Movies Ltd

Είναι κάπως άδικο το σύστημα. Το ίδιο ακριβώς θέμα, σχεδόν γυρισμένο πανομοιότυπα καρέ προς καρέ, πριν από δύο μόλις χρόνια, λόγω του ότι μιλούσε την γαλλική, όχι μόνο δεν πέρασε από τις δικές μας αίθουσες, αλλά σχεδόν ούτε και από τα ραφάκια των βίντεο κλαμπ. Αφού η ιστορία ταξίδεψε με τον γνώριμο τρόπο τον Ατλαντικό, στολίστηκε με κοφτότερο μοντάζ, κάποιες παραπανίσιες στιγμές έντασης και κατά πολύ διασημότερους ηθοποιούς, ξανασερβίρεται με χολιγουντιανό περιτύλιγμα, συνεπώς θα προκαλέσει έντονο το ενδιαφέρον του κόσμου. Και βεβαίως άπαντες θα θυμούνται το The Next Three Days σαν την ταινία που ο Μονομάχος παίρνει τον νόμο στα χέρια του, αφήνοντας το ευρωπαϊκό πρωτότυπο, μίζερο και ξεχασμένο να το φάει το σκοτάδι της λήθης...

Από παράδεισος σε κόλαση έχει μετατραπεί η ζωή του Τζον Μπρέναν, ενός μεσήλικα καθηγητή από το Πίτσμπουργκ, από την στιγμή που η λατρεμένη του σύζυγος, συνελήφθη και φυλακίστηκε, κατηγορούμενη με ατράνταχτα στοιχεία, για την ανθρωποκτονία της αφεντικίνας της. Έχοντας ένα ανήλικο παιδί να μεγαλώσει, δίχως στιγμή να έχει πιστέψει στην ενοχή της γυναίκας του, για τρία χρόνια δεν θα σκεφτεί τίποτα άλλο, παρά μόνο τον τρόπο που θα την απελευθερώσει. Αφού αρχικά καταφέρει να ξεπεράσει το σοκ της διάλυσης της φαμίλιας του, ο απογοητευμένος άντρας θα ακολουθήσει πιστά τις συμβουλές του κορυφαίου δραπέτη, οργανώνοντας με απόλυτη ακρίβεια το τέλειο σχέδιο, απόδρασης και κατοπινής φυγής σε ασφαλή τοποθεσία στο εξωτερικό. Βήμα, βήμα όμως, ο πρώην φιλήσυχος και νομοταγής πολίτης, θα αντιληφθεί πως για να τα καταφέρει, θα πρέπει να βουτήξει ο ίδιος τα χέρια του βαθιά στην παρανομία.

Δεν είναι παράξενο λοιπόν, που βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φιλμ, με δύο διαφορετικές προσωπικότητες. Η πρώτη, αφορά το καθαρόαιμο ψυχολογικό δράμα, που παρουσιάζει την ανατροπή στις συνήθειες ενός απλοϊκού ατόμου, δίχως ακραίες συμπεριφορές, συμβιβασμένου στους κανόνες της καθημερινότητας, που αρνείται να δεχτεί την απόφαση της δικαιοσύνης. Δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη δηλαδή στον άνθρωπο που μοιράζεται τα πάντα, παρά στα αστυνομικά ευρήματα που βροντοφωνάζουν την ενοχή της. Υπεράνω του Νόμου και Death Wish μαζί. Στο δεύτερο μέρος, η αργή εσωστρεφής πλοκή, μεταλλάσσεται ολοκληρωτικά, σε ένα θρίλερ αγωνίας, που σε όχι λίγες στιγμές κόβει την ανάσα. Με τις αυτονόητες υπερβολές φυσικά και τις ακρότητες που επιτάσσει ένα σενάριο, που καλείται να δείξει έστω και για λίγο αληθοφανές, μήπως και πείσει τον θεατή του. Τα καταφέρνει? Για σινεμά μιλάμε, φυσικά και τα καταφέρνει...

Για πες: Το ενοχλητικό δεν είναι που για μία ώρα περίπου - την δεύτερη - τα πάντα κινούνταν πάνω στην ράγα του σασπένς, με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τον χρόνο να τρέχει εις βάρος του μέχρι τα χτες δημόσιου υπάλληλου, που για χάρη της συμβίας του γίνεται κομάντο. Το ενοχλητικό είναι που τέτοιου είδους περιπέτειες, που έχουν στο επίκεντρο τους κοινούς θνητούς, να πραγματοποιούν την υπέρβαση - πατρόν του αξεπέραστου The Fugitive δηλαδή - απουσιάζουν επιδεικτικά από την σύγχρονη κινηματογραφική παραγωγή. Διότι μπορεί από την μια μεριά, όσα εξιστορούν να στερούνται λογικής εξήγησης, αλλά από την άλλη εξυψώνουν το ηρωικό αίσθημα του λαουτζίκου, γι αυτό άλλωστε και έχουν πέραση. Παραμύθια αγωνίας, που δεν έχουν στο επίκεντρο τους, πανίσχυρες φιγούρες κόμικ, μα ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Γιατί καλή και άγια η σινεφίλ πλευρά της έβδομης τέχνης, αλλά που και που χρειάζεται ένα πιο θορυβώδες ξέσπασμα. Ακόμη κι αν χρειαστεί να ξοδέψουν λίγη από την σοβαροφάνεια τους, σκηνοθέτες διαμετρήματος Haggis και πρωταγωνιστές μεγέθους Russell...