Δεν είμαι από εκείνους που ενθουσιάζονται στο άκουσμα ενός ολοκαίνουργου ριμέικ, ταινίας που έχει γράψει μια ξεχωριστή σελίδα στην αιώνια κινηματογραφική Βίβλο. Πόσο μάλλον όταν αυτή η μοντέρνα διασκευή αφορά ταινία που υπέγραψε κάποτε ένας τόσο σημαντικός δημιουργός σαν τον Brian De Palma και δεν είναι άλλη από την Carrie, που μέσα από τις προοπτικές της το 1976, όρισε καινούργιους δρόμους έκφρασης στον κινηματογραφικό τρόμο. Αν κάτι μοιάζει αισιόδοξο στην ολοκαίνουργη βερσιόν του πολυδιαβασμένου βιβλίου του σπουδαίου Stephen King, δεν είναι ούτε το όνομα της δημιουργού Kimberlie Peirce, που μια φορά κι έναν καιρό είχε παρουσιάσει το αξιόλογο Boys Don't Cry, πριν εξαφανιστεί από προσώπου γης, ούτε πολύ περισσότερο του παντελώς άγνωστου σεναριογράφου Roberto Aguirre Sacasa. Από την στιγμή που η διανομή της Sony έδωσε στην δημοσιότητα τις πρώτες φωτογραφίες των πρωταγωνιστριών της γνωστής σε κάθε σινεφίλ ιστορίας, κάποια συναισθήματα μεταλλάχθηκαν προς το θετικό, εφόσον αμφότερες ανήκουν στο πιο ταλαντούχο τμήμα της επιμέρους γενιάς τους. Κάπως έτσι λοιπόν η πιτσιρίκα Chloe Grace Moretz, βρέθηκε πλημμυρισμένη στο αίμα, όπως συνέβη κάποτε με την Sissy Spacek, στον ρόλο της νευρωσικής έφηβης, με την δαιμόνια εκδικητική μανία, που της χάρισε δίκαια την Οσκαρική υποψηφιότητα, ακριβώς το ίδιο που συνέβη και με την Piper Laurie, που έδωσε μια συγκλονιστική οντότητα στην υπερπροστατευτική συντηρητική μητέρα, χαρακτήρα που στο ριμέικ υποδύεται η χαρισματική - όσο και αντιπαθής, ως κοκκινομάλλα με φακίδες - Julianne Moore. Η νέα  εκδοχή της ανατριχιαστικής Κάρι, αναμένεται στις 15 του Μαρτίου του νέου χρόνου. Μέχρι τότε και για να ανάψει το παιχνίδι των συγκρίσεων, καλό θα είναι να πάρουμε μερικές επαναλήψεις από το κλασσικό του μετρ De Palma...

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική