Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Από Δευτέρα, τέρμα, ξεκινάω δίαιτα, έχω γίνει διακόσα κιλά! - Από Δευτέρα δεν πάει άλλο, θα στρωθώ στο διάβασμα, χρωστάω είκοσι μαθήματα! - Από Δευτέρα κόβω το τσιγάρο, δεν μπορώ ρε φίλε να πάρω ούτε ανάσα! - Από Δευτέρα θα βάλω μπροστά για δίπλωμα οδήγησης, τι το πήρα το σαράβαλο! - Από Δευτέρα θα γίνω πιο συνεπής στην δουλειά, όλο χέρι μου βάζει ο Μπος! - Από Δευτέρα λέω να γίνω πατέρας!

Βρες ποια φιλοδοξία δεν στέκει...

Αμερικάνοι αμφότεροι, κατοικούν στο Αθηναϊκό κέντρο. Εκείνος δηλώνει DJ σε κοσμικά πάρτι, όχι κανά πρώτο όνομα των ντεκς, το πρόγραμμα ανοίγει συνήθως μέχρι να εμφανιστεί ο καλός, ενώ όταν βρίσκει χρόνο, γράφει, αραιά και που τζινγκλ, για διαφημιστικά σποτ. Εκείνη είναι δικηγόρος, διαπρεπής, που ασχολείται κατά κύριο λόγο με τις υποθέσεις μεταναστών στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, μα που η σύμβαση της στην Ελλάδα τελειώνει και εντός διημέρου, αναχωρεί για Σικάγο που την καρτερεί νομικό πόστο σημαντικό. Η γνωριμία τους σε γιορτή φίλου, που επικρατεί χαλασμός, θα τους οδηγήσει μέχρι να περάσουν αγκαλιά και ανέμελοι το υπόλοιπο της βραδιάς τους.

Πάθος που οι θεοί και οι δαίμονες θα το στείλουν να περάσει ένα γεμάτο λαγνεία διήμερο σε αιγαιοπελαγίτικο νησί, προτού η Κλόε αποχαιρετήσει μια για πάντα την διαμαντόπετρα στης γης το δαχτυλίδι. Αν την αφήσει ο ερωτοκτυπημένος Μίκι, που μοιάζει αποφασισμένος να φτάσει μέχρι τα άκρα για να την κρατήσει στην Ελλάδα. Και θα τα καταφέρει, πείθοντας την να μετακομίσει στο Κυψελιώτικο - δανεικό - τριάρι του, με την προοπτική να συγκατοικήσουν κι όπου τους βγάλει ο δρόμος.

Βεβαίως με το που σωθούν οι 9μισι Εβδομάδες του μέλιτος και της εκδηλωτικής τρέλας - όπως με την πανηγυρικά δημόσια καύση που χου, του my precious καναπέ της μεγαλοκοπέλας, επειδή δεν ανεβαίνει τον όροφο, σιγά και το κομμάτι δηλαδή, ούτε στην εκποίηση του Εντός τέτοιο σαπάκι - θα εμφανιστούν στην σχέση τα εμπόδια, που θα προκαλέσει η ψυχοσύνθεση, αλλά και η πραγματικότητα του καθενός. Με απαρχή τις διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, αφού το κορίτσι της Ηρακλείτου, πρέπει να συμβιβαστεί με την πλέμπα της Φωκίωνος και απόληξη στην άφιξη δύο παιδιών, για τα οποία κανείς από το αντρόγυνο δεν είναι προετοιμασμένος. Για την ακρίβεια είναι ολοκληρωτικά ανίκανος είτε να φέρει κάποιο στον κόσμο, είτε κάποιο άλλο να το αναθρέψει.

Και κάπως έτσι βαδίζει ολοταχώς προς την αφηγηματική βάσανο διάρκειας 120 λεπτών, η συρραφή ασύνταχτων και όχι ισοβαρούς ενδιαφέροντος επεισοδίων, που πιθανότατα κατά την συγγραφή του σεναρίου, ήλθαν στην μνήμη από προσωπικά βιώματα του ντιρέκτορα. Τουλάχιστον για το ίντρο, της "τεράστιας" έμπνευσης να πούμε, μιας και οι εννιά στις δέκα αισθηματικές ταινίες έτσι ξεκινούν, το παραδέχεται κάτι τέτοιο ο Παπαδημητρόπουλος, στα production notes του προμόσιον. Αυτό όμως δεν είναι ένα πόνημα ολοκληρωμένο, αλλά ένα άλμπουμ από φωτογραφικά περιστατικά, επαναλαμβανόμενα συνήθως, όπως και παρατραβηγμένα από τα μαλλιά, που σε καμία του στιγμή δεν κατανόησα που ενδέχεται να οδηγούν την πλοκή. Η οποία λαμβάνει χώρα σε κάθε αυτοτελή ρουμπρίκα, υπό την ημερολογιακή σκέπη της Παρασκευής, προτού περάσουμε, μέσα από μια ανεκδιήγητη σε σύλληψη σεκάνς στο κέντρο της Αθήνας, στον λυτρωμό της Δευτέρας της μαρκίζας.

Και καλά, για τον Μίκι, που στην τελική beats per minute έχει μάθει μόνο να μετράει, μπας και πετύχει τις μίξεις και χορέψει ο κοσμάκης, ίσως ρίξει και κανά ξέμπαρκο μέσα στον γενικό χαμό με την ομορφάδα του, δεν καρτερείς πως θα ορίζει, έστω και στα σαράντα του, το απαύγασμα της υπευθυνότητας. Η σιτεμένη, πασιφανώς μεγαλύτερη του σε χρόνια, έγκριτη στους κύκλους της νομικός, που είναι και σπουδαγμένη στα ακριβά κολέγια, πως γίνεται να παρασυρθεί σε αυτό το μειωμένης ηθικής, όπως και αισθητικής, γαϊτανάκι?  Φταίει ο έρωτας, έτσι για να κτίσουμε και κλίμα ρομαντζαδούρας? Μπα σε καλό σου, ούτε που μου πέρασε από το μυαλό! Μάλλον το "κοκό" ευθύνεται κι άμα δεν το σηκώνεις καλύτερα να στρίβεις από δαύτο, δια του αρραβώνος. Αλλιώς σε καρτερεί το φρέσκο και η τράκα τσιγάρα...

Μέσα στο συρφετό δεκάδων γνωστών και φίλων, που ούτε μισός δεν αναλύεται ως περσόνα, κινείται, ερωτεύεται, μαλώνει, αγαπιέται, χωρίζει και ματαγκαλιάζεται το ετερόκλητο αντρόγυνο της ιστορίας μας. Ορισμένο από τον πετυχημένο χολιγουντιανό μορφονιό Sebastian Stan και την Ιρλανδέζα Denise Gough, το υποκριτικό ζευγάρι, μάλλον μοιάζει μπερδεμένο κι εκείνο, από τις ακατάπαυστες μεταπτώσεις συναισθημάτων, που του προστάζει το ανώφελα πολυλογάδικο σκριπτ. Στόρι που δεν σώζεται ούτε καν με τον ερχομό του deus ex machina στο φινάλε, όταν ο γαμπρός μας, μετά από δυο ώρες όλο λερωμένα φανελάκια και κυκλαδίτικα τι σερτ και η ξανθομαλλούσα συμβία του, της εμφανισιακής λογικής του ευκολόβγαλτου, ανάλαφρου μίνι, θα ντυθούν την τάχαμου συντηρητικούρα, μήπως και το παίξουν (έστω στην μόστρα) γονείς. Εγώ αυτές τις ταινίες τις αποκαλώ άσκοπες. Γιατί γυρίζονται χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Μου χάρισε τουλάχιστον μια έξυπνη ατάκα το Monday, να έχω να την λέω.