Γκολ 3

του Andrew Morahan. Με τους JJ Freil, Leo Gregory, Kuno Becker, Kasia Smutniak


Από θέση οφσάιντ...
του zerVo
Δεν έπιασε τελικά το μεγαλεπήβολο σχέδιο με τον τίτλο Goal. Που μάλιστα από τα πρώτα του βήματα, είχε την αμέριστη συμπαράσταση της παγκόσμιας ομοσπονδίας ποδοσφαίρου, αλλά και ουκ ολίγων αστέρων της στρογγυλής θεάς, που δέχτηκαν να συμμετάσχουν στα επεισόδια του, υποδυόμενα βεβαίως τους λαμπερούς εαυτούς τους. Κι εκεί ακριβώς είναι το μυστικό. Το κοινό λατρεύει τους παικταράδες του, θεωρώντας τους είδωλα τεράστιου βεληνεκούς, ημίθεους που ουδέποτε μπορεί να τους αγγίξει το οποιοδήποτε κακό. Συνεπώς μια κινηματογραφική ιστορία, σε τρία μέρη, που βλέπει πρωτίστως τον επαγγελματία ποδοσφαιριστή, σαν κοινό θνητό, σαν άνθρωπο, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από την κοινή γνώμη. Λογικότατο...

Συμπαίκτες στην Ρεάλ Μαδρίτης, φίλοι κολλητοί στην ζωή. Λίγο πριν την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Γερμανίας και οι τρεις τους περιμένουν την κλήση του εκλέκτορα της εθνικής τους ομάδας, για να δηλώσουν το παρόν στο μεγάλο ραντεβού. Τα νέα δεν θα είναι για όλους, όμως, ευχάριστα. Όπως δηλαδή στην περίπτωση του άσου Τσάρλι Μπρειθγουέιτ, που τα πάντα πηγαίνουν δεξιά, αφού συμμετέχοντας σε ένα διαφημιστικό, θα γνωρίσει την γυναίκα της ζωής του. Αντίθετα, τόσο ο επιθετικός Λίαμ Άνταμς, δεν καταφέρνει να αποκοπεί από την βλαβερή συνήθεια του ποτού, που του έχει καταστρέψει κυριολεκτικά την καριέρα, όσο και ο Μεξικάνος αστέρας Σαντιάγκο Μουνέζ, που εξαιτίας ενός αυτοκινητιστικού ατυχήματος, βλέπει το όνειρο του να πάρει μέρος στο Μουντιάλ, να σβήνει οριστικά.

Για πες: Το τελευταίο μέρος της τριλογίας, που ξεκίνησε εντελώς διαφορετικά, προσεγγίζοντας την πορείας ενός και μόνο μαέστρου της μπάλας, από τα παιδικά του χρόνια στις αλάνες της λατινικής Αμερικής, μεταλλάχθηκε πλήρως σε μια δακρύβρεχτη μελούρα, που απλώς στο φόντο της έχει τα πράσινα τερέν και τις γεμάτες κερκίδες. Το νόημα που αφήνει να διαφανεί ο βιντεοκλιπάκιας Andrew Morahan, είναι πως στην ουσία εκείνοι που λατρεύονται στους αγωνιστικούς χώρους, δεν είναι αήττητοι, ούτε από άλλο πλανήτη. Έχουν τα τρωτά τους σημεία, τις αδυναμίες τους και εκεί που η πορεία τους έχει πάρα για τα καλά τα πάνω της, μια άτυχη στιγμή μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω. Για τα δισεκατομμύρια που μπαίνουν στις τσέπες δεν γίνεται κουβέντα, συνεπώς η παρουσίαση των ακριβοπληρωμένων επαγγελματιών, ως παιδιών του λαού, είναι άστοχη, ίσως και απρεπής. Goal μεν, δηλαδή, αλλά από εμφανέστατη θέση οφσάιντ...






Στις δικές μας αίθουσες, 9 Δεκεμβρίου 2010 από την Audiovisual

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική