Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Κοινωνικό ζήτημα και μάλιστα φλέγον είναι. Αλλά πέφτει στην παγίδα του "έλα μωρέ δεν βαριέσαι", τι να την βγάλουν τα απόμαχα και ανήμπορα παππούδια σε μια αδειανή γκαρσονιέρα ξοδεύοντας τον ύστατο καιρό τους, τι να εσωκλειστούν στο γηροκομείο, που εκεί τουλάχιστον θα βρουν κι ένα πιάτο φαί. Δεν είναι έτσι, ακριβώς, αν και εφόσον υπάρχουν απόγονοι, που οφείλουν να λειτουργήσουν ανταποδοτικά στο δικό τους μεγάλωμα, μην εγκαταλείποντας τα γερόντια στην τύχη τους. Από την άλλη μεριά, οι ιδιωτικοί οίκοι ευγηρίας του χιλιάρικου το μήνα, ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, υποσχόμενοι, σε όσους εύπορους επιθυμούν να απαλλαγούν από το βραχνά, πως θα προσφέρουν μια αξιοπρεπή αν μη τι άλλο διαβίωση στους ηλικιωμένους. Αν πάρουμε παράδειγμα από το πρόσφατο σκάνδαλο Orpea, πάντως, μεγάλο ρίσκο μοιάζει κι αυτό το παρκάρισμα ψυχών.

Αλητάκος, κανάγιας, απείθαρχος και τεμπελάκος, ο τριαντάχρονος Μιλάν, δεν μπορεί να στεριώσει σε καμία από τις δουλειές που του προτείνουν κατά καιρούς. Ειδικά η τελευταία ως ταμίας σε μπακάλικο, θα αποδειχτεί καταστροφική, καθώς ερχόμενος σε ρήξη με πελάτισσα γιαγιάκα που αντιπαθεί σφόδρα, θα ξεπεράσει τα όρια, ερχόμενος αντιμέτωπος με τον Νόμο. Που δεν θα τον στείλει στην φυλακή, αλλά θα απαιτήσει την τιμωρία του, στέλνοντας τον για κοινωφελή εργασία στην πολυτελή πανσιόν για γεροντάκια Μιμόζα. Δίνοντας του την εντύπωση πως θα ήταν προτιμότερο για εκείνον, να περνούσε το κατώφλι της στενής!

Αφού από την πρώτη κιόλας στιγμή στο γηροκομείο, θα βρεθεί στο στόχαστρο των διψασμένων για εκδίκηση, από όσα έχουν ακούσει για το ποιόν του, τροφίμων, που θα ορκιστούν να του κάνουν τον βίο αβίωτο. Μέχρι την ώρα που θα κατανοήσουν, πως πίσω από το βαριεστημένο και ενοχλητικό πρόσωπο του αδόκιμου φροντιστή, κρύβεται μια βασανισμένη ύπαρξη, που δεν έχει γνωρίσει ποτέ την στοργή και την αγάπη, αφού ως ορφανός από τα μικράτα του, μεγάλωσε στο αφιλόξενο ίδρυμα. και τότε τα πάντα θα πάρουν μια άλλη τροπή...

Συνεπώς η συμμορία των ογδονταβάλε, που την συνθέτουν ένας βετεράνος προπονητής πυγμαχίας (Depardieu), μια καταθλιπτική αισθητικός (Demongeot), μια μαγείρισσα από τις νησιωτικές αποικίες, ένας γκέι θεατρολόγος, μια σύμβουλος σχέσεων κι ένα ερωτευμένο ζευγαράκι, που ο ανήρ του (Provost) πάσχει από αλτσχάιμερ, μονομιάς θα αλλάξει στάση και συμπεριφορά. Και θα πάρει υπό την εποπτεία του τον φουκαριάρη Μιλάν, που όλα, μα όλα στην ζωή του πηγαίνουν από το κακόστο χειρότερο. Κι επειδή μιλάμε για φραντσέζικο σινεμά, η χάρη παίρνει αντίχαρη και οι γέροντες θα σωθούν με την σειρά τους από ένα δεινό που ούτε καν είχαν προβλέψει.

Με αφορμή γνωμικό του Groucho Marx, που ακούγεται και διαβάζεται μερικές φορές στην χρονική πορεία του έργου - "Μέσα σε κάθε γέρο κρύβεται ένας νέος, που αναρωτιέται τι έχει συμβεί..." - ο πεπειραμένος κινηματογραφιστής Thomas Gilou στήνει μια συγκινητικής ύφανσης κομεντί, που δεν ξεφεύγει ούτε πόντο όμως από τα τετριμμένα. Κυρίως τα χιουμοριστικά, που έχουν να κάνουν κατά κύριο λόγο με την αδυναμία του κεντρικού ήρωα (ένας αξιόλογος κωμικός, μέχρις όμως εκεί ο Kev Adams) να ορθοποδήσει και να μην καταλήξει στον πεζοδρόμιο, αλλά και με κάποιους ιδιαίτερους περιφερειακούς χαρακτήρες, με τους οποίους το, δεν το λες και ευρηματικό, σενάριο, αστειεύεται.

Κατά τα άλλα πάντως, το 90λεπτο του Maison de Retraite κυλά εύθυμα για όποιον αποδεχτεί την αναληθοφάνεια της πλοκής, που έχει και σαν στόχο της να δημοσιοποιήσει σε κάποιο βαθμό τα ζητήματα που όλοι μας γνωρίζουμε υφίστανται σε αυτού του είδους τις δομές φιλοξενίας: Έλλειψη προσωπικού, ελαττωματικός εξοπλισμός, περιορισμένη σίτιση, ανελευθερίες. Υπάρχουν πιστεύω λύσεις πιο ανθρωπινές, που δεν υποβαθμίζουν την αξιοπρέπεια των γερόντων. Χρειάζεται κοινή προσπάθεια, είναι κομματάκι άδικη, όσο κι αν η κουβέντα μοιάζει πολύ βαριά, αυτού του είδους η "αιχμαλωσία"...