Εκκίνηση με την επίσημη πρεμιέρα του Φεστιβάλ είχα χρόνια να κάμω - τόσα που δε θυμάμαι. Δικαιολογημένη πρωτιά στα χρονικά να προκριθεί animated μυθοπλασία, βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς ο Hayao Miyazaki είναι ζωντανός θρύλος όσο και τα Gibli studios. Πως μπορώ να ξεχάσω κείνη την αβάντα στο Βίλατζ Πάρκ Ρέντη του οσκαροδοξασμένου Spirited Away που φισκάραμε δυο αίθουσες προ 20ετίας! Ωραία χρόνια.
Ο χρόνος γοργά πέρασε αλλά ελάχιστα έφθειρε την αστείρευτη φαντασία του μάστερ, απόδειξη τούτο το The Boy And The Huron το οποίο αναπόφευκτα αναμοχλεύει μνήμες Kurosawa's Dreams (1990), κοντά στο λυκόφως του έτερου γιαπωνέζου τιτάνα της παγκοσμίου κινηματογραφίας. Ημι-αυτοβιογραφικό, ύμνος στην παιδικότητα, ελεγεία στον κόσμο του επέκεινα, βαθιά οικολογικό. Εικόνες μαγικές, λυρικές που φέρνουν δάκρυα ικανοποίησης και ευγνωμοσύνης έναντι του 75χρονου πια Μιγιαζάκι. Μεγάλο ναι.
Αφότου γέμωσα μπαταρία προχωρώ σε δυο επιλογές της θυγατρός μου. Το Κατινάκι ξεχώρισε αφενός το North Star, με σκηνοθετική υπογραφή της σαγηνεύτρας Kristin Scott Thomas (Άγγλος Ασθενής) και παραλλαγή των 3 Αδελφών του Άντον Τσέχοφ. Scarlet Johanson και Sienna Miller βαυκαλίζονται με ένα ανσάμπλ που πολύ θα ήθελε να παίξει σε κάτι σαν Ρίτσαρντ Κέρτις χαριτωμενιές άλλων εποχών όμως, παρά την καταγεγραμμένη αφοσίωση της Σκαρλετίτσας, το όλον βγαίνει λίγο φλατ και προβλέψιμο.
Αντίθετα, η άλλη επιλογή της Τίνας, Finest Kind, ελέω της αγαπημένης νέας σκρημ κουήν Jenny Ortega, ψαρεύει στα φουρτουνιασμένα νερά του προλεταριάτου ιχθυόσκαλας και τις διαταραγμένες οικογενειακές ισορροπίες των ψαράδων. Ακκίζεται περισσότερα απόσα σταλήθεια καταφέρνει, ενώ ο Tommy Lee Jones σε προκεχωρημένο γήρας με έφερε, δε θα το κρύψω, μια μελαγχολία στην ψυχή.
Πιστός στη μεγάλη μου αγάπη για το ντοκυμαντέρ, τιμήθηκα από το COPA 71, σε παραγωγή-σπικάζ Serena Williams περικαλώ. Ποιός ξεύρει δια την ύπαρξιν κείνου του δραπετεύσαντος της συλλογικής μνήμης, αφορισμένου από τη FIFA Μουντιάλ Ποδοσφαίρου Γυναικών στο Μέχικο, ένα χρόνο μετά αυτό των ανδρών; Με φούτατζ και μαρτυρίες των παικτριών (σικ), το αποτέλεσμα είναι cineκινητικό, cineρπαστικό και πιθανότατα οσκαρικότατο.
Στο καπάκι (δε θέλω να σε αγχώσω αλλά για αρχή παλεύω με μέσο όρο έξι ταινίες ημερησίως) ανοίγω ορίζοντες σε ευρωπαϊκό τεραίν που τόσο χαροποιούμαι κάθε χρόνο να βλέπω τους αυτόχθονες (που λέει ο λόγος) να "διαβάζουν υπότιτλους" μαζί μου σα νάναι ανδραγάθημα. Χαχα. To Solitude της Ισλανδής Ninna Palmadottir είναι μια συμπαθεστάτη ιστορία από το ανθολόγιο του λήμματος Παππούς μόνος συναντά παιδάκι από δυσλειτουργική οικογένεια που του νικάει τη μοναξιά (βλέπε χολυγουντιανές αντίστοιχες με Hanks ή Murray). Αυτό που με ακούμπησε στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν ο νατουραλισμός και η υπομονετική ματιά της δημιουργού.
Πάμε Μάλτα τώρα μέσω του Σουηδού Axel Petersen και της τρίτης του απόπειρας Shame On Dry Land που εξιστορεί τα πάθια απατεωνίσκου σε αναζήτηση εξιλέωσης (φάτσα για νουάρ ο Joel Spira), χαμένος ανάμεσα στους εμιγκρέδες ομοεθνείς του και τις αμαρτωλές επιδιώξεις των. Γουλάρησα μουσική, με έφκιασε η ολοένα αυξανόμενη ένταση της πλοκής.
Πάμε Μάλτα τώρα μέσω του Σουηδού Axel Petersen και της τρίτης του απόπειρας Shame On Dry Land που εξιστορεί τα πάθια απατεωνίσκου σε αναζήτηση εξιλέωσης (φάτσα για νουάρ ο Joel Spira), χαμένος ανάμεσα στους εμιγκρέδες ομοεθνείς του και τις αμαρτωλές επιδιώξεις των. Γουλάρησα μουσική, με έφκιασε η ολοένα αυξανόμενη ένταση της πλοκής.
Ανεβαίνουμε βόρειο-ανατολικά προς Πολωνία μεριά, για να συναντήσουμε The Peasants των φοβερών Welchmans, τούτο το καλλιτεχναράδικο ζευγάρι πίσω από το μοναδικό προ 5ετίας Finding Vincent που έφθασε μέχρι τα ανημέητεντ όσκαρς. Για άλλη μια φορά (στην κυριολεξία) ζαλίζουν με τη ζωγραφική τους χειροτεχνία μέχρις εξαντλήσεως, διασκευάζοντας ένα βραβευμένο με νόμπελ έργο με φόντο τας πολωνικάς εξοχάς, σε μια α λα Dogville (α)ηθογραφία όπου η πεντάμορφη Kamila Urzedowska μαρτυρά στα χέρια των αγροίκων μουζίκων που δεν την αποδέχονται ως κυρά του αφέντη γαιοκτήμονα.
Πισωγύρισμα στη μεσόγειο, κατά Ισραήλ μεριά, το δράμα φυλακών ανηλίκων Bad Boy του Hagar Ben - Asher και παλιόπαιδο τον ταλαντούχο έφηβο Guy Menaster. Για τους σειράκηδες της αμερικανικής τηλεόρασης η γραφίδα εδώ ανήκει στο μυαλό που έγραψε τη σειρά όπου αργότερα βασίστηκε το υπερ-επιτυχεσιάρικο Euphoria (HBO). Ron Leshem λοιπόν ο οποίος σε σκάρτα 74 λεπτά σε κερνάει σφρίγος, μυρωδιά αιματηρή εγκλεισμού και βάιμπς Breaking Bad, όπως απήντησα σε σχετική ερώτηση PR-τζούς κατά τη βιαστική έξοδό μου εκ της αιθούσης.
Άιντε άλλη μια (η ενάτη) για να κλείσομε επεισόδιο μάτια μο. Έκπληξη η Anna Kendrick που οδεύει πίσω από την κάμερα στο Woman of the Hour στην αναπαράσταση της δράσης ενός διεστραμμένου σήριαλ κίλερ, του Rodney Alcala που διέπραξε πάνω από μια εκατοντάδα εγκλήματα κατά κυρίως νεαρών γυναικών μέχρι στην τελική του σύλληψη. Φόντο εδωνά το τηλεοπτικό Dating Game στο κατώφλι των 70s όπου μια κοπελιά επιλέγει ανάμεσα σε τρεις μπάτσελορ τον συνταξιδιώτη σε μέρη εξωτικά σε στυλ ραντεβού στα τυφλά. Στο ρόλο η ίδια η Αννούλα που είναι σαφέστατα καλύτερη μπροστά στο φακό, όμως το κίνητρο είναι αγαθό και η προσπάθεια διόλου κακή. Εδώ κρατάμε τον killer Daniel Zovatto (The Pope's Excorcist) ο οποίος αναδεικνύεται πολλά υποσχόμενος.
Όσο ακριβώς προμηνύεται και η cineχεια, με το 2ο Επεισόδιο από το Τορόντο να σερρίρεται οσονούπω καυτό. Κάτσε φρόνιμα, επιστρέφω αμέσως.
gaRis
