Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Εδώ και δεκαετίες θεωρώ ως πολύ σοβαρό πρόκριμα, για την κατοπινή παρακολούθηση στις αίθουσες, τα βραβεία κοινού που απονέμονται στα μεγάλα φεστιβάλ. Σημαίνει πως ο ίδιος ο κοσμάκης που τις είδε στα περιορισμένα πλαίσια του πανηγυριού, τις επέλεξε ως τις ικανότερες να πιάσουν τον εμπορικό σφυγμό της πλατείας. Αν μάλιστα το τρόπαιο αυτό συνοδεύεται και από κανά προμόσιον της προκοπής, τότε το τζακ ποτ στα ταμεία θεωρείται βέβαιο. Μια τέτοια περίπτωση ορίζει και το τελευταίο επίλεγμα όσων συμμετείχαν στην σχετική ψηφοφορία του πρόσφατου - μόνον διαδικτυακού - Γαλλόφωνου φεστιβάλ, βορειοαφρικάνικο δράμα Ένας Γιος, που αντίθετα από το σάρωμα του στο Βραβείο Fisher, δεν διαφημίστηκε κατά πόσο του αρμόζει από την ίδια του την διανομή...

Οι πρώτοι μήνες του 2011, θα σημάνουν την απαρχή των εμφυλιοπολεμικών συγκρούσεων σε ολόκληρο το Αραβικό τόξο των παραλιών της Μεσογείου. Με αφετηρία από την έκρηξη της Τυνησίας, το αντάρτικο ενάντια στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις, θα εξαπλωθεί σε ολόκληρη την ταλαιπωρημένη γειτονιά, φτάνοντας ίσαμε την Συρία και το Μπαχρέιν. Δίχως να νιώθει φόβο από αυτό το φλογισμένο σκηνικό, ο καλοβαλμένος εμπορικός αντιπρόσωπος Φαρές Μπεν Γιουσέφ, μαζί με την όμορφη γυναίκα του Μέριεμ και τον εντεκάχρονο γιο τους, Αζίζ, θα αναζητήσουν ένα τριήμερο ξενοιασιάς στην περιφέρεια, μακριά από την βουή της Τύνιδας.

Η μοίρα όμως θα τους καρτερεί φονική σε μια ερημική στροφή, καθώς θα δεχθούν επίθεση από τους πάνοπλους εξτρεμιστές και μια από τις σφαίρες θα καρφωθεί στην κοιλιακή χώρα του παιδιού. Και μπορεί προσωρινά οι γιατροί του μικρού επαρχιακού νοσοκομείου να υπερέβαλλαν εαυτόν. σώζοντας το μικρό αγόρι, είναι απόλυτα βέβαιο, πως αν δεν βρεθεί τάχιστα μόσχευμα για να αντικαταστήσει το διαλυμένο από την βολίδα ήπαρ, ο πιτσιρίκος θα καταλήξει. Και δυστυχώς, με τον χρόνο να τρέχει ραγδαίως αντίστροφα, για διαφόρους λόγους, ούτε η μητέρα, ούτε ο πατέρας του, δύνανται να γίνουν δωρητές.

Η τραγωδία εξελίσσεται στην μέγιστη τιμή της, την ώρα που η φαινομενικά τρισευτυχισμένη φαμίλια, διασκεδάζει με τα κεφάτα τραγουδάκια του σούπερ σταρ Si Lemhaf, καθώς θα δεχτεί εκείνη την φονική βολή, που θα αλλάξει μονομιάς την παραδεισένια και ονειρεμένη ρότα. Με ένα μικρό παιδί να χαροπαλεύει, οι ανήμποροι να βοηθήσουν έστω και κατ ελάχιστο γονιοί, στον τριών μέτρων σκοτεινό διάδρομο του νοσοκομείου, θα νιώσουν το καλά θαμμένο παρελθόν τους να ξυπνά, προκαλώντας την καταστροφικότερη των αντιδράσεων, ετούτη την ώρα, την διχόνοια. Και τα μαντάτα από την λίστα αναμονής για το πολυπόθητο μόσχευμα είναι μαύρα, κατάμαυρα...

Αν βιώνουμε μια αληθινή άνθιση αυτή την εποχή, στον αραβόφωνο κόσμο, αυτή έχει να κάνει σε απόλυτη τιμή με το σινεμά που προσφέρουν οι χώρες του, προσφέροντας μικρά σε κόστος και μαρκίζα, μα πανάκριβα διαμαντάκια, ανά πολύ τακτικά πλέον χρονικά διαστήματα. Ακριβώς μια τέτοια υπόθεση ορίζει και το σκηνοθετικό μεγάλου μήκους ντεμπούτο του Τυνήσιου Mehdi Barsaoui, που εκτυλίσσεται ακριβώς την περίοδο της έκρηξης των επαναστάσεων των λαών στα βορινά της ερήμου Σαχάρα. Η ματιά του δημιουργού, καλείται να παίξει ένα ιδιόμορφο πινγκ πονγκ, ανάμεσα στο ανείπωτο και ολωσδιόλου απρόσμενο δράμα που κτυπά την πόρτα ενός αγαπημένου και μονοιασμένου σπιτικού και στο τραγικό κοινωνικό γίγνεσθαι, που τα σαθρά του θεμέλια, οσονούπω θα το οδηγήσουν στην κατάρρευση.

Από έναν όχι και πλήρους εμπειρίας κινηματογραφιστή, θα περίμενε κανείς πως σύντομα στην αφήγηση του θα καταφύγει σε εύκολες λύσεις, ειδικά όταν η δυνατότητα του σεναρίου τις παρέχει απλόχερα, ορίζοντας τις βάσεις για ένα τυπικό μελόδραμα κλειδαρότρυπας, κάτι που ο Barsaoui αποφεύγει επιδέξια. Και τα σοσιολογικά ζητήματα που καταπιάνεται δεν είναι λίγα, από την πρωτόγονη και επιλεκτική νομοθεσία στον μουσουλμανικό κόσμο, μέχρι την κάθε είδους διαφθορά σε οποιοδήποτε δημόσιο πόστο και από την εγκληματική εκμετάλλευση της ανήλικης κι αθώας ζωής, από τους στυγερούς εμπόρους οργάνων μέχρι την αβάντα που δίνει σε κάποιον εύπορο πολίτη, η φουσκωμένη τσέπη και οι παράδες, συγκριτικά με την συντριπτική πάμφτωχη πλειοψηφία. Το θρίλερ, που στην πραγματικότητα είναι το Bik Eneich: Un Fils, σιγοβράζει στο φόντο, ενόσω γινόμαστε μάρτυρες του γκρεμίσματος μιας μέχρι προ ολίγου σχέσης αγάπης, ανάμεσα σε ένα ιδανικό αντρόγυνο, που άφησε τα μυστικά του να εξελιχθούν σε μπουλντόζα καταστροφής των ονείρων του.

Οι εντάσεις, τα πάθη και τα μίση, μεταξύ τους ζευγαριού, καθώς επιβάλλεται άμεσα να παρθούν αποφάσεις ζωής, εκτινάσσονται ραγδαία και καμία πρόβλεψη δεν μπορεί να γίνει για την τελική έκβαση. Είναι οι ώρες της κορύφωσης του δράματος, όταν η γονική λογική, μπροστά στο επερχόμενο τέλος του παιδιού, καλείται να υπερκεράσει την τσακισμένη συζυγική υπερηφάνεια. Οι αποστάσεις ανάμεσα στην ραγισμένη Μέριεμ - ακόμη μια υπέροχης κοψιάς αραμπέσκα η Naijla Abdallah - και στον καταπονημένο Φαρές - συγκλονιστικός ξανά ο Γάλλος Sami Bouajila - μεγαλώνουν, όσο κι αν ο αφαιρετικός φακός απεγνωσμένα παλεύει σαν συγχωροχάρτης να τις μικρύνει, ει δυνατόν και να τις εξαλείψει. Για χάρη του Αζίζ. Για χάρη δική τους. Βραβείο κοινού, εύκολα...