Movies Ltd

Το Λονδίνο κινδυνεύει!

του Θόδωρου Γιαχουστίδη (@PAOK1969)

Η τρομοκρατία δεν θα... περάσει!

Αυτή είναι η 22η (!!!) μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο γεννημένος στις 10 Φεβρουαρίου του 1941 Βρετανός Michael David Apted. Ο 77χρονος δημιουργός έχει ασχοληθεί πάρα πολύ τόσο με την τηλεόραση όσο και με το ντοκιμαντέρ. Η καριέρα του στις ταινίες μυθοπλασίας ξεκίνησε το 1972 με το φιλμ «The Triple Echo». Δραστηριοποιήθηκε περισσότερο στις περιπέτειες και τα κατασκοπικά φιλμ. Ως καλύτερες ταινίες της καριέρας του κατά την ταπεινή μας γνώμη είναι οι εξής: «Η κόρη του ανθρακωρύχου» (Coal Miner's Daughter, 1980), «12 μέρες μυστηρίου» (Agatha, 1979), «Έγκλημα στο Γκόρκι Παρκ» (Gorky Park, 1983), «Γορίλες στην ομίχλη» (Gorillas in the Mist, 1988) και «Nell» (1994). Το 1999 γύρισε και μια ταινία της σειράς Τζέιμς Μποντ και συγκεκριμένα το «Ο κόσμος δεν είναι αρκετός» (The World Is Not Enough).

Το σενάριο της ταινίας είχε βρεθεί το 2008 στη «Μαύρη Λίστα», τη λίστα δηλαδή των πιο αγαπημένων σεναρίων της χρονιάς που δεν είχαν γίνει ταινία! Χρειάστηκε να περάσουν σχεδόν 10 χρόνια για να μετατραπεί το σενάριο σε ταινία, με αρκετές αλλαγές εννοείται.

Η υπόθεση: Η Άλις, πρώην πράκτορας της CIA, ζει μια σχεδόν φυσιολογική ζωή στο Λονδίνο. Αποχώρησε από την Υπηρεσία μετά από ανάκριση τζιχαντιστή κρατουμένου, ο οποίος δεν «έσπασε» εγκαίρως, με αποτέλεσμα πολλοί άνθρωποι να χάσουν την ζωή τους σε τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι. Η Άλις κουβαλάει τις τύψεις της και προσπαθεί να ξεχάσει. Όταν η CIA συλλαμβάνει κάποιον που έχει άμεσες πληροφορίες για επικείμενο τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο, η Άλις καλείται να τον ανακρίνει, καθώς θεωρείται η καταλληλότερη για τη δουλειά. Η Άλις δέχεται, καθώς έτσι πιστεύει πως θα μπορέσει επιτέλους να εξιλεωθεί.

Η ανάκριση πηγαίνει εξαιρετικά, ο ύποπτος είναι έτοιμος να «σπάσει». Όμως, ένα τηλεφώνημα κάνει την Άλις να ψυλλιαστεί πως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται. Της την έχουν στημένη! Η Άλις έχει λίγο χρόνο στη διάθεσή της για να καταλάβει ποιοι είναι φίλοι της και ποιοι εχθροί της. Με τις μυστικές υπηρεσίες τόσο της Αγγλίας όσο και των ΗΠΑ να την θεωρούν ύποπτη, η Άλις θα πρέπει με κίνδυνο της ζωής της να βρει τους συνωμότες και να αποτρέψει μια φονική βιολογική επίθεση στην πόλη.

Η άποψή μας: Ρε γαμώτο, τι να γράψω για αυτήν την ταινία; Μια περιπέτεια με πράκτορες που πολύ θα ήθελε να μοιάζει σε λογική εκείνη των ταινιών με ήρωα τον Τζέισον Μπορν, αλλά δεν τα καταφέρνει. Ευχάριστο, δεν λέω, να έχουμε γυναίκα ηρωίδα αλλά τι να το κάνεις; Δεν φτάνει. Πχ, το «Atomic Blonde» γαμούσε κι έδερνε! Ήταν πιο ταινία. Ήταν πιο ενδιαφέρον. Ήταν πιο φαν. Τούτο εδώ έχει δεκάδες προβλήματα. Το μπάτζετ που δόθηκε στον Apted δεν ήταν αρκετό κι αυτό φαίνεται. Ο ίδιος σκηνοθετεί ρουτινιέρικα: κάνει τη δουλειά αλλά δεν δίνει κάποιον αέρα, μια διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων, δεν επιστρατεύει ένα ιδιαίτερο στυλ έστω. Έχει ανέβει τόσο πολύ ο πήχης των τηλεοπτικών σειρών που για να είναι ελκυστική μια ταινία θα πρέπει να κάνει πολλά πράγματα παραπάνω. Ε, ούτε τα τηλεοπτικά αντίστοιχα δεν κατορθώνει να προσπεράσει ο Apted.

Και αναφέρω τον Apted γιατί είναι ο μόνος που θα μπορούσε να σώσει το καράβι από το να βυθιστεί αύτανδρο. Δεν κάνει όμως τίποτε αποδεχόμενος τη μοίρα τόσο τη δική του όσο και της ταινίας. Το σενάριο επιλέγει να κερδίσει το ενδιαφέρον του θεατή με το να βγάζει μονίμως άσους από το μανίκι: οι ανατροπές πάνε σύννεφο και κανείς (;) δεν είναι αυτό που φαίνεται. Κι εδώ όμως το όλον γίνεται με τρόπο που ο θεατής... βαριέται! Βρε εξωγήινος να ήταν ο κακός δεν θα παραξενευόμασταν! Κλασικά, ο κακός είναι κάποιος που αγαπάει τόσο την πατρίδα του που δεν κωλώνει να οδηγήσει στο θάνατο αθώους πολίτες προκειμένου να πετύχει τον στόχο του. Τι να πεις... Τι μένει; Οι ηθοποιοί.

Να πω πως τη μεγαλύτερη εντύπωση μου την έκανε η Toni Collette. Με κοντό βαμμένο γκρίζο μαλλί αγορέ, κάποια στιγμή παίρνει ένα πολυβόλο στα χέρια της και του δίνει και καταλαβαίνει! Μια χαρά. Την Rapace δεν την πάω – κάτι με χαλάει στο πρόσωπό της – αλλά δεν είναι κακή ως ερμηνεία. Κακή ερμηνεία δίνει ο Orlando Bloom – να τα λέμε αυτά. Και τα δύο βαριά ονόματα του καστ, εκείνα των Michael Douglas και John Malkovich, δείχνουν πως έπαιξαν στην ταινία απλά και μόνο για την αμοιβή. Ερμηνείες σε αυτόματο πιλότο. Δεν είναι κακή ταινία, να φρικάρεις, να τρελαίνεσαι, να λες «πώς τη γύρισαν αυτήν την παπαριά». Όχι, είναι κάτι ενδεχομένως χειρότερο: είναι μια αδιάφορη ταινία, που αν πας να τη δεις δεν θα φύγεις στη μέση, κι ας ξέρεις τι θα συμβεί στο επόμενο δευτερόλεπτο. Και μετά τους τίτλους τέλους θα έχει ήδη διαγραφεί από τη μνήμη σου.

Τίποτε αξιομνημόνευτο...

Στις δικές μας αίθουσες? Στις 12 Απριλίου 2018 από την Spentzos Films!