Έγκλημα Στον Νείλο (Death On The Nile) Poster ΠόστερΈγκλημα Στον Νείλο
του Kenneth Branagh. Με τους Kenneth Branagh, Tom Bateman, Annette Bening, Russell Brand, Ali Fazal, Dawn French, Gal Gadot, Armie Hammer, Rose Leslie, Emma Mackey, Sophie Okonedo, Jennifer Saunders, Letitia Wright.

Μυστήριο εν πλω...
του zerVo (@moviesltd)

Συνταγή όχι απλά πετυχημένη, αλλά ισοδύναμη του τζακ ποτ. Ένα έργο βασισμένο σε νουβέλα της πιο ονομαστής συγγραφέως μυστηρίου στα χρονικά, με κεντρικό ήρωα τον πιο φημισμένο ντέντεκτιβ της ιστορίας, με χροιά κοσμοπολίτικη και καστ αναγνωρισμένων αστέρων, ακόμη και για τον ύστατο στην ιεραρχία κομπάρσο. Αποτέλεσμα? Πριν από μια πενταετία, ο μύθος του Orient Express να αποτελέσει, μάλλον προβλέψιμα και πανεύκολα, την μεγαλύτερη εισπρακτική διάνα της σεζόν, αφού είναι γνωστό πόση πέραση έχει ο προαναφερόμενος συνδυασμός υλικών στα μέρη μας. Βέβαια από τότε, πολλά άλλαξαν, καθώς ένας παράγοντας που ούτε η Agatha Christie δεν θα μπορούσε να προβλέψει, σαν τον κορωνοιό, έχει τσακίσει το λαικό πολιτιστικό θέαμα, συνεπώς μάλλον δεν θα πρέπει να καρτερούμε την ίδια εμπορική απήχηση στην φυσική συνέχεια των κλασικών περιπετειών του Βέλγου μπον βιβέρ, που λαμβάνει χώρα στην καυτή κοιλάδα των Βασιλέων...

Έγκλημα Στον Νείλο (Death On The Nile) Quad Poster
Αίγυπτος, 1937. Την αινιγματική όσο και μονίμως ηλιόλουστη Γη των Φαραώ, θα διαλέξει το νεόνυμφο ζευγάρι της ζάπλουτης κληρονόμου Λινέτ Ρίτζουει και του λατρεμένου της ομορφονιού, αλλά και πάμφτωχου, Σάιμον Ντόιλ, για να διάγει τον παθιασμένο μήνα του μέλιτος. Καλεσμένοι στην πλωτή βόλτα κατά μήκος του Νείλου, φίλοι και συγγενείς, άπαντες μέλη της υψηλής κοινωνίας, που περνώντας λίγες ημέρες ξενοιασιάς μέσα στις ανέσεις και την χλιδή πλάι στις Πυραμίδες, θα δώσουν στους νιόπαντρους τις θερμές τους ευχές. 

Δίχως πρόσκληση, όμως, θα δώσει το παρόν και η αινιγματική, με εμφανείς τάσεις εκδικητικές, Τζάκι Ντε Μπελφόρ, πρώην ερωμένη του γαμπρού και ορκισμένη εχθρός της νύφης, από την ώρα που εκείνη της τον έκλεψε μέσα από την τρισευτυχισμένη αγκάλη. Με την Λινέτ να τσακίζεται στην παράνοια, φοβούμενη την αντίδραση της αντιζήλου, θα ζητήσει την έμπειρη συνδρομή και την διακριτική προστασία του τυχαίως (?) παρόντα στο Κάιρο, διεθνούς φήμης ερευνητή αστυνομικών υποθέσεων, Ηρακλή Πουαρό, προκειμένου να ταξιδέψει κι εκείνος μαζί τους με το ποταμόπλοιο Καρνάκ. Ακόμη και παρόντος του διαβόητου ντέντεκτιβ, όμως, δεν θα αργήσει να λάβει χώρα το φονικό, που θα μετατρέψει την πολυτελή εκδρομή για όλους, σε εφιάλτη!

Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα παρακολουθώντας το πραγματικά προσεγμένης παραγωγής φίλμ, ήταν πέρα από το αριθμητικό μέγεθος όσων ενδεχόμενα έχουν μελετήσει το πρωτότυπο κείμενο του, πόσοι είναι εκείνοι που μπορεί να μην έχουν παρακολουθήσει μία από τις πρότερες φιλμικές παραλλαγές του ίδιου θέματος. Είτε εκείνη με τον πιο αναγνωρίσιμο των Πουαρό, Peter Ustinov, από το 1978 υπογραφής John Guillermin, είτε την πιο πρόσφατη που οι τηλεοπτικές δέκτες προβάλλουν σχεδόν κάθε εβδομάδα, με τον David Suchet και την πιτσιρίκα Emily Blunt ως Λινέτ. Το κρισιμότερο δεδομένο για να δει κανείς απερίσπαστος μια τέτοιου είδους δημιουργία, είναι η άγνοια της έκβασης, συνεπώς γνωρίζοντας οι πιο πολλοί την απόληξη της πλοκής, έχουν χάσει μονομιάς το κέρδος της έκπληξης, που συνοδεύει την αποκάλυψη. Θα μου αντιτάξει κάποιος, το ίδιο δεν ίσχυσε και με το Εξπρές, που πραγματικά έσκισε στα ταμεία? Εν πάση περιπτώσει, επιβιβαζόμαστε ως θεατές στο χλιδάτο πλεούμενο, επιχειρώντας την εκκένωση της μνήμης, ώστε να νιώσουμε κατάτι το σασπένς να μας τυλίγει. 

Κι αυτό συμβαίνει η αλήθεια σχετικά εύκολα, καθώς ο ντιρέκτορας παίρνει ένα μικρό ρίσκο, να προσθέσει στην αφήγηση του, μια τύπου 007 εισαγωγή - φλασμπάκ από το μακρινό παρελθόν του κεντρικού ήρωα, που εκτός από το ευφυές ηρωικό ανδραγάθημα του, μας πληροφορεί για τον λόγο του ασίγαστου πένθους που συνοδεύει διαρκώς τις εκκεντρικότητες του. Η προσγείωση στο "σήμερα", ελάχιστο μόλις διάστημα πριν ο κόσμος βουλιάξει στον παγκόσμιο πολεμικό σπαραγμό, συμβαίνει μέσα σε ένα λονδρέζικο τζαζ κλαμπ, καταγώγιο τύπου, όπου συχνάζει κάθε καρυδιάς καρύδι. Και γαλαζοαίματοι και πλεμπαίοι και το τζετ σετ της πρωτεύουσας και φτωχαδάκια. Κι αναμεταξύ τους, πάντα μόνος σε τραπέζι από όπου μπορεί να έχει άποψη για τους πάντες και τα πάντα, ο συννεφιασμένος Ερκίλ. Πληροφορίες που θα καταγραφούν στην θύμηση του κι ενδεχόμενα κάποια στιγμή να τις χρειαστεί. Ώρα που δεν θα αργήσει και πολύ να σημάνει...

Οι έχοντες γνώση του τι τρέχει στο κομμάτι του production design, σε οποιαδήποτε βερσιόν οπτικοποίησης του έργου της Christie, φυσικά και θα νιώσουν αυτοστιγμεί την γνώριμη υπερβολή να τους περιβάλλει. Ντύματα πανάκριβα και φανταχτερά, που τονίζουν σε κάθε δευτερόλεπτο την ψυχοσύνθεση εκείνου που τα φορά, σκηνικά εντυπωσιακά, που κλέβουν μονομιάς το μάτι, ενδεχόμενα αποσπώντας του την προσοχή από στοιχείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ενοχοποιητικό, κουβέντες και διάλογοι πομπώδεις, που πίσω από το παραμικρό τους "και" ζωγραφίζουν το κοινωνικό γίγνεσθαι, τις ανισότητες, τους σνομπισμούς, αλλά και τις φοβίες αντάμα με τις ανασφάλειες. Εννοείται και τους ενόχους. Αυτά είναι τα κλειδιά που διαρκώς κρατά γερά ο έμπειρος Βαλλόνος επιλυτής.

Ο Kenneth Branagh, που εν καιρώ κορώνας βρίσκεται στην πιο δημιουργική φάση της καριέρας του, σερβίρει ελάχιστες εβδομάδες μετά το εξαιρετικό Belfast, μια κλασική περιπέτεια αγωνίας, δράσης και αστυνομικού Cluedo, προσθέτοντας κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες πινελιές στο γνώριμο πατρόν. Χωρίς να αγγίξει τις δομές του ορίτζιναλ, στήνει ένα παιχνίδι κλειστοφοβικό, που εκτείνεται στις ούτε πενήντα γιάρδες του καραβιού, φροντίζοντας να κάνει σαφείς και επιπλέον λόγους για να διαπραχθεί μια δολοφονία, πέρα από τους προφανείς της εκδίκησης. Η μητριαρχία και οι εμμονές της που στήνουν επαναστάσεις, οι σοσιαλιστικά προοδευτικές τάσεις που ισοδυναμούν με απειλές, τα όνειρα μιας πιθανής κοινωνικής αναρρίχησης που στοιχειοθετούν εγκληματικούς βατήρες, οι κάθε λογής υποβαθμισμένες ιδιαιτερότητες, φυλετικές, σεξουαλικές, που μοιράζουν λεπίδες εκτόνωσης σε όποιον επιδέχεται το μπούλινγκ. Ποιος είναι ο δολοφόνος?

Εννοείται πως με το τσουνάμι του Orient πρόσφατο στην μνήμη, λίγο πριν την τελική σεκάνς της αποκάλυψης, οι περισσότεροι θα πιστέψουν πως σύσσωμη η ταξιδιάρικη φράξια, έχει βάλει λίγο πολύ το χεράκι της, για να προκαλέσει το μοιραίο. Σε κάθε ρόλο φυσικά δίνεται το πεντάλεπτο της ανάκρισης που του αναλογεί, για να αναδείξει την δική του ερμηνευτική αξία, ορίζοντας έτσι ένα πανάξιο ανσάμπλ πολλών αστέρων. Από το πολυσυλλεκτικό πλήθος, χωρίς σκέψη ξεχωρίζει η Okonedo που δίνει έναν άλλο, άτσαλα ρυθμικό τόνο στο σιγοβράζων τέμπο, η αγγλογαλλιδούλα Emma Mackey, για τις προκλητικές της πόζες στην υπόγα της Τρούμπας, φυσικά η αέρινη Gal Gadot, που εννοείται δεν είναι απλά μια σούπερ γούμαν, καθηλωτικής μόστρας, αλλά μια ηθοποιός που ξέρει πως να ζυγίσει στο ίδιο αγγελικό πρόσωπο, την έκφραση της οικονομικής κυριαρχίας, όσο και του θανατικού τρόμου.

Το Έγκλημα στον Νείλο, προσφέρει εκείνη ακριβώς η οπτική απόλαυση που καρτερεί ο θεατής, από την στιγμή που παρακολούθησε το ορεκτικά προωθητικό του τρέιλερ. Οργανωμένο σε κάθε του λεπτομέρεια με συνέπεια και ακρίβεια, δεν χάνει την ευκαιρία να ρίξει πέρα δώθε ματιές σε σημαντικά ζητήματα που απασχολούν διαχρονικά τις κοινωνίες. Έχοντας καταμεσίς του την επιβλητική, αν και στενοχωρημένη, μορφή του Πουαρό, να πείθει ακόμη και τον πλέον αδαή, πως τίποτα δεν πρόκειται να συγκαλυφθεί, μα τα πάντα θα ξεσκεπαστούν, όπως τους πρέπει. Ξεκούραση και αργία, τώρα, για τον κυκλοθυμικό υπερήρω. Evil Under The Sun, καταγράφει, λένε, το καρνέ του.

Έγκλημα Στον Νείλο (Death On The Nile) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Φεβρουαρίου 2022 από την Feelgood Ent.!
Περισσότερα... »

Παντρέψου Με (Marry Me) Poster ΠόστερΠαντρέψου Με
της Kat Coiro. Με τους Jennifer Lopez, Owen Wilson, Maluma, John Bradley, Sarah Silverman, Chloe Coleman, Michelle Buteau, Stephen Wallem, Jameela Jamil, Utkarsh Ambudkar.

Θα βρεις το δάσκαλο σου...
του zerVo (@moviesltd)

Εδώ κι αν μιλάμε για είδος που τείνει προς εξαφάνιση. Τουλάχιστον κινηματογραφικά, αφού στην μικρή οθόνη και στα νετφλίξ, σχεδόν καθημερινά σκάζει κι ένα καινούργιο λοβ στόρι, που δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να επαναλαμβάνει με την χρήση κάθε είδους κοινοτυπίας, το πως δυο άνθρωποι μπορεί να έλθουν ερωτικώς σιμά. Και να πεις πως δεν υπάρχει κοινό να υποστηρίξει τα rom coms εισπρακτικά? Σε κάθε περίπτωση, ο σινεμάς, πλέον, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από το να καρτερεί υπομονετικά περιόδους γιορτινές, Χριστούγεννα κι έτσι, για να κυκλοφορήσει στις οθόνες του ένα καινούργιο ειδύλλιο. Με την εντύπωση πως το καρδουλίστικο κλίμα, πιθανότατα θα απενοχοποιήσει την σεναριακή αφέλεια και η αγκαλίτσα θα μοιάσει ενδιαφέρουσα. Άντε λοιπόν, ας δώσουμε προς τιμήν του Βαλεντίνου, μια χάρη παραπάνω στο Marry Me, που οκ, δεν ξεχώρισε ως ιστορία βγαλμένη από την καθημερινότητα, δεν είναι δα και του πεταματού...

Παντρέψου Με (Marry Me) Quad Poster
Το πιο λαμπερό ζευγάρι της σόου μπιζ, η εκρηκτική σόου γούμαν Κατ Βαλντέζ και ο λατίνος σούπερ αστέρας Μπάστιαν, είναι πανέτοιμοι να έλθουν σε γάμου κοινωνία, σε μια φαντασμαγορική τελετή, εν μέσω συναυλίας τους, με καλεσμένους χιλιάδες, γνωστούς και αγνώστους φανς. Προς γενική κατάπληξη όλων, η απαστράπτουσα καλλονή, ελάχιστες στιγμές πριν εκστομίσει το I Do, απογοητευμένη από τις ερωτοτροπίες του μνηστήρα της με άλλες, θα τον απορρίψει μονομιάς. Και προκειμένου οι πανάκριβες προετοιμασίες να μην πάνε στράφι, θα πάρει το ρίσκο να διαλέξει για συμβίο της κάποιον από το κοινό. Τυχαία και χωρίς καν να τον ξέρει...

Δεν πρέπει να υπάρχει σε ολόκληρο τον κόσμο πιο άχρωμος τύπος από τον μεσήλικα Τσάρλι Γκίλμπερτ, δάσκαλο των μαθηματικών στο γυμνάσιο της αστικής νεουρκέζικης γειτονιάς. Φιλικός με τους μαθητές του, που προετοιμάζει για να λάβουν χώρα στον επιστημονικό διαγωνισμό, αποτραβηγμένος όμως από παρέες και συντροφιές, αρκείται στο να ξοδεύει τον χρόνο του, μόνος του στον καναπέ του σπιτιού, βγάζοντας βόλτα τον σκύλο ή συνοδεύοντας την έφηβη θυγατέρα του στις νεανικές της βόλτες. Όπως καλή ώρα τώρα, στο πολυδιαφημισμένο κονσέρτο - παντρειά της χρονιάς, που καρτερεί ολόκληρη η μεγαλούπολη, αγνοώντας πλήρως τι παιχνίδι του έχει σχεδιάσει η μοίρα...

Εννοείται πως δεν είναι η πρώτη φορά που θεματικά το genre βάζει τον φτερωτό θεό να σημαδέψει δυο ανθρώπους, από εντελώς ξέχωρους σοσιολογικούς κόσμους. Από την μια μεριά ένα λαικό είδωλο, ένα ακριβοθώρητο τοτέμ που διάγει βίο πιο ακριβό κι από βασιλικό, που ολημερίς πρωταγωνιστεί στα παράθυρα της τιβί, στις φωτογραφίες του ίνστα, στις οποιεσδήποτε κουτσομπολίστικες αναρτήσεις του διαδικτύου. Κι από την άλλη τον απόλυτο ρουτινιάρη, αναγνωρίσιμο μονάχα από τα παιδάκια που τους διδάσκει τύπους και συναρτήσεις, που δεν τον ακολουθεί ούτε το φως από μισό κεράκι. Κι όμως προς γενική έκπληξη των πάντων, εκείνος θα ορίσει την αισθηματική επιλογή της σούπερ σέξι κι εκθαμβωτικής Καταλίνας, περισσότερο στην αρχή, για αντιπερισπασμό στις απιστίες του μπερμπάντη (πρώην) μνηστήρα της.

Έλα όμως που πολύ γρήγορα οι όροι θα αντιστραφούν και η έντονη προσωπικότητα του δασκαλάκου θα κερδίσει εκτός από τα φώτα της δημοσιότητας και την εκτίμηση των παπαράτσι και την καρδιά της απογοητευμένης συναισθηματικά, μέχρι πρότινος, ντιβάρας. Και αντί ο γάμος, που ξεκίνησε σαν τρικ, να παραμείνει στην πορεία του λευκός, τελικά να εξελιχθεί σε πάθος θυελλώδες και δίχως όρια! Το παραμύθι της Σταχτοπούτας δηλαδή, για ακόμη μια φορά σε μια εναλλακτική του εκδοχή παίρνει σάρκα και οστά, με όλες τις εκείνες τις απιθανότητες, αλλά και τις δεδομένες του ανατροπές, που του προσδίδουν το αλατοπίπερο, ώστε να διατηρηθεί ενδιαφέρον ίσαμε το φινάλε του.

Η αλήθεια είναι πως όσοι μελετήσουν την σύνοψη και υποθέσουν πως βρίσκονται μπροστά σε μια καινούργια βερσιόν του Notting Hill, πιθανότατα να απογοητευτούν, αφού ούτε το υπέροχα πολύχρωμο φόντο της λονδρέζικης γειτονιάς παίζει ως σκηνικό, ούτε το αρσενικό της πλοκής, φέρει στην αρούκατα αθώα ερωτευμένη μόστρα του Hugh Grant. Ο Owen Wilson, περί ου ο λόγος, ηθοποιός διαγραμμένος αμετάκλητα στην συνείδηση μου, από τον καιρό που διάλεξε να παίξει τον Ράμπο στην σιχαμένη αντισερβική προπαγάνδα του Behind Enemy Lines, ουδέποτε μου είπε κάτι ως ερμηνευτής, ούτε καν στην καλύτερη στιγμή του, στους φοβερούς Γαμομπελάδες. Στοιχείο που ανεβάζει ακόμη περισσότερο τις σχετικές απορίες, του πως μπορεί να κόλλησε με την πάρτη του, μια αληθινή Θεάρα, αφού ούτε μορφονιό τόνε λες, ε, ούτε δα και καθηγητή πανεπιστημίου. Σε δωδεκάχρονα διδάσκει. Άρα τι? Η λάμψη, απλώς, ακολουθεί την λάμψη. Και χωρίς την φωτάδα Της, ενδεχόμενα το Παντρέψου Με, δεν θα έτρεφε της ίδιας αποδοχής.

Η Lopez βλέπεις, δεν είναι απλά μια ακόμη "έλα μωρέ (ξε)κωλού", όπως ισχύει για το συντριπτικό ποσοστό των σύγχρονων θεοτήτων του πενταγράμμου, για να προσπεραστεί η θωριά της έτσι εύκολα. Το κορίτσι, των 52 Μαΐων πια, από καιρό έχει αποδείξει πως και υποκριτικά το κατέχει ώστε να μην κρίνεται ως περαστική και - το σημαντικότερο - ανεβαίνει στην πίστα και βάζει πυρκαγιά, σε σημείο που να ορίζεται ως η πρώτη επιλογή για τα πιο ακριβά σόου, μεγέθους Σούπερ Μπόουλ και Μουντιάλ. Επίτευγμα τεράστιο για την βασικιά μεχικάνα Τζένη από το Μπλοκ να μεγαλουργήσει σαν JLo, να γίνει το αδιαφιλονίκητο νάμπερ ουάν, να φτάσει στην κορυφή κι άμα λάχει να παίξει και τον εαυτό της, σε ρομαντζαδούρα χολιγουντιανή.

Και εκεί, όπως παντού, να σκίσει, πανέμορφη, κορμάρα, γυναικάρα και εννοείται σύμφωνα με τις προσταγές της εποχής, να παίξει μπεγλέρι όποιο αντράκι πέσει στο διάβα της. Συ ότι πεις Jennifer! Ακόμη κι αν αντί του Maluma που στα μπράτσα του σφάζονται όλα τα πιπίνια του πλανήτη, επιλέξεις τον στραβοστόμη, γαμψομύτη, ξανθομπάμπουρα, καροπουκαμισάκια. Δίνοντας, έστω και στα ψέματα, ελπίδα πως κάποια στιγμή, ένα τέτοιο όνειρο, μπορεί να ξημερώσει και για τα μας τους αόρατους πληβείους. Αυθυποβολή που μονάχα το σινεμά μπορεί να σε βαφτίσει, με τις όποιες του υπερβολές, ακρότητες και απιστευτιές. Να ήταν και λίγο πιο μελωδικά τα άσματα, επιπέδου Bodyguard να πούμε, την Lacta μου θα την μασούσα με ακόμη πιο feelgood όρεξη.

Παντρέψου Με (Marry Me) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Φεβρουαρίου 2022 από την Tulip Ent.!
Περισσότερα... »

Φυσικό φως (Természetes fény / Natural Light) Poster ΠόστερΦυσικό φως
του Dénes Nagy. Με τους Ferenc Szabó, Tamás Garbacz, László Bajkó, Gyula Franczia, Ernő Stuhl, Gyula Szilágyi, József Barta.


Ο άνθρωπος που δεν ήταν εκεί
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

"Darkness imprisoning me/ All that I see, absolute horror"

Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας του γεννημένου στη Βουδαπέστη το 1980 Ούγγρου σκηνοθέτη. Στην προηγούμενη φιλμογραφία του συναντάμε μερικές μικρού μήκους ταινίες και αρκετά μεσαίου μήκους ντοκιμαντέρ. Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στις 18 Μαρτίου του 2021 στο φεστιβάλ του Βίλνιους, στη Λιθουανία, έλαβε μέρος στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ Βερολίνου του 2021 (που, λόγω της πανδημίας του κορωναϊού, διεξήχθη το περασμένο καλοκαίρι κι όχι τον Φεβρουάριο ως συνήθως), στο διαγωνιστικό τμήμα, κερδίζοντας μάλιστα την Αργυρή Άρκτο καλύτερης σκηνοθεσίας, ενώ την πανελλήνια πρεμιέρα της η ταινία την πραγματοποίησε στο περασμένο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Φυσικό φως (Természetes fény / Natural Light) Poster Πόστερ Wallpaper
Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Pál Závada. Το βιβλίο περιγράφει τη ζωή ενός ανθρώπου σε χρονικό διάστημα 20 χρόνων μέσα σε 600 σελίδες! Ο σκηνοθέτης τελικά χρησιμοποίησε για την ταινία του υλικό που μάζεψε από επτά σελίδες του βιβλίου, που αφηγούνται γεγονότα τριών μόλις ημερών. Χρειάστηκαν επτά ολόκληρα χρόνια για να μπορέσει να γυριστεί η ταινία – και τα γυρίσματα έγιναν κατά τη διάρκεια του χειμώνα στην Λετονία. Οι ηθοποιοί είναι ερασιτέχνες και ο σκηνοθέτης όργωσε την ουγγρική ύπαιθρο προκειμένου να βρει τις κατάλληλες φυσιογνωμίες, που ήθελε να δείχνουν κουρασμένες.

Η υπόθεση: Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, κατεχόμενη Σοβιετική Ένωση. Όντας μία από τις συμμάχους της Ναζιστικής Γερμανίας, η Ουγγαρία στέλνει στρατεύματα στα παγωμένα δάση της Ουκρανίας προκειμένου να φυλάξουν την περιοχή, να επιβάλλουν την τάξη, να δημιουργήσουν λειτουργικές γραμμές ανεφοδιασμού και να ξεσκεπάσουν θύλακες παρτιζάνων, έτσι ώστε, με την τιμωρία τους, να τους χρησιμοποιούν ως παράδειγμα για να αναγκάσουν τους απλούς πολίτες να υποταχθούν. Ο Ίστβαν Σεμέτκα είναι ένας απλός Ούγγρος αγρότης ο οποίος υπηρετεί ως δεκανέας σε μια τέτοια ειδική μονάδα σε αναζήτηση αντιστασιακών, έχοντας μεταξύ των άλλων και την ευθύνη να βγάζει φωτογραφίες. 

Φτάνοντας μετά από δυσκολίες σε ένα χωριό, η μονάδα του Σεμέτκα χαλαρώνει και τα μέλη της ξεκουράζονται, τρώνε και πίνουν και νιώθουν σχετική ασφάλεια καθώς οι χωριάτες δείχνουν συνεργάσιμοι. Όταν όμως φεύγουν από το χωριό για να συνεχίσουν την αποστολή τους, πέφτουν σε ενέδρα των παρτιζάνων, προφανώς μετά από πληροφορίες που τους έδωσαν οι χωριάτες. Όλοι οι αξιωματικοί της μονάδας σκοτώνονται και ο Σεμέτκα αναλαμβάνει διοικητής όσων απομένουν. Θα επιστρέψουν στο χωριό και θα συναντήσουν μια άλλη μονάδα Ούγγρων στην οποία διοικητής είναι ένας παλιός φίλος του Σεμέτκα, που θα τον στείλει σε μια ανώφελη αποστολή, έτσι ώστε να μπορέσει να εφαρμόσει αντίποινα, για τα οποία ο Σεμέτκα δεν είναι ικανός να τα φέρει εις πέρας...

Η άποψή μας: Ενδιαφέρον κινηματογραφικό ντεμπούτο είναι τούτο εδώ, που ξεχειλίζει εγκεφαλικότητα και διαθέτει μια υποβλητική και εντυπωσιακή διεύθυνση φωτογραφίας από τη μια, μα είναι φειδωλό σε διαλόγους και... συναισθήματα από την άλλη. Μετά την αρχική σκηνή με την άλκη και τον τεμαχισμό της αλλά και την προσπάθεια μεταφοράς μέσα στη λάσπη όπου κολλάνε άλογα και οχήματα, ο σκηνοθέτης εστιάζει στον Σεμέτκα. Από ένα σημείο της ταινίας και μετά λοιπόν, ο άνθρωπος αυτός θα είναι το ηθικό βαρόμετρο της ταινίας ενώ παράλληλα θα αποτελεί τα «μάτια» της κάμερας όταν αυτή δεν τον ακολουθεί καρφωμένη θαρρείς στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, σαν ο Σεμέτκα να λειτουργεί ως ο ξεναγός μας σε αυτό το αποκρουστικό θέρετρο της φρίκης. 

Μονίμως κουρασμένος, μονίμως πεινασμένος, έχοντας να δει τους δικούς του για πάρα πολύ καιρό, ο Σεμέτκα – το καταλαβαίνεις – αποδέχεται τον πόλεμο και τον ρόλο του σε αυτόν ως κάτι από το οποίο δεν γίνεται και δεν μπορεί να ξεφύγει, προσπαθώντας απλά να κάνει τη... δουλειά του. Κάθε του βλέμμα, κάθε του μορφασμός, ο τρόπος που ανάβει και καπνίζει τα τσιγάρα του, υποδεικνύουν ότι έχει δει πολλά. Κι ενώ έχει «μουδιάσει» εσωτερικά σε έναν μεγάλο βαθμό, διατηρεί ακόμα μια μικρή σπίθα ανθρωπιάς μέσα του. Γι' αυτό δεν θα «καρφώσει» τον χωρικό που κρύβεται σε μια καλύβα μέσα στο δάσος, γι' αυτό θα προσφέρει νερό στη νεαρή μητέρα που ζητάει να ξεδιψάσει το μωρό της, γι' αυτό θα επι(σ)τρέψει να φορέσουν οι χωρικοί τα παπούτσια τους για να μην παγώσουν από το κρύο, γι' αυτό κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του ώστε η παρουσία του να είναι όσο το δυνατόν πιο απαρατήρητη. 

Όλα αυτά σαφώς μας οδηγούν στο να μην μπορούμε (πάντα σχηματικά και μανιχαϊστικά) να τον εκλάβουμε ως «κακό» της ταινίας κι ας υπηρετεί τις δυνάμεις του Άξονα. Κι ας ποθεί (ως μη οφείλει) τη νεαρή και όμορφη χωριατοπούλα. Κι ας κλείνει όλους τους χωρικούς μέσα στον κοινόχρηστο στάβλο. Κι ας πετάει – εντελώς ανεξήγητα κι αψυχολόγητα – τα μούρα που του προσφέρουν οι χωρικοί ως «ευχαριστώ». Απέχει από το χαρακτηριστεί και «καλός». Όχι, δεν είναι καλός: αδύναμος είναι. Αδύναμος να αντισταθεί, αδύναμος να καταλάβει την προσωπική του ευθύνη, αδύναμος να κάνει τις επιλογές που πρέπει. Κρυμμένος πίσω από την ευγένειά του και την αλά Πόντιος Πιλάτος «νίπτω τας χείρας μου» τακτική του, γίνεται αντικείμενο κοροϊδίας από τα υπόλοιπα μέλη της μονάδας του και ιδίως από τους ανωτέρους του ενώ στην κρίσιμη στιγμή, για να «προστατευθεί» από την περαιτέρω φρίκη, στέλνεται μακριά για να λάβει χώρα ένα αλά Καλάβρυτα ολοκαύτωμα. Ίσως αν έμενε εκεί, να αντιδρούσε; Ίσως, αν έμενε εκεί, να ξυπνούσε η κοιμισμένη του συνείδηση; Μπα. Απλά, αν έμενε εκεί, οι κατοπινοί του εφιάλτες θα ήταν μεγαλύτεροι και πιο βασανιστικοί... 

Αυτό που ολοφάνερα σε τραβάει από τα μάτια στην ταινία είναι η σπουδαία διεύθυνση φωτογραφίας της. Με σχεδόν παντελή απουσία του χρώματος, στους τόνους του καφέ, του μουντού, του σκοτεινού, στα όρια του ασπρόμαυρου, προκύπτει αναπάντεχα χρώμα κι αυτό είναι το κόκκινο (του αίματος) με την άλκη της αρχής και με τα κατακόκκινα μούρα – αλλά κι αυτό θαρρείς ξεθωριασμένο, σαν μη έχων ζωή. Σημείωση: αλήθεια, γιατί πετάει τα μούρα ο Σεμέτκα; Τόσο πεινασμένος, τέτοια λιχουδιά και πετάει ολόκληρο κατσαρόλη; Πώς να το ερμηνεύσουν οι θεατές αυτό; Ότι δεν θέλει να έχει πάρε δώσε με τον «εχθρό»; Μα αν ήταν έτσι δεν έπρεπε να δεχτεί και τη σούπα από τους χωριάτες. Χμ... Για να κλείσουμε: αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ταινία αλλά παράλληλα αρκούντως «βαριά» για τον μέσο θεατή. Αυτό που ξεχώρισα είναι στιγμές. Τα δύο μυρμήγκια στο αυτί ενός νεκρού. Το ποτήρι που βυθίζεται μέσα στο δοχείο με το νερό καθώς αυτό μεταφέρεται. Το βλέμμα του αλόγου. Και η συνάντηση με μια κοπέλα θαμμένη μέσα στα χώματα: είναι ζωντανή και κρύβεται; Είναι νεκρή και ο Σεμέτκα τα βλέπει τα πράγματα αλλιώς; Εξαιρετική σκηνή. Όμως... 

Οι ρυθμοί είναι αργοί, οι διάλογοι ελάχιστοι, η ανάπτυξη χαρακτήρων άφαντη: ξέρουμε ελάχιστα πράγματα πχ για το παρελθόν του Σεμέτκα. Οι άνθρωποι εν πολλοίς λειτουργούν ως ντεκόρ: βρίσκονται εγκλωβισμένοι στη «φυλακή» του δάσους, στη «φυλακή» του πολέμου, στη «φυλακή» της με πολλές αναγνώσεις ανελευθερίας τους. Και κουβαλούν πολύ, πολύ σκοτάδι. Κι άντε να το διαλύσει το φυσικό φως...

Φυσικό φως (Természetes fény / Natural Light) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Φεβρουαρίου 2022 από την One From The Heart!
Περισσότερα... »

Oscar Awards 2022Oscars 2022 Noms: TOP DOG

Τρίτη, 8η Φεβρουαρίου 2022, και ώρα 8η πρωινή. Είμαι γραφειάτος και έτοιμος να αναμετρηθώ με προσδοκίες και απογοητεύσεις για άλλη μια φορά στο άκουσμα ενός ακόμη ζμπάρου (23 τεμάχια, αφού ο ήχος πλέον ενοποιήθηκε σε ένα βραβείο) οσκαρικών υποψηφιοτήτων. Αρχινώ το στρήμινγκ με τους συμπαθείς αγνώστους μου συμπαρουσιαστάς Tracee Ellis Ross (Βlack-ish) and Leslie Jordan (Call Me Kat). Κάργα το diversity και το inclusion από τα αποδυτήρια. Μέτρια πράματα η παρουσίαση, με εμβόλιμες εικόνες σχολαριόπαιδων, νοσοκόμων, πυροσβεστών από το Times Square και λοιπών προοδευτικών δυνάμεων να δίνουν το στίγμα. Βάλανε κι έναν σινεφίλ τικτόκερ να αναλύει (ανώδυνα) τα αποτελέσματα. Τα οποία έχουν να πουν περισσότερο θετικά πράγματα αν και - κακά τα ψέματα - αυτό το κάτι που μένει είναι πάντοτε οι «παραλείψεις». 

Μια στάση εδώ. Η Ακαδημία δε χρωστά σε κανένα - ούτε υποψηφιότητες, μήτε νίκες. Ο Paul Thomas Anderson με το φετινό Licorice Pizza και τα μόλις τρία, αλλά όλα προσωπικά (!) τεμάχια πιάνει τις 11 (ακόμη αβράβευτος). Όπως κι ο Kenneth Branagh (Belfast), με τις ακριβώς αντίστοιχες νομς του που πλέον πιάνει τις 8. Το ρεκόρ εδώ είναι ότι στο βιογραφικό του έχει σκηνοθεσία, σενάριο, ταινία, α’ και β’ ανδρικό και ταινία μικρού μήκους. Από κοντά κι ο Bradley Cooper (εκτός ερμηνειών φέτος αλλά μέσα ως συμπαραγωγός στο Nightmare Alley) με τις 9. Άλλες 8 φορές υποψήφιος ο θρυλικός Steven Spielberg στη Σκηνοθεσία μέσα σε έξι 10ετίες. Και πάμε στο πουλέν της οσκαρικής κούρσας, The Power of The Dog της Jane Campion η οποία γίνεται η πρώτη γυναίκα σκηνοθέτις που είναι υποψήφια για δεύτερη φορά. Ο Σκύλος γκαζώνει για μια ντουζίνα αγαλματίδια, είναι μέσα δυνατά σε ρόλους - σενάριο - σκηνοθεσία και μοιάζει ανίκητος, με την εξαίρεση του Belfast και την προϋπόθεση ότι ο Μπράνα θα υπερισχύσει στο πρωτότυπο σενάριο του PTA (και πάλι δύσκολο θα είναι).

Oscar Awards 2022

Η Lady Gaga (House of Gucci, φαβορί μετά τα BAFTAs) εκτός, μέσα η Kirsten Stewart (Spencer, εκτός νυμφώνος μέχρι το παρά πέντε) και σφήνα η Penelope Cruz (Parallel Mothers). Και να το εξής καταπληκτικό: Δυο ζευγάρια στη ζωή να είναι ταυτόχρονα υποψήφια την ίδια χρονιά (Jesse Plemons –Kirsten Dunst στο The Power of The Dog και Javier Bardem (Being the Ricardos, έκπληξη η απουσία του Sorking από την 5άδα πρωτότυπου σεναρίου) – Penelope Cruz. Αναμενόμενος ο θρίαμβος του γιαπωνέζικου Drive My Car σε 4 βασικές κατηγορίες και του υβριδικού Flee στην πρωτοφανή τραϊφέκτα animated - documentary - international. To The Worst Person in the World (Joachim Trier) έκανε την έκπληξη σε πρωτότυπο σενάριο - διεθνές φιλμ. Μετράμε πάνω από δυο 10ετίες από τότε που δεν έχουμε ούτε ένα υποψήφιο σενάριο - μοναδική υποψηφιότητα ταινίας στις σεναριακές 5αδες. Μην ξεχάσω το κατόρθωμα της 10ης παρουσίας του Denzel Washington στις ερμηνείες σε πέντε 10ετίες και την 13η (είναι ανέκδοτο πια) παρουσία της Dianne Warren, με το άσμα Somehow You Do – (Four Good Days), χωρίς φυσικά καμιά ελπίδα περαιτέρω διάκρισης, ειδικά εφέτος.

Ακολουθούν τα σύνολα (και το όνομα του στούντιο, για τους ψαγμένους), καθώς και οι υποψηφιότητες σε όλες τις κατηγορίες. Ραντεβού το Μάρτη (γδάρτη και κακό παλουκοκάφτη). Και εις άλλα με υγεία. 

ΥΓ: Στα δωνά τα μέρη (Κάναδας) μας πόνεσε η απουσία από τη σκηνοθετική 5άδα του Dennis Villeneuve, παρά τα 10 (ΔΕΚΑ) τεμάχια που χτύπησε το Dune. Να πιστέψουμε πως η παράλειψη ήταν συνάμα και μια δέσμευση δικαίωσης ως προς το Dune: Part II όπου ο Ντενί θα τα σηκώσει όλα δια περιπάτου. Νομίζω; 

94th Oscar Nominations Final Tally 
"The Power of the Dog" (Netflix): 12 
"Dune" (Warner Bros.): 10 
"Belfast" (Focus Features): 7 
"West Side Story" (Walt Disney): 7 
"King Richard" (Warner Bros.): 6 
"Don't Look Up" (Netflix): 4 
"Drive My Car" (Sideshow and Janus Films): 4 
"Nightmare Alley" (Searchlight): 4 
"Being the Ricardos" (Amazon Studios): 3 
"CODA" (Apple Original Films): 3 
"Encanto" (Walt Disney): 3 "Flee" (Neon): 3 
"Licorice Pizza" (Metro Goldwyn Mayer/United Artists Releasing): 3 
"The Lost Daughter" (Netflix): 3 
"No Time to Die" (Metro Goldwyn Mayer/United Artists Releasing): 3 
"The Tragedy of Macbeth" (Apple Original Films/A24): 3 "Cruella" (Walt Disney): 2 
"The Eyes of Tammy Faye" (Searchlight): 2 
"Parallel Mothers" (Sony Pictures Classics): 2 
"Tick, tick...BOOM!" (Netflix): 2 
"The Worst Person in the World" (Neon): 2

Οι Υποψηφιότητες ανά κατηγορία

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ 
BELFAST Laura Berwick, Kenneth Branagh, Becca Kovacik, Tamar Thomas, Παραγωγοί 
CODA Philippe Rousselet, Fabrice Gianfermi, Patrick Wachsberger, Παραγωγοί  
DON'T LOOK UP Adam McKay, Kevin Messick, Παραγωγοί 
DRIVE MY CAR Teruhisa Yamamoto, Παραγωγοί  
DUNE Mary Parent, Denis Villeneuve, Cale Boyter, Παραγωγοί 
KING RICHARD Tim White, Trevor White, Will Smith, Παραγωγοί 
LICORICE PIZZA Sara Murphy, Adam Somner, Paul Thomas Anderson, Παραγωγοί 
NIGHTMARE ALLEY Guillermo del Toro, J. Miles Dale, Bradley Cooper, Παραγωγοί 
THE POWER OF THE DOG Jane Campion, Tanya Seghatchian, Emile Sherman, Iain Canning, Roger Frappier, Παραγωγοί 
WEST SIDE STORY Steven Spielberg, Kristie Macosko Krieger, Παραγωγοί 

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
BELFAST Kenneth Branagh 
DRIVE MY CAR Ryusuke Hamaguchi 
LICORICE PIZZA Paul Thomas Anderson 
THE POWER OF THE DOG Jane Campion 
WEST SIDE STORY Steven Spielberg

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ 
JESSICA CHASTAIN The Eyes of Tammy Faye 
OLIVIA COLMAN The Lost Daughter 
PENÉLOPE CRUZ Parallel Mothers 
NICOLE KIDMAN Being the Ricardos 
KRISTEN STEWART Spencer

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΔΡΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ 
JAVIER BARDEM Being the Ricardos 
BENEDICT CUMBERBATCH The Power of the Dog 
ANDREW GARFIELD tick, tick...BOOM! 
WILL SMITH King Richard 
DENZEL WASHINGTON The Tragedy of Macbeth

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ 
JESSIE BUCKLEY The Lost Daughter 
ARIANA DEBOSE West Side Story 
JUDI DENCH Belfast 
KIRSTEN DUNST The Power of the Dog 
AUNJANUE ELLIS King Richard

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΔΡΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ
CIARÁN HINDS Belfast 
TROY KOTSUR CODA 
JESSE PLEMONS The Power of the Dog 
J.K. SIMMONS Being the Ricardos 
KODI SMIT-MCPHEE The Power of the Dog

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
CODA Siân Heder 
DRIVE MY CAR Ryusuke Hamaguchi, Takamasa Oe 
DUNE Jon Spaihts and Denis Villeneuve and Eric Roth 
THE LOST DAUGHTER Maggie Gyllenhaal 
THE POWER OF THE DOG Jane Campion

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ
BELFAST Kenneth Branagh 
DON'T LOOK UP Adam McKay; Story by Adam McKay & David Sirota 
KING RICHARD Zach Baylin 
LICORICE PIZZA Paul Thomas Anderson 
THE WORST PERSON IN THE WORLD Eskil Vogt, Joachim Trier

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
DUNE Greig Fraser 
NIGHTMARE ALLEY Dan Laustsen 
THE POWER OF THE DOG Ari Wegner 
THE TRAGEDY OF MACBETH Bruno Delbonnel 
WEST SIDE STORY Janusz Kaminski

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ 
CRUELLA Jenny Beavan 
CYRANO Massimo Cantini Parrini, Jacqueline Durran 
DUNE Jacqueline West, Robert Morgan 
NIGHTMARE ALLEY Luis Sequeira 
WEST SIDE STORY Paul Tazewell

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΝΤΑΖ
DON'T LOOK UP Hank Corwin 
DUNE Joe Walker 
KING RICHARD Pamela Martin 
THE POWER OF THE DOG Peter Sciberras 
TICK, TICK...BOOM! Myron Kerstein, Andrew Weisblum

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΑΚΙΓΙΑΖ ΚΑΙ ΚΟΜΜΩΣΕΙΣ
COMING 2 AMERICA Mike Marino, Stacey Morris, Carla Farmer 
CRUELLA Nadia Stacey, Naomi Donne, Julia Vernon
DUNE Donald Mowat, Love Larson, Eva von Bahr 
THE EYES OF TAMMY FAYE Linda Dowds, Stephanie Ingram, Justin Raleigh 
HOUSE OF GUCCI Göran Lundström, Anna Carin Lock, Frederic Aspiras

ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ 
DUNE Σχεδιασμός: Patrice Vermette; Σκηνικά: Zsuzsanna Sipos 
NIGHTMARE ALLEY Σχεδιασμός: Tamara Deverell; Σκηνικά: Shane Vieau 
THE POWER OF THE DOG Σχεδιασμός: Grant Major; Σκηνικά: Amber Richards 
THE TRAGEDY OF MACBETH Σχεδιασμός: Stefan Dechant; Σκηνικά: Nancy Haigh 
WEST SIDE STORY Σχεδιασμός: Adam Stockhausen; Σκηνικά: Rena DeAngelo   

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ 
DON'T LOOK UP Nicholas Britell 
DUNE Hans Zimmer 
ENCANTO Germaine Franco 
PARALLEL MOTHERS Alberto Iglesias 
THE POWER OF THE DOG Jonny Greenwood

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ 
BE ALIVE King Richard; Μουσική / Στίχοι DIXSON, Beyoncé Knowles-Carter 
DOS ORUGUITAS Encanto; Μουσική / Στίχοι Lin-Manuel Miranda 
DOWN TO JOY Belfast; Μουσική / Στίχοι Van Morrison 
NO TIME TO DIE No Time to Die; Μουσική / Στίχοι Billie Eilish, Finneas O'Connell 
SOMEHOW YOU DO Four Good Days; Μουσική / Στίχοι Diane Warren

ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΗΧΟΣ
BELFAST Denise Yarde, Simon Chase, James Mather, Niv Adiri 
DUNE Mac Ruth, Mark Mangini, Theo Green, Doug Hemphill, Ron Bartlett 
NO TIME TO DIE Simon Hayes, Oliver Tarney, James Harrison, Paul Massey, Mark Taylor 
THE POWER OF THE DOG Richard Flynn, Robert Mackenzie, Tara Webb 
WEST SIDE STORY Tod A. Maitland, Gary Rydstrom, Brian Chumney, Andy Nelson, Shawn Murphy

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ
DUNE Paul Lambert, Tristan Myles, Brian Connor, Gerd Nefzer 
FREE GUY Swen Gillberg, Bryan Grill, Nikos Kalaitzidis, Dan Sudick 
NO TIME TO DIE Charlie Noble, Joel Green, Jonathan Fawkner, Chris Corbould 
SHANG-CHI AND THE LEGEND OF THE TEN RINGS Christopher Townsend, Joe Farrell, Sean Noel Walker, Dan Oliver 
SPIDER-MAN: NO WAY HOME Kelly Port, Chris Waegner, Scott Edelstein, Dan Sudick

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ANIMATION 
ENCANTO Jared Bush, Byron Howard, Yvett Merino, Clark Spencer 
FLEE Jonas Poher Rasmussen, Monica Hellström, Signe Byrge Sørensen, Charlotte De La Gournerie 
LUCA Enrico Casarosa, Andrea Warren 
THE MITCHELLS VS. THE MACHINES Mike Rianda, Phil Lord, Christopher Miller, Kurt Albrecht 
RAYA AND THE LAST DRAGON Don Hall, Carlos López Estrada, Osnat Shurer, Peter Del Vecho

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ 
ASCENSION Jessica Kingdon, Kira Simon-Kennedy, Nathan Truesdell 
ATTICA Stanley Nelson, Traci A. Curry 
FLEE Jonas Poher Rasmussen, Monica Hellström, Signe Byrge Sørensen, Charlotte De La Gournerie 
SUMMER OF SOUL (...OR, WHEN THE REVOLUTION COULD NOT BE TELEVISED) Ahmir "Questlove" Thompson, Joseph Patel, Robert Fyvolent, David Dinerstein 
WRITING WITH FIRE Rintu Thomas, Sushmit Ghosh

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΑΙΝΙΑ
DRIVE MY CAR Japan 
FLEE Denmark 
THE HAND OF GOD Italy 
LUNANA: A YAK IN THE CLASSROOM Bhutan 
THE WORST PERSON IN THE WORLD Norway

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ANIMATION
AFFAIRS OF THE ART Joanna Quinn, Les Mills 
BESTIA Hugo Covarrubias, Tevo Díaz 
BOXBALLET Anton Dyakov 
ROBIN ROBIN Dan Ojari, Mikey Please 
THE WINDSHIELD WIPER Alberto Mielgo, Leo Sanchez

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ 
AUDIBLE Matt Ogens and Geoff McLean 
LEAD ME HOME Pedro Kos, Jon Shenk 
THE QUEEN OF BASKETBALL Ben Proudfoot 
THREE SONGS FOR BENAZIR Elizabeth Mirzaei, Gulistan Mirzaei 
WHEN WE WERE BULLIES Jay Rosenblatt

ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ
ALA KACHUU - TAKE AND RUN Maria Brendle, Nadine Lüchinger 
THE DRESS Tadeusz Łysiak, Maciej Ślesicki 
THE LONG GOODBYE Aneil Karia, Riz Ahmed 
ON MY MIND Martin Strange-Hansen, Kim Magnusson 
PLEASE HOLD K.D. Dávila, Levin Menekse


gaRis
Περισσότερα... »

Moonfall: Η Σκοτεινή Πλευρά του Φεγγαριού (Moonfall) Poster ΠόστερMoonfall: Η Σκοτεινή Πλευρά του Φεγγαριού
του Roland Emmerich. Με τους Halle Berry, Patrick Wilson, John Bradley, Michael Peña, Charlie Plummer, Kelly Yu, Donald Sutherland.

Ασημένιο τάλιρο...
του zerVo (@moviesltd)

Ο άνθρωπος έχει γράψει ιστορία. Κινηματογραφική ιστορία. Καταφέρνοντας να απογειώσει μέσα από την ματιά του το εμπορικότατο είδος των disaster movies, πετυχαίνοντας να ισοπεδώσει την υφήλιο μέχρι τα τώρα, τέσσερις, πέντε φορές. Την μια μάλιστα πιο πειστικά από την προηγούμενη, αφού εκεί που είπαμε πως έφτασε στο απόγειο με το ID4, σάρωσε τα πάντα με το The Day After Tomorrow, για να υπερπηδήσει τον πανύψηλο πήχη, με την άκρως εφετζίδικη εκδοχή του 2012. Όλα τα καλά κάποτε όμως τελειώνουν, αφού δεν είναι αρκετή όπως μοιάζει, η σκηνοθετική έμπνευση, ούτε και τα χρυσάφια που την περιβάλλουν. Απαιτείται κι αυτό που λέμε, εξειδικευμένη, σοβαρή παραγωγή. Και οι εποχές που την παρείχαν αφειδώς τα μεγάλα στούντιος έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί!

Moonfall: Η Σκοτεινή Πλευρά του Φεγγαριού (Moonfall) Quad Poster
Μια δεκαετία έχει περάσει από την ανεξήγητη μοιραία πτήση του διαστημικού λεωφορείου Endeavour, που εκτός από τις ζωές μελών του πληρώματος, κόστισε και την καριέρα του φιλόδοξου αστροναύτη Μπράιαν Χάρπερ, που έκτοτε έχει πέσει στην δυσμένεια της NASA. Οι προειδοποιήσεις του ερασιτέχνη ερευνητή Χάουσμαν, πως κάτι παράξενο συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια της Σελήνης, αρχικά θα προκαλέσουν θυμηδία στον περιθωριοποιημένο Χάρπερ, σύντομα όμως, κυρίως λόγω των παράξενων φαινομένων που θα παρατηρηθούν στον δορυφόρο της γης, θα αλλάξει άποψη.

Αυτόματα θα σημάνει συναγερμός στις τάξεις της Υπηρεσίας Διαστήματος, ενόσω θα αρχίσει να κλονίζεται η τροχιά του Φεγγαριού, δημιουργώντας ακραία καιρικά φαινόμενα και καταστροφές που απειλούν την ανθρωπότητα. Μπροστά στο φάσμα της επερχόμενης ισοπέδωσης του πλανήτη και του αφανισμού της ανθρωπότητας, ο πρώην αστροναύτης, ο γραφικός μελετητής και η δαιμόνια υποδιευθυντής της NASA, θα σχηματίσουν την ομάδα σωτηρίας, που θα αναχωρήσει για το διαταραγμένης μάζας, κοντινό άστρο. Αποστολή ριψοκίνδυνη και γεμάτη εκπλήξεις, που οφείλει να έχει μόνο ένα αποτέλεσμα για το μέλλον του κόσμου.

Δεν θα πω ψέματα. Αυτή ήταν μια προσπάθεια καταγραφής της σύνοψης της ταινίας, όσο πιο κοντά γίνεται στην ανθρώπινη λογική, μιας και όλα όσα περιγράφει το Moonfall, ξεπερνούν τα όρια ακόμη και της πιο ακραίας (επιστημονικής) φαντασίας. Εννοείται πως όλες οι προαναφερθείσες δημιουργίες του ιδίου κινηματογραφιστή, ουδέποτε χαρακτηρίστηκαν από ένα κάποιο μέτρο. Χάρη στην συνοχή του σεναρίου τους, την μελετημένη δομή, το σασπένς φυσικά που λεπτό με το λεπτό εκτοξευόταν στα ύψη, δημιούργησαν έναν τεράστιο μύθο γύρω από την μαρκίζα τους, με αποτέλεσμα να πάρουν φαρδιά πλατιά την βούλα του μπλοκμπάστερ.

Εδώ η αίσθηση που κυριαρχεί από το πρώτο κιόλας, τύπου Gravity εισαγωγικό πλάνο, είναι πως οι υπεύθυνοι οπτικοποίησαν οτιδήποτε, οτιδήποτε όμως, προσγειώθηκε στην γκλάβα τους, σερβίροντας το μάλιστα και ως σοφά τεκμηριωμένο. Με απαρχή την κορυφαία θεωρία συνομωσίας όλων των εποχών, που έχει να κάνει με την δομή - και δόμηση - της Σελήνης ως υπερκτίσματος, που είναι κούφιο στα μέσα του, για να μπορούν να κρυφτούν οι δημιουργοί του. Σοκ! Τα μάτια δεν γίνεται στιγμή να πιστέψουν αυτό που παρακολουθούν ή για το πούμε ορθότερα, μετά από μια σειρά φοβερών και απαράδεκτων ακροτήτων, να ορίσουν το πλέγμα που πάνω τους θα κεντηθεί η sci fi ψευδαίσθηση. 

Άρα με την βασικότερη αρχή θέασης να πηγαίνει περίπατο αποξαρχής, δεν μένουν και πολλά να περιμένει κανείς από την εξέλιξη, που χοροπηδάει από την μια υπερβολή στην πιο απίστευτη επόμενη. Ματωμένα φεγγάρια, λημέρια σκαιώδων Άλιενς, να ζυγώνουν την γη, προκαλώντας παλίρροιες μεγέθους Ιμαλαίων και σεισμούς κοσμογονικούς, με τους διοικούντες να συμπεριφέρονται σαν άβουλες μαριονέτες. Πλιάτσικο φυσικά, το Λος Άντζελες αυτή την φορά έχει την καταστροφική τιμητική του, ενώ οι ενδιαφέροντες άνθρωποι που πρέπει να επιβιώσουν είναι δεν είναι πέντε μετρημένοι. Και το παροπλισμένο για χρόνια λεωφορείο, από το βενζινάδικο να στήνεται στον βατήρα για να εκτοξευτεί στο υπερπέραν, πατ κιούτ, μην μετράμε δα και αντίστροφα το 10, 9, 8, 7...

Το μεγαλύτερο μαράζι δημιουργείται στην ανάγνωση του κόστους αυτής της τούρμπο φλόπας, που αγγίζει, λέει, τα 150 εκατομμύρια! Προφανώς μάσα μπόλικων περιφερόμενων στο πανάκριβο, για ανεξάρτητο, προντάξιο, που ούτε καν στα ειδικά εφέ δεν παίρνει βαθμό πάνω από την βάση. Να πεις πως τα λεφτά πήγαν σε κανένα καστ σούπερ αστέρων? Η Berry έχει σιτέψει από την προπερασμένη δεκαετία, ο Wilson δεν υπήρξε ποτέ του βεντέτα, οπότε μας μένει για το τρίγωνο το απομεινάρη του GoT, John Bradley, για να παίξει τον ρόλο του γραφικού και μπουνταλά συνωμοσιολόγου, έναν παλιάτσο που ορίζει και τον αστείο κομπανιέρο, αλλά και τον σούπερ ήρωα της πλοκής.

Ο Roland Emmerich, ξεπερνώντας ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό σε ματαιοδοξία, προσφέρει λοιπόν ένα πάμφτωχο ψηφιακό συνονθύλευμα, που ανακατώνει σαν άνοστη σούπα, εξωγήινους, ανεκδοτικές φήμες για την προέλευση της γης, τρύπια φεγγάρια και δυο παλάμες αδιάφορους νοματαίους, σε μια σκουριασμένη από την πολυκαιρία κατσαρόλα. Αρπάζοντας έξυπνα το παραδάκι των Κινέζων φιλμικών επενδυτών, που την πάτησαν ολοσχερώς χρηματοδοτώντας κάτι, που είναι βέβαιο πως ούτε καν διάβασαν δέκα σειρές υπόθεσης. Μεγαλοιδεατισμός, αμερικανοκεντρισμός και ντεμέκ αόριστες φιλοσοφίες, ποπ κορν μπαγιάτικο σαν πριονίδι, μέσα στο προχειροφτιαγμένα ιλουστρασιόν κουτάκι. Ολική καταστροφή!

Moonfall: Η Σκοτεινή Πλευρά του Φεγγαριού (Moonfall) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Φεβρουαρίου 2022 από την Spentzos Films!
Περισσότερα... »

Συρανό Ντε Μπερζεράκ (Cyrano) Poster ΠόστερΣυρανό Ντε Μπερζεράκ
του Joe Wright. Με τους Peter Dinklage, Haley Bennett, Kelvin Harrison Jr., Ben Mendelsohn, Bashir Salahuddin, Monica Dolan as Marie, Joshua James, Ray Stracha.

Γολιάθ!
του zerVo (@moviesltd)

Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που το συγκλονιστικό ρομαντικό έπος του Εδμόνδου Ροστάν, μεταφέρεται στην μεγάλη οθόνη, αφού μπορούν να καταμετρηθούν τουλάχιστον μια ντουζίνα φιλμικές του διασκευές και άλλες τόσες μεταποιήσεις του. Από εκείνη την πρώτη φραντσέζικη στα 1900 στις πιο κατοπινές και διασημότερες, με πρωταγωνιστές στον βασικό ρόλο τους James Mason, Jose Ferrer, Christopher Plummer, Gerard Depardieu και Kevin Kline, μέχρι και την ελεύθερη μετατροπή στην σύγχρονη εποχή, με τον Steve Martin σε μια από τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του. Οι διαφορετικότητες ετούτης της εκδοχής, δεν είναι λίγες και αφορούν τόσο στο ανατομικό μισμάτς του ήρωα, όσο και όμως και στο ύφος του έργου, που διαλέγει να ξεφύγει από το συμβατικά θεατρικό, για να εξελιχθεί σε μιούζικαλ. Εκεί κάπου στην δεύτερη πτυχή, κρύβεται και ο λόγος που ο νέος Cyrano είναι ποιοτικά αξιόλογος μεν, μα όχι εξαιρετικός δε.

Συρανό Ντε Μπερζεράκ (Cyrano) Quad Poster
Παρότι μικρότατος το δέμας, ο Συρανό Ντε Μπερζεράκ, είναι πιο γενναίος, άφοβος και ατρόμητος στρατιώτης της επίλεκτης φρουράς και με διαφορά ο αξιότερος στο ξίφος, σε βαθμό που να μην καταφέρνουν να τον νικήσουν ούτε μια δεκάδα αντίπαλοι. Ισάξια κοφτερό με το σπαθί του είναι όμως το μυαλό του, τόσο ώστε να του δίνει την ευφράδεια εκείνη που του αρκεί για να ισοσκελίσει τους πόντους που λείπουν από το ανάστημα του. Μόνο μπροστά σε ένα πρόσωπο χάνει την λαλιά του ο δυναμικός Συρανό, όταν εμπρός του εμφανίζεται η πανέμορφη Ρωξάνη, το αντικείμενο του πόθου του, σε σημείο που να αδυνατεί να της εξομολογηθεί το καλά κρυμμένο του πάθος.

Ο δεινός ξιφομάχος δεν είναι ο μοναδικός που διεκδικεί την καρδιά της καλλονής, αφού τα δίχτυα του έχει απλώσει για να την κατακτήσει ο δαιμόνιος αριστοκράτης Ντε Γκις, ενώ εξίσου ερωτοχτυπημένος μοιάζει ο μπρατσωμένος νεοσύλλεκτος της διμοιρίας Κριστιάν. Κι αν η Ρωξάνη σιχαίνεται τα ερωτικά καλέσματα του ευγενούς, σε αντίθεση θέλγεται από την ομορφιά του άρτι αφιχθέντα στην πόλη στρατιώτη, ώστε να ζητήσει την βοήθεια του παιδικού της φίλου Μπερζεράκ για να τον προσεγγίσει. Ομοίως από την μεριά του κι εκείνος, ελάχιστα ευφραδής και φοβισμένος, θα παρακαλέσει τον πανέξυπνο και ετοιμόλογο σύντροφο του στην μονάδα, να τον ορμηνέψει δυο όμορφες κουβέντες για να την σαγηνεύσει.

Κι έτσι ο φουκαράς ο νάνος, που όσο μπόι του λείπει άλλη τόση αντρειοσύνη του περισσεύει, θα βρεθεί ανάμεσα στις συμπληγάδες, καθώς το κορίτσι που αγαπά όσο τίποτα στον κόσμο και ο προστατευόμενος του στον ουλαμό, θα έλθουν τόσο κοντά, χάρη στην δική του αρωγή και σύμπραξη. Τα δικά του ποιητικά λόγια θα είναι εκείνα που θα μετατρέψουν σε ήρωα τον συμπολεμιστή στα μάτια της πριγκηπέσσας, οι δικές του παροτρύνσεις, μαραζωμένες και πονόψυχες, θα γίνουν ο βατήρας που θα φέρει κοντά την αγαπημένη του με κάποιον άλλο. Βαριά η ήττα για εκείνον που ούτε καν γνωρίζει την όψη της. Η μοίρα όμως δεν έχει ξεστομίσει ακόμη την ύστατη της λέξη.

Το υπέροχο παραμύθι που πάνω του στηρίζεται θεματικά το πιο πρόσφατο πόνημα ενός από τους χαρισματικότερους ζωγράφους του Χόλιγουντ, διαθέτει τις δραματικές κορυφώσεις και τις συγκινησιακές φορτίσεις εκείνες που θα πετύχαιναν να αναδείξουν τον Cyrano του 2021 σε φοβερό και τρομερό καλλιτεχνικά. Όμως... Η επιλογή των τραγουδιστικών παρεμβάσεων αποξαρχής έμοιαζε με ρίσκο, που εντέλει δεν πέτυχε την διάνα του εκατό τοις εκατό. Κι αυτό γιατί το πρώτο μέρος, μοιάζει σαν μια ζάπλουτη σε σκηνικά και κοστούμια επιθεώρηση, που ευφραίνει το μάτι του θεατή μέσα από τους σαν αναγεννησιακούς πίνακες της κάθε σεκάνς, δημιουργώντας του προσδοκίες εύθυμες, γλαφυρές, ίσως και κωμικές ακόμη, στην θωριά του κοντοστούπη που στο σπαθί του δεν σηκώνει ούτε μυγάκι. Η ολοκληρωτική μεταστροφή του χαρακτήρα της επανάληψης σε ότι πιο τραγικό μπορεί να φανταστεί κανείς - ειδικά εκείνος που δεν γνωρίζει την εξέλιξη του στόρι - βρίσκει άπαντες απροετοίμαστους, σκορπώντας ανισότητες που δεν δικαιολογούν το κεφάτο και ταχύτατο της  swashbuckler αφετηρίας.

Έστω κι έτσι δεν γίνεται ποτέ να αμφισβητηθεί η τεράστια αξία του Joe Wright στο στήσιμο εικόνων που χορταίνουν το μάτι χλιδή, κινησιολογική μαγεία, αέρινη χορογραφία και πλήθος έντονων, συμμετρικά σκόρπιων σε κάθε πόντο του εκράν αποχρώσεων. Οι μελωδίες που σαν σε εκμοντερνισμό φέρνουν σε τέμπο R&B φυσικά και αποδίδονται φωνητικά από τους αστέρες του καστ, κτίζοντας τις γέφυρες που πάνω τους θα τσουλήσει το ανάλαφρο σενάριο. Πολύ όμορφων χαρακτηριστικών η ανεκμετάλλευτη ακόμη ερμηνευτικά, αμερικανίδα Haley Bennett, όπως και αξιοπρεπές το αμόρε της επί σκηνής, Kelvin Harrison, που δένουν περισσότερο λόγω μόστρας, παρά χάρη στα ευρήματα του σκριπτ για να τους ενώσει. Ως εδώ όμως...

Όλες οι προηγούμενες βερσιόν του Ντε Μπερζεράκ, πάντοτε πατούσαν πάνω στο προσθετικό στοιχείο της μύτης του εκάστοτε πρωταγωνιστή τους. Στην παρούσα περίπτωση το ντεζαβαντάζ είναι δεδομένο, άμα τη αφίξει του διασημότερου μίτζετ στον κόσμο. Ο Dinklage δίνει ρέστα υποδυόμενος τον τραυματισμένο στα μέσα του ανίκητο μαχητή, κερδίζοντας ολομόναχος το στοίχημα της εναλλακτικής αυτής μορφής του θρύλου. Τα τεράστια, πένθιμα μελαγχολικά του μάτια, ειδικά όταν το πρόσωπο του γεμίζει την οθόνη, αποκλείοντας έτσι από την θέαση την μαζεμένη θωριά του κορμιού του, μαχαιρώνουν μονομιάς τον ευαίσθητα ρομαντικό θεατή, που σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελε να βρίσκεται στην δεινή του θέση. Τρυφερότητα που τον αναγάγει μονομιάς σε γίγα, σε Γολιάθ. Κι ας μην του φαίνεται...

Συρανό Ντε Μπερζεράκ (Cyrano) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί!
Περισσότερα... »

Το σκαρί (Luzzu) Poster ΠόστερΤο σκαρί
του Alex Camilleri. Με τους Jesmark Scicluna, Michela Farrugia, David Scicluna, Frida Cauchi, Uday Maclean, Stephen Buhagiar.


"Ωρέ η βάρκα μας, γκιόσα"
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

"Με τρύπια βάρκα και ναυτία, βγαίνω λοιπόν στην πειρατεία κι εγώ..."

Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας που σκηνοθετεί ο Alex Camilleri. Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο φεστιβάλ του Σάντανς του 2021, στο τμήμα «World Cinema Dramatic», κερδίζοντας ένα ειδικό βραβείο ερμηνείας για τον πρωταγωνιστή της, τον Jesmark Scicluna, που δεν είναι ηθοποιός αλλά πραγματικός ψαράς, ιδιοκτήτης luzzu. Η ταινία έκανε την πανελλήνια πρεμιέρα της στο περασμένο φεστιβάλ Αθηνών «Νύχτες Πρεμιέρας» ενώ αποτελεί την επίσημη πρόταση της Μάλτας για το ξενόγλωσσο Όσκαρ. Μεταξύ των παραγωγών της ταινίας συναντάμε και το όνομα του Ιρανού σκηνοθέτη Ramin Bahrani, σε τρεις ταινίες του οποίου ο Camilleri δούλεψε ως βοηθός μοντέρ.

Το σκαρί (Luzzu) Poster Πόστερ Wallpaper
Ως «luzzu» ονομάζουν οι Μαλτέζοι τα πολύχρωμα ξύλινα σκαριά σε εκτυφλωτικές αποχρώσεις του κόκκινου, κίτρινου, μπλε και πράσινου, που στην πλώρη τους έχουν ζωγραφισμένα δύο εκφραστικά μάτια - σύμβολο του νησιού και αντικείμενο φωτογραφικού ενδιαφέροντος για τους επισκέπτες της Μάλτας. Τα luzzu, όπως και τα ελληνικά παραδοσιακά καΐκια, απειλούνται σταδιακά με εξαφάνιση. Ο λόγος είναι η πολιτική που ακολουθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση στα ζητήματα της αλιείας, επιχορηγώντας τους ιδιοκτήτες τους να τα καταστρέψουν, με τραγικές συνέπειες τόσο για τους μικρούς ψαράδες όσο και για μια ολόκληρη παράδοση που χάνεται στη Μεσόγειο.

Η υπόθεση: Ο Τζέσμαρκ είναι ένας νεαρός ψαράς από τη Μάλτα, που παλεύει με την πατροπαράδοτη, παλιά ξύλινη βάρκα του, το «luzzu» του, να κερδίσει τίμια τα προς το ζην για την κοπέλα του και το νεογέννητο παιδί τους, με τον ίδιο τρόπο που τα κατάφερνε ο πατέρας του, ο παππούς του και ο προπάππους του. Έρχεται όμως αντιμέτωπος με τον σκληρό ανταγωνισμό, την παράνομη αλιεία και τις κλίκες που λυμαίνονται την ιχθυαγορά του νησιού: τις διεφθαρμένες αρχές του λιμανιού, τους μεγαλοψαράδες, την μαύρη αγορά, τους αυστηρούς κανονισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και την απαξίωση της ταπεινής του καταγωγής από την οικογένεια της γυναίκας του. Θα απαρνηθεί την οικογενειακή παράδοση της αλιείας για να επιβιώσει; Το δίλημμα που αντιμετωπίζει γίνεται ακόμα πιο πιεστικό, όταν μια επίσκεψη στην παιδίατρο αποκαλύπτει πως το μωρό του χρειάζεται ιδιαίτερη – και δαπανηρή – φροντίδα, καθώς φαίνεται να μην αναπτύσσεται έτσι όπως πρέπει...

Η άποψή μας: Η Μάλτα είναι ένα νησί μικρότερο από την Ικαρία. Το κράτος με το όνομα Μάλτα αποτελείται από πολλά νησιά και νησάκια από τα οποία μόνο τα τρία είναι κατοικήσιμα. Το όνομά της φαίνεται να προέρχεται από το μέλι – οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν το νησί «Μελίτη». Είναι το 10ο μικρότερο σε μέγεθος κράτος στον κόσμο και το 4ο πιο πυκνοκατοικημένο κράτος στον κόσμο. Στη Μάλτα έχουν γυριστεί ταινίες όπως ο «Μονομάχος», σειρές όπως το «Game of Thrones», ο Altman έχει γυρίσει εκεί τον «Popeye» του (τα εγκαταλελειμμένα σκηνικά της ταινίας αποτελούν τουριστικό προορισμό), ο... Οδυσσέας έμεινε στην σπηλιά της Καλυψούς (που βρίσκεται στη Μάλτα) για εφτά ολόκληρα χρόνια, ο Κόρτο Μαλτέζε γεννήθηκε εκεί (εξ ου και Μαλτέζε, duh) και το «Γεράκι της Μάλτας», εκτός από ταινιάρα του John Huston, αποτελεί και χαρακτηριστικό είδος γερακιού (κι όχι μόνον πανάκριβο γλυπτό, όπως το έπλασε η φαντασία του Dashiell Hammett). 

Κι εδώ τελειώνουν οι όποιες γνώσεις μας για την Μάλτα. Α, ναι, είναι και το Νησί των Ιπποτών, έχοντας κομβικό ρόλο στις Σταυροφορίες. Και ο φίλος και συνάδελφος Νίκος, που έχει πάει στη Μάλτα (και δεν του άρεσε καθόλου) μου επεσήμανε πως έξω από τα σπίτια τους, πολύ συχνά ο επισκέπτης συναντά επιγραφές τύπου «God Save the USA» ή «God Save Canada» και τέτοια, ένας ιδιότυπος φόρος τιμής των μεταναστών Μαλτέζων, που επέστρεψαν στο νησί τους μετά από χρόνια στο εξωτερικό. 

Βλέποντας αυτήν την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ταινία από την Μάλτα, διαπίστωσα με έκπληξη πως οι άνθρωποι εκεί μιλάνε μια πολύ ιδιαίτερη γλώσσα (εγώ πίστευα πως θα μιλάνε κάτι σαν ιταλικά αλλά μπα) και πως πέρα και πίσω από τα τουριστικά αξιοθέατα, υπάρχει μπόλικος μόχθος, αγωνία και απελπισία. Λογικές οι συγκρίσεις με το σινεμά των αδελφών Νταρντέν: ανθρωποκεντρικός και ο Camilleri, με μια ματιά ευαίσθητη, κοινωνική, πολιτική, βάζει στο κέντρο του φακού του έναν άνθρωπο, που κάνει ό,τι μπορεί για να μην πνιγεί από το τσουνάμι της σύγχρονης εποχής. Adapt or die. Κι ας μην σου αρέσει αυτό στο οποίο πρέπει να κάνεις adapt. 

Ίσως αν ο φίλος μας ήταν μόνος του να το πάλευε περισσότερο. Να το πάλευε εννοώ χωρίς παραχωρήσεις, χωρίς παρανομίες, χωρίς τελικά να υποκύψει. Ναι, αλλά έχει και μια κοπέλα, που αγαπάει. Ναι, αλλά έχει και μια (μέλλουσα) πεθερά, που μονίμως τον περιφρονεί και τον γειώνει. Ναι, αλλά έχει κι έναν γιο, που χρειάζεται επιτακτικά τη βοήθειά του. Ναι, αλλά έχει και τους δημόσιους υπαλλήλους που λαδώνονται, τους ανθρώπους στην ιχθυαγορά που είναι εχθρικοί κι εξυπηρετούν συμφέροντα, τους μεγαλοαλιείς που δεν αφήνουν και τίποτα στη θάλασσα να πιαστεί, την υπερθέρμανση του πλανήτη που οδηγεί στην υπερθέρμανση των νερών της θάλασσας που οδηγεί στον μαζικό αφανισμό σε λίγα χρόνια κάθε είδους ζωής μέσα της και την Ευρωπαϊκή Ένωση που παίζει τα δικά της βρόμικα παιχνίδια, στο πλαίσιο ενός κακώς εννοούμενου διαμοιρασμού αρμοδιοτήτων υπέρ των μεγάλων παιχτών. 

Στριμωγμένος από όλους και από όλα, με το luzzu του να μπάζει νερά και να χρειάζεται επιδιόρθωση, ο Τζέσμαρκ θα ασπαστεί τον στίχο του Παύλου Σιδηρόπουλου «η απελπισία περίστροφο και σφαίρες της οι ανάγκες – άντε και καλή τύχη μάγκες». Ο Τζέσμαρκ δεν έχει φύγει ποτέ έξω από το νησί. Του λέει κάποιος στην ταινία: «ένα ψάρι μέσα σε γυάλα ποτέ δεν μεγαλώνει». Λέγονται πολλά ωραία στην ταινία. Ο Τζέσμαρκ δεν ξέρει να κάνει τίποτε άλλο από το να ψαρεύει. Στο luzzu του βρίσκονται τα αποτυπώματα της πατούσας του όταν ήταν πιτσιρίκος. Στο ίδιο luzzu βάζει και τα αποτυπώματα της πατούσας του δικού του γιου, σε μια από τις πιο όμορφες και τρυφερές σκηνές της ταινίας. 

Νεο-νεορεαλισμός, σιγουριά στην κινηματογράφηση, καλογραμμένο σενάριο και σκηνές που χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά: να ένα μείγμα στο οποίο δύσκολα μπορείς να αντισταθείς. Όχι ότι δεν υπάρχουν αδυναμίες: πχ οι σκηνές στην ιχθυαγορά – που λειτουργεί ως ιδιότυπο χρηματιστήριο – δεν μπορούν να γίνουν εύκολα κατανοητές. Εντάξει, μικρή σημασία έχει αυτό. Πολύ δυνατή ταινία, που κατορθώνει να μην ξεπέσει στο μελόδραμα κι επικοινωνεί με θετικό πρόσημο τις αλήθειες της. Πενία τέχνας κατεργάζεται και ο Τζέσμαρκ όσο το παλεύει, μέχρι και βενζίνη - που παίρνει ως ψαράς σε μισή τιμή - προσπαθεί να μεταπουλήσει για να βγάλει λίγα φράγκα. Η σχέση του με τον μετανάστη από την Ασία αποτυπώνεται υπέροχα. Η δε ιστορία που λέει στον γιο του πριν από το προδιαγεγραμμένο φινάλε περικλείει απίστευτη δύναμη. 

Η νέα εποχή, ο... εκσυγχρονισμός και ο νεοφιλελευθερισμός επελαύνουν κι αφήνουν πίσω τους κατεστραμμένες παραδόσεις, κατεστραμμένους ανθρώπους, κατεστραμμένα luzzu. Αλλά ακόμα κι έτσι, ακόμα και ηττημένος, ο Τζέσμαρκ, ως άλλος Δον Κιχώτης, σαφώς με πιο σώας τας φρένας, θα παλέψει με τους ανεμόμυλους. Ποτέ, κανείς, δεν θα τον εμποδίσει να ψαρέψει. Ακόμα και χωρίς luzzu. Υπέροχη ταινία. Να τη δείτε.

Το σκαρί (Luzzu) Rating
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Φεβρουαρίου 2022 από την Weird Wave!
Περισσότερα... »

Oscar Awards 2022Oscar Noms Predix 2022: THE POWER OF BELFAST

Εναρχή ην η Ακαδημία (AMPAS= Academy of Motion Picture Arts and Sciences). Η οποία θα απονείμει τα 94α όσκαρς. Πότε η ανακοίνωση των οσκαρικών υποψηφιοτήτων; Ημέρα Τρίτη, 8 Φλεβάρη, στρημαριστά - ψιθυριστά να μου μιλάς. Πότε ψήφισαν τα Μέλη για δαύτες: Από τις 27 Γενάρη μέχρι 1η Φλεβάρη. Πόσοι ψήφισαν; Εδώ ανοίγει συζήτηση. Μετά το προ 5ετίας περίπου κάζο του #OscarsSoWhite, ξανοιχτήκαμε αρκετά. Πιάσαμε πιο πάνω από τα 9.000 Μέλη (από τα 6.000). Αθροίζοντας τα 187 κεφάλια μέσα στο 2021, έχουμε αισίως 9.487 Μέλη με δικαίωμα ψήφου, σύμφωνα με την καταμέτρηση της 24ης Γενάρη δις γίαρ. Οι προσκλήσεις ήταν 395, αλλά κάτι αρνήσεις (χλωμό), κάτι θάνατοι ή πέρασμα σε ανενεργό στάτους (μπας κι αποφύγουμε να ψηφίζουν οι 80άρηδες-ξέρεις υπέρ ποίων ταινιών πρόκειται κάθε χρόνο) είμαστε στα 9.487 με δικαίωμα ψήφου. 

Η ακριβής καταμέτρηση δίνει 9.573 ενεργά μέλη. Εκ των δεκαεπτά (17) κλάδων, οι 16 (μόνο οι ηθοποιοί μειώθηκαν κατά καμιά 20αριά) σημείωσαν μικρή αύξηση, με τους Μικρομηκάδες, τους Ανιμέητορς και τους υπευθύνους Οπτικών Εφφέ να κερδίζουν τα περισσότερα νέα Μέλη. Δες την κατανομή για να γουλάρεις: 
Ηθοποιοί: 1,336 (-23) 
Υπεύθυνοι διανομής: 150 (+8) 
Διευθυντές Φωτογραφίας: 290 (+8) 
Ενδυματολόγοι: 171 (+4) 
Σκηνοθέτες: 568 (+4) 
Ντοκιμαντερίστες: 618 (+23) 
Εξειδικευμένοι παραγωγοί: 681 (+18) 
Μοντέρ: 375 (+4) 
Μακιγιέρ και Κομμωτές: 231 (+7) 
Υπεύθυνοι δημοσίων σχέσεων: 605 (+18) 
Μουσικοί: 383 (+9) 
Παραγωγοί: 634 (+20) 
Διευθυντές παραγωγής: 387 (+5) 
Σχεδιαστές animation: 844 (+26) 
Ηχολήπτες: 550 (+14) 
Σχεδιαστές ειδικών εφέ: 606 (+26) 
Σεναριογράφοι: 504 (+5) 
Μέλη: 554 (+11) 
Συνολικά μέλη με δυνατότητα ψήφου: 9,487 (+187) 
Μέλη της Ένωσης: 86 (-9) 
Συνολικά ενεργά μέλη: 9,573 (+178) 
Επίτιμα μέλη: 914 (+33) 
Συνολικά ενεργά και ανενεργά μέλη: 10,487 (+211)

Oscar Awards 2022

Ο καλός στρατιώτης Γκαρής λοιπόν περίμενε υπομονετικά για το κλείσιμο της ηλεκτρονικής κάλπης για να σερβίρει πρόβλεψες για τα νομινέσια. Στο κατόπι, πότε η τελική ψηφοφορία που θα αναδείξει τους νικητές στις 23 κατηγορίες; Από Πέμπτη, 17 Μάρτη έως Τρίτη 22 Μάρτη. Πότε η Απονομή; Κυριακή, 27 Μάρτη, πάντα από το ABC, με κεντρικό (άγνωστο ως τώρα) κεντρικό παρουσιαστή, μετά από μια τριετία. Τώρα που τα κάναμε λιανά πάμε στον προκείμενο ήχο πλάγιο β’, για τους γνωρίζοντας την ψαλτικήν. 

Χωρίς έπαρση δηλώ υπευθύνως ότι θα μπορούσα να είχον συγγράψει το παρόν τουτονί μήνα Οκτώβρη 2021 και κανείς να μην είχε πάρει χαμπέρι. Που ξεύρεις, μπορεί και να έχει συμβεί έτσι ακριβώς. Ο μηχανισμός των στούντιος είναι προδιαγραμμένος, με ελάχιστες (τιμητικές) εξαιρέσεις. Ξεκινώ λοιπόν με την εξής δήλωση: Η (επαναφορά στο πρόσφατο παρελθόν) εγγυημένη δεκάδα στην Καλύτερη ταινία θα είναι σίγουρα μια από τις κάτωθι: The Power of the Dog, Belfast, Licorice Pizza, Dune, West Side Story, King Richard, CODA, Don’t Look Up, Tick, Tick…Boom!, The Tragedy of Macbeth, Being the Ricardos, Nightmare Alley, Drive My Car, The Lost Daughter, House of Gucci, Spider-man: No Way Home. Ορίστε, τάβαλα και σε σειρά βάσει προβλέψεων για να σε διευκολύνω κάπως. ΚΑΜΙΑ άλλη δεν παίζει. Ευκολάκι θα μου πεις. Να σχολιάσω επιγραμματικά. 

Η ταινία της χρονιάς είναι το The Power of the Dog. Άχαστη η καλύτερη σκηνοθεσία όπως και το καλύτερο διασκευασμένο σενάριο για την Jane Campion. Καλύτερες ερμηνείες στις κατηγορίες τους για Benedict Cumberbatch και Kodi Smit–McPhee. Φωτογραφία, Μουσική, και πάει λέγοντας. Ο μόνος αντίπαλος είναι το Belfast. Ρετρό νοσταλγία σε άσπρο - μαύρο και ωδή στη φαμελιά από τα μάτια του μικρούλη Kenneth Branagh. Μπορεί να είναι η σειρά του, 10ετίες μετά το λανσάρισμά του ως νέος Olivier, έχοντας γράψει την αυτοβιογραφία του στα 28 του έτη. Το Licorice Pizza του Paul Thomas Anderson δεν είναι καθόλου οσκαρική ταινία, έχει μια καλιφορνέζικη 70s ανεμελιά και υποκριτική φρεσκαδούρα. Αν η Ακαδημία αποφασίσει να τον τιμήσει μετά από καμιά 10ριά (με τις φετινές) προσωπικές υποψηφιότητες, θα το πράξει πιθανότερα στον τομέα του Πρωτότυπου Σεναρίου.

Το Dune, παιδιόθεν όνειρο του Καναδού Denis Villneuve, είναι υπεράρτιο τεχνικά (όπου και αναμένεται να κυριαρχήσει), θα δηλώσει παρουσία σε πολλές κατηγορίες, όμως ήδη έχει προαναγγελθεί δεύτερο μέρος, καθότι το πρώτο ήταν περισσότερο μια θριαμβευτική εισαγωγή στην κυρία υπόθεση κι όχι ολοκληρωμένη θεματολογικά ταινία. Το West Side Story, παρότι επιτυχημένο ως καλλιτεχνική δημιουργία που απέφυγε έξυπνα να αντιγράψει το θρυλικό φιλμ του 1961 με τα 10 όσκαρ, ωστόσο, πέρα του ότι δεν αντέχει στην αναπόφευκτη σύγκριση, μήτε σπρώχνει ουσιαστικά τον μύθο παραπέρα, ξεχωρίζει για την πολιτικά ορθή αντιμετώπιση της πορτορικανής κοινότητας. Ο Μούσιας είναι πανάξια ιερή αγελάδα στο Hollywood και εδώ μοιάζει να υπογράφει το δικό του Hugo, της έτερης κινηματογραφικής θεότητας Marty Scorsese. Πολλές υποψηφιότητες το συμπέρασμα, με φαβορί την Ariana DeBose στον Β’ Γυναικείο ρόλο. 

Το King Richard, όχημα του Will Smith (έχει υπάρξει πολύ καλύτερος στο Ali και το The Pursuit of Happyness) προς το περιπόθητο όσκαρ, δεν έχει θέση αξιολογικά στη δεκάδα, όμως θεματολογικά και από πλευράς diversity / διαφορετικότητας (καταλαβαινόμαστε υποθέτω), παίζει γερά. Το CODA είναι εντυπωσιακά αυθεντικό, ειλικρινές και πειστικότατο στην αναπαράσταση της ζωής μέσα σε μια οικογένεια κωφών που κερδίζει ως φιλμ όσο και - φυσικά - ως μήνυμα. Το Don’t Look Up είναι τραγικό ως αποτέλεσμα, ιδωμένο υπό το πρίσμα του πλήθος ταλέντου που χρησιμοποιείται, ιδιαίτερα στο καστ. Μολαταύτα, τόσο το ζήτημα της κλιματικής αλλαγής, όσο και η καταφανώς liberal ιδεολογία του είναι βούτυρο στο ψωμί της τρανής πλειοψηφίας της Ακαδημίας. Το Tick, tick…Boom! διαθέτει την υπογραφή - φετίχ του Lin Manuel Miranda (Hamilton) και έναν Andrew Garfield να τα δίνει όλα με άγνοια καλλιτεχνικού κινδύνου. 

Το The Tragedy of Macbeth (το είδε κανείς;) μοστράρει κλασικό Σέξπηρ με πρωταγωνιστικό ζευγάρι τους ογκόλιθους Washington - McDormand κι όλα δαύτα με την πρώτη Coen υπογραφή...νέου τύπου. Εδώ κάπου αφήνουμε τη σιγουριά της δεκάδας, πλέοντας σε θολά νερά καθότι για διαφορετικούς λόγους το πράμα περιπλέκεται με έναν τρόπο. To Being the Ricardos είναι μια ακόμη κτηνωδώς πληθωριστική σουξουμουξιά (γιατί έτσι μας αρέσει) του Aaron Sorkin, που υποτίθεται βιογραφεί τη Lucille Ball αλλά ούτε η Nicole (που είναι ηθοποιάρα και θα είναι και υποψήφια)μοιάζει, ούτε κωμωδία έχει, παρά θεωρίες συνωμοσίας και κουραστικό παρασκήνιο. Το Drive My Car, γιαπωνέζικο, αγαπημένο των αμερικανικών ενώσεων κριτικών, φαβορί για Best International Feature, έχει ελπίδες να παρεισφρήσει στο TOP10, όσες και να πλαισιώσει την σκηνοθετική πεντάδα (Ryusuke Hamaguchi) ή τα διασκευασμένα σενάρια. 

To Nightmare Alley είναι άνισο, φορτωμένο σε τεχνικό επίπεδο όπου και αναμένεται να μαζέψει υποψηφιότητες, όμως φαίνεται να μένει στην απέξω για λίγο. Προσέχουμε την Cate Blanchett στην κατηγορία Υποστηρικτικού Γυναικείου ρόλου. Το The Lost Daughter είναι ο προσωπικός θρίαμβος της Maggie Gyleenhaal, συνεπικουρούμενης από την Olivia Coleman που δε φαίνεται να έχει αντίπαλο για το 2ο όσκαρ της τώρα που το φαβορί Kristen Stewart δεν εμφανίστηκε καν στα SAGs. O Sir Ridley Scott στα 80 του έβγαλε δυο αξιοπρόσεχτα φιλμ, με το House of Gucci να έχει ισχνές ελπίδες ελέω του τυφώνα Gaga που πάει για τις 2/2 υποψηφιότητες ως πρωταγωνίστρια στα όσκαρ. Τέλος υπάρχει αυτός ο μπουναμάς το Spider-man: No Way Home που έσωσε την παρτίδα του περσινού μπόξ όφις, χαρίζοντας μια multiverse συγκινησιακή εμπειρία και είναι ακριβώς εκεί που πολλοί αναρωτώνται σάμπως τελικά ήρθε η ώρα να το ξανοίξουμε το παιγνίδι μπας και σώσουμε τον Θεσμό και τα tv ratings; 

Ακολουθούν οι συνολικές προβλέψεις μου σε ΟΛΕΣ τις κατηγορίες, κατά παράδοση. Θα επανέλθω αμέσως μετά την ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων την Τρίτη 8 Φλεβάρη, μόνο στο Moviesltd.gr. Είμαστε ακόμη ζωντανοί και ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες, οσκαρικές και μη!

ΤΕΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΟΣΚΑΡΙΚΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΩΝ

BEST PICTURE 
1 The Power Of The Dog
2 Belfast
3 Licorice Pizza
4 Dune
5 West Side Story
6 Coda
7 King Richard
8 Don't Look Up
9 Tick Tick...Boom!
10 The Tragedy Of Macbeth

BEST DIRECTOR 
1 Jane Campion / The Power Of The Dog
2 Denis Villeneuve / Dune
3 Steven Spielberg / West Side Story
4 Paul Thomas Anderson / Licorice Pizza
5 Ryusuke Hamaguchi / Drive My Car

BEST ACTRESS 
1 Olivia Colman / The Lost Daughter
2 Lady Gaga / House Of Gucci
3 Jessica Chastain / The Eyes Of Tammy Faye
4 Kristen Stewart / Spencer
5 Nicole Kidman / Being The Ricardos

BEST ACTOR 
1 Benedict Cumberbatch / The Power Of The Dog
2 Denzel Washington / The Tragedy Of Macbeth
3 Andrew Garfield / Tick Tick...Boom!
4 Will Smith / King Richard
5 Peter Dinklage / Cyrano

BEST SUPPORTING ACTRESS 
1 Ariana DeBose / West Side Story
2 Kirsten Dunst / The Power Of The Dog
3 Ruth Negga / Passing
4 Caitriona Balfe / Belfast
5 Aunjaune Ellis / King Richard

BEST SUPPORTING ACTOR 
1 Kodi Smit-McPhee / The Power Of The Dog
2 Troy Kotsur / Coda
3 Jared Leto / House Of Gucci
4 Bradey Cooper / Licorice Pizza
5 Ciaran Hinds / Belfast

BEST ADAPTED SCREENPLAY 
1 The Power Of The Dog
2 The Lost Daughter
3 Coda
4 West Side Sory 
5 Drive My Car

BEST ORIGINAL SCREENPLAY 
1 Licorice Pizza
2 Belfast
3 King Richard 
4 Being The Ricardos
5 Parallel Mothers

BEST CINEMATOGRAPHY 
1 Dune
2 The Power Of The Dog
3 The Tragedy Of Macbeth
4 Belfast
5 Nightmare Alley

BEST COSTUME DESIGN 
1 Cruella
2 Dune
3 House Of Gucci
4 Spencer
5 West Side Story

BEST FILM EDITING 
1 Dune
2 Belfast
3 The Power Of The Dog
4 Licorice Pizza 
5 West Side Story

BEST MAKE UP AND HAIRSTYLING 
1 The Eyes Of Tammy Faye
2 Dune
3 Cruella 
4 House Of Gucci
5 West Side Story

BEST PRODUCTION DESIGN 
1 Dune
2 The French Dispatch
3 The Tragedy Of Macbeth
4 West Side Story
5 Nightmare Alley

BEST SCORE 
1 Dune
2 The Power Of The Dog
3 Parallel Mothers
4 Don't Look Up
5 The French Dispatch

BEST SONG 
1 No Time To Die / No Time To Die
2 Dos Oruguitas / Encanto
3 Down To Joy / Belfast
4 Be Alive / King Richard
5 Just Look Up / Don't Look Up 

BEST SOUND 
1 Dune
2 West Side Story 
3 No Time To Die
4 Tick Tick...Boom!
5 The Power Of The Dog

BEST VISUAL EFFECTS 
1 Dune
2 The Matrix Ressurections
3 Shang Chi And The Legend Of The Ten Rings
4 Spider-Man: No Way Hope
5 Eternals

BEST ANIMATED FEATURE 
1 Encanto
2 Flee
3 Raya And The Last Dragon
4 The Mitchells vs The Machines
5 Luca

BEST DOCUMENTARY FEATURE 
1 Flee
2 Summer Of Soul
3 The Rescue
4 Procession
5 The Velvet Underground 

BEST INTERNATIONAL FILM 
1 Drive My Car
2 Flee
3 The Worst Person In The World 
4 Compartment No 6 
5 A Hero

BEST ANIMATED SHORT 
1 Step Into The River
2 Us Again 
3 The Windshield Wiper
4 Only A Child
5 The Musician

BEST DOCUMENTARY SHORT 
1 The Queen Of Basketball
2 When We Were Bullies
3 Audible
4 Three Songs For Benazir
5 Coded: The Hidden Love Of J.C.Leyendecker

BEST LIVE ACTION SHORT 
1 When The Sun Sets
2 Tala'vision 
3 Censor Of Dreams
4 The Criminals
5 Frimas
gaRis
Περισσότερα... »