Movies Ltd

	Φιλμ	Διανομή	Wks	Αίθουσες	4ήμερο Ελλάδας	Σύνολο Ελλάδας
1	L'Ora Legale	Seven Films	1	32	16.926	16,926
2	Cars 3	Feelgood Ent.	3	105	11.414	122.191
3	Transformers: The Last Knight	UIP	2	67	7.439	33.954
4	Going In Style	Tanweer	2	32	5.465	39.995
5	Wonder Woman	Tanweer	4	28	4.545	115.262
6	The Mummy	UIP	3	32	4.454	69.641
7	Rough Night	Feelgood Ent.	1	68	4.450	4.450
8	Tarde para la ira	Weird Wave	1	15	4.151	4.151
9	Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales	Feelgood Ent.	6	28	3.844	297.432
10	Radin!	Rosebud 21	4	12	2.420	24.927

Προηγούμενο ΤΟΠ - Επόμενο ΤΟΠ

Η αγάπη της του έδωσε την δύναμη να ξαναζήσει! Στηριγμένη σε πραγματικά περιστατικά, είναι η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Andy Serkis, ενός ηθοποιού που έχει γράψει την δική του ιστορία, υποδυόμενος χαρακτήρες κατά βάση κρυμμένους πίσω από καλά μελετημένα CGI προσωπικά χαρακτηριστικά, όπως έχει συμβεί στα Lord Of The Rings και Planet Of The Apes. Η δραματική στιγμή Breathe, αφηγείται την ιστορία ενός όμορφου, ονειροπόλου και χαρισματικού νέου, του Ρόμπιν, που έχει όλη του την ζωή στα χέρια του, μέχρι την στιγμή που θα κτυπηθεί μοιραία από την πολυομυελίτιδα, θα χάσει κάθε δυνατότητα κίνησης του σώματος του από τον λαιμό και κάτω, όπως και την ικανότητα αναπνοής, χωρίς μηχανική υποστήριξη. Η λατρεία της συζύγου του Ντιάν, που θα λειτουργήσει εντελώς αντίθετα με τους ιατρικούς κανόνες, φέρνοντας τον να περάσει όσο καιρό του απομένει στο πανέμορφο σπιτικό τους στην εξοχή, παρέχοντας του σε ένα ανθρώπινο και πιο ελεύθερο περιβάλλον, ποιοτικότερες συνθήκες διαβίωσης, θα είναι εκείνη που θα ξυπνήσει μέσα στον τετραπληγικό άντρα, την διάθεση να ξανανιώσει. Από την Bleeker Street διανέμεται το πρώτο τρέιλερ της ταινίας, που φέρει κατά νου άμεσα την πολυβραβευμένη περίπτωση του The Theory Of Everything, αρκεί να δούμε αν οι συγκρίσεις λειτουργήσουν και υπέρ της Αναπνοής, που θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες, στα τέλη του 2017, με πρώτη παρουσίαση να γίνεται στο επερχόμενο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Λονδίνου.

Εξαιρετικά ποιοτικό και με όμορφη χημεία όπως φαίνεται, είναι το πρωταγωνιστικό δίδυμο, που συνθέτουν ο διαρκώς εξελισσόμενος Andrew Garfield, που λογικά ήδη παίζει στους πιθανούς Οσκαρικούς υποψηφίους ερμηνείας, αλλά και η γοητευτική Claire Foy, που υποδύεται την δυναμική του σύζυγο. Το καστ συμπληρώνουν οι σαφώς εμπειρότεροι Hugh Bonneville και Tom Hollander.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί!

Beware this camera! Βασισμένη στην ομώνυμη, μικρού μήκους δημιουργία, από τον ίδιο σκηνοθέτη, είναι ταινία τρόμου Polaroid του πρωτάρη Νορβηγού Lars Klevberg, με την οποία επιχειρεί να επανακάμψει η θρυλική στο είδος Dimension Films, θυγατρική της The Weinstein Company. Έχοντας την στήριξη στην παραγωγή των ιθυνόντων για τα The Ring και The Grudge, το φιλμ αφηγείται την ιστορία της νεαρής μαθήτριας του λυκείου Μπερντ Φίτσερ, που εντελώς αναπάντεχα θα ανακαλύψει στις κούτες του παταριού, μια παλιά, βίντατζ φωτογραφική μηχανή Πολαρόιντ. Για εκείνο που δεν είναι καν προετοιμασμένη είναι το γεγονός πως οποιοδήποτε πρόσωπο καταγραφεί στον φακό της, σχεδόν άμεσα θα βρει φρικτό θάνατο! Θα καταφέρει άραγε κανείς να αποκαλύψει το φονικό μυστικό που κρύβει η κάμερα, ώστε να την εξοντώσει μια για πάντα? Το εισαγωγικό τρέιλερ, που κινείται στα γνώριμα αινιγματικά και φοβιστικά μονοπάτια των νεανικών horror, δεν έχει να προσφέρει τίποτα ξεχωριστές εκπλήξεις, όπως άλλωστε αναμένεται και για το έργο στο σύνολο του, που θα κάνει την παγκόσμια πρεμιέρα του στις 25 Αυγούστου, στα τέλη του καλοκαιριού του 2017.

Όπως συνηθίζεται κιόλας, δίχως τίποτα σημαντικά ονόματα ανάμεσα στους συμμετέχοντες, που τους περισσότερους δεν πρόκειται να τους βρει το φινάλε, όπως αναμένεται, ζωντανούς. Μεταξύ άλλων στην ταινία συμμετέχουν οι Kathryn Prescott, Mitch Pileggi, Grace Zabriskie, Tyler Young, Keenan Tracey, Samantha Logan, Priscilla Quintana, Madelaine Petsch και Javier Botet.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί!

Συνάντησε τον ονειροπόλο, που έκανε τον κόσμο να ακούει! Σπάνιες είναι οι φορές που μας δίνεται η ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την βιογραφία ενός καλλιτέχνη, ο οποίος ακόμη βρίσκεται εν ζωή. Μια τέτοια περίπτωση αποτελεί το biopic ενός εκ των πλέον αναγνωρισμένων τραγουδιστών όλων των εποχών, του Morrisey, φρόντμαν του θρυλικού συγκροτήματος των The Smiths. Βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 70, στο εργατικό Μάντσεστερ, εκεί όπου ο τινέιτζερ Στίβεν Μόρρισευ, θα νιώσει την ψυχή του να βρίσκεται σε ρήξη, με την χαμηλής κοινωνικής τάξης υπόσταση του. Με τα όνειρα του να μην καταλαγιάζουν, για μια καριέρα σούπερ ροκ αστέρα, παρότι έχει βολευτεί επαγγελματικά, ως υπάλληλος γραφείου στην τοπική εφορία, ο Μόρρισευ, θα υποκινηθεί από το underground ρεύμα της εποχής και από την στενή του φίλη Λίντερ Στέρλινγκ, που θα τον παρακινήσει να εξωτερικεύσει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες. Με κορύφωση στην πρώτη συνάντηση του με τον Διόσκουρο του στο συγκρότημα, κιθαρίστα Τζόνυ Μαρ, το τρέιλερ του England Is Mine, καθαρόαιμης βρετανικής κοπής, είναι αρκούντως ελκυστικό, ως πρόταση για την αφήγηση  της πορείας σχεδόν σαράντα ετών, ενός τραγουδοποιού που έχει γράψει χρυσή σελίδα στην παγκόσμια βίβλο του πενταγράμμου. Παγκόσμια πρεμιέρα εννοείται στους κινηματογράφους της Αγγλίας, στις 4 Αυγούστου, με τους πιο τυχερούς να έχουν την ευκαιρία να το παρακολουθήσουν στα πλαίσια του Φεστιβάλ Εδιμβούργου, στις 2 Ιουλίου.

Τον χαρισματικό ποιητή, στην ταινία που σκηνοθετεί ο υποψήφιος για Όσκαρ Mark Gill (The Voorman Problem) ενσαρκώνει ο Jack Lowden (Dunquerke, A United Kingdom, 71) ενώ την μέντορα του υποδύεται η επίσης διάσημη στο Μεγάλο Νησί Jessica Brown Findlay (Downton Abbey, The Riot Club).

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί!

του zerVo (@moviesltd)

Ογδόντα και πλέον χρόνια έχουν συμπληρωθεί από το πέρας του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και παρότι ο κινηματογράφος, κατέγραψε από τις πρώτες ώρες του φινάλε του, πραγματικά περιστατικά, άξια αναφοράς, από όλα τα μέτωπα των συγκρούσεων, εντούτοις ακόμη υπάρχουν αμέτρητες αληθινές ιστορίες, που έλαβαν χώρα κατά την εξαετία της θηριωδίας, που καρτερούν υπομονετικά την σειρά τους για να αποδοθούν στην μεγάλη οθόνη. Και που στο σύνολο τους σχεδόν, από τον διψήφιο αριθμό ταινιών που κάθε σεζόν αναφέρονται στον Μεγάλο Πόλεμο, κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, παρότι ενδεχομένως γνωρίζει από πριν την έκβαση τους, θετική είτε αρνητική. Μια τέτοια περίπτωση, ορίζει η ιστορική αναφορά, σε ένα ζευγάρι σωτήρων, που έδρασε αντιστασιακά, στην χώρα που ένιωσε όσο καμία άλλη, την βαναυσότητα των δολοφόνων Ναζί...

Βαρσοβία 1939. Την απόλυτη ευτυχία βιώνει το ζεύγος των Ζαμπίνσκι, του φιλότιμου και αφιερωμένου στην εργασία του ζωολόγου Γιαν και της όμορφης και πολυαγαπημένης του συζύγου Αντονίνα, που έχουν αναλάβει την φροντίδα και την εκμετάλλευση, του τεράστιου ζωολογικού πάρκου, της Πολωνικής πρωτεύουσας. Μεγαλώνοντας το μικρό τους παιδί, τον πεντάχρονο Ρίσαρντ, ανάμεσα στα δεκάδες είδη ζώων που συνυπάρχουν αρμονικά στον κήπο, οι δυο τους κάνουν αμέτρητα σχέδια για το μέλλον και για το πως θα επεκτείνουν τα εκθέματα τους, προς τέρψη των φιλόζωων επισκεπτών. Ατυχώς για τους μονοιασμένους Ζαμπίνσκι, το ξέσπασμα του παγκόσμιου πολεμικού ολέθρου, όπως για όλη την ανθρωπότητα έτσι και για εκείνους θα σημάνει τον τερματισμό των ονείρων τους, ειδικά από την στιγμή που η Γερμανική σβάστικα, θα κυματίσει κυρίαρχη από άκρου εις άκρο της πόλης.

Με την έλευση της ναζιστικής κατοχικής μπότας, θα σημάνει και η έναρξη των διώξεων των μειονοτήτων, κυρίως των μυριάδων Εβραίων της περιοχής, που θα περιοριστούν προκειμένου τα Ες Ες να έχουν τον πλήρη έλεγχο τους, να ζήσουν στοιβαγμένοι στο περιφραγμένο Γκέτο, από όπου κανείς δεν μπορεί να αποδράσει. Δίχως να υπολογίσουν τους προφανείς θανατηφόρους κινδύνους που επιβάλλει η απαγόρευση της βοήθειας σε όσους φέρουν στο μπράτσο το αστέρι του Δαβίδ και χωρίς να χρονοτριβίσουν, ο Γιαν και η Αντονίνα, θα εκπονήσουν πλάνο σωτηρίας των αιχμαλώτων, περιθάλποντας τους, μέχρι να εκδοθούν τα πλαστά έγγραφα που θα τους οδηγήσουν στην σωτηρία, στο υπόγειο του σπιτιού τους. Κατάσταση που δεν θα αργήσει να πέσει στην αντίληψη του παράφρονα Γερμανού επιτετραμμένου Λουτζ Χεκ, που πριν την έκρηξη του πολέμου είχε συνεργαστεί επαγγελματικά με το ζευγάρι, μα που τώρα, φορώντας την στολή του κυρίαρχου, έχει μεταλλαχθεί σε ανήμερο θηρίο, που δεν λογίζει φίλους παρά μόνο υποταγμένους εχθρούς.

Δραματοποιημένα λοιπόν είναι τα περιστατικά που αφορούν στην δράση του ανδρόγυνου, το οποίο για όσα πρόσφερε, ρισκάροντας την ζωή του, κατά την διάρκεια του Ολοκαυτώματος, τιμήθηκε κατοπινά με το υπέρτατο βραβείο ανδρείας από το κράτος του Ισραήλ. Όπως ακριβώς συνέβη με αμέτρητες άλλες περιπτώσεις σωτηρίας των αναίτια εκδιωγμένων από την φασιστική μήνη, με κορυφαία στην μνήμη όλων στιγμή, εκείνη του Όσκαρ Σίντλερ, που τόσο αριστουργηματικά φώτισε ο κορυφαίος Spielberg.

Εδώ δεν έχουμε ποιοτικά μια ανάλογη περίπτωση, θα ήταν και ελαφρώς δύσκολο να επαναληφθεί η ασπρόμαυρη εποποιία του Beard, αυτό όμως δεν σημαίνει πως το φιλμ στερείται έντονου σασπένς και καλογυρισμένης αγωνίας, ενόσω ο κλοιός σφίγγει γύρω από το σπίτι που στα έγκατα του κρύβονται οι δύσμοιροι Εβραίοι. Μολονότι στην πραγματικότητα, ο Δόκτορ Ζαμπίνσκι ήταν εκείνος που βρέθηκε κοντύτερα στον θάνατο, αφού πολεμώντας στο πλευρό των ανταρτών, συνελήφθη και οδηγήθηκε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εντούτοις το σενάριο εστιάζει στην πραγματικά αγγελική μορφή της κυράς του. Της ευσεβούς Αντονίνα, που συνυπήρξε για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στην ίδια οικία που ανέτρεφε τα παιδιά της και θα είχε κάθε δικαίωμα να αρνηθεί, με περισσότερους από 300 τρομοκρατημένους φυγάδες από την κόλαση του Γκέτο.

Η αφήγηση που ακολουθεί λογικά γραμμική πορεία, ανά τακτά χρονικά διαστήματα εμπλουτίζεται, δίχως σαφή λόγο είναι η αλήθεια, από την ρομαντική σε βαθμό ενόχλησης επιμονή του Γκεσταπίτη αξιωματικού (εννοείται πως αυτός είναι ο Daniel Bruhl) να ρίξει στην αγκάλη του την πανέμορφη Πολωνέζα. Προσθήκη που μάλλον λειτουργεί αποπροσανατολιστικά - ενδεχόμενα να είναι και προϊόν μυθοπλασίας - στο γενικό σύνολο, που είναι εξαιρετικά προσεγμένο και ακριβό, στην αναπαράσταση της περιόδου. Η σύγχρονη Πράγα, που διατηρεί αναλλοίωτα τα στοιχεία των αρχών της δεκαετίας του 40, αποτελεί ένα πρώτης τάξης φυσικό σκηνικό για την εξέλιξη της πλοκής που διευθύνει με επαγγελματισμό η σκηνοθέτιδα Niki Caro. Δεν είναι τυχαίο, που η Νεοζηλανδή, δεν επιλέγει για το κτίσιμο του δράματος, τα μακροσκελή εσωτερικά γυρίσματα, που θα έδιναν πιθανόν κι έναν παραπάνω κλειστοφοβικό τόνο, μα διαρκώς ταξιδεύει την κάμερα της στα εξωτερικά ντεκόρ, φροντίζοντας έτσι να αποδώσει ρεαλιστικότερη όψη στο καλοστημένο από όλες τις απόψεις, έργο της.

Που σε καμία περίπτωση όμως δεν θα ήταν το ίδιο, απούσης αυτής της πρωταγωνίστριας του, της αδύνατης μεν, αλλά τόσο εκφραστικής σε πρόσωπο και κορμί Jessica Chastain. Η κοκκινομάλλα - ξανθιά εδώ - σούπερ σταρ, που δυο φορές έχει γυροφέρει το Όσκαρ σε Zero Dark Thirty και The Help, διαθέτει ένα ακαταμάχητο σεξ απίλ, εκρηκτικό ακόμη και σε συνθήκες δύσκολες, αβάστακτες και όχι ιδιαίτερα λαμπερές, όπως της παρούσας ιστορικής αναφοράς. Στοιχείο ερωτογενές, που δένει απόλυτα σε χημεία, με το πανύψηλου επιπέδου τάλαντο της, που αργά ή γρήγορα αναμένεται να δαφνοστεφανωθεί. Τον πραγματικά σπουδαίο ρόλο αναμένει η Καλιφορνέζα. Αυτόν ίσως που δεν θα βρει σε δεύτερου λέβελ κι όχι τόσο προμοταρισμένες ταινίες σαν το Zookeeper's Wife, παραγωγές όμως σοβαρές και έγκυρες που την διατηρούν στην κατάλληλη φόρμα ώστε να πετύχει σύντομα το προσωπικό της στοίχημα.

του zerVo (@moviesltd)

Τα `φτιαξε ο Μηνάς με την Ανέτα, που τα `χε με το Δήμο τον τρελό, χώρισε ο Χρηστάκης με την Τέτα και τα `φτιαξε ξανά με την Ζωζώ και τα’ φτιαξε η Μάρη με τον Άρη και τον Χάρη, που τα είχε με την Ρένα και μετά με την Νανά κι ο Μιχάλης με την Άννυ που τα είχε με το Γιάννη, μπερδεύτηκαν και τα φτιάξανε ξανά, τα `φτιαξε η Μαίρη ξαφνικά με το Λευτέρη, που γουστάριζε την Νένα πριν γνωρίσει τη Γωγώ, που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με την Μάρη και που κάποτε τη γούσταρα κι εγώ. Κάποια στιγμή λοιπόν όλοι ετούτοι τεκνοποίησαν. Και σε αυτή την ταινία θα δούμε την ιστορία καθημερινής τρέλας, όοοοοοοολης της, εκλεκτικών συγγενειών, ομήγυρης!

Η μαμά του έφηβου Μπαστιέν, mid-σαραντάρα που κρατιέται ακόμη καλά η Ανιές, στάθηκε άτυχη στον πρώτο της γάμο, άντε και στον δεύτερο, οπότε έψαξε να βρει την ευτυχία που της αξίζει σε έναν τρίτο. Ομοίως και ο μπαμπάς του, αφού δεν πέτυχε στην πρώτη παντρειά, στεφανώθηκε για ακόμη μια φορά, μια μικρότερη ομορφούλα. Αλλά και οι πατριοί του, πριν αλλάξουν όρκους με την μητέρα του, είχαν κι εκείνοι από έναν πρότερο γάμο. Αν υπολογίσουμε και τα τέκνα που απέκτησε ο καθένας γονιός σε κάθε του σύμβαση, τότε φτάνουμε στο συμπέρασμα πως ο Μπαστιέν, ούτε λίγο, ούτε πολύ, έχει έξι ακόμη ετεροθαλή αδέλφια. Και μάλιστα όλα τους είναι ιδιαίτερα αγαπημένα μεταξύ τους...

Τι το θες όμως, οι αποστάσεις των κατοικιών τους στο γιγάντιο Παρίσι είναι τόσο μεγάλες, ώστε τα αδελφάκια να μην διαθέτουν, ελέω μαθημάτων, τον απαιτούμενο χρόνο για να συναντώνται, οπότε θα σκαρφιστούν το πιο απίθανο κόλπο. Να συγκατοικήσουν όλα μαζί, μικρά και μεγάλα, αγόρια και κορίτσια, στο τεράστιο σπίτι της παλαβιάρας γιαγιάς που δέχεται και με το παραπάνω να τα φιλοξενήσει, οπότε οι γονείς τους θα είναι εκείνοι που θα χαλούν την ώρα τους στα πέρα δώθε, προκειμένου εκ περιτροπής να παίζουν το ρόλο του παιδοφύλακα.

Πλακίτσα, σχετικά πρωτότυπη, διαθέτει η θεματική βάση της δημιουργία τους Φραντσέζου Garbriel Julien Lafferriere που εδώ πραγματοποιεί το τρίτο μεγάλου μήκους βήμα του, πάντοτε κινούμενος στο διάβα της ανάλαφρης κομεντί. Και πραγματικά είναι κάπως διασκεδαστικό το κομμάτι εκείνο της πλοκής, που οι μικροί μπόμπιρες, με τις σάκες στον ώμο, παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, πιστεύοντας πως έτσι θα βάλουν μια τάξη στις συνεχείς ανευθυνότητες των ενηλίκων, που κρύβονται μια χαρά πίσω από την δικαιολογία του περιορισμένου χρόνου ενασχόλησης μαζί τους, ελέω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Το κοινόβιο μαντάρα, η ερωτιάρα γκραντ μερ άλλο που δεν θέλει να τα κάνει όλα λαμπόγυαλο και οι πατερομαμάδες σε παράκρουση, που τα βλαστάρια τους σήκωσαν μπαιράκι και δεν ακολουθούν τις - εκ του μακρόθεν συνήθως - εντολές τους.

Πολύ σύντομα και αφού αρχίζει το θαλαμοφυλίκι κι η σκοπιά όμως για τους πολυάσχολους γονιούς (ο ένας τους κάνει το δικό του νούμερο μέσω skype, αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί εκμοντερνισμός) το αστείο ξεφουσκώνει απότομα, δεν υπάρχει η παραμικρή έμπνευση να κρατήσει την αφήγηση ώστε να μην κάνει κοιλιά και τα ανέκδοτα μονομιάς πέφτουν στην παγίδα της ανακύκλωσης, ίσαμε το σημείο οι περιπέτειες των μικρών σκασιαρχών να αποκτήσουν το αναμενόμενο αίσιο τέλος. Πολύ θα ήθελε η τυπική σε τέμπο, παλμό και εντέλει ενδιαφέρον made in France κωμωδιούλα, σε κάποια σημεία της να αποκτήσει και προβληματισμό, για το που βαδίζει κύριοι, η συνοχή των σύγχρονων, σαθρής θεμελίωσης, οικογενειών, αλλά είναι το γενικό περιβάλλον τόσο ασόβαρο και υπερβολικό, ώστε ο θεατής να μην μπαίνει καν σε μια τέτοια διαδικασία. Του αρκεί λοιπόν να περάσει ενενήντα λεπτά σαν σε παιδότοπο, με τις φωνούλες των πιτσιρίκων να κυριαρχούν στην ατμόσφαιρα και τις σε απορία φάτσες των μπερδεμένων στα πάντα, κυρίως συναισθηματικά γονέων, με κορύφωση το ερωτικό αλαλούμ της μαμά Depardieu, να παίζουν σε πρώτο πλάνο, τάχαμου διασκεδαστικές και υποσχόμενες χαχανητά. Όχι δα...

του zerVo (@moviesltd)

Πως το λέει η πολυπαιγμένη πρόσφατη γελοιογραφία? Σκοπός δεν είναι να αλλάξει η διοίκηση μιας χώρας, αλλά να αλλάξει η νοοτροπία των πολιτών της. Και πόσο βέβαια αυτή η μετατροπή θα καταφέρει να βοηθήσει στο να στηθεί από την αρχή ένα στέρεο και ακέραιο οικοδόμημα. Όλοι μας, έχουμε γίνει μάρτυρες πολιτικών ανατροπών στον τόπο μας, με τους καινούργιους στις καρέκλες να δίνουν υποσχέσεις και να τάζουν λαγούς με πετραχήλια, λόγια που αποδείχτηκαν στο φινάλε "του αέρα", με συνέπεια να ακουστεί και πάλι το πασίγνωστο γνωμικό με τον Μανωλιό και τα ρούχα του. Αν κάνουμε όμως την υπόθεση πως ο νεότευκτος άρχοντας κάνει πράξη τα τάματα, είναι στην πραγματικότητα έτοιμο το κοινό του να τα αποδεχτεί χωρίς την παραμικρή αντίδραση? Άστο! Ούτε παρέλαση δεν θα προλάβει να κάνει, όπως λέμε εμείς στα μέρη μας ή καθώς ορίζουν οι Ιταλιάνοι, ούτε την χειμερινή ώρα δεν θα προκόψει, να την δει να φτάνει. L'Ora Legale, δηλαδή...

Οι δημοτικές εκλογές πλησιάζουν και οι κάτοικοι στο μικρό, φασαριόζικο, όμως γραφικό χωριουδάκι Πιετραμάρε της Σικελίας, προετοιμάζονται γι αυτές, αν και όλες οι ενδείξεις κάνουν λόγο για βέβαιη επανεκλογή, του επί δεκαετίες καρεκλοκένταυρου Δημάρχου Πατανέ. Ενός αμφιβόλου ηθικής, παλαιάς κοπής πολιτικού, που χάρη στην φανφαρολογία του και τον πομπώδη λαϊκισμό των εξαγγελιών του, με ευκολία κρατά, επί τόσες αναμετρήσεις, τα πρωτεία. Ο αντίπαλος του Νατόλι, χαμηλότατων τόνων, καθηγητής στο τοπικό Λύκειο, σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις, δεν πρόκειται να βρει ούτε την ψήφο του στις κάλπες, παρότι φαίνεται άνθρωπος σοβαρός και μετρημένος ενώ το δίκαιο πρόγραμμα του, έχει σαν μοναδικό στόχο, μέσα από τους θεσμούς, να επιτευχθεί η ευημερία ολάκερης της περιοχής.

Αντίπαλα στρατόπεδα υποστηρίζουν τα αδέλφια Σάλβο και Βαλεντίνο, οι ιδιοκτήτες του μικρού μα πολυσύχναστου καφέ στην πλατεία του χωριού. Ο πρώτος, κλακαδόρος και παλαμακιστής, είναι ένθερμος υποστηρικτής του νυν προεστού, σε σημείο να έχει αναλάβει την προεκλογική τους εκστρατεία, στοχεύοντας στο να αποσπάσει κάποια στιγμή την πολυπόθητη άδεια, επέκτασης του καφενέ. Ο δεύτερος, εσωστρεφής και ελάχιστα παρτάκιας, βρίσκει κοντινότερη την ιδεολογία του σεβάσμιου προφέσορα και αν κι οι ενδείξεις δείχνουν το αντίθετο, εκείνος πιστεύει πως μπορεί να πετύχει την έκπληξη. Όπερ και εγένετο, αφού κάτι οι οικονομικές ατασθαλίες του Πατανέ, κάτι οι αποδεδειγμένες σχέσεις του με την Μαφία, την ημέρα των εκλογών το Πιετραμάτρε θα αλλάξει σελίδα, αναθέτοντας την τοπική αυτοδιοίκηση στα χέρια του έγκριτου καινούργιου Δημάρχου.

Ποιος είπε όμως πως τηρώντας κατά γράμμα τις δεσμεύσεις του, να ακολουθεί πιστά και άτεγκτα το γράμμα του Νόμου, αυτό θα βρει το κοινό σύμφωνο και μόνιμα στο πλευρό του? Καλομαθημένοι οι κάτοικοι να λειτουργούν επί τόσα χρόνια στην παρανομία του δεν βαριέσαι, θα τους κακοφανεί που πλέον θα κληθούν να πληρώνουν φόρους, πρόστιμα και κλήσεις, κατάσταση που θα τους οδηγήσει στο να ξεσηκωθούν σε πορείες διαμαρτυρίας, προκειμένου να επανέλθει η πρότερη κατάσταση που τους συνέφερε. Όχι, δεν το επιθυμούμε, ούτε το δίκαιο, ούτε το φρόνιμο, ούτε το λογικό και νομοταγές. Την βολή μας να έχουμε και όσο το δυνατόν λιγότερες σκοτούρες στο κεφάλι, όπως ακριβώς επιθυμεί να τις μοιράσει στον κοσμάκη η διοίκηση που ακολουθεί πιστά και με ευλάβεια τους κανονισμούς! Πατανέ κι Άγιος ο Θεός! Σκόπελος ήταν η Αλλαγή και πρέπει να τον ξεπεράσουμε!

Εξαιρετική η ιδέα, που είχαν για την εκκίνηση της καυστικής πολιτικής τους σάτιρας, οι δημοφιλέστατοι στην πατρίδα τους πρώην σταντ απ κωμικοί και νυν δημιουργοί τεράστιων εμπορικών επιτυχιών Ficarra και Picone. Να ρίξουν δηλαδή το μπαλάκι της ανατροπής του πολιτικού σκηνικού, όχι στον ηγέτη, αλλά στο ποίμνιο του. Αναδεικνύοντας το γεγονός της ματαιοδοξίας του λαού, που τα καρτερεί όλα από εκείνον, δίχως να κουνήσει καν το μικρό του δαχτυλάκι, μπας και βοηθήσει τον τόπο να πάει μπροστά. Έμπνευση που από την στιγμή που επιτυγχάνεται ο βασικός στόχος της νέας πνοής, διαλύεται όμως οριστικά στον μεσογειακό Σικελιανό αγέρα, καθώς δεν βρίσκει συνέχεια ανάλογα διασκεδαστική και κεφάτη, όπως της φορτσάτης εισαγωγής. Αποτέλεσμα τούτου είναι τα αστεία να ανακυκλώνονται και να επαναλαμβάνονται για περισσότερο από μια ώρα, όσο διαρκεί δηλαδή και η επαναφορά του ρολογιού στο χειμερινό ωράριο, όπου μάλλον τα πράγματα θα πάρουν, τον παλιό, καλό, απροβλημάτιστο δρόμο τους.

Σαν κάπως να φέρνουν στο μυαλό το λατρεμένο ντουέτο των Franco e Ciccio, οι δύο πρωταγωνιστές, καθώς ο ένας τους, είναι πολύ εκφραστικότερος, γκριματσάκιας, αλέγκρος και κονφερασιέ, από τον άλλο που συμπληρώνει το δίδυμο με μια πιο μελαγχολική τάση στο βλέμμα και χωρίς να παραδίνεται στο σλάπστικ για να προκαλέσει το γέλιο. Ο Salvatore, φτυστός ο μπαγάσας με συνάδελφο μας Αεκτζή, είναι η φιγούρα του μοντέρνου Γκρούεζα, που κινεί τα νήματα υπόγεια για να πετύχει πάση θυσία τον σκοπό του, αν κάτι στραβώσει όμως, θα είναι ο πρώτος που θα υψώσει την παντιέρα του άλλου, νικηφόρου, στρατοπέδου. Αντιθέτως ο Valentino, λειτουργώντας ορθολογικότερο και λιγότερο εν θερμώ, θα δώσει αμέτρητες ευκαιρίες στο πολιτικό πιστεύω του να τα καταφέρει, αν τύχει όμως και προδοθεί, ενδεχόμενα να εξελιχθεί στον μεγαλύτερο πολέμιος του. Τα πάντα έχουν να κάνουν με το συμφέρον όμως. Το ατομικό και ουχί το συνολικό, οπότε...

Οπότε της αδόκιμης ουτοπίας υπερισχύει η σιγουριά της βολεψιάς. Το τονίζει στην κεντρική της ιδέα η κατά βάση τηλεοπτικής αισθητικής ετούτη κομεντί, που μοιάζει σε αρκετά της σημεία ρεαλιστική, αν και πολλές φορές πέφτει σε παραδοξότητες και υπερβολές, για να βγάλει λάθος το σώφρον και λογικό. Αν και εκεί που τελειώνει η λογική, στις μέρες μας, αρχίζει να δρα η πολιτική...

Η εκδίκηση πέτυχε - ο υπομονετικός είχε σχέδιο

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Εκεί που ο Dirty Harry συναντά τον Oldboy αλά… ισπανικά!

Ο Raúl Arévalo είναι ένας από τους πιο γνωστούς Ισπανούς ηθοποιούς των τελευταίων χρόνων, αλλά… εντός της χώρας του. Τελευταία τον είδαμε στο φρικώδες “Δεν κρατιέμαι” (Los amantes pasajeros, 2013), στο εξαιρετικό «Το μικρό νησί» (La isla mínima, 2014) και στο ενδιαφέρον «Ποιος κλέβει ποιον;» (Cien años de perdón, 2016). Εδώ, επιχειρεί την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, στην οποία δεν συμμετέχει ως ηθοποιός, μένοντας αφιερωμένος στα σκηνοθετικά του καθήκοντα.

Η ταινία ξεκίνησε τη διεθνή της καριέρα πέρσι τον Σεπτέμβριο, οπότε και προβλήθηκε στο τμήμα «Orizzonti» του περασμένου φεστιβάλ Βενετίας. Μάλιστα, η Ruth Diaz, τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας στο συγκεκριμένο τμήμα. Η ταινία ήταν υποψήφια για 11 βραβεία Goya (τα ισπανικά Όσκαρ) κερδίζοντας τελικά 4, ανάμεσα τους κι εκείνο για καλύτερη ταινία! Εμείς την ταινία την είδαμε στο περασμένο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, όπου και προβλήθηκε στο τμήμα «Ανοιχτοί Ορίζοντες».

Η υπόθεση: Ο Χοσέ είναι ένας μοναχικός και ντροπαλός άνδρας. Ένα πρωινό, πηγαίνει για καφέ στο μπαρ όπου δουλεύει η Άνα. Ο ερχομός αυτού του ανθρώπου στη δύσκολη ζωή της, δίνει κουράγιο στην Άνα, ύστερα από οχτώ χρόνια που πέρασε μόνη, περιμένοντας τον Κούρο, τον σύζυγό της, να εκτίσει την ποινή του. Ο Κούρο βγαίνει από τη φυλακή ελπίζοντας πως θα μπορέσει να ξεκινήσει τη ζωή του απ’ την αρχή με την Άνα. Είχε κλειστεί εκεί μιας που καταδικάστηκε για τη συμμετοχή του στην ένοπλη ληστεία ενός κοσμηματοπωλείου στο οποίο δολοφονήθηκε μια γυναίκα και ο γηραιός ιδιοκτήτης του κοσμηματοπωλείου χτυπήθηκε τόσο άσχημα, που έπεσε σε κώμα. Οι ζωές των τριών αυτών ανθρώπων (του Χοσέ, της Ανα και του Κουρο) θα μπλέξουν με τέτοιο τρόπο τον οποίο μόνο ο ένας από αυτούς τον είχε φανταστεί. Κι είχε καταστρώσει ως σχέδιο να προκύψει το συγκεκριμένο «μπλέξιμο»...

Η άποψή μας: «Μια δυνατή ιστορία για τη βίαιη φύση του ανθρώπινου είδους και την ψευδαίσθηση της εξιλέωσης» αναφέρει ο επίσημος κατάλογος του Φεστιβάλ Κινηματογραφου Θεσσαλονίκης για την ταινία. Και ναι, έχει δίκιο: με τις παραπάνω λίγες λέξεις συνοψίζεται όλο το νόημα του φιλμ. Ένα φιλμ που, όπως πάρα πολλά προηγούμενα πριν από αυτό, προσπαθεί να πάρει θέση απέναντι στο ζήτημα της αυτοδικίας. Κατά τη γνώμη μας, ο Arevalo επιλέγει τη λογική και τη θέση του Sam Peckinpah όπως αυτή είχε διατυπωθεί στην παρεξηγημένη ταινία του «Αδέσποτα σκυλιά» (Straw Dogs, 1971)... Στην αρχή ο Arevalo μας δείχνει μια εντυπωσιακή σκηνή στην οποία ο επιφορτισμένος να οδηγήσει το αμάξι διαφυγής της ληστείας στο κοσμηματοπωλείο, προσπαθεί να ξεφύγει από την αστυνομία και εντέλει ντελαπάρει! Και η κάμερα είναι μέσα στο αυτοκίνητο, έτσι;

Ακολουθούν πολλά κεφάλαια, μέσα από τα οποία αργά αλλά σταθερά φτάνουμε στην πρώτη μεγάλη ανατροπή της ταινίας (ακολουθεί και μια δεύτερη προς το φινάλε της). Ο σκηνοθέτης πάντως από την αρχή μας έχει βάλει στο κατάλληλο κλίμα. Η σκηνή στο υπόγειο του γυμναστηρίου βγάζει γέλιο εξαιτίας της εμφάνισης και κυρίως εξαιτίας του τρόπου ομιλίας του ενός από τους συμμετέχοντες στη ληστεία. Μετά το γέλιο, όμως, ακολουθεί αιματοκύλισμα Ένα αιματοκύλισμα που προκαλείται από έναν φιλήσυχο στη μέχρι πρότινος ζωή του άνδρα, το οποίο σοκάρει τον “παράνομο” αυτόπτη μάρτυρα. Αυτό που από την αρχή εντυπωσιάζει στην ταινία είναι η τρομερή αυτοπεποίθηση που βγάζει ο Arevalo ως σκηνοθέτης. Κάθε του πλάνο είναι μαεστρικά δομημένο, το μοντάζ είναι απολύτως οργανικό, έχει γίνει σπουδαία δουλειά στην ηχητική μπάντα και οι χώροι δράσης είναι απίστευτοι! Ο ιδρώτας, η ασχήμια, τα κοντινά στα πρόσωπα θαρρείς κι έχουν βγει από γουέστερν του Sergio Leone, και συγκεκριμένα από το “Κάποτε στη Δύση” - ίσα που περίμενα κάποια στιγμή να σκάσει μύτη ο Charles Bronson και το υπέροχο μουσικό σκορ του Ennio Morricone, με τη φυσαρμόνικα! Κι όμως, τα γυρίσματα έγιναν σε μη τουριστική και φτωχική περιοχή της Μαδρίτης. Μωρέ μπράβο! Αυτοδικία λοιπόν. Την καταδικάζει ο σκηνοθέτης; Χμ, σαν να νίπτει τας χείρας του και φρονίμως ποιόν, δεν παίρνει θέση.

Ενδιαφέρουσα αν μη τι άλλο ταινία από την Ισπανία, που έχει να πει πράγματα και τα λέει με τέτοιο τρόπο που, θες δεν θες, θα τα ακούσεις. Και θα την… ακούσεις!

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 29 Ιουνίου 2017 από την Weird Wave

του zerVo (@moviesltd)

Κάποτε, τον πρώτο καιρό που έκανε την εμφάνιση του το ξενόφερτο έθιμο των μπάτσελορ πάρτυ, εμείς (τα αγοράκια) θεωρούσαμε εαυτούς τυχερούς, αν τύγχανε στην έξοδο μας, η παραδιπλανή γυναικεία παρέα, να το έκαιγε ενόψει γαμήλιας τελετής. Όμορφα ντυμένα κορίτσα σαν τα κρύα τα νερά, να λικνίζονται πάνω στις μπάρες και τα τραπέζια, χάρμα οφθαλμών σε υπόδειγμα ομαδικής διασκέδασης, μιας και σε συντριπτικό ποσοστό, τριγύρω από την διάφανη περίφραξη της ομήγυρης, έστεκε ταμπέλα απαγορευτική: "Μην πλησιάζετε, η νύχτα αυτή είναι για την πάρτη μας". Στο πέρασμα του χρόνου, τα κοράσια έκριναν σκόπιμο, στο κέφι τους αυτό, να προσθέσουν τις αντρικές συνήθειες της αντίστοιχης βραδιάς, μπεκροποσίες, στριπτιτζάδικα, τσιπεντέηλς κι έτσι, ένεκα υποτιθέμενης απελευθέρωσης. Το αποτέλεσμα του συναγωνισμού των φύλων στην εξισωτική γουρουνιά, ήταν το λοιπόν, να πέσουν και οι μορφονιές στην παγίδα του ματαιόδοξου fun, που έρχεται άμεσα σε αχώνευτη κόντρα με το εκλεπτυσμένο στυλ της φεμίνας. Καλή ώρα...

Ελάχιστες ώρες χωρίζουν την όμορφη και επικοινωνιακή Τζέσικα, από το να ανταλλάξει όρκους παντοτινής πίστης με τον αρραβωνιαστικό της Πίτερ, οπότε ποια καλύτερη στιγμή από το να συναντηθεί και πάλι, δέκα ολόκληρα χρόνια μετά από την ώρα της αποφοίτησης, με τις τρεις κολλητές της στο κολέγιο, για μια ξέφρενη εργένικη νύχτα γλεντιού, Με την εκδηλωτική και φωνακλού, δασκάλα πλέον, Άλις, την χαμηλών τόνων κάποτε, μα μαχητική ακτιβίστρια πια, Φράνκι και την ζωντοχήρα Μπλέρ, που μια χαρά τα περνάει ξοδεύοντας την διατροφή του πρώην. Στην γυναικεία συντροφιά που αποξαρχής δηλώνει πανέτοιμη για όλα, ταξιδεύοντας μέχρι το καυτό Μαιάμι, θα προστεθεί και η Πίππα (...) Αυστραλιανή φιλενάδα της Τζες, από την εποχή της επαγγελματικής εξάσκησης της στους Αντίποδες, συνεπώς με το κουιντέτο συμπληρωμένο, τα κλαμπς της Φλόριντας αναμένεται να αναστενάξουν...

Για την ετερόκλητη πεντάδα όμως, μια απλή βόλτα στην ντίσκο δεν θα είναι αρκετή, αφού μετά από μπόλικες δόσεις αλκοόλ και κοκού, τα κοριτσόπουλα θα επιθυμήσουν να συνεχίσουν το πάρτυ τους, κατ οίκον, στην πολυτελή, αν και δανεική, βιλάρα δίπλα στο κύμα που τις φιλοξενεί, έχοντας την παρέα, ενός μορφονιού στρίπερ! Κάτι η θολούρα, κάτι οι ασούμπαλες κινήσεις της εύσωμης παπαρδέλας Άλις, το κακό δεν θα αργήσει να συμβεί, με τον σωματαρά να πέφτει σέκος, μετά από ακούσιο βαρύ κτύπημα στο κεφάλι. Απόγνωση για τις αλαφροντυμένες μεγαλομπεμπέκες, που από εκεί που περίμεναν το γλέντι να κρατήσει ίσαμε το πρωί, τώρα δεν έχουν παρά ελάχιστες μόνο ώρες, να δουν τι θα κάνουν με το πτώμα...

Μακάβρια είναι η αλήθεια τροπή, παίρνει από το ανέμελο πανηγύρι που έστησαν με κοκτέιλ, πίτσες, σκόνη στο γυαλί και απεριόριστη σέξι διάθεση οι κοπελούδες, στην θωριά του αίματος, που τρέχει ποτάμι από την πληγή του πεθαμένου, πάνω στο κατάλευκο πάτωμα. Και ποιες ενδεχόμενα μπορεί να είναι οι αντιδράσεις τους, όταν ο νους είναι θολωμένος και δεν δύναται να σκεφτεί λογικά? Μπροστά στον κίνδυνο να αποκαλυφθεί το εξ αμελείας μεν, αλλά έγκλημα που διέπραξαν, οι κυρίες πρέπει πάση θυσία να εξαφανίσουν το άψυχο κορμί και να διαγράψουν μια για πάντα από την μνήμη τους το περιστατικό. Πράγματα ανέφικτα και απίθανα, βεβαίως, αφού στην διάφανη μεζονέτα, θα αρχίσουν να καταφτάνουν απρόσκλητοι, τριολέ γείτονες, καχύποπτοι μπάτσοι, αλλά - για στάσου - κι ένας ακόμη επαγγελματίας ξεβράκωτος, που μάλλον δεν ήταν στο πρόγραμμα...

Η βασική ιδέα του κωμικού (υποτίθεται) φιλμ, ούτε πρωτότυπη είναι, ούτε πρωτοφανέρωτη στο σινεμά, αφού σε σερνική βερσιόν την έχουμε δει δυο δεκαετίες πριν στο Very Bad Things του Peter Berg, όταν μια νεκρή πόρνη, προκάλεσε μακελειό στην μπάτσελορ γιορτούλα των φίλων. Οπότε δεν υπάρχουν και εκπλήξεις στην αφήγηση μέχρι το παλικάρι να πέσει τέζα από το σάλτο μορτάλε της άγαρμπης κομπανιέρας. Από το σημείο αυτό που ξεκινούν δηλαδή, οι περιπέτειες των φιλενάδων, που απελπισμένες καλούνται να σβήσουν τα πειστήρια που αυτόματα τις καθιστούν φόνισσες. Κι αν οι πλάκες είχαν έστω και την ελάχιστη προσέγγιση του παρόμοιου εξελικτικά Weekend At Bernies, ενδεχόμενα να περνούσαμε κι εμείς καλά με τις άναρθρες κραυγές τους, το πράγμα όμως έτσι όπως το σερβίρει κάποια κυρία Lucia Aniello, ως ανέμπνευστο κρίνεται και ελάχιστα χιουμοριστικό,

Εκεί που πανεύκολα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί η κλειστοφοβία ή η περιορισμένη εξυπνάδα σαν μέσο εξέλιξης της φάρσας, το σενάριο προτιμά να προσθέσει στην πορεία του την αντίδραση του απόμακρου αρραβωνιάρη, που λειτουργώντας ηλίθια και πανηλίθια,.στην αναζήτηση στο άγνωστο της καλής του, μάλλον βοηθά στο να σχηματιστεί μουτσοιύνα αδιαφορίας στο πρόσωπο του θεατή. Όσο για τα όσα λαμβάνουν χώρα στο σπίτι του τρόμου, στο πάλεμα τους να φτάσουν τα λέβελς των Hangovers, επαναλαμβάνονται και χωλαίνουν αβάσταχτα στο πολύ πιο φτωχικού και περιορισμένου μπάτζετ αισθητικής. Οπότε μένει κάτι να θυμόμαστε από το πολυδιαφημισμένο και προμοταρισμένο κοριτσίστικο συναπάντημα που κατέληξε σε - κανονική - τραγωδία. Μπα, πηλίκο μηδενικό...

Κάποιος μάλιστα πρέπει να τραβήξει το αυτί της Johansson, που ηγείται λογικά του σχήματος ως η απόλυτη σούπερ σταρ του πρότζεκτ, λέγοντας της πως τέτοιες ερμηνευτικές επιλογές, έχουν κοστίσει καριέρες, σε ακόμη πιο σοβαρούς από εκείνην ηθοποιούς. Η Scarlett που επιμένει σε αυτό το ασέξι κούρεμα γκαρσόν, δεν κερδίζει ούτε σε αυτό το περιορισμένο παρεάκι τις εντυπώσεις, χάνοντας κατά κράτος από το κλωνάρι της Lisa Bonnet (και του Lenny) Zoe Kravitz, που κυριολεκτικά δίνει διαπιστευτήρια ως το επόμενο σοκολατί αιλουροειδές του Χόλιγουντ. Η εκνευριστική Jillian Bell, σε συσχετισμό όγκου, ούτε για πλάκα δεν αγγίζει στο νυχάκι το τάλαντο της Mel McCarthy που κοπιάρει, η Ilana Glazer που παρακολούθησα νομίζω για πρώτη φορά, δεν μου έκανε το παραμικρό κλικ υποκριτικά, ενώ η υπερτιμημένη Kate McKinnon, ως αλλόκοτο Κίουι της κομπανίας, χάνεται επίσης στο γενικό ναυάγιο...

Ενδεχόμενα και να είχα μεγαλύτερες προσδοκίες από όσες θα μπορούσε να αποδώσει το Rough Night, που λανσαρίστηκε πανέξυπνα από την διανομή του, ως ο female παρτικός πανζουρλισμός. Ούτε καν. Όχι απογοήτευση, δεν ανέμενα άλλωστε κανά αριστούργημα, αλλά να, η Τζχάνζεν δεν μας έχει συνηθίσει σε φλόπες τέτοιας περιωπής!

Έφυγε από την ζωή, σε ηλικία μόλις 56 ετών, ένας από τους πλέον δημοφιλείς Ευρωπαίους πρωταγωνιστές και σαφώς ο διασημότερος Σουηδός της εποχής μας, Michael Nyqvist, μετά από πολυετή μάχη με την επάρατη νόσο. Γεννημένος τον Νοέμβριο του 1960 στην Στοκχόλμη, ο χαρισματικός ρολίστας, αφού έκτισε μια σημαντική καριέρα εντός των τειχών της Σκανδιναβίας, έγινε γνωστός στο διεθνές σινεφίλ κοινό, υποδυόμενος τον δαιμόνιο και ευφυή ρεπόρτερ της επιθεώρησης Μιλένιουμ, Μίκαελ Μπλόμκβιστ, στην φιλμική μεταφορά του θρυλικού μπεστ σέλλερ του Stieg Larsson, The Girl With The Dragon Tattoo. Η τεράστια επιτυχία του πρώτου επεισοδίου, τόσο στην Σουηδία, μα κυρίως σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές αγορές, είχε σαν συνέπεια την ολοκλήρωση κατοπινά της τριλογίας, με τον Nyqvist να επιστρέφει στην ερμηνεία που τον καθιέρωσε στο πλευρό της Noomi Rapace, με δύο ακόμη επεισόδια, το The Girl Who Played With Fire και το The Girl Who Killed The Hornet's Nest. Η αναγνωρισιμότητα του Σουηδού πλέον είναι τόσο μεγάλη, ώστε μετά από είκοσι χρόνια πορείας στο ευρωπαϊκό σινεμά, με αποκορύφωμα την παρουσία του στην εξαιρετική και πολυβραβευμένη ταινία As It Is In Heaven του 2004, να ακολουθήσει διεθνή καριέρα.

Πρώτη του εμπειρία στο Χόλιγουντ, η παρουσία του στην περιπέτεια δράσης Abduction του John SIngleton, όπου υποδύθηκε τον αντίπαλο του Taylor Lautner, ενώ ακολούθησε η συμμετοχή του, ως του κακού της υπόθεσης στο Mission Impossible: Ghost Protocol του Brad Bird, όπου αντιμετώπισε επί σκηνής τον αγέρωχο Tom Cruise. Η φόρμα του villain καθώς φαίνεται ταίριαξε γάντι στον Σουηδό, αφού μετά από την συμμετοχή του στο Europa Report, που παρόλο το all star cast του ελάχιστο ντόρο έκανε, πήρε σημαντικότατους ρόλους, τόσο στον θορυβώδη John Wick, παίζοντας τον εχθρό του Keanu Reeves, Ρώσο γκάνγκστερ, Βίγκο Ταράσοβ, όσο και στο πιο δραματικό, με ιστορικές προεκτάσεις Colonia, όπου υποδύθηκε τον τοποθετημένο από την νοτιοαμερικάνικη χούντα, ως αυταρχικό ηγέτη της φράξιας των εξόριστων αντεξουσιαστών, στην απομονωμένη αποικία, στα σύνορα της χώρας. Η πιο πρόσφατη στιγμή που τον είδαμε στο εκράν, ήταν δίπλα στον Pierce Brosnan, αγνώριστος, στην ταινία I.T., ενώ στα τρέχοντα σχέδια του, υπήρξε η συμμετοχή του, μεταξύ μιας εξαιρετικής διεθνούς ομάδας αστέρων, στο φιλμ Kursk του Thomas Vintenberg, που όπως μαρτυρά ο τίτλος του, περιγράφει τις τελευταίες αγωνιώδεις στιγμές του ρωσικού πυρηνικού υποβρυχίου, που είχε βυθιστεί στην θάλασσα του Μπάρεντς.

Μια σημαντική απώλεια για το σινεμά της Γηραιάς Ηπείρου, αφού έφυγε νεότατος κι ενώ είχε ακόμη να προσφέρει τόσα πολλά στην Έβδομη Τέχνη. RIP

Οι αδάμαστοι! Πρεμιέρα στην Βενετσιάνικη Μόστρα του περασμένου Σεπτέμβρη έκανε η Μεξικάνικη δραματική ταινία του Amat Escalante, La Region Salvaje (εγγλέζικος τίτλος The Untamed) που αφού έκανε παρέλαση σε όλα σχεδόν τα σοβαρά φεστιβάλς της γης, είναι πανέτοιμη πλέον να κυκλοφορήσει και στις δυτικές αγορές. Η νικήτρια εξ ημισείας του Χρυσού Λέοντα σκηνοθεσίας, σύμφωνα με όσους την παρακολούθησαν στην Βενετία, είναι μια μυστηριώδης αφήγηση που κινείται στον χώρο του sci fi τρόμου, δανειζόμενη στοιχεία από την Possession του Andrzej Zulawski. Η νεαρή Αλεχάντρα είναι μια γυναίκα που έχει αποδεχτεί τον περιοριστικό της ρόλο ως νοικοκυρά, με την ευθύνη να μεγαλώσει τα δυο μικρά της παιδιά. Ζει μαζί με τον σύζυγό της Άνχελ και τον αδελφό της Φάμπιαν που εργάζεται ως νοσοκόμος στην τοπική κλινική, σε μια φτωχική επαρχιακή κωμόπολη, μια ζωή παγιδευμένη στην απόλυτη ρουτίνα. Η άφιξη μιας μυστηριώδους ξένης, της Βερόνικα, θα ανατρέψει τα πάντα, καθώς εκείνη θα πείσει όλη της την φαμίλια, πως μέσα στο δάσος, σε μια ερημική καλύβα, είναι καλά κρυμμένη μια ανεξήγητη δύναμη, που μπορεί να δώσει λύσεις σε όλα τους τα προβλήματα. Εξίσου εκκεντρικό είναι και το τρέιλερ του φιλμ, που διαλαλεί την πραμάτεια του για τις περιορισμένες αίθουσες της Αμέρικα, που θα το προβάλλουν στις 21 Ιουλίου 2017.

Το προμόσιον πάντως μιλά για μια από τις ενδεχόμενες καλοκαιρινές εκπλήξεις για τους σινεφίλ που θα το προτιμήσουν, ακόμη κι αν δεν είναι γνωστά τα ονόματα των ηθοποιών που συμμετέχουν σε αυτό, δηλαδή οι Ruth Ramos, Simone Bucio και Jesus Meza.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί!

Last Call Pitches! Περιέργως πρόκειται για έναν τίτλο που στην άλλη άκρη του Ατλαντικού έχει σαρώσει, αγγίζοντας ήδη στα δύο πρώτα επεισόδια της σειράς του το μισό δις δολάρια σε εισπράξεις, αλλά που στην Ευρώπη έχει περάσει σχετικά απαρατήρητος. Το Pitch Perfect λοιπόν αισίως έχει φτάσει στο τρίτο του τσάπτερ, ετούτη την φορά έχοντας την σκηνοθετική επιμέλεια της Trish Sie που πραγματοποιεί το δημιουργικό της ντεμπούτο, σε σενάριο της Kay Cannon, επίσης επιμελήθηκε το σκριπτ και στα προηγούμενα παρτς. Εδώ το στόρι ακολουθεί και πάλι το φημισμένο πια, αφού έχει κερδίσει τον Παγκόσμιο τίτλο, α καπέλα φωνητικό γκρουπ των Μπέλας, που πλέον η καθεμιά τους έχει τραβήξει τον δρόμο της, αναζητώντας την δική της τύχη στην μουσική βιομηχανία. Όταν όμως θα τους δοθεί μια και μοναδική ευκαιρία να ενώσουν τις δυνάμεις τους για μια τελευταία φορά, σε μια παναμερικάνικη περιοδεία, θα έρθει η στιγμή να πάρουν τις αποφάσεις τους, για το καλό ολόκληρης της ομάδας. Εννοείται πως πια μόνον οι φανατικοί φίλοι του σίριαλ, στην αγορά την δική μας, προσμένουν να παρακολουθήσουν τι ακριβώς συμβαίνει στην εξέλιξη της καριέρας της γυναικείας ομήγυρης, σε αντίθεση με την Αμερική που το Part 3 αποτελεί σημαντικό γεγονός, με κυκλοφορία από την Universal καταμεσής των Χριστουγέννων, στις 22 Δεκεμβρίου 2017.

Φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει καμία από τις σταρς που έγιναν διάσημες μέσα από τις εικόνες του Pitch Perfect με όλες να δηλώνουν παρούσες κι εδώ, δηλαδή οι Anna Kendrick, Rebel Wilson, Hailee Steinfeld, Brittany Snow, Anna Camp, Hana Mae Lee, Ester Dean, Alexis Knapp, Chrissie Fit, Kelley Jakle. Καινούργια πρόσωπα του καστ είναι ο βετεράνος John Lithgow και η Ruby Rose.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί!