Movies Ltd

του Arnaud des Pallières. Με τους Mads Mikkelsen, Bruno Ganz, Paul Bartel, Mélusine Mayance, David Bennent, Denis Lavant, Sergi López, Amira Casar, Roxane Duran

O Braveheart των Σαξώνων!

του zerVo (@moviesltd)

Υπαρκτό πρόσωπο, συνεπώς υπαρκτή και η δράση του. Από τις πλέον εμβληματικές μορφές της (μόνο) νεότερης ιστορίας της Σαξονίας, ο Μάικλ Κόλχαας, πέρασε μέσα από τα κατορθώματα του στον θρύλο κι από εκεί στις σελίδες της πολυδιαβασμένης νουβέλας του Heinrich Von Kleist, που δημοσιεύτηκε σε γερμανόφωνη εφημερίδα, δύο περίπου αιώνες μετά τα περιστατικά που συγκλόνισαν την κάτω από το σκοτάδι της αυστηρότητας Κεντρική Ευρώπη. Ακόμη κι αν το όνομα του δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό πέρα από τις Άλπεις ή την Μάγχη, εντούτοις η κινηματογραφία της Γηραιάς, θέλησε να τιμήσει την μορφή του με ένα ακόμη φιλμικό αφιέρωμα, όπως είχε συμβεί άλλωστε στα 1969 στο ομότιτλο πόνημα που έφερε την υπογραφή του Volker Schlondorff.

Έμπορος στην Γερμανική περιφέρεια που την διαρρέει ο ποταμός Σπρέε, ο Μάικλ Κόλχαας, νιώθει πως η αυταρχική διοίκηση του τόπου, ζυγίζει με δυο μέτρα και δυο σταθμά τα δικαιώματα των πολιτών της χώρας, φροντίζοντας να μην υποθάλψει τα προνόμια των αριστοκρατών, για χάρη της πιθανής ισονομίας.. Πληρώνοντας αδρά, φόρο περάσματος στην γειτονική επαρχία, δύο από τα καλύτερα άλογα που εμπορεύεται, θα διαμαρτυρηθεί έντονα στις δικαστικές αρχές, αγωγή που όχι μόνο δεν θα έχει αντίκρυσμα, αλλά θα έχει και σαν αποτέλεσμα τον φρικτό θάνατο δια βασανισμού της αγαπημένης του συζύγου, που θέλησε αυτοπροσώπως να διεκδικήσει αποζημίωση από την Αυλή.

Έχοντας να φροντίσει πλέον την ορφανή, ανήλικη του κόρη, ο αποφασισμένος να εξεγερθεί έμπορος, θα υποκινήσει στάση ενάντια στους προύχοντες, έχοντας την υποστήριξης μιας φράξιας πιστών του συνεργατών, τόσο οραματιζόμενος έναν κόσμο ισότητας και δημοκρατίας, όσο και για να εκδικηθεί τον άδικο χαμό της λατρεμένης του Τζούντιθ. Οι βάναυσες μέθοδοι και οι εν ψυχρώ εκτελέσεις των πλούσιων κοτσαμπάσηδων, θα φέρουν με το μέρος του τον πάμφτωχο και αδύναμο λαό, όχι όμως και τον μονάρχη που θα επικηρύξει τόσο τον ίδιο, όσο και την συμμορία του.

Ένα πολύ μικρότερου βεληνεκούς περιπετειώδες δράμα, σε σχέση με το μνημειώδες Braveheart, στου οποίου τα χνάρια βαδίζει σκηνή με την σκηνή είναι το Γαλλικό φιλμ που υπογράφει ο πενηντατριάχρονος Arnaud De Pallieres, βλέποντας το όνομα του να καταγράφεται δίπλα σε εκείνα των υποψηφίων για τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών του 2013. Ο Παριζιάνος όμως, μπερδεμένος και αναποφάσιστος στο αν πρέπει να ακολουθήσει τον δρόμο της arthouse λογικής ή του επικού action, ισορροπεί σε ένα αδιάφορο μεταίχμιο, που ούτε τους ορκισμένους σινεφίλ θα κερδίσει, ούτε και τους διψασμένους για ολοζώντανες μεσαιωνικές μάχες μπλοκμπαστεράδες.

Η καταπληκτική φωτογραφία με φόντο των συννεφιασμένο ουρανό που σκεπάζει τόσο τα ερείπια, όσο και τα ανάκτορα που εκτείνονται στις όχθες του Ροδανού, δεν βρίσκει ποτέ της σύμμαχο από το φιλάσθενο τέμπο που επιλέγει για να αφηγηθεί την ιστορία του ο δημιουργός, ούτε όμως και από την καλλιτεχνική διεύθυνση, που συνήθως σε τέτοιου είδους ταινίες εποχής - ειδικά Φραντσέζικες - είναι επιλεγμένη. Το διεθνές καστ λοιπόν, παρότι με φιλότιμες διαθέσεις, δεν βρίσκει σεναριακό πεδίο δράσης για να αναπτύξει τις αναμφίβολες ικανότητες ερμηνευτών του επιπέδου του Mads Mikkelsen που είναι εκφραστικός ως Κόλχαας ή των Bruno Ganz και Denis Lavant.

Για πες: Περιέργως, παρόντων αξιολογότερων φιλμς, ο Michael Kolhaas απέσπασε το τιμητικό βραβείο της επιτροπής του έγκριτου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Σινεμά της Αθήνας. Μετάλλιο καθώς φάνηκε ικανότατο να του δώσει την έγκριση για να ταξιδέψει, με όποιο εμπορικό αποτέλεσμα, στις σκοτεινές αίθουσες της χώρας μας.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 10 Απριλίου 2014 από την Seven

Αναμφισβήτητα προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως έναν ολόκληρο χρόνο μετά την αποκάλυψη των Καννών και τον θρίαμβο του La Vie D'Adele, ακόμη το Χόλιγουντ δεν έχει ανοίξει τις πύλες του για να υποδεχθεί το πιο φρέσκο πρόσωπο της ευρωπαικής κινηματογραφικής σκηνής, την Adele Exarchopoulos. Η ίδια πάντως σε δηλώσεις της, ανέφερε πως ήδη έχει υπογράψει και θα συμμετάσχει στην καινούργια σκηνοθετική προσπάθεια του Sean Penn - πέμπτη θυμίζω, με πιο πρόσφατη το Into The Wild του 2007 - που θα λάβει χώρα στην Αφρική και πιο συγκεκριμένα στις πολύπαθες χώρες του Σουδάν και της Λιβερίας που μαστίζονται από εμφυλίους πολέμους και βίαιες διώξεις πληθυσμών. Η λαμπερή ενζενί αναμένεται να κρατήσει έναν μικρό ρόλο στην υπόθεση του ατιτλοφόρητου ακόμη φιλμ, υποδυόμενη την ακτιβίστρια που εργάζεται εθελοντικά σε στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων, σε ένα θέμα που δεν ξεφεύγει και πολύ από το γνώριμο ανθρωπιστικό που ακολουθεί την τελευταία δεκαετία ο πολυβραβευμένος Penn. τα γυρίσματα του έργου έχουν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν στην Μαύρη Ήπειρο το προσεχές καλοκαίρι, όταν και θα έχει ολοκληρωθεί η σύσταση του καστ.

Το πιο κερδισμένο πρόσωπο από την εμπορικότατη πορεία της ευρωπαϊκής τριλογίας του Κοριτσιού με το Τατουάζ - η Αμερικάνικη πλέον κρίνεται ως μη γενόμενη - η Σουηδέζα Noomi Rapace, έχει καταφέρει κι έχει βάλει τις βάσεις για μια διεθνή καριέρα, έχοντας παίξει ρόλους σε αξιόλογες παραγωγές επιπέδου Sherlock Holmes 2, Prometheus, Passion, Dead Man Down. Η Σκανδιναβή σταρ στην επόμενη ταινία της αναμένεται κρατήσει τον κεντρικό ρόλο στο πολιτικό θρίλερ Unlocked, που τα γυρίσματα του θα ξεκινήσουν το προσεχές διάστημα στο Λονδίνο. Στο ανεξάρτητης χρηματοδότησης φιλμ, την σκηνοθεσία θα υπογράψει ο Michael Hafstrom (δικά του είναι τα Escape Plan, The Rite, 1408, Derailed) παρουσιάζοντας την ιστορία μιας πράκτορος της CIA, που καλείται να προσεγγίσει μυστικά έναν τρομοκράτη, προκειμένου να τον αποτρέψει από το να τινάξει στον αέρα, όπως σχεδιάζει, ολόκληρη την Βρετανική πρωτεύουσα. Ακόμη πάντως το στούντιο της Bonaventura δεν έχει γνωστοποιήσει ποιοι ακριβώς θα συνοδεύσουν την Tattoo στις εικόνες του φιλόδοξου αυτού πλάνου... 

Η πολύ καλή εμπορική αποδοχή του προ τετραετίας ριμπούτ μιας από τις μεγαλύτερες επιτυχίες όλων των εποχών, του διαβόητου Karate Kid, από το κοινό, που απέφερε στα ταμεία της Sony περισσότερα από 350 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως, δεν θα μπορούσε να αφήσει ασυγκίνητο το στούντιο, που μόλις ανακοίνωσε την έναρξη του πρότζεκτ του πρώτου σίκουελ της νέας σειράς. Με μια σημαντική αλλαγή στο πλήρωμα του φιλμ, όμως, αφού ο σκηνοθέτης Harald Zwart, δεν θα βρίσκεται πλέον στο τιμόνι της συνέχειας, καθώς θα δώσει την σκυτάλη στον Breck Eisner, δημιουργό που έκτισε το όνομα του πάνω στο horror χιτ The Crazies. Φυσικά δεν θα ήταν εύκολη καμία συνέχεια πάνω στο φαμιλιάρικο ορίτζιναλ, δίχως την παρουσία του πιτσιρίκου Jaden Smith, που δεν τα πήγε κι άσχημα στην επανάληψη αντικαθιστώντας τον αιώνιο έφηβο Ralph Macchio, αλλά και του βετεράνου πλέον Jackie Chan, που είχε πολύ πιο άνετο έργο, στο να πάρει την θέση του Κυρίου Μιγιάγκι, Pat Morita. Φυσικά από την παραγωγή δεν έχει γίνει ο παραμικρός λόγος γύρω από το θέμα του νέου τεύχους, αν και με τον μικρό γιο του Will Smith να έχει μεγαλώσει αρκετά πια, διαφαίνεται πως το σκριπτ θα έχει έναν πιο εφηβικό / ώριμο χαρακτήρα.

του John Stockwell. Με τους Gina Carano, Cam Gigandet, Danny Trejo, Luis Guzmán, Stephen Lang, Amaury Nolasco, Ismael Cruz Cordova, Treat Williams, Yvette Yates

Where is My Husband?

του zerVo (@moviesltd)

Δεν βρίσκω κάποιον λόγο το ωραίο - και μέχρι πρότινος όπως αποκαλείτο αδύναμο - φύλο να μην παίρνει κι εκείνο τις ευκαιρίες του, στην θέση του σκληροτράχηλου πρωταγωνιστή action movies. Ίσα - ίσα το αντίθετο θα έλεγα, με τους μάγκες να μην υπάρχουν πια και να τους έχει πατήσει το τρένο, απλώς να υπολειτουργούν μέσα στην φόρμα των Statham, Vin Diesel και The Rock που έστω το παλεύουν ή των γηριατρικών Αναλώσιμων συνάξεων που φέρνουν στο νου τον παλιό καλό καιρό, δεν είναι άσχημο να βλέπεις και κανένα καυτό σορτσάκι να κουβαλάει το σιδερικό. Μέχρις εκεί οι επαναστάσεις όμως, που φέρουν μόνο φεμινιστικό και όχι θεματικό χαρακτήρα, όπερ σημαίνει επί της παρούσης πως στο In The Blood καμπύλες θα αντικρίσεις μπόλικες, μην περιμένεις όμως να δεις και κανέναν Terminator...

Μαθημένη από τον πολεμιστή πατέρα της να μην δειλιάζει μπροστά στον οποιοδήποτε κίνδυνο και να μάχεται ακόμη κι όταν οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος της, η Άβα θα ξεπεράσει τον αιφνίδιο χαμό του, από τα χέρια βάναυσου εγκληματία και θα μεγαλώσει ξεπερνώντας όλους εκείνους τους κινδύνους που θα εμφανιστούν στο ορφανό της διάβα. Σήμερα δεκαπέντε χρόνια μετά το μοιραίο περιστατικό, ολόκληρη γυναίκα πια είναι έτοιμη να βαδίσει το κατώφλι της εκκλησίας ντυμένη νύφη, στην αγκαλιά του αγαπημένου της, κληρονόμου της τεράστιας περιουσίας των Γκραντ, μιας εκ των πλουσιότερων οικογενειών του Λος Άντζελες.

Το ειδυλλιακό ταξίδι του μέλιτος για τους νεόνυμφους δεν θα εξελιχθεί όπως το περίμεναν, αφού κατά την διάρκεια εξτρίμ σπορτς στην ζούγκλα νησιού της Καραϊβικής, εκείνος από βίαιη πτώση, βαριά τραυματισμένος, θα μεταφερθεί με ασθενοφόρο στο πλησιέστερο νοσοκομείο για να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες. Μια μεταφορά που δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ όμως, με την προβληματισμένη Άβα να χάνει τα ίχνη του καλού της, που εξαφανίστηκε δίχως να δώσει σημεία ζωής και μέσα σε ένα ισπανόφωνο αφιλόξενο κομφούζιο να πρέπει να τον εντοπίσει. Είναι η στιγμή που το καλό κορίτσι, θα μεταμορφωθεί σε αδίστακτη τιμωρό!

Forza 80s δηλαδή, με σημάδια εκμοντερνισμού από την digital χειροκίνητη κινηματογράφηση, που απεικονίζει το επίπεδο και άνευ οποιασδήποτε έκπληξης σενάριο με φόντο τον επίγειο γαλαζοπράσινο παράδεισο, όπου συμβαίνουν κυριολεκτικά πράγμα και θαύματα, από ανεξήγητα μέχρι και απολύτως ακραία. Το αγωνιώδες κυνηγητό των αόρατων απαγωγέων, στις παραγκουπόλεις πίσω από την λαμπερή βιτρίνα της τροπικής ατόλης, αναμφίβολα φέρνει στο μυαλό κάτι από Taken. Μέχρις εκεί όμως οι ομοιότητες, αφού ούτε η ίντριγκα τσιμπάει το ενδιαφέρον του διψασμένου για δράση θεατή, ούτε οι σκηνές μάχης διαθέτουν την οποιαδήποτε ζωντάνια, ικανή να ξεχωρίσει το ταινιάκι από τον σωρό.

Κακή η σκηνοθεσία του (Κούγκαρ στο Top Gun) John Stockwell, ποτέ δεν πετυχαίνει να αποδώσει στο πόνημα του ρυθμό, εξαφανίζοντας μάλιστα τις λιγοστές σεκάνς με σασπένς, πίσω από κουτές λήψεις CCTV και camcorder. Η ειδοποιός διαφορά δηλαδή με τον (πραγματικό και όχι απλά στα χαρτιά σκηνοθέτη) Steven Soderbergh, που με άνεση χρησιμοποίησε ως εργαλείο του την πρώην κατσέρ Gina Carano στο δικό του σαρωτικό και εκδικητικό Haywire, εν αντιθέσει με εδώ που η μπρατσωμένη παλαίστρια χωρίς την παραμικρή τεχνική βοήθεια βάζει πλάτη ολάκερη την μαφία της μυστηριώδους νήσου, μπας και εντοπίσει τον αντρούλη της. Κι όχι τίποτα φάτσες αγγελικές. Από Luis Guzman μέχρι Danny Trejo έχει το μενού...

Για πες: Φυσικά και το έχει το στυλάκι η Τεξανή, τα σημάδια από τις υπαρκτές μάχες στο ρινγκ είναι ανεξίτηλα ζωγραφισμένα στο μέτωπο της άλλωστε, δεδομένα θα την ξαναδούμε στο μέλλον σε ίδιες ίσως και καλύτερες περιπέτειες, να αποκαλύπτει εξόν από τις γροθιές της και το όλο πιασίματα κορμάκι της, δεν υπάρχει όμως καμία περίπτωση να ντυθεί υποκριτικά κάτι σοβαρότερο και όχι τόσο φανφαρόνικο και θορυβώδες. Ένας θηλυκός Van Damme δηλαδή, με ότι θετικό κι αρνητικό μπορεί να κρύβει αυτή η ερμηνευτική ταμπέλα.

Στις δικές μας αίθουσες? Χλωμό...

Νηστικό αρκούδι, δεν χορεύει! Σε συνέχεια του τηλεοπτικού πανζουρλισμού που επικρατεί με τον καταιγισμό εκπομπών γαστριμαργικής υφής, έρχεται η αμερικάνικη ανεξάρτητη και με αξιόλογες κριτικές στο φεστιβάλ της Tribeca όπου προβλήθηκε, κομεντί, Chef, που σκηνοθετεί ο πολύπλευρος και ιδιόρρυθμος Jon Favreau. Δημιουργός - και ηθοποιός όμως - που έχει γίνει διάσημος στο ευρύ κοινό χάρη στις δύο πρώτες συνέχειες του Iron man όπου έβαλε την υπογραφή του, αλλά και από το Cowboys And Aliens, που μάλλον δεν συνεπήρε και πολλούς. Από τους διασημότερους σεφ, σε πανάκριβο εστιατόριο του Λος Άντζελες είναι ο Καρλ Κάσπερ, που μια διαφωνία του όμως με τον ιδιότροπο ιδιοκτήτη του, θα τον ωθήσει να παραιτηθεί και να αναζητήσει αλλού την τύχη του. Διάβα που θα τον οδηγήσει στο μακρινό Μαιάμι, εκεί όπου με την βοήθεια της πρώην συζύγου του, ενός καλού τους συνεργάτη και του μικρού του γιου, θα στήσουν μια καντίνα, που δεν θα πουλά όμως φτηνό φαγητό του δρόμου, αλλά μαγευτικές γκουρμέ απολαύσεις για όλους. Μέσα από την περιπέτεια του ο Μάστερ, θα επαναπροσδιορίσει το νόημα και τους σκοπούς της ζωής. Το πρώτο τρέιλερ της διασκεδαστικής όσο και συγκινητικής όπως διαφαίνεται ταινίας, είναι πιασάρικο και αναμένεται να αποφέρει κέρδη στα ταμεία της Openroad που θα το ρίξει στις αίθουσες στις 9 του ερχόμενου Μάη.

Άλλωστε εκτός από τον βασικό πρωταγωνιστή Jon Favreau, από τις εικόνες του παρελαύνει πλειάδα γνώριμων αστέρων όπως ο John Leguizamo, η Sofia Vergara, η Scarlett Johansson, ο Dustin Hoffman, ο Emjay Anthony αλλά και ο πολύς Robert Downey Jr.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί...

	Φιλμ	Διανομή	Wks	Αίθουσες	4ήμερο Ελλάδας	Σύνολο Ελλάδας
1	Noah	UIP	2	109	33.778	128.755
2	Captain America: The Winter Soldier	Feelgood	1	103	32.489	32.489
3	The Lego Movie	Village	3	72	7.818	52.653
4	Divergent	Odeon	2	25	6.859	24.995
5	Need For Speed	Odeon	3	21	4.431	56.539
6	The Grand Budapest Hotel	Odeon	5	17	4.314	73.144
7	300: Rise Of An Empire	Village	5	23	3.769	399.937
8	Viva La Liberta	Danaos	1	5	3.647	3.647
9	Mr Peabody And Sherman	Odeon	6	38	3.419	69.149
10	Zulu	Odeon	1	10	2.953	2.953

του Guillaume Canet. Με τους Clive Owen, Billy Crudup, Marion Cotillard, Mila Kunis, Zoe Saldana, Matthias Schoenaerts, James Caan, Noah Emmerich, Lili Taylor

Από το Παρίσι στο Μπρούκλιν...

του zerVo (@moviesltd)

Να που για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πως την καλή ταινία, δεν την προϋποθέτουν τα καλά υλικά. Πέρα από τον φιλόδοξο και ταλαντούχο μαέστρο, πέρα από τους άξιους οργανοπαίκτες, πέρα από την τεχνική αρτιότητα του χώρου που θα τους φιλοξενήσει, για να αποδώσει μια ορχήστρα σωστά, απαιτούνται και κάποια βασικά συστατικά που θα την δέσουν ως ομάδα ώστε να προσφέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οίστρος, έμπνευση, πάθος, ψυχή. Τι κι αν το καμπανάκι είχε κτυπήσει στον Φραντσέζο σκηνοθέτη, από την στιγμή που διάλεξε το πρωτότυπο Les Liens Du Sang για να το μεταφράσει εις την αγγλική, όντας ένα από τα πλέον χαλαρού τέμπο crime stories που πρόσφερε ποτέ το τρικολόρ σινεμά. Ουδεμία αλλαγή στον παλμό, ουδεμία καινοτομία στην αφήγηση, συνεπώς το ότι το ακριβό Blood Ties, παρέμεινε στις δάφνες της θριαμβευτικής προοπτικής του, δεν με εξέπληξε διόλου.

Έχοντας περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια στο σωφρονιστικό ίδρυμα, για έναν φόνο αυτοδικίας που διέπραξε, ο μεσήλικας πια Κρις Περζίνσκι, θα αποφυλακιστεί και θα επιστρέψει στην εστία του, στην Νέα Υόρκη, επιθυμώντας να ακολουθήσει μια ήρεμη, φιλήσυχη και μακριά από τις παρανομίες ζωή. Με την βοήθεια του αδελφού του, στελέχους του σώματος δίωξης ναρκωτικών της μεγαλούπολης, θα βρει μια αξιοπρεπή και τίμια εργασία, που θα του προσφέρει τα προς το ζην, με τους πειρασμούς να σχηματίζουν κλοιό τριγύρω του και την ανάγκη για περισσότερο και εύκολο χρήμα να γίνεται επιτακτική, ο μετανιωμένος Φρανκ, δεν θα αργήσει να ξανακυλήσει στον βούρκο του υποκόσμου.

Είναι η πολλοστή φορά που ο κλώνος της ίδιας ιστορίας, δηλαδή του πειθαρχημένου εγκληματία που έχοντας ξοδέψει τα νιάτα του στην στενή, βγαίνει από τα τείχη της πιο πειθαρχημένος και με πάθος να μην πέσει στα ίδια παραπτώματα, αλλά ο περίγυρος εύκολα ή δύσκολα θα τον παρασύρει. Το πρόβλημα στην περίπτωση των Δεσμών Αίματος και στις δυο εκδοχές τους, έχει περισσότερο να κάνει με την δαιδαλώδη υφή τους, που απλώνει τα πλοκάμια της σε πέντε έξι υποιστορίες για να κτιστεί η ίντριγκα - σωστά εκτιμώ - όταν φτάνει όμως η στιγμή για να δέσει το γλυκό, οι παλμοί της εξιστόρησης έχουν φτάσει σε τέτοια flatline, που οι πιστολιές του τελικού μακελειού περισσότερο διεγερτικά της ύπνωσης λειτουργούν, παρά ως συνέχεια μιας πραγματικά ενδιαφέρουσας υπόθεσης, που θεωρητικά θα έπρεπε να κρατά τον θεατή της καθηλωμένο επί διώρου.

Ο Guillaume Canet, σε δημιουργική συνέχεια του πραγματικά αξιόλογου Tell No One, αλλάζει πόστο (στο αρχικό υποδυόταν εκείνος τον μπάτσο) και στέκεται πίσω από την κάμερα, δίχως όμως, παρόλες τις παραινέσεις να μεταβάλει το παραμικρό από το δίχως σφυγμό σενάριο που εστιάζει σε πολλαπλούς χαρακτήρες περασμένης 70s εποχής, στερώντας από την σινεφίλ ματιά την δυνατότητα του φόκους. Και προβληματισμένο από την προ δεκαετιών εγκατάλειψη της γυναίκας του, όσο και άρρωστο πατέρα έχει το σκριπτ (εμβληματικός ο Caan) και ταλαιπωρημένη πρώην ερωμένη φυλακισμένου που την παράτησε με δυο παιδιά, γι αυτό και εκπορνεύεται για να τα φέρει βόλτα (η μονίμως μέτρια στο υπερατλαντικό της ταξίδι Cottilard) και αγαπητικιά του έτερου μπρο, που τρομαγμένη από την εξάμηνη κράτηση του παράνομου καλού της, πέφτει στην αγκαλιά του μπάτσου που φυλάκισε τον ανταγωνιστή του (η απλώς κορμάρα Saldana) και φουκαριάρα προλετάρια, που σκύβει το κεφάλι στις προσταγές του μπος μην χάσει την δουλειά της, καβατζώνει για πάρτη της όμως το παλικάρι (η σε κόντρα ρόλο Kunis) και μια περιφρονημένη αδελφή που ουσιαστικά στην εξέλιξη δεν προσφέρει απολύτως τίποτα (άγνωστος ο λόγος ύπαρξης της πάντα προσεκτικής Lily Taylor).

Οπότε τι μένει? Να σώσουν την παρτίδα τα δύο αδέλφια, που για χιλιοστή φορά, έστω και κινούμενα σε αντίθετα ταμπλό, θα αποδείξουν πως το αίμα δεν γίνεται ποτέ του να νερώσει. Κι όταν ο ένας, ο Owen, είναι μια χαρά ηθοποιός, πλην όμως Εγγλέζος (!) συνεπώς πρέπει να παλέψει πάρα πολύ για να πείσει ως απόβρασμα των Big Apple βρωμερών συνοικιών κι όταν ο άλλος, Billy Crudup, την πιο αξιόλογη ερμηνεία του την πέτυχε τραγουδώντας (Almost Famous) και όχι βγάζοντας ατάκες, δεν μπορείς να περιμένεις πολλά.

Για πες: Το αμερικάνικο Blood Ties είναι ελαφρώς ποιοτικότερο του γαλλόφωνου συγγενή του, απλώς και μόνο επειδή είναι ακριβότερο ως παραγωγή, οι ερμηνευτές είναι σίγουρα πιο ποιοτικοί και (κυρίως γιατί) το Μπρούκλιν, μπορεί να σταθεί πιότερο ως τόπος συνάντησης παρανόμων, από οποιαδήποτε παριζιάνικη γειτονιά. Σε καμία περίπτωση όμως, δεν πετυχαίνει να καλύψει τις αρχικές προσδοκίες που δημιούργησε όλη αυτή η θορυβώδης μάζωξη διεθνών και αναγνωρισμένων αστεριών.

Στις δικές μας αίθουσες? Ακόμη δεν έχει προγραμματιστεί