Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Πάμε να κάνουμε μια ελεύθερη υπόθεση εργασίας, μέρες Κόβιντ που διανύουμε. Παίρνει ο καλός πολίτης που φοβάται μην και κόλλησε κορώνα, τα πρωινά του ούρα και επισκέπτεται το παρακάτω διαμέρισμα, που απέξω έχει φαρδύ πλατύ το σήμα του θεραπευτή. Μπαίνει μέσα και ο "γιατρός" παίρνει στα χέρια του το διάφανο μπουκαλάκι, το τοποθετεί μπροστά σε μια τρύπα του τοίχου που μπαίνει ηλιακό φως, το περιεργάζεται και επανέρχεται με την διάγνωση: Έχετε προσβληθεί από τον ιό. Θα πίνετε ρόφημα για δέκα ημέρες, φασκόμηλο το πρωί, εχινάκεια το μεσημέρι και σπαθόχορτο το βράδυ και πρόβλημα ουδέν! Σύμφωνοι, ο κάθε άρρωστος, προσπαθεί να εντοπίσει ακόμη και την ύστατη ελπίδα του, στις ορμές του οποιουδήποτε κομπογιαννίτη. Αν το σοβαρό κράτος - ακόμη και δαύτου του Υπουργού Υγείας - μπουζουριάσει τον κίβδηλο ντοτόρο, που ακριβώς σφάλει?

Τσεχοσλοβακία 1957. Έχοντας αντιληφθεί από πολύ νεαρή ηλικία τις μαγικές θεραπευτικές του ικανότητες, ο αυτοδίδακτος βοτανολόγος Γιαν Μικολάσεκ, δέχεται καθημερινά στο άτυπο ιατρείο του στα περίχωρα της Πράγας, εκατοντάδες φουκαράδες ασθενείς, που θα επιζητήσουν την ίαση στο πρόβλημα τους. Χωρίς ίχνος εργαστηριακών εξετάσεων, ο ψευτοδόκτορας θα θησαυρίσει, μοσχοπουλώντας χορταρικά, μπαχάρια και φυτικά εκχυλίσματα, δίνοντας την υπόσχεση πως θα γειάνουν ακόμη και την πιο δύσκολη πάθηση.

Προστατευόμενος μέχρι πρότινος του, άρτι μακαρίτη, προέδρου της χώρας Ζαποτόσκι, αφού με τα θαυματουργά του λουλούδια, του γιάτρεψε, όπως νόμισε, την ψώρα, πλέον βρίσκεται στο στόχαστρο των αστυνομικών αρχών, που τον κυνηγούν κατηγορώντας τον για απάτη. Μέχρι την ημέρα που ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι, κατόπιν αμέτρητων καταγγελιών ασθενών, μέχρι και για δηλητηρίαση, οπότε και ο κανάγιας θα οδηγηθεί στην φυλακή, όπως ακριβώς δηλαδή του άρμοζε, για επί χρήμασι κοροϊδία του λαουτζίκου.

Αυτουνού λοιπόν του στυγνού απατεώνα την ιστορία, πήρε την απόφαση να μας την σερβίρει σε ταινία επαγγελματίας κινηματογραφιστής. Μάλιστα, παίρνοντας και το μέρος του με έκδηλο ενθουσιασμό καθόλη την διάρκεια της, αφού όπως υποστηρίζει στους τίτλους τέλους του biopic, έκανε καλά από το ζόρι τους, περισσότερους από σαράντα χιλιάδες αρρώστους. Χωρίς εξετάσεις, χωρίς έστω βιοχημική μελέτη αίματος, χωρίς καν σωματικό έλεγχο, απλά και μόνο με ότι του κατέβαζε η κούτρα, μοιράζοντας φιαλίδια με χυμούς ως θεραπεία, ακόμη και σε σοβαρά περιστατικά υγείας. Έναντι φυσικά αδρότατης αμοιβής, με κόστος ισοδύναμο, σχεδόν, του μηδενικού.

Εν έτι λοιπόν 2020, που στον κανονικό κόσμο οφείλει ο ορθολογισμός και ουχί ο ψεκασμός να βασιλεύει, ποιο ακριβώς κίνητρο είναι εκείνο που ωθεί έναν σκηνοθέτη να ασχοληθεί με την βιογραφία ενός ασυνείδητου κακούργου, αγιοποιώντας τον μάλιστα, επειδή εξολόθρευε ακόμη και καρκίνους με τα χαμομήλια? Στο άκουσμα και μόνο του ονόματος της δημιουργού, Agnieszka Holland, γνήσιου τέκνου ενός εμετικού φερέφωνου της καπιταλιστικής παλινόρθωσης σαν τον Wajda, καταλαβαίνει ακόμη και ο πιο αδαής πως ο στόχος δεν είναι η προβολή μιας "ηρωικής" προσωπικότητας όπως ο εγκληματίας Μικολάσεκ, αλλά η πρόστυχη και δίχως αιδώ ανάδειξη των διωκτών του, ως παρανοϊκών απάνθρωπων γκεσταπιτών.

Και χειρότερων ακόμη και από δαύτων, αφού οι ημέρες της Χιτλερικής κατοχής, σύμφωνα με την κινηματογράφηση και το αστείο σενάριο, ήσαν ηλιόλουστες, λαμπερές, ξένοιαστες, με τον θησαυρίζοντα Τσαρλατάνο να τις περνά στις καταπράσινες εξοχές, αγκαλιά με τον μορφονιό γραμματέα του - γκέι δηλαδής ο ντόκτορ, άρα εχθρός του λαού, αν με πιανς. Με την αλλαγή του καθεστώτος σε κομουνιστικό, τα πάντα πέριξ της Πραγός θα μουντώσουν, θα συννεφιάσουν, θα βροχίνουν και θα παγώσουν. Τώρα που ήλθαν οι κακίστροι οι Κατακόκκινοι μαύρες μέρες θα περάσουμε όλοι μας, άσε που μπορεί και να μας κόψουν οι παλιοσυντρόφοι την συνήθεια να επισκεπτόμαστε τον καλό μας γιατρουδάκο, για να δει τα τσίσα μας αν ροζίσαν, μπας και μας δώσει αγωγή βασιλικό πολτό και τζινκο μπιλόμπα. Κι εγώ που θυμάμαι τα πούλμαν των αρρώστων, κάποτε, να φεύγουν καραβάνια από την χώρα μας για τις Βουλγαροτσεχίες, μάλλον δεν θα πήγαιναν επειδή τα νοσοκομεία εκεί λειτουργούσαν υποδειγματικά, αλλά γιατί θα έψαχαν τον Μικολάσεκ...

Η γελοία προπαγάνδα της Πολωνέζας, πολλοστή στην άθλια φιλμογραφία της, ζει φυσικά, αλλά δεν βασιλεύει, μιας και πέραν της πατρίδας της, άντε και της παραδιπλανής Τσεχίας, όπου εκτυλίσσεται η πλοκή, χωρών σημαιοφόρων της ευρωπαϊκής ακροδεξιάς, δηλαδή, ουδείς ασχολείται. Όχι πως είχε και τίποτα σημαντικό να μας αφηγηθεί στον, κατ εικόνα και ομοίωση της, Charlatan, πιότερο από το έκδηλο αντικομουνιστικό της μένος, αφού ούτε σαν ψυχογράφημα ενός ανθρώπου, με έντονα νεανικά τραύματα, ο οποίος κατοπινά την είδε Θεός, μπορεί να σταθεί σοβαρά. Μένουμε σπίτι και επιλέγουμε προς θέαση την Κυρά μας την Μαμή, για χιλιοστή φορά, που τουλάχιστον τα μαντζούνια τα έδινε, μόνο, για τον πονόδοντο του Κοινοτάρχη...