Λόγια και Εικόνες
του Fred Schepisi. Με τους Clive Owen, Juliette Binoche, Keegan Connor Tracy, Bruce Davison, Amy Brenneman, Adam DiMarco, Valerie Tian
Λέξεις ή ζωγραφιές?
Οι μεν της θεωρητικής κατεύθυνσης, υποστηρίζουν πως μόνο με τον λόγο εξελίχθηκε ο άνθρωπος στο λογικό ον που είναι σήμερα, αλλιώς ακόμη θα σχεδίαζε στους βράχους ανορθόδοξα σκαριφήματα, κρατώντας ακόμη ρόπαλα στους ώμους. Οι δε, την καλλιτεχνικής αναθεώρησης, υποστηρίζουν εκείνο το απλοϊκό, όσο και αληθινό πολλές φορές απόφθεγμα ενός ανώνυμου, πως μια εικόνα ισοδυναμεί σε ισχύ με χίλιες λέξεις. Ενδιαφέρουσα η κόντρα στην θεωρία, ικανή θεματική κινηματογραφικής προσέγγισης, οι όχι φρέσκες ιδέες όμως του ντιρέκτορα, δεν σήμαναν και καμία ξεχωριστού επιπέδου φιλμική δημιουργία. Αναφορικά με το Words And Pictures...
Εκείνος, ο Τζακ Μάρκους, Βρετανός, φλεγματικός, χιουμορίστας και διαρκώς αναζητώντας την λεκτική κόντρα με τους γύρω του, διδάσκει φιλολογία σε μαθητές πρότυπου Λυκείου της εύπορης Νέας Αγγλίας. Κάποτε μάλιστα υπήρξε και από τα πιο ταλαντούχα ονόματα στον χώρο της ποίησης, πριν η μελαγχολία και το ποτό, τον οδηγήσουν στην αμφισβήτηση, ακόμη και από τα πιο στενά του πρόσωπα. Ομοίως μεγάλη ελπίδα στον τομέα των εικαστικών, υπήρξε και η Γαλλίδα με την σύγχρονη ματιά, Ντίνα Ντελσάντο, η ρευματοειδής αρθρίτιδα από την οποία πάσχει, όχι μόνο δεν της επέτρεψε να πραγματοποιήσει τις καλλιτεχνικές της φιλοδοξίες, αλλά την ώθησε στην απομόνωση και τον μαρασμό. Προκειμένου να ξεπεράσει τους εφιάλτες της θα αποφασίσει να δεχτεί την πρόταση του αυστηρών κανόνων σχολείου και να διδάξει μοντέρνα Τέχνη στους σπουδαστές του.
Καθώς ο φιλόλογος μάχεται να κρατήσει την θέση του στο πάνελ των καθηγητών, εφόσον η βότκα του έχει αφαιρέσει την παραμικρή έμπνευση, τόσο για να συγγράψει ένα ικανό ποίημα για την μηνιαία σχολική επιθεώρηση, όσο και για να ανεβάσει επίπεδο τους μαθητές, θα εντοπίσει στην σπινθηροβόλα ματιά της Φραντσέζας την δύναμη να αποτινάξει από πάνω του την συννεφιά και να αναγεννηθεί. Έρωτας μεταξύ πενηντάρηδων ενόψει? Καθώς φαίνεται ναι, αρκεί οι δυο τους να βρουν την χρυσή τομή που ενώνει όλα όσα πρεσβεύουν ο καθείς στον τομέα του, αντί να προκαλούν ο ένας τον άλλο, σε άτυπες διενέξεις, για το ποιου η διδασκαλία διαθέτει ποιοτικότερο ειδικό βάρος. Λέξεις ή Ζωγραφιές?
Στα εβδομήντα πέντε του πλέον ο Fred Schepisi μάχεται ακόμη, προς τιμήν του, να προσφέρει αξιόλογες κινηματογραφικές ιστορίες, που θα κεντρίσουν την ματιά του σινεφίλ. Από τον καιρό που υπήρξε της μόδας όμως το όνομα του Αυστραλού, κοντά τρεις δεκαετίες πριν, στην κεφάτη Roxanne, στο ανατριχιαστικό A Cry On the Dark, ακόμη και στο καλύτερο του πόνημα Six Degrees Of Separation, πάντοτε η σκηνοθεσία του έμοιαζε τόσο επίπεδη, που ποτέ δεν δημιουργούσε τα συναισθήματα που μπορεί να επιθυμούσε. Στοιχείο που παραμένει αναλλοίωτο κι εδώ, στον μόχθο των μεσήλικων να ανακαλύψουν το στήριγμα στην ζωή τους, γνωρίζοντας καλά πως ο δρόμος που έχει διαλέξει ο καθένας τους, δεν ανταποκρίνεται στην ωριμότητα του μυαλού τους.
Για πες: Ούτε οι χαρακτήρες του στόρι όμως είναι τόσο ισχυροί, ούτε το σενάριο διαθέτει την ευρηματικότητα μέσα από τις διακυμάνσεις του, να εκμεταλλευτεί τις ικανότητες ενός σούπερ διδύμου ερμηνευτών, όπως ο (σε διαρκή φθίνουσα φάση) Clive Owen και η (άστατη επιλεκτικά εσχάτως) Juliette Binoche. Όμορφο δέσιμο, σωστή χημεία μεταξύ συνομηλίκων, ένα ταίρι που εξ ορισμού φωνάζει πως σε λίγο θα τα φτιάξει, ασχέτως πιτσιλισμένων καμβάδων και τόνων χιλιοδιαβασμένων βιβλίων που τους περιβάλλουν και επιθυμούν την διαμάχη τους.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Αυγούστου 2014 από την Village
Ανακάλυψε πόσα λίγα ξέρεις, για τους ανθρώπους που γνωρίζεις... Πολύ πιο σύντομα από ότι αναμενόταν, πιθανότατα και λόγω της χλιαρής ανταπόκρισης του κοινού στο - απρόβλητο στα μέρη μας, πιο πρόσφατο του - Labor Day, καταφτάνει η νέα δουλειά του αναγνωρισμένου και πολυβραβευμένου Jason Reitman, με τον τίτλο Men, Women & Children. Δραματικότερο το ύφος αυτή την φορά του σκηνοθέτη των Juno και Up In The Air, που παρακολουθεί από κοντά τις ζωές μιας χούφτας εφήβων σπουδαστών, αλλά και των οικογενειών τους και το κατά πόσο έχει αλλάξει τις καθημερινότητες τους, η διαρκής ενασχόληση με το διαδίκτυο. Κοινωνικά ζητήματα που συνήθως ζορίζουν τους νέους, όπως η αποχαύνωση από τα βίντεο παιχνίδια, η νευρική ανορεξία, η απιστία, η αναζήτηση της φήμης, κτίζουν τον ιστό της σπονδυλωτής ιστορίας που αφηγείται ο Reitman. Καθώς κάθε χαρακτήρας, αλλά και κάθε σχέση δοκιμάζεται, προβάλλονται οι δρόμοι που ο καθένας επιλέγει, άλλοτε με τραγικές και άλλοτε με πιο ελπιδοφόρες εκβάσεις, πάντοτε με γνώμονα την θέση που έχουν πάρει στο 24ωρο του καθενός, οι υπολογιστές, τα κινητά τηλέφωνα και τα τάμπλετς. Εξαιρετικό το τρέιλερ που ανοίγει την περίοδο προμόσιον του έργου, που μέσα στις νότες της διασκευής του λάγνου I Feel Love ανακοινώνει την παρουσία του φιλμ, στο καλεντάρι του επερχόμενου φεστιβάλ Τορόντο.
