του Michael Winterbottom. Με τους Rob Brydon, Steve Coogan
Όταν τρώνε, δεν μιλάνε...
του zerVo (@moviesltd)
Το όνειρο ζωής σου, που πραγματοποιήθηκε μετά από κόπους και βάσανα, να διασχίσεις από άκρου εις άκρο την πανέμορφη Ιταλία πλησιάζει στο τέλος του. Για κοντά ένα μήνα, με κάθε μέσον, μέχρι και με οτοστόπ, έχεις καταφέρει με τρομερά πενιχρό προυπολογισμό, να διαβείς ολάκερη την Μπότα και σήμερα που αυτή κούρσα ζωής τελειώνει, τις δυο λιρέτες που περισσεύουν στην τσέπη σου, φαντάζεσαι να τις καταναλώσεις σε πολυτελή τρατορία, τρώγοντας επιτέλους και κάτι άλλο, από φτηνό τζανκ φουντ. προς μεγάλη σου έκπληξη, στο διπλανό τραπέζι και κόντρα στις εντολές, συντρώγουν δύο καλοντυμένοι φωνακλάδες κατσουλίνοι, που λένε ανέκδοτα, παριστάνουν τον Κορλεόνε και γελούν τρανταχτά. Ένεκα της ευχάριστης στιγμής, τους αντέχεις και χάσκεις κι εσύ παρέα τους. Για μια φορά όμως. Την δεύτερη, αν βρεθούν φράγκα για να ξαναπάς σε ριστοράντε και τους ξαναπετύχεις, μάλλον θα τους φέρεις την αματριτσάνα κολάρο...
Το ευρείας ανάγνωσης έντυπο δήλωσε ικανοποιημένο από το πείραμα της πρώτης φοράς κι έβγαλε καινούργιο μπάτζετ στην δυάδα, για να το επαναλάβει, ταξιδεύοντας οδικώς αυτή την φορά στην Bella Italia, ακολουθώντας τα χνάρια των ρομαντικών ποιητών στις πιο ονομαστές πόλεις της χώρας, παίρνοντας συνάμα εμπειρίες από τις τοπικές λιχουδιές των καλύτερων γκουρμέ εστιατορίων. Για τον Ουαλό Rob Brydon και τον μπον βιβέρ στενό του φίλο Steve Coogan, είναι μια πρόκληση, όπως και να το κάνεις, μια εβδομάδα με όλα τα έξοδα πληρωμένα, σε μια διαδρομή από το Άστι στην Ρώμη και από το Αμάλφι στην Νάπολι. Και όσα ζήσουν σε αυτή τους την βόλτα, μια χαρά θα καταφέρουν να αποτελέσουν τουριστικό οδηγό, για τους επίδοξους ταξιδευτές στις παραλίες της Αδριατικής.
Αφού βολτάρισαν την Βόρεια Γηραιά Αλβιόνα, πριν από πέντε χρονάκια, αρχικώς τηλεοπτικά και κατοπινά στην μεγάλη οθόνη, στο πρώτο The Trip, οι κομπανιέροι, ενώνουν και πάλι χνώτα για να συνεχίσουν την πορεία τους σε μέρη που γνωρίζουν μόνο μέσα από λυρικά ποιήματα του Μπάιρον και από πλάνα μυθικών ταινιών σαν την Dolce Vita και το Le Mepris. Ο αστείρευτος πλακατζής Rob, έχει αφήσει πίσω σύζυγο και νεογέννητο παιδί, έντονα προβληματισμένος για την τροπή που έχει πάρει εσχάτως η σεξουαλική του ζωή, την ίδια στιγμή που ο Steve, περνά κι αυτός μια δύσκολη φάση, στην σχέση με τον έφηβο γιο του, που σταδιακά ανεξαρτοποιείται από την φτερούγα της φαμίλιας. Σε αυτό τον περίπατο μέσα στο ξέσκεπο κουρσάκι, αμφότεροι θα αναζητήσουν λύσεις στα ζόρια τους, ακόμη κι αν αυτές, προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερες φθορές στην προβληματική κατάσταση.
Αναμφίβολα κάθε φορά που στρώνονται στο τραπέζι των πολυτελών φαγάδικων, οι δύο φίλοι, ξέρεις εκ προοιμίου, πως δεν θα γευτούν απλώς τα κατορθώματα του σεφ, αλλά θα ξεσηκώσουν με τα χάχανα και τις ιαχές τους ολάκερο το σοβαροφανές μέρος, ξεπερνώντας σε φανφάρα, ακόμη και την φημισμένη ιταλιάνικη αλεγκρία. Μπροστάρης σε αυτή την παλιμπαιδιστική συμπεριφορά ο Brydon, που μάλλον κάποιος του σφύριξε πως είναι μίμος περιοπής, με συνέπεια να μην αφήνει ούτε έναν (συντοπίτη του κυρίως) ηθοποιό, από τον Sean Connery ίσαμε τον Hugh Grant κι από τον Al Pacino μέχρι τον Marlon Brando ("ικανότητα" που του χάρισε και ρολάκο στο νέο φιλμ του Michael Mann, λέει) χωρίς να τον υποδυθεί. Είπαμε την μια φορά θα βγάλει γελάκι. Από εκεί και πέρα η πλάκα βαραίνει και καταντά σαχλαμαρίστικη. Απεναντίας ο Coogan, σε αντίθεση με τους λοιπούς ρόλους της καριέρας του, παίζει το σοβαρό μέλος του ντουέτου, αφού εμφανίζεται πιο συνεσταλμένος από τα συνηθισμένα, ίσως και πιο σκυθρωπός και βαρύς.
Για πες: Τύφλα να έχει ο Μαμαλάκης στις δικές του - πιο εμπνευσμένες σε κάθε τομέα - εξορμήσεις, σε σύγκριση με το παρατραβηγμένο πόνημα του Michael Winterbottom, που δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας θαυμαστής του έργου του, που να μην τον προτιμά με το πιο μάχιμο και κοινωνικής αναζήτησης κοστούμι. Παρόλα αυτά τα τοπία της ονειρικής γείτονος χώρας είναι τόσο όμορφα κινηματογραφημένα, που έστω και παρουσία των πολυλογάδων, είναι αρκετά για να μην καταφέρεις να τραβήξεις το μάτι σου από το εκράν.
Αφού βολτάρισαν την Βόρεια Γηραιά Αλβιόνα, πριν από πέντε χρονάκια, αρχικώς τηλεοπτικά και κατοπινά στην μεγάλη οθόνη, στο πρώτο The Trip, οι κομπανιέροι, ενώνουν και πάλι χνώτα για να συνεχίσουν την πορεία τους σε μέρη που γνωρίζουν μόνο μέσα από λυρικά ποιήματα του Μπάιρον και από πλάνα μυθικών ταινιών σαν την Dolce Vita και το Le Mepris. Ο αστείρευτος πλακατζής Rob, έχει αφήσει πίσω σύζυγο και νεογέννητο παιδί, έντονα προβληματισμένος για την τροπή που έχει πάρει εσχάτως η σεξουαλική του ζωή, την ίδια στιγμή που ο Steve, περνά κι αυτός μια δύσκολη φάση, στην σχέση με τον έφηβο γιο του, που σταδιακά ανεξαρτοποιείται από την φτερούγα της φαμίλιας. Σε αυτό τον περίπατο μέσα στο ξέσκεπο κουρσάκι, αμφότεροι θα αναζητήσουν λύσεις στα ζόρια τους, ακόμη κι αν αυτές, προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερες φθορές στην προβληματική κατάσταση.
Αναμφίβολα κάθε φορά που στρώνονται στο τραπέζι των πολυτελών φαγάδικων, οι δύο φίλοι, ξέρεις εκ προοιμίου, πως δεν θα γευτούν απλώς τα κατορθώματα του σεφ, αλλά θα ξεσηκώσουν με τα χάχανα και τις ιαχές τους ολάκερο το σοβαροφανές μέρος, ξεπερνώντας σε φανφάρα, ακόμη και την φημισμένη ιταλιάνικη αλεγκρία. Μπροστάρης σε αυτή την παλιμπαιδιστική συμπεριφορά ο Brydon, που μάλλον κάποιος του σφύριξε πως είναι μίμος περιοπής, με συνέπεια να μην αφήνει ούτε έναν (συντοπίτη του κυρίως) ηθοποιό, από τον Sean Connery ίσαμε τον Hugh Grant κι από τον Al Pacino μέχρι τον Marlon Brando ("ικανότητα" που του χάρισε και ρολάκο στο νέο φιλμ του Michael Mann, λέει) χωρίς να τον υποδυθεί. Είπαμε την μια φορά θα βγάλει γελάκι. Από εκεί και πέρα η πλάκα βαραίνει και καταντά σαχλαμαρίστικη. Απεναντίας ο Coogan, σε αντίθεση με τους λοιπούς ρόλους της καριέρας του, παίζει το σοβαρό μέλος του ντουέτου, αφού εμφανίζεται πιο συνεσταλμένος από τα συνηθισμένα, ίσως και πιο σκυθρωπός και βαρύς.
Για πες: Τύφλα να έχει ο Μαμαλάκης στις δικές του - πιο εμπνευσμένες σε κάθε τομέα - εξορμήσεις, σε σύγκριση με το παρατραβηγμένο πόνημα του Michael Winterbottom, που δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας θαυμαστής του έργου του, που να μην τον προτιμά με το πιο μάχιμο και κοινωνικής αναζήτησης κοστούμι. Παρόλα αυτά τα τοπία της ονειρικής γείτονος χώρας είναι τόσο όμορφα κινηματογραφημένα, που έστω και παρουσία των πολυλογάδων, είναι αρκετά για να μην καταφέρεις να τραβήξεις το μάτι σου από το εκράν.
Στις δικές μας αίθουσες? Στις 25 Ιουνίου 2015 από την Filmtrade
2 σχόλια:
Αίσχος, η πιο άθλια ταινία της χρονιάς ακόμα κλαίω τα οκτώ ευρώ που έδωσα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δάνεια έως και $ 500.000 και γραμμές πίστωσης μέχρι $ 100.000
Απλή εφαρμογή, αποφάσεις μέσα σε λίγα λεπτά
Χρηματοδοτήστε το ταχύτερα από μία εργάσιμη ημέρα εάν είστε εγκεκριμένος
Αναδοχή βάσει επιχειρηματικών ταμειακών ροών, επιχειρηματικών και προσωπικών πιστώσεων
επικοινωνήστε μαζί μας
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: atlasloan83@gmail.com
whatsapp / Hangout + 14433459339
Atlasloan.wordpress.com
Δημοσίευση σχολίου
Η δική σου κριτική