Movies Ltd

γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Αν και ποτέ δεν έχει αποδειχθεί, φυσικά, η ύπαρξη του, εντούτοις ο θρύλος του Μαύρου Δαίμονα, του μεγαλοκαρχαρία που σκοπό του έχει να σκορπά τον φόβο και τον τρόμο στα βαθιά νερά του Κόλπου της Καλιφόρνιας, καλά διατηρείται εδώ και αιώνες. Μια τοπική παράδοση που μιλά για το γιγάντιο, μεγέθους μεγαλύτερου κι από ένα πούλμαν είκοσι μέτρων, κήτους, που πλέει στην θάλασσα του Κορτέζ, από την χερσόνησο της Μπάχα, ίσαμε την ακτή της Σονόρα, βυθίζοντας κατά το δοκούν πλεούμενα και κατασπαράζοντας όποιο άτυχο ψάρι, ενδεχόμενα βρεθεί στο διάβα του. Αυτή είναι η μυθολογία γύρω από τον The Black Demon, που αραιά και που κάνει και την εμφάνιση του και στην ταινία που φέρει το όνομα του.

Η ιδέα του στελέχους του πετρελαϊκού κολοσσού της Nixon Oil, Πολ Στάρτζες, να συνδυάσει μια επαγγελματική υποχρέωση ρουτίνας, με ένα οικογενειακό γουίκεντ πέρα από τα νότια σύνορα των ΗΠΑ, δεν θα αποδειχθεί ιδιαίτερα επιτυχημένη. Κι αυτό διότι ο έμπειρος επιθεωρητής ασφάλειας, αναλαμβάνοντας να ερευνήσει τι ακριβώς συμβαίνει με την δυσλειτουργία της πλατφόρμας εξόρυξης Ελ Ντιαμάντε, στα ανοιχτά των επικίνδυνων μεξικάνικων θαλασσών, εν αγνοία του θα θέσει σε τεράστιο ρίσκο τις ζωές της συζύγου του και των δύο παιδιών του. Μη γνωρίζοντας, παρότι θα όφειλε, πως η βάση άντλησης του ορυκτού, έχει αποκλειστεί από την ξηρά, λόγω της παρουσίας ενός θεόρατου καρχαρία, που μοιράζει θάνατο σε όποιον τολμήσει να πλησιάσει. 

Μια μυστηριώδης και προϊστορικού μεγέθους ύπαρξη, δηλαδή, που έρχεται να υπερτονιστεί από τις παραδοσιακές δοξασίες των Αζτέκων, για να βουλιάξει ολάκερη την γειτονική ζώνη στον μαρασμό και την εξαθλίωση. Απροετοίμαστος ο μηχανικός για όσα θα δουν με τεράστια έκπληξη τα μάτια του, θα κληθεί πλέον, δίχως την αρωγή της επικοινωνίας και με τα ελάχιστα τεχνικά μέσα που έχει στην διάθεση του, να απεγκλωβίσει παντί τρόπω την φαμίλια του από το σαρκοφάγο δεινό. Που καραδοκεί, καρτερώντας υπομονετικά την ευκαιρία που θα του δοθεί για να τους κατασπαράξει.

Οκ, ακούγεται ενδιαφέρον το θέμα, αν και δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε καν η εικοστή φορά, που κάτι παρόμοιο τεράστιο και φαγανό κινείται στο εκράν, κρατώντας αιχμάλωτους σε μια ετοιμόρροπη σκαλωσιά, μια χούφτα άτυχους ανθρώπους. Και το μπαγκράουντ της γεμάτης λάτιν μεταφυσικές πινελιές, ιστορίας του Μαύρου Δαίμονα, η αλήθεια είναι πως πασπαλίζει με μια ιδέα νόστιμου μπαχαρικού την θεματική βάση. Αλλά το κύριο ζήτημα αυτού του φιλμ, που πολύ απλά θα μπορούσε να τσουλήσει πάνω στο πατρόν ενός πιο ελαφριού Deep Blue Sea, δεν εντοπίζεται στο θεμέλιο, αλλά στο υπόλοιπο κτίσιμο, που ακραία μπερδεμένο από τις προσταγές του σεναρίου, οδηγεί το οικοδόμημα σε μια εκφραστική ανακατωσούρα.

Αφού δεν πρόκειται ουσιαστικά για ένα αμιγές περιπετειώδες θρίλερ με σαρκοφάγους καρχαρίες, αλλά για ένα συνονθύλευμα που στο μίξερ ρίχνει το πολυλογάδικο οικογενειακό δράμα, τις τοπικές δεισιδαιμονίες γύρω από τον υποβρύχιο Θεό Τλάλοκ, όπως φυσικά και τα πιασάρικα οικολογικά μηνύματα περί της αλλοίωσης του περιβάλλοντος, ελέω της απληστίας των πλουσίων βιομηχάνων. Εξέλιξη που δεν βοηθιέται από κανέναν από μηχανής προστάτη στην πορεία της, ενόσω οι παγιδευμένοι στην αντλία δεν βρίσκουν διέξοδο, μπας και κορυφωθεί η ένταση, αντιθέτως επικρατεί η αντίληψη της συνεχούς επίρριψης ευθυνών στους υπαίτιους για την μολυσματική ρύπανση των υδάτων.

Φτωχή παραγωγή, με πολύ λογικές ατέλειες στον τεχνικό σχεδιασμό του Μεγαλόδοντα, που πιότερο απουσιάζει, παρά δηλώνει το παρόν επί σκηνής. Αφήνοντας εκτεθειμένο να παλεύει με κάτι αδιόρατο και απροσδιόριστο τον γηρασμένο Josh Lucas, σε ένα τραγικά αποτυχημένο ρεπρίζ του ρόλου του στον επίσης βυθισμένο Poseidon. Διάλογοι μεγαλόσχημοι και πομπώδεις που κόβουν τους όποιους ρυθμούς, απότομες και αναίτιες εναλλαγές σκηνών από έναν μετριότατο ντιρέκτορα όπως ο Adrian Grünberg, κακοσχηματισμένα CGI και θολές από το μείγμα πλανγκτόν και πετρελαίου υγρές λήψεις, ορίζουν το παζλ ενός φιλμ, που πανεύκολα κατατάσσεται στα κάτω ράφια του είδους των shark movies.