Movies Ltd

γράφει ο zerVo (@moviesltd)

Την 30η ημέρα του Σεπτέμβρη του 1938, υπογράφηκε στο Μόναχο μια κοινή τετραμερής Συμφωνία, ανάμεσα στην Χιτλερική Γερμανία, την Μεγάλη Βρετανία, την Γαλλία και την Φασιστική Ιταλία, που προέβλεπε την προσάρτηση ενός μέρους της ανεξάρτητης Τσεχοσλοβακίας στην Ναζιστική επεκτατική μπότα. Με πρόσχημα πως το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων της Σουδητίας είχαν γερμανικές ρίζες, η περιοχή εντάχθηκε στην επικράτεια, με τις συμμετέχουσες στην Συμφωνία δυνάμεις να εκτιμούν πως με αυτή την κίνηση οι ιμπεριαλιστικές ορέξεις του Αδόλφου θα περιοριστούν. Λάθος όπως αποδείχθηκε πολύ σύντομα τεράστιο, αφού η Γερμανία δεν άργησε να δείξει τα δόντια της στους προς ανατολάς γειτόνους της, με την Συμφωνία του Μονάχου να καταγράφεται στα χρονικά ως μια παταγωδώς αποτυχημένη προσπάθεια κατευνασμού των μοχθηρών ορμών της Σβάστικας.

Πράγα, χειμώνας του 38'. Μετά την απόσχιση ενός μεγάλου κομματιού της Τσεχοσλοβακίας και την προσθήκη του στα όρια της γεμάτης επεκτατικές διαθέσεις Γερμανίας, έχουν δημιουργηθεί τεράστιες ορδές προσφύγων, που αναζητούν μια καλύτερη τύχη, αλλά και περισσότερη ασφάλεια στην πρωτεύουσα. Οικογένειες ολόκληρες, που με τα ελάχιστα υπάρχοντα τους, παλεύουν να ξεπεράσουν, ζώντας σε παραπήγματα, τον επιθετικό χιονιά, έχοντας συνάμα τον φόβο και τον τρόμο της από στιγμή σε στιγμή στρατιωτικής επέμβασης των χιτλερικών δυνάμεων. Μέσα σε αυτό το κομφούζιο, θα φτάσει στην πόλη, αψηφώντας κάθε κίνδυνο, ο ιδεαλιστής Λονδρέζος χρηματιστής Νίκολας Γουίντον, προκειμένου να βοηθήσει από κοντά την Βρετανική Επιτροπή Προσφύγων.

Αντιλαμβανόμενος πως η πλειονότητα όλων όσων κινδυνεύουν τόσο από την βαρυχειμωνιά, όσο και από την απειλητική διάθεση των Ναζί να καθαρίσει κάθε υπόνοια εβραϊκής υπόστασης, είναι παιδιά ηλικίας μικρότερης των δώδεκα χρόνων, ο Νίκι, με την αρωγή και της μητέρας του Μπάμπι, θα καταφέρει να βρει τις χρηματικές εγγυήσεις, αλλά και τις απαιτούμενες βίζες προκειμένου κάποια από αυτά να "αποδράσουν" από την σε διαρκή αναβρασμό Πράγα. Και να δοθούν σε ανάδοχες οικογένειες στην Αγγλία, ώστε να ζήσουν πλέον την ζωή τους ήρεμα και ελεύθερα, δίχως την απειλή των στρατοπέδων συγκέντρωσης να καραδοκεί.

Πολύ γνωστή ανά τον κόσμο η ιστορία με τα κατορθώματα του ανυποχώρητου Νίκι και των λιγοστών είναι η αλήθεια, συντρόφων του, που κατάφεραν να σώσουν μέσα από τα νύχια της Γκεστάπο 669 παιδάκια, μέσα από την ευρηματική λύση του Kindertransport, σε τέτοιο βαθμό ώστε στην αποκάλυψη των γεγονότων από το BBC, κοντά μισό αιώνα κατοπινά, να δοθεί στον ηλικιωμένο, πλέον, άντρα, ο τίτλος του Βρετανού Σίντλερ. Και πραγματικά το ανθρωπιστικό έργο του, φαντάζει ιδιαίτερα δυναμικό, όπως καταγράφηκε στα απομνημονεύματα που επιμελήθηκε η θυγατέρα του, με τον τίτλο If It's Not Impossible, ώστε να αποτελέσει και την θεματική βάση μιας πολύ ενδιαφέρουσας ταινίας, όπως το One Life.

Ενός φιλμ που χρονικά κινείται σε δύο ταχύτητες, φυσικά στο τότε για να μας απεικονίσει τα δραματικά περιστατικά που συνέβησαν ελάχιστα πριν την οριστική έκρηξη του WWII, αλλά και στο τώρα (1988) ενόσω ο γηρασμένος Νίκολας, παλεύει ακόμη με τις ανατριχιαστικές θύμησες, δίχως να τις έχει γνωστοποιήσει σε κανέναν, εκτός της συζύγου του. Συνεπώς μέσα από τις ευρηματικές μείξεις του χθες και του σήμερα, γινόμαστε μάρτυρες τόσο της μάχης που δίνει ο νέος Γουίντον και οι κομπανιέροι του, για να εξασφαλίσουν την ζωή των νηπίων που κινδυνεύουν, όσο και του γεμάτου ταπεινοφροσύνη αγώνα, να δημοσιοποιήσει το σαν άλμπουμ Πανίνι λεύκωμα με την φωτογραφίες των πιτσιρίκων που διέσωσε, πιο πολύ γεμάτος ερωτηματικά για το αν ζουν και γνωρίζουν από ποια δεινά γλύτωσαν.

Φυσικά με το Βρετανικό Κρατικό Τηλεοπτικό Δίκτυο να αναλαμβάνει, αντάμα με την εξίσου έγκυρη FilmNation, αλλά και την See Saw Films που ευθύνεται σε μεγάλο μέρος για την επιτυχία του The King's Speech, τον σχεδιασμό, δεν θα έπρεπε να περιμένουμε τίποτα λιγότερο από το άριστο, ως αποτέλεσμα της αναβίωσης των ημερών του 1938. Βοηθούν άλλωστε στην σωστή αναπαράσταση, κοντά 90 χρόνια μετά τα συμβάντα τόσο οι άριστα διατηρημένες γωνιές μιας από τις ομορφότερες πόλεις της Ευρώπης, όσο και τα λονδρέζικα κτίρια εποχής, που στήνουν τα ντεκόρ των εσωτερικών κατά βάση λήψεων. Από την άλλη μεριά, πολύ λογικά στο πόνημα του με έντονη δράση στην μικρή οθόνη - προφανές - αλλά πρωτάρη κινηματογραφικά James Hawes, δεν υπάρχουν εκπλήξεις στην δομή του δράματος, ούτε όμως και κάποιες κορυφώσεις στην ένταση, που ενδεχόμενα θα απογείωναν τα επίπεδα της αγωνίας, όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιου είδους περιπέτειες με Γκεσταπίτες και Ες Ες.

Υπέροχα προσεγμένη η διανομή, τόσο στους ρόλους του παρελθόντος, όπου τον Νίκι τριαντάρη υποδύεται ο Johnny Flynn, την μαχητική σύντροφό του η Romola Garai και την μετανάστη εκ Γερμανίας, που πλέον λογίζεται ως Εγγλέζα, η επιδέξια καρατερίστα Bonham Carter, έχουσα και την πλέον αβανταδόρικη σεκάνς - βαρόμετρο για την εξέλιξη της πλοκής. Αναμφίβολα όμως παρόντος του τιτάνα Sir Anthony Hopkins, που αποδίδει τον σωτήρα τόσων ανήλικων ψυχών στα σιμά ογδόντα του, η παραγωγή αποκτά εντελώς άλλη ποιοτική υπόσταση, ειδικά όσο πλησιάζουμε προς το φινάλε και η αποκάλυψη της δράσης του ήρωα, μοιράζει συγκινησιακές φορτίσεις στην πλατεία. Αφήνοντας τον βετεράνο και πολυβραβευμένο Ουαλό με την γνώριμη λάμψη στο βλέμμα, να θλίβεται που δεν κατάφερε να σώσει ακόμη περισσότερα ορφανά. Σίγουρα όχι στο λέβελ του I Could Have Done More, της - εύκολα - σπουδαιότερης κινηματογραφικής στιγμής των 90s, αλλά συνεπής και γεμάτη ανθρωπιά, η Μια Ζωή τήρησε με συνέπεια, όλα όσα εκ προοιμίου υποσχέθηκε...