Τα άνθη στα άνθη Poster ΠόστερΤα άνθη στα άνθη

του Γιώργου Αθανασίου. Με τους Σοφία Ιωάννου, Κωνσταντίνο Κωνιό.


"Αν ήσουν φαγητό, θα ήσουν κοκορέτσι!"
γράφει ο Θόδωρος Γιαχουστίδης(@PAOK1969)

Μαραμένα τα γιούλια κι οι βιόλες...

Ο Γιώργος Αθανασίου γεννήθηκε το 1991 στην Αθήνα. Σπούδασε Κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο Kingston του Λονδίνου. Έχει εργαστεί ως σκηνοθέτης, βιντεογράφος και μοντέρ σε εταιρείες όπως οι Wearebright, DK Productions, White Room. Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί, στην οποία υπογράφει και το σενάριο, τη διεύθυνση φωτογραφίας και το μοντάζ, ενώ είναι και ο παραγωγός της. Γενικώς, βιοπορίζεται από το σινεμά κι εκτός από το να ασχολείται με το μοντάζ και το videography, δουλεύει ως βοηθός κάμερας σε κάποιες άλλες πιο μεγάλες παραγωγές, αλλά και ως ηλεκτρολόγος. Πέρα από το σινεμά, ασχολείται και με τη μουσική.

Τα άνθη στα άνθη Poster Πόστερ Wallpaper
Η ταινία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης τον περασμένο Νοέμβριο. Την πρεμιέρα της στην Αθήνα την έκανε τον περασμένο Ιανουάριο στο πλαίσιο του πρώτου Untold Festival. Τέλος, η ταινία συμμετείχε στο Greek Film Festival in Berlin και θα συμμετέχει στο Los Angeles Greek Film Festival τούτον τον Ιούνιο.

Η υπόθεση: Την τελευταία του μέρα στην Αθήνα προτού μετακομίσει στο εξωτερικό, ο Κωνσταντίνος συναντά την Σοφία στο πάρκο. Έχοντας εκ των πραγμάτων λίγο χρόνο στη διάθεσή τους, οι δύο (όχι και τόσο στενοί) φίλοι (που θα μπορούσαν να είναι τόσο πολλά παραπάνω, αν το timing ήταν το κατάλληλο), συμφωνούν να παίξουν ένα παιχνίδι για να μοιραστούν αυτά που δεν γνωρίζει ακόμη ο ένας για τον άλλον, να βγάλουν τα εσώψυχά τους, πριν αποχαιρετίσουν ο ένας τον άλλο...

Η άποψή μας: Εδώ έχουμε να κάνουμε με (ακόμα) έναν πρωτοεμφανιζόμενο Έλληνα σκηνοθέτη. Όσοι είδατε τούτη την ταινία στο περασμένο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, όπως κι εγώ, θα μπήκατε λογικά στη διαδικασία να την συγκρίνεται με μια ακόμη ταινία πρωτοεμφανιζόμενου που προβλήθηκε εκεί. Η ασπρόμαυρη ταινία του Αθανασίου λοιπόν μοιάζει λίγο με το «Μια νύχτα στο θέατρο» του Σωτήρη Σταμάτη. Κι εδώ έχουμε ως πρωταγωνιστές έναν άνδρα και μια γυναίκα (μικρότερης ηλικίας από την ταινία του Σταμάτη) που μιλάνε επί παντός επιστητού. 

Μόνο που εδώ, οι δύο πρωταγωνιστές, από τη μια, δεν περιορίζονται στο πλαίσιο που θέτει μια θεατρική σκηνή και από την άλλη, δεν μιλάνε με στόμφο. Έτσι λοιπόν το πρώτο στοίχημα, εκείνο εναντίον της σοβαροφάνειας, το κερδίζει ο Αθανασίου. Κι εδώ, πάντως, μην φανταστείτε, πέντε έξι ντεκόρ αλλάζει σε διάφορα σημεία του πάρκου ο σκηνοθέτης και δατς ιτ. Με επιρροές από το ανεξάρτητο αμερικάνικο σινεμά και κυρίως από το «Πριν το ηλιοβασίλεμα», «παίρνει μάτι» και «κρυφακούει» τις όμορφες αρλούμπες (ή όχι τόσο αρλούμπες) δύο νέων, που με ένα κρασοπότηρο στο χέρι, δεν φλερτάρουν, αλλά να, έρχονται κοντά, και από όλα όσα λένε, γνωρίζουν καλύτερα και βαθύτερα ο ένας τον άλλο. 

Η Σοφία Ιωάννου και ο Κωνσταντίνος Κωνιός κατορθώνουν να κάνουν το σενάριο να ζωντανέψει, να κρύψουν τις ραφές του και να ανταπεξέλθουν μια χαρά στις αμηχανίες και τα απροσδόκητα, με χιούμορ και φυσικότητα, μιας που κατά πως φαίνεται, αφέθηκε μεγάλη ελευθερία σε ότι αφορά το σενάριο και μπόλικος χώρος για αυτοσχεδιασμούς. Πχ η κουβέντα με την πάπια είναι μια τέτοια σκηνή. Και πάλι (όπως και στην ταινία του Σταμάτη) υπάρχει κινηματογραφοφιλική αναφορά, εννοείται, ωραία επίσης η αναφορά στη «Σωματική ανάγκη» του Σαββόπουλου, που συνδέεται άψογα με μια ιστορία, αυτού που λέμε «χεστήκαμε», αλλά στην κυριολεξία, καλή η αναφορά και στον Βαμβακάρη, γενικώς, δεν βαριέσαι παρακολουθώντας την ταινία, βοηθάει και το ότι δεν κρατάει περισσότερο από όσο χρειάζεται, εννοείται πως κάποιες κουβέντες δεν έχουν το ίδιο ενδιαφέρον με άλλες, ενώ κάποιες σε κάνουν και ξύνεις το κεφάλι σου, πχ, η ιστορία με τον Σορίν Ματέι έλαβε χώρα το 1998. 

Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος γεννήθηκε το 1991, οι ήρωές του μοιάζουν συνομήλικοί του – μπορεί να θυμούνται τόσο ζωντανά κάτι που συνέβη στα 7 τους και να «τρώνε» τόση ώρα της ταινίας γι' αυτό; Anyway. Άνιση ταινία, εμφανής η DIY διάθεση, με όσα καλά και κακά συνεπάγεται αυτό, αρκούντως πρωτόλειο το όλον, με ευπρεπέστατο φινάλε, μικρό και συμπαθέστατο, πάμε παρακάτω.

Τα άνθη στα άνθη Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Την 1η Ιουνίου 2023!

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική