300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας 300: Rise of an Empire Poster300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας

του Noam Murro. Με τους Sullivan Stapleton, Eva Green, Lena Headey, Rodrigo Santoro, Jack O'Connell, Hans Matheson, Callan Mulvey, David Wenham, Andrew Tiernan, Yigal Naor, Andrew Pleavin, Ben Turner, Ashraf Barhom, Christopher Sciueref, Peter Mensah, Gerard Butler, Michael Fassbender


Ο Θέμης έχει Κέφια!
του zerVo (@moviesltd)

Ούτε την πρώτη φορά, μια δεκαετία κοντά πριν και μάλιστα κάτω από την ικεσία του ίδιου του του δημιουργού, που το λάνσαρε στην φιλμοπανύγηρη της Μπερλινάλε, έπεσα στην παγίδα να κρίνω με πολιτικά κριτήρια ένα πόνημα που ούτε καν σκέφτεται να εισέλθει σε τέτοια διαδικασία, ούτε τώρα θα το πράξω. Η περίπτωση του εισαγωγικού 300, αλλά και του τωρινού του διαδόχου, μπορεί φαινομενικά να μοιάζει με ένα φασιστικό υπερπατριωτικό παραλήρημα, στο οποίο οι εθνοσωτήρες δίνουν αίμα και ιδρώ για να διαφυλάξουν τα πάτρια εδάφη, στην πραγματικότητα όμως δεν πρόκειται παρά για ένα καλοσκιτσαρισμένο κόμικ παραμυθάκι, περιπετειώδες σε βαθμό κοπής ανάσας και τίποτα περισσότερο. Αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους ματαιόδοξους εθνικιστές, η ουσία του για άλλους σκοπούς, αυτό σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζει την όποια, μικρή, μεγάλη αξία του κινηματογραφικού έργου και είναι άσχετη - εντελώς άσχετη, όμως - με το δια ταύτα. Όλα τα πομπώδη (συνήθως κατακεραυνωτικά) λοιπόν γύρω από την έναρξη και την συνέχεια των Τριακοσίων, γίνονται για το Θεαθήναι ή για να μπούμε και στο πνεύμα του παρόντος, για το Θέα Θάλασσα. Άιντε ωρέ Ξέρξη, ανέβα στο Αιγάλεω και δώσε κλότσο στην κλωστή την δεμένη, να ρολάρει στην ανέμη που είναι τυλιγμένη...

300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας 300: Rise of an Empire Wallpaper

Με νωπές ακόμη τις μνήμες από τον θάνατο του πατέρα του, του Βασιλιά Δαρείου, που έσβησε μέσα στην αγκαλιά του από φονικό βέλος που εκτόξευσε ο αρχιστράτηγος των Ελλήνων Θεμιστοκλής, κατά την διάρκεια της μάχης του Μαραθώνα, ο διάδοχος του Περσικού θρόνου Ξέρξης, δεν θα αντικρούσει τις προσταγές των οιωνών και θα τερματίσει τις επεκτατικές του φιλοδοξίες προς την Ελλάδα. Μια γνώμη που θα αλλάξει με την ολοκληρωτική μετάλλαξη του χαρακτήρα του σε πολεμοχαρή άρχοντα, κατόπιν και των μοχθηρών παρεναίσεων της Ρωμιάς Ναυάρχου του στόλου του Αρτεμισίας, που επιθυμεί όσο τίποτα άλλο να πάρει εκδίκηση από τους συμπατριώτες της, για τον αφανισμό της φαμίλιας της και τον εξευτελισμό, σε ευαίσθητη ηλικία, της ιδίας.

Η κάθοδος των Περσικών φαλαγγών, στα νότια της Μακεδονίας είναι γεγονός, με τους ελάχιστους Σπαρτιάτες του ατρόμητου Λεωνίδα να τους φράζουν τον δρόμο στα στενά των Θερμοπυλών, δίνοντας στους αλλοπρόσαλλους :Αθηναίους, τον απαιτούμενο χρόνο για να προετοιμαστούν, για την τελική αναμέτρηση πέριξ των Αθηνών. Μια μάχη θαλάσσια μεταξύ δύο υπερδυνάμεων, που θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την έκβαση του πολέμου. Αν υπερισχύσουν οι μύριοι του Ξέρξη, οι Πέρσες κάνουν το αποφασιστικό βήμα για να κυριεύσουν την Ελλάδα. Αν τα καταφέρει ο Θεμιστοκλής, τότε θα γίνει πραγματικότητα η προφητεία, που αναφέρει πως οι Έλληνες, μπορούν να ηττηθούν μόνον από τους Θεούς!

Ουσιαστικά δεν πρόκειται για πρίκουελ - μολονότι έτσι είχε φημολογηθεί - του αρχικού 300, μιας και περιέργως για τα ανιστόρητα γούστα του Χόλιγουντ, εδώ ακολουθείται κατά κάποιο τρόπο το χρονοδιάγραμμα της εισβολής των αναρίθμητων μιλιταριστών Ασιατών, στα ελληνικά εδάφη, από το 490 έως και το 480 π.Χ. που έλαβε χώρα η μνημειώδης ναυμαχία της Σαλαμίνας. Ασχέτου μάλιστα εξέλιξης - που εντέχνως αφήνεται ασυμπλήρωτη στο φινάλε από τους σεναριογράφους, αφήνοντας παραθυράκι ανοικτό για μια ακόμη συνέχεια - και τα τρία πρόσωπα που εμπλέκονται στην ίντριγκα, υπήρξαν στ' αλήθεια συμμετέχοντες στην θαλάσσια κόντρα, ένα στοιχείο που δείχνει πως ο Frank Miller κι εδώ στήνει τους πυλώνες της ιστορικής του αναφοράς με τον δέοντα σεβασμό. Το ότι ο Πέρσης ηγεμόνας, για μια ακόμη φορά προβάλλεται ως άφυλος, η μπουρλοτιέρισσα από την Αλικαρνασσό ως νυμφομανής πλεονέκτρα και ο Θεμιστοκλής κάτι ανάμεσα σε Superman και Hulk, αυτό ανήκει στην σφαίρα της πετυχημένης εμπορικά και τεχνικά graphic novel.

Εκεί που ουσιαστικά ανήκει ως είδος το Rise Of An Empire, συνεχίζοντας με θέρμη από το σημείο της πτώσης του Λεονάιντας και με αρωγή μάλιστα το ταιριαστό τρισδιάστατο φορμά, που απλώς και μόνο από τις κατακόκκινες πιτσίλες που εκτοξεύονται ένθεν κακείθεν της οθόνης, παίρνει την σφραγίδα του απαραίτητου. Αναμενόμενα οι συγκρίσεις με το αρχικό κεφάλαιο της αφήγησης του Miller κάνουν την εμφάνιση τους διαρκώς όσο το κουβάρι ξετυλίγεται, με ουσιαστικότερες εκείνες της σκηνοθεσίας, που σε καμία περίπτωση δεν είναι καν κοντινές στην ματιά του τοτινού Zach Snyder και του τωρινού και απλώς διεκπεραιωτή Noam Murro. Το σκοτεινό υπόβαθρο - όπως του ρόλου των Σπαρτιατών δημογερόντων ή της μη ελεγχόμενης Πυθίας - απουσιάζει, δίνοντας την θέση του σε τρεις - τέσσερις σεκάνς εκρηκτικών μαχών, που ναι μεν γεμίζουν με θόρυβο την εξέλιξη, δεν στοιχειοθετούν όμως καμιά ξεχωριστή φόρμουλα περιπέτειας δράσης.

Το ημιφωτεινό ζωγραφιστό σε ηλεκτρονικό υπολογιστή ντεκόρ, σαφώς και ελκύει την ματιά, όχι όμως περισσότερο από τα σαρκώδη χείλη της Κουίν Γκόργως / Lena Headey που επανέρχεται ως χήρα Λεωνή για να αφηγηθεί το ανδραγάθημα (και όχι μόνο), ούτε κυρίως από τα ζουλιχτά μεμέ της αφιονισμένης Αρτέμως / Eva Green, στην πλέον αναμενόμενη σεκάνς του έργου, που σου πιπερίζει το μυαλό μην τυχόν και είχαν συμβεί και στην πραγματικότητα έτσι οι ειρηνευτικές διαβουλεύσεις στο υψηλότερο επίπεδο. Ο Θέμης από μεριάς του έχει κέφια, δεν έχει όμως θωριά, φέροντας κι αυτός βρετανική κοψιά στο αντίκρυ του όχι ιδιαίτερα φημισμένου Sullivan Stapleton που τον υποδύεται, άσε που η αθυρόστομη Μικρασιάτισσα αφήνει και αιχμές περί τους μεγέθους του "Ανδρισμού" του, σε σύγκριση με το σπαθί του.

Για πες: Η πλάκα είναι πως σε αυτό το παρατραβηγμένο και ενίοτε άγαρμπο καλαμπούρι, κάποιοι δίνουν πολιτικές διαστάσεις. Η πολεμοχαρία, η μεγάλη Ελλάς και άλλα τέτοια κουρκουμπίνια. Σεβαστή η άποψη όλων κι εγώ συνηγορώ. Πολιτικό είναι το θέμα και μάλιστα τεράστιο. Όσο και το ακόντιο που κρύβεται στο κάτω μέρος της χλαμύδας του Θέμου. Ουπς, πιπέρι!

300: Η Άνοδος της Αυτοκρατορίας 300: Rise of an Empire Rating




Στις δικές μας αίθουσες? Στις 6 Μαρτίου 2014 από την Village

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

εσεις οι κριτικη πως γινεται να θαβετε ταινιες πο παντα λατρευει ο κοσμος;;;;αφηστε το ρε παιδες αφου ειστε εκτοσ τοπου και χρονου λεμε!ελεος!!σαχλοκουλτουριαριδες

Ανώνυμος είπε...

Μπηκα να διαβασω αν αξιζει η ταινια, και διαβαζω πολιτικοποιημενες μαλακιες. Να ξερω αμα ειναι να κρινετε με πολιτικα κριτηρια, απο εδω και περα να μην σας ξανα επισκεφτω (οχι οτι το εχω στο νου μου.) Τωρα που βλεπεις ναζι και κου κλουξ κλαν ενας θεος ξερει. Οτι να ναι αυτο το σαιτ. Ευχομαι εκτος απο πολιτικα κριτηρια το σαιτ σας να μην εχει και λογοκρισια. Τουλαχιστον κραζετε που κραζετε τους φασιστες, μην γινεται και εσεις.

zerVo είπε...

να φανταστώ πως μπερδεύτηκες και απαντάς για τα γραφόμενα σε κάποιο άλλο σάιτ, έτσι? έλα πες την αλήθεια, για αλλού πηγαίνει το κράξιμο, εδώ δεν διάβασες ούτε αράδα.

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική