Movies Ltd

του zerVo (@moviesltd)

Να και μία από τις (σπάνιες) περιπτώσεις, που διαβάζεις στην μαρκίζα τα υλικά που την συνθέτουν, ανεβάζεις φιλοδοξίες και απαιτήσεις και στο τέλος δεν αποδεικνύεται παρά μια τρύπα στο νερό. Για ποια ακριβώς ειδική βαρύτητα μιλάμε. Δύο γυναίκες, διαφορετικής γενιάς με σημαντικό όνομα και μάλιστα τιμημένες με την υπέρτατη διάκριση, συμμετέχουν στο καστ, ένας επίσης υποψήφιος για Όσκαρ ηθοποιός, που σε κάθε του παρουσία ανεβάζει και το ερμηνευτικό του κύρος, ένας; δημιουργός, με άξια αναφοράς τηλεοπτική καριέρα σε σίριαλς επιπέδου, που με την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, την συνταρακτική Maria Full Of Grace είχε σκορπίσει αμέτρητες υποσχέσεις για το κινηματογραφικό του μέλλον. Εντέλει όμως τζίφος, αφού το άνευρο και δίχως σαφούς θεματικής ταυτότητας φιλμάκι, πνίγεται μέσα στην ίδια του την αλληγορική προσδοκία, αφ΄'ηνωντας σε εκκρεμότητα και τους παίκτες, αλλά και τους θεατές του.

Δεν θα μπορούσε να κάνει καλύτερη επιλογή συζύγου ο μεσήλικας Τομ από εκείνη της πανέμορφης Πέρσας Ραμίνα, αφού δεν είναι μόνο εντυπωσιακής θωριάς, μοναδικής εξυπνάδας και κορυφαίας δημιουργικότητας θηλυκό, αλλά τον λατρεύει και σαν Θεό, κάνοντας πραγματικότητα οποιαδήποτε απαίτηση κι αν εκείνος απαιτήσει. Όπως απόψε καλή ώρα που λαμβάνει χώρα το καθιερωμένο κάθε χρόνο πάρτι γενεθλίων, στο οποίο δηλώνουν το παρόν, γνωρίζοντας πως η διασκέδαση είναι εγγυημένη, όλοι οι στενοί συγγενείς, φίλοι και συνεργάτες του Κύρη. Κάποιο περίεργο αρνητικό προαίσθημα βαρύνει φέτος την ματιά του Τομ και κάτι η ρουτίνα της δουλειάς, κάτι που η καλή του σταδιακά ανεβαίνει σκαλοπάτια στην καριέρα της, έχουν περιορίσει το κέφι του, προκαλώντας του συνάμα και έναν πρόσκαιρο εκνευρισμό.

Κατάσταση που θα εξελιχθεί σε ακόμη πιο δυσμενή, στην εμφάνιση της υποψήφιας κοπελιάς του κολλητού του Κλάιντ, μιας κοσμογυρισμένης βιολόγου που τυχαία γνώρισε στο ρεστοράν της εταιρίας και έδεσαν τόσο από την πρώτη στιγμή, ώστε να της ζητήσει να τον συνοδεύσει στην γιορτή. Κι αν εκείνη έχει συστηθεί στην ομήγυρη, που έχει εντυπωσιαστεί με τις γνώσεις και τις εμπειρίες της, ως Άλις, δεν μπορεί, στην ανάμνηση του Τομ φέρνει την Τζένι. Την μεγάλη αγάπη της ζωής του, που εντελώς ξαφνικά και απροειδοποίητα εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη, προκαλώντας του προ δεκαπέντε ετών, ερωτική απογοήτευση.

Τι όμορφα φαντάζεσαι λοιπόν, να το το θρίλερ στήνεται καθώς οι πρώην εραστές θα συναντηθούν και πάλι, με τον έναν όμως να μην είναι λεύτερος να συμπεριφερθεί όπως θα ήθελε και τον άλλο να καλείται να δώσει εξηγήσεις για την μακροχρόνια φυγή του. Και για να τονίσουμε ακόμη πιότερο το σασπένς, ρίχνουμε και στο τραπέζι την ψυχιατρική υπόθεση της πολλαπλής προσωπικότητας, που δεδομένα θα ανεβάσει το θερμόμετρο, σκαλοπάτια παραπάνω. Ε. τίποτα από όλα αυτά δεν συμβαίνει, αφού δεν είναι γίνεται ποτέ ο σκοπός της δημιουργίας του Joshua Marston, που επιλέγει εντέλει να εξελιχθεί σε ένα πολύ χαμηλού τέμπο και πληθώρας απίθανων στην πραγμάτωση τους νοημάτων, δράμα, πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων και έμπνευσης.

Γιατί το "θα κάνω ότι μου αρέσει τελικά", όπως και το "ότι δηλώσεις είσαι", για λίγα λεπτά, για μερικές ώρες, για κάποιες ημέρες μπορεί ενδεχόμενα να αντέξει, στην πορεία όμως, ο κατεργάρης παραμυθάς και παθολογικός ψεύτης θα αποκαλυφθεί και θα μεταβληθεί στον περίγελο της κάθε συντροφιάς, που δεν θα σκεφτεί καν τα πραγματικά κίνητρα του. Που δεν είναι τίποτα παραπάνω από την απόδραση από την φυλακή της μιζέριας και της στείρας καθημερινότητας, που εγκλωβίζει σταθερά τον ονειροπόλο και δεν τον αφήνει να πραγματοποιήσει τα μεγάλα όνειρα που είχε κάποτε σαν νέος. Οι μεταφορικότητες του σεναρίου είναι πολύ εύκολες στην επεξήγηση τους, οδηγώντας την πλατεία στο συμπέρασμα πως η αρτίστα του τσίρκο, χαρισματική νοσοκόμα, ταλαντούχα πιανίστα και εντέλει ψυχωμένη ερευνήτρια της ζωής των βατράχων στην Τασμανία, δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια οπτασία που στόχο της έχει να παρακινήσει τον εγκλωβισμένο στο τυπικό κάθε μέρα, να πράξει αναλόγως και να σπάσει το αδιέξοδο. Με τόσο ρηχή και σιγανόφωνη παρακίνηση, σε πολλά σημεία θεατρικής υφής και χαρακτήρα σανιδιού, δεν είναι δυνατόν το Complete Unknown να πετύχει σπουδαία πράγματα όμως.

Αφήνοντας σε εκκρεμότητα έτσι την ώριμη γλυκάδα της Rachel Weisz, που με αρκετές ρυτίδες στην έκφραση της, δεν είναι πλέον το κουκλάκι της Μούμιας, ούτε η δυναμική τριαντάρα του Επίμονου Κηπουρού, όπως και την μόνιμη αγριάδα στην αλλόκοτη ματιά του Michael Shannon, που με τέτοια ανατολίτικης ομορφιάς συμβία στο πλευρό του (σαν την σύζυγο και όχι σαν την πρώην) δεν μπορεί με τίποτα να δικαιολογηθεί. Οδηγώντας έτσι, μετά από ένα κουτουρού πέρασμα στο σαλονάκι του ηλικιωμένου ζεύγους των Glover και Bates στο συμπέρασμα πως το φιλμ θα μπορούσε να σταθεί σίγουρα σαν ένα προσεγμένο μικρού μήκους, σε αντίθεση με το ανούσια παρατραβηγμένο χρονικά αποτέλεσμα που παρακολουθήσαμε.