Movies Ltd

Υπάρχει ο σωστός τρόπος να είσαι single, ο λάθος τρόπος, και έπειτα υπάρχει… η Άλις. Όπως και η Ρόμπιν. Η Λούσι. Η Μεγκ. Ο Τομ. Ο Ντέιβιντ. Η Νέα Υόρκη είναι γεμάτη μοναχικές καρδιές που ψάχνουν το σωστό ταίρι, είτε πρόκειται για έρωτα, ραντεβού ή κάτι ενδιάμεσα. Και κάπου ανάμεσα στα ερωτικά μηνύματα και τα one-night stands, κοινό σημείο όλων των ανύπανδρων ανδρών και γυναικών, είναι η ανάγκη τους να μάθουν να είναι μόνοι σε ένα κόσμο που η έννοια της αγάπης αλλάζει διαρκώς. Τα νυχτοπερπατήματα σε μια πόλη που δεν κοιμάται ποτέ δεν ήταν ποτέ τόσο διασκεδαστικά.

Κάνοντας πρεμιέρα τις ημέρες του Αγίου Βαλεντίνου, o Οδηγός Για Singles (How To Be Single) είναι η απάντηση στις σοκολατένιες καρδιές και τα μπουκέτα με τριαντάφυλλα… και ένα date movie που δεν χρειάζεσαι το έτερον ήμισυ.

Στην ταινία πρωταγωνιστούν η Dakota Johnson (Fifty Shades of Grey), η Rebel Wilson (Pitch Perfect), ο Damon Wayans Jr. (Let’s Be Cops, New Girl), ο Anders Holm (Neighbors, The Intern), η Alison Brie (Communit, Get Hard), ο Nicolas Brown (The Perks of Being a Wallflower), ο Jake Lacey (Girls), και οι Jason Mantzoukas (Neighbors, The League) και Leslie Mann (This is 40).

Η σκηνοθεσία είναι του Christan Ditter (Love, Rosie,  The Crocodiles), σε σενάριο των Abby Kohn, Marc Silverstein και Dana Fox. Η ταινία βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Liz Tuccillo, σεναριογράφου της ταινίας He’s Just Not That Into You, αλλά και επεισοδίων των Sex and the City και Smash.

Στις δικές μας αίθουσες, η ταινία Οδηγός για Singles (How To Be Single) έχει προγραμματιστεί να κυκλοφορήσει στις 11 Φεβρουαρίου 2016 από την Tanweer

Πενήντα καντάρια βλακείας!

του zerVo (@moviesltd)

Εδώ υπάρχει πρόβλημα. Όχι δηλαδή πως ανέμενες από πάρτη μου καμία επίσημη επιβεβαίωση περί του κάκιστου της περιπτώσεως, που προέρχεται από τα χέρια των ιδίων που ευθύνονται για tiw μεγαλειώδεις στιγμές της Έβδομης Τέχνης, Ξανθιές Γκόμενοι και Scary Movie. Το επίπεδο, απλά και μόνο από το τρέιλερ να έχεις πάρει μια γεύση, είναι τόσο χαμηλό, που ειλικρινά δεν μπορεί κανείς σώφρων να αντιληφθεί σε ποιους ακριβώς θεατές απευθύνεται. Εδώ όμως θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ακόμη μια παράμετρο, που καθιστά την παρωδία των (έτσι κι αλλιώς μετριότατων) Πενήντα Αποχρώσεων του Γκρι σαν επικίνδυνη. Καθώς φτάνει στις αίθουσες ακριβώς στην κορύφωση της γκρίνιας, περί παραγκωνισμού των μαύρων καλλιτεχνών από τα κέντρα αποφάσεων των απανταχού απονομών. για να επιβεβαιώσει κατάτι μια άποψη που αναφέρει πως με κάτι τέτοιες ανοησίες, οι έγχρωμοι αμερικάνοι "κινηματογραφιστές" μόνοι τους έχουν πάρει άγουσα προς την περήφανη απομόνωση.

Χωρίς ποτέ του να έχει εγκαταλείψει τις κλεπτομανείς συνήθειες, με τις οποίες μεγάλωσε στα γκέτο, ο Κρίστιαν, υιοθετημένος γιος της πανίσχυρης φαμίλιας των Μπλακ και βασικός ιθύνων νους του κολοσσού των ομώνυμων επιχειρήσεων, απολαμβάνει μια ζωή τυλιγμένη με το πέπλο της χλιδής και της πολυτέλειας. Η γνωριμία του με την νεαρή, άπειρη κι εκκολαπτόμενη δημοσιογράφο Χάνα, κατά την διάρκεια συνέντευξης για το περιοδικό που εκείνη εργάζεται, θα ξυπνήσει μέσα του το πάθος που για χρόνια τον διακατέχει: να ξεσπάσει πάνω της όλα του τα σαδομαζοχιστικά ένστικτα που εκτοξεύουν την ερωτική του διάθεση.

Εννοείται πως η σύνοψη είναι ακριβώς η ίδια με το θέμα του πρώτου μέρους της τριλογίας των Shapes, αφού στην ουσία ακολουθείται μια πλάνο προς πλάνο διακωμώδηση των όσων συνέβησαν στην (ορίτζιναλ) γνωριμία του πλουσιόπαιδου και της φοιτήτριας. Δεν υπάρχει όμως ούτε ένα δευτερόλεπτο αντιγράφου, που να μην χρησιμοποιείται στο ανώτερο κλιμάκιο βλακείας, παρέμβαση που υποτίθεται στο πουρέ μυαλό του σεναριογράφου, θα προκαλέσει γέλιο σε εκείνον που το παρακολουθεί. Ειλικρινά είναι αδύνατον να περιγραφεί με λόγια το τι ακριβώς τρέχει στην εξέλιξη του φιλμ, με την κακογουστιά να βασιλεύει και τα ευρήματα να διαγωνίζονται το ένα το επόμενο, για το ποιο από όλα θα επικρατήσει στον άτυπο διαγωνισμό σαχλαμάρας. Που πέραν των Αποχρώσεων, διέκρινα σύληση και άλλων ταινιών σαν το Magic Mike και (άκουσον, άκουσον) το Whiplash...

Η προσωπική μου ένσταση δεν έχει να κάνει τόσο με το γιατί κυκλοφορούν τέτοιου αρνητικού πρόσημου ποιότητας ταινίες, ειδικά στην Αμερική που υπάρχει κι ένα ποσοστό απροσάρμοστης σινεφίλ διάθεσης. Αλλά γιατί και για ποιον λόγο μια τέτοια μπούρδα, επετράπη να κεντρίσει τους κινηματογράφους τους δικούς μας, που πρακτικά το λέβελ των θεατών είναι ανεβασμένο. Δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο της που να μην αποστρέφεις την ματιά από το εκράν, αηδιασμένος από όσα τραγικά συμβαίνουν εκεί, σιχάματα και απεχθείς εικόνες που ούτε διανοούμαι πως μπορεί να βγήκαν από την σκέψη ανθρώπου λογικού.

Μετά από κοντά 2000 κριτικές εδώ και τριπλάσιες ακόμη σε άλλα μέσα, δεν περίμενα ποτέ πως θα έφτανε η ώρα να δω το Μηδέν σε αξιολόγηση μου. Μια εμπειρία ακόμη λοιπόν...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Φεβρουαρίου 2016 από την Odeon

Και κουμπάρο και κουφέτα μαζί! Καινούργιο δημιουργικό βήμα, πέντε ακριβώς χρόνια μετά από τα καλογραμμένα 45 Τετραγωνικά, για έναν από τους ικανότερους Έλληνες σκηνοθέτες της γενιάς του, τον Στράτο Τζίτζη. Τίτλος της ταινίας Καύση και μονομιάς η σκέψη πηγαίνει σε ένα από τα πλέον συζητημένα ζητήματα της εποχής μας, που έχει να κάνει με την χρήση του κλιβάνου ή όχι, για την στακτοποίηση νεκρών, μια επιλογή στην οποία αντιτίθεται έκδηλα, θέτοντας από την μεριά της και τα δικά της επιχειρήματα η Εκκλησία. Στηριγμένο θεματικά στο επιτυχημένο ομώνυμο θεατρικό έργο - του ιδίου - το φιλμ αφηγείται την αγωνία μιας πενταμελούς σύναξης, στο να αποφασίσει την μέθοδο ταφής του αγαπημένου τους προσώπου που μόλις απεβίωσε. Και καθώς το σώμα του πεθαμένου αποσυντίθεται μέσα στην αφόρητη ζέστη του σπιτιού, οι πέντε τους όχι απλά δεν μοιάζουν να συμφωνούν σε κοινή δράση, μα οι απόψεις τους διαρκώς αποκλίνουν, απομακρύνονται. Η σατιρική αλληγορία πάνω στην κοινωνική πραγματικότητα που βιώνει (μεταξύ άλλων και) ο τόπος μας, με τον δεδομένο κατακερματισμό αξιών και αρχών, μόλις απέκτησε το πρώτο της τρέιλερ, διαλαλώντας την ημερομηνία κυκλοφορίας της στις αίθουσες, που θα είναι η 3η Μαρτίου 2016.

Σύσσωμο το ερμηνευτικό κουιντέτο της παράστασης, μεταφέρεται και στην μεγάλη οθόνη για να αποδώσει τους χαρακτήρες της μαύρης κωμωδίας. Ομάδα επιμελώς επιλεγμένη, αποτελούμενη από τους Νίκο Γεωργάκη, Γωγώ Μπρέμπου, Νίκο Χρανιώτη, Ιωάννα Μαυρέα και Βασιλική Τρουφάκου, που τόσο εξαιρετικές εντυπώσεις άφησε πολύ πρόσφατα στο Ουζερί Τσιτσάνης ως αρχοντορεμπέτισσα.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 3 Μαρτίου 2016

Κλείσ'τα μάτια, σκέψου κάτι και θα γίνει...

του zerVo (@moviesltd)

Υπό κανονικές συνθήκες σε ετούτη εδώ την παράγραφο, θα έπρεπε να βαράμε μπαλωθιές, που έστω και μια δεκαετία μετά από τον πολιτισμό, ο ελληνικός σινεμάς, απέκτησε, επιτέλους, την πρώτη του 3D παραγωγή μεγάλου μήκους και - ταρατατζούμ, ταρατατζούμ - φορώντας τα γυαλάκια που προσφέρονται στο γκισέ, θα μπορείς να απολαύσεις με πολλαπλές οπτικές αισθήσεις, το με άλλες παλιακές καταστάσεις επίπεδο εκράν. Υπό κανονικές συνθήκες επαναλαμβάνω, διότι η έννοια της σύγχρονης εγχώριας (ο Θεός να την κάνει) κωμωδίας, βαδίζει εκτός των φυσικών κανόνων, κινούμενη θεματικά σε ένα απίθανο υπερπέραν, θεωρώντας πως το άλλοθι του σουρεαλισμού, την καθιστά μοντέρνα, σημερινή. Ρε σεις κινηματογραφισταράδες! Θα γράψετε κανένα αστείο της προκοπής, μην τυχόν και φκιάσετε έστω μια υποφερτή κομεντί, που θα κάνει το χειλάκι του πικραμένου συντοπίτη σας να σκάσει ή θα το πάτε μακρυά ευτούνο το τροπάρι, φιλμάροντας ακόμη και την παραμικρή σαχλαμάρα, που θα σας σκάσει στην κούτρα? 

Σε χλωρό κλαρί δεν αφήνουν τον φουκαριάρη Κλεάνθη οι αμέτρητες υποχρεώσεις, τόσο οι οικονομικές, που δεν μπορεί να τις καλύψει ούτε με τις δυο δουλειές που κάνει καθημερινά, όσο και οι πολύ δυσκολότερες οικογενειακές, που αυτές κι αν δεν κουλαντρίζονται με τίποτα. Με το που κλείσει ξοπίσω του την πόρτα του σπιτικού του, ζητώντας να ξαποστάσει κομματάκι, είτε τις νευρώσεις της κυράς που δεν μένει έγκυος με τίποτα, θα έχει να ζυγίσει, είτε τις κατάρες της μανιακής πεθεράς, που δεν θέλει ούτε να τον βλέπει, είτε τις απαιτήσεις του λιγούρη τεμπελχανά κουνιάδου του, που έχει επιπλέον να ταΐσει. Μακάρι, θα σκεφτεί ο κακομοίρης, να εμφανιζόταν μπροστά του ένα τζίνι, που θα έκανε όλες του, τις ελάχιστες απαιτήσεις πραγματικότητα...

Κλεισ'τα μάτια σκέψου κάτι και θα γίνει! Εκεί που ανέμελος, κατ εντολή του φορτικού του αφεντικού, θα κληθεί να απογράψει όλα τα ευρήματα του αρχαιολογικού μουσείου που εργάζεται, θα εντοπίσει την ύπαρξη ενός μπακιρένιου καθρέφτη, που αντί ειδώλου, στην κορνίζα του θα αντικρίσει τον αεράτο Λαέρτη, έναν μάγο που θα του υποσχεθεί να κάνει πράξη, την οποιαδήποτε ευχή! Πέστο κι έγινε, αλά ούνα, αλά ντούε, αλά τρε! Και μονομιάς ο απένταρος Κλεάνθης, θα βρεθεί με μια βαλίτσα λεφτά και την τζιπάρα που πάντα ονειρευόταν. Έχει υπολογίσει όμως, ο αγαθοβιόλης, πως όλα αυτά που άκοπα απέκτησε, θα έχουν και το τίμημα τους?

Εκεί σε θέλω μάστορα να μου κτίσεις την γεμάτη κέφι και μπρίο ταινία που μου υποσχέθηκες. να τα βάλεις τα πράγματα κάτω και να βγάλεις και το νοηματάκι, που τάχαμου επιθυμείς να διδάξεις, περί κατακερματισμού των οικογενειακών και κοινωνικών αξιών και τα συναφή. Ανταυτού ξεκινάει αυτοστιγμεί ένα τρίπτυχο γαιτανάκι, που ταξιδεύει τον wanabe Ανδρόνικο και Ιντιάνα Τζόουνς παρέα, από της ανακριτικής απομόνωσης τα κάγκελα, ίσαμε την...Αρχαία Σπάρτη και τανάπαλιν στο παρόν, όπου ναι μεν υποτίθεται όλα είναι καλά κι ωραία, εξόν του γεγονότος πως ο Σούπερ Σταρ (για όνομα!) Κλεό, το έχει ρίξει στο καλαματιανό. Ωιμέ, με όλα εκείνα τα τερτίπια του Καθρεφτίζοντα Λαέρτη, που οι τεχνικοί του φιλμ, καλά, ασούμε, τον έστησαν σε τρεις διαστάσεις, δεν φρόντισαν όμως να τον κάνουν να κοιτάζει στα μάτια και τον συνομιλητή του. Όρτσα τα πανιά. Μακάρι να ήταν αυτό το μεγαλύτερο λαθάκι...

Με αποκορύφωμα το παντελώς αλλοπρόσαλλο μεσιανό σκετσάκι, που κυριολεκτικά συμβαίνουν τα μύρια όσα, για να αποδώσει ως νέος Όμηρος, ο δημιουργός της πρώτης Νήsου (αλλά και των Ακροβατών του Κήπου) μια νέα εκδοχή για την έναρξη της Ιλιάδας, γίνεται αντιληπτό πως ο Μαγικός Καθρέφτης υπήρξε ένα πρότζεκτ, ακριβό για τα δεδομένα της Ελλάδος, που όπως το σύνολο των ομοίων του, γι αλλού ξεκίνησε κι αλλού η μοίρα το έστειλε. Οιμωγές, τρισαλί, λουκούλλεια γεύματα, Ολύμπιες υπέρβαρες θεότητες, γκέι Πάτροκλοι και ηλίθιοι Πάρηδες, συνθέτουν μια υπερκιτσάτη ρουμπρίκα, που σε ωθεί να αναστενάξεις και να απορήσεις συνάμα, για το αν οι συμμετέχοντες στο γύρισμα, δεν γελούσαν γοερά με τον ορισμό της σαχλαμάρας που τους έστησαν να παίξουν. Point of no return για το κωμωδιάκι, που ουδέποτε καταφέρνει να επιστρέψει στην σωτηρία, όχι δηλαδή πως πάλεψε και κανείς από όλους τους συμμετέχοντες για να το βγάλει από την δίνη. Δεν κάθονται και καλά και τα γυαλιά στη μύτη, ήτανε που ήτανε στραβό το κλίμα, βόλτα για σινεμά είναι αυτή που μας έβγαλες Μίστερ Δήμα?

Θα έλεγα πως το γενικότερο κάκιστο σύνολο - που επαναλαμβάνω είχε πανύψηλο κόστος, κάποιοι έβγαλαν από τα πανταλόνια τους γερούς παράδες για να το υλοποιήσουν - αδικεί κάμποσο τον Μάκη Παπαδημητρίου, που είναι ένας αξιόλογος ηθοποιός, ειδικά όταν αποφασίζει να αποτινάξει την μανιερική μπέρτα του χαζούλη μαλακοπίτουρα. Εδώ ο ρόλος - της εισαγωγής εννοείται, όλα τα κατοπινά σαχλά, εξηγούνται από τον συνήθη από μηχανής Θεό - του ζουμπά, ασχημούλη, ατημέλητου, μεροκαματιάρη, που ξεκίνησε με όνειρα χίλια για να ακούει τον εξάψαλμο της Μαμάς Ευτέρπης, μια χαρά του πάει. Ο περίγυρος του είναι που ορίζει την τραγωδία, αφού και η συνήθως συμπαθής Κοκκίδου είναι σαφώς εκτός νερών, η κορμάρα Δούκα ταλαιπωρείται από τις σεναριακές ασυναρτησίες κι η σέξι Οικονομάκου δεν έχει τον παραμικρό λόγο ύπαρξης. Το ανέκδοτο φτάνει στο αποκορύφωμα του, στο αντίκρυ του Παπαματθαίου ως Robert Smith, του Ήμελλου συνολικά και του κομπέρ Ελευθερίου, που κάποιος πρέπει να του πει, πως δεν βγάζουν όλες οι κρυάδες του πλάκα.

Δεν είναι έτσι όμως. Η κωμωδία είναι τέχνη, ειδικά όταν πρέπει από μέσα της να βγάλεις ζουμί, να την οδηγήσεις στο να προβληματίσει την πλατεία, εκτός από το να την κάμεις να χαχανίσει. Εδώ δεν συνέβη τίποτα από όλα αυτά. Μια ανισόπεδη χωρίς σκοπό υπερπολυτελής και φασαριόζικη φάρσα, όπου επτά - οκτώ περσόνες περιστρέφονται σε διάφορες φόρμες γύρω από τον Ζαν Κλοντ, για το Θεαθήναι, απλά και μόνο για να πείσουν τον ταλαίπωρο, να μην φαντάζεται μεγαλεία και παλάτια, αφού εδώ, στην ρουτίνα, είναι το ταξίδι. Στο τέλος μην φύγετε έχει και Μαζωνάκη.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Φεβρουαρίου 2016 από την Feelgood Entertainment

Μά(να) Ιδού Ο Υιός Σου

του gaRis (@takisgaris)

Για όσους διατελούμε γιοί είναι καθαρό γιατί ο πρωτόγονος δεσμός με τη μάνα έχει μοναδική (με την έννοια της αναντικατάστατης) σημασία. Ο Xavier Dolan με το θυελλώδες (αν και αλυσιτελές ως αφήγημα) Mommy εξερεύνησε τα ακροχώραφα της λανθάνουσας σεξουαλικότητας μέσα από μια σχέση-βακτηρία μεταξύ δυο πληγωμένων ημίσεων μιας διαλυμένης οικογένειας. Η ιρλανδο-καναδέζικη (χιντ) εκδοχή του συμβολισμού, το Room που κέρδισε τις δάφνες του People’s Choice Award (χιντ - χιντ) στο TIFF40, βασισμένη στο μπεστ-σέλερ της (και σεναριογράφου εδώ) Emma Donoghue, στριμώχνει απειλητικά το ιερό ζεύγος σε μια παράγκα 10Χ10, με τον βιαστή Old Nick να έχει κλειδώσει για επτά χρόνια την Joy (Brie Larson) και τον 5χρονο καρπό του κατ’εξακολούθηση βιασμού της Jack (Jacob Tremblay). Εδώ δεν υπάρχει οικογένεια, όπως πίσω στο σπίτι της τότε 17χρονης Joy καθώς οι γονείς της (Joan Allen και William Macy) το διαλύσανε συνεπεία της τραγικής εξαφάνισης. Ο Lenny Abrahamson (με τις πενιχρές περγαμηνές του περσινού Frank), απόφοιτος φιλοσοφίας εκ Δουβλίνου, φιλμογραφεί την απομόνωση, μέσα και όξω, τη μαγική συνένωση μάνας-γιου ως αυθύπαρκτο σύμπαν.

Η καθημερινότητα μέσα στο Δωμάτιο είναι ελεγειακά ποιητική, με τον μικρούλη Jack να «βλέπει» τον εξώκοσμο της ειρκτής του αποκλειστικά μέσα από τη λαβωμένη συνείδηση της Ma του. Καθηλωτική απεικόνιση, με τη γνωστή (Short Term 12) μαεστρία της Larson να υποτάσσει κάθε κραυγαλέο και περιττό στην ερμηνεία της, επικεντρώνοντας κάθε ικμάδα ενέργειας στη διάσωση του Jack όπως κάθε αρχετυπική μάνα-θυσία. Ο δε Tremblay, με την αφοπλιστικά ανεπιτήδευτη δύναμη που μόνο μια αμόλυντη ψυχή διαθέτει, ορίζει την ταινία, αντάμα στο πρώτο μισό και παίρνοντας τα ηνία κατόπιν. Το Room ξεκινά ως θρίλερ στα όρια του ψυχολογικού τρόμου για να πάρει μορφή τυπικής indie παραγωγής, χαριτωμένης αισθητικά μα δίχως τα ρίσκα που αναμένονται από μια ταινία που περιγράφει την έξοδο από τη μήτρα ενός παιδιού-προϊόντος βιασμού με πέντε χρόνια καθυστέρηση.

Από τη λίγες φορές που ο William H. Macy υπάρχει απλά ως διακοσμητικό στοιχείο στη σημαντική καριέρα του. Η δε Allen λείπει από αυτό το σινεμά του κοινωνικού δράματος και αποτελεί ευχάριστη επαναφορά σε αυτό. Κι όπου σκοντάφτει ο Abrahamson το βάρος επωμίζεται με αξιοθαύμαστη ωριμότητα ο Jacob Tremblay γεννώντας μου την υποψία πως αν η Brie χάσει το Oscar εν πολλοίς θα οφείλεται στην επικυριαρχία (με ευθύνη σαφώς του σκηνοθέτη) του μικρού ήρωα Jack. Στο Brooklyn για παράδειγμα, η Saoirse Ronan δεσπόζει σε κάθε πλάνο, ενώ η ετέρα… Joy (Jennifer Lawrence, με δεδομένη τη φόρα από το θριαμβευτικό κλείσιμο των Hunger Games) καιροφυλακτεί για τα δέοντα. Σε κάθε περίπτωση το Room είναι ότι υπήρξε για την JLaw το Winter’s Bone: Απαρχή μιας χολυγουντιανής καριέρας οσκαρικών προδιαγραφών για την 26χρονη απόφοιτο (…) του Disney Channel, Brie Larson.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 4 Φεβρουαρίου 2016 από την Seven / Spentzos

Πέρα από την ηρεμία, πέρα από την τζαζ, πέρα από το πάθος, κρύβεται η μουσική! Έχοντας ήδη προβληθεί με επιτυχία στα κινηματογραφικά φεστιβάλς της Νέας Υόρκης (τιμητικά ως ταινία λήξης του) και του Sundance, η μουσική βιογραφία μιας από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην ιστορία του πενταγράμμου, έχει ήδη αποκτήσει το δικό της κοινό, που αδημονεί να την παρακολουθήσει. Πρόκειται για την ταινία Miles Ahead, που αναφέρεται στην πορεία του κορυφαίου τρομπετίστα Μάιλς Ντέιβις, ρίχνοντας φως στην εποχή της δημιουργίας του σπουδαίου του άλμπουμ In A Silent Way στα 1969. Πραγματικά περιστατικά, που αφηγούνται μέσα από την ματιά του αχώριστου του την εποχή εκείνη ρεπόρτερ της μουσικής επιθεώρησης Rolling Stone, που ακολουθούσε τον θρύλο σε κάθε του βήμα και σηματοδοτούν μεγάλο μέρος και της σκοτεινής πλευράς του χαρακτήρα του μουσικού. Η Sony Classics μόλις έδωσε στην δημοσιότητα το πρώτο τρέιλερ του biopic που δείχνει εξαιρετικά ενδιαφέρον και ρεαλιστικό, στην σκιαγράφηση ενός σπουδαίου καλλιτέχνη, με σημαντικές ιδιοτροπίες και εκκεντρικότητες στην συμπεριφορά του. Η πρεμιέρα του φιλμ έχει οριστεί να πραγματοποιηθεί στις ΗΠΑ, την Πρωταπριλιά του 2016.

Πρόκειται για ένα πρότζεκτ που εξ ολοκλήρου έχει αναλάβει ο εξαιρετικός ερμηνευτής Don Cheadle, χρηματοδοτώντας το, αλλά και υπογράφοντας τόσο το σενάριο και την σκηνοθεσία του. Φυσικά ο τιμημένος με Οσκαρική υποψηφιότητα ηθοποιός, κρατά και τον βασικό ρόλο έχοντας στο πλευρό του διακεκριμένους συμπαραστάτες, όπως οι Ewan McGregor, Michael Stuhlbarg, Keith Stanfield και Emayatzy Corinealdi.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί