Το Κλαμπ των Χωρισμένων
του Michaël Youn. Με τους Arnaud Ducret, François-Xavier Demaison, Caroline Anglade, Audrey Fleurot, Youssef Hajdi, Michaël Youn, Ornella Fleury, Frédérique Bel.
Γελάσαμε πάλι...
του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969) 
Φτάνει ρε παιδιά, γκώσαμε
Αυτή είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Michaël Youn. Ο Youn γεννήθηκε στην πόλη Suresnes, Hauts-de-Seine, την ίδια πόλη στην οποία γεννήθηκε ο Leos Carax και η Irène Jacob, στις 2 Δεκεμβρίου του 1973. Οι προηγούμενες σκηνοθετικές του απόπειρες περιλαμβάνουν τις ταινίες «Fatal» (2010) και Είναι τρελοί αυτοί οι Γάλλοι (Vive la France, 2013) – η δεύτερη είχε βρει επίσης διανομή στην Ελλάδα. Ο Youn είναι πολυτάλαντος: εκτός από σκηνοθέτης είναι σεναριογράφος, παραγωγός, τραγουδιστής σε ταινίες και σειρές και – κυρίως – ηθοποιός. Και η ταινία Το Κλαμπ των Χωρισμένων (Divorce Club) τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερης ταινίας και το βραβείο κριτικών (!!!) στο Διεθνές Φεστιβάλ Κωμωδίας Alpes d’ Huez.
Η βίλα στην οποία έγιναν τα γυρίσματα της ταινίας, βρίσκεται στο Pradet, κοντά στην πόλη Τουλόν. Με αρχιτεκτονική Belle Epoque, το ακίνητο έχει χρηματιστηριακή αξία 19 εκατομμύρια ευρώ. Ο Michaël Youn δήλωσε πως πίεσαν τον ιδιοκτήτη να τους το παραχωρήσει για δύο μήνες, πληρώνοντας την τιμή ενός αξιοπρεπούς AirBnB
Η υπόθεση: Ο Μπεν είναι μεσίτης. Ετοιμάζει μια απίστευτη έκπληξη για την γυναίκα του, τη Βανέσα, για την επέτειο των πέντε χρόνων γάμου τους. Συνεχίζει να είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της. Όταν όμως την ακούσει να τον... κερατώνει σε ζωντανή μετάδοση, ο κόσμος του διαλύεται. Και ενός κακού μύρια έπονται. Ο Μπεν δεν μπορεί να το χωνέψει. Η Βανέσα παίρνει όλα της τα πράγματα από το διαμέρισμά τους. Και οι κολλητοί του μυστηριωδώς προσπαθούν να τον αποφύγουν.
Τα πράγματα αλλάζουν όταν ο Μπεν συναντάει τον Πατρίκ, έναν παλιό του φίλο από το πανεπιστήμιο, που έχει επίσης χωρίσει πρόσφατα. Μαθαίνοντας την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Μπεν, ο Πατρίκ τον προσκαλεί να μετακομίσει στο σπίτι του, μια πολυτελή μονοκατοικία με όλες τις ανέσεις, μιας που ο Πατρίκ έχει... χεστεί στο τάλιρο, εξαιτίας ενός app που πούλησε. Η... παρέα θα μεγαλώσει κι άλλο, καθώς κι άλλοι διαζευγμένοι, χωρισμένοι και εργένηδες θα βρουν εκεί καταφύγιο. Με το ένα πάρτι να διαδέχεται το άλλο, η βίλα μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ένα VIP κλαμπ όπου όλοι μπορούν να... βουτήξουν πίσω στην εργένικη ζωή: να αποδεχτούν το πώς έχουν τα πράγματα πια στη ζωή τους, να νιώσουν ελεύθεροι και να περάσουν καλά. Το κλαμπ έχει ένα ιερό μότο: όχι ζευγάρια, όχι μπελάδες. Μόνο οι πιγκουίνοι είναι αιώνια πιστοί. Όμως, όταν ο Μπεν συναντήσει την όμορφη Μαριόν, τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται…
Η άποψή μας: Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε με μερικά στατιστικά, γιατί διαφορετικά αυτό το κείμενο θα είναι ένα συνονθύλευμα από βρισιές και κατάρες! Από τις 4 Ιουνίου που άνοιξαν και πάλι οι κινηματογράφοι στη χώρα μας μετά το lockdown, μέχρι... χθες διανεμήθηκαν 50 ταινίες, συν εφτά που άρχισαν την πορεία τους σε θερινά και πολυσινεμά από σήμερα, σύνολο 57 ταινίες. Από αυτές τις 57 ταινίες οι 20 είναι επανεκδόσεις. Από τις υπόλοιπες 37 ταινίες ξέρετε πόσες είναι οι γαλλόφωνες; Δώδεκα! Μία στις τρεις νέες κυκλοφορίες στα ελληνικά σινεμά κατά την καλοκαιρινή περίοδο, είναι γαλλόφωνη! Δεν πρέπει να υπάρχει άλλη μη γαλλόφωνη χώρα παγκοσμίως στην οποία να κυκλοφορούν περισσότερες γαλλόφωνες ταινίες. Κι εντάξει, Ελλάς – Γαλλία συμμαχία κι ας ελπίσουμε ο Μακρόν να βοηθήσει την Ελλάδα τώρα που δοκιμαζόμαστε και πάλι απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, αλλά το τίμημα που πληρώνουμε ως χώρα είναι πολύ βαρύ! Γαλλόφωνες κωμωδίες: η συμφορά του ελληνικού καλοκαιριού. Κάποτε τα πράγματα ήταν πιο χαριτωμένα είναι η αλήθεια. Τώρα η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο!
Πάρτε για παράδειγμα τούτο εδώ, το τελευταίο (ως τώρα, μην χαίρεστε, έχει κι άλλα!) κατασκεύασμα. Ο σκηνοθέτης κατά δήλωσή του ήθελε να γυρίσει μια ταινία με βασική θεματική το διαζύγιο αντλώντας υλικό και έμπνευση από τη δική του άσχημη εμπειρία πάνω στο θέμα. Ήθελε, λέει, να... ξορκίσει το κακό! Και τι φταίμε εμείς ρε φίλε; Τι φταίμε να βλέπουμε αυτό το πάτσγουορκ εφηβικών «αστείων», χοντράδων και ανεμπνευσιάς; Ξέρετε πόσοι συμμετείχαν για να γραφτεί αυτό το σενάριο τούτου του αριστουργήματος; Κρατιέστε από κάπου; Εφτά (7!!!) ολόκληροι άνθρωποι (οι δύο από αυτούς, για λόγους που δεν κατανοώ, με ξεπερνούν και δεν τους ψάχνω, υπογράφουν με το ίδιο ψευδώνυμο, Matt Alexander – λογικά είναι φίλοι και το έχουν... ξανακάνει – με έτρωγε, τελικά το έψαξα, ναι, οι Matthieu Le Naour και Alexandre Coquelle – το πιάσατε, έτσι; - έχουν γράψει το σενάριο σε άλλες εννέα γαλλικές κωμωδίες!!!).
Τα αστεία τους; Από το να προσπαθεί ο μεσίτης να ρίξει την τιμή ενός σεξ σοπ και να χρησιμοποιεί κατά λάθος έναν δονητή, μέχρι έναν λεμούριο (!!!), ο οποίος ρίχνει μπουνιές με τις μικρούλες χούφτες του στον εν λόγω μεσίτη. Μια τύπισσα φιλάει τους πάντες στο στόμα, γιατί μπορεί, υπάρχει μια γυμνάστρια πολεμικών τεχνών, που θέλει να δείρει τον δικό μας – κι αυτό στο πλαίσιο ενός επαναστατικού φεμινισμού, μιας που η θέση της γυναίκας δεν είναι στην κουζίνα ρεεεεεε – γίνεται ένα τρομερό λογοπαίγνιο ανάμεσα στη λέξη Uber και το Ιμπέρ, που είναι γαλλικό, ανδρικό όνομα, ένας τετράπαχος τύπος μπαινοβγαίνει σε τζακούζι γυμνός και πρέπει να τον βλέπουμε καθότι πολιτική ορθότητα – τι, αυτός δεν πρέπει να εξευτελιστεί μαζί με τους άλλους; - μια τρελαμένη Εβραία μετά από ένα one night stand παθαίνει εμμονή με τον δικό μας και τυγχάνει να είναι και δικαστίνα, γελοιοποιείται ο βιγκανισμός (εντάξει, κι εγώ κρεατοφάγος είμαι, αλλά τέτοιες χοντράδες δεν θα τις έλεγα), και ο κατάλογος δεν έχει σταματημό! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στο κόλπο μπαίνουν και οι Kool and the Gang! Ένα συγκρότημα που όσοι προλάβαμε τα 80's το αγαπάμε, εδώ κάνει και εμφάνα σε πάρτι γενεθλίων – έκπληξη.
Εντάξει, το καταλαβαίνω πως το καλοκαίρι που περνάμε είναι πάρα πολύ ζόρικο για όλους. Και ιδίως ό,τι έχει να κάνει με το σινεμά σε επίπεδο χώρου προβολής (αίθουσα – θερινό) και σε επίπεδο διανομής, έχει υποστεί χοντρή ζημιά. Μεγάλες παραγωγές, που θα μπορούσαν να δώσουν μια ανάσα, όπως το «Tenet», δεν βγαίνουν στους κινηματογράφους, η ημερομηνία εξόδου τους αναβάλλεται διαρκώς κι αυτό οδηγεί σε απελπισία. Από την άλλη, άλλες μεγάλες παραγωγές, όπως το Greyhound πχ, βρίσκουν καταφύγιο στη σιγουριά των τηλεοπτικών πλατφορμών. Κι έτσι, δεν μένουν και πολλά για να διαλέξει κάποιος για να αγοράσει, να διανέμει και να ελπίζει πως θα φέρουν τα λεφτά τους πίσω. Γι' αυτό υποστηρίζω την ανεκτικότητα.
Αλλά πολύ φοβάμαι πως κάποια στιγμή ο κόσμος απλά θα αρχίσει να βλαστημάει και δεν θα ξαναπατήσει σε σινεμά. Από την άλλη, το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ταινία βραβεύτηκε σε φεστιβάλ κωμωδίας (δεν το γνωρίζω το συγκεκριμένο, μπορεί να έχει και μεγάλη ιστορία πίσω του ξέρωγω) και το ότι το κοινό που παρακολουθούσε την ταινία σε αυτό ξεκαρδίστηκε στα γέλια (σύμφωνα με το δελτίο τύπου), σημαίνει πως τσάμπα έγραψα πάνω από 1000 λέξεις. Ο κόσμος μπορεί να γουστάρει αυτά τα θεάματα. Ωιμέ...
ΥΓ: Προσθέτω ως πληροφορία σε όσα έγραφα παραπάνω για την εξάρτηση της ελληνικής κινηματογραφικής διανομής το καλοκαίρι από τις γαλλικές μπαλαφάρες πως η ταινία βγαίνει στα σινεμά της χώρας μας εννέα μόλις μέρες μετά την έξοδο της στη Γαλλία! Και είμαστε μόνο η δεύτερη χώρα μετά τη Γαλλία, στην οποία προβάλλεται!!! Μον ντιέ!
Η υπόθεση: Ο Μπεν είναι μεσίτης. Ετοιμάζει μια απίστευτη έκπληξη για την γυναίκα του, τη Βανέσα, για την επέτειο των πέντε χρόνων γάμου τους. Συνεχίζει να είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της. Όταν όμως την ακούσει να τον... κερατώνει σε ζωντανή μετάδοση, ο κόσμος του διαλύεται. Και ενός κακού μύρια έπονται. Ο Μπεν δεν μπορεί να το χωνέψει. Η Βανέσα παίρνει όλα της τα πράγματα από το διαμέρισμά τους. Και οι κολλητοί του μυστηριωδώς προσπαθούν να τον αποφύγουν.
Τα πράγματα αλλάζουν όταν ο Μπεν συναντάει τον Πατρίκ, έναν παλιό του φίλο από το πανεπιστήμιο, που έχει επίσης χωρίσει πρόσφατα. Μαθαίνοντας την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Μπεν, ο Πατρίκ τον προσκαλεί να μετακομίσει στο σπίτι του, μια πολυτελή μονοκατοικία με όλες τις ανέσεις, μιας που ο Πατρίκ έχει... χεστεί στο τάλιρο, εξαιτίας ενός app που πούλησε. Η... παρέα θα μεγαλώσει κι άλλο, καθώς κι άλλοι διαζευγμένοι, χωρισμένοι και εργένηδες θα βρουν εκεί καταφύγιο. Με το ένα πάρτι να διαδέχεται το άλλο, η βίλα μετατρέπεται σιγά-σιγά σε ένα VIP κλαμπ όπου όλοι μπορούν να... βουτήξουν πίσω στην εργένικη ζωή: να αποδεχτούν το πώς έχουν τα πράγματα πια στη ζωή τους, να νιώσουν ελεύθεροι και να περάσουν καλά. Το κλαμπ έχει ένα ιερό μότο: όχι ζευγάρια, όχι μπελάδες. Μόνο οι πιγκουίνοι είναι αιώνια πιστοί. Όμως, όταν ο Μπεν συναντήσει την όμορφη Μαριόν, τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται…
Η άποψή μας: Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε με μερικά στατιστικά, γιατί διαφορετικά αυτό το κείμενο θα είναι ένα συνονθύλευμα από βρισιές και κατάρες! Από τις 4 Ιουνίου που άνοιξαν και πάλι οι κινηματογράφοι στη χώρα μας μετά το lockdown, μέχρι... χθες διανεμήθηκαν 50 ταινίες, συν εφτά που άρχισαν την πορεία τους σε θερινά και πολυσινεμά από σήμερα, σύνολο 57 ταινίες. Από αυτές τις 57 ταινίες οι 20 είναι επανεκδόσεις. Από τις υπόλοιπες 37 ταινίες ξέρετε πόσες είναι οι γαλλόφωνες; Δώδεκα! Μία στις τρεις νέες κυκλοφορίες στα ελληνικά σινεμά κατά την καλοκαιρινή περίοδο, είναι γαλλόφωνη! Δεν πρέπει να υπάρχει άλλη μη γαλλόφωνη χώρα παγκοσμίως στην οποία να κυκλοφορούν περισσότερες γαλλόφωνες ταινίες. Κι εντάξει, Ελλάς – Γαλλία συμμαχία κι ας ελπίσουμε ο Μακρόν να βοηθήσει την Ελλάδα τώρα που δοκιμαζόμαστε και πάλι απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα, αλλά το τίμημα που πληρώνουμε ως χώρα είναι πολύ βαρύ! Γαλλόφωνες κωμωδίες: η συμφορά του ελληνικού καλοκαιριού. Κάποτε τα πράγματα ήταν πιο χαριτωμένα είναι η αλήθεια. Τώρα η κατάσταση πάει από το κακό στο χειρότερο!
Πάρτε για παράδειγμα τούτο εδώ, το τελευταίο (ως τώρα, μην χαίρεστε, έχει κι άλλα!) κατασκεύασμα. Ο σκηνοθέτης κατά δήλωσή του ήθελε να γυρίσει μια ταινία με βασική θεματική το διαζύγιο αντλώντας υλικό και έμπνευση από τη δική του άσχημη εμπειρία πάνω στο θέμα. Ήθελε, λέει, να... ξορκίσει το κακό! Και τι φταίμε εμείς ρε φίλε; Τι φταίμε να βλέπουμε αυτό το πάτσγουορκ εφηβικών «αστείων», χοντράδων και ανεμπνευσιάς; Ξέρετε πόσοι συμμετείχαν για να γραφτεί αυτό το σενάριο τούτου του αριστουργήματος; Κρατιέστε από κάπου; Εφτά (7!!!) ολόκληροι άνθρωποι (οι δύο από αυτούς, για λόγους που δεν κατανοώ, με ξεπερνούν και δεν τους ψάχνω, υπογράφουν με το ίδιο ψευδώνυμο, Matt Alexander – λογικά είναι φίλοι και το έχουν... ξανακάνει – με έτρωγε, τελικά το έψαξα, ναι, οι Matthieu Le Naour και Alexandre Coquelle – το πιάσατε, έτσι; - έχουν γράψει το σενάριο σε άλλες εννέα γαλλικές κωμωδίες!!!).
Τα αστεία τους; Από το να προσπαθεί ο μεσίτης να ρίξει την τιμή ενός σεξ σοπ και να χρησιμοποιεί κατά λάθος έναν δονητή, μέχρι έναν λεμούριο (!!!), ο οποίος ρίχνει μπουνιές με τις μικρούλες χούφτες του στον εν λόγω μεσίτη. Μια τύπισσα φιλάει τους πάντες στο στόμα, γιατί μπορεί, υπάρχει μια γυμνάστρια πολεμικών τεχνών, που θέλει να δείρει τον δικό μας – κι αυτό στο πλαίσιο ενός επαναστατικού φεμινισμού, μιας που η θέση της γυναίκας δεν είναι στην κουζίνα ρεεεεεε – γίνεται ένα τρομερό λογοπαίγνιο ανάμεσα στη λέξη Uber και το Ιμπέρ, που είναι γαλλικό, ανδρικό όνομα, ένας τετράπαχος τύπος μπαινοβγαίνει σε τζακούζι γυμνός και πρέπει να τον βλέπουμε καθότι πολιτική ορθότητα – τι, αυτός δεν πρέπει να εξευτελιστεί μαζί με τους άλλους; - μια τρελαμένη Εβραία μετά από ένα one night stand παθαίνει εμμονή με τον δικό μας και τυγχάνει να είναι και δικαστίνα, γελοιοποιείται ο βιγκανισμός (εντάξει, κι εγώ κρεατοφάγος είμαι, αλλά τέτοιες χοντράδες δεν θα τις έλεγα), και ο κατάλογος δεν έχει σταματημό! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στο κόλπο μπαίνουν και οι Kool and the Gang! Ένα συγκρότημα που όσοι προλάβαμε τα 80's το αγαπάμε, εδώ κάνει και εμφάνα σε πάρτι γενεθλίων – έκπληξη.
Εντάξει, το καταλαβαίνω πως το καλοκαίρι που περνάμε είναι πάρα πολύ ζόρικο για όλους. Και ιδίως ό,τι έχει να κάνει με το σινεμά σε επίπεδο χώρου προβολής (αίθουσα – θερινό) και σε επίπεδο διανομής, έχει υποστεί χοντρή ζημιά. Μεγάλες παραγωγές, που θα μπορούσαν να δώσουν μια ανάσα, όπως το «Tenet», δεν βγαίνουν στους κινηματογράφους, η ημερομηνία εξόδου τους αναβάλλεται διαρκώς κι αυτό οδηγεί σε απελπισία. Από την άλλη, άλλες μεγάλες παραγωγές, όπως το Greyhound πχ, βρίσκουν καταφύγιο στη σιγουριά των τηλεοπτικών πλατφορμών. Κι έτσι, δεν μένουν και πολλά για να διαλέξει κάποιος για να αγοράσει, να διανέμει και να ελπίζει πως θα φέρουν τα λεφτά τους πίσω. Γι' αυτό υποστηρίζω την ανεκτικότητα.
Αλλά πολύ φοβάμαι πως κάποια στιγμή ο κόσμος απλά θα αρχίσει να βλαστημάει και δεν θα ξαναπατήσει σε σινεμά. Από την άλλη, το γεγονός ότι η συγκεκριμένη ταινία βραβεύτηκε σε φεστιβάλ κωμωδίας (δεν το γνωρίζω το συγκεκριμένο, μπορεί να έχει και μεγάλη ιστορία πίσω του ξέρωγω) και το ότι το κοινό που παρακολουθούσε την ταινία σε αυτό ξεκαρδίστηκε στα γέλια (σύμφωνα με το δελτίο τύπου), σημαίνει πως τσάμπα έγραψα πάνω από 1000 λέξεις. Ο κόσμος μπορεί να γουστάρει αυτά τα θεάματα. Ωιμέ...
ΥΓ: Προσθέτω ως πληροφορία σε όσα έγραφα παραπάνω για την εξάρτηση της ελληνικής κινηματογραφικής διανομής το καλοκαίρι από τις γαλλικές μπαλαφάρες πως η ταινία βγαίνει στα σινεμά της χώρας μας εννέα μόλις μέρες μετά την έξοδο της στη Γαλλία! Και είμαστε μόνο η δεύτερη χώρα μετά τη Γαλλία, στην οποία προβάλλεται!!! Μον ντιέ!
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 23 Ιουλίου 2020 από την Rosebud 21!
