Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Είναι πια αναμφισβήτητο το γεγονός, πως κάθε τάση παρακολούθησης της οποιασδήποτε καινούργιας κωμωδίας με τον Sandler, ισοδυναμεί με πράξη μαζοχισμού. Με αυξητικές μάλιστα διαβαθμίσεις σε κάθε νέο προϊόν, αφού μετά την θέαση του, έχεις το συναίσθημα πως ο εμπορικότατος στην πατρίδα του ηθοποιός, κάνει τα πάντα για να σε φτάσει στα πιο εκνευριστικά σου άκρα. Θα μου πεις κι εσύ από την μεριά σου, για ποιον ακριβώς λόγο δεν τον αποκλείω μια και καλή από τις επιλογές μου, να βρω την ηρεμία μου, χωρίς τις δεδομένες τσατίλες, που διάλεξα να περάσω την ώρα μου με τις σάχλες του. Έλα μου ντε. Είδα Netflix, σκέφτηκα μην τυχόν και το κανάλι τον συνέτισε κάπως και μπήκα στον λαβύρινθο του Hubie Halloween. Μέα κούλπα! 

Ο Χιούμπι είναι ο πιο παράξενος και φοβιτσιάρης κάτοικος ολόκληρου του Σάλεμ. Της ιστορικής εκείνης πόλης που αποτελεί επίκεντρο των εορτασμών του Χάλογουίν, ελέω του τρομακτικού του, προ αιώνων, παρελθόντος, όταν σε αυτή την περιοχή οδηγούσαν στην πυρά τις μάγισσες που την γυρόφερναν. Περιέργως πάντως, ο εργαζόμενος σκληρά ως υπάλληλος στο τοπικό ντελικατέσεν, είναι ο νούμερο ένα πανηγυρτζής του καρναβαλιού, μιας και όλο τον χρόνο προετοιμάζεται για να γιορτάσει όσο κανείς άλλος την τρομακτική 31η του Οκτώβρη.

Και πάντοτε κάτω από τις απαιτούμενες συνθήκες ασφαλείας, αφού σε συνεννόηση με τον ντόπιο σερίφη Ντάουνι, ανταγωνιστή του κάποτε στην διεκδίκηση της πιο όμορφης κοπέλας της πόλης, Βάιολετ Βάλενταιν, αναλαμβάνει δράση ως παρατηρητής των ακροτήτων, που ενδεχόμενα θα πράξουν οι νεότεροι σε ηλικία καρναβαλιστές. Για εκείνο που δεν είναι ούτε στο ελάχιστο προετοιμασμένος ο φουκαράς Χιούμπι, είναι το γεγονός πως στο Σάλεμ θα βρεθεί ο ψυχοπαθής κατάδικος Ρίτσι Χάρτμαν, που μόλις το έσκασε από την κλινική, μαζί με τον παράξενο ηλικιωμένο κύριο Λάμπερτ, που θα νοικιάσει την γειτονική του μονοκατοικία. Και από την μυστηριώδη του συμπεριφορά, δείχνει πως μάλλον πρόκειται για έναν καταραμένο άντρα, που μετατρέπεται σε λυκάνθρωπο την γιορτινή αυτή βραδιά.

Η αλήθεια είναι πως το πράγμα ξεκίνησε με μια πλάκα, τύπου φάρσας, που την πάτησα, καθώς έπεσα στην παγίδα να πιστέψω πως μπερδεύτηκα και στην ταινία πρωταγωνιστεί ο ομόηχου περίπου επωνύμου Stiller. Η μορφή του οποίου παίζει στην εισαγωγική σεκάνς του φιλμ, ως δεσμοφύλακας του ψυχιατρείου και κάπου αποτέλεσε ένα θετικό μαντάτο στην σκεπτική μου, καθώς τον έχω σε αρκετά υψηλή εκτίμηση, ως τον στάρινγκ της πιο αστείας αμερικάνικης κομεντί, από το μιλένιουμ και δώθε (Along Came Polly, 2004). Το καλό δεν κράτησε παρά μόνο ελάχιστα δευτερόλεπτα...

Κι αυτό διότι το πρώτο πράγμα που αντικρύζει ο θεατής με την (επίσημη) έναρξη του έργου, είναι ο Χιούμπι. Ο χαζός του χωριού δηλαδή, που όλοι, σε ένα είδος μπούλινγκ, του πετούν ντομάτες και αβγά στον δρόμο και του στήνουν παγίδες κοψοχολιάσματος, ακόμη και εκεί που δεν το περιμένει - στα ψυγεία του σούπερ μάρκετ που εργάζεται, φερειπείν. Μόστρα που δεν αντέχει σε καμία κριτική. Μουστάκι του κακόμοιρου, σαγόνι που προεξέχει πιότερο και από του Γιάτσεκ και ομιλία παρόμοια με του Μπρίλη. Μα καλά πως άντεξε τόσο καιρό γυρισμάτων ο Sandler σε αυτό το σουλούπι προσώπου? Δεν του άφησε κουσούρι?

Η ιστορία που μας αφηγείται ο ντιρέκτορ Steven Brill, από το 2000 και μετά σχεδόν αποκλειστικός παρτενέρ του Εβραιόπουλου Adam σε φιλμς σαν τα Little Nicky, Mr Deeds, The Do Over και Sandy Wexler, δεν μπορεί να βάλει σε τάξη ούτε δύο συνεχόμενες σεκάνς, δίνοντας σου την εντύπωση πως ποτέ δεν υπέστη το πόνημα την διαδικασία του μοντάζ. Από το ένα σημείο του απέραντου Λούνα Παρκ όπως φαντάζει το Σάλεμ, πεταγόμαστε στο άλλο, χωρίς ποτέ να γίνει αντιληπτός ο χαρακτήρας του κεντρικού "ήρωα". Αν είναι καλοσυνάτος, αν είναι θύμα, αν είναι προστατευτικός, αν είναι ρομαντικός, αν είναι διασκεδαστικός, αν είναι το οτιδήποτε. Αν κατανόησα σωστά από τα συμφραζόμενα του φινάλε πάντως, η τιμωρία για όσους είχαν μόνιμα στην κοροϊδία τον κακόμοιρο Χιούμπι επήλθε. Μαζί με την δική μας, που αναγκαστήκαμε σε ενενήντα λεπτά βασάνου, ανεκδότων ταλαιπωρίας, που δεν σκάζουν το χαμόγελο ούτε πεντάχρονων του νηπιαγωγείου.

Συνεπώς μια από τα ίδια και ακόμη χειρότερα, για την νέα σύναξη του αστέρα και των μονίμων συν αυτώ (James, Schneider, δυστυχώς Buscemi, που έδειχνε πολύ καταβεβλημένος), που καταλήγει ξανά σαν ένα προϊόν αρνητικού χιουμοριστικού επιπέδου. Σε σημείο που να αναρωτιέμαι, αν αυτό είναι πραγματικά το υποκριτικό λέβελ του Sandler, που τουλάχιστον τρεις φορές στο παρελθόν μου έχει βάλει τα γυαλιά ή η αντίδραση του στο κατεστημένο του Χόλιγουντ, που τον θεωρεί παρακατιανό και τιποτένιο, σε οτιδήποτε κι αν έχει καταπιαστεί καλλιτεχνικά. Με εκείνον να φέρει την μεγαλύτερη ευθύνη, γι αυτή του την κατάληξη...

Στις 7 Οκτωβρίου 2020 από την πλατφόρμα Netflix!