Movies Ltd

Προετοιμασία για έγκλημα

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Όταν προθερμαίνονταν η πολεμική μηχανή...

Αυτή είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία μυθοπλασίας που σκηνοθετεί ο Βρετανός Andy Goddard. Προηγήθηκαν οι ταινίες: «Set Fire to the Stars» (2014) και «A Kind of Murder» (2016). Ο Goddard έχει δουλέψει πολύ στην τηλεόραση, έχοντας σκηνοθετήσει επεισόδια για σειρές όπως «Downton Abbey», «The Punisher», «Altered Carbon» και «Luke Cage» μεταξύ των άλλων.

Το σενάριο της ταινίας (το οποίο συνυπογράφουν ο σκηνοθέτης, ο πρωταγωνιστής και ο έχων μικρό ρόλο στην ταινία, Celyn Jones) βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα. Όντως στην μικρή, παραθαλάσσια πόλη του Σάσεξ, Bexhill-on-Sea, λειτούργησε για επτά χρόνια (από το 1932 έως και το 1939) το Augusta Victoria College, ένα γυμνάσιο θηλέων όπου φοιτούσαν οι θυγατέρες υψηλόβαθμων Ναζί αξιωματούχων. Ο Eddie Izzard, με καταγωγή από το Bexhill-on-Sea, παθιάστηκε με τη συγκεκριμένη ιστορία, όταν επισκεπτόμενος το μουσείο της πόλης, παρατήρησε το λάβαρο του κολεγίου: στο μέσον του είχε ένα άγριο λιοντάρι, με τη σημαία του Ηνωμένου Βασιλείου (Union Jack) στην αριστερή γωνία και τη σβάστικα στη δεξιά γωνία.

Η υπόθεση: Αύγουστος 1939. Αγγλία και Γερμανία βρίσκονται στα πρόθυρα της κήρυξης πολέμου μεταξύ τους. Ο Τόμας Μίλερ, με πατέρα Γερμανό και μητέρα Αγγλίδα, προσλαμβάνεται ως καθηγητής Αγγλικών στο κολέγιο Augusta Victoria, μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση του προκατόχου του, του Γουίτλι. Στο κολέγιο φοιτούν 20 κοπέλες, κόρες υψηλόβαθμων Γερμανών Ναζί, υπό το άγρυπνο βλέμμα της διευθύντριας, της κυρίας Ρόχολ, και της βοηθού της, της Ίλζε, που διδάσκει στα κορίτσια Γερμανικά και Γυμναστική. Ο Τόμας στην πραγματικότητα είναι Βρετανός πράκτορας, σταλμένος από την υπηρεσία του, προκειμένου να μάθει τι σχεδιάζουν οι Ναζί για το μέλλον των κοριτσιών κι αν αυτά θα μπορούσαν ενδεχομένως να λειτουργήσουν ως διαπραγματευτικό χαρτί στην περίπτωση ξεσπάσματος του πολέμου. Ο εντοπισμός του πτώματος του Γουίτλι πυροδοτεί μια σειρά από γεγονότα με τελική κατάληξη ο Τόμας να βρεθεί κατηγορούμενος για φόνο. Πώς θα καταφέρει να αποδείξει την αθωότητά του; Και πώς θα αποτρέψει τα σχέδια των εχθρών της Μεγάλης Βρετανίας;

Η άποψή μας: Το... θανάσιμο αμάρτημα της συγκεκριμένης ταινίας είναι η φτώχεια! Το χαμηλό μπάτζετ. Κάτι που χτυπάει άσχημα στο μάτι. Το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων της παραγωγής φαίνεται να έχει δοθεί για τα κοστούμια των ηθοποιών, αν αυτό σας λέει κάτι. Εντυπωσιακό το κολέγιο (έχει χρησιμοποιηθεί έπαυλη στην Ουαλία – γενικώς, η Ουαλία επιλέχθηκε να παίξει το ρόλο του φυσικού ντεκόρ) αλλά δεν σας φαίνεται σόνικο, σε ένα τόσο τεράστιο κτίριο να φοιτούν όλες κι όλες 20 κοπέλες και οι καθηγητές να είναι τρεις, οι εξής δύο: η γερμανικού και ο αγγλικός; 

Θα μου πείτε: το μπάτζετ δεν φτιάχνει την ταινία. Έχουν γυριστεί αριστουργήματα με ελάχιστα χρήματα, σωστά; Εννοείται πως ναι. Όμως, αυτή είναι μια ταινία που τα θέλει τα χρήματα. Θέλω να πω, με μεγαλύτερο μπάτζετ, τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα. Μπορεί μάλιστα να προσλαμβάνονταν κι ένας πιο αξιόλογος σκηνοθέτης! Κάποιος που θα κατάφερνε να αντιμετωπίσει το συγκεκριμένο σενάριο κινηματογραφικά κι όχι τηλεοπτικά. Με την τηλεόραση να έχει κάνει θαύματα τα τελευταία χρόνια και να πλησιάζει κινηματογραφικά στάνταρ τόσο σε επίπεδο παραγωγής όσο και αφήγησης, είναι κρίμα και άδικο και απορίας άξιο το πως μια ταινία που καμώνεται την κινηματογραφική να είναι τόσο μα τόσο πολύ τηλεόραση. 

Από την πλανοθεσία, το μοντάζ και τον ρυθμό έως τις ερμηνείες, τα πάντα «φωνάζουν» τηλεόραση. Και είναι κρίμα, γιατί για τον Eddie Izzard όλο αυτό αποτελούσε έργο ζωής. Δυστυχώς, όμως, δεν αρκούν οι καλές προθέσεις – που, ευτυχώς, εδώ, δεν οδηγούν τουλάχιστον στην κόλαση. Αυτό που μένει είναι πως οι θεατές γίνονται γνώστες ενός ενδιαφέροντος, παράδοξου γεγονότος της Ιστορίας, ο συγκρατημένος Eddie Izzard, που είναι καλός στον ρόλο του αλλά δεν αρκεί, μια πολύ καλή δουλειά στο σάουντρακ, που υπερβαίνει σαφώς τον μέσο όρο της ταινίας και... that's it. Κουλαμάρα να βλέπεις την Judi Dench να φωνάζει «Sieg Heil» (δεν παίζει την κακιά στην ταινία – παραπλανημένη είναι) ή τον Jim Broadbent σε β' ρόλο, ως οδηγό λεωφορείου, να πετάει γραφικά γερμανικές φράσεις. Χειρότερος όλων ο James D'Arcy, ξύλινος, μονοδιάστατος, αγγούρι. 

Δεν υπάρχει χώρος για ανάπτυξη χαρακτήρων, δεν υπάρχει χώρος για ουσιαστική ανάπτυξη της ιστορίας (γι' αυτό, για να γεμίσει ο απαιτούμενος χρόνος, βλέπουμε στιγμές όπως εκείνη με την μπάντα και το κλέψιμο ρούχων από τον χαρακτήρα που υποδύεται ο Izzard), δεν υπάρχει καν χώρος για λίγους... Iron Maiden και «2 minutes to midnight». Θα ήθελε να είναι ένα κατασκοπικό θρίλερ εποχής, με μια δόση κάτι-σαν-πολιτικό-μήνυμα, λίγο Χίτσκοκ και λίγη... Ρίφενσταλ (ω, ναι). Προκύπτει ένα άνευρο, άνισο, τηλεοπτικό (αλλά όχι «του BBC» αλλά «του sky») επιφανειακό by the book έργο. Δεν ενοχλεί, σίγουρα, δεν ενθουσιάζει ακόμα πιο σίγουρα.

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 20 Μαΐου 2021 από την Spentzos Films!