Movies Ltd

Desperately seekin' Martha!

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Έχοντας τον Μπάστερ Κίτον ως οδηγό!

Αυτή είναι η πρώτη ταινία που γυρίζουν ως δίδυμο οι Dominique Abel και Fiona Gordon. Έχουν γυρίσει άλλες τρεις, αλλά ως… τρίδυμο: στις προηγούμενες συμμετείχε τόσο στο σενάριο όσο και στη σκηνοθεσία ο Bruno Romy. Και στις τέσσερις ταινίες, οι δύο πρώτοι πρωταγωνιστούν και ο Romy έχει δεύτερο ρόλο. Οι προηγούμενες ταινίες της δημιουργικής αυτής ομάδας είναι οι: «L'iceberg» (2005), «Rumba» (2008) και «La fée» (2011). Η μοναδική έως τώρα ταινία τους που είχαμε δει εμπορικά στην Ελλάδα ήταν η «Rumba». Η τελευταία ταινία τους έρχεται στη χώρα μας δύο χρόνια αφότου ξεκίνησε τη φεστιβαλική της πορεία, τον Σεπτέμβριο του 2016.

Τα γυρίσματα του Ξυπόλητοι στο Παρίσι (Paris pieds nus) κράτησαν 10 βδομάδες κι έλαβαν χώρα στο Παρίσι. Και σε αυτήν την ταινία έμελλε να παίξει τον τελευταίο της ρόλο η σπουδαία Emmanuelle Riva, η οποία πέθανε δύο μόλις μήνες πριν βγει η ταινία εμπορικά στις γαλλικές κινηματογραφικές αίθουσες.

Η υπόθεση: Η ήρεμη ζωή της Φιόνα, που εργάζεται ως βιβλιοθηκάριος σε μια ήσυχη μικρή πόλη στον Καναδά, αναστατώνεται όταν λαμβάνει ένα αγωνιώδες γράμμα από την 88χρονη θεία της, τη Μαρτά, που ζει στο Παρίσι. Η Μαρτά δεν θέλει να πάει σε γηροκομείο και ζητάει τη βοήθεια της Φιόνα για να τα καταφέρει. Παρά το γεγονός ότι η Μαρτά είναι μεγάλη σε ηλικία και δείχνει σημάδια γεροντικής άνοιας. Μικρά... Η Φιόνα παίρνει το πρώτο αεροπλάνο για να την συναντήσει, αλλά μόλις φτάνει στο Παρίσι, ανακαλύπτει ότι η θεία της έχει εξαφανιστεί. Μετά από μία αλυσίδα κυνηγητών και μικρών καταστροφών, συναντά τον Ντομ, έναν παράδοξο και ελκυστικό άστεγο, που δεν την αφήνει σε ησυχία. Θα καταφέρει να βρει τη θεία της; Και πώς θα προχωρήσει η σχέση της με τον Ντομ;

Η άποψή μας: Ένας Βέλγος και μια Αυστραλέζα δομούν το παράξενο αυτό δίδυμο, που γράφει τη μικρή, δική του ιστορία στα σύγχρονα κινηματογραφικά πράγματα. Ένα δίδυμο, που λατρεύει τον βωβό κινηματογράφο γενικότερα και τον Μπάστερ Κίτον ειδικότερα, τη σωματική έκφραση στο χιούμορ και μια ιδιαίτερη, θεατράλε αισθητική. Η λογική με την οποία χτίζουν τις ταινίες τους είναι η ίδια ακριβώς – και εννοείται ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ούτε στις προσεχείς τους κινηματογραφικές προσπάθειες. Αυτή η φόρμα τους βολεύει για να εκφραστούν καλύτερα, αυτήν και χρησιμοποιούν. Με διαφοροποιήσεις σε ότι αφορά το σενάριο αλλά πάντα με τον ίδιο τρόπο καταγραφής και παρουσίασης. Ένα σινεμά γλυκό, νοσταλγικό, καλοσυνάτο, μικρών επιδιώξεων αλλά καίριου αντίκτυπου στους θεατές, που επιτρέπουν στον εαυτό τους να δοκιμάσει κάτι παραπάνω από τα κλασικά, πολύ εμπορικά κατασκευάσματα.

Ειδικά σε αυτήν την ταινία οι δημιουργοί έχουν την τύχη να διαθέτουν στο καστ τους δύο ιερά τέρατα του γαλλικού σινεμά. Η Emmanuelle Riva (του «Χιροσίμα αγάπη μου» και του «Αγάπη») είναι απολαυστική στο ρόλο της θείας Μαρτά, που ρίχνει το γράμμα στα σκουπίδια αντί για το γραμματοκιβώτιο, που για να κρυφτεί από την υπάλληλο του γηροκομείου φιλάει στο στόμα τον κατά δεκάδες χρόνια νεώτερο γείτονά της, που... κάνει τσιγάρο μετά το σεξ (!!!) και που μπερδεύει το Παρίσι με τη Νέα Υόρκη λόγω της ρέπλικας από το Άγαλμα της Ελευθερίας, που υπάρχει στημένη σε ένα νησάκι στον Σηκουάνα. Η σκηνή δε όπου χορεύουν μαζί με τον έτερο σπουδαίο, της κωμωδίας αυτός, τον Pierre Richard, κουνώντας μόνον τα πόδια τους ενώ κάθονται στο παγκάκι, παραπέμπει στην σκηνή ανθολογίας από τον «Χρυσοθήρα» του Charlie Chaplin – εκείνος βεβαίως χρησιμοποιεί βρασμένες πατάτες και πιρούνια για τη δική του χορογραφία – ας είναι!

Η ταινία είναι χωρισμένη σε τρία μέρη, το καθένα από τα οποία έχει το όνομα ενός από τους πρωταγωνιστές: Fiona, Dom και Martha. Έτσι, υπάρχουν κάποιες σκηνές τις οποίες τις βλέπουμε ίδιες μεν, από άλλη οπτική γωνία δε, ανάλογα με το ποιος είναι ο πρωταγωνιστής την κάθε φορά. Κι εντάξει, είπαμε σκρούμπολ κωμωδία, ναι, και ρομαντική κωμωδία, ναι, και ελάχιστος λόγος, ναι, αλλά υπάρχουν πολύ αστείες σκηνές, που βασίζονται στο λόγο, όπως εκείνη στον επικήδειο της... άλλης Μαρτά! Το δημιουργικό ζεύγος, που είναι ζευγάρι και στη ζωή, είναι απολύτως συμβατοί (ή αυτό πετυχαίνουν να δείχνουν) επί της μεγάλης οθόνης! Κι εδώ υπάρχει απολαυστική σκηνή χορού (μέσα στη βάρκα – εστιατόριο). Κι εδώ υπάρχει σκηνή φαντασίωσης σεξ εξαιρετική (το πως καταλήγει, έχει κι αυτό την πλάκα του, μα ίσως κάνει πολλούς συντηρητικούς να γκρινιάξουν). Κι εδώ υπάρχει σκηνή στον Πύργο του Άιφελ που παραπέμπει στις ασπρόμαυρες βωβές κωμωδίες, όπου υπάρχει ο τρόμος του κενού: ξέρετε, τύποι να περπατάνε πάνω σε πολύ στενά περιθώρια, σε ουρανοξύστες, και να κινδυνεύουν να πέσουν στο κενό ανά πάσα στιγμή).

Μια χαρά ταινία κάνει το δίδυμο. Απλή μα γεμάτη. Κι ας «ξεχειλώνει» κάποιες στιγμές. Το τελικό αποτέλεσμα το δικαιώνει.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Μαΐου 2018 από την Mikrokosmos!

«To Be Young, Gifted and Black»

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Αίλουρος!

Η Nina Simone γεννήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου του 1933, στην πόλη Τρίον της Βόρειας Καρολίνας. Το πραγματικό της όνομα ήταν Eunice Kathleen Waymon. Ήταν το έκτο παιδί ενός ιεροκήρυκα. Αυτό που από μικρή ήθελε, ήταν να γίνει πιανίστρια για κοντσέρτα. Για να πραγματοποιήσει το όνειρό της, βοήθησαν αρκετοί άνθρωποι από την πόλη της. Τελικά, κατάφερε να γίνει δεκτή στο ονομαστό Juilliard School of Music, στη Νέα Υόρκη, όπου σπούδασε μουσική και πιάνο. Όταν όμως ζήτησε να γίνει δεκτή στο πολύ πρεστιζάτο Curtis Institute of Music στη Φιλαδέλφεια, η αίτησή της απορρίφθηκε. Η Eunice θεώρησε ότι αυτό έγινε εξαιτίας του χρώματος του δέρματός της. Μεγαλώνοντας, άρχισε να χρησιμοποιεί το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο, αυτό με το οποίο έγινε αργότερα παγκοσμίως γνωστή, προκειμένου να «ξεγλιστρήσει» από θρήσκα μέλη της οικογένειάς της, που δεν καλοέβλεπαν την ανάγκη της να βγάζει χρήματα παίζοντας τη μουσική του… διαβόλου, σε ένα νάιτκλαμπ στο Ατλάντικ Σίτι. Όταν σε ένα τέτοιο κλαμπ της είπαν πως θα πρέπει να συνοδεύει με τη φωνή της τα δικά της ακομπανιαμέντα, εγκαινιάστηκε η καριέρα της ως τραγουδίστρια της τζαζ. Αλλά η τζαζ δεν ήταν το μοναδικό μουσικό είδος με το οποίο ασχολήθηκε η Simone. Τα πήγε περίφημα στη σόουλ, στο R&B, στο γκόσπελ, στη φολκ, ακόμα και στην ποπ αλλά και στην κλασική μουσική. Πέθανε στις 21 Απριλίου του 2003, σε ηλικία 70 ετών. Στην καριέρα της ηχογράφησε 40 περίπου δίσκους αυθεντικούς (αφαιρούμε δηλαδή best of και live δίσκους) και μόνο στην τελευταία δεκαετία της ζωής της πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο δίσκους! Ήταν πολύ περισσότερο αγαπητή στην Ευρώπη παρά στην πατρίδα της. Έτσι κι αλλιώς, επέλεξε ένα ιδιότυπο είδος αυτοεξορίας, ζώντας επί πολλά χρόνια στη Γαλλία.

Οι εκδοχές της στα κλασικά «I Put a Spell on You», «Don’t Let Me Be Misunderstood», «Lilac Wine», «Ain’t Got No, I Got Life» και «Wild is the Wind» έχουν μείνει για πάντα χαραγμένα στη μνήμη του κοινού. Δεν ακολούθησε ποτέ τον εύκολο δρόμο τού να κοπιάρει τα πρωτότυπα κομμάτια, αντίθετα, έκανε δραστικές επανερμηνείες τους: χαρακτηριστικά παραδείγματα το «Suzanne», το «My Way» και το «Everyone’s Gone to the Moon». Η μουσική της συνεχίζει να ακούγεται στις τέχνες. Κομμάτια της έχουν διασκευαστεί εκτενώς από άλλους καλλιτέχνες κι έχουν χρησιμοποιηθεί σε ταινίες όπως το «Watchmen», το «Ο δρόμος της επανάστασης» και το «Πριν το ηλιοβασίλεμα», όπου η Julie Delpy χορεύει στο ρυθμό του «Just In Time» και κάνει μία μίμηση της Nina Simone, προς το φινάλε εκείνης της ταινίας.

Η υπόθεση: Βόρεια Καρολίνα, 1946. Η νεαρή Nina Simone (πριν αρχίσει να χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο καλλιτεχνικό ψευδώνυμο) ετοιμάζεται να παίξει σε ένα τοπικό ρεσιτάλ, αλλά δεν δέχεται να ξεκινήσει μέχρι να καθίσουν οι γονείς της στις μπροστινές θέσεις. Πολλά χρόνια αργότερα, η Nina κάθεται στο γραφείο της δισκογραφικής εταιρείας της, όπου και την ενημερώνουν για τελευταία φορά ότι έχει δώσει τα πνευματικά δικαιώματα των τραγουδιών της, αλλά και τα λεφτά που βγαίνουν από αυτά, στην εταιρεία. Κι ενώ ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας προσπαθεί να την πείσει ότι τα έχουν ξαναπεί πολλές φορές, η Nina βγάζει ένα όπλο κι ετοιμάζεται να τον πυροβολήσει.

Μετά από αυτό το συμβάν, τη συλλαμβάνουν και τη βάζουν σε μία ψυχιατρική κλινική, όπου και γίνεται διάγνωση ότι πάσχει από μανιοκατάθλιψη. Στην κλινική την φροντίζει ένας νοσοκόμος, ο Κλιφ Χέντερσον, ο οποίος την αναγνωρίζει επειδή η μητέρα του ήταν μεγάλη θαυμάστριά της. Όταν εκείνη παίρνει εξιτήριο, του ζητάει να την ακολουθήσει ως προσωπικός της βοηθός. Από εκεί και πέρα, τα πράγματα χειροτερεύουν. Η Nina είναι απρόβλεπτη, επιθετική, άναρχη, κοιμάται όλη την ημέρα, πίνει συνεχώς αλκοόλ και δεν δείχνει καμία διάθεση για δημιουργία. Παρ’ όλα αυτά, ο Κλιφ στέκεται δίπλα της, αρχίζοντας μόνος του να ξεδιπλώνει όλη τη δραματική ιστορία της και προσπαθώντας να τη βοηθήσει επίμονα και στοργικά να σταθεί και πάλι στα πόδια της.

Η άποψή μας: Το καλό με την ταινία Νίνα (Nina) είναι η μικρή της διάρκεια. Εντάξει, ένα από τα καλά. Γιατί έχει και καλά και κακά. Με περισσότερα τα κακά. Στατιστικώς μιλώντας! Η ταινία λοιπόν επικεντρώνεται κυρίως στο χρονικό εκείνο διάστημα της ζωής της σπουδαίας καλλιτέχνιδας, από τη στιγμή που γνώρισε τον Χέντερσον, μέχρι το θάνατό της. Βλέπουμε σε φλασιές σπουδαίες άλλες στιγμές της ζωής της, αλλά εστιάζει σε αυτό το συγκεκριμένο διάστημα. Μόνο που μας λέει λίγα – αλλά δομικά – ψεματάκια. Πχ, ο Χέντερσον ήταν γκέι. Δεν διευκρινίζεται ποτέ αυτό στην ταινία. Μόνο μια μικρή υπόνοια αφήνεται. Κυρίως, όμως, η ταινία κουβαλάει επάνω της πολλές παθογένειες, διαφωνίες, αντιθέσεις, αντιπαλότητες, που προηγήθηκαν πριν να πάρει την τελική της μορφή. Πχ, η σκηνοθέτιδα μήνυσε την εταιρία παραγωγής, τα περίφημα Ealing Studios Enterprises Limited, καθώς αθέτησαν τη συμφωνία που είχαν κάνει, που της έδινε απόλυτο έλεγχο από το σενάριο μέχρι το τελικό μοντάζ πάνω στην ταινία. Κι ας είναι αυτή η πρώτη της σκηνοθετική δουλειά!

Οι εργοδότες της όμως αποφάσισαν να μοντάρουν όπως ήθελαν εκείνοι την ταινία, με αποτέλεσμα η Mort να την έχει αποκηρύξει, καθώς το τελικό προϊόν δεν συνάδει με το δικό της όραμα στην παρουσίαση της Nina Simone ως γυναίκας, μουσικού και ακτιβίστριας για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Επίσης, το Nina Simone Foundation, ήταν εντελώς αρνητικό στο να υποδυθεί τη Nina Simone η Zoe Saldana, μια Πορτορικανής καταγωγής ηθοποιός, που δεν είναι τόσο... μαύρη όσο η Simone! Μάλιστα, όταν η Saldana δήλωσε σε ένα της τουίτ πόσο περήφανη αισθάνεται που υποδύθηκε τη Nina, το Ίδρυμα της απάντησε κάτι του στυλ «Τη Νίνα δεν θα την ξαναπιάσεις στο στόμα σου. Τη Νίνα». Η κόρη της Simone είχε δηλώσει πως η μητέρα της πριν πεθάνει είχε δηλώσει πως θα ήθελε να την υποδυθεί η Whoopi Goldberg. Καμία σχέση με τη Saldana δηλαδή! Και τα παραθέτω όλα αυτά εδώ για να καταλάβετε πως υπήρξε κακό κάρμα γύρω από αυτήν την ταινία.

Η οποία μάλιστα προβάλλεται στη χώρα μας και με δύο χρόνια καθυστέρηση από την πρώτη της έξοδο στις αίθουσες!!! Που, κι έτσι δεν μπορείς να τη χαρακτηρίσεις «κινηματογραφική έξοδο», καθώς σε αίθουσες βγήκε μόνον στις ΗΠΑ, την ίδια μέρα (στις 22 Απριλίου του 2016) που βγήκε και σε vod (video on demand)!!! Κατά τα άλλα, είναι μια βιογραφία από αυτές που καταλαβαίνεις πέντε έξι πράγματα για το βιογραφούμενο πρόσωπο, αν δεν ήξερες κάτι γι' αυτό πριν δεις την ταινία! Which is a good thing! Επίσης, δεν είναι αγιογραφία: παρουσιάζονται σε όλες τις γραφικές τους λεπτομέρειες όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που έδειχναν πως παράλληλα με το να είναι σπουδαία καλλιτέχνις, η Simone ήταν άνθρωπος, άρα είχε προτερήματα και ελαττώματα. Ελαττώματα, που δεν τα κρύβει η ταινία.

Ήταν αλκοολική, με μια παράξενη σχέση με το χρήμα, με μάλλον καθόλου μητρικό φίλτρο (ή εν πάση περιπτώσει, έβαζε τη δουλειά της πάνω από την οικογένεια), και με έναν χαρακτήρα εκρηκτικό, λόγω της ασθένειάς της όμως, καθότι διπολική. Κι αυτό, όμως, τελικά, παγίδα είναι! Θέλω να πω, ok, μην δούμε μια αγιογραφία, αλλά να δούμε μια ταινία με όλα τα αρνητικά του βιογραφούμενου προσώπου σε πρώτο πλάνο; Επίσης, η σχέση της με τον νοσοκόμο της, που έγινε εντέλει και μάνατζέρ της, ε, δεν μπορεί να είναι κεντρικός άξονας της δραματουργίας. Ιδίως από τη στιγμή που ο χαρακτήρας του Χέντερσον φαντάζει ιδιαζόντως... αδιάφορος. Κι ερμηνεύεται ανάλογα και από τον Oyelowo! Το παράξενο είναι πως τόσο ο Oyelowo όσο και η Saldana είναι και παραγωγοί της ταινίας, άρα, ήξεραν εξαρχής περί τίνος πρόκειται και παρ' όλα αυτά, το προχώρησαν. Τι να πεις...

Η Saldana, που δεν είναι καμιά ιδιαίτερη ηθοποιός (είναι όμως κουκλάρα) δεν τα πάει άσχημα στην ερμηνεία της. Κάτω από πολύ μέικ-απ για να φαίνεται κατάλληλα μαύρη (!!!) πιάνει τις λεπτές εκείνες αποχρώσεις στον βιογραφούμενο χαρακτήρα και τις περνάει στο κοινό, στους θεατές που παρακολουθούν. Νιώθουμε τον εφιάλτη που αντιμετώπιζε, καταλαβαίνουμε τη συμπεριφορά της, θαυμάζουμε τις σκηνές μεγαλείου της, τρομάζουμε στις εκρήξεις της. Όλα καλά. Εκτός από το θέμα της ηλικίας βεβαίως βεβαίως. Ποτέ δεν πείθει ως 60άρα, αυτή, μια 30άρα. Και δεν βοηθάνε και σκηνές όπως εκείνη που βγαίνει στο μπαλκόνι της βίλας της με την πετσέτα του μπάνιου και φαίνεται ο κώλος της, δηλαδή, ήμαρτον! Ακούμε και ελάχιστα τραγούδια, μόνο περιφερειακά μας γίνεται γνωστή η δράση της ως ακτιβίστριας, κάποιες γνωριμίες της πχ με τον Richard Pryor ή την Lorraine Hansberry περνάνε εντελώς «στο φτερό». Problem. Στη σκηνογραφία και στα κοστούμια γίνεται καλή δουλειά, αλλά προφανώς, αυτά δεν αρκούν.

Για όσους δεν γνωρίζουν τίποτε για τη μεγάλη αυτή τραγουδίστρια ίσως τούτη η ταινία να αποτελέσει έναυσμα για να την ψάξουν λίγο περισσότερο. Κατά τα άλλα, δεν πείθει για δίωρη κινηματογραφική έξοδο...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Μαΐου 2018 από την Odeon!

La Releve! Η πέμπτη περιπέτεια της σειράς του Ταξί, που ξεκίνησε την καταιγιστική της πορεία είκοσι χρόνια πριν, κάτω από τις ευλογίες του δαιμόνιου παραγωγού Luc Besson, είναι γεγονός. Στο Taxi 5, που σκηνοθετεί ο Franck Gastambide, o Σιλβέν Μαρό, ένας επιτυχημένος Παριζιάνος αστυνομικός και άσος στην οδήγηση, μετατίθεται παρά τη θέλησή του στο αστυνομικό τμήμα της Μασσαλίας. Ο πρώην αρχηγός της αστυνομίας, Ζιλμπέρτ, που είναι πια Δήμαρχος της πόλης (αλλά πάντα χαμηλά στις δημοσκοπήσεις), του αναθέτει να σταματήσει τη δράση της «Ιταλικής Συμμορίας» που ληστεύει κοσμηματοπώλες και καταφέρνει να ξεφεύγει χάρη σε μια γρήγορη Ferrari. Για να τα καταφέρει, ο Μαρό δεν έχει άλλη επιλογή από το να συνασπιστεί με τον ανιψιό του χειρότερου οδηγού Uber στη Μασσαλία που, όμως, είναι ο μοναδικός που μπορεί να τον βοηθήσει.

Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Franck Gastambide, Malik Bentalha, Sabrina Ouazani, Sand Van Roy, Bernard Farcy και Salvatore Esposito.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Μαΐου 2018 από την Odeon!

Για πάντα μαζί! Η νέα ταινία του Paolo Virzi (Η Τρελή Χαρά, Το Ανθρώπινο Κεφάλαιο), Ταξίδι Αναψυχής (The Leisure Seeker), αποτελεί μια οδύσσεια μέσα από τις πόλεις φαντάσματα, τα έρημα πάρκα, τα ξεχασμένα τουριστικά αξιοθέατα και τους ετοιμόρροπους δρόμους της Αμερικής, δοσμένη με χιούμορ, τρυφερότητα, αλλά και ειρωνεία. Πάνω απ’ όλα όμως είναι η ιστορία της Έλα και του Τζον: των ανθρώπων που συνάντησαν, των εμποδίων που ξεπέρασαν, των εμπειριών που έζησαν, της αγάπης που μοιράστηκαν και του θάρρους τους να διεκδικήσουν πίσω το δικαίωμά τους να ορίζουν οι ίδιοι τη μοίρα τους. Βασισμένη στο μυθιστόρημα του Michael Zadoorian η τρυφερή ταινία του Paolo Virzi είναι μια πραγματική απόλαυση για το κοινό γεμάτη χιούμορ και πολλές στιγμές συγκίνησης. Το «Ταξίδι Αναψυχής» πραγματοποίησε το ντεμπούτο του ως Επίσημη Συμμετοχή στο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Τορόντο 2017, στο Φεστιβάλ της Βενετίας και στο δικό μας Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η ερμηνεία της Helen Mirren απέσπασε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα Α΄ Γυναικείου Ρόλου. Πρόκειται για την πρώτη συνεργασία των δύο θρύλων πρωταγωνιστών, Mirren και Sutherland, μετά από 27 χρόνια όταν και πρωταγωνίστησαν μαζί στο Bethune: The Making of a Hero. Πρόκειται για την πρώτη ταινία του Virzi γυρισμένη εξ ολοκλήρου στην Αμερική.

Οι βραβευμένοι με Oscar Helen Mirren και Donald Sutherland πρωταγωνιστούν σε ένα ταξίδι ζωής, αξέχαστο και γεμάτο συναίσθημα. Ο Τζον και η Έλα έχουν μοιραστεί περισσότερα από πενήντα χρόνια υπέροχης κοινής ζωής. Στα ογδόντα τους, λαχταρώντας μια τελευταία περιπέτεια μαζί, αποφασίζουν να ξεφύγουν μακριά από τα ενήλικα παιδιά τους και τους γιατρούς, σε ένα απαγορευμένο ταξίδι.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Μαΐου 2018 από την Strada Films!

Never tell me the odds! Στο δεύτερο μάχιμο spin-off για το σύμπαν του Πόλεμου τον Άστρων, μετά το επιτυχημένο «Rogue One», επιβιβαζόμαστε στο Millenium Falcon με τον καλύτερο πιλότο του διαστήματος στα πρώτα του βήματα, πολύ πριν από τα γεγονότα του «Star Wars: Μια Νέα Ελπίδα» (1977) . Σε αυτό το φαντασμαγορικό δρομολόγιο, το Solo: A Star Wars Story μας πάει σε ένα γαλαξία πολύ, πολύ μακριά για να μας φέρει πιο κοντά στο μυαλό και την ψυχή του πρωταγωνιστή, πριν ακόμα συναντήσει τον Luke Skywalker, τον Obi-Wan Kenobi ή τη Leia Organa, αλλά όταν πρωτογνωρίζει το απόλυτο, τριχωτό, έτερο ήμισυ του, τον Chewbacca. Το πρώιμο παρελθόν του Han Solo αποδεικνύεται εξίσου ενδιαφέρον με τη μετέπειτα επική διαδρομή του μέσα από την πένα του θρυλικού Lawrence Kasdan («Η Αυτοκρατορία Αντεπιτίθεται», «Η Μεγάλη Ανατριχίλα») -που συνέγραψε το σενάριο με τον φανατικό του saga γιο του Jonathan Kasdan- και τη σίγουρη σκηνοθεσία του βραβευμένου με Όσκαρ Ron Howard («Ένας Υπέροχος Άνθρωπος»). Μέσα από μια σειρά παράτολμες περιπέτειες σε έναν σκοτεινό και επικίνδυνο εγκληματικό υπόκοσμο, ο Han Solo γίνεται φίλος με τον πελώριο μελλοντικό του συν-πιλότο, τον Chewbacca και συναντά τον περιβόητο τζογαδόρο Lando Calrissian, σε ένα ταξίδι που θα καθορίσει την πορεία ενός από τους πιο αναπάντεχους ήρωες του σύμπαντος που λέγεται Star Wars.

Ο Alden Ehrenreich («Χαίρε, Καίσαρ!») αναλαμβάνει το βαρύ πυροβολικό και ενσαρκώνει τον ρόλο του νεαρού Han Solo, που έκανε διάσημο τον Harrison Ford, πλαισιωμένος από μερικά από τα πιο δυνατά ονόματα του χώρου. Ο τρεις φορές υποψήφιος για Όσκαρ Woody Harrelson («Τρεις Πινακίδες Έξω από το Έμπινγκ, στο Μιζούρι») υποδύεται τον ανορθόδοξο μέντορα του Solo, ο πολυσχιδής Donald Glover («Atlanta») ενσαρκώνει τον άσπονδο φίλο Lando Calrissian, η «Μητέρα των Δράκων» Emilia Clarke («Game of Thrones») παίζει το κορίτσι των ονείρων του πιο αγαπημένου απατεώνα του διαστήματος και ο ξεχωριστός Paul Bettany («Εκδικητές: Η εποχή του Ultron») ερμηνεύει την εγκληματική φυσιογνωμία του Dryden Vos. Συμμετέχει η ανερχόμενη Phoebe Waller-Bridge («Fleabag») και ο Joonas Suotamo ως συγκυβερνήτης Chewbacca.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Μαΐου 2018 από την Feelgood Ent.!

Η εκδίκηση δεν ήταν ποτέ τόσο ωραία! Το θρίλερ Τερματικός Σταθμός (Terminal) είναι μια νέο νουάρ, άψογα στυλιζαρισμένη στα ίχνη του Drive, ταινία που είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Vaughn Stein, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο. Η πολλά υποσχόμενη ταινία μπλέκει δύο φαινομενικά ασύνδετες ιστορίες κατά τη διάρκεια μιας βροχερής νύχτας σε μία δυστοπική πόλη, ενώ η έξυπνη αφήγηση αποκαλύπτει μυστικά από το παρελθόν. Οι ήρωες αυτής της ρημαγμένης, υγρής και κρύας πόλης θα χάσουν τον έλεγχο, αφού έχει έρθει η ώρα να πληρώσουν για όλες τις κακόβουλες πράξεις του παρελθόντος. Δύο πληρωμένοι δολοφόνοι αναλαμβάνουν μία ακόμα καταχθόνια αποστολή στη ζοφερή καρδιά μιας αχανούς πόλης χωρίς όνομα. Στον δρόμο τους θα συναντήσουν έναν δάσκαλο που πάσχει από θανάσιμη ασθένεια, έναν αινιγματικό επιστάτη και μία παράξενη σερβιτόρα με διπλή ζωή. Δυσοίωνες συνέπειες ξετυλίγονται καθώς οι ζωές τους διασταυρώνονται στα χέρια ενός μυστηριώδους εγκληματία που διψάει για εκδίκηση και φόνο. Πριν ακόμα ξημερώσει, όλοι θα έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με την ανελέητη δικαιοσύνη.

Τίποτα δεν μας είχε προετοιμάσει για τη θανατηφόρα εμφάνιση της Margot Robbie με ύφος μοιραίας γυναίκας του 21ου αιώνα, μετά την καταπληκτική ερμηνεία που της χάρισε την υποψηφιότητα για Όσκαρ Πρώτου Γυναικείου Ρόλου στο «Εγώ, η Τόνια». Η λαμπερή πρωταγωνίστρια, που αναλαμβάνει και χρέη παραγωγού, επιστρέφει έχοντας κοντά της τους που ζωντανεύουν στα πρόσωπα των Simon Pegg, Max Irons, Dexter Fletcher και Mike Myers.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Μαΐου 2018 από την Tanweer!

Στις όχθες του Σηκιυάνα! Μία περίτεχνη κωμωδία είναι το Ξυπόλητοι στο Παρίσι (Paris pieds nus) που ισορροπεί ανάμεσα στο σλάπστικ και στο μπουρλέσκ, κινηματογραφημένη με το μοναδικό ύφος των Dominique Abel και Fiona Gordon. Ένας γενναίος , σχεδόν εφηβικός αποχαιρετισμός. Η ήρεμη ζωή της Φιόνα που εργάζεται σαν βιβλιοθηκάριος σε μια ήσυχη μικρή Καναδική πόλη, αναστατώνεται όταν λαμβάνει ένα αγωνιώδες γράμμα από την 93χρονη θεία της που ζει στο Παρίσι. Η Φιόνα παίρνει το πρώτο αεροπλάνο για να την συναντήσει, αλλά μόλις φτάνει στο Παρίσι, ανακαλύπτει ότι η θεία της έχει εξαφανιστεί. Μετά από μία αλυσίδα κυνηγητών και μικρών καταστροφών, συναντά τον Ντομ έναν παράδοξο και ελκυστικό άστεγο που δεν την αφήνει σε ησυχία. Μία μαγευτική ιστορία κάποιων ιδιαίτερων ανθρώπων που αναζητούν την αγάπη, ενώ βρίσκονται χαμένοι και ξυπόλητοι στο Παρίσι, την πόλη του φωτός.

Πρωταγωνιστούν οι ίδιοι οι σκηνοθέτες πλαισιωμένοι από την Emmanuelle Riva στην τελευταία κινηματογραφική της εμφάνιση και σε έναν ρόλο «ανάποδο» στην εικόνα που έχουμε για τη μεγάλη Κυρία του Γαλλικού και Παγκόσμιου κινηματογράφου. Συμπρωταγωνιστεί επίσης ο «επανακάμψας» Pierre Richard σε έναν εξίσου αναπάντεχο ρόλο.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Μαΐου 2018 από την Mikrokosmos!

Τραγουδίστρια, ακτιβίστρια, επιζώσα, θρύλος! Η ταινία Νίνα (Nina) αφηγείται την ιστορία της θρυλικής Αμερικανίδας τραγουδίστριας και ακτιβίστριας για τα πολιτικά δικαιώματα, Νίνα Σιμόν. Η ιστορία ακολουθεί τον αγώνα της για να ισορροπήσει την καριέρα της στη μουσική, την οικογένεια αλλά και τα πιστεύω της, ένας αγώνας που την αφήνει να ζει μόνη της στη Γαλλία, αισθανόμενη εξόριστη από την ίδια την πατρίδα της. Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Κλίφτον Χέντερσον, ο οποίος βοηθάει την ιέρεια της soul μουσικής να ξαναβρεί το νόημα στη ζωή και τη μουσική της. Η ταινία είναι μία μοναδικά δυνατή και συγκινητική ιστορία λύτρωσης και ελπίδας. Βόρεια Καρολίνα, 1946. Η νεαρή Νίνα Σιμόν ετοιμάζεται να παίξει σε ένα τοπικό ρεσιτάλ, αλλά δεν δέχεται να ξεκινήσει μέχρι να καθίσουν οι γονείς της στις μπροστινές θέσεις. Πολλά χρόνια αργότερα, η Νίνα κάθεται στο γραφείο της δισκογραφικής εταιρείας της, όπου και την ενημερώνουν για τελευταία φορά ότι έχει δώσει τα πνευματικά δικαιώματα των τραγουδιών της, αλλά και τα λεφτά που βγαίνουν από αυτά, στην εταιρεία. Κι ενώ ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας προσπαθεί να την πείσει ότι τα έχουν ξαναπεί πολλές φορές, η Νίνα βγάζει ένα όπλο κι ετοιμάζεται να τον πυροβολήσει. Μετά από αυτό το συμβάν, τη συλλαμβάνουν και τη βάζουν σε μία ψυχιατρική κλινική, όπου και γίνεται διάγνωση ότι πάσχει από μανιοκατάθλιψη. Στην κλινική την φροντίζει ένας νοσοκόμος, ο Κλιφ Χέντερσον, ο οποίος την αναγνωρίζει επειδή η μητέρα του ήταν μεγάλη θαυμάστριά της. Όταν εκείνη παίρνει εξιτήριο, του ζητάει να έρθει μαζί της ως προσωπικός της βοηθός. Από εκεί και πέρα, τα πράγματα χειροτερεύουν. Η Νίνα είναι απρόβλεπτη, επιθετική, άναρχη, κοιμάται όλη την ημέρα και δεν δείχνει καμία διάθεση για δημιουργία. Παρ’ όλα αυτά, ο Κλιφ στέκεται δίπλα της, αρχίζοντας μόνος του να ξεδιπλώνει όλη τη δραματική ιστορία της και προσπαθώντας να τη βοηθήσει επίμονα και στοργικά να σταθεί και πάλι στα πόδια της.

Την σκηνοθεσία επιμελείται η Cynthia Mort, ενώ τον βασικό ρόλο της μεγάλης καλλιτέχνιδας κρατά η Zoe Saldana. Δίπλα της εμφανίζονται ο David Oyelowo και ο Kevin Mambo.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Μαΐου 2018 από την Odeon!

Βασίζεται σε πραγματική ιστορία! Να που λοιπόν και μια φορά εκείνη η ιντριγκαδόρικη υποσημείωση που συνοδεύει πολλάκις τους τίτλους έναρξης, γίνεται η ίδια η μαρκίζα του φιλμ. Και υπογραφής όχι όποιου κι όποιου, αλλά του ίδιου του μετρ του θρίλερ, Roman Polanski, που όμως δεν απέσπασε και τις θετικότερες κριτικές στο πρόσφατο φεστιβάλ των Καννών, που παρουσίασε στο εκτός συναγωνισμού πρόγραμμα το νέο πόνημα του. Ο Πολωνός, που με το D'Apres Une Histoire Vraie επιστρέφει στο φιλμικό είδος που μεγαλούργησε, παρέα με τον Olivier Assayas από κοινού σχεδίασαν και το σενάριο, που στηρίζεται στο φουλ σασπένς πολυβραβευμένο μυθιστόρημα της Delphine De Vigan. Κλονισμένη από την τεράστια επιτυχία του τελευταίου της βιβλίου, αλλά και τον τεράστιο θόρυβο που αναπτύχθηκε γύρω από το όνομα της, η εξουθενωμένη συγγραφέας Ντελφίν, θα πέσει σε συγγραφικό κενό, αδυνατώντας να βρει τις λέξεις που θα αποτελέσουν την βάση του νέου της βιβλίου. Σε αυτή την κρίσιμη καμπή η μεσήλικας Γαλλίδα, θα γνωρίσει την Ελ, μια πανέξυπνη και αισθησιακή νεότερη της γυναίκα, που θα την κατανοήσει περισσότερο από κάθε άλλον. Πολύ σύντομα η ξεχωριστή φιλία των δύο κυριών, θα αναζητήσει καινούργιους, περίπλοκους και ιδιαίτερους δρόμους για να εκδηλώσει το δεδομένο πάθος. Με ένα τρέιλερ από εκείνα που δημιουργούν διάθεση παρακολούθησης άμεσα της ταινίας, η διανομή της Mars ξεκινά την προωθητική καμπάνια της, καθώς έχει ήδη προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει, εννοείται πρώτα στην πατρίδα της την Γαλλία, την 1η Νοεμβρίου 2017.

Και με τι θηλυκό δίδυμο στην σύνθεση της? Την μούσα του Polanski εδώ και δεκαετίες, Emmanuelle Seigner και την γοητευτική Βρετανίδα Eva Green, να στήνουν ένα ντουέτο αισθησιακό, βασικό στοιχείο της δομής του ερωτικού θρίλερ. Στο πλευρό τους συναντάμε και τους Vincent Perez, Noemie Lvovsky, Brigitte Rouan και Damien Bonnard.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Μαΐου 2018 από την Spentzos Films!

X-hausted!

του zerVo (@moviesltd)

Τα είχαμε χύμα, μας ήρθαν και τσουβαλάτα που λένε. Δεν μας έφτανε δηλαδή η once a month επέλαση των κανονικών υπερηρώων, είτε μέσα από τις ατομικές τους, είτε μέσα από τις ομαδικές τους, είτε τέλος μέσα από τις εμφύλιας αντιπαλότητας περιπέτειες τους, έχουμε τώρα και τους πειραγμένους, κάθε τρεις και λίγο να μας κτυπούν την πόρτα. Τουλάχιστον αν οι πρώτοι έχουν περιέλθει πλέον σε ένα καθεστώς επανάληψης των εκρηκτικών κατορθωμάτων τους στο εκράν, για τους δεύτερους, όπου την πρωτοκαθεδρία κατέχει φυσικά ο ευρηματικός Deadpool, δεν ισχύει κάτι τέτοιο, μιας και στην δεύτερη εμφάνιση του, μετά το τόσο πετυχημένο του ίντρο, συνέχισε πάνω στο ίδιο ανατρεπτικό και απρόβλεπτο μοτίβο!

Επί δύο ολόκληρα χρόνια, από την στιγμή που αποφάσισε να χαρίσει τις υπερδυνάμεις του στο κυνήγι των απανταχού εγκληματιών, ο τιμωρός Ντέντπουλ δεν έχει αφήσει ούτε έναν κακοποιό σε χλωρό κλαρί, εξοντώνοντας τους με άνεση, πριν καν εκείνοι δράσουν. Ελάχιστες είναι οι φορές που θα βάλει το προσωπικό όφελος μπροστά στο καθήκον, όπως σήμερα που η καλή του Βανέσσα τον προσμένει στο σπιτικό τους για να περάσουν μαζί την ρομαντική ημέρα της επετείου τους. Γιορτή που θα εξελιχθεί σε τραγωδία, καθώς βαριά οπλισμένοι συμμορίτες θα εισέλθουν στο διαμέρισμα, προκαλώντας μακελειό με θύμα την όμορφη μνηστή.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Μαΐου 2018 από την Odeon!

Μμμ! Και τον έναν και τον άλλον!

του zerVo (@moviesltd)

Δυο δευτερόλεπτα, να κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Έχεις διαβεί, να πούμε, το κατώφλι των 45 ετών, επειδή μικροδείχνεις όμως ας σε φωνάζουμε σαραντάρα. Εμφανισιακά μοιάζεις σαν να μην σε έχει αγγίξει ο χρόνος, αφού χάρη στην διμετρία σου, την κορμάρα σου και τα ξανθά σου τα μαλλιά, βάζεις για πλάκα κάτω κορίτσια με τα μισά σου χρόνια. Οι άντρες μπορεί να κάνουν ουρά για να σε κατακτήσουν και όμως, λίγο πριν τα πενήντα δεν έχεις καταφέρει ακόμη να δημιουργήσεις έναν δεσμό της προκοπής. Κι ερωτώ? Παίζει έστω και μισή πιθανότητα για την (αντισυμβατικά άσχημη) κατάσταση σου να φταίει ο οποιοσδήποτε άλλος εκτός από το γεγονός πως δεν ξέρεις τι θέλεις? Για να μην πω καμιά πιο βαριά κουβέντα, για νευρώσεις και χαρακτήρες αλλοπρόσαλλους, που στις μέρες μας ορίζουν ιδίωμα του - αιώνια, ευτυχώς αυτό δεν αλλάζει - όμορφου φύλου...

Μεγαλοκοπέλα Παριζιάνα, κούκλα, ευθυτενής, με σωματάρα θανατηφόρα, ιδιοκτήτρια μαζί με τον μπαμπά της δημοφιλούς μπρασερί σιμά στον Σηκουάνα, είναι η Ζουλιέτ. Ατυχώς για εκείνην, η παιδιόθεν αδυναμία της να πάρει ακόμη και την παραμικρή απόφαση για την ζωής της, αφήνοντας την τελική επιλογή να την πάρει μέχρι ώρας ο καλός της ο (μοναδικός εν ζωή) γονιός, της έχει στερήσει την δυνατότητα να εντοπίσει το σωστό ταίρι, αφού άπαντες την εγκαταλείπουν, κατηγορώντας την για έλλειψη προσωπικότητας. Ενόσω η μορφονιά έχει πέσει σε κατάθλιψη και οι φιλενάδες της παλεύουν να την συνεφέρουν, η μοίρα θα παίξει πάνω στις ξανθές της μπούκλες ένα παράξενο παιχνίδι.

Σε τυφλό ραντεβού ιστοσελίδας (ερωτικής) κοινωνικής δικτύωσης, θα πέσει πάνω στον γοητευτικό Πολ, χρηματιστή εκ Μεγάλης Βρετανίας, που αυτόματα θα της κάνει το κλικ στην καρδούλα της, που πρόσμενε για πάντα. Ατυχώς για εκείνη, η εκ των υστέρων του ανεπανόρθωτου εξομολόγηση του πως είναι προχωρημένα δεσμευμένος, θα την ρίξει ακόμη περισσότερο στην απόγνωση, Ίσαμε την στιγμή που στο εστιατόριο της θα εμφανιστεί μετά μπουκέτου ανθέων ο εξίσου ευειδής, συμπολίτης της μάστερ σεφ, Ετιέν, που επίσης θα κάνει τα πέταλα της ψυχής της να φτερουγίσουν. Έλα όμως που ο Σκοτσέζος, μην μπορώντας να την λησμονήσει, θα επιστρέψει από το μεγάλο νησί, έχοντας διαλύσει τους αρραβώνες του, για να της ζητήσει να γίνουν αιώνιο ταίρι!

Απίθανα πράγματα έτσι? Από εκεί που αυτή η (για τα προχωρημένα χρόνια της, μην τρελαθούμε κιόλας) οπτασία δεν έβρισκε άντρα ούτε με αίτηση, τώρα τους έχει δύο και σύμφωνα με το πρόβλημα που έχει από μικρή, δεν κατορθώνει να διαλέξει ποιος θα είναι ο εκλεκτός της καρδιάς της. Πλάκα που την έχει φέρει σε πολύ δυσμενή θέση, εφόσον αμφότεροι προετοιμάζονται με σθένος για να την στεφανωθούν, ενώ εκείνη λίγο πριν φορέσει το νυφικό δεν έχει το παραμικρό κουράγιο να τους αποκαλύψει την αλήθεια. Ευτυχώς που μιλάμε για ταινία και μάλιστα για κομεντί κοινωνικής φαντασίας, που εννοείται στο φινάλε όλα γίνονται μέλι γάλα, γιατί κανονικά αμά την αποκάλυψη της πραγματικότητας, θα έπρεπε να την πάρουν στο κυνήγι την κοπελούδα μας.

Τοποθετημένο σε μια από τις πιο όμορφες γειτονιές της Πόλης του Φωτός, ένα ηλιόλουστο Παρίσι που εδώ στέκει ως υπέροχο φυσικό φόντο (συνάμα με τα πανέμορφα τοπία του Λοχ Νες στο δεύτερο μέρος, που λαμβάνει χώρα και στην Αλβιόνα) το φαρσικό στόρι φλέγεται ταχύτατα και εξελίσσεται σε αδιέξοδη κούρσα. Δίχως όμως να πείθει κανέναν θεατή του για τις προθέσεις του να αναδείξει σε συμπαθή την κατά τα άλλα εντυπωσιακής όψης Ζουζου. Ομοίως όπως συμβαίνει άλλωστε και με τις κουμπαρομπεμπέκες της, που συναγωνίζονται η μία την άλλη σε αντιπάθεια μόστρας, η μία ως φάσιον μπλόγκερ που δεν έχει αφήσει ήσυχο ούτε κουνούπι σερνικό ή άλλη ως ιδιότροπη χερ στάιλιστ, που συμπεριφέρεται στον αγαθό συμβίο της, σχεδόν σαν σκουπίδι.

Με αυτά και με αυτά, το κομφούζιο του L'Embarras Du Choix που η αναποφάσιστη μπλόντι έχει δημιουργήσει και δεν δείχνει ικανή να ξεμπλέξει, περνά από χίλια μύρια κύματα, μέχρι να φτάσει στο απόλυτα προβλεπόμενο χάπι εντ. Για τώρα δηλαδή, διότι πανεύκολα θα μπορούσα να σκεφτώ και δεύτερο, πιθανότατο, μέρος των ανούσια κενών περιπετειών της σιτεμένης - τάχαμου μπεμπέκας, αφού σιγά μην ο φλεγματικός Κέλτης, ανεχθεί τον ασταθέστατο χαρακτήρα της. Γιατί δεν γίνεται, κάπου θα σπάσει ο φουκαράς και ακόμη και αν εμφανισιακά, η καλή του ομοιάζει με (πενηντάχρονο) αγγελάκι όπως η Alexandra Lamy, θα την στείλει άρον άρον πίσω στο μαγειρείο του μπαμπάκα της μια και καλή!

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Μαΐου 2018 από την Spentzos Films!

Egalité...

του zerVo (@moviesltd)

Από τους πιο γνωστούς Γάλλους ηθοποιούς, ο Ισραηλινής καταγωγής Yvan Attal, με διεθνή μάλιστα καριέρα καθώς έχει κρατήσει ρόλους σε χολιγουντιανές παραγωγές όπως το Munich του Beard και το Rush Hour 3, έχει ήδη δώσει τα διαπιστευτήρια του και πίσω από την κάμερα, καθώς από το 2001 (και το Ma Femme Est Une Actrisse, όπου πρωταγωνιστεί η πραγματικά ηθοποιός συμβία του Charlotte Gainsbourg) μέχρι σήμερα έχει υπογράψει πέντε ταινίες μεγάλου μήκους. Η τελευταία εξ αυτών και καλύτερη από όλες εκτιμώ, φέρει τον τίτλο Le Brio και είναι εκείνη που τον οδήγησε μέχρι τις τιμητικές πεντάδες των Cesarικών υποψηφιοτήτων της χρονιάς που μας πέρασε.

Από τα παλαιοτέρα στελέχη του εκπαιδευτικού προσωπικού της έγκριτης νομικής σχολής των Παρισίων Ασσάς, είναι ο αυστηρός καθηγητής Πιερ Μαζάρ, ένας μοναχικός εξηντάρης, ιδιότροπος, με μόνιμα προκλητική συμπεριφορά προς όλους τους μαθητές του, που στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στα ακραία ρατσιστικά του πιστεύω. Γεγονός που φυσικά έχει υποπέσει στην αντίληψη της Πρυτανείας που από την μεριά της προκειμένου να σώσει το κύρος του ιδρύματος έχει προβεί επανειλημμένα σε συστάσεις.

Η σφοδρή επίθεση προς το πρόσωπο της πρωτοετούς, μετανάστριας τρίτης γενιάς, 18χρονης Νέιλα Σαλάχ, την ημέρα της έναρξης του εξαμήνου, θα αποτελέσει και την σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι, με συνέπεια ο βετεράνος δάσκαλος να οδηγηθεί στο πειθαρχικό συμβούλιο και κατοπινά στο γεροντοπαλικαρένιο σπίτι του. Απόλυση του, που θα αποτραπεί αν και εφόσον αποδεχτεί την πρόταση, να προετοιμάσει με τις αναμφίβολες γνώσεις του, την ίδια φιλόδοξη όσο και πάμφτωχη μελλοντική δικηγόρο, ώστε να εκπροσωπήσει την Σχολή στον Εθνικό μαθητικό διαγωνισμό ρητορικής. Ένας τίτλος που κάθε χρόνο αποτελεί μετάλλιο τιμής για όποιο Πανεπιστήμιο τον κατακτήσει.

Απλοϊκή, ενδεχόμενα και αφελής, στην σύσταση της η ιστορία που αφηγείται το φιλμ, στην προσπάθεια της να φέρει κοντά δύο πρόσωπα που δεν θα ταίριαζαν στην παραμικρή άλλη περίπτωση. Αντιπαλότητα που διακρίνεται από τις πρώτες κιόλας στιγμές που τα βλέμματα (και τα στόματα) τους συναντώνται στο Αμφιθέατρο της Νομικής. Εκείνος, ο ντυμένος στην πένα προφέσορας, ελάχιστο καιρό πριν την σύνταξη του, μοναχικός και απόμακρος, με λόγο προσεγμένο ίσαμε το τελευταίο σημείο στίξης του, απαράμιλλα προβοκατόρικο και σφαγιαστικό με το βαμβάκι, όμως, εκφράζει δημόσια, γνωρίζοντας και αδιαφορώντας για το τι θα πει η κοινότητα, την (προσωπική) απογοήτευση του για τον δρόμο που έχει πάρει η αγαπημένη του πατρίδα, έχοντας γεμίσει ξένους, που σταδιακά εκτοπίζουν τους γηγενείς "δικούς' του.

Εκείνη, με προέλευση από κάποια επαρχία της Τυνησίας, κάτοικος σε διαμέρισμα του μουντού Κρετέιγ, ελπίζει κάποια στιγμή να ξεπεράσει την μιζέρια της κοινωνικής της κάστας και να αναρριχηθεί ταξικά, στηριγμένη αποκλειστικά και μόνο στις ικανότητες της, ελπίζοντας πως ο τόπος που ζει, θα της δώσει τις ευκαιρίες που αναζητά.

Με σημαντικές πινελιές χιούμορ, που γεννιέται στην διαλεκτική που αναπτύσσεται ανάμεσα στον στρυφνό Αλοζανφάν Ντε λα Πατρί μέντορα και την Δεν Σηκώνω Μύγα στο Σπαθί μου εκκολαπτόμενη Μετρ, η προβληματισμένη σοσιολογικά κωμωδία εξελίσσεται σε τέμπο Καράτε Κιντ, ίσαμε να οδηγηθεί στην τελική της πράξη όπου αμφότεροι της δυάδας έχουν ανταλλάξει μαθήματα συμπεριφοράς, οδηγούμενοι στον αναμενόμενα και επί γης ειρήνη επίλογο, που σηκώνει ψηλά την σημαία του όλοι μαζί για μια ενιαία Γαλλία (συν)υπάρχουμε.

Όμορφο ρυθμό διατηρεί στην αφήγηση του ο Attal, δίχως να αποφεύγει τις ευκολίες ή και κάποιες ακραίες επιλογές στην μέθοδο εκμάθησης της ευφράδειας της πιτσιρίκας από τον κατά βάθος καλοσυνάτο, όπως αποδεικνύεται εντέλει Καθηγητή. Απίθανο το δέσιμο, σημείο κλειδί άλλωστε για την επιτυχία του έργου, του πρωταγωνιστικού ντουέτου, που το ορίζουν ο τόσο έμπειρος και εκ των κορυφαίων ερμηνευτών του Φραντσέζικου σινεμά ever, Daniel Auteuil και η νεαρή Αραβοκοψιά Camelia Jordana, που πανάξια για την ερμηνεία της, κατέκτησε ένα από τα πλέον δημοφιλή Cesar, εκείνο της πιο ελπιδοφόρας νέας ηθοποιού!

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 17 Μαΐου 2018 από την Spentzos Films!