Έκρηξη Θυμού
του Derrick Borte. Με τους Russell Crowe, Caren Pistorius, Gabriel Bateman, Jimmi Simpson, Austin P. McKenzie.
Όλα είναι δρόμος...
του zerVo (@moviesltd) 
Είναι επιβεβαιωμένο, καμία μεγαλύτερη εκτόνωση από την οικιακή καταπίεση δεν υπάρχει, από το πιάνω το βολάν και βγαίνω στον δρόμο. Όλοι οι οδηγάρες γίνονται άλλοι άνθρωποι με το που βάλουν στην μίζα το κλειδί - οι κορυφαίοι, οι δίκαιοι, οι νόμιμοι, οι σωστοί, οι γρήγοροι, οι τυπικοί, οι Σουμάχερ... Σίγουρα όχι οι γλυκομίλητοι, αφού κάθε χτύπος του κλάξον, συνοδεύεται από το ευγενικότατο "άιντε κουνήσου ρε παλιομαλάκα", κουβέντα σε όχι και λίγες περιπτώσεις ορίζει την απαρχή της διένεξης στην άσφαλτο. Στιγμή που ουδείς μνημονεύει τον βασικότερο κανόνα του κώδικα οδικής κυκλοφορίας, πριν αποσπάσει με την σφραγίδα του Νόμου την άδεια να κυκλοφορεί: τα μάτια σου δεκατέσσερα! Ποτέ δεν ξέρεις, ποιος είναι εκείνος που οδηγά το αυτοκίνητο σιμά σου. Unhinged!
Ζορισμένη από την έλλειψη χρόνου, την καταπιεστική της εργασία, την δυσμενή οικονομική της κατάσταση, την έλλειψη συντρόφου, αλλά και την ευθύνη του να μεγαλώνει μόνη της ένα αγόρι στην εφηβεία, το κάθε πρωινό της μονίμως αναστατωμένης Ρέιτσελ, δεν μοιάζει και η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ημέρας. Αργοπορημένη ως συνήθως, στο διάβα για την δουλειά της, πρέπει να αφήσει και τον μοναχογιό της στο σχολείο, έχοντας να διανύσει μια διαδρομή πολλών χιλιομέτρων μποτιλιαρίσματος. Κι αν ο μπροστινός δεν ξεκινά, ως οφείλει, στο πράσινο φανάρι, μπορεί και να ξεσπάσει επάνω του, στιγμιαία, την οργή της.
Για πολύ κακή της τύχη, εκείνος δεν είναι κάποιος τυχαίος, αλλά ένας μεσήλικας, ονόματι, Τομ Κούπερ, παντελώς άγνωστος μέχρι εκείνο το μοιραίο δευτερόλεπτο, αλλά ικανός να αλλάξει ολάκερη την πορεία ζωής της. Αφού κι αυτός από την μεριά του, έχοντας οδηγηθεί στα προσωπικά όρια της ψυχικής αντοχής του, μόλις έχει δολοφονήσει εν ψυχρώ την πρώην σύζυγό και τον εραστή της. Συνεπώς η κόρνα και ο κακός λόγος της αργοπορημένης σοφερίνας, δεν είναι παρά μόνον η λαβή για να εκτονώσει τον θυμό του, για μια ακόμη φορά, ο παρανοϊκός εγκληματίας.
Τι μπορεί να σε βρει, αν μια βολά ανάψει ο Γρηγόρης και δείξεις κομματάκι παραπάνω ευέξαπτος με την αργοπορία του παραπλήσιου οδηγού ε? Η αλήθεια είναι πως ελάχιστοι το έχουν διανοηθεί το ντόμινο που μπορεί να επακολουθήσει αυτής της - όχι λογικής, ούτε και φυσιολογικής - συνήθειας, άρα δεν είναι και προετοιμασμένη για την ανάλογη ή και πολλαπλάσια αντίδραση του άλλου. Στην περίπτωση μας εδώ, σε ένα συμπυκνωμένο χρονικά θρίλερ, η αλήθεια είναι, πως μας παρουσιάζεται η πιο ακραία των συνθηκών, εφόσον η κακότροπη κοπελιά τράβηξε κυριολεκτικά λαχνό, σημαδεύοντας με την χειρονομία της, τον ορισμό του σχιζοφρενή.
Πάντως δεν θα συμφωνήσω με το προωθητικό μοτό του φιλμ, αφού καλώς ή κακώς (μάλλον καλώς) ένας τέτοιος δολοφόνος, ε, δεν γίνεται να τύχει στον καθένα. Προφανώς και μοιάζει με τζακ ποτ η αντάμωση με τον ψυχοπαθή, που επί ενός ολόκληρου εικοσιτετραώρου, ελλείψει σοβαρής αστυνομικής (με την έννοια της αληθινής προστασίας του πολίτη) παρουσίας, ο Κούπερ αλωνίζει και απειλεί μια ανήμπορη γυναίκα, προκειμένου να την διδάξει το μάθημα που της πρέπει. Τι δηλαδή, να είναι πιο συνεσταλμένη και ευγενική πίσω από το τιμόνι. Διδαχή, που ασύμμετρα και αντιφατικά, πραγματοποιεί κάποιος που έχει ήδη βάψει τα χέρια του με αίμα, μη ανεχόμενος το οποιουδήποτε επιπέδου δεινό του προκάλεσε ο χωρισμός. Δεν μπορώ να το αποδεχτώ ως σοβαρό αυτό το ενδεχόμενο.
Ούτε να βάλω πλάι πλάι, ως ίσο απέναντι σε ίση, έναν δίμετρο, ανισόρροπο χοντρομπαλά, όπως έχει εξελιχθεί στην μόστρα του ο Russell Crowe, με προφανή αδυναμία στην έκφραση, ελέω ακραίου πάχους, με ένα γυναικάκι ισχνό και αδύναμο, σαν την Pistorius των λιγοστών υποκριτικών δυνατοτήτων. Παρόλα αυτά και με όλες τις υπερβολές να χτυπούν κόκκινο, ενόσω εξελίσσεται το ράλι του paranoid να τσακίσει την νοικοκυρούλα και τους συν αυτής, το τέμπο της αφήγησης δεν είναι άσχημο, οι εντάσεις κορυφώνονται με μελετημένη δομή, ενώ και οι εκτελέσεις των αθώων θυμάτων, ειδικά στο ρεστοράν, πηγάζουν ρεαλισμό.
Σε καμία περίπτωση όμως το Unhinged δεν θα μείνει αξέχαστο σε όποιον το παρακολουθήσει, ακόμη κι αν οι πράξεις εχθρότητας είναι τόσο ωμές και κτηνώδεις, σε βαθμό που να εντυπώνονται στην μνήμη. Το παζλ της κοινωνικής μελέτης, με απαρχή το ίντρο του σοσιολογικού χάους, δεν ολοκληρώνεται απόλυτα, καθώς στην πορεία κάπου το πράγμα προσωποποιείται και αποφεύγεται η γενίκευση. Κάτι που δεν συνέβη δηλαδή στο κινηματογραφικό παρελθόν, ούτε στο συγκλονιστικό Duel ντεμπούτο του Spielberg, ούτε στο ειδικότερης διαφυλετικής ανάλυσης Changing Lanes, ούτε στο Falling Down του Schumacher, με την ερμηνεία υπόδειγμα του Douglas.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 15 Οκτωβρίου 2020 από την Tanweer!
