The Double

του Michael Brandt. Με τους Richard Gere, Topher Grace, Martin Sheen, Stephen Moyer, Tamer Hassan, Odette Yustman


Απομεινάρια ενός πολέμου...
του zerVo
Αντιλαμβάνομαι την αγωνία των χολιγουντιανών σεναριογράφων, να εντοπίσουν έναν ικανό εχθρό για την πατρίδα, που θα αποτελέσει τον σπινθήρα για την έκρηξη ενός ενδιαφέροντα πολέμου επί της οθόνης. Αμ, εδώ είναι όμως που απαιτείται η έμπνευση τους και όχι το αναμάσημα όλων εκείνων των εύκολων λύσεων, που είχαν στα χέρια τους την εποχή που μεσουρανούσε η κραταιά αντίπαλος της Αστερόεσσας, Σοβιετική Ένωση. Για να το κάνω πιο λιανά my fellow americans, η Κα-Γκε-Μπε πλέον δεν υπάρχει, τουλάχιστον στον βαθμό που γνωρίζατε. Το να την επαναφέρουμε στην δράση για χάρη γούστου, το λοιπόν, μόνο ως βαρετό αστείο μπορώ να το εκλάβω...

Η άγρια δολοφονία ενός μέλους της Γερουσίας, έχει προκαλέσει συναγερμό στις τάξεις των αμερικάνικων μυστικών υπηρεσιών. Οι ενδείξεις και τα σημάδια του φονικού, οδηγούν τον νεαρό, πλην πανέξυπνο, ομοσπονδιακό πράκτορα Μπεν Γκίρι, που έχει αναλάβει την υπόθεση, να πιστέψει πως ένας παροπλισμένος για χρόνια Ρώσος κατάσκοπος, ο διαβόητος Κάσιους, βρίσκεται πίσω από την οργάνωση του. Και μόνο ένας είναι ικανός να αποκαλύψει την πραγματικότητα, ο συνταξιούχος πια CIAer Πολ Σέπερτσον, που αφιέρωσε τα περισσότερα χρόνια της καριέρας του στο κυνήγι της φονικής ομάδας του, έχοντας καταφέρει να τους εξοντώσει όλους έναν προς ένα. Όλους εκτός από τον αρχηγό...

Και με αυτή την μέθοδο του θολώματος των δεκαετιών, που έχουν περάσει από την εποχή της πτώσης του ανατολικού παραπετάσματος, η ίντριγκα περιπλέκεται στο σήμερα, με τους καλούς Γιάνκηδες να ψάχνουν μετά μανίας τον εχθρό, που για να μην χαλάσει και τις αγαθές σχέσεις με το σημερινό Κρεμλίνο, η ταυτότητα του έχει πλέον διεθνές χρώμα. Αφηγούμενο από την πλευρά του (φανατικού οπαδού του συνεταίρου - θρύλου της υπηρεσίας) πιτσιρικά του ντουέτου, που το αίμα του βράζει, αγνοώντας όμως τον κίνδυνο που ελοχεύει τόσο για τον ίδιο όσο και για την φαμίλια του, το θέμα πολύ γρήγορα χτυπά στους γνώριμους παλμούς ενός θρίλερ κατασκοπίας, με τις εντυπωσιακές ανατροπές από την μια - ειδικά της κύριας, που από την πρώτη στιγμή σιγοκαίει - που δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν ρεαλιστικές, ακόμη και στην ματιά του πιο υποψιασμένου θεατή, από την άλλη.

Για πες: Κοινώς βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ακόμη κλωνάρι των Bond-ικών και Bourne-ικών αρχέτυπων, που υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να λειτουργήσει πολύ καλύτερα από το τελικό αποτέλεσμα. Γνωρίζοντας πως τα κενά στην εξέλιξη δύσκολα καλύπτονται, μια πιο συγκροτημένη σκηνοθεσία από την ανεξέλεγκτα άνιση του Brandt, θα έστρεφε σε άλλο σημείο της οθόνης την ματιά, που ειδικά όταν πέφτει πάνω στον ανίκανο να πείσει ως απόφοιτος της σχολής του μπιρό (και όχι μόνον, καμαράτ) Topher Grace, απογοητεύεται οικτρά. Απεναντίας ο ακόμη γοητευτικός Gere, τέτοιου είδους ρολάκια τα παίζει στα δάκτυλα, άσχετα αν καταλαβαίνει κι αυτός με τον καιρό, πως η δική τους παρουσία, πλέον, δεν είναι εκείνη που χαρακτηρίζεται ως το κλειδί, το βαρόμετρο της υπόθεσης...






Στις δικές μας αίθουσες, την 1η Δεκεμβρίου 2011 από την Audiovisual

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η δική σου κριτική