παρότι δεν φημίζομαι ως φανατικός υποστηρικτής της περίπτωσης του κινηματογραφικού John Wick, το αντίθετο μάλιστα αφού εκτιμώ πως στο συγκεκριμένο φραντσάιζ δεν συμβαίνει τίποτα απολύτως στην εξέλιξη του, εντούτοις είχα την αίσθηση πως η εμπορική επιτυχία της συγκεκριμένης τριλογίας θα οδηγήσει σε μια κάποια αναβίωση της περιπέτειας δράσης. Είδους που να θυμίσω μια φορά κι έναν καιρό, εκπροσωπούνταν από μια τουλάχιστον εβδομαδιαία κυκλοφορία ανά εβδομάδα, με το κοινό να συρρέει στις αίθουσες για να καμαρώσει τα καινούργια ηρωικά κατορθώματα του Norris, του Van Damme, του Seagal, του Schwartz και φυσικά του κορυφαίου όλων των εποχών Sly Stallone. Ματαιοδοξία μου...

Η ηλεκτρονική παγίδα που θα στήσει η συμμορία των επιτήδειων απατεώνων σε μια άμαθη ηλικιωμένη, αδειάζοντας της τον τραπεζικό λογαριασμό με τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής, θα έχει τραγικές συνέπειες, καθώς εκείνη, πλήρως απογοητευμένη, θα δώσει τέλος στην ζωή της. Ατυχώς για την καλά στημένη και υποστηριζόμενη από υψηλόβαθμα στελέχη της πολιτικής σκηνής, εγκληματική οργάνωση, αυτή τους η δράση θα πέσει στην αντίληψη του νοικάρη της αυτόχειρα, Άνταμ Κλέι, ενός φιλήσυχου και χαμηλών τόνων αγρότη, που τον τελευταίο καιρό ασχολείται με πάθος, με την μικρή μελισσοκομική του επιχείρηση. Μα που εν αγνοία όλων, κρατά καλά φυλαγμένο το μυστικό πως έχει υπάρξει στέλεχος της άριστα εκπαιδευμένης ομάδας πολεμιστών, που σαν στόχο τους έχουν την απόδοσης της δικαιοσύνης και αποκαλούνται, εντελώς συμπτωματικά (?) Μελισσοκόμοι!

Κι ενώ οι αρχικές ενδείξεις θα ρίξουν τις υποψίες των αστυνομικών αρχών, των οποίων ηγείται η θυγατέρα της θανούσης, στον μοναχικό άντρα, εντούτοις πολύ γρήγορα θα γίνει αντιληπτό πως πίσω από το απονενοημένο διάβημα, κρύβεται μια συμμορία που έχει θησαυρίσει, ξαφρίζοντας εκατομμύρια από τα ανυποψίαστα γεροντάκια που απλά σκοτώνουν την ώρα τους στα τελεμάρκετινγκ. Κι αν το FBI μοιάζει να έχει τα χέρια του δεμένα από τις παραπλανητικές εντολές που δέχεται από τα ανώτερα κλιμάκια, δεν φαίνεται να συμβαίνει το ίδιο με τον έναν αλλά λύκο Κλέι, που θα ορκιστεί εκδίκηση στο όνομα της τόσο συμπαθητικής του, σπιτονοικοκυράς.

Άρα οι βάσεις για το παλιομοδίτικης φόρμας action adventure έχουν ήδη στηθεί με την αυτόδικη τιμωρία να παίζει σε πρώτο πλάνο και σε κάθε παρουσία της δισυπόστατα μελισσοκομικής, πολεμικής μηχανής, που δεν διστάζει να τα βάλει με όλους και με όλα προκειμένου να νιώσει πρωτίστως ο ίδιος και κατοπινά η εξαπατημένη Ελοίζ, δικαιωμένοι. Εννοείται πως ο βαθμός δυσκολίας του αντιπάλου ανεβάζει επίπεδο λεπτό με το λεπτό, ωσότου να φτάσουμε στο κορυφαίο λέβελ και την εκτόνωση του φινάλε, που κινούμενο πέριξ των τειχών του Λευκού Οίκου παραμοιάζει τραβηγμένο. Η αλήθεια βέβαια είναι πως τασσόμενος αποξαρχής στο πλευρό του λιγομίλητου Κλέι, ο θεατής, μια χαρά κεφάρει που ο ήρωας του δεν δέχεται ούτε μισή μπουνίτσα, έχοντας να κοντράρει ένα ολάκερο σύνταγμα δεκάδων πάνοπλών πεζοναυτών, εντολοδόχων από ένα σαθρό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.

Στην ουσία δεν κατάλαβα ποτέ τον συσχετισμό του τωρινού επαγγέλματος του Beekeeper με την παλιότερη ιδιότητα του ως μέλους της συνώνυμης και πανίσχυρης παραστρατιωτικής φράξιας. Όπως δεν αντιλήφθηκα την μεταφορική σημασία της, πέρα του προφανούς στοιχείου που ορίζεται και στο μοτό της δημιουργίας του David Ayer, που στο ένατο σκηνοθετικό του βήμα, δεν πιάνει τα στανταρντς ούτε του Fury, ούτε του Suicide Squad, ούτε του The Tax Collector. Ξεσκέπασε, λέει, την βρωμιά, προστάτεψε την κυψέλη! Κάποιες σκόρπιες, πέρα δώθε βαρύγδουπες αναφορές στην προνομιούχα βασίλισσα τους σμαριού, μερικές πομπώδεις φράσεις υπέρ αδυνάτων πολιτών / μελισσών και ο χαλασμός κόσμου δια χειρός του Τιμωρού καλά κρατεί.

Λογικά ο Jason Statham είναι και ο μοναδικός αστέρας που στις ημέρες μας μπορεί να υποστηρίξει με πειθώ την εικόνα του last action hero των 80s. Προερχόμενος μάλιστα από το εξαιρετικό Wrath Of Man, ο Εγγλέζος μου έδωσε την εντύπωση πως θα προσθέσει ακόμη έναν ικανοποιητικό κρίκο στην αλυσίδα των εκρηκτικών περιπετειών δράσης με εκείνον πρωταγωνιστή. Ατυχώς όμως στο Beekeeper παρααφήνεται ολομόναχος στην αρένα, τόσο από το πενιχρό σενάριο όσο και από το προβληματικό κάστινγκ, που μπορεί να περιλαμβάνει ονόματα, υποκριτικού διαμετρήματος Jeremy Irons, στην ουσία περνούν πλήρως ανεκμετάλλευτα, υποδυόμενα ελάχιστα πειστικούς χαρακτήρες, ισοδύναμους με  φτηνές καρικατούρες. 

Σκεπτόμενος δε πως ο 56χρονος ηθοποιός μια χαρά αρέσκεται στο να συμμετέχει σε φιλμικά σίριαλς, από τα Fast And Furious μέχρι τα Expendables, δεν πρέπει να αποκλείσω την πιθανότητα της δημιουργίας ενός ακόμη πρότζεκτ σε συνέχειες, ενδεχόμενο που αφήνει ορθάνοικτο το κατόπιν του γενικού χαλασμού φινάλε. Τα πάντα θα κριθούν στο τρέχον box office, εκεί που όμως οι οιωνοί μάλλον δεν είναι με το μέρος του Μελισσοκόμου, ο οποίος στέρεψε γοργά από ιδέες στην φρενήρη εκδικητική του διαδρομή.