Movies Ltd

του James Griffiths. Με τους Nick Frost, Rashida Jones, Chris O'Dowd, Ian McShane

Σάλσα, Έ Σαλσά!

του zerVo (@moviesltd)

Ε κάτι καλύτερο το περιμένεις, όταν στο ψηλότερο σημείο της μαρκίζας των credits του φιλμ, αναγράφεται το όνομα του ενός εκ των τριών που απαρτίζουν το τρίπτυχο των τεράστιων - τουλάχιστον στο εξωτερικό - επιτυχιών Shaun Of The Dead, Hot Fuzz, The World's End. Στοιχείο που αποδεικνύει πως η ομαδική χημεία των προαναφερόμενων περιπτώσεων, δύσκολα μπορεί να λειτουργήσει κατά μόνας, ειδικά όταν το ταλέντο του ενός, δεν προβάλλεται ιδιαίτερα μέσα από την πενιχρής έμπνευσης κομεντί. Όπως συμβαίνει επί της παρούσης με το όχι δυσάρεστο μεν, αλλά όχι και κάτι το ιδιαίτερο, Cuban Fury.

Στην εφηβεία του διέθετε όλα τα φόντα για να εξελιχθεί σε έναν σπουδαίο και τρανό Λάτιν χορευτή. Μια μοιραία στιγμή, λίγο πριν τον σπουδαιότερο τελικό σε διαγωνισμό ταλέντων της Βρετανίας, θα τον οδηγήσει να αλλάξει γνώμη και να κρεμάσει τα παπούτσια της Σάλσα - εκείνα με το τακουνάκι - αλλά και την πλουμιστή φορεσιά του καβαλιέρου. Σήμερα, επιτυχημένος μηχανικός δυναμικής πολυεθνικής, ο Μπεν Ράντκλιφ, έχει ξεπεράσει την καλλιτεχνική του λατρεία, όχι όμως και τα συμπλέγματα που του άφησε εκείνος ο άτυχος ξυλοδαρμός του, στα 17 του χρόνια, με συνέπεια πάντοτε να διακατέχεται από σύμπλεγμα κατωτερότητας, οπουδήποτε κι αν καλείται να διαγωνιστεί.

Όπως καλή ώρα τώρα, που πρέπει να συναγωνιστεί με τον συνεργάτη του στο γραφείο, τον υπερφίαλο και φαντασμένο Ντρου, για τα μάτια της νεόφερτης αμερικανίδας προϊσταμένης τους, για την οποία η καρδούλα του σκιρτά σε κάθε της ματιά προς το μέρος του. μακάρι να μπορούσε να βρει έναν τρόπο να την προσεγγίσει, μα τα ενδιαφέροντα τους απέχουν τόσο πολύ. Μέρι την στιγμή που θα αντιληφθεί πως εκείνη παρακολουθεί μαθήματα Σάλσα, οπότε μάλλον φτάνει η στιγμή που θα βγάλει τις πούλιες από την ντουλάπα, για να ντυθεί και πάλι δεινός χορευταράς!

Θα μου πεις τώρα που ακριβώς βρίσκεται το αστείο? Μα στο γεγονός πως ο συγκεκριμένος χορός, προϋποθέτει γρήγορες κινήσεις, αιλουρένιες και κορμί αεικίνητο και φιδίσιο, αν και εφόσον επιθυμείς να το παίξεις τσάμπιον και όχι κάποιος τυχαίος. Και ο φουκαράς ο φίλος μας ο Μπεν, όχι απλά τα έχει τα κιλάκια του, αλλά εύκολα τερματίζει τον ζυγό, αν τον σκαρφαλώσει. Άσε που από την εποχή του πρωταθλητισμού έχουν περάσει και καμιά 25αριά χρόνια, οπότε και τα βήματα έχουν ψιλοξεχαστεί. Οπότε τι? Μάθημα από την αρχή πάνω στο παρκέ και μικρή απόπειρα αδυνατίσματος, μην τύχει και με τις στροφές εντυπωσιαστεί η ψυχρούλα CEO Rashida Jones.

Εκεί όμως, στην αντισυμβατικότητα του υποκειμένου με το σπορ, εξαντλείται και το χιούμορ της ρομαντικής και χορευτικής κομεντί του James Griffiths, που ως αισθητική περισσότερο τείνει στην χαλαρή και εύθραυστη χολιγουντιανή, παρά στην καυστική εγγλέζικη σάτιρα. Το ανέκδοτο του χοντρού dancer γρήγορα εξατμίζεται και οι περιφερειακοί χαρακτήρες - πέραν του Ιρανού γκέι που είναι απολαυστικός, αλλά μικρός σε χρονική διάρκεια - δεν καταφέρνουν να διατηρήσουν το ενδιαφέρον σε επίπεδο τέτοιο, που να μην εξελιχθεί το φιλμ σε ένα ακόμη χορευτικό κόντεστ με δεδομένο εκ προοιμίου τον τελικό νικητή.

Για πες: Θέλει δρόμο ακόμη ο Nick Frost για να εξελιχθεί σε κωμικό που από μόνος του θα κάνει την διαφορά. Ταλέντο υπάρχει, θέληση να παίξει με φάτσες κόντρα στην εμφάνιση του έχει, απαιτείται σαφώς ένα ποιοτικότερο σενάριο, που θα τον αναδείξει σε έναν εκ των σημαντικότερων διασκεδαστών της εποχής του.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 14 Αυγούστου 2014 από την Feelgood

	Φιλμ	Διανομή	Wks	Αίθουσες	4ήμερο Ελλάδας	Σύνολο Ελλάδας
1	Qu'Est-Ce Quon A Fait Au Bon Dieu?	Odeon	10	18	8.992	80.417
2	22 Jump Street	Feelgood	1	35	7.335	7.335
3	Une Rencontre	Odeon	1	10	6.086	6.086
4	Le Week-End	Village	1	7	3.856	3.856
5	Dawn Of The Planet Of The Apes	Odeon	4	17	2.883	58.026
6	Parker	Village	2	12	1.931	10.258
7	Locke	Seven / Spentzos	3	6	1.931	15.781
8	How To Train Your Dragon 2	Odeon	9	21	1.814	86.951
9	Ocho Appelidos Blancos	Weird Wave	2	9	1.758	8.042
10	Fading Gigolo	Village	6	6	1.566	56.197

Κάθισε να παίξω κι εγώ λιγάκι, αυτό το παιχνίδι της ερμηνευτικής, να την δω κι εγώ ηθοποιός. Να νομίσω πως ένας ακόμη αστέρας του σινεμά είπε το αντίο και αποχαιρέτησε τα εγκόσμια, θες σπουδαίος και τρανός να συμφωνήσω κι εγώ μαζί σου. Όπως τόσοι ακόμη στο παρελθόν που τους έχω γράψει δυο λιτές κουβέντες, αποχαιρετώντας τους και προσευχόμενος το χώμα που τους σκεπάζει να είναι πουπουλένιο. Αφρός! Όχι ρε φίλε, δεν είμαι καλός στην ηθοποιία και ούτε το αντέχω γιατί δεν έφυγε ένας οποιοσδήποτε, ένας τυχαίος, ένας μεγάλος, κορυφαίος ή ανεπανάληπτος. Έφυγε ένας άνθρωπος δικός μου. Και γι αυτό το αντίο δεν μπορεί να έχει τον τυπικό χαρακτήρα της αναφοράς στο κινηματογραφικό του έργο και στα πεπραγμένα του επί σκηνής κι οθόνης. Αν μετρήσω πόσες φορές τα μάτια μου βούρκωσαν μαζί με τα δικά του, όταν στ΄ αλήθεια κι εκείνος δάκρυζε στο πανί, γινόμενος ο ίδιος ο ρόλος του, θα χάσω νούμερα και αριθμούς. Το μεγαλείο της ψυχής του ερμηνευτή, να την αγαπήσει ο θεατής σαν δική του. Ανυπολόγιστης αξίας κατόρθωμα. Κι αυτό το επίτευγμα ελάχιστοι πέτυχαν στην καλλιτεχνική τους διαδρομή σαν τον Robin Williams. Να γίνουν τόσο αγαπητοί στο κοινό τους, ώστε εκείνο να έχει πειστεί πως αυτός ο άνθρωπος ζει μαζί τους, κάτω από την ίδια στέγη, στο μέσα δωμάτιο, τους κάνει παρέα και τους μιλά καθημερινά, τους συμβουλεύει και τους νουθετεί, τους αγαπά. Αυτό ακριβώς έβγαζε εκείνη η γεμάτη καλοσύνη γαλάζια ματιά του, στα έντεχνα σκηνοθετικά γκρο πλαν. Αγάπη. Η ματιά μας έμεινε και θα την ξαναδούμε πάλι και πάλι, στον Patch Adams, στον Vietnam, στα Ξυπνήματα. Η ψυχή αποχαιρέτησε όμως. Αντίο...

Κι ευχαριστώ μαζί. Και τον λόγο φαντάζομαι τον γνωρίζεις καλύτερα από όλους μας Μίστερ Williams, όχι γιατί πέτυχες να με κάνεις να γελάσω (πολύ) με τις γκριμάτσες και τα φωναχτά ανέκδοτα, γιατί με έκανες να συγκινηθώ, να ανατριχιάσω, να ραγίσω συναισθηματικά στην θωριά του καλού ανθρώπου που έβγαζες στο εκράν, αλλά γιατί στα πεσίματα μου, πάντα εσένα έφερνα κατά νου και εσύ με ανέβαζες. Πετώντας το συμβατικό καφέ σακάκι, μένοντας εκτός πρωτοκόλλου με το άσπρο πουκάμισο και τα χέρια στην τσέπη, αλλά πάντοτε περήφανος ψηλά στο σύννεφο του θρανίου, να σε θωρώ με έκσταση να στέλνεις αχαλίνωτη βροχή τον λυρισμό και να αποκαλείς την κάθε μέρα που έρχεται σημαντική, μέρος μιας ζωής ξεχωριστής και ονειροπόλας. Φροντιστήριο αμύθητης αξίας για τον καθένα, μαθαίνοντας να αποκτά την δική του άποψη, το δικό του κουράγιο, κτίζοντας έτσι την δική του φωνή. Εκεί ψηλά ανέβηκαν κατά τη δική σου προτροπή οι μαθητές Κύριε Κίτινγκ και είδαν τον κόσμο από άλλη σκοπιά, μάχιμη κι ελπιδοφόρα. Τώρα που εσύ έφτασες στο πιο ψηλότερο σύννεφο, ψηλότερο του δεν υπάρχει, μπορείς να τους αγναντεύεις και να νιώθεις υπερήφανος κι ευτυχισμένος. Μια ευτυχία που μπορεί η μικρή ζωή να μην σου την απέδωσε όπως σου έπρεπε, η αιώνια όμως σε αποζημιώνει φαντάζομαι. Κι όπως με έμαθες, θυμάμαι ω κάπτεν, ποτέ δεν λέμε πολύ καλή αντάμωση. Λέμε απλά στο επανιδείν...

Ρίσκαρε ζωή και οικογένεια για να σώσει τον κόσμο. Έχοντας αποσπάσει το Μέγα Βραβείο της επιτροπής του φεστιβάλ του Μόντρεαλ, έρχεται το δράμα 1,000 Times Good Night που εκτυλίσσεται μέσα στις φλόγες ενός υπαρκτού πολέμου. Εκείνου του Αφγανιστάν, που τον επισκέπτεται η Ρεμπέκα, διάσημη φωτορεπόρτερ μεγάλου περιοδικού και καθώς παρακολουθεί μέσα από τον φακό της την πορεία μιας μάρτυρος της Τζιχάντ προς την αυτοκτονία, θα τραυματιστεί και η ίδια από τα θραύσματα της βόμβας. γεγονός που αυτομάτως θα σημάνει την αντίδραση του συζύγου της πίσω στην πατρίδα, που θα της θέσει το δίλημμα, είτε να ακολουθήσει την φαμίλια της, είτε το ρίσκο του επαγγέλματος της. Είναι ώρα αποφάσεων για την φημισμένη φωτογράφο, για το αν μπορεί μακριά από το ρίσκο του πολέμου, να ακολουθήσει την καριέρα μιας τυπικής νοικοκυράς. Την ταινία σκηνοθετεί ο Erik Poppe και από τα πρώτα πλάνα του προωθητικού τρέιλερ - με την μουσική υπόκρουση του Tornado από τον Jonsi των Sigur Ross - μοιάζει ενδιαφέρουσα. Πρεμιέρα θα κάνει στις 2 Μαΐου του 2015 στην Μεγάλη Βρετανία σε διανομή της IFC.

Κλείνοντας τα πενήντα της χρόνια ζωής η θρυλική Juliette Binoche, συνεχίζει τις εξαιρετικές ερμηνευτικά επιλογές, που χαρακτήρισαν την καριέρα της, με έναν ακόμη δυναμικό ρόλο στους Χίλιους Αποχαιρετισμούς. Μαζί της ο γοητευτικός Σκανδιναβός Nicolaj Coster Waldau, συνθέτει ένα πραγματικά όμορφο ανδρόγυνο.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί

Κάτι παραπάνω από απλές διακοπές, κάτι παραπάνω από μια απλή σύμπτωση, κάτι παραπάνω από ένα έγκλημα... Θριλεράκι όχι καμιάς σπουδαίας αισθητικής - από αυτά που σωρηδόν εσχάτως γυρίζει ο Nicolas Cage - μοιάζει η περίπτωση του Reclaim, που σύμφωνα με τα όσα υποστηρίζει, βασίζει την ύπαρξη του σε μια πραγματική, δραματική ιστορία. Σύμφωνα με αυτή, νεαρό άτεκνο ζευγάρι, αφού έχει εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες να αποκτήσει παιδί, θα οδηγηθεί στην λύση της υιοθεσίας, για τον σκοπό αυτό θα ταξιδέψει μέχρι το Πουέρτο Ρίκο, όπου θα πάρει (νόμιμα?) κάτω από την κηδεμονία του ένα μικρό κοριτσάκι. Τα πράγματα θα πάρουν αρνητική τροπή για το ζεύγος των αμερικάνων, όταν η πιτσιρίκα Νίνα θα εξαφανιστεί εντελώς αναπάντεχα από την κούνια της, γεγονός που θα τους ωθήσει να πιστέψουν πως αποτελεί έργο, ενός παράξενου άντρα που τους γυρόφερνε τελευταία. Η σκηνοθεσία του φιλμ, που από τα λιγοστά πλάνα του τρέιλερ δεν δείχνει ιδιαίτερα ενδιαφέρον, περισσότερο μάλλον κοινότυπο, ανήκει στον Alan White. Η ημερομηνία εξόδου στους κινηματογράφους των ΗΠΑ έχει οριστεί η 19η Σεπτεμβρίου, ακριβώς η ίδια που θα παίξει και σε Video On Demand.

Ήταν να μην παίξει μια φορά ρόλο κακού ο John Cusack και πλέον έχει πάρει το κολλάει δίνοντας την μορφή του στον αρνητικό χαρακτήρα της υπόθεσης. Εδώ ο αξιόλογος ηθοποιός υποδύεται τον μυστηριώδη απαγωγέα, που αφαιρεί το παιδί από το ντουέτο που ορίζουν ο Ryan Phillippe και η Rachel LeFevre.

Στις δικές μας αίθουσες? Πολύ αμφιβάλλω...

Τα πράγματα θα αλλάξουν... Από τα φιλμς που προκάλεσαν την μεγαλύτερη αίσθηση στο τελευταίο φεστιβάλ του Sundance, όπου πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα του, υπήρξε το Camp X-Ray, μια δραματική ταινία που ασχολείται με ένα ζήτημα ταμπού για την αμερικάνικη κοινή γνώμη, το κολαστήριο του Γκουαντανάμο, εκεί που βρίσκονται φυλακισμένοι κάτω από βάναυσες συνθήκες, όσοι δυνητικά απειλούν την ύπαρξη της Υπερδύναμης. Σε σενάριο και σκηνοθεσία του πρωτοεμφανιζόμενου Peter Sattler, το έργο αφηγείται την πορεία μιας νεαρής κοπέλας, από την μικρή κωμόπολη που ζει, στο εκπαιδευτικό κέντρο του στρατού, έχοντας πάρει την μεγάλη απόφαση να καταταγεί πιστεύοντας πως κάνει το μεγάλο βήμα στην ζωή της, μέχρι την στιγμή που η μετάθεση της, θα την στείλει στην απόμερη γωνιά της Κούβας, για να υπηρετήσει την θητεία της ως δεσμοφύλακας. Περιτριγυρισμένη από φανατικούς μαχητές της Τζιχάντ αλλά και από παθιασμένους μιλιταριστές συντρόφους της, η άπειρη στρατιώτης θα αναπτύξει μια ιδιόμορφη φιλία με έναν εσώκλειστο στο καμπ, ανταλλάσσοντας μαζί τους απόψεις για την επί γης ειρήνη, παρότι και δυο τους στέκονται αντίπαλοι στο πεδίο της μάχης. Επίσημη κυκλοφορία στους κινηματογράφους θα κάνει η ταινία στις 17 Οκτωβρίου 2014 σε διανομή στις ΗΠΑ από την IFC Films.

Συνεχίζοντας την αναζήτηση των ρόλων εκείνων που εκτοξεύσουν την καλλιτεχνική της αξίας, η Kristen Stewart δεν διστάζει να αναλάβει να υποδυθεί έναν χαρακτήρα που μπορεί να αποβεί - λόγω θέματος - τροχοπέδη στην καριέρα της. Μαζί της ο Payman Moaadi, που σύμφωνα με όλες τις κριτικές που προέρχονται από την πρώτη παρουσίαση της Utah, είναι πραγματικά συγκλονιστικός,

Στις δικές μας αίθουσες? Το Φθινόπωρο του 2014.

Τι θέλεις να κάνω? Πες μου, τι θέλεις να κάνω? Βασισμένο στο πολύκροτο θεατρικό δράμα του August Strindberg είναι το φιλμ Miss Julie, που αποτελεί μια από τις πλέον αναμενόμενες ατραξιόν του επερχόμενου φεστιβάλ του Τορόντο, εκεί που πρόκειται να πραγματοποιήσει την παγκόσμια πρεμιέρα του. Το έργο που σκηνοθετεί όπως και υπογράφει το σενάριο του η φημισμένη Liv Ullmann, μας μεταφέρει χρονικά στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ιρλανδία και πιο συγκεκριμένα στην θερινή αγροικία ενός πλούσιου αριστοκράτη. Εκεί που η όμορφη κόρη του, Μις Τζούλι περνώντας τις καλοκαιρινές της διακοπές θα γνωρίσει τον υπηρέτη του, τον γοητευτικό Τζον και μετά από μια ευχάριστη νύχτα διασκέδασης θα τον ερωτευτεί. Ένας παθιασμένος έρωτας που είναι μοιραίο πως από την πρώτη του στιγμή δεν θα ευδοκιμήσει λόγω της κοινωνικής απόστασης που χωρίζει τους δύο εραστές και που το πιθανότερο είναι η φλόγα της καρδιάς τους να τους ωθήσει να πάρουν τραγικές αποφάσεις. Στις 10 Σεπτεμβρίου έχει οριστεί η έναρξη της κινηματογραφικής πορείας της ταινίας πέραν του φεστιβάλ, με πρώτο σταθμό την Γαλλία.

Πολύ σπουδαίο ερμηνευτικά το δίδυμο που ορίζει τους δύο πόλους της φημισμένης υπόθεσης, από την μια μεριά η διαρκώς ανερχόμενη Jessica Chastain και από την άλλη ο Βρετανός Colin Farrell, οριοθετούν ένα πραγματικά δυνατό δίδυμο. Μαζί τους σε ρόλο κλειδί και η Samantha Morton.

Στις δικές μας αίθουσες? Το Φθινόπωρο του 2014

του James DeMonaco. Με τους Frank Grillo, Kiele Sanchez, Michael K. Williams, Zach Gilford, Carmen Ejogo, Zoe Soul, Justina Machado

Ο σώζων εαυτόν σωθήτω!

του zerVo (@moviesltd)

Τεράστια επιτυχία. Χωρίς μάλιστα κανένα ιδιαίτερο προμόσιον, το The Purge όχι μόνο έφτασε μέχρι το νούμερο ένα του Αμερικάνικου box office - βάζοντας πλάτη μεγαθήρια σαν το Fast And Furious 6 και Now You See Me - αλλά κατάφερε να μπει σε εκείνη την στατιστική ομάδα που εικοσαπλασίασαν (τουλάχιστον) τον αρχικό τους προϋπολογισμό, σε έσοδα. Με αυτόν ακριβώς τον γνώμονα κινήθηκε η παραγωγός Universal, ανεβάζοντας τρεις φορές επάνω τον πήχη του μπάτζετ (9 αντί για 3 εκατομμύρια δολάρια) και προσφέροντας σε έναν μόλις χρόνο το αναμενόμενο σίκουελ. Λογικά όμως ούτε η η προσέλευση στο Anarchy, όπως τιτλοφορείται η συνέχεια, ήταν πανομοιότυπη, αλλά ούτε και το θεματικό ενδιαφέρον του εφάμιλλο του ορίτζιναλ.

Για έκτη χρονιά έφτασε η ετήσια ημέρα της Κάθαρσης, ένα δωδεκάωρο που έχει θεσπίσει η σωτήρια κυβέρνηση των Εθνοπατέρων, δίνοντας την ευκαιρία στους πολίτες, χωρίς να έχουν τον φόβο του Νόμου, να προβούν ακόμη και στο πλέον ακραίο έγκλημα, εκτονώνοντας τα βίαια ένστικτά τους και παραμένοντας σύμφωνα με τους κανόνες ατιμώρητοι. Με την ώρα να πλησιάζει επτά, στιγμή που θα ηχήσουν οι σειρήνες έναρξης των βιαιοπραγιών, οι περισσότεροι κρύβονται με ασφάλεια πίσω από τα θωρακισμένα τείχη των οικιών τους, ενώ όσοι θα συμμετάσχουν στην σφαγή ακονίζουν σπαθιά και φουλάρουν γεμιστήρες, για να ξεδιψάσουν τις αιμοσταγείς τους προθέσεις.

Λίγο πριν σημάνουν οι κόρνες, ζευγάρι που βρίσκεται τα πρόθυρα του χωρισμού, θα δει το αυτοκίνητο του να μένει στο κέντρο της πόλης, πολύ μακριά από το καταφύγιο του και ανάμεσα στους οπλισμένους μασκοφόρους που πλησιάζουν απειλητικά. Κάποιες γειτονιές παραπάνω, φτωχή καμαριέρα και η κόρη της, θα αντιληφθούν πως βρίσκονται στο στόχαστρο ομάδας στρατιωτών που αναζητούν θύματα για τους πλούσιους Εξαγνιστές. Καθώς η απελπισμένη τετράδα κινείται χωρίς ελπίδα στους φλεγόμενους δρόμους, ένας πρώην - άγνωστος τους - πεζοναύτης, θα κάνει ότι περνά από το χέρι του για να τους σώσει από τα νύχια των δολοφόνων.

Το πρώτο θέμα που τίθεται σε σύγκριση με το πρωτότυπο, που επίσης υπέγραψε σκηνοθετικά και σεναριακά ο James DeMonaco, που επιστρέφει στον τόπο του θριάμβου, είναι πως πλέον το θέμα δεν επικεντρώνεται σε μία και μόνο ιστορία, μιας καλοβαλμένης φαμίλιας, που κυνηγιέται από πλήθος αφιονισμένου κόσμου, μέσα μάλιστα στο ίδιο της το σπίτι, αλλά αποτελεί σύνολο επιμέρους παζλ, που κτίζουν το στόρι, με την κούρσα θανάτου να μεταφέρεται από τα δωμάτια, στα στενά θεοσκότεινα σοκάκια. γεγονός που αυτομάτως αφαιρεί από την συνέχεια το κλειστοφοβικό ατού του πρώτου επεισοδίου, μετατρέποντας το σε κάτι πιο αόριστο και σαφώς μικρότερου ενδιαφέροντος στην ματιά του θεατή, για το αν θα επιβιώσουν εντέλει οι καταδιωκόμενοι. Αλλά το σημαντικότερο είναι πως το φιλμ ουσιαστικά χάνει και το σοσιολογικό του μήνυμα, έστω κι αν κάποια στιγμή παίρνουν μπροστά οι ορδές των παρτιζάνων, κάτω από τις εντολές του μαχητή αντάρτη, με το μπασκετικό προσωνύμιο...Καρμέλο.

Για πες: B-Movie αξιοπρεπής προέκταση του αρχικού πλάνου, που δεν θα συγκινήσει ιδιαίτερα τον απαιτητικό φίλο των action θρίλερς, δεν θα τον χαλάσει κιόλας όμως, καθώς το τέμπο δεν χάνει ποτέ στροφές, ενώ και οι σεκάνς είναι επιδέξια φιλμαρισμένες, με τον Frank Grillo σε πρώτο πλάνο να παίζει τον ηθικών αρχών πολεμιστή. Το ότι σίγουρα κάπου τις έχεις ξαναδεί είναι το στοιχείο που καθιστά το The Purge: Anarchy κοινότυπο και δεν του δίνει την ώθηση να ξεχωρίσει από το σωρό.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί