Movies Ltd

Εχθροί ενωμένοι, ποτέ νικημένοι! Βασισμένη στο σαρωτικά επιτυχημένο ηλεκτρονικό παιχνίδι από τη Φινλανδία, που έχει κατέβει πάνω από 4 δισεκατομμύρια φορές μέχρι τώρα, η πρώτη ταινία Angry Birds ήταν μία παγκόσμια εισπρακτική επιτυχία. Χάρη στους αξέχαστους και πάντα συναρπαστικούς χαρακτήρες της, το ευρηματικό της χιούμορ, τη ζωηρή και πολύχρωμη εικόνα της και τις γερές δόσεις χιούμορ, η ταινία προσέλκυσε το κοινό όλων των ηλικιών. Αυτή τη φορά, οι άσπονδοι φίλοι θα συμμαχήσουν ενάντια σε καινούρια απειλή, προσφέροντας ένα καταιγιστικό, σπαρταριστό, ξεκαρδιστικό θέαμα για όλη την οικογένεια. Τα θυμωμένα πουλιά που δεν πετάνε και τα κακόβουλα πράσινα γουρούνια αντιμετωπίζουν μία κοινή απειλή που βάζει σε κίνδυνο τα νησιά τους. Ο Ρεντ, ο Τσακ, ο Μπομπ και ο Σούπερ Αετός επιστρατεύουν την αδελφή του Τσακ, Σίλβερ, και ενώνουν τις δυνάμεις τους με το γουρούνι Λέοναρντ, τη βοηθό του Κόρτνεϊ και τον Γκάρι για να κάνουν ανακωχή και να σχηματίσουν μία απίθανη ομάδα που θα σώσει τα νησιά τους.

Ακούγονται οι φωνές των Jason Sudeikis, Josh Gad, Danny McBride, Peter Dinklage, Bill Hader.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 5 Σεπτεμβρίου 2019 από την Feelgood Ent.!

Πέρα από κάθε αμφιβολία! Το δικαστικό δράμα Η Εμμονή (Une Intime Conviction) που σκηνοθετεί ο Antoine Raimbault, βασίζεται στα πραγματικά περιστατικά της Υπόθεσης Βιγκέρ, ενός καθηγητή Νομικής που βρέθηκε στο εδώλιο του κατηγορουμένου ως ο πιθανός φονιάς της συζύγου του, που συγκλόνισαν την Γαλλική κοινή γνώμη. Ο Ζακ κατηγορείται για τον φόνο της γυναίκας του. Η ένορκος στην πρώτη δίκη, η Νόρα, πεπεισμένη για την αθωότητά του και φοβούμενη δικαστικό λάθος, πείθει έναν επιφανή δικηγόρο να τον αναλάβει για το εφετείο. Μαζί, δίνουν μια λυσσαλέα μάχη κατά της αδικίας και, ενώ η θηλιά σφίγγει γύρω από εκείνον που όλοι κατηγορούν, η αναζήτηση της αλήθειας γίνεται εμμονή για τη Νόρα.

Τους βασικούς πρωταγωνιστικούς ρόλους μοιράζονται οι Marina Foïs, Olivier Gourmet, Laurent Lucas.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 5 Σεπτεμβρίου 2019 από την Weird Wave!

Τελειώνει! Το κακό κάνει και πάλι την εμφάνισή του στο Ντέρι, καθώς ο σκηνοθέτης Andy Muschietti αποφασίζει να επανενώσει τα μέλη του Losers Club (Λέσχη των Αποτυχημένων) - ενήλικες πλέον - στην ταινία Το Αυτό Κεφάλαιο 2 (It Chapter 2). Πρόκειται για το σίκουελ της ταινίας IT που έσπασε τα ταμεία παγκοσμίως, σημειώνοντας εισπράξεις που ξεπέρασαν τα 700 εκατομμύρια δολάρια. Το ΙΤ κατάφερε να επαναπροσδιορίσει και να υπερβεί τις κλασικές ταινίες θρίλερ, και έγινε το απόλυτο πολιτιστικό zeitgeist, καθώς και η ταινία τρόμου με τις καλύτερες επιδόσεις στα χρονικά. Κάθε 27 χρόνια το κακό επισκέπτεται την πόλη του Ντέρι, που ανήκει στην πολιτεία Μέιν. Οπότε, στην ταινία ΤΟ ΑΥΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2, τρεις δεκαετίες μετά, οι δρόμοι των κεντρικών χαρακτήρων διασταυρώνονται και πάλι.

Ο James McAvoy (“Split,” “Glass”) πρωταγωνιστεί στο ρόλο του Μπιλ, η υποψήφια για Όσκαρ Jessica Chastain (“Zero Dark Thirty,” “Mama”) είναι η Μπέβερλι, ο Bill Hader (HBO “Barry,” “The Skeleton Twins”) είναι ο Ρίτσι, ο Isaiah Mustafa (TV“Shadowhunters: The Mortal Instruments”) είναι ο Μάικ, ο Jay Ryan (TV “Mary Kills People”) είναι ο Μπεν, ο James Ransone (HBO“TheWire”) είναι ο Έντι και ο Bill Skarsgård επιστρέφει στο ρόλο του Πένιγουαϊζ. Ο Andy Bean (“Allegiant,” Starz’ “Power”) παίζει τον Στάνλεϊ, ενώ στο Κλαμπ των Αποτυχημένων ανήκουν και παλιοί Jaeden Martell (Μπιλ), Wyatt Oleff (Στάνλεϊ), Sophia Lillis (Μπέβερλι), Finn Wolfhard (Ρίτσι), Jeremy Ray Taylor (Μπεν), Chosen Jacobs (Μάικ) και Jack Dylan Grazer (Έντι).

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 5 Σεπτεμβρίου 2019 από την Tanweer!

Επιστροφή στο διαγωνιστικό τμήμα της Μόστρας, για τον βετεράνο Σκανδιναβό σκηνοθέτη Roy Andersson, πέντε χρόνια μετά τον θρίαμβο του Χρυσού Λέοντα, για το A Pigeon Sat on a Branch Reflecting on Existence. Η ταινία About Endlessness, όπως το συνηθίζει ο Σουηδός, είναι καμωμένη από μικρές ανεξάρτητες ιστορίες, που προβάλλουν μικρά καθημερινά στιγμιότυπα, μα παρουσιάζονται ως ιστορικά συμβάντα, από μια γυναίκα αφηγητή (που αποκαλείται Σεχραζάντ), στην έναρξη τους. Το ανακάτεμα αυτών των επιμέρους σκετς προτάσσει τους ανθρώπινους φόβους, τις αμφιβολίες, την διασκέδαση, την αγάπη, ακόμη και την αγριότητα. Ένας άντρας που δένει τα κορδόνια της κόρης του μέσα στην βροχή, ένας ιερέας που αμφιβάλλει για την πίστη του, ένας άγνωστος που δένεται σε έναν στύλο και εγκαταλείπεται στην τύχη του, δυο κοπέλες που χορεύουν έξω από μια καφετερία, ένα αντρόγυνο που απολαμβάνει την σαμπάνια του στο μπαρ, ένας οδοντίατρος που έρχεται σε ρήξη με τον ασθενή του, κάποιοι έφηβοι που μιλούν για θέματα της επιστήμης.

Βασισμένη στην πολυδιαβασμένη νουβέλα του Jerzy Kosiński, η ταινία The Painted Bird, είναι μια ασπρόμαυρη απεικόνιση της άγριας και πρωτόγονης Ανατολικής Ευρώπης, αμέσως μετά το πέρας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η ταινία που στο διαγωνιστικό τμήμα της φετινής Βενετίας εκπροσωπεί την Δημοκρατία της Τσεχίας, πατρίδας του σκηνοθέτη Václav Marhoul, παρακολουθεί την Οδύσσεια ενός ανήλικου Αγοριού που έχει δοθεί προς υιοθέτηση σε μια ηλικιωμένη γυναίκα, στην επαρχία της χώρας. Ατυχώς για τον μικρό, η μητριά του σύντομα θα πεθάνει κι έτσι αυτός θα βρεθεί ολομόναχος να περιπλανιέται από χωριό σε χωριό και από αγρόκτημα σε αγρόκτημα, αναζητώντας την επιβίωση. Σε αυτή του την απόπειρα ο πιτσιρίκος θα γίνει αυτόπτης μάρτυρας ανείπωτων τραγωδιών ακραίας βίας, που θα προκαλέσουν οι ανηλεείς στρατιώτες, Γερμανοί και Ρώσοι. "Ερωτήσεις τίθενται διαρκώς μέσα από την ταινία μου. Ερωτήσεις για το τι είναι Θεός, τι είναι διάβολος, ποιο είναι το Καλό μέσα μας, τι σημαίνει όταν το φως διακρίνεται μόνο μέσα στο σκοτάδι" αναφέρει ο δημιουργός, μιλώντας στους δημοσιογράφους στην πρες κόνφερανς. "Επέλεξα για διάλεκτο των χωρικών, μια πειραγμένη Σλάβικη εσπεράντο, διότι δεν ήθελα να μιλούν αυτούσια Ρωσικά, Πολωνικά ή Τσέχικα, μην τυχόν και ταυτοποιηθούν ως καταγωγή, διότι αυτοί (οι χωρικοί) είναι πραγματικά πολύ κακοί άνθρωποι. Δεν θα ήθελα με τίποτα κάποιο έθνος να συσχετιστεί με εκείνους."

Δεύτερη ταινία για τους διοργανωτές Ιταλούς στο Κονκόρσο της Βενετίας, ένα πολύ ιδιαίτερο δείγμα σινεμά από τον Καζερτάνο σκηνοθέτη Pietro Marcello και την ταινία του Martin Eden, μια ελεύθερη διασκευή στο σύγγραμμα του Τζακ Λόντον, που εκδόθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα. Πρόκειται για την ιστορία του Μάρτιν, ενός πάμφτωχου μα ισχυρού και αποφασιστικού ως χαρακτήρα, ναυτικού που ζει στην Νάπολη του 1920, πριν επέλθει στον τόπο ο ακραιφνής μεταπολεμικός καταναλωτισμός. Ο Μάρτιν θα αγαπήσει με την πρώτη ματιά μια πλούσια κοπέλα της περιοχής, την Έλενα, ένα γεγονός που αυτόματα θα σημάνει για εκείνον λόγο για πολιτιστική και κοινωνική χειραφέτηση. Και θα ασχοληθεί με την ποίηση, θα παθιαστεί μαζί της, διαβάζοντας αμέτρητα βιβλία και δείχνοντας τάση να συγγράψει κι εκείνος έργα λυρικά. Κάτι που θα αποτρέψει την προδιαγεγραμμένη του μοίρα, που τον ήθελε να ξοδεύεται στα μηχανοστάσια και τα αμπάρια των πλοίων. Ματαιοδοξία ή πράξη ανεξαρτησίας για τον φιλόδοξο νέο, που σύντομα θα αντιληφθεί πως ένας αριστοκράτης προορίζεται για γαμπρός της αγαπημένης του?

Μια ακόμη απωανατολίτικη ταινία που παίρνει θέση μεταξύ των 21 διαγωνιζομένων για τον Χρυσό Λέοντα, είναι το καινούργιο animation του Κινέζου δημιουργού Yonfan, No.7 Cherry Lane. Το κινούμενο σκίτσο, που για να ολοκληρωθεί χρειάστηκαν περισσότερα από επτά έτη, παρακολουθεί την πορεία του Ζιμίνγκ, ενός σπουδαστή Αγγλικής φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Χονγκ Κονγκ, καθώς εκείνος θα αναλάβει να εκπαιδεύσει την νεαρή, αλλά και πανέμορφη, μαθήτρια Μέιλινγκ. Ο καθηγητής σύντομα θα νιώσει ιδιαίτερα αισθήματα για την μοναχική μητέρα της μικρής, την Κυρία Λιου, αφιερώνοντας της μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου του, συνοδεύοντας την στον κινηματογράφο. Μεγάλη οθόνη που σύντομα μέσα από τις ταινίες του, θα αποτελέσει τον καθρέφτη του δεσμού τους. "Ένα γράμμα αγάπης προς το Χονγκ είναι η ταινία μου" αναφέρει ο σκηνοθέτης στην συνέντευξη τύπου, μιλώντας για το φιλμ που χρονικά τοποθετείται στα 1967, χρονιά των μεγάλων κοινωνικών εκρήξεων στην νησιωτική αυτή γωνιά της Κίνας.

Με ένα ταχύτατο καλειδοσκόπιο ταξιδιάρικων εικόνων, που μεταφέρονται μονομιάς από την Κίνα στο Μεξικό και από την Αφρική στα παραδεισένια νησιά της Καραϊβικής, πορεία που ακολούθησε η διαδικασία δημοσιοποίησης των μυστικών εγγράφων από τους ρεπόρτερ, της μητέρας των οφ σορ, Μοσάκ Φονσέκα, μοιάζει το καινούργιο πόνημα του δαιμόνιου Steven Soderbergh, The Laundromat. Η διαβοήτη υπόθεση των Panama Papers του 2016, που αποκάλυψε τον νομιμοφανή και σκανδαλώδη τρόπο απόκρυψης εσόδων δισεκατομμυρίων δολαρίων πλουσίων από την Εφορία, ορίζει την θεματική βάση της νέας αφήγησης του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη. Και αποτελεί την μία από τις δύο παραγωγές του Netflix, που διαγωνίζονται για το φετινό Χρυσό Λιοντάρι, ελπίζοντας να επαναλάβουν τον περσινό θρίαμβο του ομόσταυλου Roma. "Αυτό που επιθυμήσαμε να δημιουργήσουμε μαζί με τον σεναριογράφο Scott Z. Burns, ήταν να παρουσιάσουμε το απόλυτα μπερδεμένο θέμα, με έναν τρόπο που θα μείνει αξιομνημόνευτος. Και πατρόν σε αυτή μας την απόπειρα στάθηκε το Dr Strangelove του Kubrick" αναφέρει στην ομιλία του στην press conference ο δημιουργός των Erin Brockovich, Traffic και Magic Mike. "Αποφασίσαμε πως μια μαύρη κομεντί είχε τις περισσότερες πιθανότητες να μείνει για καιρό στην θύμηση των θεατών και αυτό μας έδωσε την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων αυτής της οικονομικής δραστηριότητας, ως την βάση του ανεκδότου. Εκτιμώ πως ένα καλλιτεχνικό πόνημα, μπορεί να ορίσει την απαρχή τόσο για την ενημέρωση του κοινού για όσα συνέβησαν, αλλά και για το ξεκίνημα μιας κουβέντας για το πως μπορεί όλο αυτό το περιστατικό να επηρεάσει την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων."

Βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία, που έλαβε χώρα στις αρχές της δεκαετίας του 90, είναι το θέμα του πολιτικού θρίλερ Wasp Network, με το οποίο ο Γάλλος σκηνοθέτης Olivier Assayas επιστρέφει στο διαγωνιστικό τμήμα του 76ου κινηματογραφικού φεστιβάλ της Βενετίας. Η δράση μας μεταφέρει στην Αβάνα, εκεί από όπου ο Κουβανός πιλότος Ρενέ Γκονζάλεζ καταφέρνει να το σκάσει και να αναζητήσει πολιτικό άσυλο στις ΗΠΑ, εγκαταλείποντας πίσω στην, κάτω από την διοίκηση του Φιντέλ Κάστρο χώρα του, την σύζυγό του, Όλγα και την μικρή τους κόρη. Επιχειρώντας ένα καινούργιο ξεκίνημα στην Φλόριντα θα έρθει σε επαφή με την Κουβανοαμερικάνικη μυστική οργάνωση Δίκτυο της Σφήκας, που τα μέλη της, καθοδηγούμενα από τον πράκτορα Μανουέλ Βιραμόντεζ, έχουν θέσει σαν στόχο να εντοπίσουν τους εξόριστους που θα επιθυμούσαν την ανατροπή του Κομαντάντε. Αυτή είναι η δραματοποιημένη ιστορία των Cuban Five που στα 1998 συνελήφθησαν με την κατηγορία της κατασκοπείας και παρέμειναν στις φυλακές μέχρι το 2015, όταν και απελευθερώθηκαν ως μέρος ανταλλαγής κρατουμένων μεταξύ των δύο κρατών. "Μου άρεσε η ιδέα να οδηγήσω το κοινό προς μια προφανή κατεύθυνση της υπόθεση και κατοπινά με μια ανατροπή να το στρέψω προς μια διαφορετικά πορεία, ώστε να αντιληφθεί και την άλλη όψη του παιχνιδιού" αναφέρει στην συνέντευξη τύπου ο σκηνοθέτης, γνωστός από τις δημιουργίες του The Clouds Of Sils Maria και Shop Lifters.

Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα!

του zerVo (@moviesltd)

Αρχές της δεκαετίας του 90 ήταν, όταν ένα θριλεράκι όχι σπουδαία ακριβό, είχε κάνει μια αξιοπρόσεχτη εμπορική επιτυχία, σε μια περίοδο που το ψυχολογικό μέρος του συγκεκριμένου είδους είχε μεγάλη πέραση είναι η αλήθεια. Σε σκηνοθεσία του Curtis Hanson, που κατοπινά έκανε το LA Confidential, άντε και το 8 Mile και τέρμα, το The Hand That Rocks The Cradle, μοίρασε, αναλόγως του μεγέθους του, τις απαιτούμενες ανατριχίλες στην αίθουσα, έχοντας στο επίκεντρο της μια μητέρα (όνειρο των Ρίσκι Μπίζνες νιάτων μας, η Rebecca) ψυχικά αναστατωμένη, από την στιγμή που απόλεσε τον κόσμο της ολοκληρωτικά. Μπιμουβάκι, αξιοπρεπές, που ούτε διθυράμβους απέσπασε, ούτε πομπώδεις σειρές περί Χιτσκοκικού μεγαλείου έγραψε, ούτε (τάχαμου δίκαια) βραβεία σε ανοιξιάτικες κινηματογραφικές φιέστες  σήκωσε. Όπως το σκάλες υποδεέστερο του, τωρινό, Βελγοφραντσέζικο Duelles...

Γυναίκες ταιριαστές σε όλα τους είναι η Αλίς και η Σελίν, φίλες από χρόνια και γειτόνισσες που τα σπίτια του δεν χωρίζει παρά μόνον ένας φράχτης, μα το κυριότερο μητέρες δύο συνομήλικων αγοριών, που περνούν όλη τους ημέρα αντάμα, παίζοντας ανέμελα στην αυλή των εύπορων προαστίων των Βρυξελλών. Ζωή χαρισάμενη και λαμπερή, που μονομιάς θα μετατραπεί σε σκοτάδι και συννεφιά, από την στιγμή που ο Μαξίμ, το βλαστάρι της Σελίν, θα πέσει άτσαλα από το παράθυρο του δωματίου του, χάνοντας με τρόπο τραγικό την ζωή του.

Κατακερματισμένες από το μοιραίο συμβάν, οι δύο κολλητές θα δουν την σχέση τους σταδιακά να διαλύεται, καθώς η Σελίν θα επιρρίψει άμεσα ευθύνες στην Αλίς, για τον χαμό του παιδιού της, πιστεύοντας βαθιά μέσα της πως δεν έκανε, ενόσω μπορούσε, τίποτα για να αποτρέψει την βουτιά θανάτου. Την ίδια στιγμή που η Αλίς, κατατρομαγμένη από την εναλλαγή της συμπεριφοράς της φιλενάδας της, θα βυθιστεί σε έναν βάλτο παρανοϊκού άγχους, πεπεισμένη πως εκείνη, σε μια κίνηση παράλογα εκδικητική, θα ξεσπάσει πάνω στο δικό της αγοράκι.

Σπουδαίο γυναικείο κολλητιλίκι, φαντάζεται κανείς εκ πρώτης ανάγνωσης και με στέρεα θεμέλια! Θα μου πεις από την άλλη μεριά η οποιαδήποτε αντίδραση μιας μάνας που έρχεται στην πιο δυσβάσταχτη θέση που μπορεί να περιέλθει άνθρωπος, είναι δικαιολογημένη. Οκ, σύμφωνοι, αν υπάρχει δε και (καλά κρυμμένη πρότερα) ψυχασθενική προδιάθεση, ίσαμε που μπορούμε να φτάσουμε μέχρι την εξωφρενική εξέλιξη που μας περιγράφει αυτό εδώ το παρατραβηγμένο τσίλλερ. Και μην προτρέχουμε, πινγκ πονγκ είναι το πράγμα, αφού και η μόλις μια μάντρα παραπέρα Κυρά, δεν πηγαίνει και πολύ πίσω, μιας και είναι προφανές, ακόμη και πριν το δυστύχημα, πως πολύ θα ήθελε να κλειδώσει το καμάρι σε της μια γυάλα για να μην καν της γρατσουνιστεί. Είναι η στιγμή που στο μυαλό έρχεται εκεί το ευφυολόγημα για το πως μεγαλώσαμε κάποτε στις αλάνες - εμείς οι παλιοί δλδ - και πως ανατρέφονται σήμερα τα παιδιά, αποστειρωμένα από λακτόζες και τα συναφή, διότι εμφανίζουν "δυσανεξίες".

Τέτοιου είδους μπουρτζόβλαχες στην σκέψη λοιπόν είναι οι παιδιόθεν φιλεναδίτσες, που πλέον η μια κοιτάζει πως να βγάλει τα μάτια της αλληνής, αλλά με τακτ, μην μας πάρουν και χαμπάρι. Ο δημιουργός του φιλμ, δε, που έλαβε ουκ ολίγους επαίνους από τα φεστιβάλς που περιέφερε το πόνημα του ("δίκαια"...) έχει κατά νου του τέτοια ματαιοδοξία, που θα επιθυμούσε, όπως έχει πει, να δει το αμερικάνικο ριμέικ του κάποια βολά, με την Jessica Chastain και την Anne Hathaway στην διανομή. Δεν αποκλείεται να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά όχι με εκείνον στο τιμόνι, αφού ως συντάκτης αγωνιώδους έργου, δεδομένα τα έκανε μαντάρα. Προκαλώντας στον θεατή ένα απίστευτης έντασης άγχος μέσα από τα πλάνα του, καταναγκάζοντας τον κι εκείνον να ακολουθήσει την συλλογιστική των δυο τρελών του εκράν. Και να σου τα γκρο πλαν στο δηλητηριασμένο τσάι που από στιγμή σε στιγμή όποιος το πιει θα πέσει σέκος, άντε ξανά μανά το ανέβασμα στο ημιυπαίθριο παραθύρι του θανάτου από το άλλο αγοράκι, να και η απαιτούμενη απαγωγή που θα δέσει το γλυκό, πριν πάρουν μπροστά τα φονικά, που τα έχεις προβλέψει επακριβώς το πως θα γίνουν, τουλάχιστον ένα τέταρτο της ώρας πριν. Μεγάλη αγωνία. Καταπιεστική!

Το Μητρικό Ένστικτο με χαρισματική ατσαλοσύνη, επιχειρεί να κραυγάσει περί της εύθραυστης βιτρίνας της λαμπερής, τύπου αμέρικαν ντριμ κοινωνίας, μα είναι τόσο εκνευριστικά άγαρμπη η μέθοδος του, που οδηγεί την πλατεία του στο να μην την νοιάζει καν τι θα προκύψει το επόμενο δευτερόλεπτο. Φωτογραφημένο σε αποχρώσεις παστέλ, με έκδηλη την αισθητική των 60s σε φορέματα και φόντα, ο Masset-Depasse εξαντλεί την έμπνευση του απλά στο να φκιάσει το περιτύλιγμα της σοσιολογικής νευρασθένειας, χωρίς ποτέ να κατορθώνει να μπει στο ζουμί του προβληματισμού. Δεν βοηθιέται ποτέ και από το επιπέδου Οικογενειακών Ιστοριών υποκριτικό παραμύθι των μηδενικά πειστικών Βελγίδων Baetens (βασικά) και Coesens, οπότε δεν προκαλεί καμία αίσθηση το γεγονός πως εντέλει και οβερόλ, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Αυγούστου 2019 από την Danaos Films!

Η πιο αναμενόμενη ίσως πρεμιέρα του Διαγωνιστικού κομματιού της φετινής Μόστρας, πραγματοποιήθηκε το Σάββατο, καθώς στην λαμπερή Σάλα Γκράντε προβλήθηκε μια από τις πλέον διαφημισμένες ταινίες της σεζόν, ο Joker του Todd Phillips. Του σκηνοθέτη / σεναριογράφου που ξεκίνησε την καριέρα του με σεξοκωμωδιούλες νεανικές επιπέδου Road Trip και αστείες φάρσες επιπέδου Borat, για να την εδραιώσει μέσω της απίστευτης εμπορικής πορείας τριλογίας των Hangover, που τον κατέστησαν διάσημο στην παγκόσμια σινεφίλ κοινότητα. Η νέα του δημιουργία χρονικά μας μεταφέρει στις αρχές της δεκαετίας του 80, εποχή που ο Μπρους Γουέιν είναι ακόμη παιδί και δεν έχει εξελιχθεί στον διάσημο υπέρ ήρωα Μπάτμαν και η Γκόθαμ Σίτι δεν είναι παρά μια σκοτεινή, βρώμικη μεγαλούπολη, που βουλιάζει κάτω από τόνους απορριμάτων. Σε αυτό το αλλόκοτο περιβάλλον ο Άρθουρ Φλεκ εργάζεται σαν κλόουν, κυρίως διασκεδάζοντας άρρωστα παιδάκια στο νοσοκομείο, επιθυμώντας βέβαια κάποια στιγμή να εξελιχθεί σε διάσημο σταντ απ κωμικό, χωρίς όμως την παραμικρή επιτυχία σε κάθε του απόπειρα. Η μητέρα του τον αποκαλούσε Χάπι, παρατσούκλι που του έχει απομείνει από μικρό παιδί, αν και τίποτα πάνω του δεν δικαιολογεί κανενός είδους ευτυχία. Το ανεξέλεγκτο και παράξενο γέλιο του άλλωστε, είναι αυτό που πολλές φορές έχει προκαλέσει μπούλινγκ εναντίον του. Ευρισκόμενος σε ψυχική απόγνωση θα ξεκινήσει να μεταμορφώνεται σε Τζόκερ, ωθώντας τον περίγυρο του, σε παραβατικές και εγκληματικές πράξεις στον υπόκοσμο της πόλης.

Μετά από τον Jack Nickolson, τον αείμνηστο Heath Ledger και πιο πρόσφατα τον Jared Leto, o Joaquin Phoenix αναλαμβάνει να ενσαρκώσει τον μυστηριώδη αντί ήρωα στο εκράν. "Υπήρχε μια ξέχωρη γοητεία στον τρόπο που επιχειρήσαμε να προσεγγίσουμε τον Τζόκερ, με έναν τρόπο διαφορετικό, δικό μας, γι αυτό και δεν προσπάθησα σε καμιά στιγμή να μοιάσω σε προηγούμενες μορφές του. Νομίζω πως ο Άρθουρ είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Είναι ένας φανταστικός χαρακτήρας, που δεν πιστεύω πως κάποιος ψυχίατρος μπορεί να κατανοήσει το ακριβές μέρος του λόγου του."