Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Δεν χρειάζεται και πολλή σκέψη για να απαντήσει κανείς στο καίριο ερώτημα για το ποιου καταναλωτικού είδους και μάλιστα πρώτης ανάγκης, η βιομηχανία, είναι η πιο σαθρή, βρώμικη κι ανήθικη, μιας και στον βωμό των πέραν πάσης λογικής, οικονομικών κερδών, παίζονται ζαριές στις πλάτες των φουκαράδων ασθενών. Που απελπισμένοι στηρίζονται στις (υποτιθέμενες πολλές φορές) λύσεις που προτείνουν οι πολυεθνικοί κολοσσοί, αδόκιμα σε αρκετές περιπτώσεις και χωρίς να έχουν προηγηθεί οι κατάλληλοι έλεγχοι των είτε άμεσων, είτε μακροπρόθεσμων συνεπειών του δραστικού συστατικού, που πιθανόν να οδηγήσουν σε τραγικά αποτελέσματα. Σημασία έχει κάποια στιγμή, κανείς να ασχοληθεί σοβαρά με την αρνητική δράση του κάθε σκευάσματος και να συλλέξει σε μια significant μελέτη τα αποτελέσματα της έρευνας του, για να διαπιστώσουμε το πόσο "αθώο" είναι στην πραγματικότητα. Στην ταινία 150 mg (La Fille De Brest) παρακολουθούμε μια τέτοια υπόθεση, που συγκλόνισε συθέμελα το καλοσχηματισμένο και λαμπερό οικοδόμημα της παγκόσμιας εμπορίας φαρμάκου...

Με γνώση και εμπειρία δεκαετιών, η συνεπής πνευμονολόγος Ιρέν Φρασόν, δίνει καθημερινά τον καλύτερο της εαυτό στην κλινική της Βόρειας Γαλλίας που εργάζεται, αναπτύσσοντας και φιλικές, διαπροσωπικές σχέσεις με τους ασθενείς που κουράρει, δίνοντας τους χρόνο δυσανάλογο πολλές φορές, σε σχέση με αυτόν που διαθέτει για τα ίδια της τα παιδιά! Μελετώντας το πρόσφατο χρονικό διάστημα, την συμπεριφορά του σκευάσματος Mediator, που εδώ και τριάντα χρόνια διοχετεύεται στην γαλλική αγορά από την κραταιά μπράντα Servier, το οποίο σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, προκαλεί σημαντικά προβλήματα βαλβίδων σε όσους καρδιοπαθείς το έχουν χρησιμοποιήσει, που σε όχι λίγες περιπτώσεις, έχουν προκαλέσει τον θάνατο.

Υποστηριζόμενη από τον διευθυντή του νοσοκομείου, δόκτορα Λε Μπιάν, η επίμονη να αποκαλύψει τι κρύβεται πίσω από την αμφίβολη ποιότητα του Mediator, θα οδηγήσει την υπόθεση μέχρι το ελεγκτικό συμβούλιο του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων, ελπίζοντας σε μια δίκαιη αντιμετώπιση της μελέτης της. Τζίφος! Οι πανίσχυρη φαρμακευτική μπράντα, θα βγει ατσαλάκωτη από την προανακριτική διαδικασία και θα αθωωθεί πανηγυρικά, ελλείψει σοβαρών στοιχείων. Απόγνωση και πικρία θα συννεφιάσουν τον ουρανό της Ιρέν, που βλέποντας ασθενείς της να χάνουν τις ζωές τους, συνέπεια του αινιγματικού φαρμάκου, με τα χέρια της δεμένα, δεν έχει την δυνατότητα, παρότι γνωρίζει καλά την φονική του δράση, να κοντράρει στα ίσα τους διανομείς του, που συνεχίζουν να θησαυρίζουν.

Κοντά στις δύο χιλιάδες περιπτώσεις θανάτων ασθενών που ακολούθησαν θεραπεία με το συγκεκριμένο ενέσιμο, κατέγραψε στην τριετή στατιστική της έρευνα η δαιμόνια ιατρός, από το 2009, ίσαμε το 2011, όταν εντέλει πέτυχε την κατάργηση του από τον Γαλλικό ΕΟΦ. Μια συγκλονιστική υπόθεση, όπου πρωτοφανώς οι λυτρωτές της παγκόσμιας υγείας είναι οι εναγόμενοι, ελέω πλημμελούς R&D του θαυματουργού προϊόντος τους. Το χρονικό αυτής της συνταρακτικής ιστορίας, με σταθμούς στις σημαντικότερες ημερομηνίες της διαδρομής του, παρουσιάζει με γραμμικότητα στην αφήγηση της, αλλά και με τηλεοπτικό ύφος, η πενηντάχρονη Emmanuelle Bercot, στο πέμπτο μεγάλου μήκους δημιουργικό βήμα της καριέρας της. Από τα αβανταρισμένα πρόσωπα της φραντσέζικης σκηνής η Παριζιάνα, αν θυμηθούμε πως η προηγούμενη ταινία της La Tete Haute, είχε αποτελέσει ταινία έναρξης προηγούμενου φεστιβάλ Καννών.

Με συνέπεια και αξιοπρέπεια είναι δοσμένη η αγωνία της ντοτορέσσας, να βρει τα στοιχεία που θα ενοχοποιήσουν την Servier, βάζοντας πολύ πίσω σε προτεραιότητες την προσωπική της ζωή, την φροντίδα της φαμίλιας της, των (ου ολίγων) τέκνων της, του παραπεταμένου συζύγου της, που όμως ορίζει και τον κορυφαίο πυλώνα, ψυχολογικής τουλάχιστον, στήριξης της. Τα στιγμιότυπα από την ορθολογική μέθοδο εργασίας της γιατρού, κατεύθυνση που πολύ σύντομα βάζει στο παιχνίδι και δυναμικά συστατικά, όπως τα ΜΜΕ και ιδίως η τηλεόραση, σπάνε με την παρέμβαση του τεχνηέντως πνιγμού της, στα κρύα και σκοτεινά νερά του Ατλαντικού. Στιγμές που αλληγορικά και ποιητικά τονίζουν τον μοναχικό αγώνα που δίνει η ιδεαλίστρια, ενάντια στα μανιασμένα κύματα, όπως θεωρούνται οι αδηφάγοι καρχαρίες που στον άνισο αγώνα της κοντράρει.

Πολύ σημαντική ερμηνεύτρια η Σκανδιναβή Sidse Babett Knudsen, από τα μέσα της δεκαετίας του 90, έχει δώσει τα ποιοτικά διαπιστευτήρια της υποκριτικής της ικανότητας, αρχικά σε φιλμς Δανέζικης κοπής και κατοπινά σε προσεγμένες διεθνείς παραγωγές, επιπέδου L'Hermine, A Hologram For The King, ακόμη ακόμη και φανφάρες τύπου Inferno. Πειστικότατη ως ακτιβίστρια της Βρέστης η βορειοευρωπαία, ζωντανεύει ξανά μια ζεστή και ανθρώπινη παρουσία, φορώντας ταυτόχρονα ένα και αγωνιώδες και δραματικό και συγκινητικό και ευχάριστο πρόσωπο. Δίχως να απουσιάζει από έστω ένα πλάνο του φιλμ, σηκώνει στις πλάτες της την (όπως και να το κάνουμε, αγιοποιητική) βιογραφία της Φρασόν, παίρνοντας λιγοστές βοήθειες από το περιφερειακό καστ, που ηγείται ένας αγνώριστος, λόγω αμέτρητων επιβαρυντικών κιλών, Benoit Magimel, σαν φοβισμένος προϊστάμενος, που κάποια στιγμή, βαλλόμενος πανταχόθεν, αναγκάζεται να παραδώσει τα όπλα.

Σε γενικές γραμμές η τρικολόρ αναπαράσταση της Erin Brokovich, πάνω σε ένα ζήτημα που διακυβεύονται πολλαπλάσια ποσά από εκείνα του αμερικάνικου στόρι, συνεπώς με αυξημένα κάτω από το τραπέζι ύπουλα κτυπήματα. Διαφορά όμως, μη αναδεικνυόμενη στην εξέλιξη της πλοκής, που αποφεύγει να κορυφώσει δραματουργικά, δίχως ποτέ αυτό να σημαίνει πως στερείται ενδιαφέροντος, μιας και αφορά ένα ντοκουμέντο καυτό, που δεν γνωστοποιήθηκε διεθνώς όσο θα του άξιζε.