Movies Ltd

Το παρόν απλά δεν υπάρχει!

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Γη γεμάτη πτώματα – ουρανός γεμάτος αστέρια

Ο Patricio Guzmán θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους ντοκιμαντερίστες παγκοσμίως. Το 2013, στο πλαίσιο του 15ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, έγινε μια πλήρης ρετροσπεκτίβα - αφιέρωμα στο έργο του. Από το εισαγωγικό σημείωμα του αφιερώματος παραθέτουμε παρακάτω μερικά πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, για να καταλάβετε όσοι δεν γνωρίζετε περί τίνος πρόκειται:

«Γεννήθηκε στο Σαντιάγο της Χιλής το 1941. Το ενδιαφέρον του για το ντοκιμαντέρ ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’50 όταν, ως έφηβος, πρωτοήρθε σε επαφή με μερικές από τις ταινίες του Κρις Μαρκέρ, του Φρεντρίκ Ροσίφ και του Λουί Μαλ. Σπούδασε κινηματογράφο στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο του Καθολικού Πανεπιστημίου της Χιλής και στην Επίσημη Σχολή Κινηματογράφου στη Μαδρίτη, απ’ όπου κι αποφοίτησε με πτυχίο σκηνοθεσίας το 1970. Ο Γκουσμάν επέστρεψε στη Χιλή το 1971 και σκηνοθέτησε το πρώτο του ντοκιμαντέρ «El primer año» (Ο πρώτος χρόνος), που κάλυπτε τους πρώτους δώδεκα μήνες της κυβέρνησης του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Η ταινία προβλήθηκε στις αίθουσες της χώρας την ίδια χρονιά. Ο Γάλλος ντοκιμαντερίστας Κρις Μαρκέρ, που εκείνο τον καιρό βρισκόταν στη Χιλή, συμπτωματικά είδε την ταινία και προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει στη διανομή της στη Γαλλία. Δύο χρόνια αργότερα, και πάλι ο Μαρκέρ πρόσφερε στον Γκουσμάν ανεκτίμητη βοήθεια, χαρίζοντάς του μπομπίνες φιλμ που χρειαζόταν για να ξεκινήσει τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ «La batalla de Chile» (Η μάχη της Χιλής), μιας τριλογίας διάρκειας τεσσερισήμισι ωρών για τον τελευταίο χρόνο του Αλιέντε στην εξουσία. Τα γυρίσματα διήρκεσαν μέχρι την τελευταία μέρα του πραξικοπήματος.

Την ημέρα του πραξικοπήματος, ο Γκουσμάν φυλακίστηκε στο Εθνικό Στάδιο της Χιλής, όπου και παρέμεινε εγκλωβισμένος για 15 μέρες. Όταν αφέθηκε ελεύθερος, έφυγε για την Ευρώπη, παίρνοντας μαζί του τα κουτιά του φιλμ. Εκεί ξεκίνησε να ψάχνει για χρηματοδότηση προκειμένου να ολοκληρώσει την ταινία του. Αυτή τη φορά, σανίδα σωτηρίας έτεινε το Κουβανικό Κινηματογραφικό Ινστιτούτο (ICAIC), που προσφέρθηκε να αναλάβει την ολοκλήρωση του μοντάζ και των άλλων εργασιών του post-production της ταινίας. Ο Γκουσμάν μετοίκησε στην Αβάνα και τελείωσε την ταινία λίγα χρόνια αργότερα. Η «Mάχη της Χιλής» κέρδισε 6 μεγάλα βραβεία στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική και βρήκε διανομή στο εμπορικό κύκλωμα σε 35 χώρες. Το κινηματογραφικό περιοδικό Cineaste την ανακήρυξε «μία από τις δέκα καλύτερες πολιτικές ταινίες της εποχής μας». Αργότερα, ο Γκουσμάν, που ζούσε στην Ισπανία και αργότερα στη Γαλλία, συνέχισε να γυρίζει ντοκιμαντέρ, πολλά εκ των οποίων επικεντρώθηκαν σε ζητήματα της χώρας του. (...) Το «Νοσταλγώντας το φως» κέρδισε το βραβείο για το Καλύτερο Ντοκιμαντέρ (Prix ARTE) της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου και συμπεριλήφθηκε στη λίστα με τις 10 καλύτερες ταινίες του 2010 του περιοδικού Sight & Sound. Το 2011 κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ και στον Καναδά από την Icarus Films. Ο Πατρίσιο Γκουσμάν είναι επικεφαλής του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ FIDOCS στο Σαντιάγο της Χιλής, που ίδρυσε ο ίδιος το 1997. Ζει στο Παρίσι με τη Ρενάτε Ζάχσε, που συνεργάζεται μαζί του στα σενάρια των ταινιών του και ήταν παραγωγός στο «Νοσταλγώντας το φως». Οι δυο κόρες του, Ανδρέα και Καμίλα, είναι επίσης σκηνοθέτιδες και συμμετέχουν κατά καιρούς στις δουλειές του.

Η υπόθεση: Στη Χιλή, σε υψόμετρο τριών χιλιάδων μέτρων, αστρονόμοι απ’ όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται στην έρημο Ατακάμα για να παρατηρήσουν τ’ αστέρια. Ο ουρανός της ερήμου είναι τόσο καθαρός που τους επιτρέπει να δουν μέχρι τα σύνορα του σύμπαντος. Εδώ, η αμείλικτη θερμότητα του ήλιου κρατά ανέπαφα τα ανθρώπινα λείψανα: μούμιες, εξερευνητές και μεταλλωρύχους, αλλά και απομεινάρια των πολιτικών κρατουμένων της δικτατορίας του Πινοτσέτ. Κι ενώ από τα παρατηρητήριά τους οι αστρονόμοι μελετούν τους πιο μακρινούς γαλαξίες αναζητώντας σημάδια εξωγήινης ζωής, στη σκιά των αστεροσκοπείων, γυναίκες σκάβουν στο χώμα της ερήμου για τους εξαφανισμένους συγγενείς τους...

Η άποψή μας: Ρε παιδί μου, αν έχεις δει πολλές ταινίες, αν έχεις ακούσει πολλά τραγούδια, αν έχεις διαβάσει πολλά βιβλία, τα πράγματα γίνονται πολύ πιο εύκολα στην προσπάθειά σου να γράψεις για μια ταινία. Γιατί καμιά φορά θέλεις να γράψεις τόσο πολλά, αλλά πιάνεις τον εαυτό σου τόσο μικρό που σκέφτεσαι: «τι να γράψω τώρα εγώ γι' αυτό το αριστούργημα»; Ευτυχώς, εκεί αρχίζουν τα δάνεια. Πχ, τούτη η ταινία είναι απίστευτη πραγματικά. Βλέποντάς την από τη μια σκέφτηκα την φοβερή και τρομερή ταινία μυθοπλασίας του Carlos Reygadas «Φως μετά το σκοτάδι» (Post tenebras lux, 2012 – αλήθεια, πού χάθηκε αυτός ο παλίκαρος;). Από την άλλη σκέφτηκα τον «Μικρόκοσμο», το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ σε απόδοση Γιάννη Ρίτσου που ερμήνευσε η Μαρία Δημητριάδη στο δίσκο «Τα πολιτικά» του Θάνου Μικρούτσικου. Το παραθέτω γιατί πραγματικά είναι ανατριχιαστικό:

Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες μέσα στην πόλη της Καλκούτας,
φράξαν το δρόμο σ' έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ' αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ' άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόσο δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ο,τι και να είναι τ' άστρα,
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει.
Είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.

Μιλάμε, είναι σαν ο Guzmán να διάβασε το ποίημα και να ήθελε να το κάνει ταινία, με επίκεντρο βεβαίως όχι την Ινδία αλλά τη χώρα του, τη Χιλή, την επίσης καταβασανισμένη. Βέβαια, ο σκηνοθέτης δείχνει τον δέοντα σεβασμό στους αστρονόμους και μια συγκεκριμένη συνέντευξη με έναν από αυτούς βγάζει εκπληκτικά πράγματα σχετικά με την έννοια του χρόνου και πως το παρόν ουσιαστικά δεν υφίσταται! Το πώς οι συγκεκριμένοι επιστήμονες ασχολούνται με αστέρια, με ουράνιους σχηματισμούς, των οποίων μελετούν το φως, παρά το γεγονός ότι έχουν πάψει να υφίστανται εδώ και εκατομμύρια χρόνια! Εξ ου και η νοσταλγία του φωτός: ένα αστέρι που έλαμψε, έσβησε, έπαψε να υφίσταται, κι όμως το φως του είναι ακόμα δυνατό και μας δίνει τη δυνατότητα να το μελετήσουμε. Εξ ου και η σύνδεση με τους πολιτικούς κρατουμένους που θάφτηκαν στην έρημο για να εξαφανιστεί καθετί που να αποδεικνύει ότι κάποτε ζούσαν στη γη. Οι γυναίκες ψάχνουν μέσα στην έρημο και βρίσκουν θραύσματα από οστά στη χειρότερη ή κουφάρια, τα παπούτσια τους, σώματα σε αποσύνθεση μα διατηρημένα, κορμιά ανθρώπων που κάποτε έλαμπαν και σκορπούσαν γύρω τους το φως τους. Αλλά πέρα από τους πολιτικούς κρατούμενους, τους τόσο βάναυσα δολοφονημένους και στοιβαγμένους σε ομαδικούς τάφους, στην ίδια περιοχή δρουν και αρχαιολόγοι, που βρίσκουν στοιχεία για παλιότερους πολιτισμούς, τότε που οι άνθρωποι αποτύπωναν σε πέτρες και βράχια την καθημερινότητά τους. Ανθρώπινη, ποιητική, φιλοσοφική ταυτόχρονα, τούτη η ταινία είναι ένα σπάνιο μαργαριτάρι, της οποίας το άτυπο σίκουελ ήταν το «Μαργαριταρένιο κουμπί» (El botón de nácar, 2015), που βγήκε πρώτο στο εμπορικό κύκλωμα στη χώρα μας. Κι ενώ εδώ το παιχνίδι γίνεται με το φως, στο «Κουμπί» το παιχνίδι γίνεται με το νερό. Και στις δύο ταινίες πάντως αυτό που τονίζεται πάνω και πέρα από όλα, είναι η αξία και η σημασία της συλλογικής μνήμης, η αγία νοσταλγία, χωρίς την οποία μέλλον δεν μπορεί να υπάρξει. Διαμάντι από τα λίγα.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 22 Σεπτεμβρίου 2016 από την AMA Films

Η ομορφιά του ποδοσφαίρου χωρίς κανόνες

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Το ξυπόλητο τάγμα!

Για κάποιον τρελό και ανεξήγητο λόγο (εντάξει, μπορεί κάποιος να έχει την ικανότητα να το εξηγήσει, αλλά πού να ψάχνουμε τώρα – χε χε χε), το ποδόσφαιρο, όσο υπέροχο και φαντασμαγορικό άθλημα είναι τόσο χάλια αποτυπώνεται σε ταινίες! Ουσιαστικά, η μόνη ταινία με ποδόσφαιρο την οποία μπορούν να ονοματίσουν με ευκολία ως αγαπημένη τους, άνθρωποι που βλέπουν σινεμά ανήκοντας στο μέσο όρο, είναι «Η απόδραση των έντεκα» (εντάξει, με Sylvester Stallone σε τρομερό miscast στο ρόλο του τερματοφύλακα, but still...). Ταινίες για χουλιγκάνους έχουν γυριστεί πολλές και ενδιαφέρουσες, ταινίες που έχουν το ποδόσφαιρο ως ντεσού και όχι ως κυρίως γεύμα βλέπονται με μεγάλο ενδιαφέρον, ταινίες με κεντρικό άξονα το ποδόσφαιρο, όμως, αποτυγχάνουν με θόρυβο! Κρίμας, γιατί εμείς οι λάτρεις του ποδοσφαίρου θα γουστάραμε μια καλή ταινία για το ποδόσφαιρο. Θα μου πεις, βλέπουμε τόσα πολλά ματς εμείς οι ποδοσφαιρόφιλοι σχεδόν κάθε βδομάδα, να βλέπουμε ποδόσφαιρο και στο σινεμά, είναι too much. Και ίσως εδώ κρύβεται και εντοπίζεται τελικά και το πρόβλημα. Συν τοις άλλοις, δεν πηγαίνουν και πολλές γυναίκες σινεφίλ να δουν μια ταινία που ασχολείται με το ποδόσφαιρο...

Η συγκεκριμένη ταινία Pele: Birth Of A Legend ασχολείται με τα πρώτα οχτώ χρόνια της καριέρας του Πελέ. Και μία από τις αγαπημένες κόντρες μεταξύ των ποδοσφαιρόφιλων είναι: ποιος είναι ο σπουδαιότερος ποδοσφαιριστής όλων των εποχών; Υπάρχουν οι φανατικοί υποστηρικτές του Πελέ λοιπόν, υπάρχουν όμως και οι ακόμα πιο φανατικοί υποστηρικτές του Μαραντόνα. Βραζιλιάνος εναντίον Αργεντινού. Μόνο που για τον Μαραντόνα μέχρι και...θρησκεία έχει δημιουργηθεί. Γενικώς και οι δύο αυτοί σπουδαίοι ποδοσφαιριστές ξεκίνησαν από την απόλυτη φτώχεια και έφτασαν στην απόλυτη καταξίωση. Ο Μαραντόνα έχει περισσότερες συμπάθειες γιατί έχει δείξει μεγαλύτερη κοινωνική ευαισθησία, μεγαλύτερη πολιτική συνειδητοποίηση και έζησε ως το κακό παιδί πολλά χρόνια της καριέρας του, ήταν δηλαδή πιο ανθρώπινος. Και ο Πελέ όμως ρε παιδιά, τι παιχτούρα! Κρίμα που δεν τον είδαμε να παίζει – δεν προλάβαμε καθώς έδρασε σε παλιότερες εποχές. Τούτη η ταινία ρίχνει λίγο φως στο ταλέντο του.

Η υπόθεση: Edson Arantes do Nascimento. Γιος του Dondinho, παλιού ποδοσφαιριστή της Fluminense. Γεννημένος στην πόλη Três Corações, μεγάλωσε μέσα στην απόλυτη φτώχεια. Είχε όμως μεγάλο ταλέντο στο ποδόσφαιρο από μικρός. Μαζί με τους φίλους του, που του προσέδωσαν το παρατσούκλι «Ντίκο» έπαιζαν μπάλα χρησιμοποιώντας κάλτσες γεμισμένες με εφημερίδες – πού λεφτά για κανονική μπάλα ποδοσφαίρου. Το 1950, στα 9 του χρόνια, βίωσε τη μεγαλύτερη ντροπή των Βραζιλιάνων: την απώλεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου, στον τελικό, μέσα στο Μαρακανά, από την Ουρουγουάη. Οχτώ χρόνια μετά πήγε στη Σουηδία, σε ηλικία 17 ετών, ως μέλος της Εθνικής Ποδοσφαίρου της Βραζιλίας, για να διεκδικήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο και να ξεπλύνει την εθνική ντροπή. Εκεί, όλος ο κόσμος γνώρισε τον Πελέ – το δεύτερο παρατσούκλι του – και υποκλίθηκε στο ταλέντο του. Στο ταλέντο ενός από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές του κόσμου.

Η άποψή μας: Από τη μία, βλέπεις την ταινία, μαθαίνεις πράγματα που αφορούν στη ζωή του Πελέ και απολαμβάνεις ορισμένες εξεζητημένες μεν, υπέροχα γυρισμένες δε σκηνές ποδοσφαίρου. Από την άλλη, τα πάντα είναι σχηματικά, το σενάριο είναι προχειρογραμμένο, οι χαρακτήρες – πολλοί από αυτούς εν πάση περιπτώσει – μοιάζουν περισσότερο με καρικατούρες παρά με αληθινούς ανθρώπους. Κι όλη αυτή η εμμονή, να γυριστεί μια ταινία για έναν Βραζιλιάνο, με Βραζιλιάνους ως επί τω πλείστον ηθοποιούς χρησιμοποιώντας την αγγλική γλώσσα, τι ξενέρωμα. Αλλά, βλέπετε, είναι παραγωγή του Brian Grazer. Με στόχο το διεθνές κοινό. Πανάθεμά με αν δει την ταινία ικανός αριθμός θεατών, τέτοιος που τελικά το φιλμ να βγάλει τα έξοδά του.

Anyway. Οι δύο σκηνοθέτες, με παρελθόν δοκιμασίας στο χώρο των ντοκιμαντέρ, κάνουν ότι μπορούν για να εντυπωσιάσουν. Κι εντέλει, υπερβάλλουν. Υπερβάλλουν γιατί καταλήγουν να φτιάξουν μια αγιογραφία του Πελέ! Καταλήγουν να φτιάξουν μια ταινία υπερβολικά μελοδραματική και ψεύτικη «εκτός γηπέδου» και τελείως στυλιζαρισμένη και... ψεύτικη «εντός γηπέδου». Τους δίνω το ελαφρυντικό ότι έκαναν αυτό που έκαναν για να μεταδώσουν την αγάπη τους για το άθλημα και σε ένα κοινό (το αμερικάνικο), που δεν είναι σχεδόν καθόλου εξοικειωμένο με το συγκεκριμένο άθλημα, το επονομαζόμενο και «βασιλιάς των σπορ». Αυτό που προσωπικά βρήκα ενδιαφέρον είναι αυτή η πίστη των Βραζιλιάνων στο jogo bonito – στο θαυμάσιο παιχνίδι. Η πίστη του Πελέ στο ginga, τη βάση της καποέιρας, της πολεμικής τέχνης δηλαδή που ανέπτυξαν οι σκλάβοι από την Αφρική οι οποίοι οδηγήθηκαν από τους Πορτογάλους στην τεράστια νοτιοαμερικάνικη αποικία τους, για να προστατέψουν τον εαυτό τους όταν διεκδικώντας την ελευθερία τους άρχισαν να κρύβονται στα εκτενή δάση του Αμαζονίου.

Ουσιαστικά, εκεί που κερδίζει πόντους η ταινία είναι στην αντιπαράθεση ορθολογισμού και προγράμματος απέναντι στη φαντασία και τον αυτοσχεδιασμό. Πώς να καλουπώσεις έναν λαό που η κυτταρική του μνήμη είναι αλλιώς δομημένη; Ωραίος ο Vincent D’Onofrio ως ο προπονητής της Εθνικής Βραζιλίας, μικρός ο ρόλος του Colm Meaney στο ρόλο του προπονητή της Εθνικής Σουηδίας, ο Πελέ εμφανίζεται σε ένα πολύ μικρό πέρασμα και τον Rodrigo Santoro, για να πω την αμαρτία μου, ούτε που κατάλαβα πότε εμφανίζεται στην ταινία και σε ποιον ρόλο! Μια ταινία στην οποία οι ξυπόλυτοι και οι... ανώμαλοι εντέλει βγαίνουν νικητές. Και είναι ωραίο να το βλέπεις να συμβαίνει αυτό, έστω και στις ταινίες...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 22 Σεπτεμβρίου 2016 από την Odeon

The Fellowship Of The...Guitar

του zerVo (@moviesltd)

Πόσο μαγευτικός είναι ο τρόπος που έχουν ανακαλύψει οι Απωανατολίτες για να αφηγούνται τα λαϊκά τους παραμύθια? Σε καθίζουν απέναντι τους ευγενικά και με την υπνωτιστική συνοδεία ενός μονόχορδου συνήθως οργάνου, ξετυλίγουν την τυλιγμένη στην ανέμη κόκκινη κλωστή, με τέτοιο πάθος και έμπνευση στην γιγάντωση των ηρώων τους, που μέσα σου ζητάς ετούτη η μαγεία να μην τελειώσει ποτέ. Κλείνεις τα μάτια και μπροστά σου ξεδιπλώνονται πεδία μάχης που πετρωμένοι στρατοί γονατίζουν γιγάντιους δράκους και πανίσχυρες νεράιδες, σε μια θεατρική επανάληψη που ποτέ δεν σε βαραίνει σαν κάθε φορά να ακούς κάτι το πρωτόγνωρο, το καινούργιο. Μια τέτοια Ασιανή ραψωδία, ζωγραφισμένη με τις υπερσύγχρονες τάσεις του κινουμένου σχεδίου, πολύχρωμη, πλουμιστή, πολυδιάστατη και ολοζώντανη, ξεδιπλώνεται στην μεγάλη οθόνη μέσα από τις μαγικές εικόνες της ποιοτικότερης animation δημιουργίας του 2016. Παίξε το μπάντζο σου μικρέ, η αφήγηση να κυλίσει, ο μύθος να αρχινήσει...

Πέρα από το σκοτεινό δάσος που κρύβει το φτωχικό παραθαλάσσιο χωριουδάκι, σε μια παγωμένη σπηλιά πάνω στο βουνό, ζει ο μικρός ορφανός Κούμπο μαζί με την μητέρα του Σαριάτου, που κυριολεκτικά τον λατρεύει, μα τα δεινά που έχει περάσει σε όλη της την ζωή της έχουν σβήσει από τις θύμησες, τις καλύτερες στιγμές που έχει περάσει μαζί του. Καθημερινά ο πιτσιρίκος, αρματωμένος το σαμίσεν του, φτάνει μέχρι την πλατεία της περιοχής και μαζεύει ολόγυρα του τους χωρικούς, εξιστορώντας τους θρύλους με πρωταγωνιστές γενναίους πολεμιστές, που τα κατορθώματα τους με μοναδικό τρόπο ζωντανεύουν σαν οριγκάμι ολόγυρα, από τα χαρισματικά χαρτάκια που κρύβει στο δισάκι του. Οι ιστορίες δίχως τέλος του Κούμπο, ανανεώνουν το ραντεβού με το φανατικό ακροατήριο του την επόμενη ημέρα, αφού πρέπει πάντα να αποχωρεί πριν σκοτεινιάσει, για να αποφύγει τους κινδύνους που παραμονεύουν.

Δεν είναι άλλωστε και πολλοί εκείνοι που γνωρίζουν πως το μονόφθαλμο αγόρι έχει χάσει το ένα του μάτι, πέφτωντας θύμα της οργής του ίδιου του του παππού, όταν εκείνος ξεσπάθωσε κατά της ίδιας του της μάνας, όταν αυτή αποφάσισε να φύγει από το πατρικό της, ακολουθώντας τον άφοβο Σαμουράι Χάνζο. Οργή που φτάνει ίσαμε τις ημέρες μας, ακόμη κι αν ο μαχητής έχει χάσει την ζωή του στην ρήξη με τον ανήθικο Ραιντέν, τον πρόγονο που έχει στείλει τις δύο δίδυμες κόρες του, να εντοπίσουν τον μικρό και να τον βυθίσουν μια και καλή στο σκοτάδι, αποσπώντας του και το άλλο του μάτι. Ο λάθος υπολογισμός του Κούμπο να ξεχαστεί στο μονοπάτι ενόσω ο ήλιος έχει δύσει, θα δώσει ακόμη μια ευκαιρία στις θυγατέρες του Βασιλιά του Φεγγαριού να τον εντοπίσουν και να τον εξοντώσουν. Μια μάχη που ο πιτσιρίκος θα βγει ζωντανός, μόνο αφού η ίδια του η μάνα θυσιαστεί για να τον σώσει και να τον διώξει προς την έρημο, για να αναζητήσει την τύχη του...

Και κάπως έτσι θα ξεκινήσει το μακρινό ταξίδι αναζήτησης του εαυτού του, των εσωτερικών του ψυχικών δυνάμεων, αλλά και της αλήθειας που τόσα χρόνια παραμένει κρυμμένη από το ανήσυχο και περιορισμένο βλέμμα, για τον αδύναμο νεαρό, που μαζί του δεν θα πάρει παρά μόνο την ευχή της μητέρας, δυο τρίχες από τα μαλλιά της για ενθύμιο και την κιθάρα του, για να σβήνει στις πενιές της την μελαγχολία του. Εντελώς απρόσμενα σε αυτή την μακρινού ορίζοντα βόλτα, ο Κούμπο όμως δεν θα είναι μόνος. Καθοδηγούμενος από το χάρτινο στρατιωτάκι Χάνζο που δείχνει τον δρόμο προς την εύρεση της χρυσής στολής που θα τον κάνει πανίσχυρο, θα έχει για παρέα του, την στοργική Μαιμού που κάποτε είχε αγκαλιά του σαν ξύλινο κουκλάκι και πλέον έχει ζωντανέψει και τον μόνιμα αφηρημένο αλλά πανέτοιμο να δώσει και την ψυχή του στον αγώνα Σκαθάρη, που διδάχτηκε την τέχνη του πολέμου από τον ίδιο τον ήρωα πατέρα του Κούμπο.

Σαγόνια κλείστε, δηλαδή, αν μπορείτε, όσο το παραμύθι κυλά και νιώθεις θεατή, πως βρίσκεσαι ταξιδευτής σε ένα παράλληλο σύμπαν, που γύρω σου πετούν όλων των αποχρώσεων τα ποστ ιτ, σχηματίζοντας τα φόντα, τα πρώτα πλάνα και τους χαρακτήρες της πλοκής. Πρέπει να ομολογήσω πως σε όλους τους τομείς, από την σύλληψη και τον σχεδιασμό της θεματικής ιδέας, μέχρι - το σημαντικότερο - την δημιουργική ολοκλήρωση των stop motion εικόνων, η Laika, η ανεξάρτητη μπράντα από το Όρεγκον ξεπέρασε τον έτσι κι αλλιώς πανύψηλο πήχη που είχε ορίσει με τις προηγούμενες ταινίες της. Την Coraline, τον ParaNorman, τους Boxtrolls. Με τον ίδιο τον ιδρυτή, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της μπράντας, Travis Knight, να έχει εδώ το γενικό πρόσταγμα, είναι πασιφανές πως βρισκόμαστε ενώπιον ενός μικρού θαύματος, που ορίζει και την πλέον φιλόδοξη στιγμή του στούντιο, που πολύ αμφιβάλλω αν θα βρεθεί έστω και σαν σκέψη αντίπαλος στην σπουδαία ετήσια Ακαδημαϊκή κούρσα του Best Animated Feature...

Για να κατανοήσει κανείς τι δουλειά έκαναν οι σχεδιαστές της φίρμας, εργαζόμενοι συνεχώς ακόμη και επί ενάμισι χρόνου για να στήσουν μια σκηνή (πιο συγκεκριμένα την σεκάνς ανθολογίας με τον άλικο σκελετό, που πανεύκολα εντάσσεται στην λίμπρο ντόρο των πιο σπουδαίων στιγμών του είδους πλάι σε εκείνες τις μεγαλειώδεις της Disney και της Pixar) πρέπει να αποσπάσει την ματιά του από όσα επικά λαμβάνουν χώρα στην (απροσδιόριστη, πιθανότατα) Ιαπωνία των φεουδαρχικών χρόνων και να εντρυφήσει στις λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά. Έτσι κι αλλιώς είναι γνωστό εδώ και καιρό, με την κόντρα που έχει εκτοξεύσει το genre σε απίθανα levels, πως η άριστη απεικόνιση των μορφών κι η άρτια μελέτη της κίνησης, ορίζουν τον ένα βασικό παράγοντα για να ξεχωρίσει το οποιοδήποτε κινούμενο σχέδιο. Κι αν σε αυτό τον τομέα ο Kubo And The Two Strings παίρνει δέκα με τόνο, τι βαθμό μπορεί να βάλει κανείς στο λυρικό στόρι, που δύσκολα θα καταφέρει να αφήσει τον αναγνώστη του απαθή και χωρίς βούρκωμα (και) στα (δύο) μάτια!

Εκεί που οι αλληγορίες και οι μεταφορές γίνονται ένα με τον ρεαλισμό και στο πανί προβάλλονται στιγμιότυπα, που είναι απίθανο να μην φέρνει κανείς στην μνήμη από τα παιδικά του χρόνια. Τότε που τα πάντα γύρω φάνταζαν στην περιορισμένη μπομπιρένια ματιά θεόρατα, γιγάντια, εξωπραγματικά, όπως ακριβώς τα αντιλαμβάνεται στην φαντασία του και ο μικρός ροκάς, ο τραγουδιστής / κιθαρωδός που ψάχνει το είναι του, μέσα από τις αφηγήσεις που άκουσε κάποτε και του εντυπώθηκαν βαθιά στο μυαλό. Πνιγμένο σε ακραία συναισθήματα συγκίνησης, το φιλμ υπόσχεται και εντέλει κατορθώνει να ταξιδέψει τους ανήλικους θεατές του σε μια μακρινή χώρα θαυμάτων, τους μεγαλύτερους όμως θα πετύχει να τους αφήσει κυριολεκτικά άφωνους, χτυπώντας μονίμως με την πένα, τις δύο πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής τους. Την νοσταλγία και την θύμηση! Τον πραγματικό, ξεχωριστό θησαυρό του καθενός, που οι περισσότεροι δεν έχουν εκτιμήσει όσο θα έπρεπε. Και κατόπιν του Kubo, ενδέχεται να αναθεωρήσουν γι αυτό τον μοναδικό πλούτο που κρύβουν εντός τους.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 22 Σεπτεμβρίου 2016 από την UIP

Μισθοφορικό Σκύλευμα Γουέστερν

του gaRis (@takisgaris)

Δεν απαιτώ από τον άκτιονερκλαμπατζιμπανιτζά Antoine Fuqua να επιδείξει την αρετή αποφυγής τεστοστερονισμένου ορυμαγδού γιατί έτσι ακριβώς έχει φκιάσει καριέρα με εφαλτήριο το ιστορικό Training Day (πρώτη, career best και βραβευμένη cineργασία του με Denzel Washington - Ethan Hawke που ξαναβρίσκονται εδώ) στα 2001. Επίσης δεν απαιτώ να γνωρίζει ή να κατανοήσει έστω το αρχετυπικό Shichinin No Samurai (1954) του Akira Kurosawa με 2 οσκαρικές υποψηφιότητες για καλλιτεχνική διεύθυνση και κοστούμια, διότι στους συγκεκριμένους τομείς έχει περιοριστεί σε ένα γενικό mashup που ωχριά ακόμη και στο τουλάχιστον εύβλεπτο ομώνυμο γουέστερν του Sturges (1960). Αυτό που όμως απαιτώ ως θεατής είναι να καταβάλλει την προσπάθεια τουλάχιστο να προσδώσει αυθεντικότητα και σεβασμό σε ένα ταλαιπωρημένο genre, όταν δε μπορεί να παρέμβει ρεβιζιονιστικά όπως οι πιονέροι Eastwood (Unforgiven) και Tommy Lee Jones (Melquiades Estrada, Homesman).

Για να αντιπαλέψεις το Dream Teamάτο ανσάμπλ Brynner - McQueen - Bronson χρειάζεσαι βαρβατίλα να ζέχνει από μίλι φιλαράκο. Οι νοματαίοι στο χαρτί φαίνονται μπόσικοι (Denzel Washington - Chris Pratt - Ethan Hawke - Vincent D’Onofrio) αλλά στο τεντόπανο περιορίζονται σε ένα starturn με λαμπυρίζουσες οδοντοστοιχίες και τηλεγραφημένες ερμηνείες, γιατί υποτίθεται, ότι η φανέλα κερδίζει τους αγώνες. Πλοκή γραμμική, σε αυτόματο, με λίγες αλλαγές που να προσθέτουν diversity (Byung-hun Lee, Manuel Garcia Rulfo) και correctness καθώς το χωριό που ταλανίζεται από τον αρχίκακο Peter Sarsgaard - τον μόνο που παίρνει πόντους πειστικότητας εκ του κάστ - δεν ανήκει στο Μεξικό όπως στο πρωτότυπο αλλά στην από τον καπιταλισμό υποφέρουσα Αμερική του 1879 (τόπος γυρισμάτων το χιλιοταλαίπωρο εσχάτως Μπατόν Ρουζ της Λουϊζιάνα). Πιστολίδι και buddycount άφθονο, η μουσική του πρόσφατα χαμένου James Horner να απηχεί το θρυλικό κομμάτι του Elmer Bernstein, που ακούγεται στο τέλος, για να μας θυμίσει το πώς και γιατί ο προκάτοχος υπερτερεί σε όλα τα σημεία.

Κι όμως, αναμφίβολα τα $100+Μ της παραγωγής θα βγουν πανεύκολα και η ταινία θα ξεχαστεί πριν το credit roll. Στην εποχή των Avengers ο καλός ο μύλος και αυτόν τον λουσάτο αχταρμά θα αλέσει. Τι ζόρι τραβάς; (εσωτερικός μονόλογος) ακούγεται η φωνή του νταξ μωρέ, χαβαλές να γίνεται. Μεγάλο. Είσαι TIFF, έχεις το Arrival του Καναδού Dennis Villneuve λαχταριστό χαβιάρι και επιλέγεις για επίσημη πρεμιέρα σου την ψαροκασέλα το The Magnificent Seven που σε προκαλώ να ιδείς στο Netflix το spoof The Ridiculous 8 της Adam Sandler αλητοπαρέας να γλεντήσεις στο γέλιο. Το Και οι 7 Ήταν Υπέροχοι είναι ένα red carpet στιγμιότυπο, ένα γρηγορομπούχτιστο χωρατό, μισθοφορικό σκύλευμα γουέστερν, με (από καλό μαγαζί αλλά) καθόλου φρέσκα υλικά. Όταν μια τέτοια ταινία ανοίγει ένα TIFF και κλείνει μια Mostra, σε κάνει θεωρητικά να αισθάνεσαι μια πίεση να αναγνωρίσεις την υποτιθέμενη καλλιτεχνική υπεραξία. Συγνώμη, εγώ δε θα πάρω.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 22 Σεπτεμβρίου 2016 από την Feelgood Ent.

«Γύφτοι θα 'ναι ή Εβραίοι ή ο κύριος Κανείς»

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Η γνώση απελευθερώνει

«Arbeit Macht Frei» - «Η εργασία απελευθερώνει». Φράση – κλειδί που βρίσκεται στην είσοδο του Άουσβιτς αλλά και σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Άλλο ένα εργαλείο προπαγάνδας των Ναζί. Οι Εβραίοι και οι άλλοι κρατούμενοι έδιναν τσάμπα την εργασία τους, καταναγκαστικά, χωρίς αμοιβή, για να... απελευθερωθούν. Πώς απελευθερώνονταν; Μα πώς αλλιώς; Όταν δεν μπορούσαν πλέον να προσφέρουν τίποτε ως εργασία οδηγούνταν στα κρεματόρια. Αποχαιρετούσαν τα εγκόσμια με τον πιο φρικτό τρόπο. Και πλέον απελευθερώνονταν από τη βάσανο του αβίωτου βίου τους. Ωραίοι τύποι οι Ναζί, έτσι; Με φαντασία τα φασισταριά και με θεωρητικό υπόβαθρο...

Η γνώση απελευθερώνει. Πραγματικά. Η γνώση είναι φως που διαλύει το σκοτάδι. Φοβόμαστε ότι δεν γνωρίζουμε. Όταν ξέρουμε, βρισκόμαστε πολύ κοντά στη λύση. Στη σημερινή εποχή γνωρίζουμε πάρα πολλά. Μπορούμε να μάθουμε τα πάντα. Αρκεί να ψάξουμε σωστά. Κι αρκεί να τεθούν οι βάσεις σωστά, νωρίς, από το σχολείο. Περισσότερο από ποτέ οι καιροί απαιτούν εκπαιδευτικά συστήματα που να μην παράγουν παπαγαλάκια – μελλοντικούς ανέργους, οι οποίοι καταπίνουν αμάσητα ότι τους πασάρεται, οι οποίοι αναπαράγουν στερεότυπα, οι οποίοι καταφεύγουν στην άκριτη βία. Χρειαζόμαστε σχολεία και δασκάλους που να βάζουν αυτό το ρημάδι το μυαλό να σκέφτεται, να κρίνει, να ψάχνει, να αναρωτιέται. Και να καταλαβαίνει το κάθε παιδί πχ πως δεν κινδυνεύει από τα προσφυγόπουλα. Κινδυνεύει από τον φασισμό του γονέα του και από τον κοινωνικό αποκλεισμό που ενδεχομένως θα οδηγήσει το προσφυγόπουλο στην αντίδραση, αντί της αφομοίωσης. Τούτη η ταινία ακριβώς αυτό προσπαθεί να τονίσει: πως περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε παιδαγωγούς. Και πως κανένα παιδί δεν είναι ξοφλημένο και άχρηστο: με το κατάλληλο σπρώξιμο και υπό τις κατάλληλες προϋποθέσεις, μπορεί να λάμψει!

Η υπόθεση: Η Αν Γκεγκέν είναι ένα παράξενο... φρούτο: είναι καθηγήτρια Ιστορίας που πραγματικά νοιάζεται για τους μαθητές της. Κάθε χρόνο αναλαμβάνει δύσκολα λυκειακά τμήματα γεμάτα εφήβους που βράζει το αίμα τους, που δεν δίνουν δεκάρα για το σχολείο, που είναι από φτωχές οικογένειες, που τραβούν το δικό τους κουπί, που δεν πιάνουν υψηλές επιδόσεις, που τρέχουν καρφί να ενταχθούν ως ενήλικες στο λούμπεν προλεταριάτο! Και κάθε χρόνο προσπαθεί να τραβήξει το ενδιαφέρον τους, να κερδίσει το σεβασμό τους, να τα αφυπνίσει και να ασχοληθούν με πραγματικά και ουσιώδη θέματα. Τα πάει καλά, συχνά όμως χάνει τον έλεγχο. Σε μια στιγμή μεγάλης απογοήτευσης αποφασίζει να προτείνει στα παιδιά της τάξης της να συμμετάσχουν σε έναν πανεθνικό διαγωνισμό. Έναν διαγωνισμό που λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο και ασχολείται κάθε φορά με ένα διαφορετικό θέμα σχετικά με το Ολοκαύτωμα.

Εν προκειμένω το θέμα έχει να κάνει με τα παιδιά και τους ανήλικους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Αρχικά, τα παιδιά αντιδρούν αρνητικά. Πιστεύουν πως η καθηγήτριά τους, τους κοροϊδεύει. Δεν πιστεύουν καθόλου στον εαυτό τους. Κι όμως, με αργά αλλά σταθερά βήματα αρχίζουν να ανοίγονται, να αποκτούν αυτοπεποίθηση, να νιώθουν τη σημασία της συλλογικότητας. Και να προχωρούν το πρότζεκτ τους. Άραγε, θα μπορέσουν τούτα τα αουτσάιντερ να πετύχουν το στόχο τους;

Η άποψή μας: Η αρχική σκηνή της ταινίας είναι εξαιρετική: μία μουσουλμάνα μαθήτρια μαζί με τη μητέρα της, φορώντας μαντίλες στα κεφάλια τους (χιτζάπ στα αράβικα, φουλάρ στα γαλλικά), όπως επιτάσσει η θρησκεία τους, έχουν έναν έντονο διάλογο με μια καθηγήτρια έξω από ένα σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Γαλλία. Η μαθήτρια θέλει να μπει μέσα και να πάρει το απολυτήριό της και η καθηγήτρια της απαγορεύει την είσοδο αν δεν βγάλει τη μαντίλα. «Μα έβγαζα τη μαντίλα καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς μέσα στην τάξη. Τώρα όμως δεν είμαι μαθήτρια». «Για να μπεις στο σχολείο πρέπει να βγάλεις τη μαντίλα. Είναι νόμος». «Όχι, δεν τη βγάζω, δεν καταλαβαίνεις, είναι η θρησκεία μου, τη φοράω επειδή το επιτάσσει η καρδιά μου». «Αφού έβγαζες τη μαντίλα όλη τη χρονιά, βγάλτην άλλη μια τελευταία φορά για να πάρεις το απολυτήριο».

Η σκηνοθέτιδα δεν παίρνει θέση. Μας δείχνει ένα υπαρκτό πρόβλημα που απασχολεί τη γαλλική κοινωνία. Μέσα στα σχολεία απαγορεύονται κάθε είδους θρησκευτικά σύμβολα, από τη μαντίλα μέχρι τα σταυρουδάκια. Είναι σωστό αυτό; Μπορείς με απαγορεύσεις να πετύχεις αυτό που φαίνεται σωστό και δίκιο; Η ταινία το δείχνει και... πάει παρακάτω. Κι αυτό πλάκα πλάκα (και το επισημαίνουμε νωρίς) είναι το βασικό πρόβλημα της ταινίας. Μιας ταινίας καθόλα έντιμης, πολύ ενδιαφέρουσας αλλά κάπως αποσπασματική. Άλλο παράδειγμα: οι τραμπούκοι Μουσουλμάνοι που ταρακουνούν την καθηγήτρια Αν Γκεγκέν όταν τους πιάνει να κάνουν μπούλινγκ, εξαφανίζονται από τη συνέχεια της ταινίας για αδιευκρίνιστο λόγο. Ο μαθητής που ασπάζεται τον Μωαμεθανισμό και αντιδράει στα πάντα σχετικά με το πρότζεκτ για το Ολοκαύτωμα, παραδόξως δίνει thumbs up στα παιδιά που εντέλει καταφέρνουν πολλά περισσότερα από όσα πίστευαν και τα ίδια. Σαν να έχουν κοπεί πράγματα στο μοντάζ, σαν το σενάριο να γράφτηκε θέλοντας να πει πολλά αλλά να μην ήξερε εντέλει πού να εστιάσει.

Βλέποντας πάντως την ταινία Les Heritiers, μόνο κακή δεν μπορείς να πεις ότι είναι. Ίσα ίσα, ασχολείται με ένα θέμα τόσο καυτό, τόσο σύγχρονο και τόσο της εποχής μας που ίσως εξαιτίας και αυτού, της αίσθησης δηλαδή να ειπωθούν πράγματα με τη διαδικασία του επείγοντος, να σημειώνονται οι μικρές αστοχίες. Το σενάριο βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και είναι γραμμένο από έναν από τους μαθητές της συγκεκριμένης τάξης, τον Ahmed Dramé, ο οποίος παίζει και στην ταινία υποδυόμενος ουσιαστικά τον εαυτό του! Πολύ meta κατάσταση.

Η παρουσία της έξοχης όπως πάντα Ariane Ascaride στο ρόλο της καθηγήτριας προσδίδει κύρος σε ολόκληρη τη συγκεκριμένη κινηματογραφική προσπάθεια. Ακόμα περισσότερο κύρος και αυθεντικότητα αλλά και πραγματική συγκίνηση προσφέρει η παρουσία του Léon Zyguel. Ο Léon Zyguel είναι ένας από τους επιζήσαντες από στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ήταν μόλις 15 ετών όταν τον κλείσανε μέσα και εντέλει κατάφερε να επιβιώσει. Και μόνο η διήγηση αυτού του άνδρα μπροστά στα παιδιά που τον ακούν με σεβασμό, αξίζει για να δει κάποιος την ταινία. Ακόμα σπουδαιότερο: ο συγκεκριμένος άνθρωπος δηλώνει ευθαρσώς ότι είναι άθεος! Φαντάζομαι πως το να έχεις ζήσει τόσο έντονα τη φρίκη του πολέμου και το θάνατο και την εξαθλίωση και την απανθρωπιά σε τόσο μικρή ηλικία σε ωθεί στον απλό συλλογισμό ότι Θεός δεν υπάρχει – γιατί αν υπήρχε δεν θα άφηνε να συμβούν τέτοιες θηριωδίες. Όμορφη, συγκινητική ταινία, καίρια σε ότι αφορά βασικά προβλήματα του καιρού μας, με μικρές αφέλειες και αναγκαστικές κινηματογραφικές ευκολίες (η ανάγνωση του όρκου των κρατουμένων πχ είναι υπέρ του δέοντος συναισθηματικά εκβιαστική), που πάντως έχει το μυαλό και την καρδιά της στη σωστή μεριά.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 22 Σεπτεμβρίου 2016 από την Seven Films

Μου τυλίγετε μερικά εκατομμύρια σφαίρες παρακαλώ?

του zerVo (@moviesltd)

Ασχέτως πως βγαίνει προς τα έξω, με τους ηγέτες που μόλις, με ένα τους νεύμα, έχουν στείλει στο μέτωπο μυριάδες φουκαριάρικα φανταράκια, να μοιάζουν κατακερματισμένοι που δυστυχώς πήραν μια τέτοια δύσκολη απόφαση, καμία οικονομία στον κόσμο δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της, αν σε διάσπαρτες γωνιές αυτού του πλανήτη δεν επικρατούν εμπόλεμες ρήξεις. Το δεδομένο στοιχείο περί της μεγαλύτερης και πλέον κερδοφόρας αγοράς των ημερών μας, είναι το ζουμί που βγάζει το ευρηματικό, όσο και γλαφυρά δοσμένο intro της ταινίας War Dogs, εστιάζοντας στο γεγονός πως ο κάθε οπλίτης που υπηρετεί στην γραμμή του πυρός, δεν είναι απλώς μια ψυχή που μάχεται για τα ιδανικά του τόπου του, μα ένας κουβαλητής, ανά πάσα στιγμή, περίπου 17 χιλιάδων δολαρίων εμπορεύματος, που καλείται διαρκώς να το σπαταλά με στόχο την ανακύκλωση του. Η ιστορία που κάνει φόλοου στην κεντρική εισαγωγική ιδέα, είναι απλώς ένα επιστέγασμα του πως αυτό το διεθνές trade, δεν είναι παρά ένα γιγαντιαίο πόκερ με σαθρές δομές, που όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο τραπέζι του, θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα αποφασισμένοι για τα πάντα.

Μαιάμι, Φλόριντα 2005. Απογοητευμένος από την όχι και λίγες φορές χυδαία τροπή, που έχει πάρει η εργασία του, ως μασέρ εύπορων κυρίων της πόλης, ο 25χρονος Ντέιβιντ Πάκαουζ, παντρεμένος και πατέρας ενός μικρού κοριτσιού, θα ξοδέψει όλα του τα υπάρχοντα, επενδύοντας στην αγορά κατωσέντονων για ηλικιωμένους, μια κίνηση που από την πρώτη της κιόλας στιγμή θα στεφθεί από αποτυχία. Απογοητευμένος και μισό μόλις βήμα από την απόγνωση, τυχαία θα συναντήσει τον παλιόφιλο από τα γυμνασιακά του χρόνια, Εφρέμ Ντιβερόλι, έναν πανέξυπνο και διαβόλου κάλτσα Εβραίο που δραστηριοποιείται, κατά πως υποστηρίζει, στην διακίνηση μικροποσοτήτων πολεμικού υλικού, προς το Πεντάγωνο.

Με την χημεία των δύο κολλητών να παραμένει αναλλοίωτη όπως παλιά, δεν θα αργήσει η στιγμή που θα δώσουν τα χέρια, ιδρύοντας εταιρία, με μπροστάρη τον Ντιβερόλι, κυνηγώντας ακόμη πιο απαιτητικούς διαγωνισμούς του Δημοσίου, για την κάλυψη αναγκών του στρατού σε οπλισμό. Παιχνίδι που αποξαρχής θα φανεί δύσκολο για τους δύο νεαρούς επιχειρηματίες, που θα ζήσουν αυτοστιγμεί το Αμερικάνικο Όνειρο τους, καθώς οι κερδοφορίες τους θα αγγίξουν ιλιγγιώδη για όσα είχαν φανταστεί επίπεδα. Τρώγοντας ανοίγει η όρεξη, συνεπώς και οι κολεγιές τους, που πλέον θα ζητήσουν από τους ίδιους ακόμη πιο ενεργή συμμετοχή, ακόμη και το να παραβρεθούν οι ίδιοι στον μέσον της ζώνης του πυρός στην Μέση Ανατολή.

Εννοείται πως όσα εξιστορεί το War Dogs δεν είναι βγαλμένα από κάποια νοσηρή φαντασία, δεν θα είχε άλλωστε την ίδια ειδική βαρύτητα μια τέτοια μυθοπλασία, σε σχέση με τα αληθινά περιστατικά, που συγκλόνισαν κυριολεκτικά την κοινή γνώμη, όταν αποκαλύφθηκε η παράνομη δράση των δύο οπλεμπόρων κάποια χρόνια αργότερα. Έχοντας σαν αφετηρία της δράσης τους, τους μυστικούς (θεωρητικά) μειοδοτικούς διαγωνισμούς που διεξάγει το Υπουργείο Αμύνης, οι δύο κομπανιέροι, ξεκινώντας από τα ψιχουλάκια, μερικές παλάσκες και κάποιες λίγες εκατοντάδες περίστροφα που θα χρειαστούν στους πεζοναύτες, σταδιακά θα ανεβάσουν το ποντάρισμα τους, φτάνοντας μέχρι και να συμμετάσχουν στο μεγάλο κόλπο της παροχής εκατομμυρίων γεμιστήρων για AK47, που οι ΗΠΑ επιθυμούν μυστικά να προμηθεύσουν στο...εχθρικό Αφγανιστάν!

Γεγονότα που δεν είναι λίγες οι φορές που τα παρακολουθείς με το στόμα ανοιχτό ενόσω εξελίσσονται, αδυνατώντας να πιστέψεις την προχειρότητα που λαμβάνουν χώρα, σε τόπους εκ προοιμίου στημένους για τέτοιου είδους παρανομίες, σαν την Ιορδανία κι την Αλβανία. Ένα τέτοιο περιεχόμενο δηλαδή, που γαργαλάει άμεσα, χωρίς να τονιστεί από πρόσθετα χιουμοριστικά στοιχεία, την ματιά του επίδοξου θεατή, φαντάζει ταμάμ για το κτίσιμο μιας καυστικής μοντέρνας πολιτικής σάτιρας, στα χέρια του δαιμόνιου Todd Phillips, που επιστρέφει στην δράση ύστερα από το πέρας της χρυσοφόρας τριλογίας του Hangover, που τον έκανε αναπάντεχα παγκοσμίως γνωστό. Το ύφος και αφηγηματικά και τεχνικά, δεν διαφέρει ιδιαίτερα από εκείνο του τρίπτυχου, αυτό που διαφέρει και είναι λογικό, είναι η μέθοδος που στήνει την κομεντί ο σκηνοθέτης, εφόσον εδώ δεν μπορεί να σταθεί ούτε το σλάπστικ, ούτε η φάρσα σαν παράγωγα γέλιου. Άλλωστε φαίνεται και από νωρίς πως σκοπός του δεν είναι να προσφέρει ένα σπαρταριστό μπάτσελορ πάρτι στους φιλοξενούμενους του στην πλατεία, αλλά να δείξει κάπως πιο σοβαρός, μοιράζοντας και τον απαιτούμενο προβληματισμό στους θεατές για όσα συμβαίνουν, ακόμη και μια μόλις πόρτα σιμά τους.

Ακολουθώντας δημιουργικές προσταγές που έχει θέσει ο μέγας Scorsese, με πλάνα κοφτά, ταχύτατα, στημένα έξοχα στο μοντάζ και στο ψαλίδι, με πατρόν τον Λύκο της Γουόλ Στριτ, παίζει διαρκώς με τα νοήματα που έβγαλε μια φορά κι έναν καιρό ένας επίσης ονειροπόλος κατσαρίδας, προσερχόμενος από την φτυσμένη Κούβα και αγγίζοντας εντέλει τα ουράνια, πριν παρασυρθεί από τα τεράστια κύματα της πλεονεξίας του. Με διαρκείς αναφορές στην μορφή του ειδώλου του ντουέτου, του αναλόγως αυτοδημιούργητου Τόνι Μοντάνα, που παίζει παντού είτε στο φόντο είτε στον αέρα, ο Phillips συνδέει ένα προς ένα, τα καμιά δεκαριά κλιπάκια της δράσης τους, δίνοντας τους κι έναν επιμέρους τίτλο στην έναρξη της κάθε πράξης. Στα θετικά οφείλω να παραδεχτώ πως δεν παρατηρείται ανισότητα στην βαρύτητα τους, καθώς το καθένα προσφέρει και μια ενδιαφέρουσα πτυχή στην πλοκή. Ως ξεχωριστό πάντως και πιο ολοκληρωμένο, θα επέλεγα εκείνο που παίζει στις ερήμους της Μεσοποταμίας, ενόσω οι μαστουρωμένοι εμπόροι διασχίζουν σε καμιόνι το Τρίγωνο του Θανάτου, με τον έναν να χασκογελά δείχνοντας άγνοια κινδύνου και τον άλλο να παλεύει να κρύψει την αλήθεια από το γυναικάκι του. Απίθανα πράγματα, δύσκολα τα πιστεύεις...

Μοναδικό αρνητικό στοιχείο που κάπως κτυπάει άσχημα, είναι που δεν τονίζεται ποτέ το φιλικό υπόβαθρο του Εφραίμ και του Ντέιβιντ, σε τέτοιο βαθμό ώστε ο δεύτερος αφελώς και αγαθοβιολικώς να αφήσει εν λευκώ την λειτουργία της μπράντας στον φαταούλα και με παρανοϊκές τάσεις φιλαράκο του. Μορφές των δύο προμηθευτών, που σε μεγαλύτερη ηλικία, μα με την ίδια άνετη συμπεριφορά είχαμε δει από τον Cage στο Lord Of War του Niccol, που εδώ αποδίδουν σαν έτοιμοι να συνεργαστούν από πάντα, δύο από τα πλέον χαρισματικά πρόσωπα του σύγχρονου Πλανήτη Χόλιγουντ. Από την μια μεριά ο αφηγητής Miles Teller είναι η ήρεμη δύναμη, ο ψύχραιμος, ο εργάτης της δυάδας, ταυτόχρονα όμως και ο ριγμένος στην μοιρασιά, που από νωρίς φαίνεται πως βλέπει την μπίζνα σαν μια γερή αρπαχτή, ικανοποιημένος με το ντύμα του οικογενειάρχη. Απεναντίας, ο Jonah Hill, πιο έμπειρος σαφώς στην απόδοση τέτοιου είδους real life χαρακτήρων, κερδίζει πιθανότατα και το περισσότερο παλαμάκι, έχοντας να κτίσει μια πιο περίπλοκη και βουτηγμένη στην απληστία περσόνα, που δεν λογαριάζει Θεό και δηλώνει πανέτοιμος να βουτήξει στα βαθιά αρκεί να βγάλει δυο παραπανίσια φράγκα. Πανίσχυρο ερμηνευτικό δέσιμο που παρεάκι με το μελετημένο σενάριο και την προσεγμένη διεύθυνση, συνεισφέρουν στην (έστω με ελλείψεις) ποιοτικότερη στιγμή του Phillips, που δείχνει να παίρνει μια πιο σοβαρή στροφή στην καριέρα του.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 22 Σεπτεμβρίου 2016 από την Tanweer

In 1979 London Was Calling! Στα χνάρια του καταπληκτικού και επίσης βρετανικής κοπής Sing Street μοιάζει να βαδίζει ένα ακόμη δράμα από το Μεγάλο Νησί που προσεγγίζει την δραματουργία του μέσα από από τα μουσικά είδη που επικράτησαν στις αρχές της μοναδικής δεκαετίας του 80. Τίτλος του φιλμ που υπογράφει σκηνοθετικά ο Derrick Borte, London Town και κεντρικά πρόσωπα της ιστορίας είναι ο δεκαπεντάχρονος Σέι, που μέσα από τα πανκ ακούσματα της εποχής θα νιώσει να ξεσπά μέσα του μια κοινωνική έκρηξη ενάντια στις καταπιεστικές τάσεις που έχουν περιθωριοποιήσει την τάξη του, στα φτωχότερα στρώματα της Αγγλικής πρωτεύουσας και η συνομήλικη του γειτόνισσα Βίβιαν, την οποία και θα ερωτευτεί. Έχοντας σαν κοινά ακούσματα τα τραγούδια των κορυφαίων της περιόδου The Clash, αλλά και συγκροτημάτων όπως οι The Stranglers, οι Buzzcocks, οι Toots And The Maytals, οι Stiff Little Fingers, οι δύο έφηβοι θα κατανοήσουν πως αποτελούν μέρος μιας άνευ προηγουμένου επανάστασης που θα τους γεμίσει με ελπίδες πως θα καταφέρουν να αλλάξουν τον μίζερο και θλιμμένο κόσμο. Πλημμυρισμένο από τις νότες της ομάδας του Τζο Στράμερ, που παίζει σημαντικό ρόλο στο φόντο της βασικής ιστορίας, είναι το ελκυστικό τρέιλερ που διαλαλεί την πολύ ενδιαφέρουσα μουσικού περιεχομένου ταινία, που αναμένεται να κυκλοφορήσει στις αίθουσες, φυσικά πρωτίστως της Αλβιόνας στις 7 Οκτωβρίου 2016 με τις ευλογίες της IFC Films.

Εκτός από το βασικό πρωταγωνιστικό δίδυμο των Daniel Huttlestone και Neil Williams, που συνθέτουν το νεαρό διδυμάκι της πλοκής, από τις εικόνες του φιλμ περνούν ακόμη και οι Tom Hughes, Natascha McElhone, Dougray Scott αλλά και ο έμπειρος από τέτοιου είδους ερμηνείες Jonathan Rhys Meyers που υποδύεται πειθήνια τον φρόντμαν των μυθικών Κλας.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί...

Κάθε στιγμή μετράει! Προερχόμενος από την πραγματικά σπουδαία δημιουργική στιγμή του The Imitation Game, ο σκηνοθέτης Morten Tyldum επιχειρεί το επόμενο βήμα του με μια εντελώς διαφορετικού ύφους ταινία, που θεματικά κινείται στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Τίτλος της ταινίας Passengers και αφηγείται τ αστρικό ταξίδι μιας ομάδας επιστημόνων στο διάστημα, προς έναν γαλαξία που έχει ερευνητικό ενδιαφέρον. Από σφάλμα των υπολογιστών, δύο από τα μέλη του πληρώματος θα ξυπνήσουν από την κρυονική 90 χρόνια πριν την ολοκλήρωση του ταξιδιού τους. Για τον Τζιμ και την Ορόρα θα είναι ζωτικής σημασίας να ανακαλύψουν την βλάβη που τους έβγαλε από τον μακρύ ύπνο, σύντομα όμως θα αντιληφθούν πως μεταξύ τους θα αναπτυχθεί μια ιδιαίτερη έλξη από την οποία δεν θα μπορέσουν να διαφύγουν. Οι ενδείξεις του ταξιδιού τους θα δείξουν όμως πως το σκάφος έχει πάρει πορεία καταστροφική και εντός ολίγου αναμένεται να τσακιστεί στο έδαφος ενός άγνωστου πλανήτη, οπότε και θα αντιληφθούν τους πραγματικούς λόγους της ανεξήγητης μέχρι τώρα, πρόωρης έγερσης. Καταπληκτικά ευρηματικό το τρέιλερ που προσεγγίζει με χιούμορ την δυάδα, η οποία προσπαθεί να ξοδέψει τον χρόνο της δίχως να γνωρίζει τους κινδύνους που κρύβονται ενόσω το αστρόπλοιο που τους μεταφέρει κινείται προς μυστηριώδη προορισμό. Το σενάριο, που αρχικώς είχε τοποθετηθεί στην κατηγορία της μαύρης λίστας, εκείνων δηλαδή που θεωρείται απίθανο να γυριστούν κάποια στιγμή σε φιλμ, υπογράφει ο μετρ Jon Spaihts, με την Sony να έχει προγραμματισμένη την έξοδο του στις αίθουσες στις 21 Δεκεμβρίου 2016, ακριβώς μέσα στην περίοδο των Χριστουγεννιάτικων εορτών.

Φανταστικό και το ντουέτο που μοιράζεται και τις περισσότερες στιγμές της χρονικής διάρκειας του έργου, δηλαδή η εντυπωσιακής θωριάς Jennifer Lawrence και ο πολύπλευρος Chris Pratt, με την χημεία να θεωρείται κάτι παραπάνω από δεδομένη μεταξύ τους. Το καστ ολοκληρώνουν επίσης και οι Laurence Fishburne, Michael Sheen και Kimberly Batista.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί...

Elle
Εκείνη
Γαλλία, Γερμανία, Βέλγιο / 2016 / Έγχρωμο / 130' / Γαλλικά
Του Paul Verhoeven - Με τους Isabelle Huppert, Christian Berkel, Anne Consigny, Virginie Efira, Laurent Lafitte, Charles Berling

Έπειτα από τη βίαιη επίθεση που δέχεται από έναν άγνωστο, μια δυναμική γυναίκα εφευρίσκει απρόσμενους τρόπους προκειμένου να πάρει το Νόμο στα χέρια της και από θύμα να μετατραπεί σε θύτης.

Η αιφνίδια σκηνοθετική επιστροφή του Πολ Βερχόφεν στέκει απολύτως προσηλωμένη στους ρυθμούς και τις απαιτήσεις ενός μαεστρικού θρίλερ, σκιαγραφώντας σαρδόνια έναν όχι ακριβώς συνηθισμένο χαρακτήρα γυναίκας (στο ρόλο η κορυφαία Ιζαμπέλ Ιπέρ), η οποία υποχρεώνεται να κουβαλά τη βαριά σκιά του εγκληματικού παρελθόντος του πατέρα της, αρνούμενη ταυτοχρόνως να συμβιβαστεί με τους βολικούς ρόλους που της επιβάλλουν οι άλλοι για τον εαυτό της. Με άλλα λόγια, το "Elle" είναι το συναρπαστικό απόσταγμα της συνεργασίας ενός σκηνοθέτη που δεν εκφοβίζεται εύκολα, μιας ηθοποιού που δεν διστάζει απέναντι στις προκλήσεις και ενός σεναριογράφου που συνέλαβε τη σπιρτόζικη χημεία τους σε μια ιστορία αμοραλιστικού χιούμορ, συχνών ανατροπών, αιχμηρών διαλόγων κι ενός παιχνιδιάρικου φλερτ με λεπτά ζητήματα, τα οποία είθισται να φέρνουν το κοινό σε άβολη θέση.
Που και πότε? Σάββατο 1 Οκτωβρίου 20:30 Ideal [ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ]


All These Sleepless Nights
Όλες οι Άγρυπνες Νύχτες Μας
Πολωνία, Ηνωμένο Βασίλειο / 2016 / Έγχρωμο / 100' / Πολωνικά
Του Michal Marczak - Με τους Krysztof Baginski, Michal Huszcza, Eva Lebuef

O Kρις είναι φοιτητής στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρσοβίας. Όταν χωρίζει από μια μακροχρόνια σχέση, αποφασίζει να αδράξει τη νύχτα μαζί με έναν συμφοιτητή του, τον Μάικλ. Έτσι γυρίζουν από πάρτι σε πάρτι, καπνίζουν, πίνουν και ερωτοτροπούν μέχρι τελικής πτώσεως, με φόντο μια μεγαλούπολη που αφήνει πίσω το τραυματικό παρελθόν της και μοιάζει να αποκτά μια νέα, απελευθερωμένη ταυτότητα.

Τέσσερα χρόνια μετά το πολυσυζητημένο "Fuck for Forest", o Πολωνός ντοκιμαντερίστας Μίχαλ Μάρτσακ επιστρέφει με ένα φιλμ που θολώνει τα όρια ανάμεσα στη μυθοπλασία και την ταινία τεκμηρίωσης, αποτυπώνει το ανερχόμενο νεανικό κίνημα απελευθέρωσης που μοιάζει έτοιμο να καταλάβει την πρωτεύουσα της χώρας του με όπλα του την ενέργεια, τη δημιουργικότητα και τον έρωτα, και μεταδίδει αυθεντικά την αίσθηση τού να είσαι νέος και να ζεις στο παρόν. Το "All These Sleepless Nights" μάγεψε το κοινό στο Φεστιβάλ του Σάντανς, όπου και απέσπασε το Βραβείο Σκηνοθεσίας για Ξενόγλωσσο Ντοκιμαντέρ.
Που και πότε? Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 22:30 Odeon Opera 1 / Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 22:00 Danaos 2


Anthropoid
Επιχείρηση Ανθρωποειδές
Τσεχία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία / 2016 / Έγχρωμο / 120' / Αγγλικά, Γερμανικά
Του Sean Ellis - Με τους Jamie Dornan, Cillian Murphy, Brian Caspe

Στην κατεχόμενη από τους Ναζί Τσεχοσλοβακία του 1942, μία ομάδα ντόπιων με τη βοήθεια των Άγγλων ενορχηστρώνουν μια παράτολμη επιχείρηση υπό την κωδική ονομασία Anthropoid. Στόχος τους η εξόντωση του Ράινχαρντ Χάιντριχ, εντεταλμένου του Τρίτου Ράιχ στην περιοχή και ένας εκ των εγκεφάλων του Ολοκαυτώματος. Ο Τζόζεφ Γκάμπσικ (Κίλιαν Μέρφι) και ο Γιαν Κούμπις (Τζέιμι Ντόρναν) ηγούνται του σχεδίου, τα εμπόδια ωστόσο προκειμένου να βγάλουν από τη μέση τον τρίτο ισχυρότερο άνδρα στην ναζιστική ιεραρχία θα είναι άπειρα.

Ο Σον Ελις του "Cashback", μίας από τις πιο ανανεωτικές ρομαντικές κομεντί της τελευταίας δεκαετίας, υπογράφει ένα εξαιρετικής κλιμάκωσης φιλμ που αναβιώνει μια δραματική επιχείρηση του β' παγκοσμίου πολέμου με όρους απολύτως κινηματογραφικούς. Η ταινία εποχής και η δραματική περιπέτεια συναντούν μια επίμονη μελέτη της ανθρώπινης συμπεριφοράς υπό το κράτος μιας ασφυκτικής πίεσης. Και ο Κίλιαν Μέρφι ("Ο Άνεμος Χορεύει στο Κριθάρι", "Peaky Blinders"), καταθέτει για άλλη μια φορά δείγμα του σπάνιου ταλέντου του, έχοντας για άξιο συμπαραστάτη του τον Τζέιμι Ντόρναν των "50 Αποχρώσεων του Γκρι".
Που και πότε? Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 22:30 Danaos 2


Bacalaureat
Η Αποφοίτηση
Ρουμανία, Γαλλία, Βέλγιο / 2016 / Έγχρωμο / 128' / Ρουμάνικα
Του Cristian Mungiu - Με τους Adrian Tititani, Maria-Victoria Dragus, Rares Andici

Μία άριστη μαθήτρια βρίσκεται μια ανάσα μακριά από το να γίνει δεκτή σε βρετανικό πανεπιστήμιο, όμως μία μόλις ημέρα πριν από την έναρξη των καθοριστικών εξετάσεων πέφτει παρ' ολίγον θύμα βιασμού. Πνιγμένος από την αδικία, αλλά και κόντρα στην επιθυμία της ίδιας του της κόρης καθώς και στις αρχές που διατείνεται πως τον διέπουν, ο γιατρός πατέρας της αναλαμβάνει να διασφαλίσει την εύνοια των εξεταστών.

Με φόντο μία Ρουμανία η οποία αδυνατεί να απαλλαγεί από στρεβλώσεις και πρακτικές που κληρονόμησε από την περίοδο Τσαουσέσκου, ο βραβευμένος με Χρυσό Φοίνικα ("4 Μήνες, 3 Εβδομάδες και 2 Μέρες") Κριστιάν Μουντζίου παραδίδει ακόμα ένα υποδειγματικό, λεπτών αποχρώσεων δράμα, στο οποίο ο οικογενειακός μικρόκοσμος και τα καλά τακτοποιημένα μυστικά του αντικατοπτρίζουν κρυστάλλινα την κοινωνική πραγματικότητα. Ο επιφανέστερος εκπρόσωπος του νέου ρουμανικού σινεμά καταβυθίζεται με εντυπωσιακή ωριμότητα στις γκρίζες ζώνες της ηθικής, του δικαίου και των προβεβλημένων γονεϊκών επιθυμιών. Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Καννών.
Που και πότε? Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 22:00 Ideal


Coming Home
Η Μεγάλη Επιστροφή
Κίνα / 2014 / Έγχρωμο / 109' / Μανδαρινικά
Του Zhang Yimou - Με τους Gong Li, Chen Daoming

Στις αρχές της δεκαετίας του '70, ένας καθηγητής που η Πολιτιστική Επανάσταση στην Κίνα τον οδήγησε στη φυλακή λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων προσπαθεί να αποδράσει. Τα σχέδιά του θα ανατρέψει η μικρή του κόρη, η οποία δεν έχει προλάβει να αναπτύξει δεσμούς μαζί του και τον βλέπει μονάχα ως εμπόδιο στην καριέρα της ως μπαλαρίνα σε προπαγανδιστικά έργα. Χρόνια αργότερα, ο καθηγητής επιστρέφει τελικά σπίτι του για να αντικρύσει μια διαλυμένη οικογένεια, καθώς η αγαπημένη του σύζυγος πάσχει πλέον από αμνησία και δεν τον αναγνωρίζει.

Η ιστορική μνήμη και οι μεμονωμένες πικρές ιστορίες που αφήνει πίσω του ένα καταλυτικό πολιτικό γεγονός συνθέτουν τη μεγαλειώδη επιστροφή του Ζανγκ Γιμού στα ταραγμένα χρόνια της Κίνας, πιο κοντά στο κλίμα των πρώτων του ταινιών που τον καθιέρωσαν στο διεθνές στερέωμα και πολύ πιο μακριά από τα φαντασμαγορικά έπη του 21ου αιώνα. Πλάι του η ηθοποιός που εδραιώθηκε μαζί του, η σπουδαία Γκονγκ Λι, παραδίδει μια σπαρακτική ερμηνεία στο ρόλο της ηρωίδας που έχει χάσει τη μνήμη της. Επίσημη συμμετοχή στα φεστιβάλ Καννών και Τορόντο.
Που και πότε? Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 18:00 Ideal


Der Staat Gegen Fritz Bauer
Υπόθεση Φριτζ Μπάουερ
Γερμανία / 2015 / Έγχρωμο / 105' / Γερμανικά, Αγγλικά, Γίντις
Του Lars Kraume - Με τους Burghart Klaussner, Ronald Zehrfeld, Sebastian Blomberg, Joerg Schuettauf, Lilith Stargeberg

Στη μεταπολεμική Γερμανία, ο Φριτς Μπάουερ, ένας μεσήλικας Εβραίος δικηγόρος, βάζει στόχο της ζωής του να φέρει στο εδώλιο του κατηγορουμένου τους υψηλόβαθμους αξιωματικούς των Ναζί, ώστε να πληρώσουν για τα ειδεχθή εγκλήματά τους. Μόνο που η σταυροφορία του αντιμετωπίζει σοβαρά εμπόδια, καθώς οι φορείς της εξουσίας θα προτιμούσαν να ξεχαστεί το ζήτημα, ενώ αρκετοί Ναζί εξακολουθούν να έχουν υψηλά αξιώματα. Ο Μπάουερ σύντομα θα διαπιστώσει ότι είναι πιο εύκολο να συγκεντρώσει πληροφορίες για τους Ναζί που κυκλοφορούν ελεύθεροι, παρά να πείσει τις Αρχές να τους κυνηγήσουν.

Βασισμένη στην αληθινή ιστορία του δικηγόρου Φριτς Μπάουερ, η ταινία του Λαρς Κράουμε αποτυπώνει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε το γερμανικό κράτος κατά τη μετάβασή του από τον ναζιστικό ολοκληρωτισμό στους δημοκρατικούς θεσμούς και, ταυτόχρονα, αφηγείται μια ιστορία ηρωισμού και εναντίωσης στο Σύστημα στην παράδοση των καλύτερων ταινιών του είδους. Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο.
Που και πότε? Κυριακή 2 Οκτωβρίου 22:00 Ideal


El Apostata
Ο Αποστάτης
Ουρουγουάη, Ισπανία / 2016 / Έγχρωμο / 102' / Ισπανικά
Του Federico Veiroj - Με τους Alvaro Ogalla, Marta Larralde, Barbara Lennie, Vicky Pena, Juan Calot

Προκειμένου να απαρνηθεί με κάθε επισημότητα τις καθολικές παραδόσεις με τις οποίες ανατράφηκε, ο 30άρης Ταμάγιο, ένας Μαδριλένος σπουδαστής φιλοσοφίας, αποφάσισε πως έχει έρθει η ώρα να επικυρώσει την αθεΐα του κάνοντας αίτηση στην τοπική ενορία να ξεγραφτεί από τα κιτάπια της Καθολικής Εκκλησίας. Δεν έχουν όμως την ίδια άποψη η μητέρα του που αισθάνεται ιδιαίτερα άβολα με αυτή του την απόφαση, αλλά και η εκκλησιαστική γραφειοκρατία που κινείται με μακάριους ρυθμούς. Ανάμεσα στις εκκρεμότητες και τα ερωτήματα που τον βασανίζουν αλλά και μια ασυνήθιστα στενή σχέση που διατηρεί με την ξαδέρφη του, ο πράος Ταμάγιο θα πρέπει να βρει τον δικό του τρόπο να αποστατήσει.

Το αυθεντικό μπουνιουελικό άγγιγμα και η υποδόρια ειρωνεία με τα οποία περιβάλλει ο Ουρουγουανός σκηνοθέτης Φεντερίκο Βερόζ τη νέα, απολαυστική υπαρξιακή κωμωδία του, μας φέρνει αντιμέτωπους με τις παραδόσεις που νομίζουμε πως θα μας αφήσουν ήσυχους, απλώς και μόνο επειδή τις αγνοούμε. Ειδική Μνεία και Βραβείο FIPRESCI στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν.
Που και πότε? Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 18:00 Odeon Opera 1


Goat
Αγέλη
ΗΠΑ / 2016 / Έγχρωμο / 102' / Αγγλικά
Του Andrew Neel - Με τους Ben Schnetzer, Nick Jonas, James Franco, Gus Helper

Επιστρέφοντας από πάρτι, ο 19χρονος Μπραντ (Μπεν Σνέντζερ πέφτει θύμα βάναυσης επίθεσης, με τους νεαρούς δράστες να εξαφανίζονται ανενόχλητοι. Μερικούς μήνες μετά, γράφεται στο πανεπιστήμιο και ακολουθώντας την προτροπή του μεγαλύτερου αδερφού του (Νικ Τζόνας), κάνει αίτηση να γίνει μέλος της φημισμένης αδελφότητας ΦΣΜ. Κατά την επονομαζόμενη "εβδομάδα της κόλασης", όπως είναι γνωστή η περίοδος μύησης των νέων μελών, θα μπει σε ένα νέο κύκλο βίας, ψυχολογικής πίεσης και ταπεινώσεων από τους παλιούς. Και τόσο εκείνος, όσο και οι συνυποψήφιοί του, είναι διατεθειμένοι να υπομείνουν τα πάντα προκειμένου να δείξουν ότι αξίζουν το χρίσμα.

O Αντριου Νιλ εστιάζει στην κουλτούρα βίας και σεξισμού που βασιλεύει στα αμερικανικά πανεπιστήμια και τις αδελφότητες, ιδεολογικά ενδεδυμένη με την ανάγκη να ταχθούν άρον άρον οι συναισθηματικά επισφαλείς πιτσιρικάδες με την προνομιούχα πλευρά των ισχυρών, σε μια κοινωνία που αποστρέφεται όσο τίποτα το ρόλο του θύματος και τη γεύση της υποταγής.
Που και πότε? Κυριακή 2 Οκτωβρίου 20:00 Odeon Opera 1


L' Avenir
Το Μέλλον
Γαλλία, Γερμανία / 2016 / Έγχρωμο / 102' / Γαλλικά
Της Mia Hansen-Love - Με τους Isabelle Huppert, Andre Marcon, Roman Kolinka, Edith Scobb, Sarah Le Picardr

Μία καθηγήτρια φιλοσοφίας που διανύει την έκτη δεκαετία της ζωής της βρίσκεται εδώ και 25 χρόνια παντρεμένη με τον ίδιο άντρα, βλέπει τα παιδιά της να ενηλικιώνονται, στέκει ανελλιπώς στο πλευρό της ασθενικής μητέρας της και βιώνει μια ευπρόσδεκτη, χωρίς αναταράξεις ρουτίνα, μοιρασμένη ανάμεσα στο σπίτι και τη δουλειά της. Κάποια στιγμή, όμως, ένα-ένα τα δεδομένα της υποχωρούν. Τα παιδιά της φεύγουν από το σπίτι, ο σύζυγός της διατηρεί παράλληλο δεσμό με μια άλλη γυναίκα, η φροντίδα της μητέρας της γίνεται όλο και πιο επιτακτική και οι λογοτεχνικές της απόπειρες αποδεικνύεται ότι έχουν σταδιακά και λιγότερη ζήτηση.

Κατά γενική ομολογία μια από τις πιο ενδιαφέρουσες γυναίκες σκηνοθέτιδες αυτή τη στιγμή στο σινεμά, η 35χρονη δημιουργός του "Ο Πατέρας των Παιδιών Μου" και του "Eden" δικαιολογεί τους επαίνους με ένα εξαιρετικά ώριμο δράμα, από αυτά που θα ευχόταν κανείς να έβλεπε συχνότερα στη μεγάλη οθόνη, και αποσπά μια ακόμα ατρόμητη ερμηνεία από την Ιζαμπέλ Ιπέρ. Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Που και πότε? Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 20:00 Ideal


Les Premiers, Les Deniers
Η Αρχή και το Τέλος
Γαλλία, Βέλγιο / 2016 / Έγχρωμο / 98' / Γαλλικά
Του Bouli Lanners - Με τους Bouli Lanners, Albert Dupontel, Suzanne Clement, Michael Lonsdale, Max Von Sydow

Δύο κυνηγοί επικηρυγμένων σε απεγνωσμένη αναζήτηση δουλειάς δέχονται την πρόταση εκατομμυριούχου να εντοπίσουν ένα κινητό τηλέφωνο που περιέχει πολύτιμα στοιχεία και παίρνουν τους δρόμους, έχοντας ως μοναδικό στοιχείο μια συσκευή εντοπισμού, η οποία όμως λειτουργεί μόνο όταν το κινητό είναι ανοιχτό. Αυτή η φαινομενικά απλή αποστολή θα τους εμπλέξει σε μια τρελή περιπέτεια γεμάτη απίθανα απρόοπτα, κατά την διάρκεια της οποίας θα συναντήσουν μια σειρά από εξωφρενικούς χαρακτήρες, ανάμεσά τους δύο νεαρούς άστεγους εραστές, καθώς και τον αγαπημένο Σουηδό καρατερίστα Μαξ Φον Σίντοφ σε έναν ρόλο-έκπληξη.

Στην τέταρτη ταινία της φιλμογραφίας του ο σκηνοθέτης-ηθοποιός Μπουλί Λανέρ παίρνει ένα από τα αρχετυπικά αμερικανικά είδη, το road movie, το εμβολιάζει με βελγικό σουρεαλισμό και το αποτέλεσμα είναι μία από τις διασκεδαστικότερες ταινίες του φετινού φεστιβάλ Βερολίνου, όπου η ταινία απέσπασε δικαίως το Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής.
Που και πότε? Σάββατο 1 Οκτωβρίου 17:30 Ideal


Love and Friendship
Αγάπη και Φιλία
Ιρλανδία, Κάτω Χώρες, Γαλλία, ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο / 2016 / Έγχρωμο / 92' / Αγγλικά
Του Whit Stilman - Με τους Kate Beckinsale, Tom Bennett, Cloe Sevigny, Stephen Fry

Η Λαίδη Σούζαν Βέρνον έχει χηρέψει πρόσφατα και η κοινωνική της θέση κινδυνεύει. Για να τη διασφαλίσει είναι αναγκασμένη να αποκαταστήσει την κόρη της, αλλά να βρει κι έναν σύντροφο για την ίδια. Οι υποψήφιοι πρέπει να ανήκουν στα ανώτερα κοινωνικά κλιμάκια και φυσικά να είναι εύποροι, δεν μπορεί όμως να φλερτάρει ανοιχτά μαζί τους, καθώς το όλο σχέδιο κινδυνεύει να καταρρεύσει.

Μια ακόμα σπαρταριστή στιγμή στην καριέρα του Γουίτ Στίλμαν, ο οποίος ήδη είχε εκφράσει την αγάπη του για το έργο της Τζέιν Όστιν μέσα από τις ταινίες που σκηνοθέτησε τη δεκαετία του '90 (κυρίως στο "Metropolitan") και εδώ τη "συναντά" επιτέλους και επίσημα, διασκευάζοντας με τη γνωστή πνευματώδη φινέτσα του ένα διήγημα που η συγγραφέας έγραψε σε μορφή επιστολών. Ο Στίλμαν κρατά το πρωτογενές υλικό της ιστορίας, το συμπληρώνει με οξύ χιούμορ και τον χαρακτηριστικό σχολιασμό του πάνω στις κοινωνικές τάξεις, και παραμένει επίκαιρος παρά το γεγονός ότι η ιστορία εκτυλίσσεται στα τέλη του 18ου αιώνα. Απολαυστική η Κέιτ Μπέκινσεϊλ, η οποία ξανασυναντά τον σκηνοθέτη, αλλά και την Κλοέ Σεβινί, δεκαοχτώ χρόνια μετά τη συνεργασία τους στις "Τελευταίες Μέρες της Ντίσκο".
Που και πότε? Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 19:15 Danaos 1


Morris from America
Ο Μόρις Από την Αμερική
Γερμανία, ΗΠΑ / 2016 / Έγχρωμο / 89' / Αγγλικά, Γερμανικά
Του Chad Hartigan - Με τους Markees Christmas, Craig Robinson, Carla Juri, Jakub Gierszal, Levin Henning, Lina Keller

Ο Μόρις είναι ένα νεαρό αγόρι από την Αμερική που λόγω της δουλειάς του πατέρα του αναγκάζεται να μετακομίσει σε μια επαρχιακή πόλη της Γερμανίας. Ξένος σε μια ξένη χώρα, ο εσωστρεφής πιτσιρικάς δείχνει να βαριέται τα μαθήματα γερμανικών, αδυνατεί να επικοινωνήσει με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του και η μόνη του απόλαυση είναι να σκαρώνει στιχάκια για τα χιπ χοπ τραγούδια του. Όταν θα γνωρίσει την Κατρίν, ένα λίγο μεγαλύτερό του κορίτσι, θα την ερωτευτεί και θα βάλει σκοπό της ζωής του να την εντυπωσιάσει με κάθε τρόπο.

Μια φρέσκια και μπιτάτη ιστορία ενηλικίωσης που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ του Σάντανς για το σενάριό της και για την ερμηνεία του Κρεγκ Ρόμπινσον ("The Office", "Mr. Robot"), ο "Μόρις από την Αμερική" μας συστήνει το αναπάντεχο υποκριτικό ταλέντο του 16χρονου Μαρκίς Κρίστμας και μας χαρίζει απλόχερα το χαμόγελο σε μια αβίαστα feelgood κινηματογραφική έκπληξη.
Που και πότε? Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 19:00 Ideal / Δευτέρα 26 Σεπτεμβρίου 21:30 Odeon Opera 2


Neruda
Νερούδα
Χιλή, Αργεντινή, Γαλλία, Ισπανία / 2016 / Έγχρωμο / 108' / Ισπανικά, Γαλλικά
Του Pablo Larrain - Με τους Luis Gnecco, Gael Garcia Bernal, Mercedes Moran, Diego Munoz, Padlo Derqui

Νεαρός αστυνομικός επιθεωρητής έχει βαλθεί να εντοπίσει και να συλλάβει τον νομπελίστα ποιητή Πάμπλο Νερούδα, ο οποίος βρίσκεται κυνηγημένος από το καθεστώς της χώρας του εξαιτίας των πολιτικών του πεποιθήσεων και αναζητά καταφύγιο στο εξωτερικό. Ο υποψήφιος για Όσκαρ Πάμπλο Λαραΐν ("Νο") επιστρατεύει και πάλι τον Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ όχι σε μια απλή βιογραφία, αλλά σε ένα μυθιστορηματικής κλιμάκωσης ανθρωποκυνηγητό στη Χιλή της δεκαετίας του '40, που θα μπορούσε να έχει ξεπηδήσει απευθείας από το μυαλό του ίδιου του ποιητή.

Το "Νερούδα" είναι ένα πανέμορφο οπτικά, ευρηματικό σεναριακά και κινηματογραφημένο με φανερό ζήλο φιλμ, το οποίο εφευρίσκει έναν άκρως πρωτότυπο τρόπο για να προσεγγίσει το αντικείμενό του, παίζοντας δεξιοτεχνικά με τις απρόσμενες διόδους και τις συναρπαστικές πιθανότητες της αφήγησης. Επίσημη συμμετοχή στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του Φεστιβάλ Καννών.
Που και πότε? Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου 20:15 Danaos 1


Theo et Hugo Dand le Meme Bateau
Παρίσι 05:59
Γαλλία / 2016 / Έγχρωμο / 97' / Γαλλικά
Των Olivier Ducastel και Jacques Martineau - Με τους Geoffrey Couet, Francois Nambot

Ο Τεό και ο Ουγκό γνωρίζονται στο υπόγειο ενός gay club του Παρισιού, κατά τη συμμετοχή τους σε ένα σεξουαλικό όργιο που κινηματογραφείται χωρίς κανένα ταμπού. Στη διάρκεια της συνεύρεσής τους με άλλους άντρες, τα βλέμματά τους συναντιούνται και καταλαβαίνουν αμέσως πως αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι κάτι περισσότερο από σεξ της μιας βραδιάς. Και όντως, θα φύγουν από εκεί μαζί, θα ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο, θα ζήσουν για λίγο τον τρόμο του AIDS, έχοντας κάνει σεξ χωρίς προφύλαξη με τον έναν από τους δύο να είναι ήδη φορέας, θα εξομολογηθούν τις φοβίες τους και έχοντας παρέα το Παρίσι, σαν εναλλακτικοί ήρωες του "Πριν το Ξημέρωμα" του Λινκλέιτερ, θα αφεθούν στον μεγάλο έρωτα που μοιάζει να γεννιέται.

Το σκηνοθετικό δίδυμο των Ολιβιέ Ντικαστέλ και Ζακ Μαρτινό, με σημαντικό παρελθόν πάνω στην LGBT θεματολογία, παίρνει το ρίσκο να ξεκινήσει την ταινία με ένα εικοσάλεπτο όργιο που δεν αφήνει τίποτα στη φαντασία του θεατή και καταφέρνει να κάνει ένα γενναίο φιλμ, με διαλόγους γεμάτους ευαισθησία και υπέροχη κινηματογράφηση του νυχτερινού Παρισιού. Βραβείο Κοινού στα βραβεία Teddy του Φεστιβάλ Βερολίνου.
Που και πότε? Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 23:15 Odeon Opera 1


Quand On a 17 Ans
Όταν Είσαι 17
Γαλλία / 2016 / Έγχρωμο / 116' / Γαλλικά
Του Andre Techine - Με τους Sandrine Kiberlain, Kacey Mottet Klein, Corentin Fila, Alexis Loret

Αφού γνωριστούν ως άσπονδοι φίλοι στους διαδρόμους και την τάξη του σχολείου στο οποίο πηγαίνουν, και ανταλλάξουν συστάσεις μέσα από γροθιές και τσαμπουκά, ο Νταμιέν και ο Τομ αναγκάζονται να συνυπάρξουν για λίγο καιρό κάτω από την ίδια στέγη. Κι αυτό που ξεκίνησε ως σφοδρή αντιπάθεια και έχθρα σταδιακά θα δώσει τη θέση του στην παραδοχή των αισθημάτων που τρέφει το ένα αγόρι για το άλλο, την ίδια ώρα που μια σειρά από οικογενειακά ζητήματα θα σπρώξουν τους δύο νεαρούς ήρωες στην πρόωρη ενηλικίωση.

Δύο δεκαετίες αφότου παρέδωσε με τα "Άγρια Βλαστάρια" του ένα από τα ορόσημα του νεανικού και γκέι σινεμά, ο καταξιωμένος Γάλλος σκηνοθέτης επιστρέφει στις συναισθηματικές δοκιμασίες και αφυπνίσεις της εφηβικής ηλικίας, για να διηγηθεί με την τρυφερή ματιά που τον διακρίνει μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε δύο αγόρια που ανήκουν σε διαφορετικές τάξεις και έχουν μεγαλώσει κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Φιλμάροντας με τρομερή ενέργεια και κυκλώνοντας διαρκώς τους ήρωες με μια νευρώδη κάμερα που δεν ησυχάζει λεπτό, ο Τεσινέ συλλαμβάνει στο φιλμ του κάτι από τον παλμό και τον αυθορμητισμό τού να βρίσκεσαι ένα βήμα πριν εισχωρήσεις στον κόσμο των μεγάλων. Υποψήφιο για Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου.
Που και πότε? Κυριακή 2 Οκτωβρίου 23:15 Odeon Opera 1


Reparer les Vivants
Δυο Καρδιές
Γαλλία, Βέλγιο / 2016 / Έγχρωμο / 104' / Γαλλικά
Της Katell Quillevere - Με τους Tahar Rahim, Emmanuelle Seigner, Anne Dorval, Bouli Lanners, Karim Leklou, Kool Shen

Ολα ξεκινούν ένα ξημέρωμα όταν τρεις νεαροί σέρφερ επισκέπτονται μια παραλία για να δαμάσουν τα κύματα. Στο δρόμο της επιστροφής εμπλέκονται σε ένα τραγικό αυτοκινητικό δυστύχημα και ο 17χρονος Σιμόν μεταφέρεται σε ένα νοσοκομείο της Χάβρης όπου μένει κλινικά νεκρός. Εκεί οι γιατροί θα δώσουν μάχη για να πείσουν τους αναστατωμένους γονείς του να δωρίσουν τα όργανά του. Εντωμεταξύ στο Παρίσι μια μεσήλικη μητέρα δύο παιδιών μπαίνει στην λίστα αναμονής για μεταμόσχευση καθώς η καρδιά της πάσχει από μια πολύ σοβαρή εκφυλιστική νόσο.

Η σκηνοθέτιδα του "Suzanne" διασκευάζει το πολυβραβευμένο μυθιστόρημα της Μαϊλίς Ντε Κερανγκάλ, μετατρέποντάς το σε ένα βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό δράμα πάνω στις αντοχές του σώματος και της ανθρώπινης ψυχής. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο διαπρέπει ο Ταχάρ Ραχίμ του "Προφήτη", ενώ τη μουσική υπογράφει ο ελληνικής καταγωγής οσκαρικός συνθέτης Αλεξάντρ Ντεσπλά.
Που και πότε? Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 22:30 Ideal


Snowden
Σνόουντεν
ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία / 2016 / Έγχρωμο / 134' / Αγγλικά
Του Oliver Stone - Με τους Joseph Gordon-Levitt, Melissa Leo, Zachary Quinto, Rhys Ifans, Nicolas Cage, Tom Wilikinson, Shailene Woodley, Scott Eastwood, Ben Chaplin

Προδότης, πατριώτης ή απλώς ένας μάρτυρας-κλειδί των σκοτεινών μυστικών που κρύβει η παγκόσμια πολιτική σκακιέρα; Ελάχιστες προσωπικότητες μονοπώλησαν τη διεθνή επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια όσο ο Έντουαρντ Σνόουντεν, ο πρώην υπάλληλος της NSA που το 2013 διέρρευσε στον τύπο απόρρητα έγγραφα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, προκαλώντας σεισμό στο πεδίο των διεθνών σχέσεων έπειτα από τις αποκαλύψεις γύρω από το αδιανόητο δίκτυο παρακολουθήσεων με κέντρο τις ΗΠΑ, που έφτανε ως τα υψηλότερα πολιτικά κλιμάκια των συμμαχικών χωρών της υπερδύναμης.

Εν μέρει βιογραφία, εν μέρει βασισμένο σε αληθινά γεγονότα κατασκοπικό θρίλερ, το "Snowden" φέρει την υπογραφή ενός σκηνοθέτη που έχει καταθέσει πολλάκις τα διαπιστευτήριά του στην κινηματογραφική αναβίωση δραματικών ιστοριών και τη σκιαγράφηση αμφιλεγόμενων προσωπικοτήτων, βγαλμένα από την πιο συναρπαστική πολιτική και διεθνή επικαιρότητα του καιρού μας. Ο Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ πρωταγωνιστεί στο ρόλο του υπ' αριθμόν ένα καταζητούμενου μιας χώρας που εξακολουθεί να απαιτεί την έκδοσή του προκειμένου να δικαστεί με τις κατηγορίες της εσχάτης προδοσίας.
Που και πότε? Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 22:30 Ideal


Southside With You
Πρώτο Ραντεβού
ΗΠΑ / 2016 / Έγχρωμο / 84' / Αγγλικά
Του Richard Tanne - Με τους Tika Sumpter, Parker Sawyers, Vanessa Bell Calloway

Μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα του 1989 στο Σικάγο, ο νεαρός δικηγόρος Μπαράκ βγαίνει ραντεβού με τη συνάδελφό του, Μισέλ. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι δύο νέοι θα γνωριστούν καλύτερα, θα μοιραστούν τις σκέψεις τους για τον κόσμο και τα όνειρά τους, θα επισκεφτούν το Ινστιτούτο Τέχνης της πόλης, θα παρακολουθήσουν το οργισμένο "Κάνε το Σωστό" του Σπάικ Λι και θα καταλήξουν να φιλιούνται μπροστά σε ένα παγωτατζίδικο. Κι αν αυτό ακούγεται ελαφρώς συνηθισμένο, το ασυνήθιστο είναι ότι το ζεύγος έμελλε να φτάσει ως τον Λευκό Οίκο, καθώς αναφερόμαστε στους Μπαράκ και Μισέλ Ομπάμα.

Μπορεί στα χαρτιά να ακούγεται σαχλό και πολιτικά στρατευμένο, στην πραγματικότητα, όμως, το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ρίτσαρντ Ταν είναι ανέλπιστα προσγειωμένο, καθώς αφηγείται την ιστορία όχι δύο "σπουδαίων" προσωπικοτήτων που μιλούν μεγαλόστομα σε κάθε ευκαιρία, αλλά δύο νέων ανθρώπων που φλερτάρουν, συζητούν για τους εαυτούς τους και τον κόσμο γύρω τους, και τελικά ερωτεύονται. Επίσημη συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ του Σάντανς.
Που και πότε? Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 22:15 Danaos 1


Spa Night
Μια Νύχτα στα Λουτρά
ΗΠΑ / 2016 / Έγχρωμο / 97' / Αγγλικά, Κορεάτικα
Του Andrew Ahn - Με τους Joe Seo, Haerry, Youn Ho Cho

Ο Ντέιβιντ είναι ένας νεαρός Κορεάτης που εναγωνίως προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες μέσα του καθώς αφήνει πίσω την εφηβεία και ετοιμάζεται να περάσει το κατώφλι της ενήλικης ζωής που ανοίγεται μπροστά του. Γόνος μεταναστών πρώτης γενιάς, ζει με τους συντηρητικούς γονείς του στην κορεάτικη συνοικία του Λος Άντζελες και δουλεύει στο οικογενειακό τους εστιατόριο. Η επιχείρηση σύντομα κλείνει και ενώ η μητέρα του αναγκάζεται να αναζητήσει αλλού μεροκάματο ως σερβιτόρα, ο Ντέιβιντ πιάνει κρυφά από τους γονείς του δουλειά στα συνοικιακά λουτρά. Εκεί ανακαλύπτει έναν υπόγειο κόσμο ομοφυλοφιλικής ηδονής που τον τρομάζει με την ίδια ένταση που τον συνεπαίρνει.

Νεανικά όνειρα, απαγορευμένες επιθυμίες και πόθοι που γυρεύουν εκτόνωση στη σκιά ενός ραγισμένου αμερικανικού ονείρου σημαδεύουν το αισθησιακό ντεμπούτο του Άντριου Αν (το μοντάζ υπογράφει ο Γιάννης Χαλκιαδάκης) που κέρδισε το Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας στο Φεστιβάλ του Σάντανς και διακρίθηκε στο Φεστιβάλ του Outfest.
Που και πότε? Σάββατο 1 Οκτωβρίου 21:00 Odeon Opera 1


The Carer
Κάποια να με Προσέχει
ΗΠΑ / 2016 / Έγχρωμο / 102' / Αγγλικά
Του Janos Edelenyi - Με τους Brian Cox, Coco Konig, Emilia Fox, Anna Chancellor, Roger Moore

Ο Σερ Μάικλ Γκίφορντ, παλιά δόξα του σαιξπηρικού θεάτρου, έχει πλέον αποσυρθεί στην έπαυλή του, λυγισμένος από τη νόσο Πάρκινσον και οχυρωμένος στις παραξενιές του. Η Ντορότια, μια νεαρή ηθοποιός από την Ουγγαρία με όνειρα για καριέρα, αναλαμβάνει το δύσκολο έργο να τον φροντίζει. Αρχικά, οι δυναμικοί χαρακτήρες τους συγκρούονται, όμως η κοινή τους αγάπη για τον Σαίξπηρ αναλαμβάνει να γεφυρώσει το χάσμα. Τη βαθιά σχέση αλληλοεκτίμησης που χτίζεται μεταξύ τους ωστόσο αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη καχυποψία η κόρη του Μάικλ.

Ο μακαρίτης Ζιλμπέρ Αντέρ, συγγραφέας των "Ονειροπόλων" του Μπερτολούτσι, βρίσκεται ανάμεσα στα ονόματα όσων συνυπογράφουν το σενάριο του "Carer", την πρώτη αγγλόφωνη σκηνοθετική απόπειρα του Ούγγρου Γιάνος Εντελένι. Σε τούτο το υπαρξιακό δράμα που φωτίζεται μέσα από τις αυτονόητες αντιθέσεις αλλά και τις αναπάντεχες ταυτίσεις δύο ανθρώπων σε αντιδιαμετρικά διαφορετικές φάσεις της ζωής, ο Μπράιαν Κοξ διαπρέπει στον καλύτερο ίσως ρόλο της καριέρας του.
Που και πότε? Κυριακή 2 Οκτωβρίου 20:30 Ideal


Ah-Ga-Ssi
Η Υπηρέτρια
Νότιος Κορέα / 2016 / Έγχρωμο / 144' / Κορεάτικα, Ιαπωνικά
Του Chan-wook Park - Με τους Kim Min-hee, Kim Tae-ri, Ha Jung-woo, Cho Jin-woong, Kim Hae-sook, Moon So-ri

Η νεαρή Σούκι προσλαμβάνεται από έναν απατεώνα προκειμένου να βρεθεί στη δούλεψη της Γιαπωνέζας αριστοκράτισσας Χιντέκο και να τη σαγηνεύσει. Μεταξύ των δύο γυναικών, ωστόσο, θα γεννηθεί μια παράφορη έλξη. Από το σημείο αυτό ξεκινά μια ιστορία εξαπατήσεων, πάθους, ταξικών αντιπαραθέσεων αλλά και εκδίκησης (μόνιμο σημείο αναφοράς στο σινεμά του Παρκ Τσαν-Γουκ), η οποία διαφοροποιείται κάθε φορά που τα τρία, υποκειμενικής οπτικής κεφάλαια της ταινίας ξεδιπλώνουν σε ελεύθερη απόδοση το μυθιστόρημα της Σάρα Γουότερς με τίτλο "Fingersmith", μεταφερμένο εδώ από τη Βικτωριανή Αγγλία στην Κορέα του '30, την περίοδο που βρισκόταν υπό ιαπωνική κατοχή.

Ο πολυβραβευμένος δημιουργός της περίφημης τριλογίας της εκδίκησης υπογράφει ένα υποβλητικό ερωτικό θρίλερ που μαγνητίζει με την ατμοσφαιρική φωτογραφία, τα δεξιοτεχνικά τράβελινγκ, καθώς και ένα άκρως διεγερτικό, σταθερά ανατροφοδοτούμενο μυστήριο, μπολιασμένο υποδειγματικά από το ανεξάντλητο ενδιαφέρον του Παρκ για τη δυσπρόσιτη χώρα των συναισθημάτων και την περιπλοκότητα των κινήτρων. Επίσημη συμμετοχή στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών, όπου απέσπασε Βραβείο Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης.
Που και πότε? Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 21:30 Danaos 1


Wild
Το Κτήνος Μέσα μου
Γερμανία / 2016 / Έγχρωμο / 144' / Γερμανικά
Της Nicolette Krebitz - Με τους Lilith Stangenberg, Georg Friedrich, Silke Bodenbender, Saskia Rosendahl, Kotti Yun

Η 20χρονη Ανια μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται ο παππούς της και σε μια ανιαρή δουλειά γραφείου όπου πέφτει συνεχώς θύμα εκμετάλλευσης από το αφεντικό της. Η τυχαία συνάντηση της μοναχικής κοπέλας με έναν άγριο λύκο που έχει ξεστρατίσει μυστηριωδώς στο πάρκο της πόλης κοντά στο σπίτι της θα ξυπνήσει μέσα της μια ακατανίκητη επιθυμία όχι μόνο για μια πιο άμεση επαφή με τη φύση αλλά και με τη σκοτεινή πλευρά της. Σύντομα θα αρχίσει να αψηφά κάθε επιβεβλημένο κανόνα, αφήνοντας σταδιακά τον εαυτό της να παραδοθεί ολοκληρωτικά στα ζωώδη ένστικτά της.

Στην τρίτη της σκηνοθετική απόπειρα, η Γερμανίδα ηθοποιός Νικολέτ Κρέμπιτς καθοδηγεί τη νεαρή πρωταγωνίστρια-αποκάλυψη Λίλιθ Στάγκενμπεργκ σε μια ακραία όσο κι απρόσμενα αισθησιακή ιστορία απελευθέρωσης μιας ντροπαλής γυναίκας από τις κοινωνικές συμβάσεις. Μια μεταμοντέρνα εκδοχή της "Πεντάμορφης και του Τέρατος" και συνάμα μια αναρχική παραβολή για τον σύγχρονο τρόπο ζωής και το (καταπιεσμένο) κτήνος που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Συμμετοχή στα Φεστιβάλ του Ρότερνταμ και του Σάντανς.
Που και πότε? Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 21:30 Danaos 1