Εμείς
του Jordan Peele. Με τους Lupita Nyong'o, Madison Curry, Winston Duke, Shahadi Wright Joseph, Evan Alex, Elisabeth Moss, Tim Heidecker, Yahya Abdul-Mateen, Anna Diop.
God's Ultimatum
του zerVo (@moviesltd) 
Διὰ τοῦτο τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἐπάγω ἐπὶ τὸν λαὸν τοῦτον κακά, ἐξ ὧν οὐ δυνήσονται ἐξελθεῖν ἐξ αὐτῶν, καὶ κεκράξονται πρός με, καὶ οὐκ εἰσακούσομαι αὐτῶν. Δεδομένη η μακροθυμία του Δημιουργού και η ανεκτικότητα του στα κακώς κείμενα της φτιάξης Του. Το φιρμάνι του το στέλνει πάντως στον επί Γης απεσταλμένο, που τελεί σε απόγνωση, μην καταφέρνοντας να καλύψει έστω την μία και μοναδική του απαίτηση, πριν προβεί στην Τιμωρία. Πιστεύεις πως έρχεται η στιγμή να λήξει το τελεσίγραφο, σιμά, εσύ ο επιδερμικός αποκωδικοποιητής? Μα δεν ζήτησε πολλά. Σε μια σαθρή κοινωνία που βασιλεύει ο παρτακισμός και η πλεονεξία, που τα αμπέλια έχουν σαπίσει και σέρνονται μολυσμένα από την κακοψυχία και την ανηθικότητα, να βρεθεί μόνο μια ρώγα σταφυλιού άσπιλη και καθαρή, που θα γλυτώσει όλους από το επερχόμενο ξέσπασμα. Και ο Προφήτης υποφέρει, σπαρταρά, μην βρίσκοντας έστω έναν καθαρό καρπό που θα μεταστρέψει τον πόνο σε λύτρωση. Τον Σωτήρα! Πόση αξία δίνει στην μία και μόνη ανθρώπινη υπόσταση αλήθεια, εκείνος που την εμπνεύστηκε? Πόση αξία δίνει συνολικά στο Εμείς?
1988. Κατά την διάρκεια εκδρομής με την φαμίλια της, σε παραθαλάσσιο θέρετρο της Καλιφόρνια, η μικρούλα Αδελαΐδα, θα βιώσει την πιο τραυματική εμπειρία του νεαρού της βίου, καθώς ξεφεύγοντας από την προσοχή των γονιών της, θα εισέλθει στον λαβύρινθο με τα είδωλα του θεματικού πάρκου και θα έρθει σε άμεση επαφή με το τρομακτικό παρόραμα που θα στοιχειώσει την ψυχή της.
Σήμερα, γυναίκα πλέον, έχοντας αποκτήσει την δική της οικογένεια, θα ταξιδέψει μαζί με τον αγαπημένο της σύζυγο Γκέιμπ και τα δυο παιδιά τους, την επαναστατημένη Ζόρα και τον παιχνιδιάρη Τζέισον, στην ίδια περιοχή της Σάντα Κρουζ για να περάσουν μαζί λίγες μέρες διακοπών. Αλλά και να ξεπεράσουν την θλίψη της απώλειας της αγαπημένης τους γιαγιάς. Από τις πρώτες στιγμές πλάι στο κύμα, η ζορισμένη Αδελαΐδα θα νιώσει τις άσχημες μνήμες του παρελθόντος να ξυπνούν, προκαλώντας της έναν ιδιαίτερο φόβο για το τι μπορεί να επακολουθήσει. Ανησυχία που θα γίνει πραγματικότητα, το πρώτο κιόλας βράδυ στην εξοχική κατοικία, καθώς στο κατώφλι του σπιτιού, θα εμφανιστούν τέσσερις απειλητικοί ξένοι, ντυμένοι με ερυθρής απόχρωσης ολόσωμες φόρμες, που θα θέσουν σε αμφιβολία την ασφάλεια όλων. Και που προς μεγάλη έκπληξη των Γουίλσον, ο καθένας από τους εχθρικούς εισβολείς που κρατά στο χέρι ένα χρυσό ψαλίδι, είναι ένα ακριβές αντίγραφο του! Μια πανομοιότυπη κόπια σε εμφάνιση, όχι όμως και σε συμπεριφορά, με εμφανή αδυναμία στην μέθοδο επικοινωνίας, όπως και με προφανή τάση για ένα βίαιο ξέσπασμα ενάντια σε εκείνους που μπορεί να είναι ακριβώς όμοιοι, ζουν όμως έναν διαφορετικό, κανονικό βίο, γεμάτο προνόμια, δίχως περιορισμούς και ανελευθερίες.
Η χρονιά είναι το 1960 και στα πλαίσια της πρωτοποριακού ύφους τηλεοπτικής σειράς Twilight Zone, στον δίαυλο του CBS προβάλλεται το επεισόδιο με τον τίτλο Mirror Image, όπου οι βασικοί ήρωες έρχονται αντιμέτωποι μέσα από τους καθρέφτες με τις ζωντανές ρεπλίκες τους. Ηλίου φαεινότερο είναι πως αυτή η ευρηματικά μεταφυσική ιδέα του μετρ της αγωνίας Rod Serling, όρισε και το θεματικό μονοπάτι της δεύτερης μεγάλου μήκους σκηνοθετικής απόπειρας του αναμφίβολα ταλαντούχου Jordan Peele, μετά την έκρηξη του δαφνοστόλιστου ντεμπούτο Get Out. Το οποίο ακόμη κι αν δεν γνώρισε την αποθέωση από το σύνολο της κριτικής, εντούτοις έμπασε για τα καλά τον μαύρο δημιουργό στην λίστα των πιο φερέλπιδων της γενιάς του. Κι από ότι δείχνει ετούτο, το σόφομορ, άρα και πιο δύσκολο βήμα του, προτού ριχτεί με τα μούτρα στον ριμέικ σχεδισμό της νέας Ζώνης του Λυκόφωτος, η αναγνώριση δεν του έτυχε άδικα.
Η ταινία Εμείς όπως και το Τρέξε, βάση θέματος ανήκουν στο genre των φιλμς Τρόμου και πραγματικά αυτή η ταξινόμηση, όταν αναλογικά ούτε μία στις εκατό του είδους, αξιολογικά παίζουν στο επίπεδο της Πολύ Καλής, μάλλον την αδικεί ως προδιάθεση. Κι αυτό γιατί από το εξαιρετικά μελετημένο ίντρο, καταλαβαίνει ο θεατής πως ότι πρόκειται να παρακολουθήσει θα είναι προσεγμένο μέχρι κεραίας, σε όλα όσα θα επιθυμήσει να αναλύσει, πέρα του δεδομένου, του φοβιστικού. Σε όσους λοιπόν πρόκειται να βολτάρουν στον σινεμά, με μοναδική απαίτηση ένα δίωρο ενέσιμο χόρορ, εύχομαι καλή διασκέδαση και κλείνω εδώ. Το Us είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα Saw, έναν Δρόμο με τις Λεύκες, ένα Poltergeist. Είναι το σύνθημα της ριζοσπαστικής εξέγερσης, δοσμένο μέσα από ένα πρίσμα έντασης και σασπένς, συνεπέστατο σε κάθε του βήμα σε όσα (όχι με απόλυτη σαφήνεια είναι αλήθεια, ειδικά αν ο αναγνώστης είναι έκδηλος αμφισβητίας) αναφέρουν οι Ιερές Γραφές.
Δύο είναι οι κόσμοι λοιπόν που έχει συντάξει ο Πλάστης: Ο Παραδεισένιος, όχι με τίποτα Ουρί, Μυριάδες Παρθένες και Κοιλάδες με Ρύζια όπως προβλέπουν οι φονταμενταλιστές Άντερσεν, αλλά ένας κανονικός, βιώσιμος, με τα πάνω και τα κάτω του, με τις πάμπολλες λύπες, αλλά και τις ανάλογες χαρές, που τα συναισθήματα είναι ζωντανά, ελεύθερα, ζωντανά και ικανά να εκδηλωθούν. Και στην πλήρη αντίθεση του ο Κολασμένος, που δεν έχει εννοείται καζάνια και τριβόλια με τρίαινες, αλλά είναι σκοτεινός, περιοριστικός, δεν έχει περιθώρια έκφρασης, ούτε δυνατότητες εξόδου από την δυσωδία του. Τα Ying ζουν στην πάνω μεριά, με ζόρια μεν, αλλά μέσα σε μια κάποια υποτυπώδη ευτυχία, τα αντίστοιχα ίδια τους Yang, λιώνουν στους υποφωτισμένους διαδρόμους της από κάτω υπόγειας, σαν βασανισμένα έντομα, μέσα στην απόγνωση και τον καημό. Και τι ακριβώς μπορεί να συμβεί, όταν κάποια στιγμή, κινούμενες με υποτυπώδη ακρίβεια, οι κατακόκκινες κατσαρίδες αποφασίσουν, μέσα από την σκουληκότρυπα που συνδέει τον βόθρο με το φως, να επιχειρήσουν την μεγάλη τους έξοδο? Επανάσταση Λαέ! Και ποιος λες να είναι εκείνος που έχει το δίκαιο με το μέρος του, αφού κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιος έδωσε την εντολή να μοιραστούν τα όμοια σώματα σε πατρίκια και πληβεία? Ο άνωθεν Τιμωρός νομίζεις? Ας αξιολογήσουμε Εμείς πρώτα το βάρος της ανθρώπινης οντότητας και αν κρίνουμε πως είμαστε ικανοί, Τόνε κοιτάζουμε τότε στα μάτια.
Η πραγματικότητα είναι πως επί διώρου το αίσθημα του ρίγους δεν εγκατέλειψε ποτέ την ραχοκοκαλιά μου, ειδικά στις στιγμές που η κόπια της Αδελαίδας, η Ρεντ με την ασυνάρτητα βαριά χροιά φωνής (η μοναδική ομιλούσα μεταξύ των Χμερ) απευθύνεται σε POV στην πλατεία. Κι αυτή είναι η μαστοριά στο σινεμά φόβου, όχι το να στήσεις μια παγίδα που θα σε ξαφνιάσει, αλλά να δημιουργήσεις την ατμόσφαιρα εκείνη που θα σε υποβάλλει στο ανάλογο φίλινγκ. Και ο Peele, άριστος μαθητής κατά πως φαίνεται στα πλάνα του, του Kubrick, του Hitch, του Cronenberg, με άνεση εντάσσει το κοινό του στην λεωφόρο της ανατριχίλας, χωρίς φιοριτούρες και τυμπανοκρουσίες. Είναι αρκετό ένα βλέμμα, μια σκιά, δυο ανάσες, πέντε νότες της ταιριαστής χορωδιακής μουσικής επένδυσης, ένα τραγούδι του Spotify, για να αποκτήσει ύπαρξη στο νου, το ζιζάνιο της φοβίας.
Είναι ο τομέας που ο φιλοσοφημένος Jordan, με άριστα το δέκα, παίρνει αγκαζέ και τον τόνο, βοηθούμενος άλλωστε από το δικό του, εκνευριστικά συμπαγές σενάριο, το μεστό ψαλίδι του Monsour, τα συριστικά έγχορδα του Michael Abels και φυσικά τον μαγικό έμφιλτρο φακό του - μάστερ πλέον στο είδος - Γκιουλάκη! Κορωνίδα της συνολικής απόδοσης της καλοκουρδισμένης ορχήστρας, η Οσκαρούχος στάρινγκ Lupita Nyong'o, σε διπλό, αντιπαραβαλλόμενο ρόλο, όπως άπαντες άλλωστε οι συμμετέχοντες στο καστ, που σκοράρει με άνεση ακόμη μια σπουδαία υποκριτική στιγμή, σοκαριστικά εύθραυστη σε εκφράσεις, συγκλονιστικά έντονη σε μορφασμούς. Σε βαθμό που να σε ωθήσει να πιστέψεις ακράδαντα, εσύ που ακινητοποιημένος σαν αλυσοδεμένος την θωρείς, πως κάπου, σε κάποιο υπόνομο, κινείται μιμιτικά το ατομικό, έτερο, μπλοκαρισμένο, ψυχικό σου ήμισυ, καρτερώντας την μία και μοναδική ευκαιρία που θα του δοθεί, για να ζυγώσει και να σου αρπάξει την θέση.
Όταν θα έχεις σταφιδιάσει πια και η κάποτε ολοζώντανα ζουμερή Ρόγα - Είναι Σου έχει μαζέψει και κρεμάσει, λίγο πριν τσακιστεί από το τσαμπί...
Σήμερα, γυναίκα πλέον, έχοντας αποκτήσει την δική της οικογένεια, θα ταξιδέψει μαζί με τον αγαπημένο της σύζυγο Γκέιμπ και τα δυο παιδιά τους, την επαναστατημένη Ζόρα και τον παιχνιδιάρη Τζέισον, στην ίδια περιοχή της Σάντα Κρουζ για να περάσουν μαζί λίγες μέρες διακοπών. Αλλά και να ξεπεράσουν την θλίψη της απώλειας της αγαπημένης τους γιαγιάς. Από τις πρώτες στιγμές πλάι στο κύμα, η ζορισμένη Αδελαΐδα θα νιώσει τις άσχημες μνήμες του παρελθόντος να ξυπνούν, προκαλώντας της έναν ιδιαίτερο φόβο για το τι μπορεί να επακολουθήσει. Ανησυχία που θα γίνει πραγματικότητα, το πρώτο κιόλας βράδυ στην εξοχική κατοικία, καθώς στο κατώφλι του σπιτιού, θα εμφανιστούν τέσσερις απειλητικοί ξένοι, ντυμένοι με ερυθρής απόχρωσης ολόσωμες φόρμες, που θα θέσουν σε αμφιβολία την ασφάλεια όλων. Και που προς μεγάλη έκπληξη των Γουίλσον, ο καθένας από τους εχθρικούς εισβολείς που κρατά στο χέρι ένα χρυσό ψαλίδι, είναι ένα ακριβές αντίγραφο του! Μια πανομοιότυπη κόπια σε εμφάνιση, όχι όμως και σε συμπεριφορά, με εμφανή αδυναμία στην μέθοδο επικοινωνίας, όπως και με προφανή τάση για ένα βίαιο ξέσπασμα ενάντια σε εκείνους που μπορεί να είναι ακριβώς όμοιοι, ζουν όμως έναν διαφορετικό, κανονικό βίο, γεμάτο προνόμια, δίχως περιορισμούς και ανελευθερίες.
Η χρονιά είναι το 1960 και στα πλαίσια της πρωτοποριακού ύφους τηλεοπτικής σειράς Twilight Zone, στον δίαυλο του CBS προβάλλεται το επεισόδιο με τον τίτλο Mirror Image, όπου οι βασικοί ήρωες έρχονται αντιμέτωποι μέσα από τους καθρέφτες με τις ζωντανές ρεπλίκες τους. Ηλίου φαεινότερο είναι πως αυτή η ευρηματικά μεταφυσική ιδέα του μετρ της αγωνίας Rod Serling, όρισε και το θεματικό μονοπάτι της δεύτερης μεγάλου μήκους σκηνοθετικής απόπειρας του αναμφίβολα ταλαντούχου Jordan Peele, μετά την έκρηξη του δαφνοστόλιστου ντεμπούτο Get Out. Το οποίο ακόμη κι αν δεν γνώρισε την αποθέωση από το σύνολο της κριτικής, εντούτοις έμπασε για τα καλά τον μαύρο δημιουργό στην λίστα των πιο φερέλπιδων της γενιάς του. Κι από ότι δείχνει ετούτο, το σόφομορ, άρα και πιο δύσκολο βήμα του, προτού ριχτεί με τα μούτρα στον ριμέικ σχεδισμό της νέας Ζώνης του Λυκόφωτος, η αναγνώριση δεν του έτυχε άδικα.
Η ταινία Εμείς όπως και το Τρέξε, βάση θέματος ανήκουν στο genre των φιλμς Τρόμου και πραγματικά αυτή η ταξινόμηση, όταν αναλογικά ούτε μία στις εκατό του είδους, αξιολογικά παίζουν στο επίπεδο της Πολύ Καλής, μάλλον την αδικεί ως προδιάθεση. Κι αυτό γιατί από το εξαιρετικά μελετημένο ίντρο, καταλαβαίνει ο θεατής πως ότι πρόκειται να παρακολουθήσει θα είναι προσεγμένο μέχρι κεραίας, σε όλα όσα θα επιθυμήσει να αναλύσει, πέρα του δεδομένου, του φοβιστικού. Σε όσους λοιπόν πρόκειται να βολτάρουν στον σινεμά, με μοναδική απαίτηση ένα δίωρο ενέσιμο χόρορ, εύχομαι καλή διασκέδαση και κλείνω εδώ. Το Us είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα Saw, έναν Δρόμο με τις Λεύκες, ένα Poltergeist. Είναι το σύνθημα της ριζοσπαστικής εξέγερσης, δοσμένο μέσα από ένα πρίσμα έντασης και σασπένς, συνεπέστατο σε κάθε του βήμα σε όσα (όχι με απόλυτη σαφήνεια είναι αλήθεια, ειδικά αν ο αναγνώστης είναι έκδηλος αμφισβητίας) αναφέρουν οι Ιερές Γραφές.
Δύο είναι οι κόσμοι λοιπόν που έχει συντάξει ο Πλάστης: Ο Παραδεισένιος, όχι με τίποτα Ουρί, Μυριάδες Παρθένες και Κοιλάδες με Ρύζια όπως προβλέπουν οι φονταμενταλιστές Άντερσεν, αλλά ένας κανονικός, βιώσιμος, με τα πάνω και τα κάτω του, με τις πάμπολλες λύπες, αλλά και τις ανάλογες χαρές, που τα συναισθήματα είναι ζωντανά, ελεύθερα, ζωντανά και ικανά να εκδηλωθούν. Και στην πλήρη αντίθεση του ο Κολασμένος, που δεν έχει εννοείται καζάνια και τριβόλια με τρίαινες, αλλά είναι σκοτεινός, περιοριστικός, δεν έχει περιθώρια έκφρασης, ούτε δυνατότητες εξόδου από την δυσωδία του. Τα Ying ζουν στην πάνω μεριά, με ζόρια μεν, αλλά μέσα σε μια κάποια υποτυπώδη ευτυχία, τα αντίστοιχα ίδια τους Yang, λιώνουν στους υποφωτισμένους διαδρόμους της από κάτω υπόγειας, σαν βασανισμένα έντομα, μέσα στην απόγνωση και τον καημό. Και τι ακριβώς μπορεί να συμβεί, όταν κάποια στιγμή, κινούμενες με υποτυπώδη ακρίβεια, οι κατακόκκινες κατσαρίδες αποφασίσουν, μέσα από την σκουληκότρυπα που συνδέει τον βόθρο με το φως, να επιχειρήσουν την μεγάλη τους έξοδο? Επανάσταση Λαέ! Και ποιος λες να είναι εκείνος που έχει το δίκαιο με το μέρος του, αφού κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποιος έδωσε την εντολή να μοιραστούν τα όμοια σώματα σε πατρίκια και πληβεία? Ο άνωθεν Τιμωρός νομίζεις? Ας αξιολογήσουμε Εμείς πρώτα το βάρος της ανθρώπινης οντότητας και αν κρίνουμε πως είμαστε ικανοί, Τόνε κοιτάζουμε τότε στα μάτια.
Η πραγματικότητα είναι πως επί διώρου το αίσθημα του ρίγους δεν εγκατέλειψε ποτέ την ραχοκοκαλιά μου, ειδικά στις στιγμές που η κόπια της Αδελαίδας, η Ρεντ με την ασυνάρτητα βαριά χροιά φωνής (η μοναδική ομιλούσα μεταξύ των Χμερ) απευθύνεται σε POV στην πλατεία. Κι αυτή είναι η μαστοριά στο σινεμά φόβου, όχι το να στήσεις μια παγίδα που θα σε ξαφνιάσει, αλλά να δημιουργήσεις την ατμόσφαιρα εκείνη που θα σε υποβάλλει στο ανάλογο φίλινγκ. Και ο Peele, άριστος μαθητής κατά πως φαίνεται στα πλάνα του, του Kubrick, του Hitch, του Cronenberg, με άνεση εντάσσει το κοινό του στην λεωφόρο της ανατριχίλας, χωρίς φιοριτούρες και τυμπανοκρουσίες. Είναι αρκετό ένα βλέμμα, μια σκιά, δυο ανάσες, πέντε νότες της ταιριαστής χορωδιακής μουσικής επένδυσης, ένα τραγούδι του Spotify, για να αποκτήσει ύπαρξη στο νου, το ζιζάνιο της φοβίας.
Είναι ο τομέας που ο φιλοσοφημένος Jordan, με άριστα το δέκα, παίρνει αγκαζέ και τον τόνο, βοηθούμενος άλλωστε από το δικό του, εκνευριστικά συμπαγές σενάριο, το μεστό ψαλίδι του Monsour, τα συριστικά έγχορδα του Michael Abels και φυσικά τον μαγικό έμφιλτρο φακό του - μάστερ πλέον στο είδος - Γκιουλάκη! Κορωνίδα της συνολικής απόδοσης της καλοκουρδισμένης ορχήστρας, η Οσκαρούχος στάρινγκ Lupita Nyong'o, σε διπλό, αντιπαραβαλλόμενο ρόλο, όπως άπαντες άλλωστε οι συμμετέχοντες στο καστ, που σκοράρει με άνεση ακόμη μια σπουδαία υποκριτική στιγμή, σοκαριστικά εύθραυστη σε εκφράσεις, συγκλονιστικά έντονη σε μορφασμούς. Σε βαθμό που να σε ωθήσει να πιστέψεις ακράδαντα, εσύ που ακινητοποιημένος σαν αλυσοδεμένος την θωρείς, πως κάπου, σε κάποιο υπόνομο, κινείται μιμιτικά το ατομικό, έτερο, μπλοκαρισμένο, ψυχικό σου ήμισυ, καρτερώντας την μία και μοναδική ευκαιρία που θα του δοθεί, για να ζυγώσει και να σου αρπάξει την θέση.
Όταν θα έχεις σταφιδιάσει πια και η κάποτε ολοζώντανα ζουμερή Ρόγα - Είναι Σου έχει μαζέψει και κρεμάσει, λίγο πριν τσακιστεί από το τσαμπί...
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 21 Μαρτίου 2019 από την Tulip Ent.!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική