Movies Ltd

Η πρώτη φορά που η περίπτωση του The Danish Girl απασχόλησε την κινηματογραφία, ήταν το 2009, όταν ο Σκανδιναβός Tomas Alfredson του Let The Right One In, το πρόσθεσε στην λίστα των πιθανών κατοπινών του πρότζεκτ, έχοντας κατά νου την Nicole Kidman, για έναν από τους βασικούς ρόλους της ιστορίας. Εντέλει η πραγματική ιστορία του Δανού ζωγράφου Einar Wegener, όπως καταγράφηκε στο βιβλίο του David Ebershoff και έγινε σενάριο από την Lucinda Coxon (Wild Target, Crimson Peak) θα μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη από τα χέρια του χαρισματικού και οσκαρικά τιμημένου Βρετανού σκηνοθέτη Tom Hooper, δημιουργού των The Damned United, The King's Speech και του μιούζικαλ Les Miserables. Στους περισσότερους το όνομα του καλλιτέχνη μπορεί να μην λέει τίποτα, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για τον πρώτο στα χρονικά άντρα που υποβλήθηκε σε εγχείρηση αλλαγής φύλου το 1931 και απέκτησε την θηλυκή υπόσταση ως Κυρία Lili Elbe. Το φιλόδοξο πλάνο του δράματος εποχής, που όπως και τα προηγούμενα του Hooper μυρίζει από μακριά βραβεία Ακαδημίας, ήδη έχει αποκτήσει πρωταγωνιστή, που δεν είναι άλλος από τον Eddie Redmayne, ο οποίος ήδη έχει συνεργαστεί με τον σκηνοθέτη στους Αθλίους, κρατώντας τον ρόλο του επαναστατημένου όσο και ερωτευμένου Μάριου. Όσο για το ποια θα υποδυθεί την Γκέρντα, την σύζυγο του στην ταινία, ακόμη παραγωγή δεν έχει καταλήξει σε κάποια συγκεκριμένη σταρ.

Ο κύβος ερρίφθη και πλέον όλες οι θεωρίες συμμετοχής νέων και παλιών αστέρων στο επόμενο επεισόδιο της θρυλικότερης κινηματογραφικής σειράς επιστημονικής φαντασίας, έλαβαν τέλος. Με μια από κοινού ανακοίνωση η Disney και η Lucasfilm, επισήμως έδωσαν στην δημοσιότητα τα ονόματα των συμμετεχόντων στο Episode VII του πολυαναμενόμενου Star Wars, η πρώτη ανάγνωση του σεναρίου του οποίου έλαβε χώρα σήμερα το μεσημέρι στο Λονδίνο. Ανάμεσα σε εκείνους που επιστρέφουν στους ρόλους που είχαν υποδυθεί στα προηγούμενα επεισόδια, βρίσκονται οι Harrison Ford, Carrie Fisher, Mark Hamill, Peter Mayhew, Anthony Daniels και Kenny Baker. Όσο για εκείνους που για πρώτη φορά θα συμμετάσχουν στο μυθικό πρότζεκτ θα είναι οι John Boyega και Daisy Ridley, που θα κρατήσουν τους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους, με τον Oscar Isaac και τον Adam Driver, επίσης να παίρνουν για πρώτη φορά το χρίσμα. Στις προσθήκες σπουδαία ονόματα επίσης είναι εκείνα των Andy Serkis, Domnhall Gleeson αλλά και του βετεράνου Max Von Sydow, με τους χαρακτήρες που θα υποδυθούν να μην έχουν ακόμη διασαφηνιστεί όμως. Χαράς ευαγγέλια για τον J. J. Abrams, που θα κάνει πραγματικότητα ένα όνειρο ζωής, προσφέροντας μια ακόμη περιπέτεια - μέσα στο 2015 - με τους αγαπημένους Χαν Σόλο, Λουκ Σκάιγουόκερ, Πριγκίπισσα Λέια, Τσουμπάκα, C-3PO και R2-D2.

Κατά το συνήθειο σπουδαίων αστέρων του δικού του βεληνεκούς, δεν θα μπορούσε να μην ακολουθήσει κι εκείνος την πορεία από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους προς την σκηνοθετική καρέκλα. Ο λόγος για τον πολυβραβευμένο Russell Crowe που επιχειρεί με το The Water Diviner το δημιουργικό του ντεμπούτο, συνεργαζόμενος στο σενάριο με την δυάδα των συμπατριωτών του Αυστραλών Andrew Knight και Andrew Anastasios. Το φιλμ παρακολουθεί την πορεία ενός πατέρα, από την μακρινή Ωκεανία μέχρι τα βάθη της Τουρκίας, προς αναζήτηση των δύο χαμένων γιων του, τα ίχνη των οποίων εξαφανίστηκαν στην μάχη της Γκαλίπολι το 1912. Στα θετικά στοιχεία του δράματος εποχής, να προστεθεί το γεγονός πως την διεύθυνση φωτογραφίας υπογράφει ο Andrew Lesnie, υπεύθυνος κινηματογράφησης στην τριλογία του Δακτυλιδιού και στα Χόμπιτς.

Φυσικά τον βασικό ρόλο κρατάει για τον εαυτό του ο ίδιος ο Crowe, έχοντας όμως στο πλάι του μια πλειάδα σημαντικών ερμηνευτών, όπως η Olga Kurylenko, ο Jai Courtney, ο Yilmaz Erdogan, o Ryan Corr και η Jacqueline McKenzie. Η ταινία αναμένεται να παίξει σε διάφορα φεστιβάλς ανά την υφήλιο μέσα στο 2014, αλλά ακόμη δεν έχει πάρει διανομή στην αμερικάνικη αγορά.

Αμέσως μετά την σαρωτική επιτυχία της τηλεοπτικής σειράς True Detective, το όνομα του μοστράρει ως ένα από τα πλέον καυτά, σκηνοθετικά στον πλανήτη Χόλιγουντ. ο λόγος για τον ταλαντούχο Cary Fukunaga, που ήδη έχει στα σκαριά την επόμενη του κίνηση, η οποία φέρει τον τίτλο Beasts Of No Nation με την υποστήριξη της Focus Features και πρωταγωνιστή τον Idris Elba. Αμέσως μετά όμως και σε συνεργασία με τον παραγωγό John Legend, θα αναλάβει να σκηνοθετήσει την κινηματογραφική μεταφορά του περίφημου έργου The Black Count, που περιγράφει τις περιπέτειες του Γάλλου αξιωματικού (από Αφρικανή σκλάβα μητέρα) Αλέξανδρου Δουμά πατρός, που αποτέλεσαν την βάση για τα σπουδαία μυθιστορήματα The Three Musketeers και The Count Of Monte Cristo, που συνέγραψε ο συνονόματος γιος του. Εξαιρετική εξέλιξη για τον χαρισματικό Καλιφορνέζο, που δουλειές του έχουμε παρακολουθήσει ήδη, με το Sin Nombre και μια από τις πιο πρόσφατες εκδοχές της Jane Eyre.

	Φιλμ	Διανομή	Wks	Αίθουσες	4ήμερο Ελλάδας	Σύνολο Ελλάδας
1	Rio 2	Odeon	3	80	17.878	73.050
2	Tinkerbell And The Pirate Fairy	Feelgood	2	77	16.840	31.746
3	Transcendence	Odeon	2	60	16.542	39.971
4	La Belle Et La Bete	Feelgood	2	59	12.743	26.779
5	Captain America: The Winter Soldier	Feelgood	4	34	6.374	98.882
6	Snowpiercer	Village	1	22	5.194	5.194
7	Noah	UIP	5	28	3.763	180.932
8	The Lego Movie	Village	6	32	2.585	62.989
9	Divergent	Odeon	5	12	2.556	47.987
10	That Awkward Moment	Village	2	9	2.442	6.966

του Srđan Golubović. Με τους Aleksandar Berček, Leon Lučev, Nebojša Glogovac, Nikola Rakočević, Hristina Popović, Boris Isaković, Vuk Kostić, Marko Janketić, Jasna Đuričić, Emir Hadžihafizbegović, Radoje Čupić, Dejan Cukić

Ανοιχτές Πληγές

του zerVo (@moviesltd)

Κατά πως φαίνεται οι πληγές που άνοιξαν πριν από δυο δεκαετίες και βάλε, στα βόρεια σύνορα μας, με την διάλυση εις τα εξ ων συνετέθη της κραταιάς Γιουγκοσλαβίας, ακόμη παραμένουν ανοικτές, στην μνήμη όλων εκείνων που έχυσαν στο αίμα τους στο χειρότερο είδος πολέμου - αν είναι δυνατόν να ειπωθεί τέτοια κουβέντα - τον εμφύλιο. Διότι περί εμφυλίου επρόκειτο, άσχετα αν οι εμπλεκόμενοι διέφεραν σε βασικά χαρακτηριστικά της σύστασης τους, με βασικότερο εκείνο της πίστης και της θρησκείας. Ας όψονται οι καλοθελητές αιώνιοι Πατρόνοι, που κατάφεραν ζωτικό πλήγμα σε μια λαμπρή χώρα, σκίζοντας την στα δέκα και μοιράζοντας ο καθένας τα κομμάτια κατά το δοκούν και το προσωπικό συμφέρον.

Τρεμπίνιε, Βοσνία, 1993. Κατά την διάρκεια της προσωρινής του άδειας από το μέτωπο όπου υπηρετεί, ο Σέρβος στρατιώτης Μάρκο, θα κάνει μια μικρή βόλτα από την γενέτειρα του, προκειμένου να συναντήσει τον μονάχο πατέρα του, την αγαπημένη του αρραβωνιαστικιά και τον αδελφικό του φίλο, ειδικευόμενο γιατρό Νεμπόισα. Απολαμβάνοντας τον καφέ του στην κεντρική πλατεία του χωριού, θα αντιληφθεί την παρουσία τριών συμπολεμιστών του, να βασανίζουν σχεδόν μέχρι θανάτου, έναν Μουσουλμάνο περιπτερά, τον Χάρις, για ασήμαντον αφορμή. Η παρέμβαση του στο ανήλεο έργο τους, θα αλλάξει ολοκληρωτικά τον ρου της ιστορίας.

Δώδεκα χρόνια μετά, στο Χάλλε, ο Χάρις έχει καταφέρει να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που του έδωσε η φιλεύσπλαχνη Γερμανία και να φτιάξει την φαμίλια που πάντα ονειρευόταν, γαλήνη που θα διαλύσει η άφιξη της πάλαι ποτέ μνηστής του αδικοχαμένου Μάρκο, ζητώντας του βοήθεια. Την ίδια στιγμή πίσω στην Βοσνία, ο Νεμπόισα, αυθεντία πλέον της νευροχειρουργικής, καλείται να τηρήσει τον όρκο του Ιπποκράτη και να γιάνει τον βασικό υπαίτιο για τον θάνατο του κολλητού του, που έχει πέσει θύμα τροχαίου ατυχήματος. Όλα αυτά ενόσω ο χαροκαμένος πατέρας του άτυχου φαντάρου, στην προσπάθεια του να πραγματοποιήσει το τάμα, κτίζοντας εκκλησάκι στην μνήμη του, θα δεχτεί την επίσκεψη του γιου ενός από τους φονιάδες, παρακαλώντας να τον πάρει στην δούλεψη του.

Βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά, από εκείνα που αφηγούνται οι μαραζωμένοι επιζώντες της θηριωδίας, είναι η ιστορία που περιγράφει με έντονα συγκινησιακή φόρτιση ο Srdan Golubovic, ένα από τα σημαντικότερα νέα ονόματα της κινηματογραφικής σχολής του Βελιγραδίου. Η αφήγηση του διαθέτει μια ιδιαιτερότητα, καθώς η έναρξη και το φινάλε της αφορούν παρελθόντα χρόνο, ενώ ενδιάμεσα, οι τρεις διαφορετικές ιστορίες, ενώνονται μεταξύ τους με σπόνδυλους, που έχουν σαν κινητήρια δύναμη όλα όσα περιγράφει η αρχή και το τέλος. Δύσκολο το εγχείρημα να κρατήσει την ισορροπία στον τρόπο περιγραφής των γεγονότων ο Σέρβος, που τουλάχιστον ο φακός του με επιτυχία περνά το τεστ της αντικειμενικότητας, εκεί που δεν πετυχαίνει να εκτοξεύσει το πόνημα του σε επίπεδα Indendies, είναι στο ότι λίγο - πολύ, έχει γίνει αντιληπτή στον εύστροφο θεατή, η τελική αποκάλυψη. Που όταν καταφτάνει η ώρα της, με άπαντες τους συμμετέχοντες λυτρωμένους, πλην νεκρού που έχει αποχαιρετήσει νιος, δεν υπάρχει η παραμικρή έκπληξη και μάλλον το φλασμπάκ κρίνεται περιττό.

Για πες: Πολύ καλές ερμηνείες που βοηθούν στο ζωντάνεμα της μυθοπλασίας, πρώτης τάξης φωτογραφία των δύσμοιρων περιοχών της πρώην Γιουγκοσλαβίας, αλλά και της προοδευτικής Δύσης που βαράει το τούμπανο του χορού, προσεγμένη σεναριακή αναπαράσταση, ορίζουν τον κορμό ενός ικανού δείγματος του Βαλκανικού σινεμά, που δείχνει να διαθέτει το τάλαντο για να πετύχει περισσότερα.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Απριλίου 2014 από την AMA Films

του Andrzej Wajda. Με τους Robert Więckiewicz, Agnieszka Grochowska, Zbigniew Zamachowski, Maria Rosaria Omaggio, Cezary Kosiński, Mirosław Baka, Iwona Bielska, Maciej Stuhr, Małgorzata Zajączkowska

Βέρα και Ρολόι

του zerVo (@moviesltd)

Δεν ξέρω καν αν έχουν και νόημα ύπαρξης όλες αυτές οι αγιογραφίες πασίγνωστων πολιτικών της παγκόσμιας διπλωματικής, μετά το πέρας της διαδρομής τους στα κοινά, άλλωστε για προσωπικούς του λόγους ο καθένας θεατής τους έχει συνδυάσει την μορφή τους με θετικές ή αρνητικές συνειρμικές αναφορές, συνεπώς και το φιλμ εκ προοιμίου τελεί κάτω από καθεστώς προκατάληψης. Στην παρούσα περίπτωση πάντως, άγνωστο για ποιους συγκεκριμένους λόγους, η μορφή του κεντρικού προσώπου του φιλμικού αφιερώματος, έχει καταχωρηθεί ως μια από τις συμπαθέστερες της εγχώριας κοινής γνώμης. Θες γιατί δεν υπήρξε επαγγελματίας του είδους και ξεπετάχθηκε (όπως πολλοί άλλοι καταστροφείς) μέσα από το εργατικό κίνημα, θες γιατί η δράση του συνδυάστηκε χρονικά με την ελπιδοφόρα (τότε) Αλλαγή στον τόπο μας, ο Λεχ Βαλέσα θεωρείται κάτι σαν σωτήρας, σαν λυτρωτής.

Πολωνία, 1980. Έχοντας ξοδέψει μια ολάκερη ζωή, εργαζόμενος σκληρά ως ηλεκτρολόγος στα γιγαντιαία ναυπηγία Λένιν του Γκντάνσκ, ο πολύτεκνος και όχι έντονα επαναστατικός, απλά συμμετέχων στις εργατικές εξεγέρσεις, Λεχ Βαλέσα, θα απολυθεί από την κατευθυνόμενη από τα Σοβιετικά συμφέροντα εργασία του. Γεγονός που θα τον ωθήσει να σηκώσει πρώτος με τον απλοϊκό, λαϊκό, πλην πύρινο λόγο του, τις ορδές των συναδέλφων του σε μαζική απεργία, δέκα ακριβώς χρόνια μετά την πρώτη πανεργατική διαδήλωση που πνίγηκε στο αίμα.

Κάτω από την ερυθρόλευκη σημαία της Αλληλεγγύης, του συνδικάτου που ο ίδιος ίδρυσε στον πολωνικό βορρά, θα ξεκινήσει αγώνα ενάντια στα συμφέροντα, διεκδικώντας πιο ανθρώπινες αλλά και αποδοτικές συνθήκες για τους εργαζόμενους όλων των κλάδων. Η ρήξη των δεμένων σε μια γροθιά σωματείων με την διοίκηση, θα προκαλέσει κύμα αναρχίας στην χώρα, πολιτική αστάθεια, δυσαρέσκεια στην κραταιά γείτονα και θα αποφέρει ως συνέπεια την άνοδο στην εξουσία των στρατιωτικών του Γιαρουζέλσκι, που για την σωτηρία της πατρίδας τους, θα οδηγήσουν στην εξορία όλους τους υπαίτιους της καταστροφής. Ανάμεσα τους και τον λαοφιλή Λεχ...

Αυτή είναι λίγο έως πολύ η στιγμή που ένας μεροκαματιάρης, χάρη στους αγώνες του για ελευθερία και ισονομία, μεταλλάσσεται από εργατοπατέρας σε εθνικό σύμβολο, διεθνούς απήχησης και βεληνεκούς. Μέσα από τις προσωπικές μαρτυρίες που ο Βαλέσα αφηγείται στην διασημότερη Ευρωπαία ρεπόρτερ του 20ου αιώνα, Οριάνα Φαλάτσι (η εκτόνωση του σεναρίου, που σπάει την έντονη γραμμικότητα, παρεμβάλλοντας αραιά και που την συνέντευξη μεταξύ των αληθινών περιστατικών) γινόμαστε μάρτυρες δραματικών στιγμών που βίωσε ο ασυμβίβαστος ανήρ μέχρι να ανέλθει στο κορυφαίο αξίωμα της χώρας του, ενόσω φυσικά είχε συντριβεί ο υπαρκτός σοσιαλισμός και η Δύση έπαιζε τα δικά της παιχνίδια πάνω στα πρώην ανατολικά και νυν φιλελεύθερα κράτη.

Ότι η - περισσότερο τηλεοπτικού ενδιαφέροντος - ταινία είναι σκηνοθετημένη από ικανό δημιουργό, είναι πασιφανές από τον τρόπο χειρισμού της κάμερας, που κινείται διαρκώς για να αποδώσει κλίμα ντοκιμαντερίστικο και αληθοφανές, σε πλάνα που ματσάρουν επίκαιρα της εποχής, μυθοπλασία και πολωνικό ροκ, με όχι ιδιαίτερα εμπνευσμένο τρόπο. Ο προπαγανδιστής Wajda όμως δεν διαθέτει τον παραμικρό άλλο έλεγχο πάνω στην θεματική του πονήματος του, χάνοντας από νωρίς τα γκέμια του σοβαρού biopic, που καρέ με το καρέ ντύνει τον πομπώδη μουστακαλή, με φτερά και φωτοστέφανο, προβάλλοντας τον σαν τον Άγιο Λέσεκ, προστάτη των καταφρονεμένων και αδυνάτων. Οι τελικές αναφορές στο (γελοίο ως θεσμό) Νομπέλ Ειρήνης και στο παλαμάκι της Αμερικάνικης Γερουσίας, δείχνουν πως το πρότζεκτ πέρα από το προφανές, είχε και στόχο και σκοπό. Φυσικά περί της παταγωδώς αποτυχημένης Προεδρίας Βαλέσα ούτε λόγος να γίνεται...

Για πες: Παρότι το αβαντάζ δεδομένα από τον ρόλο αποσπά ο Robert Wieckiewicz που υποδύεται τον Σολινταρνόσκ, εντούτοις με διαφορά η καλύτερη ερμηνεία ανήκει στην Agnieszka Grochowska που παίζει με ζέση την δυναμική, αλλά και υποχωρητική σύζυγο του Βαλέσα, Ντανούτα, δίνοντας στην βιογραφία την ανθρωπιά που της λείπει, κρατώντας με μελαγχολία το ρολόι και την βέρα του συμβίου της, κάθε φορά που εκείνος καλούνταν στην Ασφάλεια. Και που προσωπικά στις πράξεις της ίσως να διέκρινα και πιο αντάρτικες συμπεριφορές από εκείνες του ανδρός της...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Απριλίου 2014 από την Filmtrade

του Bong Joon-ho. Με τους Chris Evans, Kang-ho Song, Go Ah-sung, Jamie Bell, Alison Pill, John Hurt, Tilda Swinton, Octavia Spencer, Ed Harris

Βαγονική διαστρωμάτωση

του zerVo (@moviesltd)

Κι όμως δεν εξεπλάγην από την πανύψηλη ποιότητα αυτής της πολιτικοκοινωνικής πραγματείας φαντασίας. Ήμουν προετοιμασμένος για το τι να περιμένω από τον τρόπο που φέρθηκε η πολιτισμένη Μέκκα στον Snowpiercer, απορρίπτοντας τον και κρίνοντας τον μη ικανό για διανομή στην αμερικάνικη επικράτεια, αφήνοντας το Γιάνκικο κοινό να κοιμάται τον ύπνο του Transformerικού δικαίου, από το να σκεφτεί λιγάκι παραπάνω ουμανιστικά, ριζοσπαστικά και εντέλει ανατρεπτικά. Και δεν μιλάμε για μια οποιαδήποτε τυχαία παραγωγή που φείδεται παράδων. Η μισή Άπω Ανατολή συνεργάζεται για να φέρει εις πέρας το ακριβό πρότζεκτ που φιλμαρίστηκε εξ ολοκλήρου στην Κεντρική Ευρώπη και βασίζει την ύπαρξη του σε μια Φραντσέζικη νουβέλα.

Ένα πλήρως αποτυχημένο τεχνολογικό πείραμα αντιμετώπισης του φαινομένου της υπερθέρμανσης του πλανήτη, εν έτι 2013, έχει οδηγήσει σε ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, παγώνοντας ολοκληρωτικά την επιφάνεια της γης και εξαφανίζοντας ολοσχερώς οποιαδήποτε μορφή ζωής. Οι ελάχιστοι επιζώντες, που θα καταφέρουν να ξεφύγουν από την παγωνιά, θα επιβιβαστούν στο τρένο ιδιοκτησίας του κολοσσού της Γουέλαντ, συρμός που κινείται ασταμάτητα, διατηρώντας την θερμοκρασία στο εσωτερικό του βιώσιμη και χρειάζεται έναν ολόκληρο χρόνο για να ολοκληρώσει μια πλήρη διαδρομή ανά τον κατάλευκο κόσμο. δεκαοκτώ χρόνια έχουν περάσει από τον Αρμαγεδδόνα, πλέον βρισκόμαστε στα 2031...

Οι συνθήκες που διατηρούνται εντός της αμαξοστοιχίας, δεν διαφέρουν και πολύ από εκείνες ενός βίαιου απολυταρχικού και δικτατορικών αντιλήψεων καθεστώτος. Πίσω στην ουρά, σε ελάχιστο χώρο, σε ένα, δυο βαγόνια, στοιβάζονται οι εκατοντάδες πληβείοι, οι πάμφτωχοι ζωντανοί νεκροί, που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, ταΐζονται με αποφάγια και λύματα και χρησιμεύουν στον οργανισμό, αν ζητηθούν, για να κάνουν τις βαριές δουλειές, τις γεμάτες ρίσκο αγγαρείες. Καλά φρουρούμενοι από πάνοπλους δεσμοφύλακες, δεν έχουν την δυνατότητα να διασπάσουν τα τείχη που τους χωρίζουν με το μπροστινό τμήμα του τρένου, εκεί που διαμένουν κάτω από άριστες συνθήκες, οι πατρίκιοι, οι πλούσιοι κατέχοντες αριστοκράτες, που το σύστημα τους εξασφαλίζει την άνετη διαβίωση, κάτω από τις προσταγές του Μονάρχη Γουέλαντ. Μετά από σχεδόν δυο δεκαετίες ανέχειας κι ενώ όλες οι απόπειρες επανάστασης έχουν πνιγεί στο αίμα, οι κουρελήδες υπάνθρωποι, θα πάρουν την μεγάλη απόφαση να εξεγερθούν. Όποιο κι αν είναι το τίμημα της στάσης τους.

Και κάπως έτσι ο πολυπληθής κατιμάς θα προχωρήσει ένα προς ένα τα επίπεδα της Κιβωτού, παίρνοντας ανά τμήμα και το μάθημα του. Αρχικά παρακινούμενος από το γεγονός πως δεν έχει πλέον τίποτα να χάσει, καθώς η ζωή του δεν διαθέτει την παραμικρή αξία, ακολούθως αντιλαμβανόμενος πως ακόμη κι αυτή του η αντίδραση δεν είναι παρά ένα σκηνοθετημένο τρικ της εξουσίας, για να δικαιολογήσει από μέρους του την σφαγή, που θα περιορίσει τα φαινόμενα υπερπληθυσμού. Όλα κανονισμένα, συμφωνημένα, μέσα από τις σεναριακές, πανέξυπνες ανατροπές του προσεγμένα μελετημένου σεναρίου, που εύκολα γίνεται αντιληπτό πως διαρκώς ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί και κινδυνεύει να τσακιστεί σε μια ενδεχόμενη απροσεξία του. Κι όμως, έχοντας σαν όπλο του την φαινομενική αδυναμία του, το γεγονός πως στο όχημα επιβαίνουν άνθρωποι από όλες της φυλές της γης, το Snowpiercer απελευθερώνει και προτάσσει ένα από τα ελάχιστα δυνατά στοιχεία του γκλομπαλαιζέισον, την αλληλεγγύη και το ισχύς εν τη ενώσει, που δύσκολα θα βγουν ηττημένα από οποιονδήποτε ισχυρό αντίπαλο.

Ο Κορεάτης Bong Joon Ho, δημιουργός μιας απίστευτης στα μέρη του επιτυχίας, κινούμενης ξανά σε αλληγορικά σοσιολογικά sci fi μονοπάτια, του The Host, αποδεικνύει πως δεν είναι ένας περαστικός one hit wonder, αλλά ένας σπουδαίος οτέρ, που καταφέρνει να συνδυάσει το ηθικό δίδαγμα και την αντάρτικη παρότρυνση με το υπερθέαμα του μπλοκμπάστερ. Ο Ασιάτης διαθέτει ταυτότητα κι αυτό είναι στοιχείο που χαρακτηρίζει ελάχιστους σύγχρονους συνάδελφους του. Πέρα από την πανίσχυρη ιστορία που έχει στα χέρια του όμως, διαθέτει κι ένα σοφά επιλεγμένο ερμηνευτικό καστ, που στην κορυφή του ηγείται στην καλύτερη στιγμή της εμπορικής καριέρας του ο Chris Evans, υποδυόμενος τον Καπετάνιο της Αντίστασης Κέρτις. Ο Κάπτεν Αμέρικα, έχει με το μέρος του συντρόφους έμπειρους ρολίστες σαν τον John Hurt και την Octavia Spencer, δυναμικούς συμπαραστάτες σαν τον Song Kang Ho που κρατά τον ρόλο κλειδί στην ίντριγκα και τον Jamie Bell, ενώ στην κόντρα του καλείται να αντιμετωπίσει μια ξανά αγνώριστη σε Θατσερική κοψιά Tilda Swinton κι έναν υποδειγματικό σε υπερφίαλη φασίζουσα κοψιά Ed Harris, που στην τελική πράξη κλέβει υποκριτικά την παράσταση.

Για πες: Τι περισσότερο θα μπορούσα σαν θεατής να ζητήσω από το Snowpiercer πέρα από την ακατάπαυστου τέμπο πορεία του σε ένα δίωρο γεμάτο από επαναστατικό παλμό και αγώνα δικαίου? Μα φυσικά να το ξαναδώ! Εκεί που είμαι σχεδόν βέβαιος πως θα εκτιμήσω καλύτερα την διακλαδωτική του αφήγηση, που τουλάχιστον δεν με άφησε με εμφανείς απορίες και μπαλώματα στην σκέψη, στην πρώτη ανάγνωση.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 24 Απριλίου 2014 από την Village