Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Έχοντας πετύχει ήδη με την πρώτη του νουβέλα, The Sherlockian, να φτάσει πολύ ψηλά στους πίνακες των πωλήσεων, στα 32 του μόλις χρόνια, θα καρφώσει την απόλυτη διάνα, υπογράφοντας ένα από τα πιο δύσκολα στην σύνταξη τους σενάρια. Το Imitation Game, ισοβίως στην κορυφή της μαύρης λίστας των αδύνατων να προσαρμοστούν ποτέ για τον σινεμά σκριπτς, από τα χέρια του χαρισματικού Graham Moore, θα αποκτήσει σάρκα και οστά, οδηγώντας τον ίσαμε την λαμπερή Οσκαρική καταξίωση. Οκτώ χρόνια μετά τον θρίαμβο του Τούρινγκ, θα φτάσει η στιγμή για τον φιλόδοξο Αμερικάνο, να πραγματοποιήσει και το, ταυτόχρονο με την γραφή, σκηνοθετικό του βήμα, με το The Outfit. Έχω την αίσθηση πως θα ήταν καλύτερα για όλους, να αφήσει κάποιον γνωστικότερο στο πόστο αυτό.

Εκ πρώτης όψης μοιάζει για ένα τυπικό ραφτάδικο, στην άκρια ενός ήσυχου δρόμου του Σικάγο. Στην πραγματικότητα όμως, η μικρή επιχείρηση του σπουδαγμένου στα πολυτελή μαγαζιά της Λονδρέζικης Σάβιλ Ρόου, Λέοναρντ Μπέρλινγκ, δεν αποτελεί παρά την βιτρίνα μιας καλά οργανωμένης γιάφκας της τοπικής Ιρλανδέζικης Μαφίας. Που στα πίσω δωμάτια της δίνουν το ραντεβού τους εκτελεστές και αποβράσματα, ανταλλάσσοντας επιστολές και αλληλογραφίες, δίχως ποτέ να αποσπούν στιγμή τον μόδιστρο από το καλλιτεχνικό του έργο. Τίμημα που πρόσφερε εκείνος στους συμμορίτες, όταν αυτοί τον βοήθησαν να σταθεί στα πόδια του, ερχόμενος από την Βρετανία, με μόλις ένα κοφτερό ψαλίδι στις αποσκευές του.

Αναστάτωση θα προκαλέσει τις τάξεις του υποκόσμου, η πληροφορία, πως μεταξύ τους κρύβεται ένας ομιλητικός χαφιές, που καρφώνει όλες τις κινήσεις τους στους Ομοσπονδιακούς πράκτορες. Υπόθεση δεμένη καλά από το FBI μέσω μιας κασέτας, όπου είναι καταγεγραμμένες όλες οι κινήσεις της συμμορίας του βαρόνου Ρόι Μπόιλ. Μια κατάσταση που θα οδηγηθεί στα άκρα όταν σε αιματηρή συμπλοκή, τα πρωτοπαλίκαρα της φατρίας χτυπηθούν από τις σφαίρες των αντιπάλων, γεγονός που θα τους οδηγήσει να αναζητήσουν καταφύγιο στο πίσω δωματιάκι του μαγαζιού του ευγενικού και καλοσυνάτου Κυρίου Μπέρλινγκ...

Που μονομιάς θα εξελιχθεί σε κέντρο επιχειρήσεων για τους πάνοπλους Μπόιλς, οι οποίοι δεν έχουν απλά μόνο να κοντράρουν τους αφηνιασμένους για να τους συλλάβουν μπάτσους, αλλά επιβάλλεται για λόγους υποκοσμικής τάξης και ηθικής, να αποκαλύψουν την ταυτότητα του αρουραίου που κινείται ανάμεσα τους. Με την προδοσία να έχει συννεφιάσει τις σχέσεις των - υποτίθεται - ενωμένων με όρκους αίματος, γκάνγκστερς, η κάθε έννοια εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης, στιγμιαία πηγαίνει περίπατο, μιας και είναι εύκολα αντιληπτό πως ουδείς στην πραγματικότητα είναι αυτός που φαίνεται.

Προεξάρχοντος του ντυμένου στην πένα μόδιστρου, που επ ουδενί αποδέχεται τον εργασιακό τίτλο ράφτης, προτιμώντας το καλλιτεχνικότερο κόφτης, προδιαθέτοντας ακόμη και τον πιο αδαή θεατή, για το πόσα είναι ικανός να πράξει με το ψαλίδι στο χέρι. Όχι κατ ανάγκη πάνω στα πατροναρισμένα κασμηρένια και βαμβακερά υφάσματα, που έχει φαρδιά πλατιά απλωμένα στον πάγκο του. Κάτι κρύβεται πολύ καλά πίσω από την φόρμα του γλυκομίλητου, πειθήνιου και χαμηλότονου κυριούλη, που διαρκώς τον βρίσκεις με μια βελόνα στο χέρι να μαντάρει. Ενόσω τριγύρω του, οι σφαίρες, συνεπώς και τα κορμιά, πέφτουν σαν το χαλάζι.

Στην ουσία η κάμερα που παρακολουθεί τις κινήσεις των πάντων, πηγαίνει πέρα δώθε στα μόλις λίγων τετραγωνικών δωμάτια του ραφτάδικου, δίχως ποτέ να ξεμυτίσει από το μαγαζάκι του, απλά γνωστού σε όλους, Εγγλέζου, έξω στην βαρυχειμωνιά της Πόλης των Ανέμων. Αυτό το πενιχρού φωτισμού περιβάλλον, αγκαλιάζει την ίντριγκα, που πραγματικά μοιάζει πολύ ενδιαφέρουσα από το ξεκίνημα της, όταν παλεύουμε να μαντέψουμε το τι ακριβώς τρέχει σιμά στις ντουλάπες με τα κοστούμια, όπου συναθροίζονται οι μαφιόζοι. Από αυτό το δωματιάκι - στρατηγείο του υπεράνω πάσης υποψίας Κυρίου Λέοναρντ, θα παρελάσουν οι πάντες που συμμετέχουν στο παράνομο γαϊτανάκι του Σικάγο, δίχως να είναι απόλυτα βέβαιο, πως θα βγουν ζωντανοί από την κεντρική του είσοδο.

Εννοείται πως ο Moore, έμπειρος γραφιάς πλέον, το έχει ψάξει πολύ, ώστε να στήσει σωστά και πειστικά τους, όχι και τόσους πολλούς, μα με επεκτατικούς συμβολισμούς, χαρακτήρες του στόρι του. Κι ακόμη μεγαλύτερη προσοχή δείχνει στο να ανακαλύψει τις στιγμές που οι ανατροπές θα δώσουν μια καινούργια ώθηση στην, πλούσια σε όμορφους διαλόγους, αφήγηση του. Τα ζόρια ξεκινούν όταν καλείται να βάλει σε τάξη τις σκηνές του, καθώς τα πρόσωπα μπαινοβγαίνουν στις κουίντες και η συνοχή του πριν με το κατοπινό χαλαρώνει αισθητά. 

Η τύχη του, μα συνάμα και η προβληματική του, έχει να κάνει με την παρουσία ενός τεράστιου ρολίστα, όπως ο Mark Rylance στην απόδοση του Λονδρέζου τζέντλεμαν, που είναι φανερό πως θάβει πολλά μυστικά πίσω από την μπον βιβέρ μόστρα του. Διότι ναι μεν ο τιμημένος με την υπέρτατη διάκριση για τον ρόλο του στο Bridge Of Spies, 62χρονος δεν παίζει απλά, αλλά ντύνεται ως κοπτοράπτης, το ερμηνευτικό χάσμα που δημιουργεί με το περίγυρο είναι τόσο μεγάλο, ώστε να εκτιμάς το λοιπό καστ ως πρωτάρικο, ίσως και ερασιτεχνικό. Ιδίως η πλαδαρή ύπαρξη του Νοτιοαφρικάνου Johnny Flynn, ως η δεύτερη πιο κομβική περσόνα της υπόθεσης, διαλύει στη στιγμή όσα θετικά έχουν ζωγραφιστεί στο εκράν, μέχρι να εμφανιστεί

Κατ αυτή την έννοια χάνονται άμεσα σχεδόν οι παραβολές και οι κεντρικές ιδέες ενός στόρι που αν μη τι άλλο είναι πολύ προσεγμένο στην δομή του, ώστε να ορίσει ένα crime story της προκοπής. Όπως στην αλήθεια είναι το τιγκάτο σε τουίστ Κοστούμι, που οι δυνατότητες του, αν δεν έπεφτε σε πασιφανείς αστοχίες, θα ήσαν πολύ μεγαλύτερες, αν και εφόσον την διεύθυνση του είχε αναλάβει κάποιος πεπειραμένος σκηνοθέτης και όχι ένας πραγματικά ταλαντούχος λογοτέχνης.